ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εισερχόμαστε στην ημερήσια διάταξη της ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Μόνη συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων: "Ρυθμίσεις θεμάτων εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και άλλες διατάξεις".
Υπενθυμίζω στις κυρίες και κυρίους συναδέλφους, ότι η Διάσκεψη των Προέδρων αποφάσισε στη συνεδρίαση της 5 Φεβρουαρίου 2001 τη συζήτηση του νομοσχεδίου αυτού σε δύο συνεδριάσεις.
Για τη συζήτηση του νομοσχεδίου αυτού ορίζεται από τη Νέα Δημοκρατία Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος ο Βουλευτής Πειραιά κ. Γεώργιος Καλός.
Ομοίως για τη συζήτηση του νομοσχεδίου αυτού ορίζεται από το ΚΚΕ ως ειδικός αγορητής ο Βουλευτής κ. Γεώργιος Χουρμουζιάδης και από το Συνασπισμό της Αριστεράς και της Προόδου ορίζεται Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος ο Βουλευτής κ. Γεώργιος Αμπατζόγλου.
Η κα Σχοιναράκη-Ηλιάκη έχει το λόγο ως εισηγήτρια του ΠΑΣΟΚ.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΣΧΟΙΝΑΡΑΚΗ-ΗΛΙΑΚΗ: Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, συζητούμε σήμερα στην Ολομέλεια το σχέδιο νόμου με περιεχόμενο τις ρυθμίσεις των θεμάτων εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και άλλες διατάξεις. Είναι κοινός τόπος ότι η εκπαίδευση είναι βασικό κοινωνικό αγαθό, αποτελεί δε το θεμέλιο λίθο κάθε κοινωνικής αλλαγής. Επομένως επιβάλλεται να είναι σε θέση, παίρνοντας τα μηνύματα των καιρών και των τοπικών κοινωνιών, να απαντά στις νέες προκλήσεις.
Κάθε ευνομούμενη πολιτεία με βάση τις προτεραιότητες κάθε εποχής πρέπει στο σχεδιασμό της να έχει υπόψη της ότι ο πρωταρχικός στόχος της εκπαίδευσης είναι η μόρφωση και η κοινωνικοποίηση του πολίτη. Μέσα λοιπόν από την εκπαίδευση έχει χρέος να προσφέρει στον πολίτη ευκαιρίες και δυνατότητες, που θα τον βοηθήσουν να ξεδιπλώσει και να ενεργοποιήσει κάθε δημιουργική ικανότητα ή ιδιαιτερότητα, καλλιεργώντας του την ψυχή και το πνεύμα.
Επί σειρά ετών αναπτυσσόταν έντονος προβληματισμός από τις κοινωνικές δυνάμεις, από τους φορείς της επιστήμης και του πνεύματος για το εκπαιδευτικό σύστημα που ίσχυε μέχρι το 1997. Υπό το κράτος των ραγδαίων αλλαγών που εισήγαγαν τη χώρα στην κοινωνία της γνώσης και της πληροφορίας και έντονα απαιτούσαν την προσαρμογή του κοινωνικού συνόλου και ιδιαίτερα της νέας γενιάς στα νέα δεδομένα και στις νέες καταστάσεις, το εκπαιδευτικό σύστημα ολοένα και περισσότερο έπειθε ότι είχε εξαντλήσει τα όριά του.
Το λύκειο είχε υποβαθμιστεί στο ρόλο του προθαλάμου για την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Οι σκοποί και οι στόχοι του είχαν υποταχτεί στις σκοπιμότητες του εξεταστικού συστήματος των δεσμών. Ο δημόσιος χαρακτήρας της εκπαίδευσης υποχωρούσε σταθερά μπροστά στην επέλαση των σκοπιμοτήτων μιας αχαλίνωτης εμπορευματοποίησης. Το σχολείο του πολιτισμού και της παιδείας φάνταζε όνειρο θερινής νύχτας, ο δε μαθητής της γενικής παιδείας μετατρεπόταν σε κομπάρσο μιας εκπαιδευτικής διαδικασίας που θεοποιούσε το σύστημα και τον αγνοούσε επιδεικτικά.
Η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση του 1997 με το ν. 2525 φιλοδόξησε να αναστρέψει τη ζοφερή κατάσταση σε μια κοινωνία ανοικτών συνόρων, που άρχισε να λειτουργεί με τη διαδικασία της ηλεκτρονικής διάδοσης της πληροφορίας και να υφίσταται πλείστες όσες πολιτισμικές επιρροές.
Η εκπαίδευση έπρεπε να διασφαλίσει και να προαγάγει την πολύπλευρη μόρφωση των μαθητών, την παροχή γενικής παιδείας χωρίς διακρίσεις, τη συνθετική και κριτική ικανότητα της νέας γενιάς, που είναι υποχρεωμένη να αναπτυχθεί με νέους όρους και μέσα σε ένα νέο προωτόγνωρο για τα δεδομένα της χώρας μας πολυσύνθετο ανταγωνιστικό περιβάλλον, μέσα από τις ιδιαιτερότητες του οποίου δεν έχει άλλη επιλογή από το να επικρατήσει και να συμβάλει σε ένα ευοίωνο για τη χώρα μέλλον.
Στόχος της εκπαιδευτικής πολιτικής του ΠΑΣΟΚ ήταν και παραμένει η εξασφάλιση ενός λυκείου με τον εκπαιδευτικό απελευθερωμένο και απερίσπαστο στο ρόλο του, που είναι η σε βάθος διδασκαλία σε όλους τους γνωστικούς τομείς, έναν εκπαιδευτικό που από παθητικός αποδέκτης των οδηγιών και των εντολών ενός συγκεντρωτικού εκπαιδευτικού συστήματος καλείται να αναγορευθεί σε ενεργητικό πομπό όλων όσων η απελευθερωμένη συνείδηση και το λειτούργημά του επιτάσσουν, έναν εκπαιδευτικό αληθινό δάσκαλο της νέας γενιάς που καλείται να μεταμορφώσει τους αγώνες και τις αγωνίες της, αλλά και το γενικότερο πνεύμα αμφισβήτησης, σύμφυτο χαρακτηριστικό της ηλικίας σε δυναμογόνο δράση για μια νέα πορεία του τόπου στο νέο περιβάλλον.
Στόχος της εκπαιδευτικής μας πολιτικής ήταν και παραμένει ένα σχολείο με συνοχή, στο οποίο ο μαθητής απολαμβάνει τη χαρά της δημιουργίας, εμβαθύνει στα γνωστικά πεδία, ανατρέχει στις πηγές γνώσης διά βίου και αποτινάσει το ζυγό της στείρας απομνημόνευσης.
Το Ενιαίο Λύκειο γίνεται πλέον χειροπιαστή οντότητα, που διαπερνά τον κορμό του εκπαιδευτικού συστήματος με τις τρεις κύριες κατευθύνσεις που εισάγει:
Τη διάκριση των γνωστικών αντικειμένων σε μαθήματα γενικής παιδείας κατεύθυνσης και επιλογής, την πολυμορφία των γνωστικών πεδίων και τη διενέργεια των προαγωγικών και απολυτηρίων εξετάσεων της Β' και Γ' λυκείου αντίστοιχα σε πανελλαδικό επίπεδο. Ενιαίο Λύκειο, ευέλικτο και ικανό να ανταποκριθεί στις συνεχώς μεταβαλλόμενες συνθήκες της εκπαίδευσης και όχι προπαρασκευαστικό κέντρο για τα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ.
Κοινός τόπος είναι ότι το παλιό σύστημα με τις δέσμες είχε απορυθμίσει τις σπουδές στο λύκειο. Οι μαθητές προσανατολίζονταν από πολύ νωρίς, από το γυμνάσιο ακόμα, αν όχι από το δημοτικό πολλές φορές, για τα μαθήματα που θα ακολουθούσαν και άρχιζαν το φροντιστήριο. Στο λύκειο ενδιαφέρονταν αποκλειστικά για τα τέσσερα μαθήματα της δέσμης που και αυτά τα μάθαιναν έξω από το σχολείο, στο φροντιστήριο. Και δεν είναι μόνο αυτό. Σε όλα τα άλλα μαθήματα δεν έδιναν σημασία, οπότε η εκπαίδευση που έπαιρναν μέσα στο λύκειο ήταν μονόπλευρη. Οι μαθητές των θετικών κατευθύνσεων ενδιαφέρονταν μόνο για τα μαθηματικά, τη φυσική, τη χημεία, ενώ οι μαθητές των θεωρητικών κατευθύνσεων ενδιαφέρονταν μόνο για τα θεωρητικά μαθήματα. Είχαμε, λοιπόν, μια παιδεία μονόπλευρη που συνέβαλε στη μονόπλευρη ανάπτυξη της προσωπικότητας του μαθητή και οι σπουδές στο λύκειο είχαν ακυρωθεί εντελώς.
Το σύστημα των γενικών εξετάσεων είχε και άλλα μειονεκτήματα. Από αυτούς που τελείωναν το λύκειο, μόνο το 1/3 εισαγόταν στο πανεπιστήμιο, οι υπόλοιποι είτε πήγαιναν σε πανεπιστήμια και σε άλλα ιδρύματα του εξωτερικού -και ας μην αναφερθούμε ούτε στην ποιότητα των σπουδών των πανεπιστημίων αυτών ούτε και στην οικονομική αιμορραγία της χώρας μας- είτε πήγαιναν σε κέντρα ελευθέρων σπουδών ή -και αυτό ήταν το πλέον σύνηθες- επαναλάμβαναν την προσπάθειά τους το δεύτερο και τον τρίτο χρόνο, κρατώντας το βαθμό των μαθημάτων, στα οποία είχαν σημειώσει επιτυχία. Αυτό βέβαια τους έδινε το προβάδισμα έναντι εκείνων που έδιναν όλα τα μαθήματα.
Να σημειώσουμε εδώ ότι το 1996 ο αριθμός των μαθητών που πετύχαιναν στα Ανώτερα και Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα ήταν σαράντα τρεις χιλιάδες, σήμερα είναι ογδόντα πέντε χιλιάδες. Αν προσθέσουμε δε σε αυτά και τους υπεράριθμους, αλλά και τους πέντε χιλιάδες που μπορούν να παρακολουθήσουν μαθήματα στο Εθνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο, ο αριθμός των νέων φοιτητών για κάθε έτος είναι πάνω από ενενήντα χιλιάδες. Αυτό, λοιπόν, καταλαβαίνουμε πόσο σημαντικό είναι.
Οι προτεινόμενες αλλαγές που το νομοσχέδιο αυτό εισάγει για την τριτοβάθμια εκπαίδευση αυτούς τους στόχους σε ό,τι αφορά το λύκειο που θέλουμε, εξυπηρετεί, γιατί εναρμονίζουν τις δομές του ενιαίου λυκείου με την επόμενη βαθμίδα και συμβάλλουν στην οικοδόμηση ενός εκπαιδευτικού συστήματος με ουσιώδη χαρακτηριστικά και σε ένα λειτουργικό και αναπόστατο όλον μέσα από το οποίο ο μαθητής απελευθερώνει τη δράση του, αξιοποιεί τις δυνατότητες και ικανότητές του και βρίσκει διεξόδους που ικανοποιούν και τις γενικότερες απαιτήσεις και τις ιδιαίτερες επιδιώξεις του.
Το νομοσχέδιο αυτό αποτελεί φυσική συνέχεια της επίπονης μεταρρυθμιστικής πορείας στην εκπαίδευση, που σηματοδοτήθηκε με έντονο προβληματισμό, αμφισβήτηση και εντάσεις, μιας πορείας όμως με ορατούς στόχους και ευκρινή οράματα. Μιας πορείας που κατέδειξε την αναμφισβήτηση υπεροχή του νέου συστήματος πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση απέναντι στο παλιό των δεσμών, που ολοκλήρωσε τον κύκλο του και ταυτοχρόνως, όμως, διασφαλίζει τον ουσιώδη ρόλο του λυκείου, που είναι η πολύπλευρη καλλιέργεια του νέου ανθρώπου.
Οι ρυθμίσεις αυτού του νομοσχεδίου είναι αποτέλεσμα της συστηματικής και επίπονης, επίμονης μελέτης όλων των ερευνών και αξιολογήσεων που λαμβάνουν υπόψη τους όλα τα δεδομένα, καθώς και τις θέσεις και προτάσεις του συνόλου των εκπαιδευτικών φορέων, επιστημόνων της εκπαίδευσης, πλήθος εισηγήσεων μαχόμενων εκπαιδευτικών και φυσικά τις εμπειρίες της ολοκλήρωσης του πρώτου κύκλου εφαρμογής του νέου συστήματος μέσα από τις εισηγήσεις του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, του Κέντρου Εκπαιδευτικής 'Ερευνας και της επιτροπής Καζάζη που είχε συγκροτηθεί από τη προηγούμενη πολιτική ηγεσία του Υπουργείου προκειμένου να αξιολογήσει τη μεταρρύθμιση.
Με τις ρυθμίσεις του νομοσχεδίου αυτού ενισχύεται ο αυτόνομος ρόλος του λυκείου, διευρύνεται και ενισχύεται η διδακτική και μαθησιακή διαδικασία, ενισχύεται και διευρύνεται η πρωτοβουλία και η αυτενέργεια εκπαιδευτικών και μαθητών. Απεξαρτητοποιείται η λειτουργία του λυκείου και η απόκτηση απολυτηρίου από τη διαδικασία εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Οι προτεινόμενες αλλαγές συγκροτούν ενιαίο σύνολο με τις ήδη εφαρμοζόμενες αλλαγές που αναφέρονται στη μείωση των μαθημάτων που εξετάζονται σε πανελλαδικό επίπεδο και με μείωση του εξεταστικού φόρτου. Δεν είναι λειτουργικό να μην υπάρχει ανάσα διδακτική στο λύκειο. 'Εχουμε, λοιπόν, μέσα απ'αυτές τις διορθωτικές παρεμβάσεις αποφόρτιση εξεταστική τόσο στη διάρκεια της σχολικής χρονιάς, όσο και στο τέλος, αφού έχουμε μία ανακεφαλαιωτική κατά τη διάρκεια της χρονιάς και στο τέλος μόνο εννέα μαθήματα για εξέταση.
Αλλά και με την ταύτιση της διδακτέας ύλης και εξεταστέας ύλης και τις επιμέρους παρεμβάσεις ως προς τον τρόπο και τις διαδικασίες βαθμολόγησης και αναβαθμολόγησης των γραπτών με κύριο στόχο την αντικειμενική και αδιάβλητη διαδικασία αξιολόγησης.
Με τις αλλαγές αυτές δίνεται η δυνατότητα στον κάτοχο απολυτηρίου ενιαίου λυκείου να διεκδικήσει την εισαγωγή του στην τριτοβάθμια εκπαίδευση οποτεδήποτε το επιθυμήσει χωρίς να επηρεάζεται ο τίτλος της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης ακόμη και στην περίπτωση που πάρει μέρος ξανά στις εξετάσεις, να βελτιώσει τη γραπτή βαθμολογία του, φιλοδοξώντας να εισαχθεί σε σχολή με υψηλότερη βαθμολογία σε σχέση με αυτή που πέτυχε στην πρώτη του εξέταση.
Με το προτεινόμενο νομοσχέδιο ρυθμίζονται θέματα πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση των αποφοίτων των εσπερινών λυκείων με ανάλογο τρόπο μ'αυτόν που ίσχυε για τους αποφοίτους των ενιαίων λυκείων. Γνωρίζουμε ότι για πρώτη φορά το περασμένο έτος έχουμε ξεχωριστό ποσοστό θέσεων για τους αποφοίτους των εσπερινών λυκείων, το οποίο όμως επιβάλλεται να διασφαλιστεί και αυτό γίνεται μέσα από τις ρυθμίσεις του νομοσχεδίου και έτσι περιορίζονται τα φαινόμενα εκμετάλλευσης των οικείων διατάξεων όπως επιχειρήθηκε την τρέχουσα χρονιά από άτομα για τα οποία δεν δικαιολογείται με βάση την οικονομική και κοινωνική τους κατάσταση η φοίτηση στα εσπερινά λύκεια χωρίς βεβαίως να έχουμε εδώ στα εσπερινά υποβάθμιση των σπουδών, αλλά γίνονται αυτές συμβατές με τις συνθήκες που φοιτούν στο εσπερινό λύκειο οι μαθητές.
Μέσα απ'αυτό το νομοσχέδιο υπάρχουν ρυθμίσεις για τις ειδικές κατηγορίες εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση κατ'εξαίρεση των γενικών κανόνων. Ρυθμίζονται θέματα μεταβατικού χαρακτήρα για τα ΤΕΕ. 'Ηταν αίτημα και απαίτηση και της ΟΛΜΕ, της Ομοσπονδίας Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης, τα οποία ΤΕΕ όπως γνωρίζετε, είναι σε μια διαρκή εξέλιξη και βελτίωση και από του χρόνου θα αντιμετωπιστεί με ενιαίο τρόπο το θέμα πρόσβασης των πτυχιούχων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση από τα ΤΕΕ.
Υπάρχουν ρυθμίσεις που αναφέρονται στο Ερευνητικό Ακαδημαϊκό Ινστιτούτο Τεχνολογίας Υπολογιστών. Από τις βασικές επιδιώξεις του Υπουργείου Παιδείας είναι να αξιοποιήσει τις δυνατότητες που προσφέρουν οι νέες τεχνολογίες πληροφορικής και τηλεματικής για την υποστήριξη της εκπαιδευτικής διδασκαλίας και του εκπαιδευτικού έργου. Για την υποβοήθηση αυτής της επιδίωξης, επιβάλλεται η δημιουργία είτε νέου φορέα είτε η αξιοποίηση αυτών που υπάρχουν. Το Υπουργείο Παιδείας, λοιπόν, προτείνει το Ερευνητικό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο Τεχνολογίας Υπολογιστών να μετονομαστεί σε Εθνικό Ακαδημαϊκό Ινστιτούτο Τεχνολογίας Υπολογιστών, προκειμένου να αναλάβει αυτό το ρόλο. Υπάρχουν ρυθμίσεις που αναφέρονται στη δομή και τη λειτουργία, τη διοίκηση ολόκληρου του Ακαδημαϊκού Ινστιτούτου.
Ρυθμίζονται θέματα που αναφέρονται στη Γενική Γραμματεία Λαϊκής Επιμόρφωσης, η οποία μετονομάζεται σε Γενική Γραμματεία Εκπαίδευσης Ενηλίκων. Η Γενική Γραμματεία Λαϊκής Επιμόρφωσης, ιδρύθηκε σε μια εποχή που ήταν αναγκαία και πρόσφερε πολλά στη χώρα μας, στον τομέα της λαϊκής επιμόρφωσης. Σήμερα, επιβάλλεται η μετεξέλιξή της σε μια γραμματεία που θα απαντά στις απαιτήσεις των καιρών και των τοπικών κοινωνιών. Στην Αμερική, μετά από έρευνα στα Πανεπιστήμια Stanford, Oxford και Μ.Ι.Τ. απέδειξαν ότι στα σαράντα πέντε χρόνια αντιμετωπίζουμε επιστημονική γήρανση. Επιβάλλεται, λοιπόν, η δια βίου εκπαίδευση στους αποφοίτους.
Σε ολόκληρο τον ευρωπαϊκό χώρο μιλάμε για εκπαίδευση ενηλίκων κάτι που εμείς στην Ελλάδα δεν έχουμε πετύχει ακόμα. Με το νέο πλαίσιο, δημιουργείται η απαραίτητη δομή που θα συμβάλει στην υλοποίηση αυτού του στόχου. Διευρύνεται, λοιπόν, μέσα απ'αυτό το περιεχόμενο και ο χώρος δραστηριοτήτων της Γενικής Γραμματείας Εκπαίδευσης Ενηλίκων πλέον με στόχο τη δια βίου μάθηση. Συμπληρώνονται τα κενά της σχολικής εκπαίδευσης και δίνονται νέες δεξιότητες που απαιτεί η νέα εποχή και οι νέες τεχνολογίες.
Δημιουργείται το Εθνικό Παρατηρητήριο για τα δικαιώματα του παιδιού, το οποίο θα καλύπτει την ανάγκη ολοκληρωμένης και συντονισμένης πολιτικής στο πεδίο των δικαιωμάτων του παιδιού, όπως αυτά ορίζονται σε διεθνή σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών που υιοθετήθηκε στις 20/11/89. 'Ηταν δηλαδή μια υποχρέωση της πολιτείας να θεσμοθετήσει το Παρατηρητήριο και η σύμβαση εξειδικεύει θεματικά τα δικαιώματα που αφορούν στην επιβίωση και την ποιότητα ζωής στην ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας, στην προστασία, στην ενθάρρυνση της συμμετοχής και υπαγορεύει με μια βασική κατευθυντήρια αρχή ότι σε όλες τις αποφάσεις που αφορούν τα παιδιά, είτε αυτές λαμβάνονται από δημόσιους φορείς ή ιδιωτικούς οργανισμούς κοινωνικής προστασίας είτε από τα δικαστήρια, τις διοικητικές αρχές ή τα νομοθετικά όργανα, πρέπει να λαμβάνεται υπόψη πρωτίστως το συμφέρον του παιδιού.
Το Εθνικό Παρατηρητήριο με το έργο του θα συμβάλει σε μια σφαιρική και εμπεριστατωμένη αποτίμηση της θέσης του παιδιού, αναφορικά με τις κοινωνικές εξελίξεις και τις πολιτικές που εφαρμόζονται σε εθνικό, ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο.
Ρυθμίζονται θέματα μέσα απ'αυτό το νομοσχέδιο που αναφέρονται στον Οργανισμό Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης. Τροποποιούνται διατάξεις του ιδρυτικού νόμου 2002/92 και προσαρμόζονται στις σημερινές απαιτήσεις. Διευρύνεται μέσα απ'αυτές και ο σκοπός του Οργανισμού Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και κατάρτισης και δίνεται η δυνατότητα επαγγελματικής κατάρτισης σε ομάδες πληθυσμιακές που επιθυμούν την εκπαίδευσή τους μέσα από τα ινστιτούτα επαγγελματικής εκπαίδευσης. Ρυθμίζονται θέματα σχετικά με τη δομή και τη λειτουργία του με την πρόσληψη του προσωπικού, ώστε να είναι λειτουργικό και αποτελεσματικό.
Μέσα από το τελευταίο άρθρο του συγκεκριμένου νομοσχεδίου, το άρθρο 6, υπάρχουν διάφορες ρυθμίσεις που αναφέρονται στη σύσταση θέσης νομικού συμβούλου στην Ακαδημία Αθηνών. Ρυθμίζονται θέματα που έχουν να κάνουν με τις διοικήσεις των πανεπιστημίων και των ΤΕΙ. Ρυθμίζονται θέματα λειτουργίας του ΕΠΕΑΕΚ για το Γ' Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης, θέματα που έχουν να κάνουν με τον Οργανισμό Σχολικών Κτιρίων, του οποίου οι δραστηριότητες επεκτείνονται και σε σχολικές μονάδες του ελληνικού δημοσίου στο εξωτερικό. Ενοποιείται στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, το Τμήμα Αξιολόγησης και Επιμόρφωσης προκειμένου να ανταποκριθεί στις ανάγκες επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών. Ιδρύεται τμήμα ποιότητας της εκπαίδευσης και ρυθμίζονται θέματα οικονομικής φύσης στη διοίκηση του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου. Ρυθμίζονται θέματα που έχουν να κάνουν με την Εθνική Βιβλιοθήκη Ελλάδος και τα Γενικά Αρχεία του Κράτους σε ό,τι αφορά τις διοικήσεις, τις προσλήψεις των διευθυντών προκειμένου να έχουμε αντικειμενικές επιλογές και μέσα απ'αυτό ενισχύονται τα τυπικά και ουσιαστικά προσόντα και προσδιορίζονται οι ικανότητες. Ρυθμίζονται επίσης θέματα που έχουν να κάνουν με τη λειτουργία των ΤΕΙ και του Ινστιτούτου Τεχνολογικής Εκπαίδευσης. Αλλά ταυτόχρονα μέσα απ'αυτό το νομοσχέδιο, ιδρύεται γραφείο Ολυμπιακής Εκπαίδευσης και μ'αυτόν τον τρόπο το Υπουργείο Παιδείας οργανώνει τις υπηρεσίες του, αλλά και γραφείο Κοινωνίας της Πληροφορίας. Στην αρμοδιότητά του περιλαμβάνεται ο συντονισμός έργων πληροφορικής και νέων τεχνολογιών, η σύνταξη και η ευθύνη προγραμμάτων επιμόρφωσης εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Και μ'αυτόν τον τρόπο το Υπουργείο Παιδείας οργανώνει τις υπηρεσίες του, ούτως ώστε να μπορεί να ανταποκριθεί με πληρότητα για τα θέματα κοινωνίας της πληροφορίας και για τα θέματα που έχουν σχέση με την εκπαίδευση και τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004. Στη διάρκεια της κατ'άρθρον συζήτησης θα μας δοθεί η ευκαιρία αναλυτικά να αναφερθούμε στις ρυθμίσεις.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, στο ξεκίνημα του νέου αιώνα, το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα, καλείται να αντιμετωπίσει τα παλιά προβλήματα και να προσαρμοστεί στις νέες προκλήσεις και απαιτούνται να γίνουν βήματα σημαντικά. Οφείλουν δε να λαμβάνουν υπόψη τους τις μεγάλες τομές που συντελούνται στο διεθνή περίγυρο, αλλά και στη δική μας κοινωνία. Το νομοσχέδιο που συζητούμε, συμβάλλει θετικά προς αυτήν την κατεύθυνση και για το λόγο αυτό, εισηγούμαι την ψήφισή του.
Ευχαριστώ.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Ο εισηγητής της Νέας Δημοκρατίας κ. Ταλιαδούρος έχει το λόγο.

ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΤΑΛΙΑΔΟΥΡΟΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, οι φετινοί μαθητές της Γ' Λυκείου...
(Θόρυβος από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Να είστε καλοί, κύριε Καλέ, με τον ομιλούντα, γιατί ακούγεστε εσείς από τα έδρανα και όχι εκείνος από το Βήμα.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΛΟΣ: Με συγχωρείτε, κύριε Πρόεδρε.

ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΤΑΛΙΑΔΟΥΡΟΣ: Οι φετινοί, λοιπόν, μαθητές της Γ' Λυκείου, κατά την εξαετή διαδρομή τους στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση διδάχθηκαν πολλά. Κυρίως όμως διδάχθηκαν ότι στη χώρα μας τίποτα δεν παραμένει σταθερό.
Το εκπαιδευτικό σύστημα και ιδιαίτερα η διαδικασία πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση μεταβάλλονται κατά τις διαθέσεις του εκάστοτε Υπουργού Παιδείας. Στα έξι χρόνια, που τα παιδιά αυτά φοιτούν στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο επιχειρήθηκαν αλλεπάλληλες αλλαγές, διορθώσεις και τροποποιήσεις, πάντα με τη σύμφωνη γνώμη και την έγκριση του Πρωθυπουργού κ. Σημίτη και του Υπουργικού Συμβουλίου. Από την εκπαιδευτική αλλαγή του Εθνικού Απολυτηρίου του 1995, οδηγηθήκαμε στην εκπαιδευτική μεταρρύθμιση των ανοιχτών οριζόντων του 1997 και από εκεί στις διορθώσεις του 2000.
Πάντως το "ράβε-ξήλωνε" στην Παιδεία δεν τελειώνει. Eίναι δε χαρακτηριστικό ότι σήμερα καλούμαστε να καταργήσουμε διατάξεις που πέρσι ψηφίσαμε. Αντιλαμβάνεσθε την ανασφάλεια και την αβεβαιότητα που δημιουργείται. Και σας ερωτώ, κύριε Υπουργέ: Τι χρωστάνε οι μαθητές και οι γονείς να υφίστανται συνεχώς τις αλλεπάλληλες αλλαγές του εκπαιδευτικού συστήματος και της διαδικασίας πρόσβασης;
Η διαπίστωση αυτή μας οδηγεί σε ένα συμπέρασμα: Χρειάζεται επιτέλους να υιοθετηθεί μία στρατηγική με χρονικό ορίζοντα σε βάθος χρόνου, της οποίας να διασφαλιστεί η απαραίτητη εφαρμογή. Αυτή η ανάγκη καθίσταται σήμερα επιτακτική από το γεγονός, ότι όλοι οι φιλόδοξοι στόχοι της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης του 1997-2000 έχουν αποτύχει παταγωδώς.
Το Ενιαίο Λύκειο μετατράπηκε σε ένα τεράστιο εξεταστικό κέντρο. Ο εξετασιοκεντρικός του χαρακτήρας οδήγησε στην εκτίναξη στα ύψη του αριθμού των απορριπτόμενων μαθητών κατά τάξη λυκείου και επιβεβαίωσε όλους εκείνους οι οποίοι είχαν επισημάνει εξ αρχής, ότι οι δήθεν εξαγγελίες για άμεση πρόσβαση των αποφοίτων του λυκείου στην τριτοβάθμια εκπαίδευση περνούσαν αναπόδραστα από τη λειτουργία του λυκείου ως εκκαθαριστηρίου ελπίδων και ως μοχλού απομάκρυνσης των μαθητών από την εκπαιδευτική διαδικασία.
Αυτό το σύμπτωμα, μαζί με το άλλο αρνητικό σύμπτωμα, δηλαδή τη μαζική παραγωγή αριστούχων μέσα από τα αδιαβάθμητα θέματα στις εξετάσεις και της επίδρασης του προφορικού βαθμού, οδηγεί σε παραλογισμούς και σε εγκλωβισμό αριστούχων σε κατεύθυνση που πέτυχαν μεν, δεν την ήθελαν όμως και δεν τους ταιριάζει.
Οι μαθητές κυρίως του λυκείου τράπηκαν έντρομοι και μαζικά στη φροντιστηριακή υποστήριξη με αποτέλεσμα να αυξηθεί το κόστος που συνεπάγεται για την ελληνική οικογένεια η ανάγκη εξωσχολικής φροντιστηριακής υποστήριξης: Ξεπερνάει το ενάμιση εκατομμύριο δραχμές, ενώ το συνολικό κόστος για τη χώρα μας ξεπερνάει τα τριάντα δισεκατομμύρια δραχμές.
Χιλιάδες μαθητές του Ενιαίου Λυκείου αποθαρρύνθηκαν να συνεχίσουν τις σπουδές τους και στράφησαν στα ΤΕΕ, όπου και εκεί η κατάσταση δυστυχώς δεν είναι αυτή η οποία θα έπρεπε να είναι.
Και κυρίως δημιουργήθηκε παιδεία δύο ταχυτήτων. Διευρύνθηκαν οι μορφωτικές και κοινωνικές ανισότητες. Αυτό αποδεικνύεται από πορίσματα έρευνας που οργάνωσε το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών υπό την καθοδήγηση του τέως Γενικού Γραμματέα του Υπουργείου Παιδείας κ. Πανάρετου. Αποδεικνύεται ότι οι μαθητές των ιδιωτικών σχολείων εμφανίζουν αισθητά υψηλότερα ποσοστά επιτυχίας από εκείνους του δημοσίου και ότι οι αστικές περιοχές υπερτερούν της υπαίθρου. Οι ερευνητές συμπεραίνουν ότι οι ανησυχητικές διαπιστώσεις για την αρνητική επίδραση του συστήματος, που εφαρμόστηκε τα τελευταία χρόνια, στην επιδίωξη των ίσων ευκαιριών για όλους τους νέους ανεξάρτητα από το εισόδημα, την κοινωνική τάξη ή τον τόπο καταγωγής τους είναι σημαντικό. Και προ αυτής της κατάστασης έρχεται η σημερινή ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας και επιχειρεί να διορθώσει τις αδυναμίες του προηγουμένου συστήματος, χωρίς όμως να ομολογείται συγχρόνως η παταγώδης αποτυχία του.
Ανακοινώνονται στις αρχές του έτους μειώσεις μαθημάτων, μειώσεις του ποσοστού συμμετοχής του προφορικού βαθμού. Και ερχόμαστε σήμερα με το υπό συζήτηση νομοσχέδιο -που αποκλήθηκε και νομοσχέδιο "σκούπα", γιατί περιλαμβάνει ρυθμίσεις από την πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση έως τον τρόπο που αναπληρώνεται ο κωλυόμενος διευθυντής των Γενικών Αρχείων του Κράτους- να επικυρώσουμε εκείνες τις αποφάσεις που εξαγγέλθηκαν στην αρχή του έτους.
Παράλληλα με το υπό συζήτηση νομοσχέδιο επιχειρούνται διοικητικού χαρακτήρα παρεμβάσεις σε πολλούς τομείς της εκπαιδευτικής διαδικασίας, χωρίς όμως να αναβαθμίζεται επί της ουσίας η ποιότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης με μέτρα αμφίβολης αποτελεσματικότητας και αμφισβητούμενης διασφάλισης της διαφάνειας. Παραμένει δε για δύο ακόμη χρόνια το μοναδικό βιβλίο και παραπέμπεται η εισαγωγή του πολλαπλού στις καλένδες, ενώ παράλληλα εγείρονται ποικίλα ερωτηματικά ως προς την αδυναμία τουλάχιστον του προγραμματισμού, ύστερα από την πρόσφατη απόφαση του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου να ακυρώσει την ισχύουσα διαδικασία επιλογής βιβλίων.
Επίσης θα ήθελα να επισημάνω ότι είναι άδικο για τους μαθητές των εσπερινών λυκείων, που έκαναν χρήση διάταξης νόμου, που ψηφίστηκε πέρυσι, αυτήν ακριβώς την εποχή, να βρίσκονται σήμερα, μεσούσης της σχολικής χρονιάς, προ δυσάρεστων εκπλήξεων και κινδύνων για το μέλλον. Καλό θα είναι η Κυβέρνηση, όταν λαμβάνει αποφάσεις, να μην αιφνιδιάζει τους ενδιαφερόμενους με τρόπο πρόχειρο και αποσπασματικό.
Επίσης, με έωλα επιχειρήματα επιχειρείται η κατάλυση της αυτοτέλειας των ιδρυμάτων, αφού από το Πανεπιστήμιο Πατρών αφαιρείται το Ινστιτούτο Τεχνολογίας Υπολογιστών, χωρίς τη σύμφωνη γνώμη του πρυτανικού συμβουλίου και η θητεία των προέδρων των ΤΕΙ παρατείνεται, παρά την κατηγορηματική αντίθεση του συνόλου της εκπαιδευτικής κοινότητάς τους.
Γιατί άραγε επιχειρείται τώρα με αυτό το νομοσχέδιο η ρύθμιση αυτή, ενώ κατατίθεται ή κατατέθηκε το ειδικό νομοσχέδιο για τα ΤΕΙ; Δεν θα ήταν λογικό όλα τα θέματα των ΤΕΙ να αντιμετωπίζονται ενιαία; Γιατί, κύριε Υπουργέ, υποβαθμίζετε το κύρος και τον ακαδημαϊκό χαρακτήρα των ιδρυμάτων; Γιατί δημιουργείτε προϋποθέσεις αμφισβήτησης ρυθμίσεων του νομοσχεδίου;
Επίσης, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πολλά ερωτηματικά εγείρονται αναφορικά με τη σκοπιμότητα ρυθμίσεων, που περιλαμβάνονται στα "λοιπά θέματα" του άρθρου 6 του υπό συζήτηση νομοσχεδίου. Εδώ έχουμε την αποθέωση αποσπασματικών ρυθμίσεων και συγχρόνως φωτογραφικών διατάξεων. Ποιος είναι, άραγε, εκείνος ο υποψήφιος, που δεν μπορεί να ενταχθεί στις προβλεπόμενες διατάξεις του άρθρου 9 του ν.814, σχετικά με την Εθνική Βιβλιοθήκη; Και ενώ προωθείται η κατάθεση νέου οργανικού νόμου για την Εθνική Βιβλιοθήκη, δεν αναμένεται η ψήφισή του και η συνολική αντιμετώπιση των θεμάτων, αλλά επιχειρείται με το παρόν νομοσχέδιο βιαστικά και πρόχειρα να καθοριστούν τα προσόντα του διευθυντού της Εθνικής Βιβλιοθήκης και οι προϋποθέσεις διορισμού του, αλλά ακόμα να
καθοριστεί και το μέλλον του, εάν δεν κριθεί ικανός γι' αυτήν τη θέση. Διασφαλίζεται έτσι η αντικειμενική επιλογή;
Ποιος λόγος άραγε επιβάλλει την αλλαγή των διατάξεων περί προσόντων και τρόπου εκλογής του Διευθυντού των Γενικών Αρχείων του Κράτους και μάλιστα χωρίς ουσιαστικό διάλογο, όπως καταγγέλλει το σωματείο των εργαζομένων στα Γενικά Αρχεία του Κράτους;
Γιατί επιχειρείται να συγκαλυφθούν τα χρόνια λειτουργικά προβλήματα των Γενικών Αρχείων του Κράτους και συγχρόνως οι ευθύνες του Υπουργείου, όπως προκύπτουν και από το πόρισμα των ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης;
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πέραν αυτών με το παρόν νομοσχέδιο επιχειρείται μέσα από αποσπασματικές και εμβαλωματικές ρυθμίσεις παρέμβαση στο νομοθετικό πλαίσιο του προηγουμένου Υπουργού Παιδείας, που ρυθμίζει τη διαδικασία πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Τίποτα όμως συνολικά θετικό δεν επιτυγχάνεται. Και τούτο γιατί;
Πρώτον, δεν αποσυνδέεται η εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση από τις σπουδές στο λύκειο.
Δεύτερον, η συμμετοχή του προφορικού βαθμού του λυκείου στη διαδικασία πρόσβασης στα ΑΕΙ και ΤΕΙ παραμένει, ρυθμιζομένου μόνο του αντίστοιχου ποσοστού με υπουργική απόφαση. Και τα ΤΕΕ εξακολουθούν να παραμένουν στο περιθώριο.
Θα ήθελα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, να σταθώ για λίγο σε αυτά τα τρία θέματα και να τα αιτιολογήσω:
Πρώτα απ' όλα, γιατί δεν επιτυγχάνεται η τελική αποσύνδεση της εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση από τις σπουδές στο λύκειο παρά τον ισχυρισμό του Υπουργείου Παιδείας ότι με τις διατάξεις αυτές αυτό επιτυγχάνεται; Γιατί; Διότι αντί της πραγματικής αποσύνδεσης, επιλέγεται η εικονική. Εφευρίσκεται ένα πιστοποιητικό, συνοδευτικό του απολυτηρίου, το οποίο καλείται "βεβαίωση", φέρει το βαθμό του αποφοίτου, ο οποίος προκύπτει από τους μέσους όρους των βαθμών των μαθημάτων, που θα δώσει στις εξετάσεις της Β' και Γ' λυκείου. Εξετάσεις που γίνονται σε ενιαίο εθνικό επίπεδο. Ουσιαστικά, δηλαδή, αυτό το οποίο επιτυγχάνεται είναι μόνο να περιοριστεί ο αριθμός των εξεταζομένων μαθημάτων κατά τάξη. Και βεβαίως αυτό είναι κάποια πρόοδος. Δεν μεταβάλλεται όμως ο χαρακτήρας των εξετάσεων, που είναι συγχρόνως προαγωγικός των τάξεων του λυκείου και εισαγωγικός στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. 'Αρα, λοιπόν, δεν αποσυνδέεται το λύκειο.
Παράλληλα, παραμένει ο προφορικός βαθμός, ο οποίος προσμετράται στον υπολογισμό του βαθμού των μαθημάτων, η βαρύτητα του οποίου, όπως είπα πριν, θα καθοριστεί με υπουργική απόφαση.
Το δεύτερο είναι η συμμετοχή του προφορικού βαθμού του λυκείου στη διαδικασία πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Η συμμετοχή αυτή, εκτός του ότι αποδεικνύει ότι δεν αποσυνδέονται οι εξετάσεις στο λύκειο, δημιουργεί τεράστια προβλήματα και έχει κατακριθεί από το σύνολο της επαιδευτικής κοινότητας, αλλά και από Βουλευτές όλων των πτερύγων της Βουλής. Και τούτο διότι, όπως υποστηρίζουν έγκριτοι εκπαιδευτικοί, τους οποίους υποτίθεται ότι επιχειρεί να αναβαθμίσει με το να τους δώσει ένα όπλο, αυξάνεται η κοινωνική πίεση των γονέων προς τους καθηγητές, προκειμένου οι τελευταίοι να βοηθήσουν τα παιδιά με υψηλούς βαθμούς να επιτύχουν τον πολυπόθητο στόχο, την εισαγωγή σε κάποιο πανεπιστήμιο ή σε κάποιο ΤΕΙ.
Από την άλλη πλευρά, το φαινόμενο της μαζικής παραγωγής αριστούχων είναι άμεσα συνδεδεμένο με τον προφορικό βαθμό. Είναι χαρακτηριστικό ότι στις φετινές εξετάσεις είκοσι ένας εξακόσιοι ενεννήντα τέσσερις υποψήφιοι έγραψαν πάρα πολύ καλά, πάνω από 15-16. Επίσης, μεταξύ του πρώτου και του τελευταίου από τους τριακόσιους επιτυχόντες στην Ιατρική Σχολή Θράκης υπήρχε διαφορά μόλις 1,38 μορίων. Αντιλαμβάνεται, δηλαδή, κανείς τη σημασία που έχει ο προφορικός βαθμός και τις πιέσεις οι οποίες ασκούνται.
Ο Πρόεδρος της ΟΛΜΕ, σχετικά με τον προφορικό βαθμό, τάσσεται μεν υπέρ της διατήρησης του μέτρου για την προαγωγή των μαθητών από τη μια τάξη στην άλλη, ώστε να διατηρηθεί ο παιδαγωγικός σκοπός της ενθάρρυνσης κάποιων μαθητών που καταβάλουν προσπάθεια βελτίωσης στα μαθήματα, όχι όμως και στην προσμέτρηση του προφορικού βαθμού στην εισαγωγή των υποψηφίων στα πανεπιστήμια, η οποία όπως υπογραμμίζει πρέπει να κρίνεται μόνο από το γραπτό τους βαθμό. Το μέτρο αυτό αποδείχτηκε στην πράξη αναποτελεσματικό και αποτυχημένο. Θα πρέπει το Υπουργείο Παιδείας να έχει την τόλμη να το καταργήσει, ως κριτήριο εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Το τρίτο ζήτημα είναι τα ΤΕΕ. Αυτά παραμένουν στο περιθώριο. Σε ό,τι αφορά το γεγονός ότι, έστω και τώρα, οι απόφοιτοι των ΤΕΕ θα μπορούν με τις διαδικασίες εξετάσεων σε τρία μαθήματα να εισάγονται στα ΤΕΙ -και είναι σημαντικό αυτό- φοβούμαι ότι δεν εξετάζεται η ουσία του θέματος που είναι το επίπεδο και το περιεχόμενο σπουδών, αν δηλαδή παρέχει στους αποφοίτους των ΤΕΕ τα εφόδια εκείνα που απαιτούνται για να μπορούν να παρακολουθήσουν σπουδές σε ιδρύματα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Αυτό το λέω, γιατί τα τελευταία χρόνια τα ΤΕΕ λειτούργησαν χωρίς διδακτικά βιβλία, χωρίς το απαιτούμενο προσωπικό, χωρίς επαρκείς πόρους, χωρίς να υπάρχει επιμόρφωση των εκπαιδευτικών σε σύγχρονα τεχνικά θέματα και χωρίς την αναγκαία υποδομή σε εργαστήρια και εξοπλισμό. Στο ίδιο διάστημα εκδίδονταν συνεχώς νέες εγκύκλιοι, κάθε μια από τις οποίες αναιρούσε την προηγούμενη, με αποτέλεσμα να εντείνεται η σύγχυση και η αβεβαιότητα στους μαθητές των ΤΕΕ. Τρεις διαφορετικές υπουργικές αποφάσεις μόνο την τελευταία τριετία μετέβαλαν διαδοχικά το καθεστώς των ειδικοτήτων.
Είναι απαραίτητο, λοιπόν, το Υπουργείο Παιδείας να προχωρήσει στην αναμόρφωση των προγραμμάτων σπουδών με ένταξη περισσότερων μαθημάτων γενικής παιδείας, ώστε οι μαθητές να μπορούν να ανταποκρίνονται στις αυξημένες απαιτήσεις των ιδρυμάτων της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, για τους λόγους που προανέφερα δεν μπορούμε να ψηφίσουμε επί της αρχής αυτό το σχέδιο νόμου, επιφυλασσόμενοι για επιμέρους παρατηρήσεις στην κατ' άρθρον συζήτηση.
Καλούμε την Κυβέρνηση να τολμήσει να προχωρήσει σε καθαρές λύσεις, που πράγματι θα αποσυνδέουν το λύκειο από την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση για να καταστεί το λύκειο πραγματικά αυτόνομη εκπαιδευτική βαθμίδα.
Οποιαδήποτε απόπειρα να αντιμετωπιστούν οι δραματικά επώδυνες επιπτώσεις της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης με ημίμετρα δεν πρόκειται να μεταβάλει την εκπαιδευτική πραγματικότητα. 'Αλλωστε, οι ρυθμίσεις στις οποίες υποχρεώθηκε να προχωρήσει η Κυβέρνηση μέχρι σήμερα, όπως αποδεικνύεται και με το νομοσχέδιο που συζητούμε, είχαν ως μοναδικό τους σκοπό την άμβλυνση των πιο εξόφθαλμων αδιεξόδων και αντιφάσεων της εκπαιδευτικής πολιτικής, αφήνοντας ουσιαστικά άθικτους τους βασικούς μηχανισμούς, που δημιουργούν και αναπαράγουν αυτά τα αδιέξοδα και κυρίως το εξουθενωτικό, το παιδαγωγικά αναξιόπιστο και το κοινωνικά άδικο εξεταστικό σύστημα.
Το μόνο που επιχειρείται είναι να αμβλυνθούν η κοινωνική δυσαρέσκεια και το πολιτικό κόστος. 'Εχει καταδειχθεί πλέον περίτρανα η αποτυχία της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης και γι' αυτό, βαθιά μας πεποίθηση είναι ότι αυτή η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση δεν αναμεταρρυθμίζεται, αλλά ανατρέπεται. Γιατί μια μεταρρύθμιση που προχωράει με διαρκείς υποχωρήσεις δεν πείθει ότι μπορεί να αναμορφώσει το εκπαιδευτικό σύστημα της πατρίδας μας. Διότι δύο τινά συμβαίνουν. 'Η η μεταρρύθμιση είχε μελετηθεί εξ υπαρχής σωστά, οπότε οι συνεχείς αλλαγές και τροποποιήσεις είναι ασυγχώρητες ή οι διορθώσεις που γίνονται είναι αναγκαίες, οπότε οι μαθητές ταλαιπωρήθηκαν τόσα χρόνια και τόσο καιρό από ένα πείσμα.
Δυστυχώς, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σε κάθε περίπτωση χαμένοι είναι οι μαθητές. Για το λόγο αυτό καταψηφίζουμε το παρόν νομοσχέδιο και καλούμαι την Κυβέρνηση να σταματήσει τις αλλεπάλληλες αλλαγές και δήθεν βελτιώσεις σε επιμέρους θέματα. Να εγκαταλείψει την αλαζονεία και το σύνδρομο της δήθεν αυτάρκειας. Να εγκαταλείψει τη δογματική της ακαμψία στις όποιες αποφάσεις λαμβάνει κάθε φορά για να τις ακυρώσει πάλι η ίδια όταν αντιλαμβάνεται με αντανακλαστικά επιμηθέα τις αδυναμίες που είχε αρνηθεί να συμμεριστεί, όταν προηγουμένως της είχαν υποδειχθεί. Καλούμε την Κυβέρνηση να προχωρήσει στην αξιοποίηση, τουλάχιστον της ουσίας, της πρότασης της Νέας Δημοκρατίας, που μόλις προχθές στη Διαρκή Επιτροπή απέρριψε για έναν ανοικτό διάλογο με όλα τα μέλη της εκπαιδευτικής κοινότητας και τα κόμματα για το καλό της χώρας και του μέλλοντός της. Σας ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Ο ειδικός αγορητής του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, κ. Χουρμουζιάδης έχει το λόγο.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΧΟΥΡΜΟΥΖΙΑΔΗΣ: Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.
Μου δόθηκε και άλλες φορές η ευκαιρία, μιλώντας για την αρχή ενός νομοσχεδίου να ισχυριστώ πως για μας η συζήτηση κατ'αρχήν, όπως λέγεται, είναι μια καλή αφορμή για να διατυπώσει ο ομιλητής γενικές απόψεις όσον αφορά την ουσία του νομοσχεδίου αυτού. Και αυτό, γιατί τις πιο πολλές φορές τα άρθρα που το συναποτελούν -που συναποτελούν ένα νομοσχέδιο δηλαδή- διαφέρουν μεταξύ τους στο περιεχόμενο, ιδιαίτερα όταν αυτά κατατίθενται με τη διαδικασία της τροπολογίας. Ενώ υπακούουν και προσαρμόζονται σε μια και μόνη στρατηγική πολιτική που είναι εύκολο κανείς να την εντοπίσει. Γι'αυτό πιστεύω πως στη συζήτηση κατ'αρχήν δεν χρειάζονται ιδιαίτερες αναφορές στα επιμέρους άρθρα. 'Ετσι και η άποψή μας για το νομοσχέδιο που σήμερα συζητούμε -και δεν πιστεύω να διαφωνεί κανείς μέσα σ'αυτήν την Αίθουσα- είναι και αυτό όπως όλες οι νομοθετικές ρυθμίσεις που προωθεί το Υπουργείο Παιδείας, αποτελεί μια συγκεκριμένη απόπειρα στην κατεύθυνση της μεταρρύθμισης που δεν έγινε για να χρησιμοποιήσω τον τίτλο του αποκαλυπτικού για τις εκπαιδευτικές περιπέτειες του τόπου μας, βιβλίου του κ. Δημαρά.
Επιτρέψτε μου επίσης, κύριε Πρόεδρε, να ισχυριστώ πως και αυτήν τη φορά βρισκόμαστε μπροστά στην έμμεση επιμονή της Κυβέρνησης, πως τα πράγματα στο χώρο της εκπαίδευσης μετά τον επίμαχο νόμο 2525/97 όλα πάνε καλά. Και εκείνο που φταίει και δημιουργεί παράπονα και αντιδράσεις είναι κάποιες λεπτομέρειες. Ασήμαντες ή σημαντικές, δεν έχει σημασία, είναι όμως λεπτομέρειες.
'Ετσι συνεχίζει να επιμένει το Υπουργείο, καταθέτοντας το νομοσχέδιο που συζητούμε σήμερα, ότι όλα θα διορθωθούν και το εκπαιδευτικό μας σύστημα θα βρει την ισορροπία και την αντιστοιχία του με τις κοινωνικές ανάγκες της χώρας. Αρκεί να βρούμε τον τρόπο εισαγωγής στα ΑΕΙ και ΤΕΙ, αυτών που αποφοιτώντας από το ενιαίο λύκειο θα κρατούν στα χέρια τους μια βεβαίωση. Δηλαδή ένα ακόμη χαρτί, για να χρησιμοποιήσω την έκφραση του λαού μας που χρησιμοποιεί όταν θέλει να αναφερθεί στις γραφειοκρατικές περιπέτειες των ελληνικών υπηρεσιών. 'Ενα χαρτί επομένως που πολύ γρήγορα -το πιστεύω αυτό- θα αμφισβητηθεί η χρησιμότητά του και θα κατηγορηθεί για τις διοικητικές πολυπλοκότητες που θα παράγει. Γιατί θεωρητικά θα είναι ενδεχόμενο κάποια στιγμή να διαγκωνίζονται στα λύκεια της Ελλάδος χιλιάδες υποψηφίων για να αναβαθμίσουν τη βαθμολογική ποιότητα των βεβαιώσεων που το μόνο που θα βεβαιώνουν με την ποσοτική γλώσσα των αριθμών, θα είναι η επιφάνεια της προετοιμασίας τους. Και το λέω αυτό έτσι μόνο ως ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα παίρνοντας αφορμή από τη σχετική ρύθμιση του νομοσχεδίου που επιτρέπει την προσπάθεια αναβάθμισης της βεβαίωσης σχεδόν επ'άπειρον. Αυτό σημαίνει, όμως, πως ούτε και αυτήν τη φορά η Κυβέρνηση θα βγει από το αδιέξοδο που την οδηγούν οι αντιεκπαιδευτικές και αντιπαιδαγωγικές ρυθμίσεις της μεταρρύθμισης, παρ'όλες τις οραματικές δηλώσεις του κυρίου Υπουργού της Παιδείας την ειλικρίνεια των οποίων στο κάτω-κάτω δεν έχω το λόγο να αμφισβητήσω γιατί έτσι κι αλλιώς αυτήν τη στιγμή τα σχόλια μας αφορούν μόνο και αποκλειστικά τη γενικότερη εκπαιδευτική πολιτική της Κυβέρνησης. Μία πολιτική με άλλα λόγια που θεμελιωμένη ουσιαστικά στη νεοφιλελεύθερη εκπαιδευτική πολιτική αντίληψη της ταχύρυθμης επαγγελματικής εκπαίδευσης σκέφτεται μόνο την αγορά και μάλιστα την ελεύθερη αγορά. Σκέφτεται επομένως μια κοινωνία που μέσα στα εκπαιδευτικά και ερευνητικά προγράμματα των ΑΕΙ και ΤΕΙ δεν αντανακλάται ως ένα σύνολο αναγκών συγκεκριμένων ανθρώπων αλλά ως ένα λογιστικό άθροισμα κεφαλαίων που πρέπει οπωσδήποτε να αυξηθούν.
'Ετσι, ξεχνάει και πάλι -και αυτό φαίνεται πολύ καθαρά στο νομοσχέδιο που συζητούμε- αυτό που όλοι ειδικοί και μη έχουν παραδεχθεί πως πρέπει να αρχίσει κανείς από κάτω από τις στοιχειώδεις ρίζες της εκπαίδευσης είτε σχεδιάζει από την αρχή μια μεταρρύθμιση είτε προσπαθεί να διορθώσει όποια κομμάτια από την παλιά ισχύουν ακόμα, αμφισβητούμενα όμως και προπηλακιζόμενα από αυτούς που υποτίθεται ότι θέλει να βοηθήσει χωρίς όμως ποτέ να ρωτήσει τη γνώμη τους.
Και μια τέτοια άποψη γίνεται ακόμη πιο επιτακτικά ορθολογιστική στην περίπτωση που η Βουλή συζητάει ένα νομοσχέδιο σχετικό με ρυθμίσεις θεμάτων εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, ρυθμίσεις με άλλα λόγια που αντιμετωπίζονται στο χώρο της εθνικής μας εκπαιδευτικής κοινωνίας από το 19ο αιώνα. Σχετικό διάταγμα του 1837 ορίζει: "Διά την ανωτέρα επιστημονικήν και διά την εις το πανεπιστήμιον μετάβασιν απαιτουμένην προσέτι δε και διά τον κοινωνικόν βίον αναγκαιοτάτην εκπαίδευσιν θέλουν υφίστασθαι τα ελληνικά σχολεία και υπεράνω αυτών το γυμνάσιον".
Και αυτό σημαίνει, κύριε Πρόεδρε, πως δεν μπορούμε να ρυθμίζουμε διοικητικά, σχεδόν λογιστικά τους τρόπους εισαγωγής των αποφοίτων του ενιαίου λυκείου αν δεν έχουμε προηγουμένως με ακρίβεια ρυθμίσει τη δομή, τη λειτουργία και προπαντός την εκπαιδευτική αυτονομία του εκπαιδευτικού μας συστήματος, του δωδεκάχρονου και υποχρεωτικού σχολείου, όπως το οραματίζεται και το προτείνει το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ελλάδας, που θα προηγείται των ΑΕΙ και ΤΕΙ εάν δεν έχουμε ακολουθήσει την αντίληψη αυτή που έχει διατυπωθεί πριν από εκατόν εβδομήντα χρόνια περίπου και λέει "...θέλουν υφίστασθαι τα ελληνικά σχολεία και υπεράνω αυτών το γυμνάσιον".
Θα μου επιτρέψετε επίσης, κύριε Υπουργέ, προχωρώντας στις παρατηρήσεις μου να αναφερθώ στον ισχυρισμό που προβάλλεται ότι με τις ρυθμίσεις που νομοθετούνται με το νομοσχέδιο αυτό που συζητούμε σήμερα, αυτονομείται το ενιαίο λύκειο και έτσι η σχέση του με την τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι συστημική, άρα αυτορυθμιζόμενη. Μια τέτοια, όμως, αυτονομία και αυτορύθμιση δεν είναι δυνατόν να κατοχυρώνεται με ασφυκτικές διοικητικές παρεμβάσεις. Το γνωρίζουμε όλοι πολύ καλά, κύριε Υπουργέ, μέσα σ'αυτήν την Αίθουσα ότι ένα σύνολο στοιχείων για να λειτουργήσει ως σύστημα και να συσχετισθεί με το περιβάλλον που συστημικά πρέπει να συσχετίζεται, εξασφαλίζοντας έτσι και τις αυτορυθμιστικές και τις αναδραστικές του δυνατότητες, πρέπει προπαντός και πριν απ'όλα να είναι ανοιχτό. Και όταν αναφερόμαστε στο σχολείο πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας, σε κάθε απόπειρα οργάνωσής του, ένα σχολείο ανοιχτό προς την κοινωνία.
Και φυσικά αναφέρομαι σε μια κοινωνία της εργασίας, του πολιτισμού και της γνώσης και όχι σε μια κοινωνία που θα ταυτίζεται με τις κερδοσκοπικές φαντασιώσεις του μεγάλου κεφαλαίου, τα αποικιοκρατικά οράματα της παγκοσμιοποίησης και τις υφέρπουσες ρατσιστικές της ανησυχίες.
Δεν μπορούμε, κύριε Πρόεδρε, να δεχθούμε πως όλος αυτός ο κυκεώνας των ρυθμίσεων που προτείνονται με το νομοσχέδιο, οι εξαιρέσεις και οι επί μέρους περιπτώσεις, τα οργανωτικά ενδεχόμενα και οι αναρίθμητες παραπομπές βασικών τακτοποιήσεων στο μηχανισμό των υπουργικών αποφάσεων, θα αποκαταστήσει τη διαταραγμένη λειτουργία των σχολείων μας και θα κατανείμει με ορθολογικό τρόπο γνωστικές αυτονομίες και διαδικασίες διοικητικές.
Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε όσο γίνεται πιο γρήγορα πως ο μηχανισμός εισαγωγής των αποφοίτων των λυκείων στα ΤΕΙ και ΑΕΙ δεν συνιστά μια μηχανιστική μεταφορά ατόμων που τα συνοδεύουν τυπικές, βαθμολογικού χαρακτήρα και συμβατικής αξιοπιστίας φορτωτικές από τον ένα χώρο μάθησης σε έναν άλλο, αλλά αποτελεί μια ιστορικού χαρακτήρα προώθηση προσώπων-φορέων συστηματικών γνώσεων στο χώρο της παραγωγής γνώσης και πραγματοποίησης πρωτογενούς έρευνας.
Και μια τέτοια συνειδητοποίηση δεν διακρίνει το νομοσχέδιο, δεν διατυπώνει με άλλα λόγια καμία παρατήρηση όσον αφορά ποια πρέπει να είναι τα περιεχόμενα και ο σύγχρονος χαρακτήρας των γνώσεων που αποκτά ο μαθητής του ενιαίου λυκείου και που τον νομιμοποιούν να διεκδικήσει την εισαγωγή του στα "Ηλύσια Πεδία" των ΑΕΙ και ΤΕΙ. Και μια τέτοια διαπίστωση με αναγκάζει να θυμηθώ πάλι και επιτρέψτε μου να το ξαναδιαβάσω ένα κείμενο του Νεόφυτου Βάμβα που γράφτηκε στο 1823. Γράφει: "Εξοδεύουν τα δυστυχή και αθώα παιδία δύο και τρεις χρόνους χωρίς να μάθουσιν άλλο παρά μηχανικώς να αναγιγνώσκωσιν και τούτο στραβά και διεστραμμένα. Δεν αποκτούν εις όλον τούτον τον καιρόν καμμίαν αλήθειαν ούτε ηθικήν ούτε φυσική και από τούτους τους πολυχρονίους και ακάρπους κόπους ο νους ταπεινώνεται, συνηθίζει στην ακρισίαν και το φοβερότερον ακόμη λαμβάνει μίσος και απέχθειαν εις την μάθησιν". Αναρωτιέμαι, κύριε Υπουργέ, πώς θα αισθανόταν ο Νεόφυτος Βάμβας διαβάζοντας το νομοσχέδιο που συζητούμε, αφού και στην περίπτωση αυτή η δυναμική -για να χρησιμοποιήσω μια λέξη πολύ αγαπητή στον κύριο Υπουργό- των σχολείων δεν αντιμετωπίζεται ούτε και αυτήν τη φορά με τη λύση των δύο κυρίαρχων προβλημάτων της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, την επιμόρφωση των καθηγητών και την υλικοτεχνική υποδομή των σχολείων. Γιατί ασφαλώς και δεν πιστεύω ότι θα πρέπει η αποστολή σε όλα τα ελληνικά σχολεία κομπιούτερς να θεωρηθεί ως υλικοτεχνική αναβάθμισή τους. Φωτισμένους δασκάλους θέλουν τα σχολεία, κύριε Πρόεδρε, και πολλές και συστηματικές βιβλιοθήκες. Γιατί και στο ΙΝΤΕΡΝΕΤ να μπείτε πρέπει να ξέρετε τι θα ζητήσετε απ'αυτό, αλλιώς θα παγιδευτείτε στη γοητεία των home shoppings.
'Εχω συζητήσει με πολλούς φοιτητές μου, κύριε Πρόεδρε, που τώρα διδάσκουν σε σχολεία της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και όλοι συμφωνούν πως το πρόβλημα της εισαγωγής δεν είναι θέμα διοικητικών ρυθμίσεων, δεν είναι θέμα θεσμοθέτησης κατηγοριών αποφοίτων, βεβαιώσεων και μέσων όρων, κατοχυρώσεων και βαθμολογικών βελτιώσεων, αλλά είναι θέμα αναβάθμισης των μηχανισμών που τα διαμορφώνουν όλα αυτά. Και ξέρετε πολύ καλά, κύριε Πρόεδρε και κύριε Υπουργέ, ότι αν δεν αναβαθμίσουμε τους μηχανισμούς, δηλαδή τις δυνατότητες αυτορρύθμισης του ίδιου του σχολικού συστήματος, αυτό σημαίνει πως υποχρεώνουμε τον ίδιο το μαθητή-υποψήφιο να αντιμετωπίσει πανικόβλητος την επικρεμάμενη σε όλη τη διάρκεια της σχολικής του ζωής περιπέτεια της εισαγωγής του στο πανεπιστήμιο. Και φυσικά είναι βέβαιο πως ανάδοχος όλου αυτού του πανικού είναι η οικογένεια του μαθητή που τους τρόπους αντιμετώπισης αυτού του πανικού θα τους αναζητήσει, πού αλλού, στο φροντιστήριο.
Γιατί έχει γίνει πλέον βαθιά πίστη στο μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας μας πως το ελληνικό σχολείο δεν λειτουργεί σωστά. Και αυτό που διαβάζουμε στην εισηγητική έκθεση του νομοσχεδίου που συζητούμε ότι η διασφάλιση της γενικής παιδείας στο ενιαίο λύκειο και η πολύπλευρη μόρφωση των μαθητών, καθώς και η ενίσχυση της κριτικής και συνθετικής ικανότητας, φαίνεται ότι δεν πραγματώθηκε.
Εξάλλου δε νομίζω πως είναι τυχαίο πως στην έκθεση αυτή ο συντάκτης του κειμένου χρησιμοποίησε το ρήμα "επιδιώκονταν", επομένως όχι πραγματώθηκε. Δεν θα ήταν, λοιπόν, υπερβολή αν υποστηρίζαμε πως ούτε ο νόμος 2525/97 κατάργησε τις εξετάσεις ούτε και το συζητούμενο νομοσχέδιο τις καταργεί με αυτές τις ρυθμίσεις που θα καταργούσαν την εξάρτηση του οικογενειακού οράματος, για την εισαγωγή στο πανεπιστήμιο, από το φροντιστήριο. Και αυτό σημαίνει πως όπως και να εξωραϊσουμε τις περιγραφές, τον τρόπο για την εισαγωγή στα πανεπιστήμια με τα επιμέρους διοικητικά εφευρήματα, είναι ολοφάνερο πως η βεβαίωση που προβλέπει το νομοσχέδιο, εκτός από την πιστοποίηση του βαθμολογικού επιπέδου του υποψήφιου, πιστοποιεί και το εισοδηματικό επίπεδο της οικογένειάς του. Είναι με άλλα λόγια ένα εκπαιδευτικό τιμολόγιο. Και γι' αυτό δεν μπορώ ν' αντισταθώ στον πειρασμό και πάλι, κύριε Πρόεδρε, να διαβάσω -γιατί ασφαλώς όλοι θα το έχετε διαβάσει, γιατί δημοσιεύθηκε και αυτό στο βιβλίο που ανέφερα στην αρχή- ένα κείμενο του διατάγματος για την ίδρυση του πανεπιστημίου του 'Οθωνα το 1837. Γράφει, λοιπόν, στο 11ο άρθρο αυτό το διάταγμα. "'Εκαστος είτε ιθαγενής είτε ξένος δύναται να γίνει δεκτός στο πανεπιστήμιο, χρεωστεί δε προς τούτο να παρουσιαστεί εις τον πρύτανη υφ' ενός μεγαλοκτηματίου". Αναρωτιέμαι, λοιπόν, με ανησυχία μήπως και σήμερα για να μπει κανείς στο πανεπιστήμιο χρειάζεται την υποστήριξη ενός μεγαλοκτηματίου;
Ευχαριστώ.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Κύριοι συνάδελφοι, έχω την τιμή να ανακοινώσω στο Σώμα ότι από τα δυτικά θεωρεία παρακολουθούν τη συνεδρίαση αφού προηγουμένως ξεναγήθηκαν στην έκθεση της αίθουσας "ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ" για τα 80 χρόνια ενσωμάτωσης της Θράκης στην Ελλάδα πενήντα πέντε μαθητές και δύο συνοδοί -καθηγητές από το Λύκειο Κορωπίου Αττικής.
Η Βουλή τους καλωσορίζει.
(Χειροκροτήματα απ' όλες τις πτέρυγες)
Ο ειδικός αγορητής του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου κ. Αμπατζόγλου έχει το λόγο.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΜΠΑΤΖΟΓΛΟΥ: Κύριε Πρόεδρε, κύριε Υπουργέ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, απ' όλους αναγνωρίζεται ότι το θέμα της παιδείας είναι, -οφείλει να είναι- εθνικό θέμα. 'Ομως επί δεκαετίες οι κυβερνώντες το αντιμετώπισαν μικροκομματικά είτε σαν θέμα ενός Υπουργού είτε στην καλύτερη περίπτωση ως κυβερνητικό θέμα ιδίως όταν υπήρχε πρόβλημα κοινωνικών αντιδράσεων. Ποτέ όμως δεν το αντιμετώπισαν ως εθνικό.
Η αλλαγή του εκπαιδευτικού συστήματος ακολουθούσε την αλλαγή του Υπουργού και δεν αποτελούσε προϊόν μιας συνεχούς και συστηματικής προσπάθειας για την επίτευξη κοινά αποδεκτών στόχων. Σήμερα σαν αποτέλεσμα αυτών των επιλογών, είμαστε σταθερά η τελευταία χώρα στην Ευρωπαϊκή 'Ενωση στο χώρο της παιδείας. Διαθέτουμε τα λιγότερα χρήματα, μόλις το 3,5% του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος. 'Ισως ο κύριος Υπουργός να θυμάται και ο ίδιος να είχε φωνάξει το σύνθημα πριν τριάντα πέντε χρόνια: "15% προίκα στην παιδεία και όχι στη Σοφία".
Ο νόμος 2525/97 γνωστός ως νόμος Αρσένη άφησε πίσω του οξυμένα εκπαιδευτικά αδιέξοδα. Ο αριθμός των μαθητών του λυκείου μειώθηκε πάνω από 40%. Επταπλασιάστηκε το ποσοστό απόρριψης της Β' λυκείου σε σύγκριση με το μέσο όρο της τελευταίας εξαετίας. Στην πράξη η λογική των εξετάσεων έγινε η κυρίαρχη. Η παραπαιδεία αντί να καταργεί γνωρίζει μέρες δόξας. Οι μαθητές και οι οικογένειές τους ζουν στη λογική των φροντιστηρίων και των εξετάσεων. Τα μαθήματα είναι πολλά, η ύλη είναι μεγάλη. Υπάρχει αδυναμία αφομοίωσης της ύλης. Τα βιβλία είναι κακογραμμένα. Η γνώση είναι επιδερμική, ενισχύεται η αποστήθιση. Το παιδί δεν κάνει σύνθεση και ανάλυση. Δεν μαθαίνει να διαβάζει και να σκέπτεται, που είναι το ζητούμενο.
Σήμερα η βασική πρόταση του Υπουργείου, διατηρώντας τις πανελλήνιες εξετάσεις σε λιγότερα μαθήματα στη Β' και Γ' λυκείου, προβλέπει στους απόφοιτους του Ενιαίου Λυκείου εκτός του απολυτηρίου, να χορηγείται και βεβαίωση πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, να παρέχεται η δυνατότητα συμμετοχής στις πανελλήνιες της Γ' λυκείου περισσότερες φορές και να δίνεται η δυνατότητα στους απόφοιτους των Τ.Ε.Ε. να εισέρχονται στα Τ.Ε.Ι. Ο βαθμός του απολυτηρίου προκύπτει από όλα τα μαθήματα πανελλήνια εξεταζόμενα και μη, ενώ ο βαθμός της βεβαίωσης πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση προκύπτει μόνο από τα πανελληνίως εξεταζόμενα μαθήματα της Β' και Γ' λυκείου.
Η ύπαρξη δύο διαφορετικών τίτλων του απολυτηρίου και της βεβαίωσης, δεν αποκηδεμονεύει βέβαια τη λειτουργία του λυκείου από τη διαδικασία εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Ο εγκλωβισμός του λυκείου καθορίζεται από την ύπαρξη των πανελληνίων εξετάσεων που ταυτόχρονα είναι και εξετάσεις προαγωγικές και απολυτήριες του λυκείου και εξετάσεις εισαγωγικές στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
'Ολη η λειτουργία του λυκείου, η δομή, το βιβλίο, το μάθημα, η ειδική μορφή της διδακτικής πράξης, η προσέγγιση της γνώσης, θα είναι μία ετοιμασία για τις εξετάσεις με την παρεχόμενη γνώση στο λύκειο να περιορίζεται στα εξεταστικά αναγκαία και τα φροντιστήρια να παίζουν τον κυρίαρχο ρόλο διδάσκοντας την τεχνική.
'Ετσι όμως ακυρώνεται η μορφωτική λειτουργία του λυκείου. Μια ολόκληρη εκπαιδευτική βαθμίδα τριών χρόνων λειτουργεί ως εισαγωγικό σύστημα. Ταυτόχρονα και το περιεχόμενο σπουδών του λυκείου εξακολουθεί να είναι μακριά από τις σύγχρονες ανάγκες και προβληματισμούς.
Ο μεγάλος άθλος της μεταρρύθμισης Αρσένη ήταν ο αποκλεισμός από το λύκειο το 40% των μαθητών που προέρχονται κυρίως από τις ασθενέστερες κοινωνικοοικονομικά ομάδες.
Η μεταρρύθμιση αυτή είχε κλειστό αριθμό αποφοίτων λυκείου ίσο με τον αριθμό των εισαγομένων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Οι προτεινόμενες ρυθμίσεις δεν έχουν απόλυτα κλειστό αριθμό. 'Ομως η ύπαρξη των πανελληνίων εξετάσεων που βασικός τους ρόλος είναι η επιλογή για την τριτοβάθμια και ο εγκλωβισμός του λυκείου στη διαδικασία αυτής της επιλογής είναι αποτρεπτικός για μεγάλο αριθμό μαθητών, αφού ταυτόχρονα το λύκειο δεν θα είναι προσανατολισμένο στην υποβοήθησή τους.
Το Υπουργείο μέσω των θεμάτων των πανελληνίων εξετάσεων θα κρατάει εν μέρει τη στρόφιγγα του αριθμού, που θα αποφοιτούν από το λύκειο. 'Οταν την ανοίγει, θα έχουμε συσσώρευση αριστούχων στις εισαγωγικές εξετάσεις. Και αν την κλείνει, θα έχουμε μείωση αποφοίτων του λυκείου. Σε κάθε περίπτωση η ανάγκη όλα τα παιδιά να τελειώνουν το λύκειο και μάλιστα ένα λύκειο, που ο ρόλος του θα είναι ουσιαστικός στη μόρφωση, μένει στα αζήτητα.
Οι προτεινόμενες ρυθμίσεις αποσιωπούν ό,τι παλαιότερα διατυμπάνιζε το Υπουργείο ως μεγάλο άθλο, τους δύο ισότιμους πυλώνες της εκπαίδευσης. Αποσιωπούν, δηλαδή, ότι η προηγούμενη μεταρρύθμιση δημιούργησε με το γυμνάσιο δύο πλήρως ανισότιμες βαθμίδες. Εξαφανίζουν ταχυδακτυλουργικά από τη συζήτηση τη δραματική κατάσταση των ΤΕΕ, που απορροφούν μέρος των αποκλειομένων από το λύκειο μαθητών, με τους υπόλοιπους να εκπαραθυρώνονται πλήρως από την εκπαίδευση. Τα ΤΕΕ συνεχίζουν να είναι έξω από το παιχνίδι, αφού βρίσκονται εκτός λυκειακής βαθμίδας. Κανείς δεν ξέρει ποια είναι τα ΤΕΕ. Από τις αλλεπάλληλες αποφάσεις, ακόμα και ανά δεκαήμερο, για τις ειδικότητες, χωρίς αναλυτικά προγράμματα σε πολλές ειδικότητες, χωρίς πολλά από τα βιβλία, με μαθήματα γενικής παιδείας, που υστερούν προκλητικά όχι μόνο έναντι του γενικού λυκείου, αλλά και του παλιού τεχνικού λυκείου, η δραστηριότητά τους περιορίζεται στην παροχή μιας φτηνής και περιορισμένης κατάρτισης, χωρίς αντίκρυσμα στην αγορά εργασίας, με πρόσβαση σε περιορισμένο αριθμό στα ΤΕΙ και χωρίς πρόσβαση στα ΑΕΙ. Τα ΤΕΕ σήμερα αποτελούν λύση ανάγκης για τους μαθητές και όχι πλέον μια αξιόπιστη επιλογή.
Οι προτεινόμενες ρυθμίσεις επιχειρούν να ελαττώσουν την κοινωνική δυσαρέσκεια και το πολιτικό κόστος της μεταρρύθμισης Αρσένη. Εκεί αυτά έγιναν πολύ ορατά, χωρίς όμως να θίγουν το σκληρό πυρήνα της μεταρρύθμισης.
Εμείς προτείνουμε κατ' αρχήν την κατάργηση των νομοθετικών ρυθμίσεων της προηγούμενης τετραετίας και την εγκατάλειψη της ατελέσφορης πρακτικής των αποσπασματικών ρυθμίσεων και των εμβαλωματικών λύσεων σε ένα θεσμικό πλαίσιο, που είναι άχρηστο και επικίνδυνο.
Ζητάμε άμεση έναρξη διαλόγου με τους αρμόδιους φορείς και τις πολιτικές δυνάμεις για τη διαμόρφωση ενός σύγχρονου θεσμικού πλαισίου, για την εκπαίδευση όλων των βαθμίδων.
Αν η Κυβέρνηση είχε ακούσει, όπως ισχυρίζεται στην εισηγητική έκθεση του παρόντος νομοσχεδίου, τις θέσεις των φορέων της εκπαίδευσης και αν είχε λάβει υπόψη της τα δεδομένα των παιδαγωγικών ερευνών, δεν θα είχε παρά να προχωρήσει προς αυτήν την κατεύθυνση της συνολικής αλλαγής του θεσμικού πλαισίου της εκπαίδευσης.
Οι απαιτήσεις της εποχής μας και η αυξημένη ζήτηση για σπουδές, έχουν καταστήσει διεθνώς αναγκαία τη ροή προς την τριτοβάθμια εκπαίδευση της συντριπτικής πλειονότητας των νέων αντίστοιχης ηλικίας, πράγμα που σημαίνει ότι η φοίτηση στο επίπεδο του λυκείου πρέπει να ολοκληρώνεται από ένα πολύ υψηλότερο ποσοστό. Για το λόγο αυτό, πολλές σύγχρονες ευρωπαϊκές χώρες προσανατολίζονται και επιδιώκουν να αυξήσουν το ποσοστό των μαθητών που αποκτούν τίτλο απόλυσης από το λύκειο, ενώ γενική για τις προηγμένες χώρες είναι η τάση να καταστεί η λυκειακή εκπαίδευση μέρος της υποχρεωτικής. Θεωρούμε, λοιπόν, αναγκαία την άμεση επέκταση της υποχρεωτικής εκπαίδευσης, ώστε να συμπεριλαμβάνει μέρος της προσχολικής, το σημερινό εννιάχρονο δημοτικό-γυμνάσιο και το λύκειο. 'Ετσι θα εξασφαλιστεί για όλους τους μαθητές και τις μαθήτριες, όλων των κοινωνικών στρωμάτων, μία ευρεία μορφωτική βάση, που θα τους επιτρέπει να παρακολουθούν τις ταχύτατα μεταβαλλόμενες απαιτήσεις της κοινωνίας και της παραγωγικής διαδικασίας, αξιοποιώντας και τις δυνατότητες της παρεχόμενης εκπαίδευσης και κατάρτισης. Παράλληλα, οι νέοι θα μπορούν να κάνουν κρίσιμες επιλογές για το μέλλον τους σε πιο ώριμη ηλικία, αντί της ηλικίας των δεκαπέντε ετών.
Ο Συνασπισμός προτείνει να βάλουμε ψηλότερα τον πήχυ. Ο Συνασπισμός προτείνει δωδεκάχρονη υποχρεωτική εκπαίδευση. 'Ολα τα παιδιά δικαιούνται να τελειώνουν το λύκειο, και μάλιστα ένα λύκειο αναβαθμισμένο, που ο ρόλος του θα είναι η μόρφωση και όχι το ξεδιάλεγμα αυτών που θα πάνε στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, ένα λύκειο που οι μαθητές δεν θα είναι υποχρεωμένοι να το περιφρονούν και να ρίχνουν το βάρος τους στα φροντιστήρια.
Να τολμήσουμε, κύριε Υπουργέ, τη δημοκρατική μεταρρύθμιση στην παιδεία. Για να μπορούν όμως όλα τα παιδιά να προχωρούν στο λύκειο, προϋπόθεση είναι ευθύς εξ αρχής και σε όλο το δρόμο του δωδεκάχρονου σχολείου να τους δίνεται η δυνατότητα να συμμετέχουν ουσιαστικά. 'Ετσι είναι αναγκαίο το ολοήμερο νηπιαγωγείο και δημοτικό που θα παρέχει πολύπλευρη μόρφωση σε όλα τα παιδιά και θα αντισταθμίζει τις όποιες δυσκολίες συναντά κάθε παιδί. Το πρόγραμμα ενός σύγχρονου γυμνασίου πρέπει να είναι εμπλουτισμένο με μαθήματα και δραστηριότητες που βοηθούν το παιδί αυτής της ηλικίας να κατανοήσει το φυσικό και κοινωνικό περιβάλλον και να δράσει για τη βελτίωσή του.
Κύριε Υπουργέ, για χρόνια γενιές ολόκληρες το μάθημα της φυσικής το διδασκόμαστε αρχίζοντας από αυτό που έχουμε, την καλύτερη εποπτεία, την κινηματική και τη μηχανική. Φέτος, για πρώτη φορά, το μάθημα της φυσικής στην τρίτη γυμνασίου ξεκινάει με τον ηλεκτρισμό, τα επαγωγικά ρεύματα, την επαγωγή και αυτεπαγωγή, το εναλλασσόμενο ρεύμα, την ημιτονοειδή καμπύλη που τα παιδιά δεν τα έχουν μάθει στα μαθηματικά της αντίστοιχης τάξης. Κάποιους πληρώσατε γι' αυτό. Κάποιοι σοφοί το ενέκριναν αυτό. Προτείνουμε ενιαίο λύκειο αποσυνδεδεμένο από την επιλογή για την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Το αναβαθμισμένο ενιαίο λύκειο για να μπορεί να παρέχει σύγχρονη μόρφωση, πρέπει να είναι πλήρως αποσυνδεδεμένο από τη διαδικασία εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. 'Ετσι, το μαθησιακό ενδιαφέρον των μαθητών του θα επικεντρώνεται στις σπουδές του στο λύκειο και όχι στην προετοιμασία στα φροντιστήρια για τις εξετάσεις. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στην εξασφάλιση μιας ευρείας μορφωτικής βάσης που θα επιτρέπει στο μαθητή και τη μαθήτρια να παρακολουθούν τις ταχύτατα μεταβαλόμενες απαιτήσεις της παραγωγικής διαδικασίας με επιτυχία, στα πλαίσια μιας συνεχιζόμενης εκπαίδευσης και κατάρτισης ή της αυτοδύναμης μαθησιακής τους δραστηριότητας.
Για την αναβάθμιση του μορφωτικού ρόλου του λυκείου είναι αναγκαία η αναθεώρηση και ο εκσυγχρονισμός των αναλυτικών προγραμμάτων του και ως προς τους στόχους και ως προς το περιεχόμενο και ως προς τους τρόπους οργάνωσής του.
Το ενιαίο λύκειο, κατά την άποψή μας πρέπει να ενταχθεί σε μια προοπτική διεύρυνσης της υποχρεωτικής εκπαίδευσης, η οποία να περιλαμβάνει μέρος της προσχολικής, το εννιάχρονο σημερινό σχολείο και το λύκειο.
'Οσον αφορά την τεχνική επαγγελματική εκπαίδευση, προτείνουμε την κατάργηση των ΤΕΕ και την ενσωμάτωσή τους στη λυκειακή βαθμίδα. Η υπέρβαση της τεράστιας ανισότητας ανάμεσα στις δύο μεταγυμνασιακές κατευθύνσεις δεν μπορεί παρά να οδηγεί στην ενσωμάτωση της τεχνικής επαγγελματικής εκπαίδευσης στη λυκειακή βαθμίδα.
Βασικό πεδίο αναβάθμισης άμεσα των ΤΕΕ είναι η ανάπτυξη των μαθημάτων γενικής παιδείας στο επίπεδο των αντίστοιχων τάξεων του λυκείου με ελεύθερη δυνατότητα μετακίνησης των μαθητών. 'Ενας τέτοιος στόχος διευκολύνεται από τη μη ύπαρξη κλειστού αριθμού αποφοίτων λυκείου. Πρέπει να γνωρίζουμε όμως ότι θα έχει ισχυρές αντιστάσεις από αυτούς που επιθυμούν φτηνή κατάρτιση. Επιχείρημά τους θα είναι ότι κάποιοι νέοι επιθυμούν εύκολες σχολές. Η δική μας άποψη είναι ότι η εποχή μας απαιτεί περισσότερες και διαφορετικού τύπου γνώσεις, ότι το σχολείο πρέπει να μπορεί να αποτρέπει την αποτυχία και ότι η κοινωνία πρέπει να μπορεί να αντιμετωπίσει τη διαρροή.
Προτείνουμε ελεύθερη πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Οι πύλες των δημόσιων ελληνικών ιδρυμάτων τριτοβάθμιας εκπαίδευσης πρέπει να ανοίξουν ώστε πρακτικά όλοι όσοι διαθέτουν ένα ορισμένο επίπεδο προϋποθέσεων να εισάγονται ανεξάρτητα από τον αριθμό τους. Η εφαρμογή πρέπει να αρχίσει άμεσα, να γίνεται σταδιακά και μπορεί να ολοκληρωθεί σε έναν ορατό ορίζοντα τεσσάρων ετών.
Με την πρόταση αυτή επιδιώκουμε να αυξηθεί δραστικά η δυνατότητα πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση της χώρας μας, να αμβλυνθεί ανάλογα η αναντιστοιχία προσφοράς και ζήτησης και να μετριαστούν οι κοινωνικές διακρίσεις που συνεπάγεται το παρόν σύστημα.
Επιδιώκουμε να αρθεί ένας βασικός παράγοντας που αποστερεί το λύκειο από το μορφωτικό του ρόλο. Να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα των επιπτώσεων του σημερινού συστήματος στην ψυχική και πνευματική υγεία των νέων. Να αντιμετωπιστεί το γεγονός ότι μεγάλος αριθμός υποψηφίων εισάγονται σε τμήματα εντελώς διαφορετικά από εκείνα που πράγματι επιθυμούν. Να γίνει δυνατή η πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση από ευρύ φάσμα ηλικιών και να διευκολυνθεί η κινητικότητα φοιτητών ή σπουδαστών μεταξύ τμημάτων. Να μειωθούν οι ιδιωτικές δαπάνες για την παιδεία με την άμβλυνση του ρόλου των φροντιστηρίων και της φυγής στο εξωτερικό για σπουδές. Η πρότασή μας αυτή είναι πραγματοποιήσιμη αν αναλογιστούμε ότι η απόσταση των αριθμών αυτών που θα τελειώνουν το λύκειο και με εφαρμογή της δωδεκάχρονης υποχρεωτικής εκπαίδευσης και αυτών που θα εισάγονται πλέον στην τριτοβάθμια εκπαίδευση ακόμα και σήμερα είναι μικρή, ότι ένα ποσοστό νέων δεν επιθυμούν έτσι κι αλλιώς να κάνουν σπουδές στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και ότι αυτοί που επιθυμούν να κάνουν σπουδές και δεν μπορούν λόγω του κλειστού αριθμού εισακτέων σε μεγάλο ποσοστό, τις κάνουν στο εξωτερικό.
Η ελεύθερη πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση σημαίνει ότι τελικά δεν θα υπάρχει κλειστός αριθμός εισαγομένων. Για την επιλογή αυτής της διαδικασίας θα πρέπει να υπάρξει διάλογος που θα λαμβάνει υπόψη του τα πλεονεκτήματα της κάθε σχετικής πρότασης που έχει ακουστεί.
Κανένα εκπαιδευτικό σύστημα δεν μπορεί να πετύχει εάν δεν εμπνέει τους εκπαιδευτικούς. Η πολιτεία πρέπει να βάλει στο επίκεντρο της προσοχής της τη μορφωτική και οικονομική αναβάθμισή τους. Οι δημόσιες δαπάνες ανά μαθητή ή φοιτητή στη χώρα μας δεν πλησιάζουν ούτε στο μισό του αντίστοιχου κοινωνικού μέσου όρου.

