ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ Π.Ε. ΠΕΙΡΑΙΑ

                       “Η ΠΡΟΟΔΟΣ”                                                                 Πειραιάς  27-04-2010 

        ΓΟΥΝΑΡΗ 21-23   Τ. Κ. 185 31 ΠΕΙΡΑΙΑΣ                             Αριθ. Πρωτ.: 134

ΤΗΛ.: 210 41 28 074 - ΚΙΝ.: 6972210342-6944 605921

            FAX.: 210 4613836 - 210 4206111

         ΗΛΕΚ/ΝΙΚΗ Δ/ΝΣΗ: www.e-proodos.gr

                  E-mail:eproodos@gmail.com 

Γιατί λέμε

όχι

στην αυτοαξιολόγηση που προτείνει το Υπουργείο  

·        Η μείωση των μισθών και των συντάξεων μας,

·        η αύξηση του εργάσιμου βίου,

·        η επιβολή υποχρεωτικών υπερωριών,

·        οι απολύσεις συναδέλφων ωρομίσθιων και αναπληρωτών,  

·        η προώθηση του ανταγωνισμού μεταξύ των σχολικών μονάδων μέσω της αξιολόγησης,

·         η προσπάθεια διαίρεσης των εκπαιδευτικών σε «άριστους-πρότυπα» και σε παραδείγματα προς αποφυγή και η

·        συστηματική και επίμονη κατασυκοφάντηση των εκπαιδευτικών από το Υπουργείο Παιδείας

θα αρκούσαν για να αρνηθούμε κάθε συνεργασία μαζί του. Παρόλα αυτά, επειδή οι πιέσεις της διοίκησης για την εφαρμογή του προγράμματος αυτοαξιολόγησης έχουν ήδη αρχίσει και αναμένεται να αυξηθούν στο αμέσως επόμενο διάστημα, ίσως χρειάζεται να εξηγήσουμε γιατί το συγκεκριμένο (εθελοντικό) πρόγραμμα βλάπτει σοβαρά το σχολείο.

1.                 Η αυτοαξιολόγηση χρησιμοποιείται από το Υπουργείο Παιδείας ως προσωρινό αγχολυτικό πριν το πέρασμα στην εξωτερική αξιολόγηση. Διαβάζουμε στο κείμενο του Υπουργείου: «Η εξωτερική αξιολόγηση εκτιμούμε ότι σήμερα, αντί να κινητοποιήσει το ανθρώπινο δυναμικό του σχολείου, μπορεί να προκαλέσει άγχος στους εκπαιδευτικούς, οι οποίοι το πιθανότερο είναι να δώσουν έμφαση σε επιφανειακές δραστηριότητες που δεν συμβάλλουν στην ουσιαστική βελτίωση της ποιότητας του εκπαιδευτικού έργου» (http://www.doe.gr/2010/egk082.pdf). Από το απόσπασμα αυτό καταλαβαίνουμε ότι το Υπουργείο Παιδείας επιθυμεί την εξωτερική αξιολόγηση. Απλώς την αναβάλλει για να συνηθίσουμε στην ιδέα.  Όμως ούτε το Υπουργείο είναι ο γιατρός ούτε εμείς ο ασθενής ούτε η αξιολόγηση το φάρμακο της παιδείας, που θα το χορηγηθεί σιγά σιγά στον ασθενή για να μην αντιδράσει ο οργανισμός του.   

2.                 Η αυτοαξιολόγηση ολοκληρώνεται με την εξωτερική αξιολόγηση των επιδόσεων των μαθητών, δηλαδή με εξετάσεις. Δεν το λένε κακοπροαίρετοι και βολεμένοι εκπαιδευτικοί που θέλουν να διατηρήσουν το μίζερο ελληνικό σχολείο ως έχει. Το λένε οι βασικοί εισηγητές της έννοιας (John MacBeath κ.ά., Η αυτοαξιολόγηση  στο ευρωπαϊκό σχολείο, Πώς άλλαξαν όλα, Εκδόσεις Μεταίχμιο, σελ. 110 – 154). Εξωτερική αξιολόγηση των επιδόσεων σημαίνει εξετάσεις για όλους τους μαθητές, από τα πρώτα χρόνια του δημοτικού. Εφαρμόζεται στο εξωτερικό (Μ. Βρετανία, ΗΠΑ και αλλού) και στην Ελλάδα σε ερευνητικό επίπεδο από παραρτήματα οργανισμών όπως η PISA και η International Education Assessment (IEA) ακόμη και σε μαθητές τετάρτης δημοτικού. Η γενίκευση της και η μετατροπή της σε βασική πηγή αξιολόγησης για τον εκπαιδευτικό (όπως συμβαίνει στις παραπάνω χώρες) θα μετατρέψει τα σχολεία σε φροντιστήρια εκγύμνασης εν όψει εξετάσεων και θα καταστρέψει όποια μορφωτική αξία έχει διατηρήσει το σχολείο. Ήδη στο κείμενο που συνοδεύει τη σχετική  εγκύκλιο γίνεται λόγος για «ποσοστιαία αποτίμηση της διδασκαλίας και της επίτευξης στόχων του προγράμματος σπουδών ανά γνωστικό αντικείμενο» και για «αναλυτική και συγκριτική παρουσίαση των επιδόσεων των μαθητών κατά μάθημα, τάξη, τμήμα και φύλο».  

