ΕΠΕΡΩΤΗΣΗ 32/24.1.2008 ΓΙΑ ΤΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΕΙ

Θα συζητηθεί η υπ’ αριθμόν 32/24-1-2008 επερώτηση δεκαοκτώ Βουλευτών του ΠΑ.ΣΟ.Κ., κ.κ. Μάρκου Μπόλαρη, Χρήστου Αϊδόνη, Αθανασίου Αλευρά, Μιλένας Αποστολάκη, Δημητρίου Βαρβαρίγου, ʼντζελας Γκερέκου, Αννας Διαμαντοπούλου, Θάλειας Δραγώνα, Κωνσταντίνου Καρτάλη, Βασίλειου Κεγκέρογλου και άλλων συναδέλφων, προς τον Υπουργό Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, σχετικά με τα Τεχνολογικά Εκπαιδευτικά Ιδρύματα.
Πριν ξεκινήσουμε τη συζήτηση θα ήθελα να σας γνωστοποιήσω ότι για τη συζήτηση αυτής της επερώτησης από το Γενικό Γραμματέα της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Νέας Δημοκρατίας ορίζεται ως Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας ο Βουλευτής Λέσβου κ. Γιαννέλης – Θεοδοσιάδης Ιωάννης.
Επίσης, ως Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας κατά τη συζήτηση αυτής της επερώτησης ορίζεται από τον Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας κ. Χαλβατζή Σπύρο η συνάδελφος Βουλευτής του Κ.Κ.Ε. κυρία Εύα Μελά.
Από τον Πρόεδρο του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς κ. Αλέξανδρο Αλαβάνο, κατά τη συζήτηση αυτής της επερώτησης ορίζεται Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ο Βουλευτής Θεσσαλονίκης κ. Τάσος Κουράκης.
Επίσης, από τον Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο του ΛΑΟΣ κ. Ροντούλη Αστέριο ορίζεται στη συζήτηση αυτής της επερώτησης ως Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του ΛΑΟΣ ο συνάδελφος κ. Βαΐτσης Αποστολάτος.
Ο κ. Μάρκος Μπόλαρης έχει το λόγο.
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, έχω ζητήσει το λόγο επί του Κανονισμού.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Φίλιππος Πετσάλνικος): Πριν δώσω το λόγο στον πρώτο επερωτώντα, τον κ. Μάρκο Μπόλαρη, βλέπω ότι έχει έρθει εδώ από τον Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο του ΠΑ.ΣΟ.Κ., κ. Ευάγγελο Βενιζέλο, προσυπογεγραμμένη και από τον κ. Μάρκο Μπόλαρη, δηλαδή και από δεύτερο Βουλευτή όπως προβλέπει ο Κανονισμός, αίτηση για να πάρει το λόγο επί του Κανονισμού.
Ορίστε, κύριε Βενιζέλο, έχετε το λόγο.
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, η επερώτηση των Βουλευτών του ΠΑ.ΣΟ.Κ. έχει αποδέκτη τον Υπουργό Παιδείας. Ο Υπουργός Παιδείας ο κ. Στυλιανίδης βλέπω ότι σήμερα απουσιάζει επιδεικτικά.
Τιμώ και αναγνωρίζω τις ικανότητες του Υφυπουργού Παιδείας που παρίσταται, όμως έχει γίνει κατ’ επανάληψη συζήτηση στην Αίθουσα αυτή και στη Διάσκεψη των Προέδρων για την υποχρέωση των Υπουργών να παρίστανται και να απαντούν αυτοπροσώπως στις επερωτήσεις.
Η επερώτηση δεν είναι ερώτηση ή επίκαιρη ερώτηση. Είναι ένα βαρύ και οξύ μέσον άσκησης κοινοβουλευτικού ελέγχου. Επερωτάται η Κυβέρνηση διά του αρμοδίου Υπουργού για την πολιτική της. Ο Υφυπουργός που είναι αρμόδιος για τα ΤΕΙ ή τα ΑΕΙ δεν είναι αρμόδιος για την άσκηση της νομοθετικής πρωτοβουλίας και για την γενική πολιτική του Υπουργείου και συνολικά της Κυβέρνησης στα θέματα της εκπαίδευσης. Αρα, αναρμοδίως παρίσταται ο Υφυπουργός κατά τη συζήτηση μιας παρόμοιας επερώτησης.
Συνιστά προσβολή για το Κοινοβούλιο και για την Αξιωματική Αντιπολίτευση η απουσία του κυρίου Στυλιανίδη. Η προσβολή αυτή επιτείνεται καθώς βρισκόμαστε στην παραμονή της έναρξης των πανελληνίων εξετάσεων. Οι οικογένειες και παιδιά αγωνιούν και σήμερα θα έπρεπε να ακούσουν τον αρμόδιο Υπουργό να απευθύνεται και σε αυτούς από το Βήμα της Βουλής.
Υπάρχει γενικευμένη αναστάτωση, κρίση στο χώρο της ανώτατης εκπαίδευσης και στον πανεπιστημιακό και στον τεχνολογικό τομέα. Βρίσκονται υπό κατάληψη σχολές και τμήματα. Μπορεί να παρακωλυθεί και πάλι η διεξαγωγή των πρυτανικών εκλογών αλλά και των εξετάσεων του Ιουνίου. Στο χώρο της παιδείας δοκιμάζεται το μοντέλο ανάπτυξης και η προοπτική της χώρας.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Φίλιππος Πετσάλνικος): Κύριε Βενιζέλο, φαντάζομαι ότι σε λίγο θα έχετε την ευκαιρία με μεγαλύτερη άνεση χρόνου να τα αναπτύξετε όλα αυτά.
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Θεωρώ, κύριε Πρόεδρε, ότι είναι πραγματικά απαράδεκτο αυτή τη στιγμή να μην είναι εδώ ο Υπουργός Παιδείας και να κρύβεται από την κατά κάποιο τρόπο υπηρεσιακή διαχείριση του θέματος από τον Υφυπουργό που είναι αρμόδιος για τα θέματα των ΤΕΙ.
Αρα σας παρακαλώ πάρα πολύ ακόμη και τώρα, αυτή τη στιγμή να ζητηθεί από τον κ. Στυλιανίδη να έρθει εδώ κατά την διάρκεια της συζήτησης. Να διατυπωθεί η αυστηρή παρατήρηση του Σώματος και του Προέδρου της Βουλής γι’ αυτή την απουσία και να επανορθωθεί κατά την διάρκεια της σημερινής συζήτησης για να μπορέσει η Κυβέρνηση να αρθρώσει ένα λόγο συγγνώμης προς τα παιδιά για την ταλαιπωρία που προκαλεί και σε αυτά και στις οικογένειές τους.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Φίλιππος Πετσάλνικος): Εκ μέρους του Προεδρείου δύσκολα θα μπορούσα να διαφωνήσω με την αναγκαιότητα να εκπροσωπείται η εκάστοτε Κυβέρνηση στις επερωτήσεις από τους ίδιους τους Υπουργούς. Το λέω αυτό και από τη προσωπική μου εμπειρία στο παρελθόν ως διατελέσας και Υπουργός και Υφυπουργός, γιατί μια από τις κορυφαίες εβδομαδιαίες διαδικασίες είναι όντως οι συζητήσεις των επερωτήσεων.
Ωστόσο υπάρχουν περιπτώσεις όπου είναι αντικειμενικά αδύνατη η παρουσία του Υπουργού. Το θέμα είναι ιδιαίτερα σημαντικό. Αφορά τη νέα γενιά. Γι’ αυτό και θα δώσω το λόγο τώρα πριν ξεκινήσουμε τη συζήτηση στον κ. Ταλιαδούρο για μια σύντομη παρέμβαση, όπου φαντάζομαι ότι θα εξηγήσει και τους λόγους.
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, από τον Κανονισμό δεν προβλέπεται να λάβει το λόγο η Κυβέρνηση.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Φίλιππος Πετσάλνικος): Το ξέρω κύριε Βενιζέλε. Όμως δεν προβλεπόταν να έχετε και τη δικιά μου ανοχή για να αναπτύξετε δια μακρόν την αίτηση σας επί του Κανονισμού. Ας μην επιμείνουμε τόσο αυστηρά .
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Θα παρακαλούσα όμως να επικοινωνήσετε με τον Πρόεδρο της Βουλής και αυτός με τη σειρά του να επικοινωνήσει με τον Υπουργό Παιδείας για να επιβάλλει τη κοινοβουλευτική τάξη.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Φίλιππος Πετσάλνικος): Έχω την αίσθηση ότι ο κύριος Πρόεδρος της Βουλής παρακολουθεί από το κύκλωμα τη συζήτησή μας.
Ο κύριος Υφυπουργός έχει το λόγο για δυο λεπτά, για να δώσει μια απάντηση για την αντικειμενική θέλω να πιστεύω αδυναμία του κυρίου Υπουργού Παιδείας να προσέλθει.
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΤΑΛΙΑΔΟΥΡΟΣ (Υφυπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων): Κατ’ αρχήν θέλω να πω ότι κανείς δεν κρύβεται και περισσότερο ο Υπουργός Παιδείας κ. Στυλιανίδης. Ο Υπουργός Παιδείας όσες φορές χρειάστηκε παραβρέθηκε στην Αίθουσα και απήντησε σε ερωτήσεις και επερωτήσεις και συμμετείχε στον δημοκρατικό διάλογο στο Κοινοβούλιο.
Σήμερα όμως είναι μια ημέρα κρίσιμη και επιβαρυμένη. Υπάρχουν κυβερνητικές και άλλες υποχρεώσεις όπως είναι η έναρξη των πανελλαδικών εξετάσεων διότι ξεκινάνε σήμερα το απόγευμα οι πανελλαδικές εξετάσεις στα εσπερινά λύκεια. Ίσως δεν το γνωρίζετε κύριε Βενιζέλο. Και φοβάμαι ότι με την παρατήρησή σας, παρά τη δήλωσή σας, υποτιμάται τη δική μου παρουσία εδώ που έχω την αρμοδιότητα για το υπό συζήτηση θέμα. Διότι δεν έχουμε γενικευμένη συζήτηση για την παιδεία. Συζητάμε για το ζήτημα που αναφέρεται στην επερώτηση για τα επαγγελματικά δικαιώματα των πτυχιούχων των ΤΕΙ. Είναι ένα θέμα που το χειρίζομαι τα τελευταία χρόνια. Σε κάθε περίπτωση θα ήθελα να σας επισημάνω ότι η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας έχει ενιαία και σαφή θέση απ’ όλη την πολιτική ηγεσία την οποία και εκφράζω σήμερα σε αυτήν εδώ την Αίθουσα.
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Εφ’ όσον παρά τον Κανονισμό απάντησε ο κ. Ταλιαδούρος, θα ήθελα και εγώ να πω ότι είναι η τρίτη κατά σειρά επερώτηση αρμοδιότητός του, που βρίσκει τον κ. Στυλιανίδη απόντα. Απουσιάζει συστηματικά. Η δε έναρξη των πανελληνίων εξετάσεων ήταν ένας παραπάνω λόγος για να είναι εδώ ο κύριος Υπουργός. Δεν θα συζητήσουμε μόνο για θέματα ΤΕΙ. Θα συζητήσουμε και για θέματα νομοθετικής πολιτικής, εκπαιδευτικής πολιτικής που ανήκουν στην αποκλειστική αρμοδιότητα του Υπουργού.
Σας τιμώ και σέβομαι τις ικανότητές σας κύριε Υφυπουργέ. Αλλά τι να κάνουμε, αυτή την περίοδο ο κ. Στυλιανίδης είναι Υπουργός. Και βλέπω ότι ήρθατε και προετοιμασμένος να απαντήσετε στην ένστασή μας. Απαντήσατε από χειρογράφου. Αυτό συνιστά περαιτέρω προσβολή, δηλαδή επίταση του δόλου, όπως λέμε στο ποινικό δίκαιο. Υπήρχε πολιτικός δόλος, υπήρξε οργάνωση της απουσίας του κ. Στυλιανίδη.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Φίλιππος Πετσάλνικος): Κύριε Βενιζέλε, ο κ. Ταλιαδούρος με σαφήνεια κατέθεσε τη δική του άποψη. Σε ό,τι αφορά δε τους τομείς αρμοδιότητας επειδή και εγώ γνωρίζω ότι έχει τα θέματα της Ανώτατης Τεχνολογικής Εκπαίδευσης στην αρμοδιότητά του επί χρόνια, φαντάζομαι ότι ως ασχολούμενος τόσα χρόνια είναι και ο πλέον κατάλληλος για να απαντήσει.
Αυτό επαναλαμβάνω, εκ μέρους του Προεδρείου ότι δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να είναι εδώ ο Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων. Ξαναλέω ότι στις επερωτήσεις που είναι κορυφαία διαδικασία είναι και δική μου ευχή να είναι παρόντες οι Υπουργοί οποιασδήποτε Κυβέρνησης. Αυτό που λέω αφορά διαχρονικά την αναγκαιότητα της παρουσίας των Υπουργών.
Κύριε Ταλιαδούρο, θέλετε και πάλι να παρέμβετε;
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΤΑΛΙΑΔΟΥΡΟΣ (Υφυπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων): Ναι, κύριε Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Φίλιππος Πετσάλνικος): Σας παρακαλώ, όμως, τρεις λέξεις μόνο για να ξεκινήσουμε. Αδημονούν οι επερωτώντες Βουλευτές να ξεκινήσει η συζήτηση.
Ορίστε, έχετε το λόγο.
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΤΑΛΙΑΔΟΥΡΟΣ (Υφυπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων): Θέλω να πιστεύω ότι το αντικείμενο της σημερινής συζήτησης θα επικεντρωθεί στο κρίσιμο ζήτημα των επαγγελματικών δικαιωμάτων των πτυχιούχων των Τ.Ε.Ι. και δεν θα υποβαθμιστεί η αγωνία των χιλιάδων αυτών αποφοίτων με το να συζητήσουμε όλα τα ζητήματα της παιδείας.
Θέλω και ελπίζω ότι θα έχουμε μια γόνιμη και εποικοδομητική συζήτηση και μία ενημέρωση και από πλευράς Υπουργείου. Θέλουμε και τις απόψεις όλων των συναδέλφων, των επερωτώντων Βουλευτών, για το ζήτημα των επαγγελματικών δικαιωμάτων των αποφοίτων των Τ.Ε.Ι., που -επαναλαμβάνω- είναι κρίσιμο, σημαντικό και ταλαιπωρεί για χρόνια, για δεκαετίες θα έλεγα, πολλούς αποφοίτων των Τ.Ε.Ι.
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Κύριε Πρόεδρε …
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Φίλιππος Πετσάλνικος): Όχι, κύριε Βενιζέλο, σας παρακαλώ! Να δώσουμε το λόγο στον κ. Μπόλαρη.
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Μας κάνει και συστάσεις; Εμείς φέραμε το θέμα και τώρα ο κύριος Υφυπουργός μας κάνει συστάσεις πώς θα θέσουμε το θέμα;
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Φίλιππος Πετσάλνικος): Σας παρακαλώ, κύριε Βενιζέλο.
Κατ’ αρχήν, κύριε Ταλιαδούρο, εγώ δεν είμαι εκ των ομιλητών. Βέβαια, απευθυνθήκατε δια του Προεδρείου στους συναδέλφους, αλλά θα έλεγα να ξεκινήσουμε τη συζήτηση για να ακούσουμε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τους επερωτώντες Βουλευτές για τόσο σημαντικά θέματα, όπως είναι το θέμα της παιδείας.
Ο πρώτος επερωτών από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. κ. Μάρκος Μπόλαρης έχει το λόγο για δεκαπέντε λεπτά.
ΜΑΡΚΟΣ ΜΠΟΛΑΡΗΣ: Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, νομίζω ότι είναι η μέρα τέτοια που επιβάλλει να ξεκινήσουμε στέλνοντας πολλές ευχές στους μαθητές οι οποίοι αύριο ξεκινούν τις εξετάσεις για την εισαγωγή τους στα Ιδρύματα της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης και στους γονείς που με περισσή αγωνία παρακολουθούν τα παιδιά.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, στα τέσσερα χρόνια διακυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας ο Έλληνας πολίτης έχει γίνει πιο απαισιόδοξος. Στα τέσσερα αυτά χρόνια διαπιστώνει ότι η χώρα πορεύεται χωρίς όραμα, διαπιστώνει ότι υπάρχει αύξηση της διαφθοράς, παρακολουθεί την αναποτελεσματικότητα της δημόσιας διοίκησης, σημειώνει την υποβάθμιση που γίνεται στις ανεξάρτητες αρχές, βιώνει την αγριότερη μορφή επέλασης της κερδοσκοπίας και την αύξηση της ακρίβειας.
Αντέδρασε σύσσωμος στην περικοπή των ασφαλιστικών του δικαιωμάτων και πίστευε ότι η υπόθεση του σκανδάλου με τα ομόλογα, της χωρίς εξήγηση πώλησης του Ο.Τ.Ε., θα συνιστούσε μια κορύφωση αυτής της προκλητικής κυβερνητικής πολιτικής.
Διαπιστώνει, όμως, τις τελευταίες ημέρες -από προχθές- ότι έσφαλε, βιάστηκε γιατί η κλιμάκωση των προκλήσεων συνεχίζεται. Αναφέρομαι, όπως καταλαβαίνετε, στην κατάθεση αγωγής από έναν επιχειρηματία σε βάρος του Προέδρου του ΠΑ.ΣΟ.Κ. για την οποία η Κυβέρνηση κρατά μια σιωπή διφορούμενη.
Σ’ αυτή, λοιπόν, την πρόκληση ο Εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑ.ΣΟ.Κ. δήλωσε ότι: «Ο μεγάλος κερδισμένος διαμεσολαβητής στην εκχώρηση του Ο.Τ.Ε., ο κ. Βγενόπουλος, κάνει επίδειξη θράσους για λογαριασμό της Κυβέρνησης Καραμανλή. Ενθαρρυμένος από το νοσηρό περιβάλλον που έχει δημιουργήσει η Κυβέρνηση, νομίζει ότι μπορεί να καθορίζει την πολιτική ζωή του τόπου και να υπαγορεύει τι λένε οι εκλεγμένοι εκπρόσωποι του ελληνικού λαού. Προφανώς, προκαλεί, αν και είναι βαθύτατα εκτεθειμένος, για να συσκοτίσει την αλήθεια και να υπηρετήσει τα πολυπλόκαμα συμφέροντα, τα δικά του και όσων βρίσκονται από πίσω».
«Ο Πρόεδρος του ΠΑ.ΣΟ.Κ., συνεχίζει η δήλωση -την οποία επαναλαμβάνω εδώ, την πρώτη μέρα που λειτουργεί η Ολομέλεια της Βουλής- με γνώμονα τη συνείδησή του και την ελευθερία της γνώμης του, θα συνεχίσει να διατυπώνει τις θέσεις του για την προστασία του δημόσιου συμφέροντος, για την προστασία των δικαιωμάτων του ελληνικού λαού και για την αυτονομία της πολιτικής».
Είναι σαφές, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι η Κυβέρνηση με την ανοχή -δεν λέω με την παρότρυνση- τέτοιων ενεργειών υποθάλπει την υπονόμευση της λειτουργίας δημοκρατικών θεσμών. Και για να μην προτρέξει κανείς να απαντήσει και να εκτεθεί, υπενθυμίζω ότι, τους προηγούμενους μήνες, τα προηγούμενα χρόνια, Υπουργοί της Κυβέρνησης έχουν κάνει αγωγές σε Βουλευτές, ζητώντας αποζημίωση για το περιεχόμενο ερωτήσεων που κατατέθηκαν στη Βουλή, αρνούμενοι στην ουσία το δικαίωμα των Βουλευτών να ασκήσουν κοινοβουλευτικό έλεγχο.
Αυτή λοιπόν η πρακτική που ξεκίνησε από πλευράς κυβερνητικών στελεχών κορυφώνεται τώρα από ιδιώτες και αυτό είναι σαφές ότι παρεμποδίζει τη λειτουργία των δημοκρατικών θεσμών και γι’ αυτό το φαινόμενο είναι αποκλειστικά εκτεθειμένη και υπεύθυνη η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, από τα τέσσερα αυτά χρόνια που προηγήθηκαν οι πολίτες καταλαβαίνουν ότι η Κυβέρνηση είναι μια κυβέρνηση του «φαίνεσθαι» για τους πολλούς και του «είναι» για τους λίγους. Είναι μια κυβέρνηση που επιχειρεί επικοινωνιακά να πείσει τους πολλούς, ενώ επί της ουσίας λειτουργεί για τους λίγους. Είναι μια κυβέρνηση η οποία ενώ υποχρηματοδοτεί την Παιδεία, ενώ επί τέσσερα χρόνια μειώνει το ποσοστό χρηματοδότησης στην Παιδεία, ανακοινώνει μεταρρυθμίσεις. Στην ουσία, η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας -αναφέρομαι στον απουσιάζοντα Υπουργό- είναι αυτή η οποία χωρίς χρήματα επιχειρεί να πείσει τους πολίτες ότι γίνονται σπουδαία πράγματα σήμερα στον τομέα της Παιδείας. Έτσι είχαμε ένα μπαράζ συνεντεύξεων του κυρίου Υπουργού, όπου αναφερόταν στο περιεχόμενο της σημερινής επερώτησης, για την οποία θεώρησε καλό να μην έρθει να απαντήσει. Και έτσι είδαμε να ρίχνει «βόμβες» επικοινωνιακού καθαρά περιεχομένου, με τις οποίες στην ουσία εμπαίζει τους πολίτες.