(Στο σημείο αυτό την Προεδρική 'Εδρα καταλαμβάνει ο Ε' Αντιπρόεδρος της Βουλής κ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΣΙΩΝΗΣ)

Κάθε μέρα στη χώρα μας οι γονείς πληρώνουν σχεδόν ένα δισεκατομμύριο (1.000.000.000) δραχμές στα φροντιστήρια και τις άλλες διευκολύνσεις. Είναι, λοιπόν, απαραίτητη η άμεση αύξηση των δημόσιων δαπανών στο 5% του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος.
Από όλες τις σοβαρές μελέτες απορρίπτεται η προσανατολισμένη σε συντηρητικά πρότυπα εκπαίδευση με σχολεία που αποθηκεύουν πληροφορίες, με πρώιμη εξειδίκευση των μαθητών, με ανταγωνισμό των μαθητών και των σχολείων. Μ' αυτήν τη λογική απορρίπτεται και κάθε παρέμβαση της Εκκλησίας στην εκπαίδευση.
Η Αριστερά στα θέματα της εκπαίδευσης αναδεικνύεται στην κατ' εξοχήν μεταρρυθμιστική δύναμη της κοινωνίας αφού η πολιτική της εξυπηρετεί ταυτόχρονα την ολόπλευρη ανάπτυξη της κοινωνίας. Για το Συνασπισμό η παιδεία αποτελεί ένα αναντικατάστατο κοινωνικό αγαθό, το οποίο πρέπει να απολαμβάνουν όλοι χωρίς ταξικούς διαχωρισμούς, χωρίς κοινωνικές ανισότητες, χωρίς ρατσιστικές προκαταλήψεις. Μια τέτοια παιδεία βρίσκεται σε άλλη κατεύθυνση από τις επιλογές της Κυβέρνησης. Είναι υποχρέωση ενός δημοκρατικού μεταρρυθμιστικού κινήματος. Είναι ευθύνη όλης της κοινωνίας.
Είναι φανερό, κύριε Πρόεδρε και κύριε Υπουργέ, ότι είμαστε ριζικά αντίθετοι στο προτεινόμενο σχέδιο νόμου.
Σας ευχαριστώ.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Κοσιώνης): Ο Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων κ. Ευθυμίου έχει το λόγο.

ΠΕΤΡΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΥ (Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων): Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, είναι φανερό κι έχει διαπιστωθεί σε όλες τις συζητήσεις μας στη Βουλή ότι δικαίως την Εθνική Αντιπροσωπεία η παιδεία πάντοτε την εμβάλλει σ' ένα γενικευμένο διάλογο που ξεπερνά κατά πολύ τις εκάστοτε προτεινόμενες νομοθετικές ρυθμίσεις.
'Ετσι και σήμερα τα κόμματα της Αντιπολίτευσης γενίκευσαν τη συζήτηση σε θέματα που ξεπερνούν σ' ένα ορισμένο σημείο τις ρυθμίσεις, τις οποίες εισάγουμε και τις κατευθύνσεις τις οποίες θέλουμε να διαφυλάξουμε. Παρ' όλα αυτά δεν θα αποφύγω την τοποθέτηση σε όλα τα θέματα που ετέθησαν, αλλά θα καλέσω όλους να οργανώσουμε αυτήν τη συζήτηση με τρόπο αντάξιο των αιτημάτων που οι ίδιοι θέτουμε.
Η εκπαίδευση, δηλαδή, είναι πράγματι ένα εθνικό θέμα, που σημαίνει ότι κανείς δεν μπορεί να κατατέμνει την εκπαιδευτική πολιτική σύμφωνα με τις δικές του αντιλήψεις, τις δικές του σκοπιμότητες και κατά μείζονα λόγο εάν αυτές οι σκοπιμότητες έχουν στενό κομματικό χαρακτήρα.
Ξεκινάω με το πρώτο σκέλος και το πιο εκτεταμένο του νομοσχεδίου, που είναι η προάσπιση των κατευθύνσεων που πρέπει να έχει η πολιτική στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση.
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, όταν η εποχή μας χαρακτηρίζεται ως η εποχή της κοινωνίας της γνώσης και της πληροφορίας, το εκπαιδευτικό σύστημα κάθε χώρας και ιδιαίτερα μιας χώρας όπως η Ελλάδα, όπου όλα κρέμονται και όλα αποφασίζονται στην ποιότητα της εκπαίδευσής της, δεν μπορεί να μείνει αδρανές.
'Οταν, για παράδειγμα, επισήμως ο σχεδιασμός των ευρωπαϊκών πολιτικών, όπως το αποτύπωσε με τον πιο επίσημο τρόπο η Ευρωπαία Επίτροπος κ. Ρέντινγκ στην τελευταία Σύνοδο Υπουργών Παιδείας στην Ουψάλα, γίνεται με βάση την παραδοχή ότι ανά πενταετία απαξιώνεται μία γενιά τεχνολογίας και τεχνολογικών μέσων, αυτό σημαίνει ότι τα εκπαιδευτικά συστήματα πρέπει να έχουν όλες τις δεκτικότητες ώστε να μπορούν να μην απαξιώνουν τα παιδιά, τα οποία έχουν εκείνη τη στιγμή στους κόλπους τους.
Θα ήταν, δηλαδή, τυφλό, θα ήταν εθνικά αυτοκτονικό, εάν απαιτούσαμε από την εκπαίδευση να παραμείνει αδρανής και να μη συνειδητοποιούμε ότι στην εκπαίδευση κατ' εξοχήν αυτό που κάνουμε είναι να εισάγουμε το μέλλον στους κόλπους της.
Και αυτό σημαίνει ότι η εκπαίδευση σε όλες τις βαθμίδες, αλλά κυρίως στην εννιάχρονη υποχρεωτική και οπωσδήποτε στην επέκταση στη δευτεροβάθμια, στο ενιαίο λύκειο και στην ΤΕΕ, πρέπει να παράγει έναν πολίτη και έναν άνθρωπο που έχει αποκτήσει την κριτική ικανότητα του πώς θα μαθαίνει διά βίου. Γιατί αυτό είναι το πραγματικό αιτούμενο μιας σημερινής σύγχρονης εκπαιδευτικής πολιτικής. Διότι, αν στην εκπαίδευση αφήναμε τα στατικά χαρακτηριστικά της αναπαραγωγής ενός ορισμένου πλαισίου γνώσεων με τη στατική μέθοδο της απομνημόνευσης και τη στατική μέθοδο μιας στείρας διδασκαλίας που δε διευρύνει τα αιτούμενά της, θα είχαμε όλοι βαθιά εθνική ευθύνη, γιατί θα προπαρασκευάζαμε μια γενιά Ελλήνων που θα αδυνατούσε να συλλάβει και τις εξελίξεις στο παρόν, αλλά κυρίως τις δυναμικές απαιτήσεις του μέλλοντος.
Το 1997-2000 η Κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. με τον Γεράσιμο Αρσένη έκανε μία ολοκληρωμένη εκπαιδευτική πρόταση, η οποία στον πυρήνα της ανταποκρίνεται με απόλυτη συνέπεια σε αυτό που πριν περιέγραψα ως βασικό αίτημα κάθε σύγχρονου εκπαιδευτικού συστήματος.
Διότι πρέπει να δούμε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι στην εκπαίδευση έχει απόλυτη σημασία η συνάρθρωση η εσωτερική των βαθμίδων της, η εσωτερική συνοχή των πολιτικών, η οποία δίνει νόημα από το νηπιαγωγείο στο δημοτικό, από το δημοτικό στο γυμνάσιο. Να συλλάβεις αυτή τη διαδικασία ως εννιάχρονο κύκλο μιας ολοκληρωμένης παροχής ενός βασικού πεδίου γνώσεων, γνωστικών ικανοτήτων, αλλά και κοινωνικών δεξιοτήτων και να αρθρώσεις μετά τους δύο κλάδους, το ενιαίο λύκειο και την ΤΕΕ, ως απάντηση σε δύο ισοδύναμες προκλήσεις στο επίπεδο της δευτεροβάθμιας.
Ακολουθήθηκε αυτή η πολιτική με τόλμη και με κόστος. Και όπως είναι φυσικό, όταν εισάγεις μια πολιτική, εσύ ο ίδιος εισάγεις και τους μηχανισμούς εσωτερικού ελέγχου, εισάγεις τους μηχανισμούς εσωτερικής ανάγνωσης και βελτίωσης του συστήματος.
'Ετσι, λοιπόν, ακριβώς τον Ιούνιο του 2000 έκλεισε ο πρώτος ολοκληρωμένος κύκλος εφαρμογής αυτής της πολιτικής. Και επομένως, έκλεισε και ο πρώτος κύκλος για όλους μας, για την εκπαιδευτική κοινότητα εν συνόλω, για την πολιτική τάξη, αλλά κυρίως για τους εκπαιδευτικούς φορείς έρευνας και αξιολόγησης, όπως το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο ή το Κέντρο Εκπαιδευτικής 'Ερευνας ή για φορείς που προς τούτο εκλήθησαν να δράσουν αξιολογητικά ως προς την πολιτική που εισήχθη το 1997 -χαρακτηριστικά αναφέρω την Επιτροπή Καζάζη- έτσι ώστε ακριβώς τον Ιούνιο του 2000 με την ολοκλήρωση αυτού του κύκλου της πρώτης πλήρους τριετούς εφαρμογής, αλλά και με την άντληση των κατάλληλων συμπερασμάτων, να προχωρήσουμε στις υγιείς προσαρμογές, στις αναπόφευκτες -όπως συμβαίνει σε κάθε μεγάλο εγχείρημα- βελτιώσεις και προωθητικές κατευθύνσεις στο σύστημα.
Αυτό ακριβώς κατ' ουσία πιστοποιείται με το σημερινό νομοσχέδιο και θα έλεγα, κύριοι συνάδελφοι, ότι υπάρχει κάτι χαρακτηριστικό, γιατί καμιά φορά η ρητορική δεν βοηθά, όταν η πραγματικότητα συγκρούεται με αυτήν τη ρητορική: 'Ο,τι συζητάμε σήμερα, γνωρίζετε πάρα πολύ καλά γιατί όλοι είσαστε άνθρωποι της εκπαίδευσης από τη δική σας την πολιτική σκοπιά, λειτουργεί από τις 10 Σεπτεμβρίου σε όλα τα λύκεια της χώρας και σε όλη την Τεχνική Επαγγελματική Εκπαίδευση της χώρας. Και αυτήν τη στιγμή αυτή η λειτουργία είναι η απάντηση σε όλη τη ρητορική.
Η λειτουργία είναι άψογη, η λειτουργία είναι πλήρης, είναι μεστή και η ίδια η εκπαιδευτική κοινότητα και οι ίδιοι οι μαθητές, έχουν δώσει την απάντησή τους, ότι πράγματι, αυτό το σύστημα παράγει μια γνωστική, λειτουργική και προωθητική δυναμική -και δεν φοβάμαι τον όρο, κύριε Χουρμουζιάδη- στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση.
'Αρα, έχουμε ήδη το πρόκριμα της πράξης. 'Εχουμε ήδη την απόδειξη μέσα στη σχολική ζωή ότι μπορούμε να λέμε ότι έχουμε μια σωστή διάρθρωση κορμού στην εκπαίδευση και όχι μόνο στη δευτεροβάθμια. Γι' αυτό θα προασπίσω λίγο και κριτικές παρατηρήσεις και δικές σας, κύριε Χουρμουζιάδη, και δικές σας, κύριε Αμπατζόγλου, και δικές σας, κύριε Ταλιαδούρο, που έχουν να κάνουν με το γεγονός ότι μιλάμε για μια παραγωγή πολιτικής που στηρίζεται ακριβώς στη λογική της εσωτερικής ενότητας και στην εισαγωγή της καινοτομίας.
Για παράδειγμα ξέρετε καλά ότι μόλις από φέτος μπορούμε να οργανώσουμε την προσέγγιση της διάρθρωσης των προγραμμάτων, των αναλυτικών, ακόμα και των ωρολογίων στο δημοτικό και στο γυμνάσιο, δηλαδή, στον κύκλο της εννιάχρονης υποχρεωτικής, βάσει του ενιαίου πλαισίου προγράμματος σπουδών που επί δύο χρόνια εργαζόταν πάνω σε αυτό το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο. Και είναι πολύ φυσικό. Ζητάμε σε θέματα εκπαιδευτικά νοοτροπία και συμπεριφορά στρατιωτικής μηχανής;
Θα ήταν δυνατόν δηλαδή να δοθεί εντολή από τον κ. Αρσένη στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο να του παράγει ενιαίο πλαίσιο προγράμματος σπουδών σε μια λογική "το θέλω αύριο"; Αυτό δεν φαντάζομαι κανείς να θεωρεί ότι μπορεί να αποτελεί εκπαιδευτική προσέγγιση. Και αυτό που έγινε ήταν αυτό που επιβάλλεται να γίνει στην εκπαίδευση. Δηλαδή, η προσεκτική μελέτη, η συστηματική σύγκριση και αξιολόγηση, η ταύτιση των επιπέδων σε κάθε χρονιά ώστε να μην έχουμε αυτό το φαινόμενο που είχαμε ως τώρα της διαρκούς επαναληπτικότητας. Γιατί όλοι ξέρουμε ότι το πρόβλημα στην εννιάχρονη υποχρεωτική ήταν ότι δημοτικό και γυμνάσιο ήταν ένας επαναλαμβανόμενος κύκλος, απλώς διευρυμένος. Αυτό ήταν. Τα ίδια μαθήματα ακριβώς, επαναλαμβανόμενα πιο διευρυμένα με περισσότερες σελίδες και με λίγο πιο σύνθετες διατυπώσεις. Αυτό ήταν το ζητούμενο.
Αυτό λοιπόν που συμβαίνει σήμερα είναι ότι τώρα διαρθρώνεται πραγματικά με βάση την αντίληψη ενός ενιαίου πλαισίου προγράμματος σπουδών, όλη η προσέγγιση του εννιάχρονου υποχρεωτικού κύκλου. Και θα ήθελα να πω ότι αυτή είναι η λογική της ουσιώδους προσέγγισης της ποιότητας μέσα στην εκπαίδευση. Δουλεύουμε και δουλεύουμε συστηματικά σε αυτήν την κατεύθυνση, δηλαδή, στα περιεχόμενα, στη συγκρότηση των αναλυτικών προγραμμάτων, των ωρολογιών, των βιβλίων με μια σταθερή κατεύθυνση ότι σε όλα πρέπει να υπάρχει μια ώριμη λογική συνοχής και ενότητας κάθε μέτρου, κάθε πρωτοβουλίας.
Γι' αυτό όπως βλέπετε σε ό,τι προχωράμε ακολουθούμε ακριβώς τη μέθοδο της εισαγωγής, της πειραματικής πρώτα, της αξιολόγησης, της διεύρυνσης ακόμα περισσότερο της πειραματικής προσέγγισης ώσπου να φθάσουμε στην αποδοχή.
Αποδεχθήκαμε την πρόταση του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου για μια μείωση της ύλης, ανάλογα, 30% έως 50% . Εφαρμόζεται τώρα σε τρία δημοτικά πειραματικά, θα γενικευτεί του χρόνου σε τριακόσια και μετά θα ανακοινώσουμε αποφάσεις, διότι αυτές οι αποφάσεις πρέπει να έχουν τη σφραγίδα της έγκυρης αξιολόγησης από το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, της έγκυρης αξιολόγησης από την ίδια την εκπαιδευτική κοινότητα που θα είναι ο αποδέκτης και ο ενεργός εφαρμοστής και μετά θα προχωρούμε σε λύσεις.
'Ετσι νομίζω ότι είναι ο τρόπος που πρέπει να αντιμετωπίζουμε την εκπαίδευση και θα ήθελα να προασπίσω κάτι ακόμα περισσότερο. Δεν είναι καθόλου ακριβές και είναι χρήσιμο και σκόπιμο να δημιουργείται η εικόνα ότι η χώρα έχει αυτήν τη μεγάλη υστέρηση. Ούτε στο επίπεδο των πόρων αντιστοιχεί γιατί ακόμα δεν έχουμε καταφέρει η μόνη χώρα και πάσχουμε σε ορισμένα τεχνάσματα, θα έλεγα καμιά φορά, γιατί είναι πολύ περισσότερα τα κονδύλια που αφιερώνουμε στην εκπαίδευση από αυτά που φαίνονται. Γιατί σε εμάς, στη δομή των χρηματοδοτήσεων στην εκπαίδευση διαφεύγουν πάρα πολλά κονδύλια που δεν τα αναφέρουν οι στατιστικές της EUROSTAT. Είναι κονδύλια που εμφανίζονται παράπλευρα ως διοικητικά, τα οποία όμως καταλήγουν ουσιαστικά να είναι χρηματοδότηση της εκπαίδευσης. Από τα πιο τυπικά κονδύλια, όπως είναι τα κονδύλια μεταφοράς μαθητών, που δεν υπάρχουν πουθενά, αλλά είναι και αυτό ένα κοινωνικό μέτρο που ενσωματώνεται στην κατά κεφαλή επένδυση στην εκπαίδευση και ακόμα περισσότερο κονδύλια υποδομών, τα οποία ουδέποτε αναφέρουμε ενώ καταλήγουμε εκεί.
'Αρα, λοιπόν, δεν είναι σκόπιμο να αυτοϋποτιμόμαστε, ούτε τόσο στο επίπεδο υποδομών ούτε και κυρίως -και εκεί θα επιμείνω- στο επίπεδο το σημερινό του εκπαιδευτικού συστήματος της χώρας.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αναφέρθηκε ότι είμαστε πολύ πίσω σε σχέση με την εισαγωγή των νέων τεχνολογιών στην εκπαίδευση. Είμαστε πίσω σε αρκετούς ποσοτικούς δείκτες οι οποίοι όμως ανατρέπονται σταθερά με τη γενναία εισαγωγή όλο και περισσότερων συστημάτων με την ολοκλήρωση της δικτύωσης και με τη διαρκή προσπέλαση των παιδιών σε ηλεκτρονικούς υπολογιστές στα σχολεία. Αλλά θέλω να πω γιατί αποτελεί τίτλο τιμής και τίτλο υπερηφάνειας για όλη την εκπαιδευτική κοινότητα και κατ' επέκταση για τη χώρα ότι υπάρχει αντίθετα εξαιρετικά υψηλός δείκτης σε σχέση με πάρα πολλές ευρωπαϊκές χωρες στη παραγωγή πρότυπου εκπαιδευτικού λογισμικού για τη χρήση των ηλεκτρονικών υπολογιστών.
'Εχουμε, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, εξήντα έξι πρότυπα προγράμματα λογισμικού τα οποία διακρίθηκαν στο salon education του Παρισιού τον Νοέμβρη και εδώ ήταν πριν από δύο εβδομάδες η γαλλική αντιπροσωπεία για να πάρει αυτά τα προγράμματα για τη προσαρμογή για το γαλλικό εκπαιδευτικό σύστημα. Αυτό έγινε από 'Ελληνες επιστήμονες, από 'Ελληνες εκπαιδευτικούς. Πρωτοξεκινήσαμε με δεκαέξι προγράμματα που πήραμε από παντού στον κόσμο και τα προσαρμόσαμε και αναπαράγαμε τη δική μας προσέγγιση. Θα ήθελα να σημειώσω ότι είναι εδώ, δημόσια εδώ στην Αθήνα που η κ. Ρέντινγκ αναγνώρισε ότι η Ελλάδα είναι η χώρα με τον υψηλότερο ρυθμό ανάπτυξης και εισαγωγής των νέων τεχνολογιών. Θα ήθελα να προσθέσω και κάτι άλλο. Για εμάς η εισαγωγή των νέων τεχνολογιών, η μεγάλη απαρχή τώρα της επιμόρφωσης των εβδομήντα πέντε χιλιάδων καθηγητών το 2001, το 2002 και 2003 στη χρήση της πληροφορικής δεν γίνεται με τα πρότυπα της Ιρλανδίας που θεωρήθηκαν κάποτε τα πιο σημαντικά στην Ευρώπη. Γιατί ξέρετε ότι παντού επιχειρούν οι άνθρωποι και παντού κρίνουν με μεγαλύτερη ψυχραιμία τις επιδόσεις τους. Πάντως θεωρούν ότι έκαναν ένα θεμελιώδες λάθος όταν έκαναν προσομοίωση απλής γνώσης και χρήσης του ηλεκτρονικού υπολογιστή στην εκπαίδευση. Το θέμα δεν είναι να γίνει κανείς χρήστης, να εξοικειωθεί με τον υπολογιστή, είναι να τον μεταβάλει σε εκπαιδευτικό εργαλείο.
'Ετσι, λοιπόν, τα προγράμματα τα οποία έχουμε εκπονίσει, σε συνεργασία του παιδαγωγικού ινστιτούτου και του γραφείου της πληροφορίας που ιδρύουμε στο Υπουργείο, είναι προγράμματα πλήρη, εξοικείωσης στον υπολογιστή ως εργαλείου αμφίδρομης επικοινωνίας στη διδασκαλία, έτσι ώστε επειδή εμείς μποορούμε να καλύπτουμε τις υστερήσεις να τις καλύψουμε με πιο αποφασιστικό τρόπο.
Θα προσθέσω ένα τελευταίο, που προσωπικά θεωρώ ότι αποτελεί μια από τις πιο θετικές και ουσιώδεις συμβολές της Κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ στην ορθολογική και σωστή οργάνωση της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.
Δεν μπορώ να δεχθώ την απαξιωτική μεταχείριση των ΤΕΕ, την κριτική στα Τεχνολογικά Εκπαιδευτήρια από μια σκοπιά ενός αριστοκρατισμού. Τα Τεχνολογικά Εκπαιδευτήρια είναι πολύτιμη και ελκυστική βαθμίδα της εκπαίδευσης. Δεν μπορούμε να ταυτίζουμε εδώ τη σχολική αποτυχία με τα ΤΕΕ. Δεν μπορούμε να λέμε ότι μειώθηκε ο αριθμός των μαθητών στο ενιαίο λύκειο και έχουμε σχολική αποχώρηση και σχολική αποδρομή επειδή αυτά τα παιδιά γράφονται στην ΤΕΕ. Η ΤΕΕ είναι μια αυτοτελής επιλογή ενός σχολείου που παρέχει ταυτόχρονα και γενική παιδεία και επαγγελματική δεξιότητα και θα μου επιτρέψετε να πω και να προβλέψω ότι είναι πολύ σύντομο το διάστημα, θα συμπέσει με το 2003 και 2004, που τα ΤΕΕ θα αναδειχθούν ολόπλευρα ως ελκυστικά σχολεία επιλογής. Εκεί είναι η κατεύθυνσή μας, εκεί είναι όλη η δύναμή μας και σε καμία περίπτωση δεν δεχόμαστε να συνδέεται η έννοια της σχολικής αποτυχίας με την ύπαρξη των ΤΕΕ και τη στελέχωση των ΤΕΕ από εκατόν είκοσι χιλιάδες (120.000) παιδιά και εκπαιδευτικούς.
Θέλω να τονίσω και πάλι ότι η βεβαιότητα της Κυβέρνησης για τον καίριο ρόλο της ΤΕΕ αποτυπώνεται στις χρηματοδοτήσεις οι οποίες στο Γ'
Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης έχουν ορισθεί στα 188,5 δισ,. που στρέφονται και επενδύονται αποκλειστικά για τις υποδομές των ΤΕΕ ώστε ακριβώς να επιτέλουν με αρτιότητα τον ορθό ρόλο που τους εναπόθεσε η πολιτεία.
'Ερχομαι επί τροχάδην σε άλλα θέματα που συνδέθηκαν και τα οποία νομίζω ότι πρέπει να τα αντιμετωπίσουμε με άλλο πνεύμα παρά την πολεμική που συνήθως ασκούμε ανάμεσά μας. Αυτήν τη στιγμή με βάση τις προσαρμογές που κάναμε το ενιαίο λύκειο λειτουργεί με πληρότητα και πράγματι σε ένα ουσιώδη βαθμό αποσυνδέθηκε από τον καταναγκασμό που το συνέδεε με την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. 'Εχουμε αυτήν τη στιγμή την ταύτιση της διδακτέας και εξεταστέας ύλης, έχουμε μια καίρια επιχείρηση αποφόρτισης του διαρκούς εξεταστικού διαδικαστικού πλαισίου μέσα στη διάρκεια της σχολικής χρονιάς, έχουμε ορισμό των εννέα εξεταζομένων μαθημάτων ως μαθημάτων που δημιουργούν τους όρους της πρόσβασης και έχουμε επίσης που είναι μια ουσιώδης αλλαγή με το προηγούμενο σύστημα την απελευθέρωση της απεριόριστης προσφυγής σε εξετάσεις.
'Ολο αυτό το πλαίσιο δημιουργεί τους όρους μιας ελεύθερης, μιας ανεμπόδιστης διδακτικής σχέσης μέσα στο λύκειο, γιατί το ζητούμενο ακριβώς είναι να παράγεις τους όρους της πλήρους διδακτικής σχέσης με τα αντικείμενα που καλούνται οι μαθητές να αντιμετωπίσουν μιας σχέσης, δηλαδή, που θα κάνει το μαθητή κάτοχο αυτών των πεδίων. Και κατά τούτο η ισορροπία η εξεταστική του εξεταστικού σκέλους με το διδακτικό νομίζω ότι έχει βρει τη χρυσή τομή.
Από εκεί και πέρα θέλω να ξεκαθαρίσω κάτι. Ποτέ και κανείς, μα ποτέ και κανείς δεν ισχυρίστηκε ότι οι εξετάσεις για την εισαγωγή στις ανώτατες σχολές χάνουν τον εσωτερικό ανταγωνιστικό τους χαρακτήρα. Και θα μου επιτρέψετε να πω ότι όποιος ισχυρισθεί αυτό το πράγμα οδηγεί τη χώρα σε μια αντίληψη κατάργησης των κριτηρίων της αξιοκρατίας.
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, ποτέ και κανένα σύστημα δεν μπορεί και δεν πρέπει να ενέχει το στοιχείο του συναγωνισμού της άμιλλας. Ποτέ και κανείς δεν είπε και ούτε πρέπει να πει, ότι όλοι μπαίνουν παντού, γιατί τότε καταργούμε όλη τη λογική της προσπάθειας, της επιμονής, όλη τη λογική της κατάκτησης ενός στόχου και στερούμε από τα παιδιά τη δυναμική που πρέπει να διέπει τη ζωή τους, ότι όλα συνδέονται και με μια εσωτερική προσπάθεια και με μια ευγενική άμιλλα με τους άλλους. Κι έτσι πρέπει να είναι. Διότι αλλιώς θα έπρεπε να πούμε ότι οι τριάντα χιλιάδες που επιθυμούν να μπουν στην Ιατρική, πρέπει να μπαίνουν επειδή απλώς αποφοίτησαν το λύκειο. Δεν το έχει πει καμία χώρα ποτέ πουθενά και ούτε κάποια κοινωνία ποτέ μπορεί να το πει.
Από εκεί και πέρα θα έλεγα ότι είναι επικίνδυνο να λέμε ότι θα πρέπει να ρυθμίζονται αυτά τα θέματα από το Υπουργείο με βάση τη στρόφιγγα των θεμάτων. Το Υπουργείο δεν πρέπει και ποτέ δεν επενέβη στα θέματα -και ορθά- σε καμία κυβέρνηση, απ'ό,τι ξέρω είτε του ΠΑ.ΣΟ.Κ. είτε της Νέας Δημοκρατίας είτε της Οικουμενικής και φυσικά κάθε χρόνο θα υπάρχει η διακύμανση των βαθμολογιών.

