Συχνές είναι και οι καταγγελίες για παρατυπίες, αυθαιρεσίες ή έστω υπερβολές σε διαδικασίες εκλογής ή εξέλιξης μελών ΔΕΠ. Το παιχνίδι όμως «στήνεται» πολύ νωρίτερα, όπως καταγγέλλουν πανεπιστημιακοί: «Το ζήτημα είναι πότε προκηρύσσεται μια θέση, ποιοι αποτελούν το εκλεκτορικό σώμα και ποιοι την τριμελή επιτροπή. Εκεί μπορεί κανείς να κόψει και να ράψει στα μέτρα συγκεκριμένου υποψήφιου. Όταν το θέμα φθάσει στην κρίση, οι παρατυπίες θα καλυφθούν με κάποιον τρόπο...».

Μόνο στην Ιατρική Αθηνών, περισσότεροι από τους μισούς καθηγητές «κληροδότησαν» τη θέση τους. «Ε, σωστά είπε η πρώην υπουργός Παιδείας να βάλουμε εξωτερικούς εκλέκτορες για να μην υπάρχει αυτό το «αιμομικτικό» σύστημα. Όντως είναι δύσκολο αν ο αριθμός των εκλεκτόρων είναι 30 να βρεις 10 από άλλα πανεπιστήμια. Ο άλλος πρέπει να πληρώσει, να περιμένει κανέναν μήνα να πάρει τα λεφτά του, να ξεσηκωθεί να πάει από την Αθήνα στη Θεσσαλονίκη ή στα Γιάννενα.

Η επιτροπή του ΕΣΥΠ είχε προτείνει αντί των 10 εκλεκτόρων, να υπάρξει μία κληρωτίδα και να βγαίνουν 3 από άλλα πανεπιστήμια. Έτσι, δεν επιτρέπεις στα δίκτυα των πελατειακών σχέσεων να συγκροτηθούν γιατί τα ονόματα βγαίνουν στην τύχη...», τονίζει ο κ. Βερέμης.

Φοιτητής οργανώνει το γάμο του και πρύτανης «προσφέρεται» να παραχωρήσει τη... λιμουζίνα του. «Φρέσκος» πτυχιούχος από Σχολή με μεγάλη ανεργία βρίσκει εργασία άμεσα και μάλιστα με παχυλό μισθό σε γραφείο... καθηγητή του. Τελειόφοιτος δεν «καταφέρνει» επί δεκαετίες να περάσει ένα και μόνο μάθημα για να πάρει το πτυχίο του, αλλά καταλαμβάνει θέση βοηθού καθηγητή στο πανεπιστήμιο. Η ψήφος των φοιτητών στις εκλογές για την ανάδειξη οργάνων διοίκησης σε ΑΕΙ και ΤΕΙ «μετράει» και πρέπει να εξαργυρωθεί...

Υπόγειες συναλλαγές
Οι υπόγειες συναλλαγές μεταξύ καθηγητών και φοιτητικών παρατάξεων, με τις «ευλογίες» των κομμάτων, αποτελούν κομμάτι της πανεπιστημιακής καθημερινότητας. Ακόμα και σήμερα που ο νέος νόμος - πλαίσιο προβλέπει καθολική συμμετοχή των φοιτητών στις εκλογές, οι λεγόμενοι «φοιτητοπατέρες» προσφέρουν στήριξη σε υποψήφιους προς εκλογή καθηγητές και περιμένουν ανταλλάγματα. Από καλούς βαθμούς και... μηχανές όταν βρίσκονται στα πρώτα έτη έως μια θέση στο πανεπιστήμιο όταν αποφοιτήσουν. Χαρακτηριστικά είναι τα παρακάτω παραδείγματα:

Καθηγητής περιφερειακού πανεπιστημίου που ανήκει στο ΠΑΣΟΚ κατεβαίνει υποψήφιος για τη θέση του πρύτανη και καταψηφίζεται από τη φοιτητική παράταξη της ΠΑΣΠ. Σύμφωνα με καταγγελίες, ο αντίπαλός του είχε φροντίσει να δωρίσει στον εκπρόσωπο της παράταξης μια μηχανή Εντούρο...