3.                 Η αυτοαξιολόγηση συμμετέχει στην καθολική προσπάθεια της κυβέρνησης να μετακυλήσει το κόστος λειτουργίας των σχολείων στους γονείς και να χρεώσει την επιτυχία ή την αποτυχία αυτής της μετακύλισης στους εκπαιδευτικούς. Γι’ αυτό και το πρόγραμμα θα αποτιμά «την κατανομή εσόδων ανά κατηγορία πηγών» και θα καλεί τα σχολεία να απαντήσουν αν «ο Δήμος και ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων ενισχύουν οικονομικά το σχολείο». Με τον τρόπο αυτό όχι μόνο νομιμοποιείται η επίδραση στη σχολική λειτουργία των οικονομικών ανισοτήτων μεταξύ των γονέων διαφορετικών περιοχών αλλά και σπρώχνονται οι εκπαιδευτικοί σε νέα καθήκοντα: εξεύρεση χορηγών.

4.                 Η αυτοαξιολόγηση αποσιωπά συστηματικά τόσο την επίδραση των ταξικών ανισοτήτων και διαφορών στις σχολικές επιδόσεις όσο και τις ευθύνες της κρατικής  πολιτικής. Αντί να αναγνωρίσει τον κοινό τόπο της επιστημονικής έρευνας, σύμφωνα με τον οποίο η κοινωνική προέλευση επιδρά περισσότερο από κάθε άλλο παράγοντα στις επιδόσεις των μαθητών, κομπορρημονεί  ότι «κινητοποιεί όλους τους παράγοντες του σχολείου», εννοώντας σχεδόν αποκλειστικά τους εκπαιδευτικούς. Αντί να αναγνωρίσει την κρατική ευθύνη στην διαμόρφωση των ταξικών ανισοτήτων, στην επιλογή σκοπών και  στόχων, στον καταρτισμό των προγραμμάτων, στη συγγραφή των βιβλίων, στις ελλείψεις  της υλικοτεχνικής υποδομής, στην απαξίωση του ανθρώπινου δυναμικού, φορτώνει τις ευθύνες στους εκπαιδευτικούς μετρώντας μεταξύ άλλων: « (τον) αριθμό συναντήσεων του Συλλόγου Διδασκόντων ετησίως, τον αριθμό συναντήσεων ομάδων – τομέων εργασίας εκπαιδευτικών, το χρόνο συναντήσεων ανά θεματική περιοχή, τη συμμετοχή εκπαιδευτικών και μαθητών σε εκπαιδευτικές καινοτομίες και προαιρετικά προγράμματα, τη συμμετοχή σε οργανωμένες δράσεις προς την τοπική κοινωνία και την επιστημονική κοινότητα, το ποσοστό τήρησης του ωρολογίου προγράμματος ανά γνωστικό αντικείμενο, τον αριθμό δραστηριοτήτων που αφορούν συγκεκριμένα γνωστικά αντικείμενα, τον αριθμό και το είδος ενδοσχολικών επιμορφώσεων ανά γνωστικό αντικείμενο ή θεματική περιοχή, την επαγγελματική εμπειρία των εκπαιδευτικών, το επιστημονικό έργο των εκπαιδευτικών, το διδακτικό έργο των εκπαιδευτικών, το διοικητικό έργο των εκπαιδευτικών, τις πρωτοβουλίες – δράσεις για τη στήριξη ειδικών περιπτώσεων μαθητών...».

5.                  Η αυτοαξιολόγηση δεν προστατεύει από την χειραγώγηση.  Όπως αναφέρεται στο ίδιο πάντα κείμενο του Υπουργείου «για κάθε τομέα-υποτομέα θα έχουν διαμορφωθεί από την επιστημονική επιτροπή συγκεκριμένοι δείκτες και κριτήρια ποσοτικής και ποιοτικής αποτίμησης του εκπαιδευτικού έργου , κατάλληλα σχέδια δράσης καθώς και ενδεικτικές φόρμες με λεπτομερείς οδηγίες συμπλήρωσης». Με δεδομένο το μεγάλο φόρτο εργασίας που προσθέτει η απλή εφαρμογή του προγράμματος, καθίσταται αδιανόητη η όποια τροποποίηση (με βάση τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του σχολείου) αυτών των δεικτών, των κριτηρίων, των σχεδίων και των εντύπων. 

Ακόμα και σε ένα Υπουργείο που θα άξιζε της εμπιστοσύνης μας θα έπρεπε να  πούμε «Ναι, το σχολείο θέλει αλλαγές, αλλά όχι αυτές που προτείνει  το πρόγραμμα της αυτοαξιολόγησης».

Καλούμε τους Συλλόγους Διδασκόντων να μη συμμετάσχουν στη διαδικασία αυτή.

Υ.Γ.  Σχολικός Σύμβουλος της περιοχής μας (σε πρόσφατη συνάντηση του με το Δ.Σ. του Συλλόγου μας) εκτίμησε ότι η εφαρμογή του προγράμματος θα απαιτούσε τουλάχιστον μία ώρα καθημερινής  πρόσθετης εργασίας από κάθε εκπαιδευτικό, συμπεραίνοντας πως προϋπόθεση για κάθε εφαρμογή θα ήταν μία μηνιαία αποζημίωση της τάξης των 100 ευρώ για κάθε εκπαιδευτικό.  Παρόλα αυτά από τα 7.200.000 ευρώ που θα κοστίσει η διετής εφαρμογή του προγράμματος ούτε ένα ευρώ δε θα καταλήξει στους εκπαιδευτικούς της πράξης. Το σύνολο της δαπάνης θα μοιραστεί μεταξύ των ειδικών (που θα φτιάξουν τους δείκτες, τα κριτήρια, τα σχέδια εργασίας και τις φόρμες για την αξιολόγηση της εκπαιδευτικής μας πράξης), των επιμορφωτών, των Σχολικών Συμβούλων και των Διευθυντών των σχολικών μονάδων.

(http://www.edulll.gr/UserFiles/File/proskliseis/newSchool/165637_Prosklisi_66_Autoaxiologhsh.doc).