«Υποκριτικό, πρόχειρο και προβληματικό το Σχέδιο

Νόμου της Κυβέρνησης για τα ΤΕΙ! – Επιχειρεί εμπαιγμό φοιτητών και πτυχιούχων, ενώ τα ΤΕΙ φυτοζωούν!»

Σε αποκάλυψη της υποκρισίας της Κυβέρνησης σχετικά με τα ΤΕΙ προχώρησε  ο Μάρκος Μπόλαρης, βουλευτής Ν. Σερρών του ΠΑΣΟΚ, κατά την τοποθέτησή του ως εισηγητής της μειοψηφίας χθες στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής κατά την συζήτηση του Νομοσχεδίου για τα ΤΕΙ. Ο Σερραίος βουλευτής ξεκαθάρισε πως, ενώ για το ΠΑΣΟΚ κάθε πρωτοβουλία ακαδημαϊκής ολοκλήρωσης και αναβάθμισης των Τεχνολογικών Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων είναι θετική και θα το έβρισκε σύμφωνο, οι ρυθμίσεις που προωθεί η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας είναι υποκριτικές, ψευδεπίγραφες, πρόχειρες και προβληματικές. Η υποκρισία της Κυβέρνησης αποκαλύπτεται στην υποχρηματοδότηση των ΤΕΙ, στο γεγονός ότι τα έχει αφήσει με λιγότερους διδάσκοντες από 2004, στην θεσμοθέτηση της περίφημης βάσης του «10» που τα άφησε χωρίς φοιτητές, στο κρυφτούλι που παίζει σχετικά με τα επαγγελματικά δικαιώματα των πτυχιούχων. Η προχειρότητα φαίνεται στο ότι το σχέδιο νόμου απλώς επαναλαμβάνει τις ρυθμίσεις για τα πανεπιστήμια, χωρίς κριτική διάθεση, πρωτοτυπία και σύνδεση με την σημερινή πραγματικότητα. Τέλος οι προτεινόμενες ρυθμίσεις είναι προβληματικές διότι πολλές από αυτές θα προκαλέσουν μακρούς δικαστικούς αγώνες. Τέλος ο κ. Μπόλαρης επεσήμανε ότι το Νομοσχέδιο αυτό, που θα προκαλέσει αναστάτωση στην δημόσια ανώτατη εκπαίδευση, προωθείται χωρίς διάλογο, την ίδια στιγμή που η Κυβέρνηση προωθεί ευνοϊκές ρυθμίσεις για τα ιδιωτικά κολέγια και τους ιδιοκτήτες τους!

Το πλήρες κείμενο της ομιλίας του Σερραίου βουλευτή έχει ως ακολούθως:

ΜΑΡΚΟΣ ΜΠΟΛΑΡΗΣ (Εισηγητής της Μειοψηφίας): Είναι γνωστό ότι το ΠΑ.ΣΟ.Κ. έχει μία ξεκάθαρη θέση για το χώρο της Παιδείας. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. πιστεύει σε ένα ενιαίο, δημόσιο και δωρεάν χώρο Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, στον οποίο τα Πανεπιστήμια, τα Πολυτεχνεία, τα Τ.Ε.Ι. λειτουργούν με βάση την αρχή της ποιότητας, την αρχή των διακριτών έργων και ρόλων, την αρχή της αυτονομίας και, βέβαια, της οικονομικής και της θεσμικής λογοδοσίας.

Είναι, λοιπόν, σαφές ότι, όποια κίνηση και όποια πρωτοβουλία είναι στην κατεύθυνση της ενίσχυσης αυτού του ρόλου των Ιδρυμάτων της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, έχει αρωγό το ΠΑ.ΣΟ.Κ. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. δουλεύει για να υπάρξει αυτή η ποιοτική αναβάθμιση της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης. Γιατί αυτό είναι το αίτημα της ελληνικής κοινωνίας και αυτό επιθυμούν οι πολίτες, οι γονείς και οι φοιτητές από την Πολιτεία, δηλαδή μια ποιοτική εκπαίδευση με τους όρους και τις αρχές που προείπαμε.