Θα μου επιτρέψετε να αναφερθώ σε τρεις από τις «βόμβες», η τελευταία εκ των οποίων αναφέρεται στη σημερινή επερώτηση και με την οποία λέει ο κύριος Υπουργός: «Εντός του έτους θα ανοίξουμε δημόσιο διάλογο» -είμαστε στο πρώτο έτος το οποίο διανύει αυτή η Κυβέρνηση για δεύτερη φορά- «για την αποδέσμευση του Λυκείου από την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και την επόμενη κυβερνητική περίοδο» -δηλαδή μετά από τέσσερα χρόνια- «επί τη βάσει των συμπερασμάτων αυτού του διαλόγου θα εκδηλωθεί αντίστοιχα θεσμική, νομοθετική πρωτοβουλία, που ουσιαστικά θα διαμορφώνει το νέο σύστημα». Ποιον κοροϊδεύουνε; Στην επόμενη κυβερνητική περίοδο, όταν δεν θα είναι η Κυβέρνηση Καραμανλή και δεν θα είναι Υπουργός ο κ. Στυλιανίδης, θα αναλάβει πρωτοβουλία για να λύσει το θέμα; Και είναι αυτό «βόμβα», η οποία επηρεάζει τους Έλληνες πολίτες και δημοσιεύεται πρωτοσέλιδα σε εφημερίδες, -αφού έχει προηγηθεί βέβαια από πίσω κι ένα μπαράζ ολοσέλιδων καταχωρίσεων σε όλες τις μεγάλες εφημερίδες- δημοσίευμα το οποίο έχει τρεις σειρές στην ουσία;
Η δεύτερη μεγάλη «βόμβα» ήταν οι εξετάσεις -λέει- για την εισαγωγή στα ιδιωτικά πανεπιστήμια, οι οποίες θα γίνονται όπως ακριβώς και στα δημόσια. Καταλαβαίνετε εδώ τώρα πλέον το μέγεθος του εμπαιγμού. Καταλαβαίνει κανείς γιατί πριν από μία εβδομάδα είχε έρθει εδώ ο Υπουργός και μοίραζε χαρτιά για να παραπλανήσει την κοινή γνώμη, λέγοντας τελείως αβάσιμα επιχειρήματα για το Διεθνές Πανεπιστήμιο στην Ολυμπία.
Και η τρίτη μεγάλη «βόμβα» ήταν η εξής. Λέει ο κύριος Υπουργός: «Το 2008 εμείς θα κατοχυρώσουμε τα επαγγελματικά δικαιώματα αυτών των αποφοίτων». Αναφέρεται στους τριακόσιους πενήντα χιλιάδες αποφοίτους των ΤΕΙ που αναφέρονται σε τριάντα τέσσερα Τμήματα ΤΕΙ και έντεκα πανεπιστημιακά Τμήματα.
Έχει πολύ μεγάλη σημασία το εξής, για να καταλάβουμε και το επίπεδο της σημερινής συζήτησης. Πριν να μπούμε στην Αίθουσα είδαμε ότι στο Διαδίκτυο έχει αναρτηθεί η ομιλία του κυρίου Υφυπουργού, δηλαδή αυτή με την οποία θα μας απαντήσει σε όσα θα πούμε εμείς στην Αίθουσα αυτή. Αυτή η ομιλία έχει αναρτηθεί στο Διαδίκτυο στις 18.14΄. Δείτε τώρα τι εκπληκτικά πράγματα λέει αυτή η ομιλία, την οποία θα μας διαβάσει σε λίγο ο κύριος Υφυπουργός, για τα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων ΤΕΙ. Λέει λοιπόν σ’ ένα από τα σημεία: «Για την έκδοση των υπολοίπων προεδρικών διαταγμάτων, με τα οποία κατοχυρώνονται τα επαγγελματικά δικαιώματα, έχουν δρομολογηθεί τα κάτωθι:
Πρώτον, το ΣΑΤΕ έχει γνωμοδοτήσει για τα επαγγελματικά δικαιώματα των πτυχιούχων έντεκα τμημάτων πληροφορικής και λοιπά. Δεύτερον, τα επαγγελματικά δικαιώματα… Τρίτον, Τέταρτον, για τα επαγγελματικά δικαιώματα των πτυχιούχων δώδεκα τμημάτων της Σχολής Τεχνολογικών Εφαρμογών των ΤΕΙ λειτουργεί ήδη επιστημονική επιτροπή, το πόρισμα της οποίας αναμένεται, προκειμένου να εισαχθεί στο ΣΑΤΕ για γνωμοδότηση».
Σας διαβάζω τώρα έγγραφο του Υπουργείου Παιδείας για να δούμε τη συνέπεια. Το έγγραφο είναι του 2004. Αθήνα, 9 Ιανουαρίου 2004. Είναι έγγραφο του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας, Διοικητικός Τομέας Τεχνολογικού Τομέα Ανωτάτης Εκπαίδευσης. Λέει, λοιπόν, αυτό το ενημερωτικό σημείωμα το οποίο απευθύνεται στον Υπουργό ότι « στο Συμβούλιο Επικρατείας για γνωμοδότηση βρίσκονται τα σχέδια προεδρικών διαταγμάτων για επαγγελματικά δικαιώματα των πτυχιούχων των ακόλουθων δέκα τμημάτων». Θα τα καταθέσω στα Πρακτικά για να δείτε την ταυτότητα.
Αναφέρονται: Τμήματα Μηχανολογίας. Είναι αυτό που λέει ο Υπουργός ότι τώρα θα συστήσει επιτροπή για να τα συζητήσουμε. Ήταν στο Συμβούλιο Επικρατείας έτοιμα τα προεδρικά διατάγματα. Επίσης, Τμήματα Μηχανολογίας και στο ένα και στο άλλο, Ηλεκτρολογίας και στο ένα και στο άλλο, Ενεργειακής Τεχνολογίας και στο ένα και στο άλλο και συνεχίζει ο κατάλογος.
Η Κυβέρνηση, λοιπόν, είναι απολύτως εκτεθειμένη, γιατί επί τέσσερα και επιπλέον χρόνια δεν έχει κάνει απολύτως τίποτε και έρχεται εδώ σήμερα να μας πει ότι λειτουργεί ήδη Επιστημονική Επιτροπή. Όταν έχει γίνει διάλογος από το 2001 μετά την ψήφιση του νόμου για την ανωτατοποίηση των ΤΕΙ που κατέληξε σε κείμενα, συντάχθηκαν προεδρικά διατάγματα, πήγαν στο Συμβούλιο Επικρατείας, έρχεται σήμερα ο Υπουργός να μας πει ότι λειτουργεί ήδη Επιστημονική Επιτροπή!
Θα μου επιτρέψετε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, να μνημονεύσω τα εξής: Η Κυβέρνηση και ο Υπουργός τις προηγούμενες μέρες με το μπαράζ των συνεντεύξεων θέλησαν να δημιουργήσουν εικόνα παρέμβασης-μεταρρύθμισης για μία ακόμα φορά. Όμως, όπως του έχουμε πει επανειλημμένα στην Αίθουσα αυτή, μεταρρυθμίσεις χωρίς χρηματοδότηση δεν μπορούν να γίνουν. Ξέρουν πάρα πολύ καλά οι συνάδελφοι που παρίστανται στην Αίθουσα και ασχολούνται με τις μορφωτικές υποθέσεις ότι υπάρχουν αναπληρωτές και ωρομίσθιοι καθηγητές οι οποίοι δεν έχουν πληρωθεί από το 2006, γιατί δεν έχει το Υπουργείο Παιδείας χρήματα. Τους υποσχέθηκε ο Υπουργός πριν από δύο μήνες ότι θα δώσει τα χρήματα, αλλά ακόμη δεν έχει κάνει καμία εκταμίευση. Καταλαβαίνετε ότι πρόκειται για καθηγητές ωρομίσθιους οι οποίοι περιμένουν να πάρουν ψίχουλα και δεν τα έχουν πάρει.
Ξέρουν πολύ καλά οι παριστάμενοι Βουλευτές της Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων ότι υπάρχει ένα τεράστιο ζήτημα, για χρήματα, με τη μεταφορά των μαθητών με τα σχολικά λεωφορεία, τα οποία δεν έχουν δοθεί και όπως καταλαβαίνετε, πρόκειται για μαθητές από περιοχές οι οποίες είναι εκτός των κέντρων, είναι απομακρυσμένες και για οικογένειες που δεν έχουν τη δυνατότητα μεταφοράς με δικά τους μέσα. Συνεπώς, η άρνηση του Υπουργείου Παιδείας να εκταμιεύσει τα χρήματα και να δώσει τα 120.000.000 τα οποία οφείλει στις Νομαρχιακές Αυτοδιοικήσεις για να πληρωθούν οι οδηγοί των λεωφορείων είναι ζήτημα κοινωνικής παρέμβασης. Και φτάσαμε στο σημείο τώρα, παραμονές των εξετάσεων, οι μαθητές να μην έχουν τη δυνατότητα να πάνε.
Ξέρετε, επίσης, πολύ καλά, κύριοι συνάδελφοι, ότι η τέταρτη χρηματική δόση του 2007 που έπρεπε να δοθεί στα σχολεία για λειτουργικές δαπάνες δεν χορηγήθηκε και δόθηκε η πρώτη δόση του 2008 μειωμένη κατά 30%. Εάν υπολογίσετε ότι φέτος τα σχολεία είχαν πολύ αυξημένα λειτουργικά έξοδα λόγω της αύξησης του πετρελαίου, καταλαβαίνετε ότι οι σχολικές επιτροπές και τα σχολεία έχουν αδυναμία να λειτουργήσουν, γι’ αυτό και υπάρχουν σχετικές ανακοινώσεις σήμερα που συζητούμε την επερώτηση από την ΟΛΜΕ και από ΕΛΜΕ όλης της χώρας.
Και φτάνουμε τώρα στην αποκορύφωση της επικοινωνιακής επίθεσης από πλευράς του Υπουργού Εθνικής Παιδείας, του κ. Στυλιανίδη, με τη δημοσίευση των ολοσέλιδων καταχωρήσεων στις αθηναϊκές εφημερίδες τις προηγούμενες ημέρες. «Έξυπνο σχολείο» λέει ο κ. Στυλιανίδης. Ξέρετε ποιο είναι το «έξυπνο σχολείο»; Τον ρωτήσαμε επανειλημμένα και με ερωτήσεις και στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων.
«Έξυπνα σχολεία» έχει ονομάσει χάριν επικοινωνίας ο κ. Στυλιανίδης τα βιοκλιματικά κτίρια, τα βιοκλιματικά σχολεία, τα ηλιακά σχολεία, τα οποία έχουν νομοθετηθεί από την προηγούμενη κυβέρνηση και καταβάλλεται μια προσπάθεια να γίνουν όσο περισσότερα κτίρια γίνεται σε επίπεδο χώρας.
Αυτό, λοιπόν, το «έξυπνο σχολείο» όταν το ακούει ο πολίτης, νομίζει ότι γίνεται κάποια παρέμβαση που έχει σχέση με τη λειτουργία του σχολείου, με τη λειτουργία του προγράμματος, με την αλλαγή στη σχέση καθηγητών-μαθητών, με την αναβάθμιση σε σχολικά βιβλία. Τίποτα απ’ όλα αυτά!
«Έξυπνο σχολείο» είναι το βιοκλιματικό σχολείο. Η Κυβέρνηση έχει θεμελιώσει ένα μόνο απ’ αυτά τα σχολεία και με βάση αυτό κάνει επίθεση προπαγάνδας στην ελληνική κοινωνία.
Κύριε Πρόεδρε, το κείμενο της επερώτησης είναι απολύτως γνωστό. Τριακόσιες πενήντα χιλιάδες απόφοιτοι των Τ.Ε.Ι. περιμένουν να υλοποιηθούν οι δεσμεύσεις και οι εξαγγελίες που γίνονται από τον κύριο Υπουργό -γίνονταν και από την προηγούμενη Υπουργό- για την αναγνώριση των επαγγελματικών δικαιωμάτων. Τέσσερα χρόνια δεν έγινε απολύτως τίποτα. Απολύτως τίποτα!
Περιμένουμε από τον παριστάμενο κύριο Υφυπουργό να μας πει συγκεκριμένα μέτρα, γιατί εδώ μας λέει για ανάληψη βημάτων για την αναγνώριση των επαγγελματικών δικαιωμάτων. Του λέω από τώρα ότι ζητούμε να μας πει πότε ξεκίνησαν αυτά τα βήματα, γιατί είναι βέβαιο ότι ξεκίνησαν, αφού κατατέθηκε τον περασμένο Ιανουάριο η συζητούμενη σήμερα υπόθεση.
Ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Φίλιππος Πετσάλνικος): Το λόγο έχει η Βουλευτής του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Ελένη-Μαρία Αποστολάκη.
ΜΙΛΕΝΑ ΑΠΟΣΤΟΛΑΚΗ: Κύριε Υπουργέ, η σημερινή επερώτηση που οι Βουλευτές της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης καταθέσαμε, γίνεται σε ένα πολύ συγκεκριμένο πλαίσιο που προσδιορίζεται από πολύ συγκεκριμένες πράξεις και πολιτικές δηλώσεις και είναι προφανές ότι οι τοποθετήσεις μας, η συζήτηση αυτής της επερώτησης θα γίνει εντός αυτού του πλαισίου.
Είναι προφανές, λοιπόν -θα επαναλάβω- ότι η σημερινή μας επερώτηση γίνεται εντός ενός πλαισίου που συγκεκριμένες πράξεις και πολιτικές δηλώσεις έχουν δημιουργήσει και δεν μπορεί παρά οι τοποθετήσεις των συναδέλφων να ενταχθούν μέσα σε αυτό το πλαίσιο.
Είναι δυστυχώς προφανέστερο ότι το υπηρεσιακό σημείωμα, το οποίο αποτελεί την απάντηση στην επερώτησή μας και το οποίο με έκπληξη είδαμε να έχετε ήδη αναρτήσει με εμπάργκο συγκεκριμένη χρονική στιγμή, δεν συμπεριλαμβάνει αυτό το πλαίσιο. Είναι η γραφειοκρατική αντίληψη, με την οποία αντιμετωπίζετε αυτή τη μορφή του κοινοβουλευτικού ελέγχου. Είναι η απόλυτη περιφρόνησή σας σε αυτή τη μορφή.
Θα μιλήσουμε πολιτικά, κοινοβουλευτικά και θα επιμείνουμε στο να έχουμε μια αντίστοιχη απάντηση και όχι ένα υπηρεσιακό έγγραφο, το οποίο θα έλθετε να αναγνώσετε. Και αυτό το πολιτικό πλαίσιο προσδιορίζεται από την κλιμάκωση μιας επίθεσης στη λειτουργία των θεσμών και στη λειτουργία του πολιτεύματος.
Αναφέρομαι στη δεύτερη στη σειρά αγωγή εναντίον αυτή τη φορά του Προέδρου της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης της χώρας, μια αγωγή και μια πολιτική πράξη που αποτελεί μία συνεχιζόμενη προκλητική επίθεση εναντίον της λειτουργίας των θεσμών. Απέναντι σε αυτή την προκλητικά συνεχιζόμενη επίθεση πρέπει να υπάρξει μια ξεκάθαρη απάντηση, απάντηση απέναντι στον κ. Βγενόπουλο, απάντηση απέναντι στην Κυβέρνηση και στον Πρωθυπουργό. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. δεν φιμώνεται. Η Αντιπολίτευση δεν φιμώνεται.
Αλλά, πέραν αυτών, οι πολίτες οι ενεργοί και σκεπτόμενοι πολίτες, το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας δεν αποπροσανατολίζεται. Αντιλαμβάνεται τι συμβαίνει και απέναντι σε αυτή την προσπάθεια εκφοβισμού, αποπροσανατολισμού είναι όρθιο, είναι σκεπτόμενο και θα δώσει, όταν κληθεί και όταν έλθει η ώρα, την απάντησή του.
Η δεύτερη συνιστώσα που προσδιορίζει το πλαίσιο αυτό είναι οι τελευταίες δηλώσεις του Υπουργού Παιδείας, καλά ενορχηστρωμένες είναι αλήθεια, καλά προετοιμασμένες, που δημιουργούν ένα πλαίσιο. Και σε αυτό το πλαίσιο πρέπει να ενταχθεί και η συζήτηση της σημερινής επερώτησης.
Ο κύριος Υπουργός, μιλώντας προχθές σε γεύμα προς τιμή πρύτανη αμερικάνικου πανεπιστημίου, δήλωσε ότι το ελληνικό πανεπιστήμιο θα μπορέσει να βγει από το τέλμα, μόνο εφόσον ιδρυθούν ιδιωτικά πανεπιστήμια. Νομίζω ότι έκπληκτοι οι φοιτητές της χώρας μας, οι οικογένειες τους, τα μέλη του διδακτικού και επιστημονικού προσωπικού της χώρας, σύσσωμη η ελληνική κοινωνία, άκουσε αυτή τη δήλωση του κυρίου Στυλιανίδη. Έκπληκτη με τον τρόπο με τον οποίο ο Υπουργός εκχωρεί τη εξουσία, την οποία ο λαός δια της ψήφου του του έδωσε προκειμένου να κάνει πολιτική στο χώρο της εκπαίδευσης, σε ιδιώτες και στα συμφέροντά τους. Διότι η ελληνική κοινωνία ψήφισε μια Κυβέρνηση, προκειμένου να προχωρήσει συγκεκριμένες πολιτικές αλλαγές στο χώρο και της εκπαίδευσης και ακούει τον Υπουργό του να λέει «στο χώρο της εκπαίδευσης, εμείς δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα».
Ασφαλώς υπάρχουν δυσλειτουργίες και προβλήματα στο ελληνικό πανεπιστήμιο, δυσλειτουργίες που επιτάθηκαν επί των ημερών σας, γιατί επί τεσσερισήμισι χρόνια με συνέπεια και σταθερότητα υποχρηματοδοτείτε το δημόσιο πανεπιστήμιο, γιατί επιδιώκεται το τέλμα του και το αδιέξοδό του και δηλώνετε χωρίς καμία αιδώ ότι τίποτα δεν μπορεί να αποτελέσει λύση για τη δημόσια εκπαίδευση της χώρας, παρά μόνο οι ιδιώτες και τα κεφάλαιά τους.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας της κυρίας Βουλευτού)
Κύριε Πρόεδρε, θα κάνω χρήση και της δευτερολογίας μου.
Ακούστε. Η συστηματική υπονόμευση του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης έχει απέναντί της το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας, που θέλει τη δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση -που στη χώρα μας θεμελιώθηκε το 1964 από το Γεώργιο Παπανδρέου και που από τότε αποτελεί ένα σύμβολο κοινωνικής συνοχής και κοινωνικής δικαιοσύνης- θέλει τις πολιτικές δυνάμεις της χώρας του με τρόπο υπεύθυνο να την υπηρετήσουν, να την αναβαθμίσουν και να τη στηρίξουν. Και βλέπει με συνέπεια από την Κυβέρνησή σας μια ρητορεία, απ’ τη μία πλευρά σύμφωνη με αυτό το στόχο, αλλά στην πράξη βλέπει τη συστηματική άρνηση του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης.
Ο χώρος της Ανώτατης Τεχνολογικής Εκπαίδευσης, η ακαδημαϊκή στήριξη και εξέλιξη των ΤΕΙ, υπήρξε για τις κυβερνήσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ μια πολιτική επιλογή, μέσα από πλειάδα νομοθετικών παρεμβάσεων. Και αυτό το πράγμα αντικατόπτριζε μια σύγχρονη αντίληψη για την οργάνωση και την παραγωγή της γνώσης, εντός φυσικά του υφισταμένου συνταγματικού πλαισίου και πάντοτε σύμφωνα με τις νέες συνθήκες, με τις νέες ανάγκες που η κοινωνία και η αγορά είχαν δημιουργήσει, μια νομοθετική παραγωγή που ξεκινάει από τον ιδρυτικό νόμο των ΤΕΙ και ολοκληρώνεται με το νόμο για την ανωτατοποίηση των ΤΕΙ.
Από τότε έχουμε το σχέδιο προεδρικών διαταγμάτων που κατευθύνεται στην εξασφάλιση επαγγελματικών δικαιωμάτων για τους αποφοίτους των σχολών αυτών, προκειμένου να κυρωθούν από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τις εκλογές που μεσολάβησαν και από τότε μια Κυβέρνηση που συστηματικά αγοράζει πολιτικό χρόνο, μια Κυβέρνηση που την ίδια στιγμή προωθεί συγκεκριμένες νομοθετικές πρωτοβουλίες καθόλου άσχετες με αυτή την αγορά πολιτικού χρόνου και την απαξίωση των ΤΕΙ.
