Ψηφιακή εργαλειοθήκη μαθητών

Τα κομπιούτερ τούς μάραναν. Στην τελευταία απόπειρα εξαγοράς ψηφοφόρων επιστρατεύτηκε η τεχνολογία. Υποσχέθηκαν έναν υπολογιστή σε κάθε μαθητή Α΄ Γυμνασίου. Δεν ήταν ιδέα του τωρινού: Κάθε φορά που υπουργός Παιδείας της παρούσας κυβέρνησης δεν έχει κάτι καλύτερο να κάνει, κάθε φορά που περνά ένα ανέμπνευστο πρωινό, κάνει μια ανακοίνωση για την τεχνολογία. Τρεις φορές ελάλησαν ως τώρα: «Από Σεπτέμβρη κομπιούτερ σε παιδιά, μαθητές, φοιτητές», αναλόγως τα κέφια. Πόσοι Σεπτέμβρηδες πέρασαν, είναι ένα καλό ερώτημα. Αν κάποιοι καθηγητές μπερδεύουν την οθόνη του υπολογιστή με την τηλεόραση, αν βλέπουν το αντικείμενο ως γραφομηχανή με λαμπάκια, είναι κάποια επιπλέον ερωτήματα. Και όμως, κάτι τέτοια μέτρα θα έπρεπε να τα εκλάβουμε ως θετικά. Στηρίζουμε ελπίδες στη νέα γενιά και όλα δείχνουν ότι θα γίνει εξπέρ στις ψηφιακές πασιέντζες. Αυτό το αποσιώπησε ο κ. Αρης Σπηλιωτόπουλος , ότι δηλαδή οι μαθητές θα πάρουν μόνο την εργαλειοθήκη. Τα εργαλεία, το κατάλληλο εκπαιδευτικό λογισμικό, δεν υπάρχει. Ακόμη και έτσι, όμως, θα πρέπει να δούμε κάτι αισιόδοξο στη χειρονομία. Χωρίς εκπαιδευμένους εκπαιδευτικούς και χωρίς ψηφιακή διδακτική ύλη, και πάλι τα δωδεκάχρονα θα βγουν κερδισμένα. Θα χαρούν. Εκεί έχουμε φθάσει, να μοιράζουν λάπτοπ και να τα βλέπουμε σαν την Παναγιώταινα.

Ακούστε λοιπόν οργάνωση (Γερμανία είμαστε, βρε παιδάκι μου). Στις 11 του μηνός, του τρέχοντος, τα πρωτάκια του Γυμνασίου θα πάνε στον αγιασμό και θα λάβουν κουπόνι αξίας 450 ευρώ για την αγορά κομπιούτερ. Και επειδή είμαστε οργανωμένο κράτος, όλα πάνε ρολόι και υπάρχει αδιάλειπτη λειτουργία των θεσμών, ως τις 31 Οκτωβρίου 126.000 δικαιούχοι θα έχουν παραλάβει την εργαλειοθήκη τους. Σύμφωνα με την ανακοίνωση, μέσα στον υπολογιστή οι μαθητές θα βρουν εγκαταστημένα τα βιβλία της χρονιάς. Καθένας, όμως, γνωρίζει ότι το να έχει «περαστεί» η ύλη στην οθόνη και να διαβάζεται γραμμικά το βιβλίο είναι ισοδύναμο με το να μελετά κάποιος από φωτοτυπίες. Αλλάζει το υλικό, αλλά δεν διευρύνονται οι πύλες προσέγγισης της γνώσης. Δεν αξιοποιούνται οι δυνατότητες που παρέχει το μέσον: Γιατί λοιπόν να στραβώνεται το μαθητούδι στην οθόνη, όταν το αντικείμενο της ανάγνωσης προσφέρεται μόνο στη γραμμική μορφή του; Για όσους διαβάζουν τούτες τις ενστάσεις και ανακαλούν την παροιμία με τον γάιδαρο και τα δόντια του, ας εξηγηθούμε. Η επιφυλακτική ή σκωπτική στάση σε αυτές τις πρωτοβουλίες δεν βάλλει κατά του Αρη του Ευειδούς ούτε καν κατά της κυβέρνησής του. Είναι διαχρονικό παράπονο για την απαξίωση της εκπαίδευσης. Παραμένει αναλλοίωτο από τα χρόνια που φορούσαμε ποδιές με λευκά γιακαδάκια.

Την ώρα που ο κ. Σπηλιωτόπουλος ανακοίνωνε περιχαρής τα περί δωρεάν υπολογιστών, οι καθηγητές που συνδικαλίζονται αναφέρονταν στις κενές θέσεις. Περί τους 2.000 καθηγητές δεν γνωρίζουν ακόμη πού θα διδάξουν εφέτος. Χθες ανακοινώθηκε η πρόσληψη ακόμη 2.925 αναπληρωτών- τελετουργικό της τελευταίας στιγμής, που επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο. Υπάρχει ξανά ένας κυκεώνας με εκείνους οι οποίοι ζήτησαν απόσπαση αλλά δεν την έλαβαν και πρωτοδιόριστους που δεν ξέρουν ακόμη σε ποιο σχολείο θα πάνε. Κλασικό ζήτημα, το αντιμετωπίζουν τα σχολεία κάθε χρόνο όπως και το άλλο πατροπαράδοτο πρόβλημα, να ανοίγουν χωρίς να έχουν τυπωθεί τα βιβλία. Δεν έχει σημασία ποιο μάθημα θα πάει πίσω, πόσες διδακτικές ώρες θα χαθούν, αλλά ότι τα προβλήματα τούτα είναι θεσμός. Ας μη μιλήσουμε για την ανεπάρκεια των κτιριακών εγκαταστάσεων. Δεν γιγαντώνουμε το θέμα, το δημόσιο σχολείο δυσλειτουργεί και δεν είναι φαινόμενο των ημερών. Είναι καθεστώς πασών των κυβερνήσεων και απόρροια της πολιτικής ηθικής του τόπου. Τούτη τη στιγμή αυτό που ταλανίζει τους βουλευτές είναι αν θα ξαναμπούν στη Βουλή, αν θα ξαναγίνουν υπουργοί ή αν θα διατηρήσουν τη θεσούλα στα κομματικά όργανα. Τα πολύτιμα αγαθά, όπως η Παιδεία, έχουν αφεθεί στη μοίρα τους.

Είναι ίσως ακραία η άποψη αλλά ο υπουργός Παιδείας θα έπρεπε να είναι κάτι σαν τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Να μην τον κουνάει κανείς. Να εφαρμόζει ένα μακροπρόθεσμο εθνικό πρόγραμμα. Να μην υποχρεώνεται να μοιράζει κομπιούτερ για να καλοπιάσει τους γονείς. Εντάξει, τα χρήματα είναι ευρωπαϊκά, θα ήταν κρίμα να χαθούν τα κονδύλια, όμως η συγκυρία κάτω από την οποία ανακοινώθηκε η παροχή των υπολογιστών δεν αφήνει περιθώρια για άλλες σκέψεις. Πρόκειται για μία ακόμη κοροϊδία που σχολιάζεται με ένα συνολικό «σα δε ντρέπεστε».