Σήμερα, λοιπόν, έχουμε εδώ ένα νομοσχέδιο, το οποίο επιγράφεται «Ρύθμιση θεμάτων του πανεπιστημιακού και τεχνολογικού τομέα της ανώτατης εκπαίδευσης και άλλες διατάξεις», το οποίο μας αναφέρει εισαγωγικά ότι έχει στόχο τη στήριξη του ανώτατου χαρακτήρα των Τ.Ε.Ι., αλλά και τη γενικότερη αναβάθμιση του επιπέδου των σπουδών τους. Το ερώτημα, το οποίο υπάρχει στην κοινότητα των καθηγητών, του προσωπικού των Τ.Ε.Ι., εκπαιδευτικού και μη, των φοιτητών, των δεκάδων χιλιάδων οικογενειών των φοιτητών, αλλά και των αποφοίτων που ενδιαφέρονται, είναι αν άραγε το περιεχόμενο είναι ανάλογο της διακηρυγμένης αρχής του νομοσχεδίου ή είναι ψευδώνυμος ο τίτλος;

Εμείς θέλουμε να αναφερθούμε πάρα πολύ σύντομα στην αντιμετώπιση που έχουν τύχει τα Τ.Ε.Ι. τα προηγούμενα πεντέμισι χρόνια από την Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, επικεντρώνοντας σε τρία σημεία: στην οικονομική και στη θεσμική αντιμετώπιση και, ιδιαίτερα, στα θέματα της στελέχωσης. Θέλουμε, λοιπόν, να υπογραμμίσουμε ότι ο φετινός τακτικός κρατικός προϋπολογισμός για τα Τ.Ε.Ι. είναι μειωμένος κατά 10% σε σχέση με τον περσινό. Υπογραμμίζουμε, εδώ, ότι φέτος λειτουργούν και δέκα νέες σχολές στα Τ.Ε.Ι., χωρίς όχι απλά να μπει ένα ευρώ για αυτές, αλλά χωρίς να υπάρχουν ούτε υποδομές ούτε καν καθηγητές για τη λειτουργία αυτών των σχολών. Οι δαπάνες των δημοσίων επενδύσεων είναι τετραπλάσιες στα Πανεπιστήμια απ’ ό,τι στα Τ.Ε.Ι., παρά τις μεγαλύτερες συγκριτικά ελλείψεις στο χώρο των Τ.Ε.Ι. και παρά το γεγονός ότι οι φοιτητές είναι ίδιοι, ισοδύναμα περίπου, σε δεκάδες χιλιάδες στα Τ.Ε.Ι. και στα Πανεπιστήμια. Σε απόλυτα νούμερα, η σχέση λειτουργικών δαπανών και Τ.Ε.Ι. είναι πέντε προς ένα.

Θα πρέπει να θυμίσω ότι ο νόμος – πλαίσιο, που ψηφίστηκε από την προηγούμενη Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας με Υπουργό την κυρία Γιαννάκου, προβλέπει στο άρθρο 5 έναν αλγόριθμο υπολογισμού πιστώσεων για τον τετραετή προγραμματισμό, που οδηγεί αυτός ο αλγόριθμος, εάν εφαρμοστεί, σε διπλασιασμό των πιστώσεων για τα Τ.Ε.Ι. Ο νόμος, όμως, της Νέας Δημοκρατίας δεν εφαρμόζεται και φαίνεται ότι δεν απασχολεί κανέναν από την Κυβέρνηση η μη τήρησή του, αφού αντί για αύξηση των πιστώσεων έχουμε μείωση. Το Ε.Σ.Π.Α., στο οποίο μεταβιβάζονται χρηματοδοτήσεις και προσδοκίες, είναι γνωστό σε όλους ότι έχει ανεπίτρεπτα καθυστερήσει και εξακολουθεί να καθυστερεί.

Στο θεσμικό τομέα, σε σχέση με την αντιμετώπιση των Τ.Ε.Ι., θα πρέπει να θυμίσω ότι η Κυβέρνηση καυχάται διότι θέσπισε τη βάση του δέκα, με την οποία δεκάδες χιλιάδες σπουδαστές, φοιτητές και παιδιά, τα οποία θα πήγαιναν στα Τ.Ε.Ι., έχουν αποκλειστεί και τα σπρώξαμε να πάνε στα Ι.Ε.Κ., στα Κ.Ε.Κ., στα κολλέγια, στο εξωτερικό, στερώντας από τα Τ.Ε.Ι. ένα πολύ σημαντικό αριθμό σπουδαστών και, κυρίως, από σχολές, τις οποίες τις έχει ανάγκη η περιφερειακή ανάπτυξη.