Και αναφέρομαι στον περίφημο νόμο για τη βάση του δέκα. Δεκαοκτώ χιλιάδες εξακόσιες εβδομήντα οκτώ κενές θέσεις στα ΤΕΙ, συστηματική υποχρηματοδότηση τους και την ίδια στιγμή, χιλιάδες νέα παιδιά, που ενώ υπάρχει ένας εθνικός πλούτος και μια δημόσια υποδομή με άδειες θέσεις, κατευθύνονται σε κέντρα ελευθέρων σπουδών. Την ίδια στιγμή τριακόσιες πενήντα χιλιάδες απόφοιτοι και φοιτητές των ΤΕΙ παραμένουν αιχμάλωτοι και όμηροί σας, ενώ εσείς οι ίδιοι επικαλείστε διαρκώς το τελευταίο διάστημα την πρόσφατη Οδηγία 36 της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Δεν κοροϊδεύετε κανέναν. Όλοι ξέρουν πολύ καλά και έχουν αντιληφθεί ποιος είναι ο απώτερος στόχος σας. Γνωρίζουμε πολύ καλά το ποια είναι η εξέλιξη σε σχέση με τα επαγγελματικά δικαιώματα αποφοίτων σχολών βάσει αυτής της Οδηγίας. Προσπαθήσατε να μπερδέψετε και να αποπροσανατολίσετε τον κόσμο μιλώντας για ακαδημαϊκή ισοτιμία –πρόκειται για ισοτιμία που αναφέρεται στα επαγγελματικά δικαιώματα- και την ίδια στιγμή, ενώ γνωρίζετε ότι υπάρχει αυτό το νομοθετικό πλαίσιο, καθυστερείτε συστηματικά και σκόπιμα τη ρύθμιση των επαγγελματικών δικαιωμάτων των αποφοίτων των T.E.I. που τα βουλιάζετε καθημερινά στην ανυποληψία, δίνοντας δωρεάν υποσχέσεις.
Σας θυμίζω τις υποσχέσεις σας για τα αυτόνομα μεταπτυχιακά. Σας θυμίζω ακόμη την πυροσβεστική σας κίνηση αμέσως μετά τον ξεσηκωμό που δημιουργήθηκε μετά την ψήφιση του νόμου για τη βάση του «10», δηλαδή τη σύσταση της Επιτροπής Στρατηγικού Σχεδιασμού, προκειμένου αυτή η Επιτροπή να έρθει και να εισηγηθεί για τη μετεξέλιξη, τη μετονομασία και τη συγχώνευση των Τμημάτων σε σχέση με την ισχυροποίηση των T.E.I.
Τι κάνατε όλο αυτό το διάστημα; Κάνατε ένα μηδενικό. Ήταν πολύ συγκεκριμένη αυτή η επιλογή σας. Συγχρόνως, έχετε και κραδαίνετε την Οδηγία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, προκειμένου να λύσετε με το δικό σας τρόπο αυτό το ζήτημα.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας της κυρίας Βουλευτού)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Φίλιππος Πετσάλνικος): Τελειώνετε, κυρία Αποστολάκη.
ΜΙΛΕΝΑ ΑΠΟΣΤΟΛΑΚΗ: Τελειώνω, κύριε Πρόεδρε.
Ο δικός σας τρόπος συγκεφαλαιώνεται με μία πολύ συγκεκριμένη έννοια, δηλαδή το «ξήλωμα» και την αμφισβήτηση του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της παιδείας. Αυτός είναι ο στόχος σας και αυτόν υπηρετείτε είτε με τις πράξεις σας, είτε με τις παραλείψεις σας.
Ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Φίλιππος Πετσάλνικος): Το λόγο έχει η Βουλευτής του ΠΑ.ΣΟ.Κ. κα ʼννα Διαμαντοπούλου.
ΑΝΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα να ξεκινήσω την παρέμβασή μου με μία αναφορά στις σημερινές δηλώσεις του Κυβερνητικού Εκπροσώπου.
Ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος αρνήθηκε μετά από επανειλημμένες ερωτήσεις δημοσιογράφων να καταδικάσει την πράξη αγωγής εναντίον του Αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης.
(Στο σημείο αυτό την Προεδρική Έδρα καταλαμβάνει ο Γ΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής κ. ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΝΕΡΑΝΤΖΗΣ)
Θα ήθελα να δηλώσω στο Κοινοβούλιο ότι θεωρούμε επικίνδυνο για τα πολιτικά ήθη και ύποπτο για τις σχέσεις της Κυβέρνησης με επιχειρήσεις, τη συστηματική άρνηση της Κυβέρνησης δια του Εκπροσώπου της να καταδικάσει τέτοιου είδους φαινόμενα.
Σήμερα συζητούμε στη Βουλή ελλείψει του Υπουργού. Όμως, ο Υπουργός δεν λείπει καθόλου ως δημόσια παρουσία. Εδώ και αρκετές ημέρες παίρνουμε απαντήσεις για κάθε είδους θέμα, ανοίγουν όλα τα ζητήματα της παιδείας στην πρωτοβάθμια, στη δευτεροβάθμια, στην τριτοβάθμια, στο σύστημα εισαγωγικών εξετάσεων, στο θέμα των επαγγελματικών δικαιωμάτων, δια των εφημερίδων και διαδηλώσεων.
Κύριε Υπουργέ, σας παρακαλούμε να μεταφέρετε στον κύριο Υπουργό ότι υπάρχουν πολύ σοβαρά ζητήματα και ως προς την πολιτική και ως προς τη θεσμική του λειτουργία. Πρώτον, δια των δηλώσεών του, με τις οποίες θεωρεί ως προϋπόθεση λειτουργίας και ανάπτυξης των δημοσίων πανεπιστημίων τη λειτουργία των μη κρατικών, παραιτείται του λειτουργήματός του και της αποστολής του, η οποία αποστολή του είναι πάνω απ’ όλα το δημόσιο σχολείο και το δημόσιο πανεπιστήμιο.
Δια της μη συμμετοχής του στη Βουλή, προσβάλλει το Κοινοβούλιο γιατί η ερώτηση την οποία έχουμε θέσει από 24 Γενάρη έχει απαντηθεί τυπικά από τον Υπουργό σε συνέντευξή του στον ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟ, σε συνέντευξή του στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ, σε δηλώσεις του σε συνέδριο, αλλά όχι στη Βουλή.
Και τέλος, για μία ακόμα φορά τινάζετε στον αέρα το ρόλο και την υπόσταση του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας. Εννοείται ότι ξεκινά μία δεύτερη θητεία του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας, όπου έχει ανακοινωθεί ότι θα συζητηθούν θέματα δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Ως ΠΑ.ΣΟ.Κ. έχουμε καταθέσει την πρότασή μας για τις αλλαγές και τις μεταρρυθμίσεις στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και το πλαίσιο των αλλαγών που αφορούν τις εισαγωγικές εξετάσεις. Ο Υπουργός, με τον πλέον επιπόλαιο τρόπο, ανοίγει διάφορα σενάρια χωρίς καμία μελέτη πίσω του –είναι οφθαλμοφανές ότι δεν υπάρχει τίποτα πίσω απ’ αυτές τις προτάσεις- μην αφήνοντας χώρο στο Εθνικό Συμβούλιο Παιδείας να δημιουργήσει τις απαραίτητες προϋποθέσεις για συναινέσεις που είναι απαραίτητες στο χώρο της παιδείας.
Σας υπενθυμίζω ότι αυτή η ίδια πρακτική οδήγησε στην προηγούμενη περίοδο το σύνολο της Αντιπολίτευσης και πολλών φορέων της εκπαίδευσης να αποχωρήσουν από το Εθνικό Συμβούλιο και ουσιαστικά να χαθεί κάθε δυνατότητα συναίνεσης σ’ αυτό το σοβαρό θέμα της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.
Στο θέμα της Τεχνολογικής Εκπαίδευσης και των επαγγελματικών δικαιωμάτων, θα ήθελα να αναφερθώ σε δύο σοβαρές ημερομηνίες. Η πρώτη είναι το 2004, όταν ένας μεγάλος αριθμός προεδρικών διαταγμάτων κατατέθησαν για να μπορέσουν να δοθούν επαγγελματικά δικαιώματα σ’ αυτόν τον πολύ μεγάλο αριθμό των ΤΕΙ -ενενήντα τρεις σχολές- που μέχρι σήμερα δεν είχαν επαγγελματικά δικαιώματα.
Η δεύτερη ημερομηνία είναι ο Νοέμβριος του ’89, που ξέραμε ότι είναι ο χρόνος κατά τον οποίο έπρεπε να αρχίσει η εφαρμογή της ευρωπαϊκής οδηγίας 1989/536 που αφορά τα επαγγελματικά δικαιώματα σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Δηλαδή, ξέραμε πολύ καλά ότι έρχεται μία οδηγία η οποία θα μας επέβαλε σε μεγάλο βαθμό την αποδοχή επαγγελματικών δικαιωμάτων σχολών του εξωτερικού και εσείς επί τρία χρόνια δεν λειτουργήσατε στοιχειωδώς όχι πρωτογενώς –στο να φτιάξετε, δηλαδή, να δημιουργήσετε συναινέσεις και να παρουσιάσετε προεδρικά διατάγματα- αλλά να προχωρήσετε αυτά τα οποία ήταν ήδη έτοιμα, μετά από έναν διάλογο ο οποίος κράτησε τρία χρόνια, από το 2001 μέχρι το 2004.
Κύριε Υπουργέ, το ΠΑ.ΣΟ.Κ. ανέλαβε την πολιτική πρωτοβουλία να καταθέσει αυτή τη σημερινή επερώτηση, όπως και μια αντίστοιχη επερώτηση που αφορά τα δικαιώματα για τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα, κυρίως γιατί είναι ένα θέμα κοινωνικής αδικίας. Είναι ένα θέμα με πολύ σοβαρές επιπτώσεις στους απόφοιτους και τις οικογένειές τους, είναι ένα θέμα με πολύ σοβαρές επιπτώσεις στην οικονομία. Δεν ξέρω αν είδατε σημερινή έρευνα, η οποία λέει ότι το 47% των επαγγελμάτων αιχμής δεν ανταποκρίνονται στη ζήτηση στην αγορά εργασίας στην Ελλάδα.
Έχουμε, λοιπόν, ένα πολύ σοβαρό οικονομικό, κοινωνικό, αναπτυξιακό πρόβλημα, στο οποίο δεν ανταποκριθήκατε επί τέσσερα χρόνια. Πολύ σωστά θα ρωτούσε κανείς, γιατί αυτό δεν ολοκληρώθηκε τα προηγούμενα χρόνια. Και σας υπενθυμίζω και εγώ –όπως και οι δύο προηγούμενοι Εισηγητές- ότι από το ’83 που έγινε ο νόμος για την τεχνολογική εκπαίδευση, έγιναν συνεχείς παρεμβάσεις, με στόχο να αντιμετωπιστούν τα πολλά και θεσμικά –και πολλά από αυτά συνταγματικά- προβλήματα που υπήρχαν με τα Τεχνολογικά Ιδρύματα και φθάσαμε μέχρι το σημείο, μετά από μεγάλο και δύσκολο κοινωνικό διάλογο με τους φορείς το 2004 να καταθέσουμε αυτές τις προτάσεις.
(Στο σημείο αυτό χτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας της κυρίας Βουλευτού)
Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα, σας παρακαλώ, τα δύο λεπτά της δευτερολογίας μου και θα ολοκληρώσω.
Ο πρώτος, λοιπόν, λόγος είναι για κοινωνικούς, αναπτυξιακούς και οικονομικούς λόγους που αφορούν τη χώρα μας. Ο δεύτερος είναι γιατί είναι θεσμικό πρόβλημα, είναι νομοθετημένη ευθύνη το να αποδοθούν τα επαγγελματικά δικαιώματα στους αποφοίτους των ΤΕΙ και σε αρκετά από τα πανεπιστημιακά ιδρύματα, που αυτή τη στιγμή δεν έχουν επαγγελματικά δικαιώματα.
Όμως, κύριε Υπουργέ, θα ήθελα και εγώ να απαντήσετε σ’ αυτό το σημείο το οποίο θα θέσω τώρα, γιατί στην ερώτηση που είδαμε και αφορά το εμπάργκο στο διαδίκτυο, δεν απαντάτε καθόλου.
Εμείς δεν είπαμε να συζητήσουμε στη Βουλή το περιεχόμενο των επαγγελματικών δικαιωμάτων. Όμως, το περιεχόμενο από μόνο του είναι μία πάρα πολύ σοβαρή διαδικασία, γιατί το περιεχόμενο πρέπει να συμφωνείται με όλους τους κοινωνικούς φορείς οι οποίοι παίρνουν μέρος στη διαβούλευση. Πρέπει να λαμβάνει υπόψη τα ακαδημαϊκά προσόντα, τα προγράμματα σπουδών και την επαγγελματική εμπειρία και πρέπει να δημιουργούνται συναινέσεις σε χώρους οι οποίοι είναι λογικό ότι στην αγορά εργασίας έχουν μεταξύ τους συγκρούσεις.
Όμως, εμείς τουλάχιστον ως κόμμα της Αντιπολίτευσης δεν κατανοήσαμε –έστω και με προσκλήσεις στο ΣΕΠΕ- να υπάρχει τέτοιου είδους διάλογος. Υπάρχουν προτάσεις οι οποίες κατατέθηκαν από τα ΤΕΕ, από τα ΤΕΙ, από τις επαγγελματικές οργανώσεις των διαφόρων φορέων, ώστε να υπάρχουν εκείνες οι συναινέσεις οι οποίες οδηγούν στο προεδρικά διατάγματα ή καταλήξατε, σύμφωνα με πληροφορίες που έχουμε, σε κάποιες προτάσεις προεδρικών διαταγμάτων, όπου ουσιαστικά τινάζετε στον αέρα τις εσωτερικές συμφωνίες των επιμέρους φορέων;
Όσο, λοιπόν, σημαντική είναι η πρωτοβουλία και η ταχύτητα υλοποίησής της, για να έχουμε τα επαγγελματικά δικαιώματα που χρειάζονται, άλλο τόσο σημαντικό είναι το περιεχόμενο το οποίο πρέπει να βασίζεται σε πολύ σοβαρές κοινωνικές και επαγγελματικές συναινέσεις, κάτι για οποίο, φυσικά, δεν φημίζεται η Κυβέρνησή σας.
Ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Ευχαριστώ κι εγώ την κυρία Διαμαντοπούλου.
Το λόγο έχει ο Βουλευτής του ΠΑ.ΣΟ.Κ. κ. Κώστας Καρτάλης.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΡΤΑΛΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, η συζήτηση που γίνεται σήμερα για την επερώτηση των Βουλευτών του ΠΑ.ΣΟ.Κ. σχετικά με τα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων Τ.Ε.Ι. γίνεται μέσα σε ένα πλαίσιο που χαρακτηρίζεται από μια προσπάθεια ορισμένων στελεχών του ιδιωτικού κόσμου να φιμώσουν την ελεύθερη έκφραση των πολιτικών.
Θα ήθελα να πω στους συναδέλφους και στον κύριο Υπουργό ότι στο βιβλίο της Πολιτικής και Κοινωνικής Αγωγής της Στ΄ Δημοτικού εκεί που περιγράφεται η λειτουργία της Βουλής και του πολιτεύματος γράφει ότι «η Βουλή ψηφίζει τους νόμους και παρακολουθεί την εφαρμογή τους» και ότι «στη Δημοκρατία τα πολιτικά κόμματα λειτουργούν ελεύθερα».
Κύριε Πρόεδρε, νομίζω ότι αυτό είναι η καλύτερη απάντηση προς τον κύριο Βγενόπουλο. Θα πρότεινα ένα τέτοιο βιβλίο που διδάσκεται στα παιδιά της Στ΄ Δημοτικού, στα παιδιά των 12 ετών, να το υπογράψουμε όλοι οι Βουλευτές που συμφωνούμε ότι δεν πρέπει να φιμωνόμαστε και να το στείλουμε σε αυτούς που επιχειρούν δια των αγωγών, είτε ανήκουν στην Κυβέρνηση είτε δεν ανήκουν, να φιμώσουν την ελευθερία του πολιτικού λόγου.
Σε ό,τι αφορά στη συγκεκριμένη επερώτηση, νομίζω ότι όλη η συζήτηση για την παιδεία θα μπορούσε να πάρει τον τίτλο «Το πάθος της Νέας Δημοκρατίας για ιδιωτικά Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα», όπως και «Το πάθος για την εύρεση των νομικών εκείνων τεχνασμάτων, για να καταστρατηγηθεί το Σύνταγμα της χώρας και να υπάρχει μια παράκαμψη του άρθρου 16».
Και όλα αυτά γίνονται με μια εγκατάλειψη του δημοσίου πανεπιστημίου - αναφέρθηκαν σε αυτό οι προηγούμενοι ομιλητές- και με μια ρητορική κατεδάφιση, στην οποία συμμετέχουν πολλοί, δυστυχώς, από πολλές διαφορετικές παρατάξεις. Σε αυτήν τη ρητορική κατεδάφιση όσοι συμμετέχουν αναλαμβάνουν τεράστια ευθύνη για το δημόσιο πλούτο της χώρας και το δημόσιο αγαθό της παιδείας.
Τα πανεπιστήμια είναι τα πιο ζωντανά κύτταρα της σημερινής κοινωνίας. Έχουν προβλήματα, που, αν τα ξεπεράσουν, είναι χώροι όσμωσης ιδεών, χώροι σύνθεσης, χώροι ποιότητας. Είναι χώροι όπου η πλειοψηφία των διδασκόντων παράγουν γνώση και τη διαδίδουν, γνώση, που, αν ήταν να αποτιμηθεί, θα άξιζε πολλές χιλιάδες χρυσές λίρες.
Και σήμερα ο Υπουργός Παιδείας αναφέρεται με δηλώσεις του στο γεγονός ότι τα μη κρατικά ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα θα αναβαθμίσουν τα δημόσια πανεπιστήμια. Μάλιστα προβαίνει και σε μια άλλη δήλωση, την οποία διαβάζω, ότι η δημιουργία των μη κρατικών πανεπιστημίων επιτρέπει στους Έλληνες χορηγούς να επενδύσουν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, χωρίς να γίνονται υπερεργολάβοι ή υπάλληλοι ξένων συμφερόντων.
Με συγχωρείτε, αλλά υπάρχει κανένας Έλληνας που θέλει να χορηγήσει σήμερα ελληνικό πανεπιστήμιο, τμήμα του Πανεπιστημίου ή Πολυτεχνείου και του το απαγορεύει κανείς; Θα γίνει υπερεργολάβος; Θα εξυπηρετήσει κανένα ξένο συμφέρον, αν επιχορηγήσει ένα εργαστήριο του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου ή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης ή Θεσσαλίας;
Νομίζω ότι αυτό που γίνεται είναι μια προσπάθεια συστηματικής απαξίωσης, τη στιγμή που ξεχνάμε ότι όλοι οι γιατροί, οι μηχανικοί, οι δικηγόροι, οι άνθρωποι της πληροφορικής, που συμμετέχουν στην ανάπτυξη της χώρας και που συμμετείχαν στην επιτυχή διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων, είναι απόφοιτοι ελληνικών πανεπιστημίων.
Η αντίφαση είναι τρομακτική και δεν μπορεί παρά να μην έχει παραλογισμό στην άποψη του Υπουργείου Παιδείας για άλλους λόγους που, όμως, τους καταλαβαίνουμε.
Τα μη κρατικά πανεπιστήμια –λέει ο κ. Στυλιανίδης- αναβαθμίζουν τη δημόσια παιδεία. Πώς την αναβαθμίζουν; Δηλαδή αν τα αποδεχθούμε, θα αυξηθεί η χρηματοδότησή τους από το 3% στο 5%; Ξέρετε ποια είναι η διαφορά μεταξύ του 3% και του 5% του Α.Ε.Π. για την παιδεία; Είναι τέσσερα δισεκατομμύρια ευρώ λιγότερα κατ’ έτος στην ελληνική παιδεία. Δηλαδή ο μέσος Έλληνας μαθητής και ο μέσος Έλληνας φοιτητής απολαμβάνει παιδείας, που είναι κατά τέσσερα δισεκατομμύρια ευρώ χαμηλότερη από την παιδεία που αναλαμβάνει ο μέσος ευρωπαίος μαθητής και φοιτητής. Δηλαδή αν γίνουν μη κρατικά πανεπιστήμια, θα κάνει το 3% στο 5%;
Θα συνεχίσετε το πρόγραμμα σχολικών βιβλιοθηκών που διακόπτετε; Θα ενισχύσετε εργαστήρια ελληνικών πανεπιστημίων, του δημοσίου πανεπιστημίου; Θα βελτιώσετε τις κτιριακές υποδομές, ώστε πραγματικά να υπάρχει αναλογία ενός διδάσκοντα με πενήντα φοιτητές και να υπάρχουν παραπάνω αμφιθέατρα; Θα φτιάξετε πιο πολλές φοιτητικές εστίες, τη στιγμή που σήμερα καλύπτουν μόνο το 7% των φοιτητών που έχουν ανάγκη; Θα δημιουργήσετε χώρους εργαστηρίων για την πληροφορική; Θα φτιάξετε αθλητικές εγκαταστάσεις στα πανεπιστήμια, που σήμερα δεν έχουν, γι’ αυτό και δεν υπάρχει πανεπιστημιακός αθλητισμός;
Θα αναγνωρίσετε τα επαγγελματικά δικαιώματα, αυτά που αναφέρθηκαν προηγουμένως, των Τ.Ε.Ι. αλλά και των σαράντα τεσσάρων τμημάτων ΑΕΙ που είναι ακόμα σε εκκρεμότητα;
Καταθέσαμε σήμερα μια επερώτηση. Είναι σαράντα τέσσερα τα τμήματα των ΑΕΙ, των πολυτεχνικών σχολών και πανεπιστημιακών τμημάτων που δεν έχουν αναγνωρισμένα επαγγελματικά δικαιώματα. Φοιτητές που τελειώνουν τις σπουδές τους, είναι απόφοιτοι στη συνέχεια και είναι εγκλωβισμένοι σε μια ομηρία εξαιτίας της ολιγωρίας του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας να εξασφαλίσει αυτό που είναι αναφαίρετο δικαίωμά τους: να εργαστούν στο δημόσιο κυρίως, αλλά και στον ιδιωτικό τομέα σε ευρύτερη βάση.