(Στο σημείο αυτό την Προεδρική 'Εδρα καταλαμβάνει ο Α' Αντιπρόεδρος της Βουλής κ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΓΕΙΤΟΝΑΣ)

Αναφέρθηκε το παράδειγμα ότι μπήκαν στην Ιατρική Σχολή με απόσταση 1,48 μορίου. Υπάρχει άλλος τρόπος κατατακτήριος έξω από αυτόν, δηλαδή τη βαθμολογία πουθενά στον κόσμο; Και δεν είναι λίγο παράξενα -και ορθά- όλη η Ελλάδα να χαιρετίζει τη νίκη του Κεντέρη, που κερδίζει με δέκατα του δευτερολέπτου διαφορά και παίρνει την πρώτη θέση και να λέμε ότι πολύ ορθά και άξια κέρδισε την πρώτη θέση γι'αυτά τα δέκατα του δευτερολέπτου, γι' αυτό το τόσο μικρό πέταγμα του στήθους μπροστά που έκανε τη διαφορά από το δεύτερο, αλλά εδώ να λέμε, φρίκη, κέρδισε ο άλλος με 1,48 μόριο; Βεβαίως. Διότι ακριβώς ποτέ δεν πρέπει να αποκρύψουμε στα παιδιά ότι με κόπο, με προσπάθεια, με άμιλλα και οι θέσεις είναι ορισμένες και θα πετυχαίνουν πάντα οι καλύτεροι. Και τη μία χρονιά μπορεί να πετύχουμε με 19,2 την άλλη με 18,2, αλλά είτε στη μία ή την άλλη εκδοχή θα μπουν οι πρώτοι οκτακόσιοι είκοσι. Αυτή είναι η αλήθεια, που δεν μπορεί κανείς να την ανατρέψει και δεν πρέπει κανείς να τη διαστρέψει.
Από την άλλη πλευρά θέλω να τονίσω, ότι όσο είναι αλήθεια ότι πρέπει να μην κρύβουμε τον ανταγωνισμό της προσπάθειας για την πρόσβαση σε ανώτατες σχολές, τόσο θα πρέπει να χαιρετίζουμε γενναιόδωρα το άνοιγμα που πραγματοποίησε αυτή η Κυβέρνηση σε ανώτατες σχολές. Από τους σαράντα έξι χιλιάδες εισαγομένους του 1996 σε ανώτατες σχολές της χώρας, στα ΑΕΙ και στα ΤΕΙ, το 2000 εισήχθησαν ογδόντα δύο χιλιάδες πεντακόσιοι άνθρωποι στα ΑΕΙ και στα ΤΕΙ και εξαιρώ τις στρατιωτικές και αστυνομικές σχολές και εξαιρώ όλες τις ειδικές κατηγορίες που προστίθενται, που ανεβάζουν κατά πολύ περισσότερο τον αριθμό των εισαχθέντων από τις ενενήντα χιλιάδες που ανέφερε η κ. Σχοιναράκη.
'Αρα, λοιπόν, μιλάμε για μία ουσιώδη πολιτική σταθερής επέκτασης της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και μία ουσιώδη πολιτική που ασκείται από το νηπιαγωγείο, το δημοτικό, το γυμνάσιο και το λύκειο, την ΤΕΕ, ως τα ΑΕΙ και στα ΤΕΙ.
Επομένως, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, επειδή όσα θέματα εισάγει το νομοσχέδιο, τα όσα θέματα θα κληθούμε να ψηφίσουμε, είναι θέματα που έχουν πίσω τους όλη τη σχολική δοκιμασία από το Σεπτέμβριο ως τώρα και επειδή αυτή η σχολική δοκιμασία σε όλη την Ελλάδα έδειξε στο τελευταίο λύκειο και στο τελευταίο ΤΕΕ της χώρας ότι είναι μία δοκιμασία που ώριμα ανταποκρίθηκε στις εσωτερικές ανάγκες του συστήματος να ρυθμιστεί, θα έλεγα ότι είναι πράξη απλώς διαπιστωτική η ψήφιση των όσων ήδη έχουν αποδειχθεί στην πράξη ως λειτουργικά.
Από την άλλη μεριά θα έλεγα ότι στο νόμο θα συναντήσουμε αυτά που ονομάστηκαν "σκούπα" και πράγματα που κατηγορήθηκε το Υπουργείο ότι κάνει ασυνεχή και αντιφατικά. Με συγχωρείτε, θα προασπίσω τη συνοχή των περισσότερων διατάξεων αυτού του νομοσχεδίου με τα κυρίως ζητούμενα.
Για παράδειγμα, σε αυτό το νομοσχέδιο διαμορφώνεται η δυνατότητα ίδρυσης νέων διοικητικών θέσεων και με αυτόν τον τρόπο το Υπουργείο Παιδείας αποκτά τρεις χιλιάδες θέσεις περιφερειακών διοικητικών υπαλλήλων, τριακόσιες θέσεις υπαλλήλων διοικητικών στην κεντρική υπηρεσία, σαράντα θέσεις στον ΟΕΚ. Και ξέρετε όλοι πολύ καλά, γιατί νομίζω ότι ο Γεώργιος Σουφλιάς ήταν ο τελευταίος που κατάφερε να πάρει διοικητικούς υπαλλήλους του Υπουργείου, ότι δεν μπορεί να υπάρχει διοίκηση αποτελεσματική χωρίς να υπάρχει ο αντίστοιχος διοικητικός μηχανισμός. Είναι άσχετο αυτό στο νομοθέτημα, δηλαδή η ζωογόνηση του Υπουργείου επιτέλους με το δίκτυο της διοίκησης περιφερειακά και κεντρικά; Πολύ υποτιμούμε την ουσία των πραγμάτων, που είναι να ξεκινάς από τη βάση, δηλαδή τη διοίκηση! Εμείς το θεωρούμε βαθιά ζωτικό και όχι απλώς δεν θα περιμέναμε σ' αυτό την κριτική, θα περιμέναμε τον έπαινο. Και θα περιμέναμε και τη γενναιόδωρη στάση ότι αυτό που από καιρό ζητούσαμε, επιτέλους γίνεται. Δεν είναι άσχετο η μεταφορά της Γενικής Γραμματείας Λαϊκής Επιμόρφωσης και η μετατροπή της σε Γενική Γραμματεία Επιμόρφωσης Ενηλίκων. Γιατί σήμερα αυτό που διακυβεύεται ευρωπαϊκά είναι ακριβώς οι μηχανισμοί της διά βίου μάθησης. Και εμείς μετατρέπουμε τη Γενική Γραμματεία Λαϊκής Επιμόρφωσης σε γραμματεία κατ' ουσίαν διά βίου μάθησης, έτσι ώστε η χώρα να δώσει στους στερημένους δυνατοτήτων ανθρώπους, τη δυνατότητα να είναι εναλφάβητοι, όχι μόνο πια στην κλασική μορφή του αλφαβητισμού, που είναι να ξέρουν γραφή και ανάγνωση, αλλά να αποκτήσουν τις κοινωνικές και επαγγελματικές δεξιότητες, που απαιτούνται στη νέα εποχή.
'Οπως επίσης θα παρατηρήσω ότι η δημιουργία του Εθνικού Παρατηρητηρίου για τα δικαιώματα του παιδιού είναι μια καίρια διεθνής προσαρμογή της χώρας, γιατί, φαντάζομαι, όλοι συμφωνούν ότι η παιδική ηλικία χρειάζεται την ειδική προστασία της. Ούτε μπορεί να θεωρήσω άσχετο από ένα νομοσχέδιο, που αποσκοπεί στην ενίσχυση της παιδείας, το να τίθενται εδώ οι όροι βελτίωσης λειτουργίας της Εθνικής Βιβλιοθήκης και των Γενικών Αρχείων του κράτους. Θα έλεγα ότι η Εθνική Βιβλιοθήκη και τα γενικά αρχεία του κράτους είναι η αποτύπωση του εθνικού μας αυτοσεβασμού. Και στη μια και στην άλλη περίπτωση είναι ο ίδιος ο πυρήνας της
δημιουργίας του νεοελληνικού έθνους, είναι ο ίδιος ο πυρήνας των ιστορικών παραδόσεων, είναι υποχρέωσή μας να τιμήσουμε στην Εθνική Βιβλιοθήκη και στα Γενικά Αρχεία του κράτους τους όρους της εθνικής μας υπόστασης. Δεν είναι, λοιπόν, αποκομμένο από τη νομοθετική πρωτοβουλία του Υπουργείου Παιδείας το να δρούμε σ' αυτές τις δύο κατευθύνσεις.
Σε γενικές γραμμές, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, το νομοσχέδιο είτε στο σκέλος των βελτιωτικών ρυθμίσεων στην εκπαιδευτική μεταρρύθμιση είτε στο σκέλος των επιμέρους ζητημάτων που θέτει, είναι ένα νομοσχέδιο που απευθύνεται σε ώριμες ανάγκες, σε ανάγκες των τομέων που επιχειρεί να βελτιώσει. Στις περισσότερες περιπτώσεις το νομοσχέδιο έχει ενισχυθεί από την ίδια την πραγματικότητα τόσο πολύ, που απλώς να την επικυρώσουμε κι εμείς με την ψήφο μας. Σε άλλες επιχειρεί να ανοίξει δυναμικές, που πρέπει όλοι να τις σεβαστούμε, γιατί πράγματι ούτε η Εθνική Βιβλιοθήκη, ούτε τα Γενικά Αρχεία του κράτους ανήκουν σε κάποια κυβέρνηση. Ανήκουν σε όλους μας.
Σας ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ)

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχω την τιμή να ανακοινώσω ότι τη συνεδρίασή μας παρακολουθούν από τα άνω δυτικά θεωρεία, αφού προηγουμένως ξεναγήθηκαν στην έκθεση της αίθουσας "ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ" για τα ογδόντα χρόνια από την ενσωμάτωση της Θράκης στην Ελλάδα", πενήντα μαθητές και μαθήτριες και τρεις καθηγητές του 1ου Γυμνασίου Αλίμου.
Η Βουλή τους καλωσορίζει.
(Χειροκροτήματα από όλες τις πτέρυγες)
Ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας κ. Καλός έχει το λόγο.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΛΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα ήθελα πριν μπω στο θέμα να εξηγήσω εκείνο που φάνηκε ίσως σε πολλούς συναδέλφους περίεργο, ένας Βουλευτής από τα έδρανα της Αντιπολίτευσης να χειροκροτά την εισηγήτρια της Συμπολίτευσης, την κ. Σχοιναράκη, όταν αυτή μιλούσε στην εισήγησή της και προσπαθούσε να περιγράψει τα αγαθά της μεταρρύθμισης, λέγοντας συγκεκριμένα ότι η μεταρρύθμιση των ανοιχτών οριζόντων της Κυβέρνησης, θεμελιωμένη από την προηγούμενη Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, ήρθε να βάλει τάχα τέρμα στο καθεστώς μαθητών κομπάρσων του εκπαιδευτικού συστήματος.
Χειροκρότησα, κυρία Σχοιναράκη, για να το ξέρετε, διότι όντως το να έρχεται κανείς και με την ίδια τη λογική του σφάλματος να προσπαθεί να διορθώσει το ίδιο το σφάλμα, νομίζω ότι θα πρέπει να προκαλέσει τουλάχιστον γέλιο.
Θα ήθελα να σας πω ότι εγώ συμφωνώ. Αυτή η παιδεία και αυτή η εκπαίδευση των ανοιχτών οριζόντων έκανε τους μαθητές όχι απλώς κομπάρσους, αλλά κασκαντέρ, επιτρέψτε μου να πω, κατά το κινηματογραφικό ανάλογο της αντίστοιχης ορολογίας για τις πιο επικίνδυνες σκηνές αυτού του κακού σήριαλ, που το έζησε και το ζει η ελληνική πραγματικότητα.
Nα σας πω γιατί τους έκανε κασκαντέρ; Γιατί τους ανάγκασε να μετέχουν στις πιο δύσκολες και στις πιο επικίνδυνες σκηνές: Να συνθλίβονται οι ίδιοι, όταν κάτω από τον όγκο όλων αυτών στα οποία τους έβαλε η μεταρρύθμιση να διαγωνίζονται, έφθαναν στο σημείο να μην έχουν μία ελεύθερη ώρα την ημέρα. 'Οταν τους έβαλε να πηδούν σε ύψη δυσθεώρητα για να πετύχουν το βαθμό άριστα για να μπορούν να εισαχθούν σε μία σχολή της προτίμησής τους. Και όταν τους έστελνε στα φροντιστήρια κακήν κακώς με τεράστια ταχύτητα. Τουλάχιστον αυτό δεν μπορείτε να το αμφισβητήσετε, είναι καταγεγραμμένο. Γι' αυτό, λοιπόν, σας χειροκρότησα.
Θα ήθελα να πω επίσης, κύριε Υπουργέ, ότι δεν πρέπει να παραπονείσθε για το ότι τάχα εμείς είπαμε το νομοσχέδιό σας "σκούπα". 'Οντως δεν μας πείσατε ότι τα πέντε άρθρα με τα αντίστοιχα πενήντα περίπου λήμματα έρχονται να "ντύσουν" το ένα άρθρο του εξεταστικού, δηλαδή εκείνων των αποφάσεων που είχατε πάρει και να διορθώσει, κατά τη δική σας άποψη, τα κακώς κείμενα εκείνου του υπέροχου πυρήνα της μεταρρύθμισης Αρσένη, που είπατε ότι πρέπει να παραμείνει σωστός, ακέραιος και σταθερός.
Αν έπρεπε να παραμείνει έτσι ο πυρήνας αυτός, γιατί προκαλέσατε τόσες σχάσεις; Γιατί ή ο πυρήνας είναι σωστός, τον κρατάμε και αφήνουμε στην πάντα τα πειράματα μιας νέας μεταρρύθμισης, τα οποία και χρεώνεσθε ή τον αλλάζουμε, ερχόμαστε εδώ και ομολογούμε ότι αναγνωρίσαμε τα κακώς κείμενα -έτσι όπως τα κατέγραψε η πραγματικότητα, έτσι όπως τα ανεγνώρισε η ελληνική κοινή γνώμη- και ερχόμαστε να τα διορθώσουμε.
'Ερχεσθε όμως σήμερα με μία κακή "σκούπα". Γιατί δεν έρχεται να διορθώσει, αλλά άτολμα να ομολογήσει ότι κρατά τον πυρήνα. Ως πού τον κρατάτε, ποιος πυρήνας και πού πηγαίνει; Αρχίζει πλέον να διορθώνει στιβάδες -για να το δω και με την ατομική έννοια- να διορθώνει, δηλαδή, την κίνηση κάποιων ηλεκτρονίων γύρω από τον πυρήνα.
Δεν μας πείθετε, λοιπόν! Αυτό δεν είναι εκπαιδευτική πολιτική ανάλογη των αναγκών αυτού του τόπου, οι οποίες και μεγάλες είναι και τις γνωρίζετε και εμείς από την πλευρά της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης καθημερινώς, πραγματώνοντας μονομερώς έστω το διάλογο που εσείς αρνείσθε, σας τις τονίζουμε, σας τις καταγράφουμε και σας δίνουμε προτάσεις.
Τέτοιες μέρες, πριν από ένα χρόνο, λίγο πριν από την κήρυξη των βουλευτικών εκλογών, η ελληνική κοινή γνώμη, σύσσωμος ο ελληνικός λαός ζούσε την περίφημη ολοκλήρωση του κύκλου της τριετίας 1997-2000, που μας είπε και ο κύριος Υπουργός προηγουμένως, αυτής της περιβόητης εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης. Με αυτήν φιλοδοξούσε η Κυβέρνηση -και προθέσεις εμείς ποτέ δεν αρνηθήκαμε ως καλές- να βάλει τάξη στο τάχα ατακτοποίητο τοπίο της εκπαίδευσης και στις τρεις βαθμίδες.
Εμείς τότε λέγαμε ότι τα δείγματα γραφής των μέτρων που υλοποιούσαν αυτήν τη μεταρρύθμιση όσον αφορά τη λυκειακή εκπαίδευση, το εξεταστικό σύστημα προς την τριτοβάθμια εκπαίδευση, αλλά και τις ρυθμίσεις για την τακτοποίηση των σπουδών στην ανώτατη βαθμίδα, δεν έπειθαν κανέναν, αντιθέτως είχαν ξεσηκώσει σύμπασα την εκπαιδευτική κοινότητα ότι θα μπορούσε επιτέλους να προσφερθεί μία λύση σε αυτό το πρόβλημα που και δύσκολο ήταν και αιμορραγούσε και ως πληγή παρέμενε ανοιχτή στην πλάτη της χώρας ανεπίτρεπτα μπροστά στον 20ό αιώνα.
Κανείς δεν μας άκουγε. Μάλιστα λίγες μέρες πριν από την κήρυξη των εκλογών, σε αντίστοιχη συζήτηση κάποιου νομοσχεδίου για την εκπαίδευση από τα περασμένα, ο προηγούμενος Υπουργός Παιδείας προσπαθούσε εναγωνίως να πείσει ότι τώρα που θα ολοκληρωθεί η τριετία και θα μπορέσουμε να προχωρήσουμε -κατά τη λογική και του νέου Υπουργού Παιδείας- στην αξιολόγηση, θα φανούν τα αποτελέσματα και τότε θα πεισθείτε -μας έλεγε- ότι έχετε άδικο που είσθε αντίθετοι προς αυτές τις ρυθμίσεις.
Το είδαμε, λοιπόν, και ακούστε πού ήμασταν άδικοι. Να πούμε στον ελληνικό λαό πού ήμασταν άδικοι και τι κατεγράφη.
Πρώτα από όλα, κύριε Υπουργέ, σας συμβουλεύω να αφήσετε τα περί σαράντα έξι χιλιάδων και ογδόντα τεσσάρων χιλιάδων που μπήκαν σε σχέση με τις σαράντα έξι χιλιάδες παλιά, γιατί όλα αυτά ξέρετε που οδήγησαν. Και μεθαύριο που θα έρθετε να συζητήσουμε εδώ τούτο το μέγα νομοσχέδιο της ανωτατοποίησης, να το πω έτσι, της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και των ΤΕΙ αντίστοιχα, τότε θα δούμε με πόσο σεβασμό προς την αυτοδυναμία και το αυτοδιοίκητο, αλλά και τις πραγματικές ανάγκες της τριτοβάθμιας πετύχατε αυτό και το κάνατε πράξη, για να δούμε πόσο υπερήφανοι πρέπει να είστε. αλλά να πάμε στην ουσία.

(Στο σημείο αυτό την Προεδρική 'Εδρα καταλαβάνει ο Β' Αντιπρόεδρος της Βουλής κ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΣΓΟΥΡΙΔΗΣ)

Πρώτα απ' όλα τα νούμερα μιλούν κάπως αλλιώς, αν τα δει κανείς από το λύκειο προς την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Οι μισοί από τους μαθητές που μπήκαν το 1997 στην Α' λυκείου απεφοίτησαν στο τέλος του τριετούς κύκλου, δηλαδή τον Ιούνιο, Ιούλιο του 2000. Που πήγαν οι άλλοι μισοί; Το είπαν και οι αγορητές των κομμάτων της Αντιπολίτευσης. Ξέρετε πολύ καλά που πήγαν γιατί το προηγούμενο παιδαγωγικό ινστιτούτο σας είχε δώσει σημείωμα από ό,τι γνωρίζω. Πήγαν σε ποσοστό περίπου 40% στην πρόωρη αγορά εργασίας, αυτή που λέμε πρώιμη αγορά εργασίας, με όλα εκείνα τα αρνητικά που έχει ο ανειδίκευτος να μπει σε αυτήν και το 60% περίπου πήγε στα ΤΕΕ. Και έρχεστε, λοιπόν, σήμερα να κάνετε μία εισήγηση ήρεμη σε πλαίσιο συνεννόησης με τα κόμματα της Αντιπολίτευσης και λέτε, κύριε Υπουργέ, ότι εμείς έχουμε αριστοκρατική αντίληψη όταν βλέπουμε ότι αυτό το 60% δεν πήγε σε σχολεία πρώτης ποιότητας. Είναι αριστοκράτες τάχα εκείνοι που καταγγέλουν τις αδυναμίες αυτού του συστήματος των ΤΕΕ; Επί τέσσερα ολόκληρα χρόνια μαζί με αυτό που διανύουμε της δικής σας υπουργείας ασκούμε δρυμή κοινοβουλευτικό έλεγχο και καταγράφουμε και σας φέρνουμε εκείνα που δεν νομολογείτε, δηλαδή τα ανομολόγητα μεγάλα κενά και στο θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας αυτών των σχολείων, αλλά και στην πρακτική της λειτουργίας τους. Ελλείψεις καθηγητών, αντιφατικά προγράμματα. Προχθές ήρθαμε εδώ -και δεν το λέω γιατί μπορώ να υποτιμήσω κανένα επάγγελμα, αλλά το σέβομαι απεριόριστα- τις κομμώτριες από το Νομό Θεσσαλονίκης στο Νομό Κοζάνης, τις καθηγήτριες που διδάσκουν στα ΤΕΕ κομωτική. Και ήρθαν εδώ και μας κατήγγειλαν πράγματα τα οποία με τον κοινοβουλευτικό έλεγχο θα σας τα καταθέσουμε να τα δείτε, πιστεύω ότι τα γνωρίζετε, έπρεπε να τα γνωρίζετε- για τα οποία μείναμε έκπληκτοι.
Είναι δυνατόν μια απλή τέτοια ειδικότητα που την έχει ανάγκη η αγορά εργασίας να μην μπορεί να λειτουργήσει πρώτον γιατί δεν υπάρχουν προγράμματα σαφή, δεν υπάρχει προσωπικό και δεν υπάρχει σύστημα που να αναγνωρίζει τα απαιτούμενα δικαιολογητικά που πρέπει να έχουν εκείνοι που διδάσκουν;
Εγώ θα σας έλεγα να αφήσετε στην πάντα και να μην επαναλάβετε ακριβώς αυτό που προσπαθήσατε ως τίτλο να μας επισυνάψετε, ως προμετωπίδα. Είστε αριστοκρατικοί επειδή καταγγέλετε ότι τα ΤΕΕ έπρεπε να γίνουν σχολεία πρώτης ποιότητας. Αντίθετα εμείς σας κατηγορούμε όχι για τον αμοραλισμό ή την προχειρότητα με την οποία αντιμετωπίσατε συλλήβδην και εσείς και ο προκάτοχός σας Υπουργός Παιδείας αυτόν το θεσμό, αλλά και για τις νέες λέξεις που βρήκατε να καλύψετε τις σημερινές αγχυλώσεις. Λέτε ή δεν λέτε ο ίδιος ότι θέλετε να είναι ισόκυρα του ενιαίου λυκείου; Τι πάει να πει ισόκυρα τα ΤΕΕ; Να γίνει κανονική λυκειακή βαθμίδα, αν θέλετε. Και αν αυτό είναι αριστοκρατική αντίληψη εμείς έχουμε τη δύναμη να σας τη λέμε καθημερινά, να την προτείνουμε και να κάνουμε από εδώ τον κοινοβουλευτικό έλεγχο ώστε να φτάσουν κάποτε τα ΤΕΕ να είναι όντως ένα δέντρο εκπαίδευσης με κορμό παράλληλο προς τον κορμό του ενιαίου λυκείου, για να μπορεί όντως να είναι κανονική λυκειακή βαθμίδα. Ε αυτό δεν μπορείτε να το λέτε πια και παρακαλώ να μην το ξαναπείτε. Και να μην το πείτε αριστοκρατική αντίληψη.
Πάμε στο δεύτερο που κατεγράφη από τον τριετή κύκλο εφαρμογής της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης. Οι εξετάσεις σημείωσαν αδυναμίες, για τις οποίες βοούσε τον περασμένο Ιούνιο και Ιούλιο όλος ο Τύπος. Ούτε καν μπόρεσαν σε πάρα πολλές περιπτώσεις και μάλιστα σε δύσκολα σημεία του χάρτη της χώρας να δώσουν εγγυήσεις της αυτονόητης, έτσι όπως πρέπει να υπάρχει, να είναι εγκαθιδρυμένη και να λειτουργεί-ισότητας των ευκαιριών υπέρ όλων των μαθητών.
Φτάσαμε στο σημείο βαθμολογητές να είναι οι αποσπασμένοι σε γραφεία Υπουργών, που έχουν φύγει τέσσερα χρόνια από την εκπαίδευση. Πώς δεχθήκατε να είναι αυτοί οι βαθμολογητές; Και πώς παρέχονται εγγυήσεις για το σωστό τρόπο με τον οποίο έπρεπε να βαθμολογήσουν;
Φωνάζουμε, λοιπόν, τρία χρόνια τώρα στο πρόγραμμά μας και σας λέμε ότι πρέπει να υπάρξει ειδική εκπαίδευση και κατάρτιση του σώματος των βαθμολογητών, για να μπορούν οι γονείς, οι μαθητές, αλλά και οι ίδιοι οι καθηγητές να ξέρουν ότι αυτό που βγαίνει από τη διαδικασία εκτίμησης και αξιολόγησης σε ένα πολύ δύσκολο σημείο της ζωής των νέων ανθρώπων, όταν χτυπούν την πόρτα των ΑΕΙ και ΤΕΙ, να είναι όσο το δυνατόν δίκαιο και ποιοτικό ως βαθμολογία.
'Επειτα η αποτυχία των εξετάσεων έδωσε και μερικά άλλα συμπεράσματα που πρέπει να τα δούμε. Ποια είναι αυτά; 'Εδωσε μια ανάγλυφη περιφερειακή ανισότητα, ανεπίτρεπτη για την Ελλάδα του 2001.
'Ενα παράδειγμα θα σας πω. Συγκρίνετε τα αποτελέσματα αποτυχίας στην Α', Β', Γ' λυκείου που σας έδωσε το κέντρο εκπαιδευτικής έρευνας -δεν μιλώ για κάποιον ιδιωτικό οργανισμό, αλλά για σύμβουλο οργανισμό σας- και τα οποία λένε κάτι πολύ σημαντικό. 'Οτι η αποτυχία των μαθητών των τάξεων που προείπα σε αυτές τις εξετάσεις, στα δυτικά υποβαθμισμένα προάστια και στον Πειραιά είναι δυόμισι φορές επάνω από την αντίστοιχη αποτυχία που σημειώθηκε για τις αντίστοιχες τάξεις των σχολείων των μαθητών των βορείων, νοτίων και ανατολικών προαστείων της Αττικής. Να πάμε σε νομούς οι οποίοι δεν ευτύχησαν ποτέ να δουν προγράμματα εκπαίδευσης να υλοποιούνται και δεν ευτύχησαν να έχουν ποτέ πληρότητα καθηγητικού και διδακτικού προσωπικού; Ε, τα γνωρίζετε πολύ καλά.
Ξεκινήστε και δείτε τι γίνεται στην 'Ηπειρο, τι έγινε στη Μακεδονία, τι έγινε στη Θράκη, τι έγινε στη νησιωτική και απομονωμένη Ελλάδα και τότε θα καταλάβετε πόσο σωστά λειτούργησε αυτός ο υπέροχος πυρήνας της μεταρρύθμισης που θέλετε τάχα εσείς να τον συντηρήσετε και να τον κρατήσετε ως το άπαν, ως το υπέροχο εκείνο δεδομένο και δώρο που δίνουν οι κυβερνήσεις Σημίτη διαχρονικά στην ελληνική νεότητα.
Τέλος, η έκρηξη των φαινομένων προσφυγής στην φροντιστηριακή .εκπαίδευση και η πλήρης αποτυχία για την οποία κανένας δεν ζήτησε να του αποδοθούν ευθύνες. Είναι η ενισχυτική διδασκαλία για την οποία βγήκατε τον περασμένο Αύγουστο και είπατε στο πανελλήνιο -κάποια βραδιά που τα εκπαιδευτικά θέματα, αφού δεν υπήρχαν άλλα, ήταν πρωτίστου ενδιαφέροντος του επικοινωνιακού δικτύου της χώρας- ότι θα αναβαθμίσετε την ενισχυτική διδασκαλία φέτος. Πώς; Αναγκάζοντας -δεν είπατε με ποιον τρόπο, αλλά εγώ δεν το είδα καν, είμαστε στον Απρίλιο τώρα, δύο μήνες μένουν για να τελειώσει το σχολικό έτος- τους αριστούχους να μπουν σε αυτήν τη φροντιστηριακή εσωσχολική διαδικασία. Το κάνατε; Πιστεύω ότι δεν το κάνατε και δεν μπορείτε να ισχυριστείτε ότι το κάνατε.

ΠΕΤΡΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΥ (Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων): 'Εγινε, κύριε Καλέ.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΛΟΣ: Εντάξει, θα απαντήσετε στη δευτερολογία σας.
Σας υποδείξαμε τότε ότι για να μπορούν όλες αυτές οι αγκυλώσεις να μπουν στο περιθώριο για το καλό της χώρας, πέρα από το διάλογο που δεν κάνατε, θα έπρεπε να τολμήσετε ένα δύο σημαντικά πράγματα και χαίρομαι που τα ανέφεραν και τα υπόλοιπα κόμματα της Αντιπολιτεύσεως.
Πρώτα απ' όλα να κάνετε υποχρεωτική τη δωδεκάχρονη εκπαίδευση. Δεύτερον και σημαντικό, να αποσυνδέσετε, όχι απλώς να αποσυζεύξετε, όπως καλλιτεχνικά λέτε, υπέρ του κύρους της εκπαίδευσης στο λύκειο, τη διαδικασία των εισαγωγικών εξετάσεων.
Είχατε υποσχεθεί τότε ότι κατά τη λογική και την αντίληψη εκείνων που οι ίδιοι σχεδίασαν το προηγούμενο σύστημα, γιατί δεν τους είχατε αλλάξει ακόμη όταν πήρατε αυτές τις αποφάσεις -δεν λέω ψέματα- από τη μια πλευρά θα διορθώνατε μειώνοντας το ποσοστό συμμετοχής του προφορικού βαθμού και από την άλλη πλευρά μειώνοντας τον αριθμό των εξεταζομένων μαθημάτων. Αλλά αφού αφήσατε τις εξετάσεις μέσα στη Β' και Γ' λυκείου και αφού οι εξετάσεις αυτές έχουν ένα διπλό ρόλο, είναι και προαγωγικές -όπως σας είπε και ο εισηγητής μας- είναι και εισαγωγικές για την τριτοβάθμια εκπαίδευση και αφού και επιμερισμένα τα μαθήματα συμμετέχουν στον καθορισμό των τελικών βαθμολογιών για τις ανώτατες σχολές, αλλά και εν συνόλω μετέχουν ως βαθμός απολυτηρίου, τότε τι κάνατε;
Ξέρετε τι κάνετε; Τίποτε δεν κάνετε. Απλώς πρόκειται για πειράματα σχεδιασμένα από τους ίδιους που είχαν ευθύνη να λογοδοτήσουν γιατί απέτυχαν τα τριετή τους πειράματα, ο κ.Εξαρχάκος και λοιποί. Και σχεδιάσατε νέα πειράματα.
Και έρχεστε εδώ, κύριε Υπουργέ, και ομολογείτε ότι τάχα αυτή είναι η σωστή μέθοδος. Να κάνουμε -λέει- πειράματα, να δοκιμάζουμε τις αντοχές του εκπαιδευτικού συστήματος και την απόδοση, έτσι είπατε προηγουμένως, το σημείωσα και από 'κει και μετά να ερχόμαστε να τα αξιολογούμε, να κρατούμε ό,τι είναι σωστό και να απορρίπτουμε.
Μα, αυτή είναι η λογική του "ράβε-ξήλωνε", την οποία εμείς δεν μπορούμε να τη δεχθούμε. Η χώρα, ως ανάγκη και όχι ως ιδέα της Νέας Δημοκρατίας, ζητά ένα σταθερό εκπαιδευτικό σύστημα και ανατροφοδοτούμενο για τις βελτιώσεις του βέβαια. Και δεν λέω ένα ξύλινο ή ένα πακτωμένο και αμετάβλητο για χρόνια εκπαιδευτικό σύστημα, όπως προσπαθείτε να πείτε ότι υποστηρίζουμε.
'Ερχεσθε, λοιπόν, σ' αυτό το νομοσχέδιο που λέτε ότι δεν είναι σκούπα και προσπαθείτε να ντύσετε το σκουπόξυλο με μερικά άλλα, που και αυτά είναι ατυχή και ασύνδετα. Σας απαντώ σε εκείνα που είπατε. Είναι ατυχή και ασύνδετα, διότι πρόκειται για φωτογραφικές διατάξεις για να βάλετε τον μη ομολογούμενο στα σχετικά άρθρα γενικό διευθυντή της Εθνικής Βιβλιοθήκης, αυτόν που θέλετε και για να του εξασφαλίσετε μάλιστα να παίρνει αυτό που πρέπει να παίρνει. Και ο μισθός -για δείτε το- είναι μισθός γενικού διευθυντή. Γιατί δεν βάζετε ότι θέλετε ένα γενικό διευθυντή;
Λέτε "με προϋπηρεσία δεκαπέντε χρόνια στο δημόσιο τομέα". Και γελούσαν οι άνθρωποι που ήρθαν από εκεί, οι εργαζόμενοι και μας έλεγαν "Δηλαδή τί εννοεί ο κύριος Υπουργός με τα δεκαπέντε χρόνια στο δημόσιο τομέα έτσι γενικά ή στον ιδιωτικό τομέα;" Δηλαδή αν κάποιος είχε συμπληρώσει δεκαπέντε χρόνια σε μία εμπορική επιχείρηση, σε ένα super market, έλεγαν και γελούσαν, θα μπορεί να έλθει και να πάει γενικός διευθυντής; 'Οχι.
Και λέτε μάλιστα και κάτι άλλο. Να, γιατί είναι φωτογραφική η διάταξη. 'Οτι αν δεν του αρέσει, μετά από τρία χρόνια, εκεί που θα γυρίσει, στη θέση του, να παίρνει τόσα και να έχει τον τάδε βαθμό. Μα, τι είναι αυτά τα πράγματα; Θα τα πούμε στα άρθρα. 'Η μήπως τα γενικά αρχεία του κράτους περίμεναν αυτές τις ρυθμίσεις, όταν χρόνια τώρα ζητάνε ένα πλαίσιο ουσιαστικής λειτουργίας, όπου να δείχνει η πολιτεία τις προθέσεις που είπατε, ότι καταλαβαίνει τον όγκο των προβλημάτων, τις ανάγκες της υποδομής και θέλει να τα αναβαθμίσει;
Μην ξεχνάτε ότι πριν δώσετε στη δημοσιότητα αυτό το νομοσχέδιο, αγωνισθήκαμε καθαρά και φωνάξαμε εναντίον της μετατροπής σε νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου του μεγάλου εθνικού μας θησαυρού, της Εθνικής Βιβλιοθήκης, γιατί φοβόμαστε και υποθέταμε και ερμηνεύαμε όχι άδικα από τις προθέσεις σας ότι είναι πολύ πιθανό κάποια ιδιωτικά συμφέροντα να μπουν εκεί.
Θα ήθελα, λοιπόν, να σας πω και κάτι άλλο εν κατακλείδι. Ας αφήσουμε το δογματισμό και ας συζητήσουμε εδώ τίμια και ειλικρινά. Προχθές απορρίψατε τον εθνικό διάλογο. Με τρικ απορρίψατε την πρότασή μας για εθνικό διάλογο. Με ποια τρικ; Να έλθει πέντε ημέρες πριν το νομοσχέδιο, δεν τα ξέρουν οι συνάδελφοι, γιατί δεν ήταν στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων. Μοιράσατε τάχα ένα σχέδιο για την αξιολόγηση μέσω ενός ανενεργού οργάνου, που εσείς οι ίδιοι είχατε θεσμοθετήσει, του ΕΣΥΠ και είπατε "νάτο, αυτό είναι ένα πλαίσιο διαλόγου". 'Αρα, απορρίπτεται η πρόταση της Νέας Δημοκρατίας.
Ας αφήσουμε αυτά τα τεχνάσματα. Δεν είναι και λογικό ο φιλικός σας Τύπος να σας κολακεύει με ρήσεις του συναδέλφου εισηγητή του Κομμουνιστικού Κόμματος, ότι τάχα μας την φέρατε. Σε ποιους την φέρατε; Στο Κοινοβούλιο; Στους εκπροσώπους του ελληνικού λαού, οι οποίοι αγωνίζονται και αγωνιούν εδώ μαζί σας για το καλύτερο της εκπαίδευσης;
Εγώ θα ήθελα, λοιπόν, να πω ότι πρέπει να προχωρήσουμε και να συζητήσουμε κατ' άρθρον, βήμα προς βήμα, την αποσύνδεση. Αν δεν αποσυνδέσετε τις εξετάσεις από τη λυκειακή διαδικασία, ούτε τα μαθήματα στην Α', Β' και Γ' λυκείου θα αποκτήσουν το κύρος, την ποιότητα και την απόδοση που τους πρέπει, ούτε οι εξετάσεις προς τα ΑΕΙ και ΤΕΙ θα γίνουν ουσιαστικές.
Ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Σγουρίδης): Καλώς, κύριε Καλέ.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα ήθελα να σας ενημερώσω ότι την ερχόμενη Πέμπτη, στις 29 Μαρτίου 2001, θα έχουμε νομοθετικό έργο αντί της προτάσεως νόμου, η οποία θα μεταφερθεί σε μία άλλη εβδομάδα. Την ερχόμενη Πέμπτη, λοιπόν, θα έχουμε νομοθετική εργασία με συνέχιση της συζήτησης επί των νομοσχεδίων.
Εγκρίνει το Σώμα;

ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Σγουρίδης): Συνεπώς το Σώμα ενέκρινε ομόφωνα. Θα προχωρήσουμε τώρα στον κατάλογο των ομιλητών.
Ο κ. Αθηναίος Φλωρίνης έχει το λόγο.

ΑΘΗΝΑΙΟΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι γνωστό και παραδεκτό απ' όλο τον πολιτισμένο κόσμο, ότι η πρώτη και καλύτερη επένδυση για μια οικογένεια, μια κοινωνία, ένα κράτος είναι η παιδεία. Αυτός είναι και ο λόγος που όλες οι ανεπτυγμένες και πολιτισμένες χώρες δίνουν πρωταρχική σημασία στη βελτίωση της παρεχομένης εκπαίδευσης στην οποία δίνουν και εθνική διάσταση.
Στην Ελλάδα, αντίθετα, η παιδεία βρίσκεται υπό διάλυση, υπό διωγμόν, θα μπορούσαμε να πούμε, σε όλες σχεδόν τις βαθμίδες και από κάθε πλευρά: ποιότητας, υλικοτεχνικής υποδομής και διδακτικού προσωπικού. Παρατηρούνται ελλείψεις σε βιβλία, σε αίθουσες διδασκαλίας, σε διδακτικό προσωπικό και ανύπαρκτα προγράμματα. Ενδεικτικά σας αναφέρω ότι στην εκλογική μου περιφέρεια, στο Νομό Χαλκιδικής, υπάρχουν ακόμη και λειτουργούν σχολεία που κατασκευάστηκαν πριν από πενήντα χρόνια και μάλιστα από αμίαντο, όπως επίσης υπάρχουν και περιπτώσεις που τα παιδιά στα γυμνάσια και λύκεια στοιβάζονται σε υποτυπώδεις αίθουσες διδασκαλίας. Χιλιάδες όμως είναι και οι ώρες διδασκαλίας που χάνονται κάθε χρόνο και μάλιστα, στην αρχή κάθε σχολικής χρονιάς.
Κύριε Πρόεδρε, στη χώρα μας δυστυχώς η παιδεία μετατρέπεται από εθνική επένδυση σε εθνική τραγωδία. Σήμερα που οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες, ξεπερνώντας τις οποιεσδήποτε οικονομικές δυσχέρειες διαθέτουν τεράστια κονδύλια για την αναβάθμιση της παιδείας, η χώρα μας είναι αυτή με τις μικρότερες δημόσιες δαπάνες για την παιδεία, μόλις το 2,9% του ΑΕΠ.
Σήμερα, σε μια εποχή εκρήξεως των επιστημονικών γνώσεων που ανά δεκαετία περίπου θεωρούνται πεπαλαιωμένες, εμείς εδώ στη χώρα που δίδαξε πολιτισμό, εθελοτυφλούντες και ακολουθούντες πολιτική λαϊκισμού και εσκεμμένης ατολμίας, αποφεύγουμε να παρακάμψουμε τα όποια εμπόδια, συνταγματικά και μη, και να προχωρήσουμε σε μια πράγματι επαναστατική εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, αντάξια των απαιτήσεων των καιρών αλλά και της ιστορικής κληρονομιάς μας.
Στη χώρα μας, παραδείγματος χάρη, αποφεύγουμε να προχωρήσουμε σ'αυτό που χωρίς δισταγμό έκανε πριν από τρία χρόνια ο Γκλιγκόρωφ στο νεοϊδρυθέν κρατίδιό του, στη δημιουργία, δηλαδή, ανωτάτων ιδιωτικών εκπαιδευτικών ιδρυμάτων. Προσωπικά, αδυνατώ να πιστέψω ότι πράγματι δεν έχουμε αντιληφθεί πως έπρεπε ήδη να έχουμε καταστήσει την Ελλάδα σπουδαστήριο των Βαλκανίων και της Ανατολικής Μεσογείου, όχι μόνο για να συγκρατήσουμε τα Ελληνόπουλα, αλλά και να προσελκύσουμε παιδιά από τις ανερχόμενες οικονομικά χώρες, να παράγουμε φιλέλληνες, οι οποίοι στη συνέχεια θα στελεχώσουν τις υπηρεσίες των χωρών τους.
Κύριε Πρόεδρε, το θέμα της παιδείας δεν είναι θέμα που αφορά μόνον την Κυβέρνηση ή και τα πολιτικά κόμματα. Αφορά άμεσα ολόκληρο τον ελληνικό λαό. Είναι κρίσιμο, είναι ζωτικό, είναι εθνικό θέμα και ως τέτοιο, και εφόσον η Κυβέρνηση δεν αποτολμά να ιδρύσει ιδιωτικά πανεπιστήμια, ας προχωρήσουμε επιτέλους στη διεξαγωγή δημοψηφίσματος, ώστε να αποφασίσει ο κυρίαρχος λαός.

( Στο σημείο αυτό την Προεδρική 'Εδρα καταλαμβάνει ο Ε' Αντιπρόεδρος της Βουλής κ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΣΙΩΝΗΣ)

Καιρός όμως είναι να έλθουμε και στο προς ψήφιση νομοσχέδιο. Η πρώτη διαπίστωση είναι ότι και αυτό το νομοσχέδιο συνιστά μια απόπειρα εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης σε βάρος της πολυπαθούς παιδείας μας. Και μια και ο λόγος για την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, ας θυμηθούμε αυτές που επιχειρήθηκαν αλλά τελικά δεν έγιναν τα τελευταία μόνον έξι χρόνια από τις κυβερνήσεις και τους Υπουργούς του ΠΑΣΟΚ.
Το 1995 και 1996, έτος που οι σημερινοί τελειόφοιτοι εισήχθησαν στην Α' Γυμνασίου, ο τότε Υπουργός Παιδείας ο κ. Γεώργιος Παπανδρέου, εξήγγειλε τη δική του εισαγομένη εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, με επίκεντρο το πολυδιαφημισθέν αλλά τελικά εξαφανισθέν, εθνικό απολυτήριο.
Το 1997-1998 ο τότε Υπουργός Παιδείας κ. Αρσένης ανατρέποντας τα πάντα επιβάλλει τη δική του επαναστατική μεταρρύθμιση των ανοικτών οριζόντων οδηγώντας την εκπαιδευτική κοινότητα σε αδιέξοδο με το γνωστό εκείνο "κάτσε καλά, Γεράσιμε". Το 2000 ο νυν Υπουργός Παιδείας κ. Ευθυμίου προσπαθεί να επιβάλει σε χρόνο ρεκόρ από της αναλήψεως των καθηκόντων του τη δική του εξ επιφοιτήσεως εκπαιδευτική μεταρρύθμιση. Σήμερα, δέκα μήνες μετά τη πρώτη απόπειρά του, ο ίδιος Υπουργός Παιδείας με το προς ψήφιση νομοσχέδιο επιχειρεί νέα μεταρρύθμιση επί της ιδικής του μεταρρυθμίσεως.
Διαπιστώνει, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ο κύριος Υπουργός Παιδείας ότι όλοι οι στόχοι των προηγουμένων εκπαιδευτικών μεταρρυθμίσεων που καταδυνάστευσαν όχι μόνο την εκπαιδευτική κοινότητα, αλλά και ολόκληρη την ελληνική κοινωνία απέτυχαν παταγωδώς και μας φέρνει να ψηφίσουμε ένα νομοσχέδιο "σκούπα", το οποίο περιλαμβάνει αποσπασματικές ρυθμίσεις που αναφέρονται από την πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση έως και τον τρόπο αναπλήρωσης του κωλυομένου Διευθυντού του Γενικού Αρχείου.
Το μεγάλο πρόβλημα, κύριε Πρόεδρε, είναι ότι η κάθε κυβέρνηση και ο κάθε Υπουργός του ΠΑΣΟΚ κάνουν τη δική τους μεταρρύθμιση. Δεν πάει άλλο. Κύριε Υπουργέ ... Δεν τον βλέπω όμως, να είναι εδώ.

ΕΥΤΥΧΙΟΣ ΔΑΜΙΑΝΑΚΗΣ: Βγήκε λίγο έξω, κύριε συνάδελφε.

ΑΘΗΝΑΙΟΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ: Δεν πειράζει. 'Εχουμε άδεια έδρανα, γιατί να μην έχουμε και απόντα τον κύριο Υπουργό; Οι Βουλευτές φαίνεται ότι δεν συγκινούν τον κύριο Υπουργό και δεν θα πρέπει και εσείς...

ΕΥΤΥΧΙΟΣ ΔΑΜΙΑΝΑΚΗΣ: Σας είπε ότι θα έβγαινε έξω...

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Κοσιώνης): Για μια στιγμή βγήκε έξω. Αν συνεχισθεί αυτό, θα διακόψουμε για λίγο τη συνεδρίαση, αλλά πιστεύω ότι θα επιστρέψει αμέσως.

ΑΘΗΝΑΙΟΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, έπρεπε να είναι εδώ ο Υπουργός ή δεν έπρεπε; 'Οχι μόνο όταν μιλάνε οι Κοινοβουλευτικοί Εκπρόσωποι...

ΕΥΤΥΧΙΟΣ ΔΑΜΙΑΝΑΚΗΣ: Σας είπε, κύριε συνάδελφε...

ΑΘΗΝΑΙΟΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ: Σε ποιον το είπε, κύριε συνάδελφε; Τον άκουσα;

ΕΥΤΥΧΙΟΣ ΔΑΜΙΑΝΑΚΗΣ: Σας έκανε νεύμα.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Κοσιώνης): Συνεχίστε τώρα την ομιλία σας και το Προεδρείο θα πάρει τα μέτρα του, κύριε συνάδελφε.

ΑΘΗΝΑΙΟΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ: Εντάξει, κύριε Πρόεδρε.

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΣΠΥΡΙΟΥΝΗΣ: Ορίστε, ήρθε ο κύριος Υπουργός.

ΑΘΗΝΑΙΟΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ: 'Επρεπε να είστε εδώ, κύριε Υπουργέ, να με ακούσετε ή τουλάχιστον να ήταν εδώ ο αντικαταστάτης σας...

ΠΕΤΡΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΥ (Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων): Δεν είχα συνειδητοποιήσει, κύριε συνάδελφε...

ΑΘΗΝΑΙΟΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ: Δεν είναι μονάχα οι Κοινοβουλευτικοί Εκπρόσωποι, όταν μιλάνε, είμαστε και εμείς. Γι' αυτό είναι άδειες οι Αίθουσες, κύριε Υπουργέ.

ΠΕΤΡΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΥ (Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων): Μην είστε τόσο κατηγορηματικός, κύριε συνάδελφε...

ΑΘΗΝΑΙΟΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ: Βεβαίως να μην είμαι τόσο κατηγορηματικός.

ΠΕΤΡΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΥ (Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων): Δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι ο κ. Πετσάλνικος δεν ήταν εδώ.

ΑΘΗΝΑΙΟΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ: Βέβαια εμείς είμαστε τα πρωτάκια, είμαστε από την επαρχία...

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Κοσιώνης): Παρακαλώ, κύριε Φλωρίνη, συνεχίστε την ομιλία σας.

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΣΠΥΡΙΟΥΝΗΣ: Το συγκεκριμένο πρόσωπο έχει υψηλό ήθος. Τον αδικείτε, κύριε συνάδελφε, και ξέρετε πόσο σας εκτιμώ.

ΑΘΗΝΑΙΟΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ: Και ο κύριος Υπουργός με αδίκησε, κύριε συνάδελφε, όταν με εγκατέλειψε να μιλάω μόνος μου.
Κύριε Υπουργέ, πιστεύετε πράγματι ότι με τη νέα σας μεταρρύθμιση θα ηρεμήσουν οι γονείς και οι μαθητές, ότι θα ανακουφιστούν οι εκπαιδευτικοί μας και ότι οι εισαγγελείς και οι αστυνόμοι θα απαλλαγούν από τα εκπαιδευτικά καθήκοντα τους; 'Ηδη αυτήν τη στιγμή που μιλάμε άρχισε η εμπόλεμη κατάσταση μεταξύ των ΑΕΙ και του Υπουργού Παιδείας και μάλιστα με συμμετοχή όλων των φοιτητών ανεξαρτήτως κομματικής τοποθέτησης.
Πιστεύετε πράγματι, κύριε Υπουργέ, ότι θα επιλύσετε τα προβλήματα με την καθιέρωση μιας βεβαίωσης και ενός απολυτηρίου; Αυτό είναι το πρόβλημα, κύριε Υπουργέ; Το απολυτήριο και η βεβαίωση που μας φέρνετε ως μεταρρύθμιση;
Αυτή πάλι η μετονομασία του Ερευνητικού Πανεπιστημιακού Ινστιτούτου Τεχνολογίας Υπολογιστών σε Ερευνητικό Ακαδημαϊκό Ινστιτούτο Τεχνολογίας Υπολογιστών, τι είναι; Είναι μεταρρύθμιση και αυτό; Δηλαδή, άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς;
Σας άκουσα με προσοχή, κύριε Υπουργέ. Μας είπατε μεταξύ των άλλων ότι πρέπει να είμαστε υπερήφανοι για την εισαγωγή στην εκπαίδευση νέων τεχνολογιών και των ηλεκτρονικών υπολογιστών και ότι τάχα είμαστε μπροστά. Μα αυτά, κύριε Υπουργέ, τα είχε η Αμερική το 1975 και τα είχε εισαγάγει στα Πανεπιστήμια. Εμείς με καθυστέρηση είκοσι πέντε ετών ερχόμαστε και λέμε ότι πρέπει να είμαστε και υπερήφανοι; Με ταχύτητα χελώνας προχωράμε. Πρέπει να το καταλάβουμε αυτό. Θα πρέπει να σηκώσουμε τα μανίκια, θα πρέπει να τρέξουμε, θα πρέπει να σηκώσουμε τον πήχυ, όπως συνεχίζετε να λέτε.
Κύριε Υπουργέ, με αποσπασματικές ρυθμίσεις, με ημίμετρα και πρόχειρες λύσεις δεν γίνεται μεταρρύθμιση. Πρωταρχικά απαιτείται έντιμος και σοβαρός διάλογος με όλους τους εμπλεκομένους φορείς, ώστε να καθιερωθεί ένα σύγχρονο θεσμικό πλαίσιο, που θα αφορά την εκπαίδευση όλων των βαθμίδων και θα έχει προοπτική τουλάχιστον δεκαετίας.
Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εμείς δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε με τη νέα μεταρρύθμιση, δεν μπορούμε να δεχθούμε ότι το νέο νομοσχέδιο επιλύει τα προβλήματα της εκπαίδευσης. Δεν συμφωνούμε με την εξεταστική διαδικασία για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση που εισηγείται ο κύριος Υπουργός. Δεν συμφωνούμε τελικά με τη φιλοσοφία του προς ψήφιση νομοσχεδίου, γι' αυτό και θα το καταψηφίσουμε, επιφυλασσόμενοι για συγκεκριμένες τοποθετήσεις στην κατ' άρθρο συζήτηση.
Σας ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Κοσιώνης): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πριν δώσω το λόγο στον επόμενο ομιλητή, έχω την τιμή να ανακοινώσω στο Σώμα ότι τη συνεδρίασή μας παρακολουθούν από τα δυτικά θεωρεία, αφού προηγουμένως ξαναγήθηκαν στην έκθεση της αίθουσας "ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ" "ΘΡΑΚΗ 2000 - 80 χρόνια από την ενσωμάτωση στην Ελλάδα", σαράντα επτά μαθητές και μαθήτριες και τέσσερις συνοδοί-καθηγητές του Γυμνασίου Αστακού Αιτωλοακαρνανίας.
Η Βουλή τους καλωσορίζει.
(Χειροκροτήματα απ' όλες τις πτέρυγες)
Ο κ. Γκεσούλης έχει το λόγο.

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΓΚΕΣΟΥΛΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κάθε φορά που συζητούμε στην Αίθουσα του Κοινοβουλίου, στο τέμενος της δημοκρατίας, ένα σχέδιο νόμου που αφορά την παιδεία και την εκπαίδευση, πρέπει να το αντιμετωπίζουμε όλοι ως ένα εθνικό μέγεθος, γιατί η παιδεία και η εκπαίδευση πράγματι είναι εθνικά μεγέθη κι έτσι πρέπει να τα προσεγγίζουμε. 'Οταν, λοιπόν, ασχολούμαστε με ένα θέμα, που αφορά τους νέους, αφορά το μέλλον ενός έθνους.
'Οπως είναι φυσικό ένα εθνικό μέγεθος πρέπει να το προσεγγίζει κανείς με μεγάλη ευθύνη, με πολλή συνέπεια και υπευθυνότητα, θα έλεγα, ενώ ως μέγεθος, που αφορά τους νέους, πρέπει να το προσεγγίζει με πολλή αλήθεια και πολλή ευαισθησία. Θέλω να πιστεύω ότι στην Αίθουσα αυτή, αυτό δεν λείπει από κανέναν μας, όσο κι αν παρασυρόμαστε ορισμένες φορές, για να δώσουμε έμφαση στη δική μας θέση και άποψη.
Είναι γνωστό σε όλους μας ότι οδεύουμε ως ανθρωπότητα σε μια νέα κοινωνία, την κοινωνία της γνώσης που τόσο πολύ τη συζητάμε. Οδεύουμε σε ένα τρίτο κύμα πολιτισμού, σε μια τρίτη επανάσταση, θα έλεγα εγώ, σε μια νέα οικονομία, λένε οι οικονομολόγοι και οι άνθρωποι της ανάπτυξης. Αντικαθίσταται το παλιό ότι το κεφάλαιο και η εργασία ήταν οι παράγοντες που καθορίζουν την ανάπτυξη μιας χώρας και ενός κράτους, μιας κοινωνίας, μιας κοινωνικής ομάδας. Αντικαθίσταται, λοιπόν, στο μέλλον και ήδη ξεκίνησε. Αντικαθίσταται το κεφάλαιο εργασία από τη γνώση, ξανά γνώση, μετά κεφάλαιο και εργασία, που καθορίζουν τις παραμέτρους ανάπτυξης ενός κράτους.
Τα σήματα που έρχονται από το μέλλον αλλάζουν δραματικά το δίπολο παιδεία - εκπαίδευση. 'Ολα, λοιπόν, αλλάζουν γύρω μας και τα αλλάζει η γνώση. Το νέο δόγμα για μια προοδευτική πολιτεία δεν πρέπει να είναι το κατά κεφαλήν εισόδημα, το οποίο είχαμε μέχρι τώρα και το οποίο μας ενδιαφέρει. Πρέπει να πάμε στην κατά κεφαλήν καλλιέργεια, στην κατά κεφαλήν γνώση, η οποία θα φέρει και το κατά κεφαλήν εισόδημα.
'Οταν γύρω μας όλα αλλάζουν, εμείς δεν μπορούμε να μένουμε βολεμένοι στο παρελθόν ή όπως θα το έλεγε καλύτερα ο ποιητής "η ζωή αλλάζει χωρίς να κοιτάζει τη δική μας μελαγχολία", που σημαίνει απλά ότι πρέπει να χτυπήσουν οι σάλπιγγες κάθε φορά σ' αυτούς, οι οποίοι αντιλαμβάνονται τα μηνύματα που έρχονται από το μέλλον.
'Οταν, λοιπόν, όλα αλλάζουν δεν μπορεί τα εκπαιδευτικά συστήματα να παραμένουν σταθερά για είκοσι χρόνια, όπως λέει η Νέα Δημοκρατία. Πρέπει κι αυτά να αλλάζουν κάθε φορά και να προσαρμόζονται και να δίνουν κάθε φορά το μέγιστο που θέλουμε για την εκπαίδευση.
Εγώ, λοιπόν, είμαι απ' αυτούς που συμφωνούν με τις μεταβολές στην εκπαιδευτική μεταρρύθμιση και σε κάθε εκπαιδευτική ρύθμιση, που γίνεται κάθε φορά, αρκεί να είναι ενταγμένη σε μια στρατηγική, που θα υπηρετήσει τη μεγιστοποίηση της γνώσης και της ποιότητάς της.
Θυμάμαι το 1997 -που έτυχε να είμαι εισηγητής τότε- είχε δηλώσει η τότε πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας κι εγώ ως εισηγητής και κάθε ομιλητής του ΠΑ.ΣΟ.Κ., ότι εμείς δεν είμαστε δογματικοί. Θα ξεκινήσουμε με γενναιότητα και ευθύνη την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση και κατά τη φάση υλοποίησής της θα την παρακολουθούμε, θα κάνουμε απολογισμό, θα κάνουμε έλεγχο πώς εμπεδώθηκε και πώς υλοποιήθηκε και όπου υπάρχουν παρενέργειες, όπου υπάρχουν προβλήματα στη φάση της υλοποίησης, θα το δούμε με γενναιότητα και ευθύνη και θα κάνουμε τις αλλαγές.
Αυτή ήταν η δέσμευση που έγινε σε όλους τους τόνους. Ε, λοιπόν, αυτό κάνουμε σήμερα. Μου κάνει εντύπωση, λοιπόν, που ακούγεται από την Αντιπολίτευση γιατί κάνουμε αλλαγές επί των αλλαγών. Ναι, να κάνουμε αλλαγές επί των αλλαγών, αρκεί να είναι αυτές, όπως είπα και πριν, προς την κατεύθυνση να μεγιστοποιήσουμε το αποτέλεσμα που θέλουμε εδώ.
Για εμένα το σχέδιο νόμου που συζητούμε -πιστεύω ότι και η ίδια πολιτική ηγεσία που ήταν τότε, αν ήταν σήμερα, θα το έφερνε- δεν αλλοιώνει τον πυρήνα της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης, που ήταν προσφορά προς τους νέους, όπως λέγαμε τότε και κατακεραυνωθήκαμε μέσα σε εκείνη τη δημαγωγία και το λαϊκισμό, λόγω της κινητοποίησης των νέων. Παραμένει αυτός ο πυρήνας, είναι προσφορά προς τους νέους, όπως λέγαμε σήμερα και έρχεσθε και αντιδικείτε πάλι μαζί μας, γιατί κάνουμε αλλαγές σε αυτό που ποτέ δεν θέλατε τότε.
Τι γίνεται σήμερα με αυτό το σχέδιο νόμου; Θα μου δοθεί ευκαιρία στα άρθρα να το συζητήσουμε περισσότερο. Θα ήθελα, όμως, να ρωτήσω, τι είχαμε; Την κατάργηση τότε των πανελλαδικών εξετάσεων που γινόντουσαν εκτός λυκείου σε τέσσερα μαθήματα. Επί δώδεκα ώρες αξιολογείτο κάποιος αν ήταν ικανός να γίνει γιατρός, μηχανικός, δικηγόρος ή οτιδήποτε άλλο και αν σπουδάσει.
Τότε λέγαμε και καλά κάναμε -και το πιστεύαμε όσοι ασχολούμασταν με την εκπαίδευση και την παιδεία- ότι συνθλίβεται ο ευαίσθητος νέος σε δώδεκα ώρες να εξεταστεί και να κρίνεται το μέλλον του σε εκείνες τις δώδεκα ώρες που του συνέθλιβαν όλη την ευαισθησία του όταν εξεταζόταν για το αν θα πετύχει ή όχι. Το 1997 με το ν. 2525 αντί να αξιολογούνται τα παιδιά σε δώδεκα ώρες, πήραμε την αξιολόγηση και τη φέραμε μέσα στο λύκειο. 'Αρα, λοιπόν, σε δύο χρόνια αυξήσαμε το χρόνο αξιολόγησης κατά συνέπεια δεν συνθλίβονται οι ευαίσθητοι νέοι, εκείνοι οι οποίοι πραγματικά σε δώδεκα ώρες κρίνονταν. Και πολλές φορές κρίνονταν τα πλέον ευαίσθητα άτομα με ένα λαθεμένο τρόπο. 'Αρα, λοιπόν, αυτό παραμένει. Η αξιολόγηση είναι μέσα στο λύκειο.
Δεύτερον, δεν θέλαμε λέγαμε -και σωστά λέγαμε- να βγάζουμε μονόπλευρα συγκροτημένους πολίτες μέσα από το σχολείο. Βγάζαμε τον πολίτη της θετικής κατεύθυνσης, τον πολίτη της θεωρητικής κατεύθυνσης. Πολλά ελλείμματα διαπιστώσαμε. Εμείς είμαστε τέτοιοι πολίτες, όπου διαπιστώσαμε στην πορεία τα ελλείμματα που είχαμε είτε από τη μια πλευρά είτε από την άλλη, ανάλογα ποιες σπουδές είχε κάνει ο καθένας και μετά από μόνοι μας αναζητήσαμε να καλύψουμε τα κενά αυτά. 'Ερχεται, λοιπόν, ο ν. 2525 και λέει, θα συγκροτήσουμε τους νέους μας σε ένα μοντέλο γνώσης πολύπλευρο, χωρίς να είναι μονοβαρές προς τη μια πλευρά ή την άλλη, αλλά θα δώσουμε μια πολύπλευρη γνώση, ώστε να προκύψει ένας συγκροτημένος νέος, ο οποίος θα είναι ένας πολίτης περισσότερο ευαίσθητος, με περισσότερη γνώση, που θα αντιλαμβάνεται καλύτερα το περιβάλλον και θα υπηρετεί καλύτερα τον εαυτό του και την κοινωνία, άρα μιλάμε για έναν πολίτη περισσότερο άνθρωπο. Αυτό είπαμε και αυτό είχε ο πυρήνας εκείνης της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης.
Παραμένει, λοιπόν, και αυτό σήμερα, απλώς έχουμε μια μείωση στον αριθμό, όχι των διδασκομένων μαθημάτων, των εξεταζομένων μαθημάτων και αυτό χάριν του μεγάλου φόρτου των παιδιών, που διαπιστώθηκε στην πράξη, χωρίς να αλλοιώνεται όμως ο πυρήνας της πολύπλευρης γνώσης, που θέλουμε να δώσουμε στους νέους μας.
Περνάμε στο επόμενο. Τα εξεταζόμενα και τα διδασκόμενα μαθήματα αποτελούν επίκεντρο του ενδιαφέροντος της εκπαιδευτικής διαδικασίας μέσα στο λύκειο. 'Αρα, λοιπόν, αναβαθμίζει, δίνει κύρος, δίνει τη δυνατότητα το λύκειο να αποτελέσει μια βαθμίδα, που πραγματικά υπηρετεί το παιδί και δεν χρησιμοποιείται ως προθάλαμος του πανεπιστημίου, όπως γινόταν στο παρελθόν που κατέφευγε στο πανεπιστήμιο για τη γνώση και την υποχρέωση, που είχε μόνο να βρίσκεται στο λύκειο. Και αυτό παραμένει.
'Αρα, λοιπόν, ειλικρινά το πιστεύω ότι αυτό το σχέδιο νόμου, που συζητάμε σήμερα βελτιώνει με τον πλέον υπεύθυνο τρόπο εκείνα τα πράγματα τα οποία είδαμε ότι θέλουν αλλαγή στην πορεία αυτής της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης. 'Ετσι πιστεύω ότι οφείλουμε όλοι, αν έχουμε συνέπεια και ευθύνη και δεν παρασυρόμεθα από τις όποιες κομματικές και πολιτικές τοποθετήσεις που έχουμε, να προσεγγίσουμε το θέμα στον πυρήνα του, που είναι ξανά μια προσφορά προς τους νέους μας.
Θέλω να ολοκληρώσω την πρώτη μου ομιλία στην αρχή αυτού του σχεδίου νόμου και να επιμείνω σε ένα-δύο σημεία. Η μείωση των μαθητών δεν υπονομεύει αυτό το οποίο υπηρετούσε πριν. Ο χρόνος αξιολόγησης παραμένει μεγάλος, η αξιολόγηση γίνεται μέσα στο λύκειο και η προσπάθεια για να αναβαθμιστεί η εκπαιδευτική διαδικασία μέσα στο λύκειο σε συνδυασμό με μια σειρά παρεμβάσεων -που είχαμε και έχουμε και πρέπει να τις ουσιαστικοποιήσουμε όσον αφορά την εσωτερική βοήθεια προς τα παιδιά που έχουν ιδιαίτερα προβλήματα κλπ.- όλα αυτά μαζί θα μας δώσουν ένα λύκειο αναβαθμισμένο.
Στόχος, λοιπόν, είναι να προσεγγίσουμε όλοι μαζί με έναν τρόπο που επιβάλλεται να γίνουν υπεύθυνοι πολίτες και πολύ περισσότερο πολιτικοί. Δηλαδή μια κοινωνία που αλλάζει εμείς δεν μπορούμε να την παρακολουθούμε εκ του μακρόθεν σχολιάζοντας και ρίχνοντας ευθύνες ο ένας στον άλλον για το μεθαύριο.
Γι' αυτό, λοιπόν, πιστεύω ότι η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ είχε γενναιότητα και ευθύνη και συνεχίζει να έχει, έτσι ώστε να κατευθύνει τους νέους στην κοινωνία της πληροφορίας και της γνώσης, έτσι ώστε να μην υστερούμε σε σχέση με τις υπόλοιπες, που θα συναντήσουμε στην Ευρώπη και αν θέλετε στους λαούς τους προηγμένους.
'Εχω την αίσθηση ότι κάθε φορά που ένα τέτοιο σχέδιο νόμου συζητούμε εδώ και με την ευθύνη που αρμόζει υπηρετούμε με τον καλύτερο τρόπο τα νιάτα μας.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ)

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Κοσιώνης): Ο κ. Πολύζος έχει το λόγο.