Η πραγματική αυτονομία των Ιδρυμάτων, με παράλληλη αξιολόγηση και λογοδοσία, είναι απλώς μια ευχή. Στην πράξη δεν έγινε απολύτως τίποτα. Υπάρχει, βέβαια, το μεγάλο ζήτημα των επαγγελματικών δικαιωμάτων, για το οποίο νομίζω ότι η διάταξη, που υπάρχει, εντείνει τον εμπαιγμό, ο οποίος είναι σε εξέλιξη όλα αυτά τα χρόνια. Και υπογραμμίζω τη λέξη «εμπαιγμό», διότι το ζήτημα δεν είναι τι λέει το Υπουργείο Παιδείας, αλλά τι κάνει η Κυβέρνηση. Περιμένουν έξω κάποιες χιλιάδες εκατοντάδες άνθρωποι απάντηση από την Κυβέρνηση στο θέμα των επαγγελματικών δικαιωμάτων και όχι υπεκφυγές, όχι διατάξεις οι οποίες θα πέσουν με την πρώτη προσφυγή. Και σε αυτόν τον τομέα κάνετε επικοινωνιακή διαχείριση ενός φλέγοντος ζητήματος, το οποίο απασχολεί εκατοντάδες χιλιάδες αποφοίτους συν αυτούς οι οποίοι είναι ήδη μέσα στα Τ.Ε.Ι., πράγμα το οποίο είναι απολύτως ανεπίτρεπτο και δείχνει ότι η Κυβέρνηση επιχειρεί με νομοθετικές ρυθμίσεις, αντίστοιχες με τον τίτλο του νομοσχεδίου, να επιλύσει κατά το «φαίνεσθαι» κοινωνικά ζητήματα. Δεν νομίζω ότι μας τιμά το 2009 αυτό, όταν είναι γνωστό ότι υπάρχουν βολές, όσες βολές υπάρχουν, για τη λειτουργία του συστήματος της Βουλής και όταν είναι σαφές ότι η ελληνική νεολαία θέλει από εμάς σταράτες και ξεκάθαρες αποφάσεις και κουβέντες.

Όσον αφορά τη στελέχωση. Θα αναφέρω αριθμούς. Το 2004 το μόνιμο εκπαιδευτικό προσωπικό των Τ.Ε.Ι. ήταν 2.700 άτομα. Σήμερα, παρά τις κατά καιρούς εξαγγελίες της Κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας για αύξηση των θέσεων, για χρηματοδότηση, για προσλήψεις, υπηρετούν 2.280 μέλη εκπαιδευτικού προσωπικού. Δηλαδή έχουμε μείον 500 άτομα. Η οργάνωση η ΟΣΕΠ-ΤΕΙ, η ομοσπονδία των διδασκόντων, έχει ζητήσει, προκειμένου για να ανταποκριθούν τα Τ.Ε.Ι. στις ανάγκες τους, 3.000 θέσεις εκπαιδευτικού προσωπικού. Η Κυβέρνηση, με βάση τον τετραετή προγραμματισμό της, σχεδιάζει να πληρώσει 800 θέσεις σε τέσσερα χρόνια, δηλαδή αύξηση μιας θέσης ανά έτος ανά τμήμα. Για να γίνει η σύγκριση, θα πρέπει να σας πω ότι τα Πανεπιστήμια για τον ίδιο αριθμό φοιτητών απασχολούν 9.750 άτομα μονίμου προσωπικού, χωρίς, βέβαια, αυτό να σημαίνει ότι λείπουν από εκεί τα προβλήματα.

Είναι σαφές ότι το ΠΑ.ΣΟ.Κ. επισημαίνει το ότι η Κυβέρνηση άλλα εξαγγέλλει, άλλα περιλαμβάνει στην αιτιολογική έκθεση και άλλα στην ουσία νομοθετεί. Την ίδια στιγμή που έρχεται αυτό το νομοσχέδιο, έχουμε τις διαρροές από το Υπουργείο Παιδείας για να ολοκληρωθεί η εικόνα προς τα έξω. Είδαμε τα δημοσιεύματα της Κυριακής ότι με Προεδρικό Διάταγμα προωθείται η επίλυση των επαγγελματικών δικαιωμάτων των κολλεγίων. Οπότε, όπως καταλαβαίνετε, η μία σύγχυση, την οποία επιχειρεί η Κυβέρνηση με αυτό το νομοσχέδιο, επιτείνεται με το άλλο.