Γιατί, λοιπόν, δεν τα κάνετε αυτά; Γιατί δεν βελτιώνετε το μισθολογικό καθεστώς των καθηγητών πανεπιστημίου, όταν οι μισθοί τους είναι χαμηλότεροι από κάθε αναλογία σε κάθε χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης;
ʼρα, αν δεχθούμε υποθετικά ότι θα γίνουν μη κρατικά πανεπιστήμια, όλα αυτά θα γίνουν; Θα αναβαθμιστεί έτσι το δημόσιο πανεπιστήμιο; Φοβάμαι ότι αναπτύσσετε μια ρητορική, κύριε Υφυπουργέ και κύριε Υπουργέ που δεν είστε παρόν, επιχειρώντας πρακτικά να πιέσετε τα ελληνικά πανεπιστήμια να υποχωρήσουν. Εγώ δεν θα ήθελα να το πω άλλα η εικόνα που δίνετε είναι ενός εκβιασμού ώστε να πειστούν τα πανεπιστήμια να υποχωρήσουν και έτσι να πάρουν χρήματα που εσείς έχετε υποχρέωση να τους διαθέσετε για να κάνουν αυτό που πρέπει.
Και αν συζητήσουμε για την έρευνα, ήσασταν εδώ, στο νομοσχέδιο της έρευνας και ξέρετε τις αντιδράσεις μας για το γεγονός ότι αφυδατώθηκε το ελληνικό πανεπιστήμιο το δικαίωμα της έρευνας. Σήμερα δεν υπάρχουν οι πιστώσεις. Εγώ θα σας πω τη δική μου εμπειρία, γιατί ήμουν μέλος ΔΕΠ του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ήμουν γιατί έχω αναστολή καθηκόντων.
Το ετήσιο ποσοστό που δικαιούμαι για έρευνα μέσα από τον προϋπολογισμό του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας είναι 216 ευρώ. Κάντε, λοιπόν, εσείς το κουμάντο σας τι σόι έρευνα μπορεί να γίνει με 18 ευρώ το μήνα μέσα από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας για την έρευνα. Και μετά μιλάμε ότι φταίνε οι συντεχνίες των καθηγητών, φταίνε οι φοιτητές, φταίει η αρρωστημένη νοοτροπία που υπάρχει στην Ελλάδα και γι’ αυτό το λόγο δεν προχωράει η παιδεία στη χώρα μας.
Εσείς δεν θέλετε να προχωρήσει η παιδεία στη χώρα μας γιατί θέλετε να δημιουργήσετε ένα χώρο για ιδιωτικά πανεπιστήμια. Και ξαφνικά προέκυψε η συζήτηση για τις πανελλαδικές εξετάσεις, λες και έχουμε λύσει όλα τα άλλα προβλήματα, λες και αύριο δεν θα πάνε παιδιά να εξεταστούν έχοντας στο μυαλό τους όλες αυτές τις ωραίες τοποθετήσεις και ότι θα προκύψει η Δ’ Λυκείου. ʼραγε, σε ποια κτίρια για τους νέους φοιτητές που θα έχουν δοκιμαστικό έτος;
Νομίζω ότι η κατάσταση είναι απογοητευτική με καθαρά δικιά σας ευθύνη. Δεν αγαπάτε τη δημόσια παιδεία. Είστε πεπεισμένοι ότι πρέπει να δημιουργήσετε ιδιωτικά ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Δεν υπάρχει χώρος για ιδιωτικά ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Δεν υπάρχει χώρος στη χώρα μας να δημιουργηθούν όσο δεν δίδετε βάρος και δεν ενισχύετε το δημόσιο πανεπιστήμιο. Σήμερα το δημόσιο πανεπιστήμιο δεν έχει τις παροχές που πρέπει να' χει, δεν υπάρχει κανένα περιθώριο να υπάρχουν παρά μόνο δημόσια πανεπιστήμια.
Σε ό,τι αφορά στους φοιτητές και σε συνελεύσεις που γίνονται σε όλα τα πανεπιστήμια της χώρας για τις πρυτανικές εκλογές, εγώ μπορώ να σας πω ότι αυτό που πιστεύω πως πρέπει να γίνει είναι τα πανεπιστήμια να είναι ανοιχτά. Γιατί μόνο έτσι αποκτούν την αξία που εσείς προσπαθείτε να τους πάρετε. Εσείς προσπαθείτε να τα απαξιώνετε και δυστυχώς κάποιες σχολές κλείνουν και βοηθούν τα επιχειρήματά σας.
Τα πανεπιστήμια πρέπει να είναι ανοιχτά και από τους διδάσκοντες και από τους φοιτητές για να δείχνουν τη δύναμη την οποία έχουν, τη δύναμη ενός δημοσίου αγαθού, του δημοσίου αγαθού της παιδείας.
Σας ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Ευχαριστώ και εγώ κύριε συνάδελφε.
Κλείνουμε τον κύκλο των πρωτολογίων των επερωτώντων Βουλευτών με το συνάδελφο του ΠΑ.ΣΟ.Κ. στο Νομό Ηρακλείου τον κ. Κεγκέρογλου.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΕΓΚΕΡΟΓΛΟΥ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ζούμε μια πρωτόγνωρη για τη χώρα περίοδο. Καθετί κοινωνικό αποδομείται. Καθετί δημόσιο ξεπουλιέται. Η χώρα οδηγείται σε αδιέξοδο. Ταυτόχρονα όλοι οι πολίτες και ιδιαίτερα αυτοί που ανήκουν στα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα, βιώνουν την οικονομική εξαθλίωση. Κερδισμένοι φαίνεται να είναι μόνο ή κυρίως, το μεγάλο κεφάλαιο, οι τραπεζίτες, οι μεγαλοεισαγωγείς, οι μεσάζοντες και οι κάθε λογής κερδοσκόποι.
Μπροστά σ’ αυτή την κατάσταση το ΠΑ.ΣΟ.Κ. έχει επιλέξει να αγωνιστεί μαζί με τους πολίτες για να σταματήσει ο κατήφορος της χώρας. Η Κυβέρνηση δείχνει να θέλει να μας φιμώσει. Ο κ. Βγενόπουλος δεν ξεκίνησε από μόνος τους, δεν προχώρησε στις αγωγές χωρίς την ενθάρρυνση και την καθοδήγηση ουσιαστικά της Κυβέρνησης. Πρώτοι είχαν ανοίξει το δρόμο τα κυβερνητικά και ανώτερα στελέχη που διορίζονται σε οργανισμούς και αρχές. ʼνθρωποι που δεν θέλουν ή δεν αντέχουν τον κοινοβουλευτικό έλεγχο.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η αγωγή εις βάρος μου και εις βάρος άλλων τεσσάρων συναδέλφων του ΠΑ.ΣΟ.Κ., ύψους 2,5 εκατομμυρίων ευρώ, από τον πρόεδρο και ένα μέλος της Εθνικής Αναλογιστικής Αρχής που διορίστηκαν από τον κ. Τσιτουρίδη. Τους απαντούμε: ‘Οσες αγωγές και αν καταθέτουν δεν θα μας φιμώσουν. Η διαφάνεια, η αποκάλυψη των σκανδάλων και της διασπάθισης του δημόσιου χρήματος είναι, όχι μόνο δικαίωμά μας, αλλά και υποχρέωση. Μια ιερή υποχρέωση που απορρέει από την εντολή που λάβαμε στις 16 Σεπτέμβρη για δυναμική και τεκμηριωμένη αντιπολίτευση.
Κύριε Πρόεδρε, καταθέτω την αγωγή για να είναι σε γνώση του Προεδρείου, το οποίο πραγματικά έχει το δικό του μερίδιο στις παραπέρα ενέργειες.
(Στο σημείο αυτό ο Βουλευτής κ. Βασίλειος Κεγκέρογλου καταθέτει για τα Πρακτικά το προαναφερθέν έγγραφο , το οποίο βρίσκεται στο αρχείο του Τμήματος Γραμματείας της Διεύθυνσης Στενογραφίας και Πρακτικών της Βουλής).
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, βαδίζουμε τον πέμπτο χρόνο με Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και η παιδεία δεν ξέφυγε από την οπισθοδρόμηση. Η Νέα Δημοκρατία και ο κ. Καραμανλής προσωπικά επικαλούνται συνεχώς τη μεταρρύθμιση και στην καλύτερη περίπτωση έχουμε στασιμότητα. Οι δαπάνες για την εκπαίδευση και την έρευνα συνεχώς μειώνονται. ‘Όμως στη σύγχρονη, έντονα ανταγωνιστική εποχή, στις νέες ευρωπαϊκές και διεθνείς εξελίξεις, όποιος δεν επενδύει στη γνώση, όποιος δεν επενδύει στην έρευνα, μένει πίσω.
Προτεραιότητά μας πρέπει να είναι η επένδυση στην παιδεία. Μόνο έτσι θα δώσουμε τη δυναμική που χρειάζεται στην οικονομία, στην περιφερειακή ανάπτυξη σε όλη την παραγωγική αλυσίδα, προκειμένου να εξασφαλίσουμε εργασία και απασχόληση στους νέους και στις νέες, αλλά κυρίως για να οδηγήσουμε στην περαιτέρω ανάπτυξη τη χώρα.
Η αδυναμία της Κυβέρνησης να ανταποκριθεί σ’ αυτό το σύγχρονο αίτημα και οι δεσμεύσεις της απέναντι σε συγκεκριμένα ιδιωτικά συμφέροντα που επενδύουν στην παιδεία, την οδήγησαν στη συνειδητή επιλογή της απαξίωσης της δημόσιας εκπαίδευσης.
Με την κυβερνητική πολιτική το δημόσιο πανεπιστήμιο και τα Τ.Ε.Ι. αντί να αναβαθμιστούν οδηγούνται στο κλείσιμο. ‘Όμως αναβαθμισμένα πανεπιστήμια και Τ.Ε.Ι., δεν μπορεί να είναι τα κλειστά πανεπιστήμια, τα κλειστά Τ.Ε.Ι.
Εμείς, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, όλων των πτερύγων, δεν συναινούμε με την παράδοση των πανεπιστημίων, των πολυτεχνείων και των Τ.Ε.Ι. σε συντηρητικές διοικήσεις που δεν θα αντιδρούν στην υποβάθμιση της δημόσιας εκπαίδευσης που επιχειρεί η Κυβέρνηση. Γι’ αυτό, έχουμε καλέσει και καλούμε για άλλη μια φορά όλες τις προοδευτικές δυνάμεις της εκπαιδευτικής κοινότητας να προχωρήσουν μπροστά και να στηρίξουν την εκλογή προοδευτικών διοικήσεων.
Η Κυβέρνηση σήμερα δυναμιτίζει το κλίμα στα πανεπιστήμια με τις εμπρηστικές δηλώσεις του κυρίου Στυλιανίδη, προκειμένου να συγκαλύψει την αποτυχία της Κυβέρνησης να δώσει λύσεις στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα ιδρύματα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στη χώρα μας. ‘Ένα σημαντικό πρόβλημα από αυτά είναι τα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων. Καταθέσαμε αυτήν την επερώτηση για τα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων των Τ.Ε.Ι. Και όπως ανακοινώθηκε και προηγουμένως, καταθέσαμε σήμερα και άλλη επερώτηση για τα επαγγελματικά δικαιώματα που εκκρεμούν για τους απόφοιτους των Α.Ε.Ι. Και όλα αυτά, γιατί το τοπίο που δημιουργήθηκε για την επαγγελματική αποκατάσταση χιλιάδων νέων που αποφοιτούν κάθε χρόνο, είναι πραγματικά απογοητευτικό. Τα επαγγελματικά δικαιώματα τριακοσίων πενήντα χιλιάδων και πάνω πτυχιούχων φοιτητών των Τεχνολογικών Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων βρίσκονται σε εκκρεμότητα.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή).
Θα πάρω και τη δευτερολογία μου, κύριε Πρόεδρε.
Η θολή επαγγελματική ταυτότητα έχει ως αποτέλεσμα να αποκλείονται οι αιτήσεις τους σε διάφορες υπηρεσίες και φορείς, οι οποίες αγνοούν ακόμα και την ύπαρξη των σχολών τους, ενώ δεν έχουν δικαίωμα συμμετοχής σε πολλούς διαγωνισμούς. ‘Ετσι, είτε μένουν άνεργοι, είτε υποαπασχολούνται για πολλά-πολλά χρόνια. Το ίδιο ισχύει και για αποφοίτους πολλών τμημάτων των Α.Ε.Ι.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το ζήτημα της κατοχύρωσης των επαγγελματικών δικαιωμάτων των πτυχιούχων της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, πανεπιστημιακής και τεχνολογικής κατεύθυνσης, δεν πρέπει να εξετάζεται κάτω από το πρίσμα των συντεχνιακών αντιλήψεων που επικρατούσαν τον προηγούμενο αιώνα.
Στο ανταγωνιστικό περιβάλλον του παγκόσμιου καταμερισμού εργασίας που διαμορφώθηκε, πρέπει να δώσουμε προτεραιότητα στην ενίσχυση του επιστημονικού προσωπικού της χώρας μας. Είναι ανάγκη να θωρακιστεί το πλαίσιο των επαγγελματικών δικαιωμάτων των αποφοίτων των ελληνικών ιδρυμάτων. Διαφορετικά, με βάση τη δυνατότητα ελεύθερης διακίνησης επιστημόνων στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι ‘Ελληνες πτυχιούχοι λόγω των αγκυλώσεων και των παραλείψεων των ελληνικών κυβερνήσεων, θα βρεθούν σε δυσμενή θέση έναντι των συναδέλφων τους από άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που διαθέτουν ίδια ή και σε πολλές περιπτώσεις λιγότερα προσόντα.
Τα Τεχνολογικά Εκπαιδευτικά Ιδρύματα που ιδρύθηκαν στη χώρα μας από το 1983 αποτελούν την τεχνολογική κατεύθυνση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Είναι η προσαρμογή που έγινε τότε των νέων ευρωπαϊκών εκπαιδευτικών δεδομένων. Ωστόσο, η συντριπτική πλειοψηφία των πτυχιούχων ΤΕΙ και όλων των τμημάτων που ιδρύθηκαν στην πορεία των χρόνων παραμένει και σήμερα χωρίς ξεκάθαρα επαγγελματικά δικαιώματα παρά τη ρητή υποχρέωση της πολιτείας για έκδοση προεδρικών διαταγμάτων γι’ αυτόν τον σκοπό. Η απαξίωση με την οποία η Κυβέρνηση αντιμετωπίζει το συγκεκριμένο θέμα είναι χαρακτηριστική.
Από το 2004 μέχρι σήμερα, ενώ μέσα από τον Κοινοβουλευτικό ‘Έλεγχο και με διάφορες παρεμβάσεις μας έχουμε ζητήσει την έκδοση των προεδρικών διαταγμάτων, που ήταν ήδη επεξεργασμένα, που ήταν στο τελικό στάδιο της έκδοσης για τριάντα και πλέον επαγγελματικές ειδικότητες και τμήματα των ΤΕΙ, αυτό δεν έγινε και παραπέμπεται συνεχώς στο μέλλον. Τέσσερα χρόνια τώρα έχουν εκδοθεί μόνο δύο προεδρικά διατάγματα για ΤΕΙ και τρία προεδρικά διατάγματα για πανεπιστήμια.
Το Συμβούλιο Ανώτατης Παιδείας συγκλήθηκε στις 2 Απριλίου, λίγες μέρες πριν τις φοιτητικές εκλογές και τότε ανακοινώθηκε ότι θα συνεδριάσει το Συμβούλιο Ανώτατης Τεχνολογικής Εκπαίδευσης προκειμένου να δει εντός των επόμενων εβδομάδων, όπως λέει χαρακτηριστικά η ανακοίνωση, το θέμα των αποφοίτων των ΤΕΙ. Όμως, στην πρόσφατη συνέντευξη διαβάσαμε ότι ο κύριος Υπουργός ανακοίνωσε και μετέθεσε αυτήν την ημερομηνία για το απώτερο μέλλον.
Η Κυβέρνηση δεν αντιμετωπίζει με τη δέουσα σοβαρότητα αυτό το θέμα. Την καλούμε για άλλη μία φορά να προχωρήσει άμεσα στην έκδοση των προεδρικών διαταγμάτων, όπως οφείλει, των επεξεργασμένων ήδη προεδρικών διαταγμάτων.
Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Ο Υφυπουργός Παιδείας κ. Ταλιαδούρος έχει το λόγο.
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΤΑΛΙΑΔΟΥΡΟΣ (Υφυπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων): Παρακολούθησα με προσοχή όλους τους αγορητές και διαπίστωσα ότι για όλα μίλησαν, για όλα αναφέρθηκαν, εκτός από τα επαγγελματικά δικαιώματα, το πρόβλημα, που οφείλεται, πως επιλύεται, πως αντιμετωπίζεται.
Θα ήθελα όμως –επειδή έγινε αναφορά στις δηλώσεις του Υπουργού Παιδείας- να σας διαβάσω δήλωση που έκανε ο Υπουργός Παιδείας, ο κ. Στυλιανίδης, στις 9 Μάιου σχετικά με τα θέματα στα οποία αναφερθήκατε.
Είπε ο κύριος Υπουργός: «Προσωπικά πιστεύω στις δυνατότητες και στις δυνάμεις του ελληνικού δημόσιου πανεπιστημίου. ʼλλωστε από αυτό αποφοίτησα κι εγώ και βρήκα το δρόμο στη συνέχεια. Θλίβομαι όταν βλέπω λεχθέντα από εμένα να αλλοιώνονται και να δημιουργείται -σκοπίμως πιστεύω- η εντύπωση πως η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας επιδιώκει να απαξιώσει το δημόσιο πανεπιστήμιο». Αυτά σε ό,τι αφορά το δημόσιο πανεπιστήμιο και είμαστε ανοιχτοί, κύριοι συνάδελφοι, όποτε θέλετε να έλθουμε εδώ και να συζητήσουμε τα του δημοσίου πανεπιστημίου, πως μπορεί να βελτιωθεί η λειτουργία του, πως μπορεί να αναβαθμιστεί, γιατί κι εμείς γι’ αυτό το δημόσιο πανεπιστήμιο αγωνιζόμαστε.
Σήμερα, όμως, το αντικείμενο της επερώτησης είναι τα επαγγελματικά δικαιώματα των πτυχιούχων των ΤΕΙ. Και η ρητορεία εκτός αυτών των θεμάτων φαντάζει σε αυτούς που μας ακούν και αγωνιούν. Οι εκατοντάδες χιλιάδες πτυχιούχοι και τα μέλη της Ακαδημαϊκής Κοινότητας των ΤΕΙ μπορούν να θεωρήσουν υποκριτικό το ενδιαφέρον σας από την ερώτηση που κατατέθηκε, όταν οι αγορητές δεν ενδιαφέρθηκαν καθόλου σε αυτό το θέμα. Ευτυχώς που θα υπάρχουν και τα Πρακτικά της Βουλής και θα διαβάσουν και θα κάνουν τις δικές τους αξιολογήσεις.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι του ΠΑΣΟΚ, θα ήθελα πρώτα από όλα να σας ευχαριστήσω για τη σημερινή επερώτηση, η οποία μας δίνει μία πρώτης τάξεως ευκαιρία από τη μία πλευρά να σας ενημερώσουμε και να έχετε μία πλήρη και σφαιρική εικόνα για το έργο της Κυβέρνησης και του Υπουργείου Παιδείας στο θέμα των επαγγελματικών δικαιωμάτων και από την άλλη να σας παρουσιάσουμε –διότι φαίνεται ότι το αγνοείτε- τις δικές σας τραγικές παραλήψεις ως κυβέρνηση στα έτη 1994 με 2004.
Σήμερα επιχειρούμε μεθοδικά συγκροτημένα και με τρόπο σύμφωνα με το Σύνταγμα και τη νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας να επιλύσουμε το πρόβλημα και να καλύψουμε όλα τα λάθη και τις παραλήψεις του παρελθόντος.
Επιτρέψτε μου λοιπόν να κάνω μία σύντομη αναδρομή. Θα ήθελα να πω ότι από το 1994 έως το 2004 οι κυβερνήσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ. αντί να επιλύσουν το πρόβλημα, το περιέπλεξαν. Επί δέκα χρόνια χιλιάδες απόφοιτοι αφέθηκαν στην τύχη τους. Είναι χαρακτηριστικό ότι το 1994, όταν κατατέθηκε από το Τεχνικό Επιμελητήριο προσφυγή στο Συμβούλιο της Επικρατείας για την ακύρωση του προεδρικού διατάγματος 318, η τότε ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας με διαρκείς αναβολές στην εκδίκαση της συγκεκριμένης υπόθεσης δεν θέλησε να δώσει λύση σ’ αυτήν την εκκρεμότητα. Όχι μόνο αυτό, αλλά με το υπ’ αριθμό 11639/94 έγγραφο του τότε Υπουργού ΠΕΧΩΔΕ κυρίου Λαλιώτη διατάχθηκαν όλες οι δημόσιες υπηρεσίες και κυρίως οι πολεοδομίες για τη μη εφαρμογή του διατάγματος. Στη συνέχεια η μη εφαρμογή του διατάγματος ισχυροποιήθηκε με έγγραφο της Γενικής Γραμματείας του ΥΠΕΧΩΔΕ και με έγγραφο της Γενικής Διεύθυνσης Πολεοδομίας του ΥΠΕΧΩΔΕ τα οποία επανέλαβαν αυτήν τη ρητή εντολή.