Η φοιτητική παράταξη της ΔΑΠ προχωρεί σε συμμαχία με την εξωκοινοβουλευτική αριστερά και εκλέγει πρόεδρο σε περιφερειακό ΤΕΙ. Ακούστηκαν καταγγελίες μέχρι και για προκήρυξη θέσης «φωτογραφική» για φοιτητή συνδικαλιστή της ΔΑΠ που σήμερα ανήκει στο τακτικό διδακτικό προσωπικό. Συμμέτοχοι στο «έγκλημα» είναι και πάλι τα πολιτικά κόμματα. Είναι χαρακτηριστικό ότι επί υπουργίας Μαριέττας Γιαννάκου, στέλεχος της ΔΑΠ είχε καταγγείλει εγγράφως ότι υποχρεώθηκε να ψηφίσει υποψήφιο για τη θέση προέδρου σε περιφερειακό ΤΕΙ, ο οποίος προερχόταν από το χώρο του ΠΑΣΟΚ. Έπειτα από εσωτερική έρευνα στη ΔΑΠ, αποκαλύφθηκε ότι πίσω από την προώθηση του συγκεκριμένου υποψηφίου από το ΠΑΣΟΚ βρισκόταν υφυπουργός της κυβέρνησης...

Οι χιλιάδες πληβείοι
Ο κ. Ηλίας Γεωργαντάς, επίκουρος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, επεξεργαζόμενος τα στοιχεία που έστειλε το υπουργείο Παιδείας στα ιδρύματα για να καταρτίσουν τον 4ετή αναπτυξιακό προγραμματισμό τους, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το κράτος δίνει 1,79 ευρώ(!) για κάθε ώρα διδασκαλίας και μόλις 838 ευρώ ετησίως ανά ενεργό φοιτητή. «Οι φορολογούμενοι ας τα έχουν αυτά υπόψη τους. Ας έχουν υπόψη τους ότι για την πανεπιστημιακή διδαχή των παιδιών τους το κράτος δίνει κάθε χρόνο λιγότερα απ όσα οι πιο ενδεείς οικογένειες δίνουν κάθε μήνα (838 ευρώ).

Ας αναρωτηθούν τι μπορούν να αγοράσουν σήμερα με 1,79 ευρώ», τονίζει ο κ. Γεωργαντάς και προσθέτει: «Ας προγραμματίσουμε λοιπόν ακόμη τέσσερα έτη αναπτυξιακής φιλανθρωπικής επικούρησης για τους φιλομαθείς παίδες της γενιάς του 1,80 ευρώ (το παραπανίσιο μονόλεπτο δίδεται ως αλληλέγγυα επιδότηση στα ακόμη πιο ενδεή Α-ΤΕΙ)»...

Την ίδια ώρα, οι οριακές -για μια αξιοπρεπή διαβίωση- αμοιβές και οι απαράδεκτα χαμηλές συντάξεις τους λόγω του επιδοματικής δομής του μισθολογίου οδηγούν σε απαξίωση το ρόλο του πανεπιστημιακού. Οι «πληβείοι» των ελληνικών πανεπιστημίων αποτελούν σχεδόν τα 2/3 του συνολικού διδακτικού προσωπικού.

Αμείβονται με μισθούς που δεν ξεπερνούν τα 1.550 ευρώ, ποσό το οποίο χάνει την αντικειμενική του αξία αν αναλογιστεί κανείς ότι πρέπει να αγοράσουν επιστημονικά βιβλία, να πληρώσουν συνδρομές σε επιστημονικά περιοδικά απαραίτητα για τη διδασκαλία τους, να παρακολουθήσουν συνέδρια κ.ά. Δίπλα τους βρίσκονται περισσότεροι από 2.500 συμβασιούχοι καθηγητές που στελεχώνουν όλα τα νέα τμήματα των πανεπιστημίων και καλύπτουν τα κενά των μονίμων συναδέλφων τους.