Mε αιχμή το κλείσιμο του Πολυτεχνείου στην Πατησίων

Η εδώ και καιρό ενορχηστρωμένη κυβερνητική επίθεση, εναντίον του Δημόσιου Πανεπιστημίου και των δύο συσσωματώσεων ενηλίκων πολιτών που το συναποτελούν, συνεχίζεται αμείωτη με αιχμή το Πανεπιστημιακό Άσυλο. Ο συναινετικός λόγος του νέου Υπουργού Παιδείας, που φάνηκε μετά την εξέγερση των νέων του Δεκέμβρη ότι ήθελε να εκτονώσει έστω και επικοινωνιακά την έκρυθμη κατάσταση, δεν κράτησε και πολύ.

Γρήγορα τα προσχήματα του νέου ύφους έπεσαν. Η πάγια θεώρηση των αριστερών φοιτητών και πανεπιστημιακών ως «εσωτερικού εχθρού», ο οποίος μάλιστα ανέτρεψε την συνταγματική αναθεώρηση, υπερβαίνοντας τις κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες και ευρύτερες συναινέσεις, φαίνεται αδύνατο να ξεχαστεί από τις κυρίαρχες δυνάμεις του πολιτικού συστήματος.

Η κάμψη του αγωνιστικού κύματος του Πανεπιστημιακού Κινήματος και η ενδοτική και συντηρητική τακτική της ετερόκλητης νέας ηγεσίας της ΠΟΣΔΕΠ θεωρήθηκαν, απʼ ότι όλα δείχνουν, ως στοιχεία ικανά για μια νέα κυβερνητική επίθεση.

Αφορμή η ένταση των κοινωνικών εκρήξεων και η φοβία που δημιουργούν. Με αυτό το πρόσχημα ο Υπουργός Παιδείας, συνεπικουρούμενος από τον πρόθυμο σε ότι αντιδραστικό Δήμαρχο Αθηναίων, επανήλθαν απαιτώντας την μετατροπή του ιστορικού χώρου του Πολυτεχνείου της οδού Πανεπιστημίου σε… Μουσείο.

Λησμονώντας, εκτός όλων των άλλων, ότι τα κτήρια της Πατησίων είναι εδώ και 137 χρόνια ο χώρος ζωής και λειτουργίας του Ιδρύματος, που μεταφέρθηκε εκεί – από την οικία Βούρου της οδού Πειραιώς- χάρη στο κληροδότημα Αβέρωφ που ρητά ορίζει να λειτουργεί ως σχολή και τίποτε άλλο, όπως τόνισε και ο πρόεδρος του Ελληνικού Ινστιτούτου Αρχιτεκτονικής καθηγητής Νίκος Καλογεράς.

Η αντίδραση της Πολυτεχνικής κοινότητας υπήρξε άμεση. Ο πρύτανης του Πολυτεχνείου Κωνσταντίνος Μουντζούρης υπενθύμισε το αυτονόητο: ότι δηλαδή για τις λειτουργίες του όποιου Ανώτατου Εκπαιδευτικού Ιδρύματος «αυτό είναι εκείνο που αποφασίζει», προσθέτοντας ότι «αποτελεί υποκρισία η ταύτιση των κοινωνικών εκρήξεων της πόλης με το Άσυλο».

Το «Παιδεία και Κοινωνία» θεωρώντας το πρόβλημα ιδιαίτερα σημαντικό δημοσιεύει σʼ αυτό το τεύχος κείμενο του Αντιπρύτανη του Πολυτεχνείου Γιάννη Πολύζου για το όλο θέμα που προέκυψε

Α.Ρ.