Περί ποίας συνέπειας ομιλείτε όταν εκδίδεται από τη μία πλευρά ένα προεδρικό διάταγμα και από την άλλη μέλος της κυβέρνησης, του ΥΠΕΧΩΔΕ, ζητεί τη μη εφαρμογή του προεδρικού διατάγματος της δικής του κυβέρνησης; Καταθέτω στα Πρακτικά αυτές τις αποφάσεις του κυρίου Λαλιώτη.
(Στο σημείο αυτό ο Υφυπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων κύριος Σπυρίδων Ταλιαδούρος καταθέτει για τα Πρακτικά τα προαναφερθέντα έγγραφα τα οποία βρίσκονται στο αρχείο του Τμήματος Γραμματείας της Διεύθυνσης Στενογραφίας και Πρακτικών της Βουλής)
Δεν φτάνει αυτό. Εκτός απ’ αυτά τα έγγραφα η κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. το 1994 το ίδιο ακριβώς διάστημα με υπογραφή του κυρίου Παπανδρέου και του κυρίου Λαλιώτη υποβάλλουν σχέδια προεδρικών διαταγμάτων με τα οποία ζητούν την ανάκληση του κατατεθέντος προεδρικού διατάγματος 318. Καταθέτω στα Πρακτικά και για την ενημέρωσή σας τα σχετικά σχέδια προεδρικών διαταγμάτων τα οποία απερρίφθησαν από το Συμβούλιο της Επικρατείας. Η κίνηση αυτή είναι ενδεικτική της προχειρότητας και της επιπολαιότητας με την οποία αντιμετωπιζόταν το ζήτημα.
(Στο σημείο αυτό ο Υφυπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων καταθέτει για τα Πρακτικά τα προαναφερθέντα έγγραφα τα οποία βρίσκονται στο αρχείο του Τμήματος Γραμματείας της Διεύθυνσης Στενογραφίας και Πρακτικών της Βουλής)
Συνεπώς θα έλεγα ότι είναι τουλάχιστον υποκρισία να εγκαλείται η παρούσα ηγεσία να απολογηθεί για δήθεν πολιτική ατολμία, για δήθεν ευθυνοφοβία.
Θα ήθελα να έλθω και στην ουσία επειδή μας είπατε γιατί δεν προωθήσαμε τα διατάγματα τα οποία εν σχεδίω είχαν καταρτιστεί το 2004. Θα σας ενημερώσω γιατί φαίνεται ότι αγνοείτε ότι το Συμβούλιο της Επικρατείας εν όψει έκδοσης αποφάσεως επί του προεδρικού διατάγματος 318/1994 με αποφάσεις του δεν επεξεργαζόταν κανένα από τα σχέδια των προεδρικών διαταγμάτων τα οποία είχαν αποσταλεί προς έγκριση και επεστράφησαν όλα στο Υπουργείο Παιδείας. Το Μάρτιο του 2005 εκδόθηκε η υπ’ αριθμόν 678 απόφαση με την οποία ακύρωσε την παράγραφο 2 του άρθρου 1 του προεδρικού διατάγματος που στην ουσία καθόριζε το σύνολο των επαγγελματικών δικαιωμάτων των πτυχιούχων ΤΕΙ τμημάτων πολιτικών, δομικών έργων, έργων υποδομής και τοπογραφίας.
Παράλληλα, η απόφαση αυτή έθεσε και σε αμφιβολία τη συνταγματική «ανωτατοποίηση» των ΤΕΙ και από την άλλη πλευρά καθόρισε με σαφήνεια το νομικό πλαίσιο εντός του οποίου και μόνο σύμφωνα με τους ορισμούς και τις επιταγές της απόφασης 378 του Συμβουλίου της Επικρατείας είναι δυνατή η αναγνώριση των επαγγελματικών δικαιωμάτων των ΤΕΙ.
Θα ήθελα επ’ αυτού να αναφερθώ λίγο παραπάνω και να πω ότι ο ν. 1404/1983 προβλέπει την ένταξη των ΤΕΙ στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Χρησιμοποιεί όρο που δεν συναντάται στο Σύνταγμα. Το Σύνταγμα δεν μιλάει για τριτοβάθμια εκπαίδευση, μιλάει για ανώτερη και ανώτατη.
Ο ν. 2916/2001 προέβλεψε μεν τον ανώτατο χαρακτήρα των ιδρυμάτων, δεν εξασφάλισε όμως την ουσιαστική τους ένταξη στην ανώτατη βαθμίδα γιατί αυτός ο ν. 2916 ήταν τροποποιητικός του 1404 ο οποίος ήταν εκτελεστικός της παραγράφου 7 του άρθρου 16 του Συντάγματος ο οποίος προέβλεπε ανώτερες επαγγελματικές σχολές τριετούς φοιτήσεως και όχι ανώτατες. Γι’ αυτό ετέθη και σε αμφισβήτηση η «ανωτατοποίηση» και δεν μπορούσαν να προωθηθούν τα προεδρικά διατάγματα.
Μετά την έκδοση της αποφάσεως αυτής το Μάρτιο του 2005 η πολιτεία είχε πράγματι την υποχρέωση να προχωρήσει και να προωθήσει την έκδοση επαγγελματικών δικαιωμάτων, όπως είπα πριν, σύμφωνα με τα οριζόμενα στην απόφαση αυτή του Συμβουλίου της Επικρατείας η οποία καθόρισε με σαφήνεια το νομικό πλαίσιο μέσα στο οποίο ήταν δυνατή η αναγνώριση των επαγγελματικών δικαιωμάτων των πτυχιούχων των ΤΕΙ.
Επομένως η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας δεν προτίμησε την επιπόλαιη και επιφανειακή αντιμετώπιση του ζητήματος. Επεδίωξε και επιδιώκει την ουσιαστική επίλυση του προβλήματος προσεγγίζοντας το ζήτημα με την δέουσα σοβαρότητα και λαμβάνοντας υπόψη τα επιστημονικά δεδομένα το σκεπτικό της απόφασης του Συμβουλίου της Επικρατείας ώστε και επαγγελματικά δικαιώματα να δώσει και να αποκλείσει με τον οποιονδήποτε τρόπο την εκ νέου αμφισβήτηση του ανώτατου χαρακτήρα των ΤΕΙ. Και έτσι θα δώσουμε μόνιμη λύση σ’ αυτό το πρόβλημα.
Τα βήματα που κάναμε ήταν τα εξής: Πρώτον, να στηρίξουμε, να ενδυναμώσουμε και να θεμελιώσουμε συνταγματικά, νομικά, τον ανώτατο χαρακτήρα των ΤΕΙ. Και να επιδιώξουμε την αναβάθμιση του επιπέδου σπουδών. Γι’ αυτό προχωρήσαμε πρώτα σε νομοθετικές ρυθμίσεις. Ψηφίσαμε τον ν. 3404/2005 και πρέπει να σας πω ότι ο νόμος αυτός είχε την ευρύτατη συναίνεση όλης της κοινότητας των ΤΕΙ, των καθηγητών, των μελών των ΤΕΙ.
Με αυτή την ρύθμιση εξασφαλίσαμε και διασφαλίσαμε την ακαδημαϊκότητα των ιδρυμάτων, των ΤΕΙ και την προαγωγή της ποιότητάς τους. Ενισχύθηκε η αυτονομία και η αυτοδιοίκηση. Τα προγράμματα σπουδών καταρτίζονται πλέον από τα ΤΕΙ ενώ αυτό δεν γινόταν πριν. Συστήθηκαν 630 νέες θέσεις εκπαιδευτικού προσωπικού, 400 νέες θέσεις ειδικού προσωπικού, εξασφαλίστηκαν πιστώσεις επιπλέον για προκήρυξη 800 θέσεων εκπαιδευτικού προσωπικού.
Και σημαντικότερο για το θέμα που μας αφορά, τα επαγγελματικά δικαιώματα, καθορίστηκε το περιεχόμενο σπουδών για 154 τμήματα των ΤΕΙ κάτι που σύμφωνα με την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας αποτελούσε την αναγκαία προϋπόθεση για τον καθορισμό των επαγγελματικών δικαιωμάτων των αποφοίτων των ΤΕΙ κάτι το οποίο όλα τα προηγούμενα χρόνια δεν είχατε κάνει. Πώς θα εκδίδοντο επαγγελματικά δικαιώματα αν δεν υπήρχαν εγκεκριμένα περιεχόμενα σπουδών των 154 τμημάτων.
Στην συνέχεια σύμφωνα με την απόφαση απαιτείτο ο καθορισμός του περιεχομένου σπουδών που κάναμε, απαιτείτο γνωμοδότηση του ΣΑΤΕ και στην συνέχεια να προωθηθεί το επαγγελματικό δικαίωμα. Πέραν αυτών δόθηκε η δυνατότητα να κάνουν τα ιδρύματα εφαρμοσμένη έρευνα κάτι το οποίο βοήθησε στην ουσιαστική τους ένταξη στην ανώτατη βαθμίδα της εκπαίδευσης και αποτελούσε πάγιο αίτημα των ιδρυμάτων.
Ενώ με τον ν. 2916/2001 προβλεπόταν η δυνατότητα σύμπραξης των ΤΕΙ με πανεπιστήμια της ημεδαπής ή της αλλοδαπής από το 2001 μέχρι το 2004 καμία υπουργική απόφαση που να ενέκρινε οποιοδήποτε κοινό μεταπτυχιακό πρόγραμμα των ΤΕΙ με ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα δεν είχε υπογραφεί. Στον πρώτο μήνα υπογράψαμε την υπουργική απόφαση και εκδόθηκαν τα ΦΕΚ αναγνώρισης μεταπτυχιακών σπουδών και λειτουργίας.
Σήμερα λειτουργούν 37 προγράμματα μεταπτυχιακών σπουδών σε σύμπραξη ΤΕΙ με πανεπιστήμιο του εσωτερικού και 24 προγράμματα μεταπτυχιακών σπουδών σε σύμπραξη ΤΕΙ με πανεπιστήμια του εξωτερικού. Το σχέδιο νόμου δε για τα μεταπτυχιακά μετά την διαβούλευση που είχαμε με την σύνοδο των πρυτάνεων και την σύνοδο των προέδρων των ΤΕΙ και τις απόψεις τις οποίες ακούσαμε και μας υπεβλήθησαν πριν από λίγο καιρό έχει σχεδόν ολοκληρωθεί. Βρίσκεται στην νομοπαρασκευαστική επιτροπή του Υπουργείου Παιδείας ώστε σύντομα να πάρει το δρόμο για την Βουλή.
Ελέχθη ότι εγκαταλείφθηκαν τα ιδρύματα και δεν χρηματοδοτήθηκαν. Λυπούμαι αλλά οι αριθμοί σας διαψεύδουν. Η χρηματοδότηση των ΤΕΙ για λειτουργικές δαπάνες αυξήθηκε από 85 εκατομμύρια ευρώ που ήταν το 2003 σε 158 εκατομμύρια ευρώ το 2007, δηλαδή μια αύξηση της τάξεως του 70%. Σε ό,τι αφορά στην χρηματοδότηση για την σίτιση των σπουδαστών αυξήθηκε από 16.240.000 ευρώ το 2003 σε 25.850.000 ευρώ το 2007. Δηλαδή, μια αύξηση της τάξεως του 60%.
Μετά απ’ αυτά ψηφίστηκε ο ν. 3549/2007. Εδώ είναι το σημαντικό. Ο νόμος αυτός είναι εκτελεστικός της παραγράφου 5 του άρθρου 16 του Συντάγματος η οποία αφορά στην ανωτάτη εκπαίδευση. Και εκεί ενσωματώθηκε τροπολογία με την οποία καθορίστηκε ότι η ανώτατη εκπαίδευση στην πατρίδα μας αποτελείται από δυο τομείς, τον πανεπιστημιακό και τον τεχνολογικό.
Έτσι, βάσει του άρθρου 2, παράγραφος 1 α΄ αυτού του νόμου, τα Τ.Ε.Ι. αποτελούν ρητά πλέον Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα, με βάση την παράγραφο 5 και όχι την παράγραφο 7 του άρθρου 16 του Συντάγματος.
Οριοθετήθηκε, λοιπόν, ο χώρος της Ανώτατης Εκπαίδευσης. Έχουμε διάκριση σε πανεπιστημιακό και τεχνολογικό τομέα. Έτσι, επιλύθηκε ένα χρόνιο πρόβλημα που μάστιζε, διαιρούσε, και έφερνε σε σύγκρουση την ακαδημαϊκή κοινότητα.
Μάλιστα, η διάταξη αυτή που είχαμε συμπεριλάβει στο νόμο, έχει συμπεριληφθεί και στην προτεινόμενη αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος για να επιλυθεί και συνταγματικά, πλην, όμως, για λόγους στενά κομματικούς, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι του ΠΑ.ΣΟ.Κ, αποχωρήσατε από την εν λόγω ψηφοφορία, ενώ οι συνάδελφοι του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και του Κ.Κ.Ε. δεν ασχολήθηκαν καν με αυτή τη διάταξη, αφού δήλωσαν ότι καταψηφίζουν συνολικά την αναθεώρηση του άρθρου 16, άρα καταψηφίζουν και αυτή την ρύθμιση την οποία είχαμε εντάξει.
Ταυτόχρονα, μετά την έκδοση της απόφασης 678/2005 του Συμβουλίου της Επικρατείας, θέσαμε σε προτεραιότητα τη διαδικασία διαβούλευσης για την έκδοση των επαγγελματικών δικαιωμάτων των πτυχιούχων των Τ.Ε.Ι. μέσα από ένα ευρύ διάλογο και συγκρότηση ανά τομέα ειδικών επιστημονικών επιτροπών, στις οποίες συμμετείχαν καθηγητές των Τ.Ε.Ι, καθηγητές των πανεπιστημίων, εκπρόσωποι των επαγγελματικών ενώσεων (ΕΕΤΕΜ, Τ.Ε.Ε και άλλων), προκειμένου να έχουμε τη σύνθεση και την κατά το δυνατόν συναίνεση όλων των φορέων σε ό,τι αφορά το επιστημονικό περιεχόμενο των επαγγελματικών δικαιωμάτων. Στη συνέχεια προωθούνται στο ΣΑΤΕ.
Ειδικότερα, για να είμαι πιο συγκεκριμένος γιατί ακούστηκαν και ανακρίβειες προηγουμένως, στα Τ.Ε.Ι της χώρας λειτουργούν σήμερα ενενήντα τρεις ειδικότητες. Μέχρι σήμερα έχουν εκδοθεί προεδρικά διατάγματα για πενήντα εννέα ειδικότητες και εκκρεμούν για τριάντα τέσσερις. Για δέκα ειδικότητες και όχι δύο εξεδόθησαν τα επαγγελματικά δικαιώματα το έτος 2006. Αφορούν οκτώ Τμήματα της Σχολής Διοίκησης και Οικονομίας και το Τμήμα Σχεδιασμού και Παραγωγής Ενδυμάτων, καθώς και το Τμήμα Σχεδιασμού και Τεχνολογίας Ξύλου και Επίπλου.
Για την έκδοση των υπόλοιπων Προεδρικών Διαταγμάτων -είναι ιδιαίτερο χρήσιμο να πληροφορηθείτε την πορεία αυτή- έχουν δρομολογηθεί τα εξής: Πρώτον, το ΣΑΤΕ έχει γνωμοδοτήσει για τα επαγγελματικά δικαιώματα των πτυχιούχων έντεκα Τμημάτων της Πληροφορικής των Τ.Ε.Ι, ύστερα από ομόφωνο πόρισμα δύο επιτροπών.
Το σχετικό Προεδρικό Διάταγμα έχει υπογραφεί από τον Υπουργό Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, καθώς και από τους συναρμόδιους Υπουργούς Οικονομικών και Ανάπτυξης και έχει ήδη προωθηθεί για επεξεργασία στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Συνεπώς, τα έντεκα αυτά Τμήματα σύντομα θα έχουν κατοχυρωμένα επαγγελματικά δικαιώματα.
Δεύτερον, για τα επαγγελματικά δικαιώματα των πτυχιούχων τεσσάρων τμημάτων της ΣΤΕΦ, αυτά δηλαδή που είχαν ακυρωθεί από το Συμβούλιο της Επικρατείας, λειτούργησαν τρεις επιστημονικές επιτροπές, στις οποίες συμμετείχαν καθηγητές όλων των βαθμίδων, εκπρόσωποι και μέλη πολλών εμπλεκομένων φορέων. Έχει γνωμοδοτήσει το ΣΑΤΕ, έχει λήξει ο διάλογος με τους εμπλεκόμενους φορείς και ήδη το σχετικό Προεδρικό Διάταγμα έχει υπογραφεί από τον Υπουργό Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων. Σε ό,τι αφορά την αρμοδιότητα του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας, έχουν ολοκληρωθεί όλες οι απαιτούμενες ενέργειες.
Τρίτον, έχει λειτουργήσει επιστημονική επιτροπή για τη διαμόρφωση εισήγησης για τα επαγγελματικά δικαιώματα των πτυχιούχων άλλων έξι Τμημάτων Τεχνολογίας-Γεωπονίας και κατατέθηκε και το σχετικό πόρισμα. Το εν λόγω πόρισμα θα εισαχθεί για γνωμοδότηση στην επόμενη, εντός των αρχών του Ιουνίου, συνεδρίαση του ΣΑΤΕ.
Τέταρτον, για τα επαγγελματικά δικαιώματα πτυχιούχων δώδεκα Τμημάτων της Σχολής Τεχνολογικών Εφαρμογών των Τ.Ε.Ι. λειτουργεί ήδη επιστημονική επιτροπή. Αναμένεται ολοκλήρωση του έργου της, προκειμένου εντός του επόμενου μήνα να καταθέσει στο ΣΑΤΕ το σχετικό πόρισμα που θα εισαχθεί για συζήτηση.
Τέλος, θα εισαχθούν για γνωμοδότηση, γιατί έχει ολοκληρωθεί η συζήτηση στις επιστημονικές επιτροπές, τα σχετικά πορίσματα για τα επαγγελματικά δικαιώματα των πτυχιούχων των Τμημάτων Ανακαίνισης και Αποκατάστασης Κτιρίων, Επιχειρηματικού Σχεδιασμού και Πληροφοριακών Συστημάτων, Εσωτερικής Αρχιτεκτονικής, Διακόσμησης και Σχεδιασμού Αντικειμένων.
Έτσι, με αυτόν τον συγκεκριμένο και σαφή σχεδιασμό και χρονοδιάγραμμα που σας ανέφερα, όπως τόνισε κατ’ επανάληψη ο Υπουργός Εθνικής Παιδείας, εντός του 2008 όσον αφορά στην αρμοδιότητα του Υπουργείου Παιδείας θα έχουν αντιμετωπιστεί όλες ανεξαιρέτως οι εκκρεμότητες της διαδικασίας καθορισμού των επαγγελματικών δικαιωμάτων για όλα τα τμήματα των ΤΕΙ.
Και επειδή άκουσα πριν από λίγο ότι κατατέθηκε σήμερα και επερώτηση σχετικά με τα επαγγελματικά δικαιώματα των πτυχιούχων των πανεπιστημίων, θα ήθελα να σας πω ότι έχει ήδη εκδοθεί προεδρικό διάταγμα για τον καθορισμό των επαγγελματικών δικαιωμάτων που εκκρεμούσε επί χρόνια της ΣΕΜΦΕ του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου.
Και σχετικά και με τα υπόλοιπα προεδρικά διατάγματα θα ήθελα να σας πω ότι έχει ολοκληρωθεί η διαδικασία στο ΣΑΠΕ, στο Συμβούλιο Ανωτάτης Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης, και έχουν σταλεί στο Συμβούλιο της Επικρατείας ήδη σχέδια προεδρικών διαταγμάτων για τα εξής τμήματα: Τμήμα Εφαρμοσμένων Μαθηματικών του Πανεπιστημίου Κρήτης, Τμήματα Επιστήμης και Τεχνολογίας Υλικών των Πανεπιστημίων Πατρών, Κρήτης και Ιωαννίνων, Τμήματα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Ηλεκτρονικών Υπολογιστών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, του Πανεπιστημίου Πατρών και του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, Τμήμα Μηχανικών Ηλεκτρονικών Υπολογιστών και Πληροφορικής του Πανεπιστημίου Πατρών, Τμήμα Επιστήμης και Τεχνολογίας Τηλεπικοινωνιών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, Τμήμα Πληροφορικής και Τηλεπικοινωνιών του Πανεπιστημίου Αθηνών, Τμήμα Βιοχημείας και Βιοτεχνολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Αυτά βρίσκονται ήδη στο Συμβούλιο της Επικρατείας για επεξεργασία, άρα ουσιαστικά έληξε το ζήτημα από πλευράς Υπουργείου Παιδείας.