Είναι ξεκάθαρο ότι στο νομοσχέδιο υπάρχουν διατάξεις, οι οποίες ήταν υπόσχεση των Κυβερνήσεων και είναι στη θετική κατεύθυνση και των Κυβερνήσεων του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και της προηγούμενης Νέας Δημοκρατίας. Είναι, όμως, διατάξεις οι οποίες έγιναν copy paste από τον νόμο που ισχύει για τα Πανεπιστήμια και ήρθαν σε αυτό το νομοσχέδιο. Η ερώτηση που κάνουμε είναι η εξής: εάν σήμερα δεν νομοθετούσαμε για τα Τ.Ε.Ι., αλλά νομοθετούσαμε για τα ίδια ζητήματα, για τα Πανεπιστήμια, στο διάλογο που θα γινόταν με τα Πανεπιστήμια, πιστεύετε ότι αυτό τον χαρακτήρα θα είχαν οι διατάξεις;

Αν συζητούσαμε για τα θέματα ενός πανεπιστημίου και ενός ΤΕΙ που έχει αυτονομία, αλλά λογοδοτεί θεσμικά και οικονομικά, αυτές τις διατάξει θα ψηφίζαμε; Δηλαδή, θα λέγαμε ότι ο Πρόεδρος θα έχει τον έλεγχο νομιμότητας με αυτή τη μορφή; Είμαστε ευχαριστημένοι από τον τρόπο που λειτουργούν οι αντίστοιχες διατάξεις μέσα από το σημερινό πλαίσιο στο πανεπιστήμιο; Αυτός ο προβληματισμός έχει φθάσει σε εσάς ξέρετε πολύ καλά εάν είχε γίνει πράξη η αρχική σας διακήρυξη ότι θα κάναμε διάλογο από μηδενική βάση, δεν θα είχατε εισηγηθεί αυτό το νομοσχέδιο. Αντί να κάνουμε διάλογο από μηδενική βάση, έχουμε κάνει μηδενικό διάλογο σε σχέση με κρίσιμα ζητήματα. Στο τέλος, εκμηδενίζουμε οράματα και προσδοκίες, αξιώσεις και απαιτήσεις της ελληνικής κοινωνίας και βεβαίως, της πανεπιστημιακής κοινότητας που αξιώνει ποιότητα.

Εάν σήμερα, εξερχόμενος της Αίθουσας, σας ζητηθεί από τους δημοσιογράφους και από την κοινωνία να πείτε πού βελτιώνετε την ποιότητα της λειτουργίας των ΤΕΙ και των Πανεπιστημίων με αυτό το νομοσχέδιο, άραγε, έχετε κάτι συγκεκριμένο να τους πείτε; Ή διεκπεραιώνουμε διαδικασίες απλώς λειτουργικού χαρακτήρα, τις οποίες δεν έχουμε βάλει σε διάλογο; Σας έγινε ήδη κριτική από εφημερίδες για την μείωση της χρηματοδότησης, των μαθημάτων. Στο τέλος αποδεικνύεται ότι έχουμε λιγότερους διδάσκοντες, λιγότερες διδακτικές ώρες, δηλαδή λιγότερη παιδεία. Αυτό είναι  το αίτημα; Δηλαδή, το ζήτημα από την αγορά είναι να μειώνουμε τις ώρες, τους διδάσκοντες και τα χρήματα; Ή θα πρέπει να έχουμε ποιότητα και να κάνουμε ακριβώς τον αντίθετο;

Όλα αυτά είναι καίριοι προβληματισμοί. Δεν ήρθαμε εδώ για να διεκπεραιώσουμε τυπικά, αντιπολιτευτικά καθήκοντα, αλλά να μπούμε στην ουσία και να θέσουμε τον προβληματισμό που έχει όλη η κοινωνία και να σας πούμε πως με μερικού και διαδικαστικού τύπου παρεμβάσεις, χωρίς να κάνουμε μια ολιστική προσέγγιση στο ζήτημα, δεν υπηρετούμε την παιδεία στο βαθμό που πρέπει.