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΠΟΛΥΖΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σέβομαι ειλικρινά το συνάδελφο τον κ. Γκεσούλη και δεν θέλω να αντιδικήσω μαζί του. Πλην όμως υπάρχει στην Αίθουσα αυτή συνάδελφος από οποιαδήποτε παράταξη, που να πιστεύει ότι μεσολάβησε εκείνο το χρονικό διάστημα που να δικαιολογεί αυτά τα οποία σήμερα αποφασίζει η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας από τότε που στην ηγεσία του ήταν ο κ. Αρσένης; Σ' αυτό δεν θέλω απάντηση, νομίζω ότι είναι μια αυτονόητη σκέψη και λογική, που επικρατεί σε όλους μας.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, για πολλοστή φορά τα τελευταία χρόνια καλούμαστε να συζητήσουμε ένα νομοσχέδιο για το εκπαιδευτικό μας σύστημα, αποφεύγοντας όμως στην ουσία να συζητήσουμε για την παιδεία μας. Αυτό το σίριαλ των διαρκών αλλαγών φέρει πραγματικά τον εκπαιδευτικό μας κόσμο στα πρόθυρα της νευρικής κρίσης, αφού ακόμα και οι πιο ενημερωμένοι αδυνατούν να απαντήσουν με βεβαιότητα σε ερωτήματα για το πώς, πότε, ποιοι και με ποιες διαδικασίες θα εισάγονται στα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ. Επιπλέον για μια ακόμη φορά ο διάλογος που η Κυβέρνηση επαγγέλλεται δεν έγινε ποτέ κατά τρόπο ουσιαστικό, που να εισφέρει πέραν από τον προβληματισμό και προτάσεις.
Η Κυβέρνηση φέρνει στη Βουλή ένα νομοσχέδιο "σκούπα" με το οποίο προσπαθεί να μαζέψει τα ασυμμάζευτα, να μαζέψει τα ερείπια της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης, που η ίδια δημιούργησε, ενώ ταυτόχρονα αντιμετωπίζει άλλα σημαντικά θέματα, όπως η ίδρυση ενός παρατηρητηρίου και ενός ινστιτούτου, η μετονομασία ενός άλλου, η αλλαγή του φορέα εποπτείας ενός τρίτου και το πιο σημαντικό δημιουργεί μερικές δεκάδες νέες θέσεις εργασίας για να αντιμετωπίσει την ανεργία που όπως φαίνεται τους τελευταίους μήνες δημιουργείται στο ΠΑ.ΣΟ.Κ.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, προφανώς η πολιτική των κυβερνήσεων του κ. Σημίτη στο χώρο της παιδείας θα μπορούσε να δώσει αφορμή για τη συγγραφή πολλών σελίδων χιουμοριστικού περιεχομένου, αλλά η ουσία είναι ότι έχουμε οδηγηθεί σε μια τραγική κατάσταση και σε ανατροπή όλων των βασικών αρχών πάνω στις οποίες θεμελιώθηκε το εκπαιδευτικό μας σύστημα.
Η παιδεία στην Ελλάδα οργανώθηκε με βασική αρχή τη δημοκρατικότητα και την παροχή ίσων ευκαιριών στα παιδιά όλων των κοινωνικών τάξεων και οικονομικών δυνατοτήτων. Αυτή τη θεμελιακή παραδοχή που οι προηγούμενες γενιές έκαναν πράξη με αιματηρές θυσίες, ήλθαν οι κυβερνήσεις του κ. Σημίτη να την ανατρέψουν.
Ενώ για δεκαετίες είχαμε συνηθίσει τα παιδιά που φοιτούν σε δημόσια σχολεία και κυρίως τα παιδιά της επαρχίας, τα παιδιά των αγροτών, τα παιδιά των μικρομεσαίων να εμφανίζουν υψηλότερα ποσοστά επιτυχίας στις εισαγωγικές εξετάσεις για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, κατάφερε η "σοσιαλιαστική" κυβέρνηση του κ. Σημίτη σήμερα να υπερτερούν τα ιδιωτικά σχολεία και οι αστικές περιοχές έναντι της υπαίθρου.
Αυτό είναι το έργο σας, η μεγέθυνση των εκπαιδευτικών ανισοτήτων και το άνοιγμα της ψαλίδας υπέρ των πλουσίων και εναντίον των παιδιών της περιφέρειας. Για μια ακόμα φορά και στον τομέα αυτόν αποκαλύπτεται ποιων τα συμφέροντα εξυπηρετεί η Κυβέρνηση του κ. Σημίτη και ποιοι είναι οι πραγματικοί σκοποί της πέρα από τις πρωθυπουργικές μεγαλοστομίες του τύπου "όλοι μαζί".
'Οχι, κύριε, Σημίτη. Αυτό το "όλοι μαζί" δεν απευθύνεται στον ελληνικό λαό. Απευθύνεται στην οικονομική ολιγαρχία, που σας στηρίζει και την διαιώνιση της οποίας επιχειρείτε καταλύοντας στην πράξη τη δωρεάν παιδεία και τις ίσες ευκαιρίες πρόσβασης σε αυτή.
Επίσης, εσείς που ευαγγελιζόσασταν την κατάργηση της παραπαιδείας, οδηγήσατε την ελληνική οικογένεια σε μια απίστευτη οικονομική αιμορραγία και τους μαθητές σε ένα ατέλειωτο μαραθώνιο εξωσχολικής εκπαίδευσης, προκειμένου να ανταποκριθούμε στο Γολγοθά των εξετάσεων.
Σκεφτήκατε ποτέ πώς αντιμετωπίζουν οι γονείς ενός παιδιού μια τέτοια κατάσταση, που δεν μπορούν να ανταποκριθούν στα έξοδα ούτε ακόμα και αυτά για να τελειώσουν το λύκειο; 'Εχετε την πληροφορία ότι πωλούνται ακόμα και περιουσίες;
Μη γελάτε, κύριοι συνάδελφοι. 'Ετσι είναι. Αν πάτε στην επαρχία θα δείτε ότι πωλούνται και χωράφια προκειμένου να αντιμετωπίσει τα έξοδα εκπαίδευσης ο πατέρας που θέλει να δει το παιδί του επιστήμονα. Αντί η Κυβέρνηση να προχωρήσει ουσιαστικά σε μέτρα για τη βελτίωση της παρεχόμενης παιδείας, κυρίως στη δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια, μας φέρνει κάθε τρεις και λίγο προς ψήφιση καταλόγους λεπτομερειών ρυθμίσεων, οι οποίες μπορεί να είναι λιγότρερο ή περισσότερο σημαντικές, αλλά σίγουρα δεν αντιμετωπίζουν τα πραγματικά ζητήματα αναβάθμισης της εκπαίδευσης.
Δεν μπορεί το Υπουργείο να ασχολείται με το αν τα προφορικά μετράν 30% ή 35%, ενώ την ίδια στιγμή δεν κάνει τίποτα για να διορθώσει το απαράδεκτο καθεστώς του ενός και μοναδικού συγγράμματος, το οποίο διαιωνίζει το καθηγητικό κατεστημένο κόντρα σε κάθε έννοια επιστημονικής και παιδαγωγικής λογικής.
Κύριοι συνάδελφοι, είναι πράγματι σημαντικό να εισάγονται περισσότεροι νέοι στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, αλλά αυτό δεν αρκεί για να δώσει στη χώρα μας ανταγωνιστικό πλεονέκτημα στο σκληρό διεθνές περιβάλλον. Σημασία έχει να δημιουργήσουμε σχολές, που να παράγουν ικανούς επιστήμονες.
Τόσα χρόνια τώρα φωνάζουμε για τη δημιουργία πανεπιστημιακών βιβλιοθηκών. Τόσα κονδύλια πέρασαν από το Υπουργείο Παιδείας και ελάχιστα πράγματα έχουν γίνει σε έναν τομέα που είμαστε πολύ πίσω από την υπόλοιπη Ευρώπη. Ενώ η Ιταλία έχει δημιουργήσει ιδρύματα διεθνούς φήμης και στην Ισπανία δημιουργήθηκε παράρτημα του φημισμένου πανεπιστημίου του Σικάγου, στην Ελλάδα σπεύδουμε ό,τι καλό έχει γίνει με την πρωτοβουλία των ΑΕΙ και ΤΕΙ να το θέσουμε υπό κρατικό έλεγχο. 'Ετσι παίρνετε το Ερευνητικό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο Τεχνολογίας Υπολογιστών του Πανεπιστημίου Πατρών και το θέτετε υπό την εποπτεία του Υπουργείου. Αντί δηλαδή να κατευθυνόμαστε προς τη μεγαλύτερη αυτονομία και συνεργασία στον ιδιωτικό τομέα έρχεστε και θέτετε υπό κρατική εποπτεία ένα ινστιτούτο που πέτυχε πολλά όσο ήταν αυτοδιοικούμενο.
Στο σημείο αυτό θέλω να επισημάνω την αγκίλωση της Κυβέρνησης και στον τομέα της μη δημιουργίας κρατικών και κερδοσκοπικών πανεπιστημίων. Δεν μπόρεσε ή δεν θέλησε να καταλάβει η Κυβέρνηση ότι για την ποιοτική αναβάθμιση της παιδείας πρέπει να δημιουργηθεί ένα ανταγωνιστικό εκπαιδευτικό περιβάλλον.
Επίσης δεν έχει καταλάβει η Κυβέρνηση ότι επιτέλους πρέπει να σταματήσει η απαράδεκτη αιμορραγία των παιδιών μας στα ξένα πανεπιστήμια, με τις γνωστές ανθρώπινες και οικονομικές επιπτώσεις.
Τέλος είναι τόσο δύσκολο να καταλάβει η Κυβέρνηση ότι η μεταγραφή των Ελλήνων φοιτητών της Σερβίας αποτελεί πλέον επιτακτικό γεγονός; Γιατί δεν θέλει η Κυβέρνηση να καταλάβει το μέγεθος της ραδιενεργούς, τοξικής, αλλά και χημικής ρύπανσης από τους βομβαρδισμούς.
Πριν από δυο ώρες είχαμε μια επιτροπή αποτίμησης τεχνολογίας.'Επρεπε να ήσασταν εκεί, κύριε Υπουργέ, και να ακούγατε τι είπαν οι ειδικοί επιστήμονες. Μένουν οι κυβερνώντες με την εντύπωση ότι τα τριάντα ένα χιλιάδες βλήματα που έριξαν οι Αμερικάνοι και οι νατοϊκές δυνάμεις στο Κόσοβο και τα επτά χιλιάδες βλήματα που έριξαν στη νότια Σερβία, ήταν γαρίφαλα; Δεν μπορεί να αντιληφθεί η Κυβέρνηση ότι αποτελεί πλέον εθνική υποχρέωση η άμεση μεταγραφή των επτακοσίων Ελλήνων φοιτητών της Σερβίας;
Τέλος, θέλω να ρωτήσω και να μου απαντήσετε με ειλικρίνεια. Υπάρχει κάποιο μέλος της Κυβέρνησης, που να έχει παιδί του φοιτητή στη Σερβία; Δεν είναι δυνατόν, κύριε Υπουργέ, με ξένες θυσίες να κάνουμε πολιτική όντως η Κυβέρνηση του κ. Σημίτη, δυστυχώς, κάνει σήμερα. Σας ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Κοσιώνης): Το λόγο έχει ο κ. Τσιπλάκης.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΤΣΙΠΛΑΚΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
η Νέα Δημοκρατία διαχρονικά υποστηρίζει ότι μια συγκριτική στάθμιση του πολιτικού της προγραμματικού λόγου σε σχέση με τον προγραμματικό πολιτικό λόγο του ΠΑΣΟΚ οδηγεί σε αδιαμφισβήτητη υπεροχή της. Βεβαίως θα αντιτείνετε πώς αυτό συμβαίνει στη πράξη, πλην όμως, στις επανειλημμένες εκλογικές αναμετρήσεις ο λαός επικυρώνει άμεσα αυτά τα οποία διαχρονικά εφαρμόζει το ΠΑΣΟΚ.
Δεν χρειάζεται για άλλη μια φορά να αναφερθώ στις αιτιάσεις που κατά καιρούς η Νέα Δημοκρατία εκδηλώνει γι' αυτόν το συγκεκριμένο προβληματισμό, πρόταση ενδεχομένως διαλογική που μπορεί και πάλι να προβάλετε. Θα σταθμίσω τις ακριβείς παραμέτρους και θέσεις της Νέας Δημοκρατίας για το συγκεκριμένο θέμα της παιδείας που συζητούμε, οι οποίες αντικειμενικά με το χέρι στην καρδιά -και εμείς ευελπιστούμε ότι θα δικαιωθούμε σύντομα- είναι στην πρέπουσα κατεύθυνση και μάλιστα στη διαδρομή του χρόνου σε ένα μεγάλο βαθμό έχετε συρθεί στην υλοποίηση-εκπλήρωση τέτοιων συγκεκριμένων θέσεων, αλλά αν θέλετε το πολιτικό έλλειμμα που υπάρχει είναι ότι η πάροδος των ετών και η συνακόλουθη ύστερα εφαρμογή θέσεων της Νέας Δημοκρατίας έχει ήδη προκαλέσει μια μεγάλη ζημιά στην κοινωνία. Και απευθυνόμενος στον κύριο Υπουργό της Παιδείας, θα ήθελα να πω ότι σε θεωρητικό επίπεδο, κύριε Υπουργέ, δεν διαφωνούμε. Η ρητορική αυτή που διέπει τα κόμματα βεβαίως μπορεί να είναι εξιδανικευμένη, όμως πολύ σωστά είπατε και σεις ότι -και αυτό παίρνω και εγώ για την ανάγκη των συζητήσεων- εκείνο το οποίο τελικώς κρίνεται, είναι ποια είναι η εφαρμοσμένη πολιτική. Και δεν θέλω να πιστέψω ότι εσείς σήμερα υιοθετείτε και υπερασπίζετε με σθεναρό τρόπο ότι η διαχρονική εκπαιδευτική πολιτική από μέρους του ΠΑΣΟΚ εκπεμφθείσα και υλοποιηθείσα αποδεικνύει ότι σεις είσθε σε ταυτότητα λόγων και έργων. Και θα σας έλεγα, μια και κυβερνάτε είκοσι χρόνια, ότι εκείνο το οποίο προκύπτει συνήθως από πλευράς ρητορικής είναι ότι θα πρέπει να σταθούμε δίπλα στη νέα γενιά, θα πρέπει να διαμορφώσουμε προϋποθέσεις εκπαιδευτικής αναβάθμισης της νέας γενιάς, θα πρέπει να συνδέσουμε τις εκπαιδευτικές ανάγκες με τις ανάγκες της εργασίας και όλα τα συναφή.
Ποια είναι όμως η εφαρμοσμένη επί των συγκεκριμένων ζητημάτων πολιτική; Και σε ποια σημεία έχετε δικαιωθεί από πλευράς εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης, ώστε στη διαδρομή του χρόνου να μη χρειάζονται επανειλημμένες νομοθετικές παρεμβάσεις;
Εσείς κυβερνάτε, λοιπόν, είκοσι χρόνια κι εγώ όταν ήμουν φοιτητής ενθυμούμαι τις κινητοποιήσεις με το ν. 815 κι από κει και πέρα επανειλημμένα εκπαιδευτικά νομοθετήματα, τα οποία συνεχώς αλλάζετε. Και δεν χρειάζεται να αναφέρω, θα έλεγα κατά τρόπο πολύ εξειδικευμένο, ότι από το 1995 και μετά με επανειλημμένες παρεμβάσεις είτε με την έννοια του εθνικού απολυτηρίου είτε με τη διαφορετική έννοια σε άλλα ειδικότερα ζητήματα της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης, έρχεστε και λέτε ότι οι παρεμβάσεις σας είναι καίριας σημασίας και ως εκ τούτου διαμορφώνετε ένα θεσμικό πλαίσιο τέτοιο, που δεν θα είναι απαραίτητες οι συχνές αλλαγές.
Τι ανακύπτει όμως; 'Ερχεται η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση του πρώην Υπουργού, του κ. Αρσένη, έρχεται η δική σας εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, υπαραμύνεσθε ότι ο πυρήνας αυτών των επανειλημμένων εκπαιδευτικών παρεμβάσεων παραμένει ο ίδιος και είναι επουσιώδεις οι παρεμβάσεις σας, όμως η αλήθεια δεν είναι καθόλου αυτή.
Και θέλω να σας πω, προτού επισημάνω τις ατέλειες, που κι εσείς κατά καιρούς έχετε αντιληφθεί και κάνατε τις αναγκαίες νομοθετικές μεταβολές, το εξής, κύριε Υπουργέ της Παιδείας, με το χέρι στην καρδιά: Είναι πολύ δύσκολο να μην αποδεχθούμε ότι οι προηγμένες χώρες και κυρίως οι ευρωπαϊκές, πέραν των θεμελιωδών παρεμβάσεων σε σημαντικά ζητήματα της οικονομικοκοινωνικής ζωής είτε είναι η υγεία είτε είναι άλλα θέματα, και στο ζήτημα της παιδείας έχουν κατοχυρώσει τέτοιο θεσμικό πλαίσιο που έχει διαχρονικότητα, που δεν διαμορφώνει ανάγκες συχνών αλλαγών και μάλιστα ανάγκες ουσιωδών αλλαγών;
Τι θα έπρεπε να κάνουμε απλά και λογικά; Να κάνουμε μία καταγραφή των εκπαιδευτικών συστημάτων. Και βεβαίως είναι εξ εκείνων που αναγνωρίζουν ότι υπάρχει ιδιαιτερότητα από ελληνικής πλευράς. Να κάτσουμε και να κατηγοριοποιήσουμε αυτές τις απόψεις που θα διαμορφώσουμε απ' αυτόν τον έλεγχο-προσέγγιση αυτών των εκπαιδευτικών συστημάτων και να δούμε πού μπορούμε αυτές τις επισημάνσεις να τις εναρμονίσουμε με τα ελληνικά δεδομένα.
Είναι δύσκολο, λοιπόν, να γίνει αυτή η προεργασία και να ανταποκριθείτε στη διαχρονική, και μάλιστα τα τελευταία χρόνια εντόνως υποβαλλόμενη, άποψη της Νέας Δημοκρατίας ότι, με βάση αυτό το προπαρασκευαστικό υλικό, ελάτε οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου να κάνουμε ένα διάλογο και να ακουστούν υπεύθυνα οι απόψεις όλων, να τις ακούσει και ο λαός και να έχουμε εμπεριστατωμένη, ειδική αιτιολογία επί ποίων διαφωνούμε και επί ποίων δεν διαφωνούμε;
Και όταν, λοιπόν, έχουμε και τη σύμπραξη της εκπαιδευτικής κοινότητας, η οποία θα παίξει κι αυτή πρωταγωνιστικό ρόλο σ' αυτήν τη διαλογική συζήτηση-επικοινωνία, είναι πολύ δύσκολο να κατανοηθεί και να γίνει αποδεκτό από όλους ότι θα μπορούμε να οδηγηθούμε σ' ένα θεσμικό πλαίσιο, το οποίο πράγματι θα έχει και ορίζοντα, όπως λέει η Νέα Δημοκρατία, τουλάχιστον εικοσαετίας;
Είναι δύσκολο να αντιληφθούμε ότι στην εφαρμοσμένη πολιτική ιεραρχώντας το ζήτημα της παιδείας θα πρέπει αυτό στην πράξη να σημαίνει ότι βγάζουμε τέτοιους πόρους από τον κρατικό προϋπολογισμό και υπαγόμεθα σε τέτοιο μέγεθος στα κοινοτικά προγράμματα, ώστε το τελικά εισερχόμενο για την παιδεία οικονομικό κονδύλι να είναι τέτοιου μεγέθους, που να αναλογεί στα μεγέθη επί του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος των ευρωπαϊκών χωρών;
Είναι, λοιπόν, κι αυτό που λέει η Νέα Δημοκρατία διαχρονικά αβάσιμο, ότι απαιτείται δηλαδή το λιγότερο το 5% του ελληνικού Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος να πηγαίνει για την παιδεία; Αυτές δεν είναι απόψεις, οι οποίες διαμορφώνουν ένα πλαίσιο αντικειμενικής, διαχρονικής, με βασιμότητα συζήτησης πάνω σ' ένα ζήτημα, όπως είναι η εκπαίδευση και αφορά σε όλους μας;
Τι κάνετε εσείς τόσα χρόνια; Ενθυμούμαι, νέος Βουλευτής, ότι προ ολίγου καιρού είχατε αντιληφθεί την ατέλεια με τους μετεξεταστέους και φέρατε νομοθετική ρύθμιση οι μετεξεταστέοι να δώσουν για δεύτερη φορά. Αυτό η Νέα Δημοκρατία δεν το είχε επισημάνει υπό το προηγούμενο καθεστώς που είχατε θεσμοθετήσει; Ανακύπτει, λοιπόν, στην πράξη ένα ζήτημα, στο οποίο σύρεσθε στην κατεύθυνση αυτών που λέει η Νέα Δημοκρατία.
Και να προχωρήσω παραπέρα: 'Ερευνες του Οικονομικού Πανεπιστημίου
υπό τη διεύθυνση του πρώην Γενικού Γραμματέα, του κ. Πανάρετου, υπηδηλώνουν -και είναι αποτέλεσμα της δικής σας εκπαιδευτικής
παρέμβασης- ότι έχουμε μαθησιακές και περιφερειακές ανισότητες, που είναι συνάρτηση, επαναλαμβάνω, του συγκεκριμένου εκπαιδευτικού συστήματος που θεσμοθετήσατε.
Ξέρετε ότι μεταξύ περιφερειών, αλλά και μεταξύ ιδιωτικών ή δημοσίων σχολείων -και δεν είναι αμφισβητήσιμο το ζήτημα- υπάρχουν μέγιστες διαφορές. Εμείς εκτιμούμε για τα Τεχνικά Επαγγελματικά Λύκεια βεβαίως με εισαγωγικές εξετάσεις να μπαίνουν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Αμφισβητεί κανείς ότι οι παρεμβάσεις σας πρέπει να είναι αντικείμενο και του συγκεκριμένου νομοσχεδίου, δεν υπήρξαν ουσιώδεις ούτε από πλευράς διασφάλισης υποδομών ούτε από πλευράς επιμόρφωσης των καθηγητών ούτε από πλευράς μιας διαχρονικής εγκυκλίου αν θέλετε προτροπής όταν επανειλημμένα η μια εγκύκλιος αναιρεί την προηγούμενη; Αυτά δεν είναι ζητήματα επί των οποίων θα έπρεπε να έχετε τοποθετηθεί; Σεις δεν αναιρείτε αυτήν τη στιγμή τον επηρεασμό του προφορικού βαθμού ως προϋπόθεση για να μπει κάποιος στην τριτοβάθμια εκπαίδευση; Από 50% δεν το κάνετε 30%; Δεν θέλω να σας αναφέρω και πάλι τι λέει ο ίδιος ο Πρόεδρος της ΟΛΜΕ, όσον αφορά τον επηρεασμό που πρέπει να έχει ο προφορικός βαθμός στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Θέλω να σας πω, κύριε Υπουργέ, επίσης για το ζήτημα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Είναι πανθομολογούμενο, είναι αναμφισβήτητο, επικρατεί σε όλες τις προηγμένες χώρες και κυρίως τις ευρωπαϊκές, ότι δεν μπορεί οι εξετάσεις του λυκείου να αποτελούν κριτήριο για την εισδοχή κάποιου στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Μεσολυκειακές εξετάσεις πρέπει να υπάρχουν, αυτό λέει η Νέα Δημοκρατία, για να περάσει κάποιος από τη μια τάξη στην άλλη. 'Ομως τελικώς πρέπει να κάνετε αυτό που υποστηρίζει η Νέα Δημοκρατία και που εκτιμώ, κάποια στιγμή θα κάνετε, ότι πρέπει να είναι ανεξάρτητες οι εξετάσεις εισδοχής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Και αυτό γίνεται επαναλαμβάνω σε όλες τις προηγμένες χώρες, είναι αντικειμενικά σωστό.
Τελειώνοντας, κύριε Υπουργέ, θεωρώ ότι η ιστορική διαδρομή από πλευράς παρεμβάσεων νομοθετικών επανειλημμένων στο εκπαιδευτικό σύστημα, δεν δικαιώνει. Δεν δικαιώνει, εγώ θα το πω καλοπίστως τη ρητορική σας ότι έχετε στη συμπεριφορά των παρεμβάσεων των εκπαιδευτικών μια διαχρονικότητα, μια σοβαρότητα, μια αξιοπιστία τέτοια που μπορεί να διαμορφώσει απόψεις γενικότερα, ιδιαίτερα όμως στη νέα γενιά ότι οι κυβερνήσεις αν θέλετε, θα το πω εγώ σε εισαγωγικά αυτό το ζήτημα της υποδομής, της εκπαίδευσης, της ενημέρωσης, της ανάληψης προϋποθέσεων ικανών, κάποιος νέος να μπορέσει να ανταπεξέλθει στις ανάγκες τις κοινωνικές, τις οικονομικές, τις επαγγελματικές, νομίζω ότι κάτι τέτοιο δεν μπορεί να είναι μη αμφισβητήσιμο γεγονός. Και για μας τη Νέα Δημοκρατία πονάει ιδιαίτερα. Πονάει ιδιαίτερα γιατί δεν αναβαθμίζεται επιτέλους η ελληνική παιδεία που αποτελεί το βασικό μοχλό αναδιανομής τελικώς και του πλούτου σε μια χώρα. Ευχαριστώ.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Κοσιώνης): Κύριοι συνάδελφοι, ο συνάδελφος κ. Παπαθεμελής ζητεί άδεια ολιγοήμερης απουσίας στο εξωτερικό. Εγκρίνει η Βουλή;

ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Κοσιώνης): Η Bουλή ενέκρινε.
Το λόγο έχει ο κ. Βαρβιτσιώτης.

ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΒΑΡΒΙΤΣΙΩΤΗΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αναμφισβήτητα το θέμα της εκπαίδευσης και της παιδείας δεν είναι ένα θέμα που αντιμετωπίζεται εύκολα. θα έλεγα ότι εκφράζω τη λύπη μου και τη θλίψη μου για την εικόνα που παρουσιάζουμε σαν Βουλευτές, όταν τόσοι λίγοι ενεγράφησαν για να μιλήσουν γι'αυτό το τεράστιο θέμα. Είναι μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία όταν έρχεται ένα νομοσχέδιο στη Βουλή που έχει αντικείμενο την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση και τη βελτίωσή της, να κατατεθούν απόψεις. Δεν μας τιμά ότι τόσοι λίγοι εμφανίζονται σε αυτό το Βήμα και καταθέτουν απόψεις και προτάσεις. Θα έλεγα επίσης ότι το θέμα της εισαγωγής στα πανεπιστήμια, πράγμα το οποίο αντιμετωπίζει το υπό συζήτηση νομοσχέδιο, δεν θα έπρεπε να είναι το κύριο θέμα που θα έπρεπε να μας απασχολεί σε σχέση με το εκπαιδευτικό μας σύστημα. Το σημαντικό θέμα είναι η ποιότητα της εκπαίδευσης και των παρεχόμενων υπηρεσιών εκπαίδευσης. Σήμερα τι έχουμε; 'Εχουμε μια κατάσταση που οι νέοι άνθρωποι βγαίνουν από τα σχολεία με βασικές ελλείψεις. Ακόμα και αναλφάβητοι. Τελειώνουν τη βασική εκπαίδευση και δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις σύγχρονες απαιτήσεις για να διαβάσουν ή να έχουν πρόσβαση στις νέες τεχνολογίες.
Σήμερα οι νέοι μας καταφεύγουν σε φροντιστήρια ή σε άλλα αμφίβολης ποιότητας ινστιτούτα για να πάρουν ένα πτυχίο αγγλικών ή ένα πτυχίο κομπιούτερ και θεωρούν ότι αυτές οι δύο γνώσεις τους ανοίγουν και την πόρτα στην αγορά εργασίας.
Είναι τρελό αυτές οι δύο βασικές γνώσεις, τουλάχιστον μιας ξένης γλώσσας και η χρήση των ηλεκτρονικών υπολογιστών, να μην αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της βασικής εκπαίδευσης από το δημοτικό. Δεν πρέπει να φθάνουμε στο λύκειο για να δέχονται τέτοιου είδους πληροφορίες οι μαθητές. Από το δημοτικό θα πρέπει να ξεκινάμε στη χρήση και στην εξοικείωση των νέων τεχνολογιών.
Δεν είναι τυχαίο ότι πάρα πολλοί νέοι συνάδελφοι που έχουν παιδιά μικρά, τριών, τεσσάρων, πέντε ετών, βλέπουν ότι τα παιδιά τους έχουν εξοικείωση με τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Γιατί δεν δίνουμε τη δυνατότητα αυτή σε κάθε παιδί σε όλη την Ελλάδα.
Τι θα έπρεπε να γίνει για μένα; Θα έπρεπε κατ' αρχάς η επάρκεια στις δύο ξένες γλώσσες να είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την κατάκτηση ενός απολυτηρίου, όπως επίσης και η επάρκεια όχι μόνο στην απλή χρήση της τεχνολογίας, αλλά η επάρκεια στην υψηλή χρήση της τεχνολογίας. Διότι συζητάμε για το τι ανθρώπους θέλουμε να βγάλουμε από το σχολείο.
Δεν θέλουμε να βγάλουμε ανθρώπους, οι οποίοι μπορούν να αντιμετωπίσουν την αγορά εργασίας με αποτελεσματικότητα; Δεν θέλουμε να βγάλουμε ανθρώπους, οι οποίοι να έχουν γνώσεις να κατευθυνθούν εκεί που η Ελλάδα προοδεύει;
Και πού προοδεύει η Ελλάδα; Η Ελλάδα προοδεύει στις υπηρεσίες, η Ελλάδα προοδεύει στον τουρισμό. Σε αυτούς τους δύο τομείς θα πρέπει να δίνουμε τα επαγγελματικά εφόδια στους 'Ελληνες μαθητές.
Πώς θα επιτευχθεί αυτό; Κατ' αρχάς, το θέμα των δαπανών. Πρόσφατα σε μία επίσκεψή μας στις Βρυξέλλες, η επίτροπος κ. Ρέντινγκ μίλησε με τα πλέον απαξιωτικά λόγια για τη χρήση των τεχνολογιών και για το επίπεδο της ελληνικής εκπαίδευσης. Σήμερα στην Ελλάδα διαθέτουμε το 3,5% του Α.Ε.Π. για την εκπαίδευση, όταν αντίστοιχα η Δανία, η πρωτοπόρος στην Ευρωπαϊκή 'Ενωση, διαθέτει το 8,5%. Τουλάχιστον ένα 5% του Α.Ε.Π. είναι απαραίτητο να το διαθέσουμε στην εκπαίδευση των Ελλήνων.
Η πρόσβαση στις νέες τεχνολογίες: Σήμερα πρόσβαση στις νέες τεχνολογίες έχει το 12% των Ελλήνων, όταν το ανώτατο, που είναι στην Ευρωπαϊκή 'Ενωση, είναι το 58% της Ολλανδίας. Δεν είναι τραγικό αυτό το νούμερο;
Στη διά βίου κατάρτιση επίσης είμαστε τελευταίοι, όπως και στις άλλες δύο κατηγορίες, στις δαπάνες και στην πρόσβαση στις νέες τεχνολογίες.
Δεν είναι θέματα που πρέπει να μας απασχολούν; Με ασπιρίνες μπορούν να λυθούν αυτά τα θέματα; Με μπαλώματα;
Μίλησε ο κύριος Υπουργός για αναδιοργάνωση της ύλης. Χάρηκα πάρα πολύ που τον άκουσα να μιλάει για αναδιοργάνωση της ύλης από το δημοτικό μέχρι την τελευταία τάξη του λυκείου. Διότι και εγώ αισθάνθηκα σαν μαθητής -δεν είναι πάρα πολλά τα χρόνια που λείπω από τα σχολικά έδρανα- να διαβάζω τα ίδια και τα ίδια πράγματα δύο και τρεις φορές, να διαβάζω πράγματα τα οποία δεν έχουν επαφή με την πραγματικότητα και δεν μου δίνουν και κανένα πραγματικό εφόδιο το βράδυ που θα γυρίσω σπίτι μου να αντιμετωπίσω την κοινωνία, το απλό, να παρακολουθήσω τις τρέχουσες εξελίξεις, να παρακολουθήσω ένα δελτίο ειδήσεων και να ξέρω για ποια σύγχρονη γεωγραφία μιλάμε, για ποιους σύγχρονους πολιτισμούς, για ποιες οικονομικές και κοινωνικές καταστάσεις, για ένα καινούριο πολιτικό σύστημα που διαμορφώνεται.
Τελειώνοντας το θέμα της εκπαίδευσης -γιατί θα ήθελα να αναφερθώ στα γενικά αρχεία του κράτους και στην Εθνική Βιβλιοθήκη- θα ήθελα να καταθέσω άλλη μία πρόταση, την οποία έχω καταθέσει πολλές φορές στη Νέα Δημοκρατία -τελικά η Νέα Δημοκρατία την υιοθέτησε στο προγραμματικό της συνέδριο πριν από τις εκλογές- και την οποία καταθέτω και σε εσάς, κύριε Υπουργέ και στη Βουλή των Ελλήνων.
Πιστεύω ότι θα πρέπει να ιδρυθεί ένα πρότυπο σχολείο σε κάθε δήμο της χώρας και ιδιαίτερα στους δήμους που συγκεντρώνουν χαμηλά εισοδήματα. Τα πρότυπα σχολεία να συγκεντρώνουν την καλύτερη υλικοτεχνική υποδομή, να συγκεντρώνουν τους καλύτερους καθηγητές και οι μαθητές, που θα έχουν πρόσβαση σε αυτά, να μπαίνουν μέσα από εξετάσεις. Και εκεί πέρα να πειραματίζεστε στα καινούρια σχέδια, να δημιουργήσετε το θεσμό του πολλαπλού βιβλίου, τον οποίον εισαγάγατε αλλά αποσύρατε, να μπορέσουμε να δώσουμε ευκαιρία, ιδιαίτερα εκεί που συγκεντρώνονται τα χαμηλότερα και ασθενέστερα οικονομικά εισοδήματα, σε μία ποιοτική και αναβαθμισμένη εκπαίδευση στους καλύτερους τουλάχιστον. Δεν μπορούμε να τη δώσουμε σε όλους. Τουλάχιστον να τη δώσουμε στους καλύτερους. Να τους δώσουμε αυτήν την ευκαιρία, κύριε Υπουργέ. Να μην κάνουμε μία κοινωνία δύο ταχυτήτων, αυτοί που έχουν να επιμορφώνονται στα φροντιστήρια και αυτοί που δεν έχουν να παραμένουν σε ένα καθεστώς υποβάθμισης. Προχωρήστε. Στα Λιόσια, στους Αγίους Αναργύρους, στο Περιστέρι, στο Αιγάλεω, εκεί που πραγματικά υπάρχει ανάγκη. Διότι να σας πω κάτι; Και η Φιλοθέη και η Κηφισιά και το Ψυχικό έχουν ιδιωτικά σχολεία. Προχωρήστε σε αυτές τις περιοχές. Να δώσουμε στα παιδιά μία άλλη πνοή.
Θα ήθελα να αναφερθώ στο θέμα των γενικών αρχείων του κράτους.
Παρατηρώ αυτό το κτίριο απο το 1977, ένα κτίριο εγκαταλελειμμένο, ένα κτίριο σκουπιδότοπο, ένα κτίριο το οποίο ξεκίνησε απο δωρεά και το οποίο ακόμα δεν έχει καταφέρει να στεγάσει τις υπηρεσίες των γενικών αρχείων του κράτους. Και όχι μόνο δεν έχει καταφέρει να στεγάσει τις υπηρεσίες, αλλά δεν πρόκειται και να τις στεγάσει ποτέ.
Σήμερα είναι αρχειοθετημένα μόνο τα εβδομήντα πρώτα χρόνια του ελληνικού κράτους. Τα υπόλοιπα χρόνια δεν είναι αρχειοθετημένα. Σήμερα είναι ταξινομημένη μόνο το 3% της ύλης των γενικών αρχείων του κράτους. Δεν έχουν παρεισφρύσει καθόλου οι νέες τεχνολογίες, μικροφίλμς, websites, πράγματα τα οποία είναι χρηστικά, καθημερινά. Και δεν νομίζω ότι το πρόβλημα λύνεται με τη θεσμοθέτηση μιας και δύο θέσεων εργασίας μέσα στα γενικά αρχεία του κράτους, αλλά νομίζω ότι λύνεται με μία απόφαση επιτέλους αυτό το ίδρυμα να φτιαχτεί, να λειτουργήσει, να εξυπηρετήσει τον ερευνητή, να εξυπηρετήσει εμάς.
Το δεύτερο θέμα, κύριε Υπουργέ, είναι το θέμα της Εθνικής Βιβλιοθήκης. Βιβλιοθήκες -και σας το λέω από την εμπειρία μου και ως φοιτητής στην Αμερική, αλλά και ως φοιτητής στην Ελλάδα- δεν έχουμε. Το Πανεπιστήμιο Αθηνών δεν έχει βιβλιοθήκη. Και δεν έχει καμία πρόσβαση ο 'Ελληνας φοιτητής σε καμία οργανωμένη, ταξινομημένη και πλήρη βιβλιοθήκη για το αντικείμενό του.
Η Εθνική Βιβλιοθήκη την οποία επίσης έχω επισκεφθεί πρόσφατα, θα σας έλεγα ότι δεν εχει ούτε ηλεκτρονικό σύστημα πρόσβασης. Πάρα πολλά βιβλία βρίσκονται και σαπίζουν σε υπόγεια. Τώρα πρόσφατα είδα ότι κτίζεται και ένα παράνομο ή ημιπαράνομο κτίριο απο πίσω, αλλοιώνοντας και τη μορφή αυτού του φοβερού κτιρίου, αυτού του φοβερού αρχιτεκτονήματος. Και δεν έχουν δοθεί στην Εθνική Βιβλιοθήκη αυτές οι τεχνολογικές δυνατότητες, που θα έπρεπε να δοθούν και στα Γενικά Αρχεία του Κράτους, για αναβάθμισή της.
Διάβασα πρόσφατα ότι θα δώσετε στη βιβλιοθήκη μία γενναία επιχορήγηση. Αυτήν την επιχορήγηση νομίζω ότι δεν θα πρέπει να τη δώσετε έκτακτα, αλλά πρέπει να ρίξετε ένα μεγάλο όγκο των προσπαθειών σας να την αναμορφώσετε, να της βρείτε ένα καινούριο κτίριο να μπορέσετε να τη στεγάσετε, να αποκτήσει η βιβλιοθήκη αυτό το εύρος, που πρέπει να έχει μία Εθνική Βιβλιοθήκη. Κάθε βιβλίο, κάθε περιοδικό, κάθε εφημερίδα που εκδίδεται να βρίσκεται εκεί πέρα. Το έχουμε εμείς ως προνόμιο στη Βουλή των Ελλήνων, νομίζω ότι θα πρεπει να έχει το προνόμιο πρόσβασης και ο κάθε 'Ελληνας πολίτης.
Τέλος, κύριε Υπουργέ, ένα πρόγραμμα εμπλουτισμού των βιβλιοθηκών ανά την Ελλάδα έχει εγκαταλειφθεί και έχει εγκαταλειφθεί επειδή στραφήκαμε στο ηλεκτρονικό βιβλίο. Το ηλεκτρονικό βιβλίο δεν είναι πανάκεια. Το ηλεκτρονικό βιβλίο και η ηλεκτρονική εκπαίδευση δεν αλλοιώνει τον χαρακτήρα του πραγματικού βιβλίου, του βιβλίου με τις σελίδες, αυτό που εκδίδουμε, αυτό το οποίο χαιρόμαστε να διαβάζουμε.
Επειδή είσαστε άνθρωπος που διαβάζει, καμία οθόνη δεν μπορεί να μας αντικαταστήσει αυτήν τη χαρά. Νομίζω ότι το πρόγραμμα εμπλουτισμού των βιβλιοθηκών -και υπάρχουν πάρα πολλά παράπονα από τις ενώσεις εκδοτών ότι ακόμα δεν έχουν πληρωθεί, ακόμα δεν έχουν καλυφθεί όλες οι υποχρεώσεις του Υπουργείου προς τις ενώσεις, προς τους εκδότες που έχουν δώσει τα βιβλία τους- θα πρέπει να είναι προτεραιότητα, διότι οι εκδοτικοί οίκοι σήμερα μαστίζονται. Αυτούς τους εκδοτικούς οίκους πρέπει να τους ενισχύσουμε. Να ενισχύσουμε το ελληνικό βιβλίο που βρίσκεται στην τελευταία θέση παραγωγής στην Ευρωπαϊκή 'Ενωση και να δώσουμε κίνητρα στις μικρές κοινωνίες να βρεθούν δίπλα στο βιβλίο.