Δεύτερον, στο Σ.Α.Π.Ε., επειδή ολοκληρώθηκε η συζήτηση στις αρμόδιες επιτροπές που με μεθοδικότητα και προσοχή συστήσαμε, έχουν υποβληθεί για γνωμοδότηση οι προτάσεις των εξής τμημάτων: Τμήματα Χημείας του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, του Πανεπιστημίου Πατρών, του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, του Πανεπιστημίου Κρήτης, Τμήματα Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου, του Πανεπιστημίου Αιγαίου και του Πανεπιστημίου Κρήτης, Τμήμα Βιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης, Τμήμα Διαχείρισης και Περιβάλλοντος του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, Τμήμα Οργάνωσης και Διαχείρισης Αθλητισμού του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου.
Και παράλληλα, προωθούμε και μετονομασίες τμημάτων, να είναι πιο κοντά και πιο συμβατές με τα σημερινά αντικείμενα. Το σχέδιο προεδρικού διατάγματος για το Τμήμα Βιολογικών Εφαρμογών και Τεχνολογιών του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων έχει επιστρέψει από την ΚΕ.Ν.Ε. και γίνονται οι ανάλογες προσαρμογές. Επίσης, για προγράμματα όπως Ελληνικός Πολιτισμός, Ευρωπαϊκός Πολιτισμός και Ισπανική Γλώσσα και Πολιτισμός του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου έχουν συγκροτηθεί ομάδες εργασίας και εκπονούν τα σχέδια προεδρικών διαταγμάτων, για να μπουν σε επόμενες συνεδριάσεις του ΣΑΠΕ.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, με τη λεπτομερή αυτή αναφορά θέλησα να καταδείξω τη μεγάλη προσπάθεια και το έργο που έγινε αυτό το διάστημα στο Υπουργείο Παιδείας, προκειμένου και να πετύχουμε την ουσιαστική ανωτατοποίηση των ΤΕΙ και να προωθήσουμε με τρόπο συστηματικό, μεθοδικό και σύννομο και όχι αποσπασματικό και πρόχειρο τα επαγγελματικά δικαιώματα τόσο των πτυχιούχων των ΤΕΙ όσο και των πτυχιούχων των πανεπιστημίων.
Επιδίωξή μας, επιδίωξη της ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας είναι η εξεύρεση των λύσεων εκείνων που θα βοηθήσουν τα ιδρύματα να ξεπεράσουν τα όποια προβλήματά τους και να συνεχίσουν την ανελικτική πορεία τους, για να καθιερωθούν στην κοινωνία ως ισότιμα μέλη της ανώτατης βαθμίδας της εκπαίδευσης της χώρας μας.
Οι προθέσεις φάνηκαν ξεκάθαρα με το νόμο 3549, με τον οποίο καθιερώθηκαν ρητά πλέον τα ΤΕΙ ως ιδρύματα ανωτάτης εκπαίδευσης κατά την έννοια του άρθρου 16, παρ. 5 του Συντάγματος. ʼλλωστε και οι σχέσεις των ΤΕΙ και του Υπουργείου Παιδείας θα έλεγα ότι είναι πάρα πολύ καλές και αυτό οφείλεται στην αμοιβαία εμπιστοσύνη που έχει αναπτυχθεί μεταξύ πολιτικής ηγεσίας, διοικήσεως των ιδρυμάτων, των συνδικαλιστικών οργάνων με τα οποία συνεχώς βρισκόμαστε σε ανοικτό διάλογο, σε ανοικτή συζήτηση, σε ανοικτή διαβούλευση και προωθούμε τα ζητήματα των ιδρυμάτων.
Θεωρούμε ότι δια μέσου ενός διαλόγου, ενός ειλικρινούς διαλόγου, που έχει αναπτυχθεί μεταξύ των φορέων αυτών, τα θετικά αποτελέσματα για τα ΤΕΙ είναι προφανή, είναι πανθομολογούμενα από την εκπαιδευτική κοινότητα. Τα αιτήματα των ιδρυμάτων είναι πλέον αιτήματα για τη βελτίωση μιας ήδη καλής κατάστασης που επικρατεί στο χώρο των ΤΕΙ.
Με τα ζητήματα αυτά ολοκλήρωσα την παρουσίαση και είμαι στη διάθεσή σας. Θα καταθέσω στα Πρακτικά και ενημερωτικό σημείωμα για το πόσες και πώς δούλεψαν και ποιοι συμμετείχαν στις επιτροπές που προχώρησαν τα θέματα των επαγγελματικών δικαιωμάτων για να διαφανεί κατά τον πλέον και σαφή τρόπο ότι αυτό το διάστημα έγινε ένας διάλογος πλήρης σαφής με όλα τα μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας στην προσπάθεια να ευρεθεί η σύνθεση και η συναίνεση για να αντιμετωπιστεί το ζήτημα των επαγγελματικών δικαιωμάτων που για χρόνια ολόκληρα είχε αφεθεί και οι πτυχιούχοι υφίσταντο την αβελτηρία της προηγούμενης Κυβέρνησης, υφίσταντο τις παλινωδίες, τις ανακλήσεις και τις πρόχειρες προσεγγίσεις αυτών των τόσο σοβαρών θεμάτων.
Σας ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
(Στο σημείο αυτό ο Υφυπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων κ. Ταλιαδούρος καταθέτει για τα Πρακτικά το προαναφερθέν έγγραφο, το οποίο βρίσκεται στο αρχείο του Τμήματος Γραμματείας της Διεύθυνσης Στενογραφίας και Πρακτικών της Βουλής)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Το λόγο έχει ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. κ. Ευάγγελος Βενιζέλος.
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, είμαι βέβαιος ότι σύσσωμη η Βουλή στέλνει ευχές για αντοχή και καλή επιτυχία σε όλα τα παιδιά, κορίτσια και αγόρια, που διαγωνίζονται από σήμερα, από αύριο πρωί οι περισσότεροι, για μια θέση στο ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο, στα ελληνικά δημόσια ΤΕΙ.
Μακάρι για κάθε ένα από τα παιδιά αυτά να βρεθεί μια θέση κάτω από τον ήλιο της χώρας μας, να βρεθεί μια θέση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και αργότερα μια θέση στην αγορά εργασίας.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η προσβολή των θεσμών αρχίζει πια να προσλαμβάνει διαστάσεις ενδημικές. Η Κυβέρνηση δεν σέβεται το Κοινοβούλιο, δεν σέβεται τη δικαιοσύνη, δεν σέβεται την αντιπολίτευση, το ρόλο των πολιτικών κομμάτων. Έχουμε διαρκώς κρούσματα σε διάφορα επίπεδα από τη σημερινή προκλητική και επαναλαμβανομένη για τρίτη φορά απουσία του κυρίου Υπουργού Παιδείας από τη συζήτηση μιας επερώτησης αρμοδιότητάς του μέχρι την προκλητική σιωπή της Κυβέρνησης απέναντι στο φαινόμενο των αγωγών του κ. Βγενόπουλου που στρέφεται εναντίον πολιτικών αρχηγών και θέτει τον εαυτό του στο επίκεντρο της πολιτικής αντιπαράθεσης και άρα της θεμιτής δημόσιας κριτικής. Απέφυγε μόνο να στραφεί κατά του Πρωθυπουργού παρότι η Κυβέρνηση είναι αυτή που τον θεώρησε και εντός και εκτός Βουλής αναξιόπιστο ως εταίρο, άρα και ως επενδυτή στον Ο.Τ.Ε. και αν κάποιος έχει προσβάλει την εταιρεία που διευθύνει ο κ. Βγενόπουλος αυτή είναι πρωτίστως η Κυβέρνηση η οποία όμως φρόντισε μέσω του υπερτιμήματος που εισέπραξε η MIC χάρη στους χειρισμούς της Κυβέρνησης να τον αποζημιώσει για την προσβολή αυτή.
Ο κύριος Υπουργός Παιδείας απουσιάζει από μια συζήτηση κρίσιμη για τον τομέα του, κρίσιμη για τη χώρα, για το μοντέλο ανάπτυξης, για τη συνοχή της κοινωνίας μας, ενώ πριν από λίγες μέρες στη διάρκεια της συζήτησης για την αναθεώρηση του Συντάγματος θεώρησε ότι έχει πρόσφορο έδαφος να στραφεί κατά του ΠΑ.ΣΟ.Κ., κατά του ΠΑ.ΣΟ.Κ. που απουσίαζε από τη συζήτηση προκειμένου να μονολογήσει χωρίς να λάβει απάντηση παραποιώντας τις θέσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ., τις θέσεις και τις δικές μου προσωπικά, κάτι που δεν τιμά τον Υπουργό Παιδείας, κάτι που προσβάλλει την κοινοβουλευτική και πολιτική δεοντολογία.
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, η Κυβέρνηση ενσυνειδήτως τροφοδοτεί την κρίση στο χώρο της εκπαίδευσης, τροφοδοτεί την κρίση σε όλες τις βαθμίδες. Όταν την παραμονή της έναρξης των πανελλαδικών εξετάσεων μέσα σε ένα κλίμα εύλογης αγωνίας των διαγωνιζομένων και των οικογενειών τους ο κύριος Υπουργός Παιδείας θεωρεί ότι είναι κατάλληλη στιγμή να εξαγγείλει αλλαγή του τρόπου εισαγωγής με την προσθήκη ενός τέταρτου έτους στο Λύκειο, αντιλαμβάνεσθε ότι δεν υπάρχει πια κοινωνική ευαισθησία.
Τη στιγμή που σε πολλά πανεπιστήμια υπάρχει ανοιχτή κρίση, υπάρχουν καταλήψεις, όταν διακυβεύεται το κύρος των πρυτανικών εκλογών, όταν αναπτύσσονται φαινόμενα βίας και ο Υπουργός Παιδείας, αντί να εμφανιστεί ως θεματοφύλακας του δημοσίου πανεπιστημίου, έρχεται να εκφράσει το ενδιαφέρον του και πάλι για τα περιβόητα μη κρατικά μη κερδοσκοπικά Α.Ε.Ι., λες και αυτό είναι η προτεραιότητα της ελληνικής κοινωνίας, τότε ο ίδιος ο Υπουργός τροφοδοτεί την κρίση.
Ποιες είναι, άραγε, οι προτεραιότητες της Κυβέρνησης στον πιο ευαίσθητο κοινωνικό και πολιτικό χώρο, αυτόν της παιδείας; Προτεραιότητα είναι μήπως τα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων των κέντρων ελευθέρων σπουδών, των αποφοίτων βρετανικών πανεπιστημίων που διήλθαν ορισμένα εξάμηνα σε ελληνικά κέντρα ελευθέρων σπουδών ή προτεραιότητα είναι να ολοκληρώσουμε τη νομοθεσία, τις κανονιστικές ρυθμίσεις για τα επαγγελματικά δικαιώματα χιλιάδων αποφοίτων των ελληνικών πανεπιστημίων και των ελληνικών Τ.Ε.Ι.;
Ποια είναι η προτεραιότητα; Να πείσουμε την κοινωνία ότι προσβλέπουμε στο δημόσιο πανεπιστήμιο, να διασφαλίσουμε την ποιότητά του, την ανταγωνιστικότητά του, την ομαλή λειτουργία του, την επαγγελματική αποκατάσταση των πτυχιούχων του, το αντίκρισμα το ακαδημαϊκό και το επαγγελματικό των πτυχίων ή να ανοίγουμε συνεχώς τη συζήτηση για την Αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος, λες και το πρόβλημα της παιδείας στη χώρα μας και, ιδίως, της ανώτατης εκπαίδευσης είναι πρόβλημα συνταγματικό, λες και αυτό είναι το ζητούμενο, λες και δεν μπορούμε μέσα στο υφιστάμενο συνταγματικό πλαίσιο να αναλάβουμε ως πολιτεία τις πρωτοβουλίες που απαιτούνται, ώστε να χειραφετηθεί το δημόσιο πανεπιστήμιο, να χειραφετηθούν τα Τ.Ε.Ι., να διαμορφώσουν τη δική τους ανταγωνιστική φυσιογνωμία μέσα στο πλαίσιο μίας πλήρους αυτοδιοίκησης, που όχι απλώς την εξαγγέλλουμε, αλλά και την σεβόμαστε;
Δεν μπορεί να απαντήσει η Κυβέρνηση, γιατί ουσιαστικά ψεύδεται. Η προτεραιότητά της είναι η υπονόμευση, δυστυχώς, του δημοσίου πανεπιστημίου, η απαξίωσή του, η εμπέδωση της πεποίθησης στην κοινή γνώμη ότι δεν σώζεται το δημόσιο πανεπιστήμιο, ότι δεν σώζονται τα δημόσια Τ.Ε.Ι. και ότι μόνο μέσα από την ανάπτυξη «ανταγωνιστικών» θεσμών, δηλαδή μη κρατικών ή ιδιωτικών ιδρυμάτων-επιχειρήσεων, μπορεί να βρεθεί η λύση στο μεγάλο πρόβλημα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στη χώρα μας.
Εάν η Κυβέρνηση δεν αλλάξει νοοτροπία, εάν δεν πιστέψει η ίδια ότι έχει υποχρέωση να υπερασπιστεί το δημόσιο πανεπιστήμιο και τα Τ.Ε.Ι., εάν δεν υπερασπιστούμε όλοι μαζί το δημόσιο σχολείο, τότε θα έχουμε καταργήσει τα πιο κρίσιμα, ευαίσθητα, θεμελιώδη χαρακτηριστικά της ελληνικής κοινωνίας, αυτά που της προσδίδουν τη δυνατότητά της να προσαρμόζεται σε καταστάσεις, αυτά που επέτρεψαν σε γενιές Ελλήνων να βελτιώσουν την κατάστασή τους μέσα σε μία γενιά, να ξεκινήσουν από φτωχικές αγροτικές οικογένειες και να εξελιχθούν κοινωνικά, επαγγελματικά, πολιτικά, αυτό που έδωσε ως ένα βαθμό στην Ελλάδα τη σημερινή της φυσιογνωμία.
Δεν θα μας συγχωρέσει η ιστορία, κύριε Υφυπουργέ, εάν επί των ημερών μας εδώ, στη Βουλή των Ελλήνων, και επί των ημερών της Κυβέρνησή σας το δημόσιο πανεπιστήμιο και τα δημόσια Τ.Ε.Ι. απαξιωθούν, εάν εκπέσουν στη συνείδηση των ίδιων των πολιτών, εάν οι φοιτητές και οι σπουδαστές αντιληφθούν ότι αυτό που κάνουν είναι άχρηστο, εάν νιώσουν εγκαταλελειμμένοι, εάν νιώσουν ότι δαπανούν τα καλύτερα χρόνια της ζωής τους χωρίς να έχουν προοπτική.
Είμαστε υποχρεωμένοι, λοιπόν, να δώσουμε σ’ αυτά τα παιδιά ασφάλεια, ελπίδα, προοπτική. Και το λιγότερο που πρέπει να γίνει, είναι να διασφαλίσουμε την ομαλή και ακώλυτη λειτουργία των δημοσίων Ανωτάτων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων, πανεπιστημιακών και τεχνολογικών, να παρεμποδίσουμε την ανάπτυξη και την καλλιέργεια φαινομένων βίας, να πάψουμε εμείς οι ίδιοι ως πολιτεία, να πάψετε εσείς ως Κυβέρνηση να προβοκάρετε με δηλώσεις, που στη συνέχεια γίνονται η θρυαλλίδα προκειμένου να ξεσπάσουν αντιδράσεις, οι οποίες τελικά καταλύουν την ομαλή λειτουργία των πανεπιστημίων και των Τ.Ε.Ι..
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ο Υφυπουργός Παιδείας προηγουμένως, στη λεπτομερή παρουσίαση που έκανε, ουσιαστικά είπε ένα και μόνο πράγμα. Ότι από το 1994, έως το 2004, υπήρξε μία απαράδεκτη σε διάρκεια αντιδικία, ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας για το νομικό καθεστώς των Τ.Ε.Ι., στο πλαίσιο του άρθρου 16 του Συντάγματος και για τα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων των Τ.Ε.Ι.
Δεν έχω κανένα πρόβλημα να ομολογήσω και να πω με τον πιο έντονο τρόπο ότι αυτή η δεκαετής αντιδικία είναι απαράδεκτη για μια ευνομούμενη πολιτεία, για ένα σύγχρονο κράτος δικαίου. Η ελληνική δικαιοσύνη έχει τις δικές της ευθύνες, γιατί δημιουργεί και αναπαράγει παρόμοια φαινόμενα. Είναι τεράστιο πρόβλημα το γεγονός ότι πρέπει να περάσουν δέκα ολόκληρα χρόνια, προκειμένου να έχουμε μία οριστική εκκαθάριση τέτοιων υποθέσεων. Αυτό είναι ένα πρόβλημα που θέλει ριζοσπαστική και ριζική αντιμετώπιση, με δικονομικές ρυθμίσεις, τις οποίες είχα την ευκαιρία πριν λίγες εβδομάδες να παρουσιάσω εδώ, κατά τη συζήτηση του τελευταίου νόμου που ψήφισε η Αίθουσα, για την επιτάχυνση της διοικητικής δίκης.
Όμως, καλώς ή κακώς, το 2005 με τη γνωστή απόφαση της ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας το ζήτημα αυτό εκκαθαρίστηκε και ως προς τη νομική φύση των Τ.Ε.Ι., που είναι Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα, σύμφωνα με το άρθρο 16, παράγραφος 5 του Συντάγματος, αλλά και ως προς τη συνταγματική και γενικότερα νομική βάση των επαγγελματικών δικαιωμάτων των αποφοίτων των Τ.Ε.Ι.
Εμείς εγκαλούμε την κυβέρνηση, την επερωτούμε και τη μεμφόμαστε, γιατί επί τρία ολόκληρα χρόνια με εκκαθαρισμένο το νομικό ζήτημα, δεν έκανε όλα όσα έπρεπε να κάνει, προκειμένου να αντιμετωπισθούν αυτά τα προβλήματα. Δεν μπορούμε μετά από πέντε χρόνια κυβερνητικής θητείας της Νέας Δημοκρατίας, μετά από δύο εκλογικές νίκες της Νέας Δημοκρατίας, δύο εντολές που έλαβε ο κ. Καραμανλής από τον ελληνικό λαό, να ακούμε εδώ τους Υπουργούς και τους Υφυπουργούς της Κυβέρνησης, να ασχολούνται με τις ευθύνες του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και να αδυνατούν να λάβουν τη δική τους ευθύνη.
Λοιπόν, τα πράγματα είναι πάρα πολύ απλά. Ναι, κακώς υπήρξε αυτή η μακρά αντιδικία, κακώς έπρεπε να περιμένουμε δέκα ολόκληρα χρόνια το Συμβούλιο της Επικρατείας. Από το 2005, όμως, μέχρι το 2008, έχουν περάσει τρία ολόκληρα χρόνια χαμένα για τα Τ.Ε.Ι. και για τα επαγγελματικά δικαιώματα των πτυχιούχων τους, ενώ τα σχέδια των προεδρικών διαταγμάτων ήταν έτοιμα -παραδόθηκαν έτοιμα το 2004- και ήταν πάρα πολύ εύκολο να επιταχυνθεί η διαδικασία έκδοσης των διαταγμάτων αυτών.
Αλλά δεν είναι μόνο τα Τ.Ε.Ι., είναι και τα ΑΕΙ. Για πάνω από είκοσι κατηγορίες, θα έλεγα, τμημάτων, δεν υπάρχουν διασφαλισμένα επαγγελματικά δικαιώματα για τα ΑΕΙ. Δεν έχω ακούσει, όμως, ποτέ να γίνεται δημόσιος λόγος για το θέμα αυτό. Έχω ακούσει πολλές φορές τον Υπουργό Παιδείας, τον Υπουργό Οικονομίας, τον ίδιο τον κ. Καραμανλή, να αναφέρονται στην κοινοτική Οδηγία για τα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων των λεγομένων κολλεγίων, για τα επαγγελματικά δικαιώματα των παιδιών που σπουδάζουν σε επιχειρήσεις που με το σύστημα της δικαιόχρησης παρέχουν επαγγελματικές υπηρεσίες στο όνομα δημοσίων βρετανικών πανεπιστημίων. Αυτό ξέρει η κοινή γνώμη, αυτό ξέρουν οι δημοσιογράφοι και οι άλλοι διαμορφωτές της κοινής γνώμης. Δεν ξέρουν ότι έχουμε δεκάδες τμημάτων των Τ.Ε.Ι. και τουλάχιστον τρεις δεκάδες τμημάτων των ΑΕΙ, χωρίς επαγγελματικά δικαιώματα.
Αυτή είναι η μεγάλη κοινωνική και θεσμική ευθύνη της κυβέρνησής σας, κύριε Υπουργέ και γι’ αυτό καλείστε να δώσετε εξηγήσεις σήμερα στη Βουλή. Και κυρίως, καλείστε να κάνετε όλα όσα πρέπει, προκειμένου να καλυφθεί το κενό και να διορθωθεί η κατάσταση αυτή. Δεν μας αρκούν δηλώσεις, δεν μας αρκεί μία διαβεβαίωση ρητορικού χαρακτήρα, πρέπει ταχύτατα να εκδοθούν τα αναγκαία διατάγματα.
