TEE 
ΤΕΧΝΙΚΟ ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΟ ΕΛΛΑΔΑΣ

23 Οκτωβρίου 2008

Κόλαφος κατά του νόμου για τα ΕΕΣ η απόφαση του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

Η σημερινή απόφαση του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων αναφορικά με την αναγνώριση των διπλωμάτων και την επαγγελματική αναγνώρισή τους αποτελεί κόλαφο για τις μεθοδεύσεις του υπουργείου Παιδείας για τα Κολέγια και τον πρόσφατο Νόμο για τη λειτουργία των Εργαστηρίων Ελευθέρων Σπουδών (ΕΕΣ) στη χώρα μας. Δικαιώνει το ΤΕΕ και όσους συντάχθηκαν μαζί του υποστηρίζοντας πως με το συγκεκριμένο νόμο η κυβέρνηση «ανοίγει την Κερκόπορτα» για τη διάλυση της Παιδείας, καθώς – όπως συγκεκριμένα τονίζαμε πριν την ψήφιση του νόμου – «η χώρα μας θέτει οικειοθελώς την άσκηση του εν λόγω δικαιώματος υπό την αίρεση ικανοποίησης συγκεκριμένων επιχειρηματικών συμφερόντων, με αποτέλεσμα να αδρανοποιείται εν τέλει το φερόμενο ως κυριαρχικό της δικαίωμα, καθώς κατ’ ουσία επιτρέπει τον καθορισμό του περιεχομένου και της οργάνωσης της επαγγελματικής εκπαίδευσης από τη νομοθεσία άλλων κρατών διαμέσου συστημάτων όπως αυτό των κολεγίων».
Η σημερινή απόφαση, ουσιαστικά, καταργεί το νόμο και αποκαλύπτει πως το υπουργείο Παιδείας ενήργησε σε βάρος των συμφερόντων της χώρας μας. Καθιστά απορριπτέο το διαχωρισμό σε Κολέγια και Εργαστήρια Ελευθέρων Σπουδών. Δεν δέχεται οποιαδήποτε παρέμβαση και έλεγχο στη λειτουργία τους. Όλες οι σχετικές διατάξεις του δεν ισχύουν. Διατάξεις που το ΥΠΕΠΘ, όπως αποδεικνύεται προσχηματικά και προπαγανδιστικά, χρησιμοποίησε προκειμένου να εξασφαλίσει την αποδοχή του.

Ως προς την ουσία της απόφασης, το ΤΕΕ έχει να παρατηρήσει τα εξής:

1. Η απαξίωση της «ουσιαστικής αξίας της εκπαιδεύσεως» (κατά το διατακτικό της) και η εκτίμηση ότι «δεν θίγεται το υψηλό επίπεδο των ελληνικών πανεπιστημιακών σπουδών» είναι δύο σημεία που η Ελλάδα πρέπει να αντιδράσει απόλυτα, επιδιώκοντας κάθε σχετική διάταξη από το ευρωπαϊκό δίκαιο, που, ούτως ή άλλως, αντίκειται στις καταστατικές του διατάξεις (άρθρα 149 και 150).

2. Στο σημείο που αναγράφεται η εθνική νομοθεσία που λήφθηκε υπόψη για τη λήψη της απόφασης δεν γίνεται καμιά αναφορά στο νομικό καθεστώς των ΕΕΣ, και ειδικότερα ότι αποτελεί ποινικό αδίκημα η αναγνώριση τους ως εκπαιδευτικά ιδρύματα, προϋπόθεση όμως που αναγνωρίζει η ίδια η απόφαση. Από αυτήν την άποψη έχει ενδιαφέρον ότι το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων δεν συνεκδίκασε, παρά τη πρωτοφανή καθυστέρηση, το σχετικό προδικαστικό ερώτημα του ΣτΕ, που στηρίζεται σε αυτήν ακριβώς τη νομοθεσία.

3. Δεν μπορεί να αλλοιώσει την ελληνική πραγματικότητα, που θέλει το επάγγελμα του μηχανικού να ασκείται από επιστήμονες υψηλού κύρους και με ειδικευμένες γνώσεις, δεδομένα που επιβεβαιώνονται από τη χρονική διάρκεια και κυρίως το περιεχόμενο των σπουδών. Κι’ αυτό γιατί η χώρα μας παρουσιάζει ιδιαιτερότητες τις οποίες καμιά άλλη (πλην της Ιταλίας) δεν έχει στον ευρωπαϊκό χώρο (σεισμοί κλπ., ανεπάρκεια κανονισμών, προδιαγραφών, ελέγχων), αλλά και από το γεγονός ότι το ελληνικό κράτος, από της ίδρυσής του, ήθελε να προστατεύει με επάρκεια τον Έλληνα πολίτη όταν ζητά τις υπηρεσίες οποιουδήποτε διπλωματούχου μηχανικού.

4. Η απόφαση δεν αντιστρατεύεται τις διαδικασίες που προβλέπονται από τη νομοθεσία και ακολουθούνται από το ΤΕΕ για την αναγνώριση των επαγγελματικών δικαιωμάτων.

5. Με δεδομένο ότι σύμφωνα με την απόφαση του Δικαστηρίου, το όλο θέμα της αναγνώρισης των διπλωμάτων και των επαγγελματικών δικαιωμάτων που απορρέουν από αυτά (και σχετίζονται με την εκπαιδευτική πλέον «νησίδα» στην οποία δεν μπορεί να έχει παρέμβαση  το ελληνικό κράτος των ΚΕΣ και ΕΕΣ), είναι ζήτημα των κρατών στο όνομα των οποίων εκδίδονται αυτά, το ΤΕΕ είναι πλέον υποχρεωμένο να μεταφέρει τους δικαστικούς αγώνες στις χώρες αυτές και ελπίζει, αυτή τη φορά, να συντρέξει τον αγώνα του και η ελληνική κυβέρνηση.