(Στο σημείο αυτό την Προεδρική 'Εδρα καταλαμβάνει ο Β' Αντιπρόεδρος της Βουλής κ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΣΓΟΥΡΙΔΗΣ)

Δεν χρειάζεται μόνο η περιφερόμενη βιβλιοθήκη του Υπουργείου, αυτό το φορτηγό με τα βιβλία, αλλά νομίζω ότι χρειάζεται πολύ περισσότερο να δίνουμε τα κίνητρα στους εκδοτικούς οίκους να προσφέρουν τα προϊόντα τους σε χαμηλότερες τιμές στις βιβλιοθήκες ανά την Ελλάδα. Σας ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Σγουρίδης): Η κα Παπακώστα έχει το λόγο.

ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ-ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΥ: Κύριε Πρόεδρε, κυρία και κύριοι συνάδελφοι, συζητούμε σήμερα επί της αρχής το σχέδιο νόμου για τις ρυθμίσεις θεμάτων, που αφορούν ζητήματα της εκπαίδευσης και ιδιαίτερα τα θέματα εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και άλλες διατάξεις, όπως είναι άλλωστε και ο τίτλος του σχετικού σχεδίου νόμου.
Θέλω να πω ότι πραγματικά εντυπωσιάστηκα από την εισήγηση την οποία έκανε ο καθ' ύλην αρμόδιος Υπουργός, ο Υπουργός της Εθνικής Παιδείας και των Θρησκευμάτων, υπό την έννοια ότι πράγματι με άφησε άφωνη και εμβρόντητη, διότι έχω την αίσθηση ότι αυτά τα οποία μας είπε δεν θα διενοείτο ποτέ να τολμήσει να τα πει ή μάλλον να αφήσει αντίστοιχο ομόλογό του Υπουργό να τα πει κατά τη διάρκεια της επαγγελματικής του δράσης και ενασχόλησης ως δημοσιογράφου.
'Εχω την αίσθηση ότι εάν άκουγε ο Υπουργός της Παιδείας ως δημοσιογράφος αυτά στα οποία τοποθετήθηκε σήμερα υπευθύνως, ενώπιον της Ολομέλειας της Ελληνικής Βουλής από το στόμα Υπουργού είτε συνεντευξιαζόμενου στην τηλεόραση είτε στο χώρο της έντυπης δημοσιογραφίας, δεν θα είχε πού να σταθεί και πού να καθήσει ο τάλας εκείνος Υπουργός, ο οποίος θα είχε διανοηθεί να πει όλα αυτά!
Κύριε Υπουργέ, θέλω να σας πω ότι όταν σε δημόσια αξιώματα κανείς εμφανίζεται και εκφράζεται επωνύμως και δημοσίως, να υπάρχει ακριβώς ένας εναρμονισμός και στο σκεπτικό και στα οράματα και στους σκοπούς τους οποίους υπηρετεί. Και ασφαλώς με αυτήν την έννοια ήταν η προηγούμενη παρατήρηση μου, υπό τον όρο και την προϋπόθεση ότι όλοι έχουμε μία συμφωνία, μία σύγκλιση και ένα κλίμα συναίνεσης, όσον αφορά το εθνικό, όπως πράγματι υπογραμμίσατε, ζήτημα της παιδείας.
Και ασφαλώς επειδή μιλούμε επί της αρχής, με ενδιαφέρει πάρα πολύ κύριε Πρόεδρε, η φιλοσοφία του νομοθέτη και ιδίως η φιλοσοφία του Υπουργείου, το οποίο φέρει προς συζήτηση στη Βουλή ένα νομοσχέδιο το οποίο θα λύσει τα κακώς κείμενα ή εκείνες τις πράξεις ή τις παραλείψεις οι οποίες μέχρι τώρα δεν έφεραν το επιθυμητό αποτέλεσμα.
'Εχουμε, λοιπόν, ένα όραμα όλοι μας. Ποιο είναι αυτό το όραμα μεταξύ άλλων; Εθνική παιδεία. Τι εθνική παιδεία θέλουμε; Θέλουμε εθνική παιδεία με παροχή υπηρεσιών υψηλού επιπέδου και ποιότητας της εκπαιδευτικής μας κοινότητας, του εκπαιδευτικού μας κόσμου και του συνόλου του κόσμου εκείνου, ο οποίος εμπλέκεται σ' αυτήν τη διαδικασία; Ασφαλώς και νομίζω ότι όλοι το επιθυμούμε.
Από την άλλη πλευρά όμως έχουμε και την πολιτική πρακτική. Υπάρχει η πολιτική βούληση, υπάρχει και η καθημερινότητα, η οποία είτε μας διαψεύδει είτε μας επιβεβαιώνει, όσον αφορά το όραμα το οποίο έχουμε και τους στόχους. Θέλω να σας πω μονάχα με τρεις προτάσεις ποια είναι η πρακτική, η οποία σε σχέση με το όραμα υλοποιείται σήμερα. Από το 1995 μέχρι και σήμερα, έχουμε ζήσει τρεις εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις, τις πλέον βαρύγδουπες. Η μία ετιτλοφορείτο "εθνικό απολυτήριο", η άλλη ήταν η περίφημη "εκπαιδευτική μεταρρύθμιση" του κ. Αρσένη και η τρίτη είναι αυτή των "ανοιχτών οριζόντων" του κ. Ευθυμίου. 'Αρα οι προηγούμενες ήταν "κλειστών "πεπερασμένων και μη ανοιχτών οριζόντων" εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις, οι οποίες όμως ταλαιπώρησαν την ελληνική κοινωνία, οι οποίες εξόδεψαν την ελληνική οικογένεια, οι οποίες επεβάρυναν τον κρατικό προϋπολογισμό, χωρίς όμως να έχουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Είναι αυτό ή δεν είναι αντικείμενο κριτικής και αυτοκριτικής από την ελληνική Βουλή στα ζητήματα της παιδείας; Είναι αυτό ή δεν είναι θέμα αιχμής και εθνικό ζήτημα και θέμα προτεραιοτήτων, ποιους στόχους βάζουμε, πώς τους επαγγελλόμαστε προεκλογικά, τους υποσχόμαστε και τους εξαγγέλλουμε και στη συνέχεια μετεκλογικά πώς τους υλοποιούμε; Είναι ή δεν είναι ζήτημα, για παράδειγμα, το οποίο θα πρέπει να κάνει την ελληνική Κυβέρνηση και το καθ' ύλην αρμόδιο Υπουργείο και την πολιτική του ηγεσία να αναρωτιέται και να προβληματίζεται, γιατί έχουμε φτάσει στον 21ο αιώνα και μιλάμε για ελλείψεις οι οποίες σε άλλες χώρες ήταν αυτονόητες και δεδομένες ως μη επιτρεπτές, ήδη από τη δεκαετία του 1980. Μιλάμε ακόμα για ηλεκτρονικούς υπολογιστές, μιλάμε για ελλείψεις στα ζητήματα των αιθουσών εκπαίδευσης, μιλάμε για διπλοβάρδιες, συζητούμε για την ποιότητα της παρεχομένης εκπαίδευσης, συζητούμε για την ποιότητα των βιβλίων, συζητούμε για την ανεπάρκεια των βιβλιοθηκών, συζητούμε για τις ανύπαρκτες δαπάνες στα ζητήματα της εκπαίδευσης, συζητούμε για το χαμηλό επίπεδο παροχής γνώσης το οποίο κατ' ανάγκην έχουν οι εκπαιδευτικοί, διότι δεν τους παρέχεται, ούτε οικονομική δυνατότητα να έχουν εκτός της εκπαιδευτικής τους διαδικασίας, σε ιδιωτικό αν θέλετε επίπεδο, όποιος το επιθυμεί, τη δυνατότητα και να αγοράσουν βιβλία και να εκπαιδευτούν και να μετεκπαιδευτούν και να έχουμε την περίφημη διά βίου εκπαίδευση, η οποία κρίνεται σήμερα εκ των ων ουκ άνευ.
'Ολα αυτά, λοιπόν, είναι ζητήματα τα οποία έχουν λύσει άλλες ευρωπαϊκές χώρες εδώ και είκοσι ή είκοσι πέντε τουλάχιστον χρόνια. Και στην Ελλάδα αυτό θεωρείται σήμερα από τον καθ' ύλην αρμόδιο Υπουργό -και επαίρεται γι' αυτό- ότι είναι εκπαιδευτική πολιτική "ανοιχτών οριζόντων" και μας καλεί μάλιστα να συνδράμουμε, να συμμετάσχουμε στο εθνικό όραμα.
Είναι όνειδος, κύριε Υπουργέ, αυτό το οποίο λέτε προς την ελληνική Βουλή.
Και είναι όνειδος, ακόμη το γεγονός, ότι δημοσίως δεν παραδέχεσθε και δεν αποδέχεσθε ότι ναι μεν υιοθετείτε επισήμως τον υποτιθέμενο δημόσιο χαρακτήρα της παιδείας και της εκπαίδευσης ειδικότερα, αλλά στην πράξη οδηγείτε στον ιδιωτικό τομέα κάτω από το τραπέζι, σε μια μαύρη αγορά παραπαιδείας, η οποία είναι μη ελεγχόμενη, η οποία είναι ανεξέλεγκτη, η οποία είναι αμφίβολης ποιότητας και η οποία δεν παρέχει υπηρεσίες τις οποίες έχει την απαίτηση ο 'Ελληνας φορολογούμενος πολίτης και μάλιστα ο βαρύτατα φορολογούμενος πολίτης να έχει από την πολιτεία του ως ανταποδοτικό τουλάχιστον στοιχείο, στο γεγονός της συμμετοχής του στη δημιουργία, στην παραγωγή και στη λειτουργία του κράτους με την έννοια της ευρύτερης παιδείας και την ειδικότερη έννοια της εκπαίδευσης. Διότι όλοι μας έχουμε περάσει και από Β/θμια εκπαίδευση και δεν είμαστε -όπως είπε και ο αγαπητός συνάδελφος και φίλος ο Μιλτιάδης προηγουμένωςμακριά, οι νεότεροι Βουλευτές, απ'αυτά τα οποία βιώσαμε εκεί και δεν είναι μακριά και τα παιδιά μας, τα οποία είναι σε τέτοιες ηλικίες, απ'αυτά τα οποία βιώνουμε σήμερα συνεπεία των λεγομένων -μέσα σε εισαγωγικά και με υπογράμμιση από κάτω- "εκπαιδευτικών μεταρρυθμίσεων".
Θέλω να πω, κύριε Πρόεδρε, ότι δεν είναι δυνατόν σήμερα η ελληνική εκπαιδευτική κοινότητα, χωρίς διάλογο, να πηγαίνει πάλι σε μια διαδικασία μιας έωλης, κατά τη δική μου άποψη, πολιτικής πρακτικής, η οποία δεν ξέρουμε πού μας οδηγεί. Κατ'αρχήν δεν υπάρχει στρατηγικός σχεδιασμός. Και για να υπάρξει στρατηγικός σχεδιασμός πρέπει να υπάρξει εθνική συνεννόηση. Και για να υπάρξει εθνική συνεννόηση, κύριε Υπουργέ, πρέπει το εθνικό όραμα που επικαλείσθε, από του Βήματος της Βουλής χωρίς να ερυθριάτε, χωρίς να κοκκινίζετε, προηγουμένως, να το έχετε κάνει πράξη και στη συνέχεια να έρχεσθε έτοιμος με τα συμπεράσματα, με τα αποτελέσματα στη Βουλή και να λέτε ιδού κύριοι, πράγματι κάναμε μια δουλειά η οποία ήταν συλλογική, δεν κάναμε δουλειά του συγκεκριμένου Υπουργείου, δεν μετρήσαμε τις σκοπιμότητες τις μικροπολιτικές.
Θέλετε να αναφερθώ σε κάποια ζητήματα; Στις λεγόμενες "άλλες διατάξεις" του νομοσχεδίου και θα τα συζητήσουμε στα επιμέρους άρθρα, μας φέρνετε εδώ ως πρωτόγνωρο, ως πρωτότυπο, ως καινοφανές και ως φοβερό μεταρρυθμιστικό μέτρο το γεγονός ότι μετονομάσατε την παλιά γενική γραμματεία λαϊκής επιμόρφωσης και τις Νομαρχιακές Επιτροπές Λαϊκής Επιμόρφωσης τις ΝΕΛΕ, σε Γενική Γραμματεία Επιμόρφωσης Ενηλίκων. Σιγά τα ωά λέει ο ελληνικός λαός! Δηλαδή αυτή είναι η μεταρρύθμιση που θα κάνετε;
Μιλάτε μέσα στις άλλες διατάξεις για τα Ινστιτούτα Επαγγελματικής Κατάρτισης και για τον Οργανισμό Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης του ΟΟΕΚ. Γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά ότι στα ζητήματα αυτά σύρεσθε. Γνωρίζουμε ότι ουδέποτε για παράδειγμα πιστεύατε στο θεσμό της κατάρτισης και μάλιστα θυμάμαι, ο τότε Υπουργός Παιδείας, ο σημερινός Υπουργός Εξωτερικών, κ. Παπανδρέου δεν επιθυμούσε σε καμία περίπτωση την ύπαρξη των Ι.Ε.Κ. αλλά επιθυμούσε αυτά να καταργηθούν. Τα υποβαθμίζετε.
Γνωρίζετε, κύριε Υπουργέ -και φαντάζομαι πως το γνωρίζετε- και κύριε Πρόεδρε, είναι τοις πάσι γνωστό και τοις πάσι κοινό ότι, εν πάση περιπτώσει, οι εκπαιδευτές οι οποίοι εργάζονται στα Ινστιτούτα Επαγγελματικής Κατάρτισης -διότι δεν πληρώνει το κράτος την εθνική του συμμετοχή- έχουν να πληρωθούν εξάμηνα ολόκληρα. Για ποια ποιότητα και για ποια παροχή εκπαιδευτικών υπηρεσιών μιλάμε;
Να σας πω για τον όγκο της ύλης που μαζεύεται. Είπατε για την απομνημόνευση. Μα παπαγάλοι έχουν γίνει οι Ελληνίδες και οι 'Ελληνες. Παπαγαλίζουμε γενικώς. Αν λείπει ένα "και" ή ένα "κόμα" στις εξετάσεις τις οποίες δίνει κανείς για το πανεπιστήμιο ή για τα ΤΕΙ κόβεται, του μειώνεται ο βαθμός. Είναι δυνατόν με αυτήν τη λογική να μας μιλάτε για πολιτική οριζόντων; Είναι δυνατόν να μην αποσυνδέσετε τις εισαγωγικές εξετάσεις στα Α.Ε.Ι. και στα Τ.Ε.Ι. από τη λυκειακή μόρφωση, από την προλυκειακή μόρφωση, από την πρωτοβάθμια εκπαίδευση; Είναι δυνατόν με υπολείμματα και με ρετάλια, όπως είπε ο δικός σας Υπουργός, άλλων μεταρρυθμίσεων να προσπαθείτε να συνδέσετε έναν κορμό εθνικής εκπαίδευσης την ώρα που θα έπρεπε η παιδεία να είναι το κυρίαρχο όπλο μας; Και έχετε σκεφθεί, κύριε Υπουργέ -και τελειώνω, κύριε Πρόεδρε- ότι τελικά αυτή η Ευρώπη, η οποία Ευρώπη, οφείλει το όνομά της στην Ελλάδα και στον Ελληνισμό, θα έπρεπε να έχει αυτήν την ώρα ελληνοευρωπαϊκό πολιτισμό και όχι εμείς να συρόμεθα πίσω από το άρμα του οποιουδήποτε, ο οποίος ήρθε και διαμόρφωσε υποτίθεται πολιτισμό, στα ευρωπαϊκά δρώμενα -και γνωρίζετε όλοι για τι πράγμα μιλάμε-να έρχεται η Ελλάδα ως ουραγός και ως φτωχός συγγενής, η Ελλάδα που έχει ως αιχμή του δόρατος και θα έπρεπε να έχει την παιδεία;
Γι'αυτό το νομοσχέδιο μάς μιλάτε σήμερα, κύριε Υπουργέ, και μας καλείτε να το ψηφίσουμε; Ε, μα δεν είναι δυνατόν ούτε με βάση την κοινή λογική ούτε με βάση τα βιώματα τα οποία έχουμε αλλά ούτε και με βάση τις αρχές και τις αξίες μας να υποτιμήσουμε τον εαυτό μας και την ελληνική κοινωνία και να το ψηφίσουμε.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Σγουρίδης): Η κα Σχοιναράκη έχει το λόγο.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΣΧΟΙΝΑΡΑΚΗ-ΗΛΙΑΚΗ: Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η στατικότητα στους θεσμούς ακόμη και αν αυτοί έχουν προέλθει από μαζικούς δυναμικούς αγώνες του συνδικαλιστικού κινήματος δημιουργούν κατεστημένα, και ως κοινωνία ως άνθρωποι είμαστε αντίθετοι μ'αυτά τα κατεστημένα πολύ δε περισσότερο όταν πρόκειται για την εκπαίδευση.
'Ετσι, λοιπόν, επιβαλλόταν η μεταρρύθμιση. Μόνο που η μεταρρύθμιση δεν είναι κάτι στατικό. Επιβάλλεται να γίνονται συνεχείς αλλαγές εφόσον αυτό χρειασθεί και εφόσον αυτό μετά απο έρευνες διαπιστωθεί προκειμένου να μπορέσουμε να δώσουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε στην αυριανή νεολαία στους αυριανούς πολίτες.
Μέσα, λοιπόν, από αυτό το νομοσχέδιο γίνονται κάποιες αλλαγές, αλλαγές που είναι αποτέλεσμα της συστηματικής και επίμονης μελέτης ερευνών και αξιολογήσεων, λαμβάνουν υπόψη τους όλα τα δεδομένα, αλλά και τις προτάσεις των φορέων, των επιστημόνων, του Κέντρου Εκπαιδευτικής 'Ερευνας του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου και της Επιτροπής Καζάζη, επιτροπής που η προηγούμενη πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας είχε συγκροτήσει προκειμένου να αξιολογήσει τη μεταρρύθμιση. 'Ετσι, λοιπόν, διάλογος έγινε.
Αλλά, εν πάση περιπτώσει, ακόμη και αν δεχθούμε αυτό που οι συνάδελφοι από την πλευρά της Νέας Δημοκρατίας ισχυρίσθηκαν ότι δεν έγινε διάλογος, είχαν όλη την ευχέρεια να προσκαλέσουν στην επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων όλους τους εμπλεκόμενους φορείς, την εκπαιδευτική κοινότητα προκειμένου να ακουσθούν από τους Βουλευτές οι διαφορετικές απόψεις της εκπαιδευτικής κοινότητας. Αυτό δεν έγινε από την πλευρά της Νέας Δημοκρατίας στις συγκεκριμένες δύο συνεδριάσεις της επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων, ενώ σε αντίθεση στη χθεσινή συνεδρίαση που γινόταν συζήτηση για πρόταση νόμου που η Νέα Δημοκρατία κατέθεσε για τη συγκρότηση εθνικής επιτροπής για τα θέματα παιδείας, οι συνάδελφοί μας από τη Νέα Δημοκρατία ζήτησαν να προσκληθούν μια σειρά από φορείς. Πότε, λοιπόν, λένε την αλήθεια;
'Ησασταν, κύριε Καλέ, ιδιαίτερα προσεκτικός σε ό,τι αφορά τις ομιλίες. Θα προτιμούσα να το κάνετε αυτό και στο περιεχόμενο συνολικά της εισήγησής μου και όχι μόνο σε ορισμένα σημεία. Εκεί θα παρακολουθούσατε ακριβώς τις διαφορές και τις διαπιστώσεις.
Βίωσα τη μεταρρύθμιση από δύο πλευρές. Και από την πλευρά του εκπαιδευτικού και από την πλευρά του γονέα μια και ο γιος μου με το σύστημα το νέο το προηγούμενο καλοκαίρι πέτυχε στο πανεπιστήμιο και έχω διαπιστώσει τη διαφορά μια και πολλά δικά μου συγγενικά πρόσωπα έδωσαν και με το προηγούμενο σύστημα, ένα σύστημα που πραγματικά έκανε τα παιδιά να υποφέρουν. Είναι σαφώς βελτιωμένο το νέο σύστημα. 'Ετσι, λοιπόν, διαπιστώνει κανείς, όταν ζήσει από μέσα το νέο σύστημα ότι είναι σαφώς καλύτερο. 'Ομως οι βελτιώσεις επιβάλλονταν, γιατί η μείωση των μαθημάτων επιβλήθηκε μέσα από την αξιολόγηση αυτού ακριβώς του συστήματος.
Δεν θα συμφωνήσω, λοιπόν, με τις μηδενιστικές τοποθετήσεις των συναδέλφων από την πλευρά της Νέας Δημοκρατίας και θα τις εναποθέσω στο γεγονός ότι δεν γνωρίζουν από μέσα την εκπαίδευση, γιατί ακριβώς δεν την έχουν ζήσει.
Θα μου δοθεί η ευκαιρία να πω περισσότερα, γιατί πολλά ειπώθηκαν, στην κατ' άρθρον συζήτηση, αλλά οι περισσότερες τοποθετήσεις των συναδέλφων από την πλευρά της Νέας Δημοκρατίας έγιναν και ως περιεχόμενο είχαν τέτοιες λογικές ως να μην κυβέρνησαν οι ίδιοι ποτέ και να μην έχουν δηλαδή καμία ευθύνη για το τι έχει συμβεί στην παιδεία μέχρι τώρα.
'Ακουσα βέβαια και εκείνη την πρόταση για τη δημιουργία πρότυπων σχολείων με άριστη υλικοτεχνική υποδομή, αλλά σε ασθενέστερους οικονομικά δήμους και, αλήθεια τι θα προσφέρουν αυτά τα πρότυπα σχολεία με άριστη υλικοτεχνική υποδομή σε αυτούς που θα πειραματισθούν για να δουν τι νέο πρέπει να βάλουμε στην εκπαίδευση; Νομίζω ότι τέτοια σχολεία δεν αντικατοπτρίζουν την πραγματικότητα στην εκπαίδευση και αν θέλουμε να μιλάμε για την πραγματικότητα πρέπει να λειτουργήσουμε με βάση τα σχολεία που υπάρχουν και αυτά να δούμε πώς θα βελτιώσουμε για να αναβαθμίσουμε την εκπαίδευση, αναβαθμίζοντας βεβαίως και τους λειτουργούς της μέσα από μια συνεχή επιμορφωτική στήριξη.
Ευχαριστώ και στη συνέχεια, στην κατ' άρθρον συζήτηση, θα μου δοθεί η ευκαιρία για περισσότερα.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ)

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Σγουρίδης): Ο κ. Ταλιαδούρος έχει το λόγο.

ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΤΑΛΙΑΔΟΥΡΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, το συμπέρασμα που αβίαστα προκύπτει από την ανάγνωση του παρόντος νομοσχεδίου, αλλά και από την τοποθέτηση του κυρίου Υπουργού, είναι ότι σήμερα το Υπουργείο Παιδείας ακολουθεί την τακτική των διαρκών εκπτώσεων της μεταρρύθμισης των ανοικτών οριζόντων, με τελικό στόχο την εν τοις πράγμασι ανατροπή της.
Δυστυχώς όμως δεν φαίνεται να έχει ένα συγκεκριμένο όραμα εκπαιδευτικής πολιτικής και κυρίως στερείται πνεύματος διακομματικής συναίνεσης και συνεννόησης, ώστε να οδηγηθούμε επιτέλους σε ένα κοινά αποδεκτό θεσμικό πλαίσιο με ορίζοντα τουλάχιστον δέκα, δεκαπέντε, είκοσι χρόνων.
Οφείλουμε όλοι να συμφωνήσουμε ότι υπάρχει ανάγκη για αύξηση των πόρων, εθνικών και κοινοτικών, που απαιτούνται για τη χρηματοδότηση της εκπαίδευσης. Να, λοιπόν, ένα σημείο, πρώτο απ' όλα, συναίνεσης.
Και δεν είναι τυχαίο, κύριε Πρόεδρε, ότι η Ελλάδα είναι η τελευταία στην Ευρωπαϊκή 'Ενωση από πλευράς χρηματοδότησης και δυστυχώς βρίσκεται στις πρώτες θέσεις από πλευράς ανεργίας. Δεν είναι αυτό η μεγαλύτερη απόδειξη της αποτυχίας του εκπαιδευτικού συστήματος;
Δεν είναι απόδειξη της αποτυχίας, όταν τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα της πατρίδας μας παράγουν πτυχιούχους, οι οποίοι δεν απορροφώνται και από την άλλη πλευρά υπάρχει ανάγκη και ζήτηση για θέσεις και ειδικότητες, οι οποίες δεν καλύπτονται από τα ελληνικά πανεπιστήμια και ΤΕΙ;
Κύριε Πρόεδρε, έχουμε όλοι κοινή ευθύνη για το μέλλον του τόπου και την προοπτική των νέων μας. Η σταθερή μας θέση είναι να υιοθετηθεί, ύστερα από ένα θεσμοθετημένο, οργανωμένο και χρονικά οριοθετημένο διάλογο, μία στρατηγική για την Παιδεία. Αυτή στερούμαστε σήμερα. Δεν έχουμε στην παιδεία μία στρατηγική, που να μην ανατρέπεται, μεταβάλλεται και μεταρρυθμίζεται συνεχώς, όπως συμβαίνει τα τελευταία χρόνια.
Και θα ήθελα να υπογραμμίσω ότι άλλο θέμα είναι η ύπαρξη ενός σταθερού εκπαιδευτικού συστήματος, αυτοοργανούμενου και αυτοδιορθούμενου, που εμείς επιδιώκουμε, και άλλο οι διαρκείς αλλαγές και ανατροπές, που ουσιαστικά βιώνουμε αυτά τα τελευταία χρόνια στη Βουλή με ευθύνη της ίδιας μεν Κυβέρνησης, αλλά διαφορετικών Υπουργών.
'Ολα αυτά έχουν δημιουργήσει ανασφάλεια και αβεβαιότητα στους μαθητές και στους γονείς. Και, δυστυχώς, έχουν ως αποτέλεσμα τη διεύρυνση των μορφωτικών και κοινωνικών ανισοτήτων στην πατρίδα μας.
Σήμερα τροποποιούμε διατάξεις, που πέρσι είχαμε ψηφίσει. Και πολύ φοβάμαι ότι σε λίγο καιρό θα κληθούμε αυτές τις ίδιες διατάξεις να τις τροποποιήσουμε και πάλι. Και δεν αποτελεί δικαιολογία ότι οι εξελίξεις τρέχουν, τα νέα τεχνολογικά δεδομένα επιβάλλουν αλλαγές. 'Αλλο οι αλλαγές σε επιμέρους διορθώσεις και επιμέρους ζητήματα και άλλο ουσιαστικά στο σύνολο.
Νομίζω, λοιπόν, ότι αυτά είναι τα καίρια σημεία, τα οποία βγαίνουν από το νομοσχέδιο. Κατά τα λοιπά θα τοποθετηθούμε στην κατ' άρθρο συζήτηση.
Ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΣΠΥΡΙΟΥΝΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, θα μπορούσα να έχω το λόγο;

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Σγουρίδης): Δεν έχετε δικαίωμα προτασσόμενης δευτερολογίας, κύριε Σπυριούνη.

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΣΠΥΡΙΟΥΝΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, ήμουν στην επιτροπή και ήρθα.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Σγουρίδης): Δεν μπορώ να παραβώ τον Κανονισμό.

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΣΠΥΡΙΟΥΝΗΣ: Μα, τώρα ο Κανονισμός...

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Σγουρίδης): Κοιτάξτε, κύριε Σπυριούνη, με την ίδια διαδικασία...

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΣΠΥΡΙΟΥΝΗΣ: Σεβαστείτε τη θέλησή μου να παραστώ.

ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΒΑΡΒΙΤΣΙΩΤΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, θα μπορούσα να έχω το λόγο εγώ;

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Σγουρίδης): Εσείς δικαιούσθε τη δευτερολογία και θα την πάρετε.
Ορίστε, κύριε Βαρβιτσιώτη, έχετε το λόγο.

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΣΠΥΡΙΟΥΝΗΣ: Λυπούμαι, κύριε Πρόεδρε, που με αναγκάζετε να φύγω.

ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΒΑΡΒΙΤΣΙΩΤΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, άκουσα την εισηγήτρια της Πλειοψηφίας...

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΣΠΥΡΙΟΥΝΗΣ: Γι' αυτό είναι η Αίθουσα άδεια.

ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΒΑΡΒΙΤΣΙΩΤΗΣ: ... να καταφέρεται κατά της προτάσεως των προτύπων σχολείων και να λέει ότι η Νέα Δημοκρατία έχει τεράστιο μερίδιο ευθύνης για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η παιδεία μας.
Θα ήθελα να της υπενθυμίσω, λοιπόν, χρονολογικά ότι την τελευταία εικοσαετία η Νέα Δημοκρατία κυβέρνησε μόνο τρία χρόνια. Αν θέλετε να το πάμε αναλογικά, να το πάμε αναλογικά. Αλλά δεν μπορεί κάθε τρεις και λίγο αυτή η "πιπίλα" να επαναλαμβάνεται ότι η Νέα Δημοκρατία ευθύνεται, η Νέα Δημοκρατία έχει φέρει από το παρελθόν όλα τα κακά και ότι αυτά τα κακά ακόμη τα ξεπληρώνετε.
Αν δεκαεπτά χρόνια δεν μπορείτε να βελτιώσετε αυτά τα κακά, τότε νομίζω ότι δεν είναι άξια η θέση σας στην Κυβέρνηση. Μη φέρνετε αυτή τη δικαιολογία πλέον. Ας αρχίσει η εισηγήτρια να κάνει αυτό που κάνουν πιο έξυπνα κάποιοι Υπουργοί σήμερα της Κυβέρνησης, οι οποίοι λένε ότι παρέλαβαν χάος, διεφθαρμένα καθεστώτα, διαλυμένες διοικήσεις από τους προκατόχους τους, τους νυν συναδέλφους τους.
'Οσον αφορά την πρόταση που κατέθεσα για τα πρότυπα σχολεία, θα ήθελα να θυμίσω ότι και οι εμπνευσμένοι δάσκαλοι, αλλά και πάρα πολλοί πετυχημένοι σήμερα επαγγελματίες που έχουν καταξιωθεί, μεταξύ των οποίων και ο Πρωθυπουργός, έχουν τελειώσει αυτά τα πρότυπα σχολεία.
Αυτά τα πρότυπα σχολεία έδωσαν την ευκαιρία σε πάρα πολλούς ανθρώπους, που σήμερα έχουν καταξιωθεί, να πάρουν μία υψηλοτάτου επιπέδου εκπαίδευση, να μπορέσουν να μορφωθούν από ευγενείς και δυνατούς δασκάλους, να έχουν πρόσβαση σε τεχνολογίες, που δεν την είχαν οι μαθητές σε όλη τη χώρα, και σήμερα να καταξιώνονται. Και η κατάργησή τους, και αυτός ο μηδενισμός να τα φέρουμε όλα προς τα κάτω, μας έχει οδηγήσει εκεί που βρισκόμαστε. Γιατί, αν δεν φέρουμε πρωτοπόρους, αν δεν δείξουμε ότι οι πρωτοπόροι τραβάνε μπροστά, δεν μπορεί να τραβήξει και όλη η πυραμίδα από πίσω. Δυστυχώς η πρόταση αυτή θα προσκρούει πάντοτε σε γηρασμένα μυαλά. Νομίζω όμως και θέλω να ελπίζω ότι τα μυαλά της ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας δεν είναι γηρασμένα, δεν προκαταβάλλονται από παλιές αντιλήψεις, δεν αντιδρούν στις παλιές πετυχημένες συνταγές με αρνητικό τρόπο, αλλά μπορούν να σκεφθούν το καλύτερο, το δημοκρατικότερο, τον ολοκληρωμένο τρόπο αναβάθμισης της εκπαίδευσης εκεί που πραγματικά πονάει, εκεί που συγκεντρώνονται τα χαμηλότερα οικονομικά στρώματα.
Ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας) ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Σγουρίδης): Ορίστε, κύριε Υπουργέ, έχετε το
λόγο.

ΠΕΤΡΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΥ (Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων): Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, η κ. Σχοιναράκη και στην πρώτη εισήγησή της και τώρα έδωσε ένα πάρα πολύ πλούσιο και ακριβές πλαίσιο και για την αντίληψή μας για την εκπαιδευτική πολιτική και για την αντίληψή μας για το συγκεκριμένο νομοσχέδιο.
Θα αναφερθώ συντομότατα σε ορισμένα ζητήματα, που τέθηκαν στο δεύτερο κύκλο της συζήτησης, καθώς και σε ορισμένα που πήραν και προσωπική μορφή.
Είναι αλήθεια ότι θήτευσα ακριβώς δεκαπέντε χρόνια στην εκπαίδευση, πέντε χρόνια σε επίπεδο νηπιαγωγείου, πέντε χρόνια σε επίπεδο μέσης εκπαίδευσης, δύο χρόνια εργάστηκα ως 407 στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, τρία χρόνια στο Υπουργείο Νέας Γενιάς είχα την ευθύνη του τομέα παιδείας και συνέδεσα τη δραστηριότητά μου με καινοτομίες στο εκπαιδευτικό σύστημα που και σήμερα υπάρχουν, από την καλλιτεχνική αγωγή στα σχολεία έως το θεατρικό παιχνίδι. Και είναι αλήθεια ότι είχα την τύχη ένα χρόνο να είμαι στην επιτροπή παιδείας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και να παρακολουθήσω την εξέλιξη των συστημάτων των δεκατεσσάρων άλλων χωρών. Από εκεί διδάχθηκα να έχω βαθύ σεβασμό στη χάραξη των εκπαιδευτικών πολιτικών, που έχει συνείδηση της ιδιαιτερότητας αυτών των πολιτικών ως ευπαθών πολιτικών.
Δεν περίμενα να ακούσω επίσης από έναν έμπειρο εκπαιδευτικό, όπως ο κ. Καλός, κριτική, γιατί είπα στην Αίθουσα του Κοινοβουλίου ότι εισάγουμε δοκιμαστική, πειραματική εφαρμογή φέτος σε τρία δημοτικά, του χρόνου σε τριακόσια και από εκεί θα εξάγουμε τα συμπεράσματά μας για την εφαρμογή περί των όρων της μείωσης της ύλης από 30% έως 50% σε ορισμένα μαθήματα, εν όψει της εμβάθυνσης, της ακόμα καλύτερης και πληρέστερης γνωστικής διαδικασίας. Αυτό, νομίζω, όχι απλώς δεν πρέπει να προκαλεί τον ψόγο, αλλά πρέπει να προκαλεί τη συναίνεση. Διότι κανείς δεν φαντάζομαι να θέλει η εκπαιδευτική πολιτική να ασκείται είτε στο μυαλό ενός Υπουργού είτε στην πολιτική βούληση ενός κόμματος. Πρέπει ακριβώς να τεκμηριώνεται επιστημονικά, να εμπεδώνεται στη δοκιμαστική εφαρμογή μέσα στην εκπαιδευτική κοινότητα και μετά να αποκτά μορφή πολιτικής.
Το δεύτερο. Από τη δημοσιογραφική μου θητεία έμαθα ότι διαπαιδαγωγούμε το λαό με το σεβασμό των εννοιών και των λέξεων.
'Οταν λέμε την έννοια "τραγική", ειδικά σε αυτόν το λαό, με αυτό το βάρος της ιστορίας, η έννοια έχει βάρος.
'Οταν, λοιπόν, χρησιμοποιούμε τις πιο βαριές, ιερές και ουσιαστικές έννοιες με ένα κενό τρόπο, που δεν αναφέρονται σε κανένα πραγματικό αντίκρισμα, εμένα τουλάχιστον η δημοσιογραφική μου εμπειρία έχει διδάξει ότι συμβάλλουμε όλοι στην αναξιοπιστία του δημόσιου λόγου και κατά μείζονα λόγο του πολιτικού λόγου.
Γι'αυτό, λοιπόν, εγώ και ως δημοσιογράφος και τώρα στη βαριά ευθύνη του Υπουργείου Παιδείας, δεν χρησιμοποίησα ούτε πρόκειται να χρησιμοποιήσω βαριές εκφράσεις για μεγάλα ζητήματα, που όμως έχουν άλλη μορφή και οδηγούν σε αυτήν την κενή εντελώς λογική ενός πολιτικού λόγου που μιλάει στον αέρα, διαλέγεται με τον εαυτό του, ικανοποιεί τον πολιτικό και απογοητεύει την κοινωνία.
Δεν πρέπει, λοιπόν, με κανένα τρόπο -και δεν πρόκειται εγώ να συμπράξω-στη χρήση ακραίων όρων, οι οποίοι δεν δικαιολογούνται ούτε από την κατάσταση της ελληνικής εκπαίδευσης ούτε από την πραγματικότητα της ελληνικής κοινωνίας. Προβλήματα υπάρχουν, αλλά οι ώριμες κοινωνίες τα προβλήματα τα αντιμετωπίζουν και τα λύνουν. Οι κοινωνίες που δείχνουν να παραδίδονται στα προβλήματα, είναι τελειωμένες. Αλλά αυτό που έχει συμβεί πια είναι ότι η Ελλάδα μπορεί να αναγνωρίζει τα προβλήματα και να τα λύνει.
Επομένως θα διαφωνήσω και στην έντεχνη χρήση που κάνουμε αλλάζοντας τα πράγματα. Εγώ είπα ξεκάθαρα ότι το ποσοστό της σχολικής αποτυχίας, αυτό το φαινόμενο του drop out, που έχει επικρατήσει στη διεθνή ορολογία, είναι λιγότερο, συγκριτικά -και θα το προασπίσω με στοιχεία που θα προσκομίσω την επόμενη φορά- με τον κοινοτικό μέσο όρο.
Τι είναι ενοχλητικό; Το επαναλαμβάνω, είναι βαριά ενοχλητικό. Συνδέεται ο δείκτης της σχολικής αποτυχίας με την ένταξη στα ΤΕΕ. Και αυτό το θεωρώ βαθιά απαράδεκτο. Να σφραγίζουμε την ΤΕΕ, μία βαθμίδα ισόκυρη του ενιαίου λυκείου με την έννοια της σχολικής αποτυχίας. Και αυτό πραγματικά είναι έντεχνη χρήση της στατιστικής και μοναδικής στην Ευρώπη επίσης.
Δεν είναι, λοιπόν, έκπτωση η επιθυμία ενός παιδιού να γραφεί στην ΤΕΕ. Είναι επιλογή και επαναλαμβάνω είναι μια κλίμακα, μια πτέρυγα, μια βαθμίδα της εκπαίδευσης, που θα δικαιώσει την ελκυστικότητά της πάρα πολύ σύντομα, γιατί πράγματι υπάρχουν πολλά προβλήματα στην ΤΕΕ, αλλά όσοι ζουν σε επαφή με την εκπαίδευση -και αυτό υπονόησε πολύ σαφώς η κα Σχοιναράκη-ξέρουν ότι μέσα σε αυτές τις δυσκολίες βήμα το βήμα, μέρα τη μέρα, μήνα το μήνα οι βελτιώσεις είναι ορατές και αυτές οι βετιώσεις για εμάς, όπως έχω πει επανειλημμένα, έχουν ορίζοντα τριετίας στην πλήρη επίλυση των προβλημάτων των ΤΕΕ. Και όποιος πιστεύει ότι μπορεί να γίνουν νωρίτερα, θα ήθελα πάρα πολύ να μου το υποδείξει, γιατί και το εννοώ από την καρδιά μου, θα το ακολουθήσω.
Ο πολιτικός προγραμματισμός, ο σχεδιασμός για την ΤΕΕ είναι ανοικτός, δεν έχουμε τίποτα να κρύψουμε από κανένα και μακάρι να μπορούσε να μου προταθεί ένας τρόπος ταχύτερης και πιο ολοκληρωμένης προσέγγισης στην ολοκλήρωση των προβλημάτων. Αλλά θεωρώ πραγματικά -και επαναλαμβάνω ότι δεν αφορούσε εσάς, κύριε Καλέ- ότι είναι μακρά εδώ η αγωγή αυτής της αριστοκρατικής κριτικής, η οποία θεωρώ ότι απαξιώνει μια ολόκληρη πτέρυγα της ελληνικής εκπαίδευσης, απαξιώνει μια ολόκληρη πτέρυγα των εκπαιδευτικών και δημιουργεί με τρόπο απαράδεκτο, έμμεσα στα παιδιά της ΤΕΕ, την αίσθηση ότι είναι παιδιά ενός κατώτερου Θεού.
Εγώ επισκέπτομαι συχνά τα ΤΕΕ, πολύ περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη βαθμίδα της εκπαίδευσης. 'Εχω συναντήσει παιδιά ζωντανά, παιδιά
δημιουργικά, παιδιά που έχουν επιλέξει αυτό που κάνουν στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων και σε αυτά τα παιδιά δεν πιστεύω ότι έχει κανείς δικαίωμα να δημιουργεί αίσθημα μειονεξίας με τους χαρακτηρισμούς του.
Από εκεί και πέρα, θα αναφερθώ σε διάφορα επιμέρους θέματα, τα οποία πραγματικά θεωρώ αυτονόητα και θεωρώ ότι είναι επίσης επικίνδυνο να εμπλέκουμε τα αυτονόητα με τέτοιο τρόπο.
Το Υπουργείο Παιδείας θεωρεί ότι κάθε Υπουργείο κάθε κυβέρνησης πρέπει να στηρίζει σε επιστημονική βάση τις πολιτικές του.
Δεν πρέπει κανένας πολιτικός και κανένα κόμμα να θεωρεί ότι κατέχει τέτοια σοφία ότι έχει τέτοια αυτάρκεια, τέτοια υπερφίαλη βεβαιότητα για τις πεποιθήσεις του, που να χαράζει πολιτικές μόνο από το απόθεμα της διανοίας του, όσο ισχυρό και αν θεωρεί πως είναι.
'Οταν, λοιπόν, η Ελλαδα βρίσκεται μπροστά στην πρόκληση της κοινωνίας της πληροφορίας, όταν πρέπει να ανταποκριθούμε με πολλαπλασιαστικούς ρυθμούς, τι πιο φυσικό, τι πιο αναγκαίο από το να μετατρέψουμε έναν έγκυρο οργανισμό, όπως το Ινστιτούτο Τεχνολογίας Υπολογιστών Πατρών, στον επίσημο σύμβουλο του Υπουργείου για τη διαχείριση αυτής της τεράστιας ιστορίας; Κατά κοινή αναγνώριση και κατά κοινή ομολογία ό,τι έχει παραχθεί δημιουργικό στην εκπαίδευση στον τομέα των νέων τεχνολογιών, συνδέεται ουσιαστικά με τις καινοτομίες του Ινστιτούτου Τεχνολογίας Υπολογιστών.
Τι είναι, λοιπόν, πιο φυσικό και πιο αυτονόητο από το να προσφύγει το Υπουργείο Παιδείας, το όποιο Υπουργείο Παιδείας, της όποιας κυβέρνησης, σ'αυτήν τη ρύθμιση, ώστε ακριβώς με αίσθηση στρατηγικής, με αίσθηση μακρού σχεδιασμού, με αίσθηση μέτρων που κλιμακώνονται, να μπορείς να οδηγήσεις τη χώρα με ασφάλεια στο εκπαιδευτικό της σύστημα, στην εισαγωγή των νέων τεχνολογιών;
Αυτό είναι τόσο αυτονόητο, που όταν τα αυτονόητα τα αίρουμε, πραγματικά δημιουργούμε προβλήματα στη σχέση της κοινωνίας με την πολιτική. Το ίδιο θα έλεγα για το ότι δεν πρέπει να υπερβάλλουμε και δεν πρέπει με κανέναν τρόπο να διαβάλλουμε ανακοινώσεις, προοπτικές, δεσμεύσεις.
Η θέση του διευθυντή της Εθνικής Βιβλιοθήκης είναι φωτογραφική και έχετε δίκιο απόλυτα. Είναι φωτογραφική, κατ' αντιγραφή όλων των προσόντων που απαιτεί είτε η Εθνική Βιβλιοθήκη της Ουάσινγκτον είτε η Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας είτε η Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας από τον αντίστοιχο διευθυντή. 'Εχετε απόλυτο δίκιο ότι είναι αντιγραφή. Είναι αντιγραφή των προσόντων που απαιτούν οι μεγάλες εθνικές βιβλιοθήκες από το τόσο υπεύθυνο αυτό αξίωμα.
Και έχετε απόλυτο δίκιο, αλλά το είχα πει και εγώ, κύριε Καλέ, σ' αυτήν την αίθουσα, ότι έχει διατάξεις ευεργετικές. Γιατί; Γιατί όταν πήγα στο Υπουργείο, είχε προκηρυχθεί ο διαγωνισμός για τη θέση του διευθυντή, την είχε καταλάβει αξιοκρατικά απόλυτα ο κ. Ζάχος, ο διευθυντής της Πανεπιστημιακής Βιβλιοθήκης Ιωαννίνων, αλλά ο άνθρωπος δεν αποδέχθηκε το διορισμό του, παρ'όλο που τον παρακάλεσα προσωπικά, αφού τον κάλεσα στο γραφείο μου, διότι ο προγενέστερος νόμος είχε το εξής χαρακτηριστικό:
Προσλαμβανόταν ο διευθυντής απ' όπου και αν προερχόνταν για πέντε χρόνια, αλλά δεν διασφαλιζόταν το ότι θα επιστρέψει στην προτέρα του θέση. Αυτός είναι ο καμικάζι, ο κασκαντέρ που λέτε, που ζητάγαμε για διευθυντή της Εθνικής Βιβλιοθήκης. Να έρθει για πέντε χρόνια, να εγκατελείψει ό,τι είχε και να μην μπορεί να ξαναγυρίσει πουθενά, όπου και αν ήταν προηγουμένως.
Λέμε πολύ απλά στο νόμο ότι αν ο άνθρωπος αυτός έχει δημόσιο αξίωμα, τότε επιστρέφει στη θέση από την οποία αποσπάσθηκε. Αν δηλαδή επαναπροκηρυχθεί η θέση και είναι ο κ. Ζάχος ή κάποιος άλλος που είναι στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, τι πιο φυσικό από το να μπορεί να επιστρέψει άμα το τέλος της θητείας του στην προτέρα θέση; Το έχουμε εξασφαλίσει παντού στο δημόσιο. Θα κάναμε εξαίρεση για την Εθνική Βιβλιοθήκη; Και τι το μεμπτό σ' αυτό;
Επίσης δεν είναι αληθές ότι εγκαταλείφθηκε το πρόγραμμα των σχολικών βιβλιοθηκών. Εξελίσσεται ακριβώς και είναι δέσμευσή μας το δεύτερο ΕΠΕΑΕΚ. 'Εχουμε ήδη πεντακόσιες βιβλιοθήκες. Υπάρχουν ορισμένα προβλήματα κάλυψης του προσωπικού τους, υπό την έννοια ότι έχουμε ζήτημα κλασικής επιλογής.

Και εκεί είμαστε ανοιχτοί στο αν θα συνεχίσουν να τρέχουν το πρόγραμμα οι καθηγητές που έχουν επιμορφωθεί για τις βιβλιοθήκες ή αν πρέπει να είναι μόνο βιβλιοθηκονόμοι. Και εκεί έχουμε ορισμένες ακάλυπτες θέσεις στις υπάρχουσες πεντακόσιες βιβλιοθήκες, αλλά η ανάπτυξη των άλλων πεντακοσίων είναι δεδομένη. Τα χρήματα έχουν δοθεί ήδη στα περιφερειακά προγράμματα και υπάρχει το θέμα της ολοκλήρωσής τους στην πορεία του δεύτερου ΕΠΕΑΕΚ.
Από 'κει και πέρα καλό είναι να έχουμε συνείδηση του τι συμβαίνει.
Είναι πράγματι πολύτιμο να εισάγουμε γλώσσες στο σχολείο. Αλλά δεν πρέπει να το λέμε ως πρόταση. Πρέπει να το λέμε ως κριτική αυτού που συμβαίνει. 'Ηδη διδάσκεται η ξένη γλώσσα από την Δ' δημοτικού και κάνουμε προσπάθεια να την επεκτείνουμε από την Α' δημοτικού.
'Αρα, εφόσον αυτό συμβαίνει, είναι καλό να κάνουμε κριτική, αν υπάρχει, που θα είναι και χρήσιμη στο Υπουργείο για το πώς πραγματοποιείται, αν είναι όντως σωστή η διδασκαλία ή όχι και όχι να λέμε ότι πρέπει να γίνει κάτι, που ήδη έχει συμβεί.
Θα έλεγα, λοιπόν, συνοψίζοντας για το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, με το χαρακτήρα που έχει, επειδή ακριβώς τα κρίσιμα ζητούμενά του,
επαναλαμβάνω, έχουν απαντηθεί ήδη στη σχολική ζωή, στη σχολική πράξη και η απάντηση αυτή είναι θετική, να μη δρα τόσο τυπικά διχαστικά στη Βουλή των Ελλήνων και να δράσουν άλλα σημεία ως πιο γόνιμα, σημεία που θα μπορούσαν να είναι μία πρόταση αντιμετώπισης διάφορων φαινομένων.
Γιατί, για παράδειγμα, η παραπαιδεία είναι οργανικό συστατικό του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος ακριβώς εβδομήντα χρόνια. 'Οταν ο Γεώργιος Παπανδρέου, Υπουργός Παιδείας το 1928-1932 επί κυβερνήσεως Βενιζέλου, εισήγαγε για πρώτη φορά το θεσμό των εξετάσεων στα Ανώτατα Ιδρύματα, αν πάρετε τις αθηναϊκές εφημερίδες, θα δείτε το 1931 τις πρώτες διαφημίσεις αθηναϊκών φροντιστηρίων. Είναι ακριβώς εβδομήντα χρόνια ιστορίας.
Κι εμείς έχουμε μία απάντηση, η οποία φαίνεται ότι επιτέλους αρχίζει να λειτουργεί αποτελεσματικά. Ο θεσμός της πρόσθετης διδακτικής στήριξης αυτήν τη στιγμή -για πρώτη φορά αυτήν τη χρονιά θα παρουσιάσουμε επίσημο απολογισμό στη Βουλή- έχει επιτέλους περιλάβει και τη Γ' λυκείου σε μεγάλη έκταση, τη Β' λυκείου σε ακόμη μεγαλύτερη από τη Γ' και την Α' λυκείου σε μεγάλους, μεγάλους αριθμούς.
'Αρα επιτέλους η δημόσια εκπαίδευση βρήκε το δρόμο να δώσει μία απάντηση μέσα στους ίδιους τους κόλπους της και είμαι βέβαιος ότι θα έχετε παρατηρήσει ότι όσο πιο επιτυχής είναι η πορεία της δημόσιας εκπαίδευσης τόσο πιο ανήσυχη παρουσιάζεται η πλευρά της παραπαιδείας. Και γι' αυτό πρέπει να είμαστε προσεκτικοί στις κριτικές, που ασκούνται από αυτήν την πλευρά, μήπως είναι ακριβώς η απόδειξη ότι επιτέλους ένας αντιστηρικτικός μηχανισμός μέσα στη δημόσια εκπαίδευση αρχίζει να εδραιώνεται και αρχίζει να αλλάζει το τοπίο.
Αυτή είναι η πολύ απλή αλήθεια που περιβάλλει αυτό το νομοσχέδιο, κύριε Πρόεδρε, γι' αυτό και ζητούμε την υπερψήφισή του.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Σγουρίδης): Καλώς, κύριε Υπουργέ.
'Εχω την τιμή να ανακοινώσω στο Σώμα ότι τη συνεδρίασή μας παρακολουθούν από τα δυτικά θεωρεία, αφού προηγουμένως ξεναγήθηκαν στην έκθεση της αίθουσας "ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ" για τα ογδόντα χρόνια ενσωμάτωσης της Θράκης στην Ελλάδα, τριάντα μαθητές και τέσσερις καθηγητές από το 2ο Γυμνάσιο Παλαμά Καρδίτσας.
Η Βουλή τους καλωσορίζει.
(Χειροκροτήματα από όλες τις πτέρυγες)
Ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας κ. Γεώργιος Καλός έχει το λόγο για δέκα λεπτά.
Ορίστε, κύριε Καλέ, έχετε το λόγο.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΛΟΣ: 'Ισως να μη μου χρειαστούν κιόλας, γιατί ήδη έχει περάσει η ώρα και νομίζω ότι το Σώμα έχει καταπονηθεί.
Θα ήθελα κάποια πράγματα να τα βάλουμε στη θέση τους, επειδή άκουσα με προσοχή τη δευτερολογία του κυρίου Υπουργού και φυσικά τη δευτερολογία της εισηγήτριας, συναδέλφου κας Σχοιναράκη.
Πρώτα απ' όλα, κύριε Υπουργέ, μην παραπονείσθε ότι σας αμφισβητούν, από την πλευρά της Νέας Δημοκρατίας, τη δεκαπενταετή σας ενασχόληση και πείρα με την εκπαίδευση. Το ίδιο ακριβώς συνεπέστατα έκανε και η συνάδελφος, που εσείς της δώσατε αφειδώς -και λογικά- εσωκομματικά, τους επαίνους για την εισήγησή της, όταν είπε ότι εμείς τα λέμε αυτά, γιατί δεν έχουμε πείρα εκπαιδευτική.

ΠΕΤΡΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΥ (Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων): Αναγνώρισα τη δική σας και το εννοώ.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΛΟΣ: Ναι, όμως η κα Σχοιναράκη δεν την αναγνώρισε. Φαίνεται γιατί η δική μου εκπαιδευτική πορεία...

ΠΕΤΡΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΥ (Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων): Δεν απαντάμε μόνο σε σας, κύριε Καλέ.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΛΟΣ: 'Οχι, είπατε αυτό.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΣΧΟΙΝΑΡΑΚΗ-ΗΛΙΑΚΗ: Δεν αναφέρθηκα σε σας.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΛΟΣ: Δεν αναφερθήκατε σε μένα, εντάξει. Χαίρομαι που το διευκρινίζετε. Νομίζω όμως ότι και οι άλλοι προλαλήσαντες έχουν σαφή πορεία στην εκπαίδευση και προσφορά σημαντική, αλλά εντάξει, το αντιπαρέρχομαι αυτό.
Πάω στις βαριές εκφράσεις, κύριε Υπουργέ. Νομίζω ότι αδικείτε οποιονδήποτε χρησιμοποίησε τον όρο "τραγικός", καθ' υπερβολήν ανάγκης λόγου. Αλλά εγώ θα έλεγα, δεν είναι βαρύτερη η έκφραση -πολιτικά βαρύτερη, διότι εδώ πρέπει να μας ενδιαφέρουν τα πολιτικώς βαρέα και όχι τα εκφραστικώς βαρέα- το ότι βγήκατε και μιλήσατε εδώ για ελιτισμό και για δική μας, τέλος πάντων, αριστοκρατική θεώρηση των ΤΕΕ;
Για να τα βάλουμε μια και καλή στη βάση τους και για να μην ξανακουστεί αυτό. Επειδή εσείς κάνατε πάλι μνεία κι εγώ καλόγνωμα το άκουσα και καλοπροαίρετα πιστεύω ότι το είπατε ότι πολλές φορές είναι ρητορική μέθοδος να αντιστρέφει κανείς τα επιχειρήματα και να βάζει μία λεζάντα στον άλλον, λέγοντάς του ότι εσύ λες αυτά και έχεις άδικο. Αλλά να προσέχουμε τι λέμε για τον άλλον.
Ποτέ η Νέα Δημοκρατία δεν το έκανε αυτό. Και θα ήθελα να σας παρακαλέσω -στο χέρι σας είναι να το ακούσετε, να το δεχθείτε ή να μην το δεχθείτε- να ανταλλάσσουμε μεταξύ μας τις αντίθετες απόψεις μας με τον τρόπο που γίνεται -και νομίζω ότι ήταν κόσμια η συζήτηση σήμερα- να προσπαθούμε να καταλήξουμε σε αποτελέσματα, αλλά τουλάχιστον να συνεννοηθούμε τι δεν λέει ο καθένας.
Εάν εγώ έβγαινα και έλεγα ότι εσείς λέτε ότι τα ΤΕΙ, επί παραδείγματι, είναι αυτό ή εκείνο ή το άλλο που εσείς δεν το λέτε, τότε θα είμαι πολιτικά ανήθικος. Εάν όμως εσείς νομίζετε ή τουλάχιστον συνεχώς θεωρείται να το λέτε αυτό, δηλαδή το εκτιμάτε έτσι, ότι τάχα εμείς υποβαθμίζουμε τα ΤΕΕ λέγοντας τις αδυναμίες τους, τότε τι γίνεται; Και όχι μόνο αυτό, αλλά είπατε ότι απαξιώνουμε τέλος πάντων τη συμμετοχή εκείνων των μαθητών των ΤΕΕ, όταν εμείς μιλάμε για κατώτερα των προσδοκιών μας ΤΕΕ. Ε, είναι λάθος αυτό. Δεν είναι έτσι. Δεν είναι αριστοκρατική θεώρηση.
Θέλω να ξέρετε ότι εμείς -το πρόγραμμά μας αυτό λέει, σας το
καταθέτω, αν θέλετε δεχθείτε το- αγωνιζόμαστε γιατί; Ενώ τα ΤΕΕ είναι θεσμός που τον εισήγαγε η μεταρρύθμιση καταργώντας τα Τεχνικά Λύκεια τα δικά μας, εμείς λέμε ότι επιτέλους εδώ μπορούμε να συμφωνήσουμε, σε τι; Στο ότι πρέπει να γίνει λυκειακή βαθμίδα. Και αν αγωνιζόμαστε, αγωνιζόμαστε για να ανυψώσουμε αυτά τα παιδιά, γιατί πολλές φορές σας πειράζει που λέγαμε ότι είχαν καταντήσει χωματερές απόσυρσης. Σας πείραζε που λέγαμε την αλήθεια;
Κύριε Υπουργέ, δεν καθόσασταν εσείς στην καρέκλα της Μητροπόλεως τότε, αλλά όντως γινόταν αυτό και δεν μπορείτε να το αρνηθείτε. Τους μοίραζαν φωτοτυπίες, τις οποίες πλήρωναν τα παιδιά και εκείνοι που δεν είχαν να πληρώσουν -συγκεκριμένα τα καταγγείλαμε τότε στη Βουλή, δεν ήσασταν όπως είπα Υπουργός Παιδείας- έπαιρναν τις σημειώσεις τους τον Απρίλιο.
Να πω κι άλλα; Να πω πώς έγινε η ανάθεση συγγραφής βιβλίων και ποιοι μπήκαν για τη λογιστική; Τα έχω πει αυτά και είχα ζητήσει τότε να παρέμβει και εισαγγελέας. Δεν θέλω όμως, γιατί λένε κάποιοι από την πλευρά σας, από την πλευρά του κυβερνητικού κόμματος, ότι τέλος πάντων συνεχίζουμε να βάλλουμε εναντίον τους. Εμείς δεν θέλουμε να προσδώσουμε ιστορικότητα στην αναδρομή των ευθυνών, αλλά θέλουμε την αναζήτηση και την υπόμνηση εδώ μέσα στο Κοινοβούλιο, γιατί αυτό το Βήμα της Βουλής μας προσφέρεται και για τα δύο και έχουμε ευθύνη γι' αυτό.
Τρίτον, για να δούμε τι σας πείραξε απ' αυτό που είπα περί μεθοδολογίας του πειραματισμού κλπ. 'Οταν το αναφέρατε ως μέθοδο, δεν το είπατε για τα δημοτικά, αλλά μετά από δύο, τρεις παραγράφους, όταν ήδη αναφερθήκατε στα της πρωτοβάθμιας -γιατί έχω κρατήσει αναλυτικά τις σημειώσεις μου- είπατε ότι με βάση αυτήν τη μέθοδο, έχετε τόσα σχολεία στα οποία πειραματίζεστε, γιατί απορρίψατε την πολύ καλή, κατά την προσωπική μου άποψη, γνώμη και πρόταση του συναδέλφου μου περί πειραματικών σχολείων.
Εγώ όμως δεν σας έκρινα γι' αυτό. Δεν είπα ότι κακώς κάνετε να δοκιμάσετε κάποιες μεθόδους, χωρίς αυτό να είναι εις βάρος των μαθητών φυσικά και από κει και μετά, να δείτε τι θα κρατήσετε και τι θα απορρίψετε. Εγώ μιλώ για τον γενικό πειραματισμό ως μεθοδολογία προσέγγισης των εκπαιδευτικών προβλημάτων, διότι αυτό μας κάνει να χάνουμε πολύτιμο χρόνο και ήμουνα συγκεκριμένος και δεν νομίζω ότι σας αδίκησα. Απορρίπτουμε αυτήν τη μεθοδολογία πειραματισμού, γιατί πιστεύουμε ότι από εκεί ξεκίνησαν χίλια μύρια όσα κακά. Κακά για την εκπαίδευση και ειδικώς -αν θέλετε, να χρησιμοποιήσω ήπια έκφρασηατυχέστατα ως επιλογές για το μέλλον των παιδιών. Γι'αυτό, λοιπόν, απορρίπτουμε τον πειραματισμό. Πείτε ότι εμείς το έχουμε βάλει αυτό ως μεγάλη προμετωπίδα πάνω στο πρόγραμμά μας: 'Οχι πειραματισμούς.
Και να εξηγηθώ, γιατί άκουσα να ειρωνεύεται κάποιος ομιλητής από τη Συμπολίτευση, νομίζω ο κ. Γκεσούλης το έκανε αυτό. Είπε ότι εμείς τάχα υποστηρίζουμε στο πρόγραμμά μας ότι πρέπει να έχουμε ένα σταθερό σύστημα για μια εικοσαετία, την ώρα που τα πάντα γύρω μας αλλάζουν.
Προσέξτε. Μην μπερδεύουμε την έννοια του σταθερού. Ελληνικά μιλάμε όλοι και πρέπει τη γλώσσα μας τουλάχιστον, έστω κι αν αναφερόμαστε στην πολιτική όπου τα πράγματα είναι πιο δύσκολα εδώ και από πλευράς ορολογίας, να την προσέχουμε όλοι με τον ίδιο σεβασμό και να αναφερόμαστε στην ανάγκη της ίδιας ποιοτικής λειτουργίας αυτών των όρων.
'Οταν μιλάμε για σταθερό σύστημα, εννοούμε ότι το σύστημα πρέπει να έχει συγκεκριμένες σταθερές, οι οποίες να λειτουργούν προς όφελός του και να είναι, είπα εγώ, κλειστό και αυτοδιορθούμενο, δηλαδή να έχει ένα feedback. Δεν μ' αρέσει να χρησιμοποιώ ξένες λέξεις, μια ανάδραση, ας το πω έτσι. Αυτός είναι ο ελληνικός όρος. Πρέπει να έχει μία ανάδραση αυτοδιόρθωσης.
Αν όλοι συμφωνήσουμε σ' αυτήν την Αίθουσα, μπορούμε να βγούμε και να πούμε στον ελληνικό λαό ότι συμφωνήσαμε σε αυτό το σταθερό σύστημα, δηλαδή με αυτές τις σταθερές και κάθε κυβέρνηση που θα έρχεται θα τις εμπλουτίζει, θα βοηθά, αν θέλετε, στις παραμέτρους, θα κάνει οτιδήποτε να το βελτιώνει, αλλά δεν θα αλλάζει τις σταθερές του. Αυτό είναι το πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας, αυτή είναι η δική μας επιδίωξη και προς αυτήν την κατεύθυνση θα αγωνισθούμε.
'Οσον αφορά το τι είπαμε για τις φωτογραφικές διατάξεις και τη γνώμη μας, κύριε Υπουργέ, για το πόσο φωτογραφικές είναι αυτές, ήθελα να πω τα εξής: Δεν είναι απλώς αντιγραφές από έξω. Καλά κάνετε καμιά φορά και αντιγράφετε απέξω. Πάρα πολλές κυβερνήσεις το κάνουν, και εμείς ίσως το κάναμε όταν κυβερνούσαμε. 'Αλλο να είναι φωτογραφικές απέξω και άλλο να είναι φωτογραφικές για συγκεκριμένο πρόσωπο ή για συγκεκριμένη ανάγκη. Διότι το να μην λες ότι θεσμοθετείς θέση γενικού διευθυντού και από την άλλη πλευρά να προβλέπεις την αμοιβή του στο επίπεδο της αμοιβής του γενικού διευθυντού -δείτε το αυτό με τους συμβούλους σας κάποια στιγμή, σας παρακαλώ- τότε νομίζω ότι κάτι λάθος γίνεται ή κάποιο λάκκο έχει η φάβα.
Αλλά αυτά θα τα πούμε στα άρθρα. Σας ευχαριστώ.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Σγουρίδης): Ο κύριος Υπουργός έχει το λόγο για δύο λεπτά για να κλείσει τη συζήτηση επί της αρχής.

ΠΕΤΡΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΥ (Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων): Θα κλείσω, θελοντας να ξεκαθαρίσω οριστικά το επίμαχο θέμα της ΤΕΕ που πραγματικά ο κ. Καλός δεν το απάντησε, γιατί αλλιώς έθεσα εγώ το ερώτημα.
Αναφέρονται συχνά και η Αξιωματική Αντιπολίτευση και τα άλλα κόμματα της Βουλής στο ότι τα παιδιά της ΤΕΕ πρέπει να υπαχθούν στο δείκτη σχολικής αποτυχίας.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΛΟΣ: Είναι λάθος. Ποτέ δεν το είπαμε.

ΠΕΤΡΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΥ (Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων): Χαίρομαι πάρα πάρα πολύ που το ακούω. 'Αρα, λοιπόν, έχουμε την πρώτη θεμελιώδη συμφωνία ότι τα ΤΕΕ αποτελούν μία ισόκυρη βαθμίδα στα πλαίσια της δευτεροβάθμιας, που χρέος όλων μας είναι να τα προστατεύσουμε στη λειτουργία τους και να την προάγουμε. Χαίρομαι ειλικρινά πάρα πολύ που εσείς, κύριε Καλέ, δεν συνδέετε την κριτική στην ΤΕΕ με αυτήν την πλευρά.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΛΟΣ: Ποτέ δεν το συνδέσαμε.

ΠΕΤΡΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΥ (Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων): Δεύτερο και τελειώνω, κύριε Πρόεδρε, είναι ότι πράγματι και από αυτήν τη συζήτηση μπορούμε να αντλήσουμε την ανάγκη, όταν αναφερόμαστε στην εκπαίδευση, να αναφερόμαστε με τους συγκεκριμένους όρους της εκπαίδευσης, δηλαδή με την πραγματικότητα που την περιβάλλει μέσα στο σχολείο. Η δική μας μέριμνα, της Κυβέρνησης, είναι η ποιοτική λειτουργία του σχολείου, η καθημερινότητα του σχολείου με όρους πραγματικά εκπαιδευτικούς και αυτό το νομοσχέδιο έχει αυτήν την κεντρική μέριμνα, αυτό προάγει και γι' αυτό ζητούμε να υπερψηφισθεί.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Σγουρίδης): Κηρύσσεται περαιωμένη η συζήτηση επί της αρχής του νομοσχεδίου του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων: "Ρυθμίσεις θεμάτων εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και άλλες διατάξεις".
Ερωτάται το Σώμα: Γίνεται δεκτό το νομοσχέδιο επί της αρχής;

ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Δεκτό, δεκτό.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΣΙΩΝΗΣ (Ε' Αντιπρόεδρος της Βουλής): Κατά πλειοψηφία.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Σγουρίδης): Συνεπώς το νομοσχέδιο του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων: "Ρυθμίσεις θεμάτων εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και άλλες διατάξεις", έγινε δεκτό κατά πλειοψηφία επί της αρχής.
Κύριοι συνάδελφοι, έχουν διανεμηθεί τα Πρακτικά της Τρίτης 13 Μαρτίου 2001 και της Τετάρτης 14 Μαρτίου 2001 (πρωί και απόγευμα) και παρακαλώ το Σώμα για την επικύρωσή τους.

ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Σγουρίδης): Συνεπώς τα Πρακτικά της Τρίτης 13 Μαρτίου 2001 και της Τετάρτης 14 Μαρτίου 2001 (πρωί και απόγευμα) επικυρώθηκαν.
Κύριοι συνάδελφοι, δέχεστε στο σημείο αυτό να λύσουμε τη συνεδρίαση;

ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.

Με τη συναίνεση του Σώματος και ώρα 15.24' λύεται η συνεδρίαση για την Τρίτη 27 Μαρτίου 2001 και ώρα 18.00' με αντικείμενο εργασιών του Σώματος:
α) κοινοβουλευτικό έλεγχο, συζήτηση αναφορών και ερωτήσεων και
β) νομοθετική εργασία, σύμφωνα με την ημερήσια διάταξη που θα διανεμηθεί.