Στο κάτω-κάτω, φέρτε ένα νόμο στη Βουλή και ρυθμίστε απευθείας εκ του νόμου τα θέματα αυτά, κάτι που μπορεί να γίνει γρηγορότερα από τη δυστυχώς μακρόσυρτη διαδικασία της έκδοσης κανονιστικών προεδρικών διαταγμάτων και κυρίως, πείτε με καθαρό και σαφή πολιτικό λόγο, ότι προτεραιότητα μας είναι το δημόσιο πανεπιστήμιο, το δημόσιο Τ.Ε.Ι., τα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων.
Επειδή είμαστε παραμονές εισαγωγικών εξετάσεων, θέλω από το Βήμα αυτό να απευθυνθώ σε όλες τις κατηγορίες παιδιών που τελειώνουν την ελληνική δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Εάν θεωρούμε ότι η ζήτηση για θέσεις στην τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι μεγαλύτερη από την προσφορά, εάν θεωρούμε ότι πρέπει να αντιμετωπίσουμε πλήρως και να εκμηδενίσουμε την αναγκαστική φοιτητική μετανάστευση –δεν αναφέρομαι στα παιδιά που ούτως ή άλλως θέλουν, γιατί έχουν την κοινωνική και οικονομική άνεση να σπουδάσουν στο εξωτερικό- εάν θέλουμε να την καταργήσουμε ούτως ή άλλως και εάν θέλουμε να αντιμετωπίσουμε τα παιδιά που κάθε χρόνο καταφεύγουν στην μετά-λυκειακή εκπαίδευση, στα λεγόμενα κολλέγια, στα κέντρα ελευθέρων σπουδών, ας αυξήσουμε τις θέσεις στην ελληνική τριτοβάθμια εκπαίδευση. Ας δούμε επιτέλους που υπάρχει το πρόβλημα.
Στα περισσότερα τμήματα θα μπορούσε κάλλιστα όποιος επιθυμεί να εγγραφεί και να δούμε με ποιόν τρόπο στα περιζήτητα τμήματα –εκεί όπου απαιτούνται υψηλοί βαθμοί, εκεί όπου είναι μεγάλος ο ανταγωνισμός- θα μπορούσε να γίνει επιλογή με δικαίωμα δεύτερης και τρίτης ευκαιρίας.
Δεν μπορεί όμως να ισχυριζόμαστε, ότι για το πρόβλημα της φοιτητικής μετανάστευσης και για το πρόβλημα των κολλεγίων, δηλαδή ουσιαστικά μίας εσωτερικής μετανάστευσης εκτός δημοσίου πανεπιστημίου και δημοσίων ΤΕΙ, φταίει το δημόσιο πανεπιστήμιο και το δημόσιο ΤΕΙ. Φταίει η ανυπαρξία εκπαιδευτικής πολιτικής και φταίνε οι σκόπιμα καλλιεργούμενες παρεξηγήσεις στο δημόσιο λόγο, οι οποίες αναπαράγονται διαρκώς γιατί υπάρχει ένας και μόνο πολιτικός και ιδεοληπτικός στόχος, όταν προέρχεται από μια Κυβέρνηση συντηρητική, με σκληρά ταξικά αντανακλαστικά, όπως η Κυβέρνηση του κυρίου Καραμανλή, η υπονόμευση και η απαξίωση του δημόσιου πανεπιστημίου. Έ, ας σταματήσει λοιπόν αυτό. Αυτό είναι μια προσβολή στη νοημοσύνη των Ελλήνων, είναι μια προσβολή στις αρχές της ισότητας και της αξιοκρατίας και αυτές τις προσβολές η κοινωνία κατά βάθος –και λέω κατά βάθος γιατί δυστυχώς παροδικά φαίνεται να μην υπάρχουν αντανακλαστικά- δεν τις ανέχεται. Αυτό ας το αντιληφθείτε κύριε Υπουργέ και εσείς και ο Πρωθυπουργός σας.
Ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Σας ευχαριστούμε.
Το λόγο έχει ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας κ. Ιωάννης Γιαννέλης – Θεοδοσιάδης, Βουλευτής Λέσβου.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΙΑΝΝΕΛΗΣ - ΘΕΟΔΟΣΙΑΔΗΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Να ευχηθούμε και εμείς στα παιδιά τα οποία διαγωνίζονται, καλή επιτυχία και ό,τι το καλύτερο γι’ αυτά.
Μου έκανε εντύπωση, ότι όλοι σχεδόν οι επερωτώντες Βουλευτές του ΠΑ.ΣΟ.Κ. ξέφυγαν από το θέμα τους και ασχολήθηκαν με την αγωγή του κ. Βγενόπουλου εναντίον του Αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης κ. Παπανδρέου. Είναι θεμιτό να στηρίζετε και να υπερασπίζετε τον Πρόεδρό σας, όμως η αναφορά στην Κυβέρνηση θεωρώ ότι είναι υποκριτική και υποβολιμαία.
Πιστεύετε ότι αυτή η Κυβέρνηση ή οποιαδήποτε άλλη κυβέρνηση, έχει τη δυνατότητα να προσδιορίσει τον τρόπο με τον οποίο ο οποιοσδήποτε πολίτης ασκεί τα συνταγματικά, κατοχυρωμένα δικαιώματά του, δίκαια ή άδικα;
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΕΓΚΕΡΟΓΛΟΥ: Όταν πρόκειται για Κυβερνητικά στελέχη.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΙΑΝΝΕΛΗΣ – ΘΕΟΔΟΣΙΑΔΗΣ: Σας παρακαλώ.
Πιστεύετε ότι μπορεί η νομοθετική εξουσία να ασκήσει επιρροή στον κάθε πολίτη; Πιστεύετε ότι η Κυβέρνηση, μπορεί να ασκήσει οποιαδήποτε επιρροή; Υπάρχουν τα δικαστήρια τα οποία θα αποφανθούν.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΕΓΚΕΡΟΓΛΟΥ: Ο Πρόεδρος της Ανεξάρτητης Αρχής είναι πολίτης;
ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΙΑΝΝΕΛΗΣ - ΘΕΟΔΟΣΙΑΔΗΣ: Τι θέλετε; Να παρέμβει η Κυβέρνηση σε έναν ιδιώτη, ο οποίος ασκεί αγωγή εναντίον ενός πολιτικού προσώπου, οποιουδήποτε πολιτικού προσώπου;
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΕΓΚΕΡΟΓΛΟΥ: Ο Μιχαλολιάκος είναι πολίτης;
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Κύριε Κεγκέρογλου, σας παρακαλώ. Κανένας δεν διέκοψε κανέναν άλλον.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΙΑΝΝΕΛΗΣ - ΘΕΟΔΟΣΙΑΔΗΣ: Αλλωστε και ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος έκανε τη δήλωσή του και για την περίπτωση του κ. Τσίπρα και για την περίπτωση του κ. Γεώργιου Παπανδρέου. Δεν είναι θέμα της Κυβέρνησης ή της Βουλής.
Για το συγκεκριμένο θέμα όμως, που επερωτάτε σήμερα την Κυβέρνηση, θα ήθελα να πω ότι ο χώρος τον οποίο επιλέξατε για να ελέγξετε την Κυβέρνηση και να επερωτήσετε τον αρμόδιο Υπουργό, δεν είναι ο κατάλληλος χώρος, δεν είναι ο χώρος στον οποίο έχετε και τις καλύτερες των επιδόσεών σας.
Υπάρχουν άλλα κομμάτια της πολιτικής ζωής στα οποία είχατε καλές επιδόσεις και θα μπορούσατε να το πράξετε. Στο θέμα της παιδείας όχι, όμως. Γιατί η τριτοβάθμια εκπαίδευση έχει υποστεί τα πάνδεινα από τη δική σας κυβέρνηση, από τις δικές σας παλινωδίες τόσο στα χρόνια που θητεύσατε στην εξουσία όσο και τώρα ως Αντιπολίτευση. Ως κυβέρνηση διότι τότε οι Υπουργοί Παιδείας αναιρούσε ο ένας τις πολιτικές αποφάσεις του άλλου και ως Αντιπολίτευση τώρα διότι στερείστε προγράμματος, στερείστε πολιτικής γραμμής πλεύσης και δεν έχετε μια συγκεκριμένη γραμμή πάνω στα θέματα της παιδείας. Απεδείχθη πάρα πολλές φορές αυτό.
Και δυστυχώς η πολιτική σας ιστορία φαίνεται ότι δεν έχει καλή σχέση με την πολιτική σας μνήμη. Δεν θυμάστε τι κάνατε στο παρελθόν, πώς λειτουργούσατε ως κυβέρνηση και πώς λειτουργείτε τώρα ως Αντιπολίτευση. Το χειρότερο δε όλων είναι ότι δεν έχετε την πολιτική ευθύτητα, δεν έχετε την ντομπροσύνη, όταν κάπου διαπράττετε ένα λάθος, να το παραδεχθείτε δημόσια. Το σφάλλειν είναι ανθρώπινο. Όλοι κάνουμε λάθη. Αντί, όμως, να αλλάζετε πορεία και να είστε δίγλωσσοι τις περισσότερες φορές, θα ήταν καλό να είχατε μια συγκεκριμένη γραμμή πλεύσης.
Δυστυχώς φοβάμαι ότι το ΠΑ.ΣΟ.Κ. γίνεται ο ουραγός της Αριστεράς. Το είπαν και άλλοι αυτό. Το επαναλαμβάνω και εγώ σήμερα διότι προσπαθείτε να ξεπεράσετε τα δικά σας τα προβλήματα βγαίνοντας πάνω από ορισμένες θέσεις των αριστερών κομμάτων.
Και βέβαια συμμερίζεσθε την ακραία άποψη κάποιων μικρότερων κομμάτων, κάποιου συγκεκριμένου κόμματος το οποίο λέει ότι δεν θα εφαρμόσει το νόμο-πλαίσιο. Δεν μπόρεσα να το καταλάβω αυτό ποτέ. Πώς λέτε ότι η μειοψηφία θα ελέγξει την πλειοψηφία; Ένας νόμος που ψηφίστηκε από το Εθνικό Κοινοβούλιο μ’ αυτή τη συγκεκριμένη πλειοψηφία δεν θα εφαρμοστεί; Ποια είναι η εικόνα που παρουσιάζουμε προς τα έξω ως Βουλή, ως πολιτικοί άνδρες αυτού του τόπου, ως ταγοί αυτού του τόπου, όταν καλούμε τους πολίτες να μην εφαρμόσουν το συγκεκριμένο νόμο τον οποίο ψήφισε αυτή η Κυβέρνηση; Κακός ο νόμος κατά την άποψή σας; Όταν γίνετε κυβέρνηση, να τον αλλάξετε. «Dura lex, sed lex». Πώς να το κάνουμε; Ας μην παρουσιάζουμε, όμως, αυτή την άθλια εικόνα προς τα έξω, προς τους νέους ανθρώπους, ότι δια της βίας ο νόμος δεν θα εφαρμοστεί. Θα εφαρμοστεί, διότι η πολιτεία έχει χίλιους τρόπους να υποβάλει τον τρόπο κατά τον οποίο θα εφαρμόζεται ένας νόμος.
Έτσι, λοιπόν, κύριοι συνάδελφοι, θέλω να πιστεύω ότι κάνετε ζημιά στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Ζημιώσατε ιδιαίτερα τους φοιτητές των ΤΕΙ. Γι’ αυτούς για τους οποίους πράγματι σήμερα χύνετε κροκοδείλια δάκρυα, αυτούς ακριβώς τους ζημιώσατε εσείς. Σας είπε ο Υπουργός προηγουμένως με ποιον τρόπο τους ζημιώσατε και θα τον επαναλάβω και εγώ.
Πράγματι ο νόμος με τον οποίο συστήθηκαν τα ΤΕΙ ήταν ο νόμος 1404/1983. Πολύ καλά κάνατε και τα συστήσατε και μπράβο σας που το κάνατε τότε. Όμως, από εκεί και πέρα αφήσατε τα πράγματα στην τύχη τους. Είχατε τότε μια λογική -ήσασταν στα επάνω σας ως ΠΑ.ΣΟ.Κ. τότε επί Ανδρέα Παπανδρέου- ότι κάθε πόλη και πανεπιστήμιο, κάθε χωριό και ΤΕΙ. Σωστό. Ήταν εύηχο το σύνθημά σας, ακουγόταν πάρα πολύ σωστά ιδίως προς τη νεολαία. Ακουγόταν σωστά, όμορφα. Όμως, τα εγκαταλείψατε στην τύχη τους από εκεί και πέρα και δεν εξασφαλίσατε τα επαγγελματικά τους δικαιώματα. Τους δίνατε ένα πτυχίο χωρίς αντίκρισμα.
Τους αφήσατε, λοιπόν, χωρίς κατοχύρωση των επαγγελματικών τους δικαιωμάτων. Γιατί συνέβη αυτό; Όπως λέτε και μέσα στην επερώτησή σας, στο άρθρο 25 υπήρχε η υποχρέωση της πολιτείας ένα εξάμηνο πριν βγει η πρώτη «φουρνιά» των φοιτητών να εκδοθεί το σχετικό προεδρικό διάταγμα.
Έκτοτε μόνο το 1989 –τότε τον περισσότερο χρόνο νομίζω ότι ήταν Κυβέρνηση η Νέα Δημοκρατία- εξεδόθησαν αρκετά προεδρικά διατάγματα. Όμως, στη συνέχεια εγκαταλείψατε τα πράγματα στην τύχη τους. Την περίοδο του 1994 μέχρι το 2004 που αναλάβαμε εμείς την εξουσία εκδόθηκαν μόνο οκτώ προεδρικά διατάγματα. Και είπε πριν ο κ. Βενιζέλος για μας, ότι μπορείτε τώρα δια νόμου να καλύψετε το πρόβλημα που υπάρχει και να μην έχουμε το πρόβλημα των προεδρικών διαταγμάτων και να ψηφίσουμε ένα νόμο. Επί δέκα χρόνια, κύριε Βενιζέλο, δεν είχατε αυτή τη δυνατότητα να ψηφίσετε ένα σχετικό νόμο, ώστε να μην παρέλθει αυτή η δεκαετία και να βρίσκονται σήμερα σε δύσκολη θέση τα παιδιά που αποφοιτούν από τα Τ.Ε.Ι.;
Δεν το πράξατε, κύριοι του ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Τώρα κατηγορείτε την Κυβέρνηση για κάτι που εσείς δεν κάνατε. Είναι συνήθης αυτή η διγλωσσία σας. Όταν επιτυγχάνουμε κάτι στο οποίο εσείς αποτύχατε, συνεχίζετε να δημαγωγείτε και να κατηγορείτε τη Νέα Δημοκρατία. Το ίδιο κάνατε και στην περίπτωση του Ο.Τ.Ε. και στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα, στα μη κρατικά πανεπιστήμια. Φυγομαχήσατε και φύγατε από τη Βουλή, χωρίς να έρθετε να υπερασπιστείτε το άρθρο 16, την δική σας άποψη. Αυτό το έκαναν τα μικρά κόμματα και μπράβο τους που ήρθαν, αγωνίστηκαν. Να δούμε αν θα περάσει η άποψή τους.
Νομίζω, λοιπόν, ότι αδικείτε και την Κυβέρνηση και τον Υπουργό μ’ αυτήν την επερώτηση. Τους αδικείτε, γιατί μόνο το 2006, όπως σας είπε ο Υπουργός, εξεδόθησαν δύο ή τρία προεδρικά διατάγματα που κάλυψαν δέκα επαγγέλματα από αυτά που αναφέρονται στα τεχνολογικά εκπαιδευτικά ιδρύματα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Ο Πρόεδρος ο κ. Κακλαμάνης έχει ζητήσει το λόγο.
Ορίστε, κύριε Πρόεδρε, έχετε το λόγο.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, θέλω να απαντήσω ευθύς αμέσως στον αγαπητό συνάδελφο και κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο της Νέας Δημοκρατίας, διότι αυτά είναι τα μειονεκτήματα της νεότητος, αγαπητέ συνάδελφε, διότι ασφαλώς το 1983 πριν από εικοσιπέντε χρόνια δεν θα ήσασταν σε θέση τότε να γνωρίζετε τι εσήμανε η κατάργηση των περίφημων ΚΑΤΕΕ και η ίδρυση των Τ.Ε.Ι., τα οποία με το νόμο 1404 του οποίου ήμουν εισηγητής ως αρμόδιος Υπουργός ….
ΙΩΑΝΝΗΣ ΘΕΟΔΟΣΙΑΔΗΣ-ΓΙΑΝΝΕΛΛΗΣ: Σας συνεχάρην γι’ αυτό.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Σας ευχαριστώ.
Αλλά η τότε κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου και εγώ ως Υπουργός Παιδείας δεν περιορίστηκε μόνο στο να ψηφίσουμε ένα νόμο. Επί τέσσερα χρόνια και μέχρι της αποχωρήσεώς μου από το Υπουργείο Παιδείας σας πληροφορώ ότι συνετελέστη μία πραγματική επανάσταση που αφορούσε και την κοινωνία μας και την οικονομία της χώρας. Δυστυχώς, είμαστε η μόνη χώρα στη Νοτιοανατολική Ευρώπη και στη Δυτική Ευρώπη, αλλά και στις χώρες του πρώην υπαρκτού σοσιαλισμού, όπου και η τεχνική και επαγγελματική εκπαίδευση, η δευτεροβάθμια και η τριτοβάθμια τεχνική εκπαίδευση, δυστυχώς, ήταν και εξακολουθεί σε σημαντικό βαθμό να είναι υποβαθμισμένη στη συνείδηση των απλών ανθρώπων της ελληνικής οικογένειας, της νεολαίας μας, σε σχέση με το μονόδρομο δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και πανεπιστημίου.
Εκεί κατά κανόνα η κατάληξη είναι τίτλοι σπουδών άνευ αντικρίσματος, όχι στις πραγματικές σπουδές –δεν θα θίξω αυτό το θέμα- αλλά σε ό,τι αφορά την πρόσβαση στην παραγωγή, στην επαγγελματική απασχόληση και κοινωνική καταξίωση των νέων ανθρώπων.
Θέλω να πληροφορήσω, κύριε Πρόεδρε, τον αγαπητό συνάδελφο ότι τα Τεχνολογικά Εκπαιδευτικά Ιδρύματα, όπως ιδρύθηκαν, αποτελούσαν τον τεχνολογικό τομέα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, ισότιμα με τα πανεπιστήμια, διότι ο ίδιος νόμος καθόριζε κριτήρια για το διδακτικό, το εκπαιδευτικό προσωπικό των Τεχνολογικών Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων ανάλογα των πανεπιστημίων, ώστε να μην έχουν την τύχη -και ο ν. 1404 και τα ΤΕΙ- που είχαν τα πανεπιστήμια και ο ν. 1268, με τον οποίο έγιναν οι μεγάλες αλλαγές στην πανεπιστημιακή εκπαίδευση, που αν είχαμε εμμείνει σ’ αυτές –και οι κυβερνήσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και οι κυβερνήσεις των τριάμισι ετών, από τον Ιούνιο του 1989 μέχρι τον Σεπτέμβριο του 1993- θα είχαμε πολύ καλύτερα πανεπιστήμια.
Δυστυχώς, όμως και εδώ υπάρχει και η ευθύνη και των κομμάτων, την οποία βλέπουμε και σήμερα. Και αν υπάρχει κάτι στο οποίο εγώ -και στο νόμο της κυρίας Γιαννάκου και τώρα στην εφαρμογή του- συμφώνησα και συμφωνώ, είναι η συμμετοχή των φοιτητών -διότι αυτή ήταν η βασική αρχή του Νόμου-Πλαίσιο για τα πανεπιστήμια, όπως και του Νόμου-Πλαίσιο για τα ΤΕΙ, του ν. 1404- η μαζική συμμετοχή των φοιτητών, όχι των εκπροσώπων ενός σε κάθε τμήμα ή σχολή ή και πανεπιστήμιο.
Αυτό είναι μια πτυχή του σημερινού προβλήματος. Και σ’ αυτό, όπως γνωρίζετε, το ΠΑ.ΣΟ.Κ., με συναίσθηση της ευθύνης του, τοποθετείται θετικά υπέρ της συμμετοχής των φοιτητών και δεν νίπτει τας χείρας του, όπως κάνει άλλη πλευρά του πολιτικού μας φάσματος ή δεν συμβάλλει στην πυροδότηση μιας νέας έκρηξης στα πανεπιστήμια, κύριε Πρόεδρε, που οφείλεται κατά μεγάλο ποσοστό –δεν είναι εδώ ο κ. Υπουργός δυστυχώς για να μιλήσω πιο ελεύθερα- θα πω στην επιπολαιότητα το λιγότερο των πολιτικών χειρισμών.
Είχα πει στο μακαρίτη τον Τρίτση κάτι που ισχύει για όλους τους Υπουργούς Υγείας: Ο Υπουργός Παιδείας βρίσκεται σ’ ένα χώρο με αντικείμενα μεγάλης αξίας, που, αν από εκεί που βρίσκεται πετάει πέτρες στους διερχόμενους, κινδυνεύει πολύ γρήγορα να γίνουν όλα γυαλιά καρφιά. Αυτό να πείτε στον κ. Υπουργό, τον κ. Στυλιανίδη ο οποίος, όπως σωστά παρατήρησε ο κ. Βενιζέλος, παραμονές των γενικών εξετάσεων για την εισαγωγή στα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ, επιπολαιότατα –επαναλαμβάνω- εξαγγέλλει τα εξής.
Ανακοινώνει πρώτα-πρώτα την αντικατάσταση μελών της Κεντρικής Επιτροπής των εξετάσεων. Το ίδιο λάθος είχατε κάνει και πρόπερσι, ακριβώς λίγο πριν αρχίσουν αυτές οι εξετάσεις. Εξαγγέλλει επίσης αλλαγή του συστήματος.
Για να πει ότι θα προστεθεί ένα έτος κι εγώ θα έλεγα αυτό που είχατε καταργήσει για κόστος τριακοσίων εκατομμυρίων δραχμών περίπου το 1989. Ο Υπουργός Παιδείας, τότε, και ο κ. Παλαιοκρασσάς ως Υπουργός Οικονομικών, κατήργησαν με μία μονοκονδυλιά τα μεταλυκειακά προπαρασκευαστικά κέντρα στα οποία είχαν ενσωματωθεί οι περισσότεροι εκπαιδευτικοί των διαφόρων φροντιστηρίων για την ανώτατη και την τεχνολογική εκπαίδευση τότε. Αυτό το θεσμό που σύμφωνα με τα στοιχεία του Υπουργείου Παιδείας είχε πλήρη επιτυχία, από τα διάφορα φροντιστήρια, των υποψηφίων για την εισαγωγή στα πανεπιστήμια και στα ΤΕΙ τον καταργήσατε επαναλαμβάνω το 1989 διότι κόστιζε διακόσια πενήντα – τριακόσια εκατομμύρια δραχμές.
Τώρα λοιπόν λέτε θα προσθέσουμε ένα έτος εκεί ή θα βάλουμε ένα προπαρασκευαστικό έτος στα πανεπιστήμια και στα ΤΕΙ. Πού; Στην Ελλάδα που -συνεχίζουμε και επί των ημερών σας- όποιος μπήκε και κάθισε σε μία καρέκλα μα είτε για τρεις μήνες γιατί έτσι προσελήφθη, είτε οπωσδήποτε είναι εντελώς προσωρινή αυτή η κατάστασή του, θεωρεί εαυτόν μόνιμο. Ποιόν θα αποφασίσουν τα πανεπιστήμια και στην κατάσταση αυτή που τα αφήνετε και σε αυτή που τα οδηγείτε, ώστε να πουν αύριο μετά τη φοίτηση στο προπαρασκευαστικό έτος ότι τώρα είναι ώρα να φύγει.
Ακόμη, κύριε Πρόεδρε, είναι χαρακτηριστικό ότι και στα πανεπιστήμια και στα ΤΕΙ στις γραπτές εξετάσεις, τα γραπτά σε ό,τι αφορά τα στοιχεία του εξεταζομένου, είναι ακάλυπτα. Αυτό είναι πρωτοτυπία που θα μπορούσε να είχε κάποια αξία πριν από πάρα πολλές δεκαετίες όπου ήταν γνωστοί και αξιολογούνταν οι φοιτητές από τους ίδιους τους καθηγητές που δίδασκαν. Τώρα ακούγονται χίλια δύο πράγματα σε ό,τι αφορά τον τρόπο βαθμολόγησης και προώθησης των παιδιών στα πανεπιστήμια και στα ΤΕΙ.
Κύριε Πρόεδρε, ήθελα κλείνοντας να θέσω αυτό το τεράστιο για μένα ζήτημα κοινοβουλευτικής τάξης. Αφορά τη λειτουργία και το κύρος του Κοινοβουλίου. Τιμώ τον κ. Ταλιαδούρο και το γνωρίζει και όλους τους συναδέλφους, στους οποίους ως Υφυπουργοί έχουν μεταβιβαστεί –όπως και στους Γενικούς Γραμματείς και στους Γενικούς Διευθυντές- αρμοδιότητες των Υπουργών. Όμως, υπάρχει η διάταξη του Συντάγματος που ορίζει ποιοι αποτελούν το Υπουργικό Συμβούλιο και ποιοι είναι υπεύθυνοι απέναντι της Βουλής για τις αποφάσεις που λαμβάνουν, για την πολιτική που εφαρμόζουν. Είναι οι Υπουργοί. Εδώ έχουμε αυτά τα τέσσερα χρόνια και πλέον φθάσει στο σημείο να κυριαρχήσει πια μία παράδοση που σημαίνει ότι μπορεί εδώ οι Βουλευτές να επερωτούν και θα στείλει ο Υπουργός τον Υφυπουργό. Αυτό συνέβη και πριν από λίγες ημέρες για το τεράστιο θέμα της ακρίβειας και του οργίου των μονοπωλίων και των καρτέλ με τον κύριο Υπουργό Ανάπτυξης που έστειλε το θύμα, τον Υφυπουργό του, ο οποίος χωρίς καμία στήριξη, καμία δυνατότητα να έχει κάποιο αποτέλεσμα προσπαθεί. Λοιπόν, και ο κ. Ταλιαδούρος σωστά ήρθε να μας πει αυτά που υπηρεσιακά μας είπε γιατί είναι και περιορισμένες οι αρμοδιότητές του.
Εδώ τίθενται πολιτικά ζητήματα, τι είδους παιδεία θέλετε. Θέλετε αυτό που γίνεται στην υγεία, όπου οργιάζουν τα διάφορα ιδιωτικά κέντρα υγείας; Θέλετε αυτή να είναι η κατάληξη και του δημόσιου εκπαιδευτικού μας συστήματος; Δεν μπορώ να φανταστώ, κύριε Πρόεδρε, ότι αυτό που ως νέος φοιτητής είχα υποστεί -οι εγγραφές μου γίνονταν κατά τον Δεκέμβρη ή Γενάρη μήνα αφού έπρεπε να πάρω και το δώρο Χριστουγέννων που ως εργαζόμενος φοιτητής δεν είχα άλλη δυνατότητα- θα ίσχυε και σήμερα.
Αυτό δηλαδή έπειτα από πενήντα χρόνια επιφυλάσσετε για τα παιδιά των νεωτέρων, για τα εγγόνιά μας; Η Ελλάδα έχει ανάγκη από την έρευνα και γενικά τις μεταπτυχιακές σπουδές στα πανεπιστήμια, στα ΤΕΙ; Εσείς λέτε για δίδακτρα. Τι σημαίνει αυτό; Έτσι θα ανταγωνιστείτε αυτό που λέτε, τα μη κρατικά, ιδιωτικά, μη κερδοσκοπικά πανεπιστήμια;
Δείτε τι γίνεται με τα διάφορα ιδιωτικά κέντρα υγείας. Χρήμα ρέει, κύριε Πρόεδρε, στα μέσα ενημέρωσης. Το πιο ασήμαντο περιστατικό παρουσιάζεται ως πρώτο θέμα στα δελτία ειδήσεων, διότι αυτό προάγει τον κάθε επιχειρηματία που εμπορεύεται την υγεία του κοσμάκη. Όποιο περιστατικό συμβεί σ’ ένα κρατικό νοσοκομείο, αυτό προβάλλεται βέβαια προς την αντίθετη κατεύθυνση.
Κύριε Πρόεδρε, κλείνω ανακοινώνοντας στο Σώμα κάτι το οποίο ο κ. Ταλιαδούρος ίσως το γνωρίζει, γιατί ήμασταν μαζί στη Γενική Συνέλευση της Επιστημονικής Ένωσης των Τεχνολογικής Εκπαίδευσης Μηχανικών, όπου μας παραπονέθηκαν ότι ζητούσαν επί ενάμιση χρόνο να τους δεχθεί ο Υπουργός Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων και δεν τους εδέχετο. Κι εσείς δείξατε προθυμία και εγώ πήρα τον κύριο Υπουργό, τον παρακάλεσα, και μου υπεσχέθη ότι σε μια εβδομάδα θα τους δει οπωσδήποτε. Συνολικά, κύριε Πρόεδρε, έχουν περάσει τρία χρόνια. Και η διοίκηση του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος, αυτός ο «βραχνάς» για την ελληνική κοινωνία και οικονομία, που κάποτε αποτελούσε προπομπό για σοβαρές διεργασίες και ανακατατάξεις στην ελληνική κοινωνία, σήμερα αποτελεί την πλέον σκληρή συντεχνία. Εκεί, κύριε Θεοδοσιάδη, σκόνταφτε και κάθε προσπάθεια για τα ΤΕΙ. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Και σκόνταφτε και επί ΠΑ.ΣΟ.Κ. και τώρα επί Νέας Δημοκρατίας. Διότι αυτοί οι οποίοι ελέγχουν και το Τεχνικό Επιμελητήριο είναι γνωστοί μεγαλομελετητές και μεγαλοκατασκευαστές των οποίων, κύριε Πρόεδρε, είναι δέσμια και αυτή η Κυβέρνηση. Ο κ. Σουφλιάς δέχεται επανειλημμένως και ανταποκρίνεται πλήρως σ’ αυτά τα συμφέροντα, είτε συντεχνιακά είναι, είτε οικονομικά, μεγαλοκατασκευαστών και άλλων, που ελέγχουν και την ενημέρωση του ελληνικού λαού, αλλά όσον αφορά την έκφραση των αποφοίτων των τεχνολογικών εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, αγαπητέ κύριε Θεοδοσιάδη, απαξιοί επί τρία χρόνια να δεχθεί έστω και για λίγο στο γραφείο του να ακούσει τα αιτήματά τους, στα οποία αναφέρθηκαν εδώ οι συνάδελφοί μου και δεν νομίζω ότι πρέπει εγώ να σας απασχολήσω άλλο. ʼλλωστε και ο χρόνος της ομιλίας μου έχει λήξει προ πολλού.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Η Κοινοβουλευτική Εκπρόσωπος του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας κυρία Μελά έχει το λόγο.
ΕΥΑ ΜΕΛΑ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Είναι φανερό, κύριοι Βουλευτές, ότι με αφορμή τη σημερινή συζήτηση για τα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων των ΤΕΙ, που επανέρχονται συνεχώς, γίνεται μια συστηματική προσπάθεια αποπροσανατολισμού από τα πραγματικά προβλήματα που γεννάει η υλοποίηση της πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης από την Κυβέρνηση σήμερα αλλά και από την προηγούμενη κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. στο χώρο της Παιδείας αλλά και της εργασίας.
Για παράδειγμα, γίνεται προσπάθεια να παρουσιαστεί και μέσα από το κείμενο της επερώτησης του ΠΑ.ΣΟ.Κ. ότι για την ανεργία των αποφοίτων φταίει το ότι είναι σε εκκρεμότητα τα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων των ΤΕΙ. Πρόσφατα η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας μέσω του Υπουργού Παιδείας ανακοίνωσε τη θέσπιση επαγγελματικών δικαιωμάτων σε πενήντα έξι Τμήματα των ΑΕΙ - ΤΕΙ επισημαίνοντας ότι συναντούν απλά κάποιες δυσκολίες στην αγορά της εργασίας. Η ουσία όμως, κύριοι Βουλευτές, είναι μια: η σταθερή και επίμονη προσπάθεια να υλοποιηθούν οι κατευθύνσεις της Μπολόνια, να προσαρμόσουν και να υποτάξουν την εκπαίδευση, ιδιαίτερα την ανώτατη, στη στρατηγική της Λισσαβώνας, προκειμένου να υπερασπίσει τα κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου και να ενισχύσει την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων και την κερδοφορία τους. Και αυτή την πολιτική υλοποιεί σήμερα η Νέα Δημοκρατία, όπως την είχε υλοποιήσει παλιότερα και το ΠΑ.ΣΟ.Κ..
(Με όλα αυτά τα μέτρα προωθείται η δημιουργία τριών κύκλων σπουδών, όπου στον πρώτο κύκλο παρέχονται γενικόλογες σπουδές που θα διαμορφώνουν μια πλατιά μάζα φτηνού, ευέλικτου εργατικού δυναμικού, χωρίς δικαιώματα, χωρίς προσδοκίες από το χώρο της εργασίας. Αυτή την ανάγκη υπηρετεί η περιβόητη σύνδεση της εκπαίδευσης των πανεπιστημίων με την αγορά.
Να θυμίσουμε ότι η διακήρυξη της Μπολώνια και οι μετέπειτα αποφάσεις έχουν βασικό στόχο την πλήρη ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης και να θυμίσουμε επίσης ότι η διακήρυξη της Μπολώνια για την ανώτατη εκπαίδευση έγινε το 1999.
Ακριβώς, λοιπόν, αυτή την πολιτική της υποβάθμισης της ανώτατης εκπαίδευσης υπηρετούσε και η υποτιθέμενη ανωτατοποίηση των Τ.Ε.Ι., η οποία όχι μόνο δεν έλυσε κανένα ουσιαστικό πρόβλημα, αλλά αντίθετα όξυνε τα προβλήματα δραματικά, αφού η ανωτατοποίηση, κύριοι Βουλευτές, δεν γίνεται με βαφτίσια, αλλά με βάση έναν σχεδιασμό που πρέπει να γίνεται στη βάση των επιστημονικών αντικειμένων και με αύξηση κονδυλίων και υποδομών, πράγμα που δεν έγινε.
ʼλλωστε και σήμερα η Ευρωπαϊκή Ένωση προωθεί με διάφορα μέτρα τη δημιουργία μιας «σούπας» –κυριολεκτικά- μεταλυκειακής, όπου θα εμπλέκονται τα πάντα, από τα Ινστιτούτα Επαγγελματικής Κατάρτισης και τα Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών μέχρι τα πανεπιστημιακά ιδρύματα, γιατί αυτό θα διασφαλίζει –όπως ισχυρίζεται- τη μέγιστη κινητικότητα και ευελιξία τόσο στην εκπαίδευση όσο και στην αγορά εργασίας. Και αυτό για εμάς πλήττει την ίδια την επιστήμη, πλήττει τους σπουδαστές και φέρνει συγκρούσεις μεταξύ των αποφοίτων των διαφόρων σχολών.
Οι Κυβερνήσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ. στα προηγούμενα χρόνια έφτιαχναν τμήματα με βάση το νέο ευρωπαϊκό προσανατολισμό, αξιοποιώντας τα ευρωπαϊκά κονδύλια, για να δώσουν μεταξύ άλλων ώθηση στην υποταγή της ανώτατης εκπαίδευσης στις δυνάμεις της αγοράς, πράγμα που λεγόταν και επίσημα. Επικαλείται μάλιστα το ΠΑ.ΣΟ.Κ. με τη συγκεκριμένη επερώτηση και τη σχετική διάταξη του ν. 2916/2001, όπου αναφέρεται ότι τα επαγγελματικά δικαιώματα πρέπει να έχουν θεσπιστεί έξι μήνες πριν την πρώτη αποφοίτηση.
Στην πράξη, αυτό που ζουν οι σπουδαστές –και έχει ζήσει η επιστημονική κοινότητα- είναι ότι φτιάχτηκαν τμήματα με τη συνένωση αποσπασματικών γνώσεων από διάφορα επιστημονικά αντικείμενα ή με τον κατακερματισμό επιστημονικών αντικειμένων. Στην πορεία διαμορφωνόταν το πρόγραμμα σπουδών και όταν αποκτούσαν μάζα αποφοίτων, έψαχναν οι κυβερνήσεις να δουν τι μπορούν να κάνουν και πού θα απασχολήσουν αυτούς τους αποφοίτους.
Χαρακτηριστικό είναι και περιγράφεται αυτό μέσα στα ίδια τα Προεδρικά Διατάγματα που αφορούν τα Τ.Ε.Ι. Ακόμα και τα επαγγελματικά δικαιώματα που δόθηκαν στο παρελθόν και τα οποία το ΠΑ.ΣΟ.Κ. επικαλείται, στις περισσότερες των περιπτώσεων αναλώνονται σε περιγραφές του τι θα μπορούσε να κάνει ο πτυχιούχος άμα έβρισκε δουλειά. Μα, αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα, κύριοι Βουλευτές. Δεν βρίσκει ο απόφοιτος δουλειά!
Για παράδειγμα, η περιγραφή του τι μπορεί να κάνει ο απόφοιτος των Ιατρικών Εργαστηρίων ή της Νοσηλευτικής δεν του εξασφαλίζει δουλειά, όταν υπάρχουν είκοσι χιλιάδες και πλέον κενές θέσεις εργασίας σε ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό στο Εθνικό Σύστημα Υγείας. Γιατί αυτή είναι η πολιτική της Νέας Δημοκρατίας σήμερα, αυτή είναι η ουσία!
Ενδεικτικά σταχυολογώ από τα Προεδρικά Διατάγματα που ήδη υπάρχουν και που αναφέρονται στα Τ.Ε.Ι. για κάποιους αποφοίτους και περιγράφουν το τι έχουν δικαίωμα να κάνουν. Αναφέρεται, για παράδειγμα, στη Σχολή Επαγγελμάτων Υγείας-Πρόνοιας: κάλυψη σωματικών και πνευματικών αναγκών των ασθενών, στη Σχολή Τεχνολογικών Εφαρμογών: ενεργοποίηση και παύση ενεργοποίησης μηχανήματος, στη Σχολή Τεχνολογίας Γεωπονίας: συγκομιδή, συσσώρευση και μεταφορά αγροτικών προϊόντων.
Η Κυβέρνηση σήμερα, κύριοι Βουλευτές, συνεχίζοντας την ίδια πολιτική προχωρά ακόμα παραπέρα από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. Ιδιαίτερα στα Τ.Ε.Ι. με αφορμή τη βάση του «10», το νόμο-πλαίσιο, αξιοποιώντας το νομοθετικό πλαίσιο του παρελθόντος, προωθεί την αναμόρφωση των προγραμμάτων σπουδών με στόχο την ακόμα μεγαλύτερη υποβάθμισή τους.
Το αποτέλεσμα είναι να αλλάζει το περιεχόμενο σπουδών πολλών τμημάτων, εφ’ όσον αφαιρούνται τα αναγκαία εργαστήρια, αλλά και θεωρητικά μαθήματα, προκειμένου να μειωθεί το κόστος σπουδών. Συγχωνεύονται τμήματα και σε άλλα αλλάζουν τελείως το αντικείμενο των σπουδών. Μάλιστα η Κυβέρνηση καλεί τα ιδρύματα, το εκπαιδευτικό προσωπικό και τους σπουδαστές, να αποφασίζουν για όλα αυτά, αναλαμβάνοντας τα ίδια την ευθύνη και το ρίσκο της όποιας αποτυχίας, ενώ η Κυβέρνηση απαλλάσσεται από την αποκλειστική ευθύνη να σχεδιάζει και να χρηματοδοτεί.
Είναι φανερό ότι η Κυβέρνηση, με τη σύμφωνο γνώμη του ΠΑ.ΣΟ.Κ., ετοιμάζεται να εφαρμόσει την ευρωπαϊκή Οδηγία 36 του 2005 που έχει ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων στα ΑΕΙ και στα ΤΕΙ της χώρας, δίνοντας ένα ακόμη χτύπημα στα όποια επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων, αφού με τη συγκεκριμένη Οδηγία, εξισώνονται τριετείς σπουδές με τετραετείς, ακόμη και με πενταετείς, πιέζοντας φυσικά προς τα κάτω τα δικαιώματα όλων. Προφανώς τα μεγαλύτερα θύματα είναι οι ίδιοι οι απόφοιτοι.
Ταυτόχρονα, με την επιχειρούμενη εφαρμογή της Οδηγίας αυτής, η Κυβέρνηση παρακάμπτει στην πράξη το άρθρο 16 με την αναγνώριση των ιδιωτικών πανεπιστημίων, των ιδιωτικών κολεγίων και των διαφόρων κέντρων και την ισοτιμία τους με τα ΑΕΙ της χώρας.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας της κυρίας Βουλευτού)
Ένα λεπτό, κύριε Πρόεδρε, παρακαλώ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Αρκεί να είναι ένα λεπτό, παρακαλώ.
ΕΥΑ ΜΕΛΑ: Αυτό που απαιτείται κατά τη γνώμη μας είναι το εξής. Τα επαγγελματικά δικαιώματα συνδέονται άμεσα με το δικαίωμα για μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους. Στη βάση αυτή απαιτείται ένα σχέδιο που θα αξιοποιήσει όλο το εργατικό δυναμικό. Απαιτείται ένα σχέδιο ανάπτυξης που θα αξιοποιεί και θα αναπτύσσει τις παραγωγικές δυνατότητες και θα στοχεύει στην πλήρη κάλυψη των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, με βάση την εξέλιξη των επιστημών.
Σε ένα τέτοιο σχέδιο ανάπτυξης προς όφελος του λαού, θα πρέπει να οργανώνεται και η εκπαίδευση της χώρας. Με άλλα λόγια, πρώτα να καθορίζεται το τι θέλουμε να κάνει ο απόφοιτος και αυτό να κατοχυρώνεται με την απόκτηση του πτυχίου του και μόνο, χωρίς κανένα μηχανισμό πιστοποίησης, χωρίς καμιά άλλη απολύτως προϋπόθεση. Με βάση, λοιπόν, αυτό το σκοπό του συγκεκριμένου τμήματος, να καθορίζεται το πρόγραμμα σπουδών, η χρονική τους διάρκεια.
Αν για την αυτόνομη άσκηση του επαγγέλματος ο απόφοιτος χρειάζεται την ολοκληρωμένη γνώση ενός επιστημονικού αντικειμένου, το τμήμα αυτό θα πρέπει να εντάσσεται στην ανώτατη εκπαίδευση. Αν απαιτείται η απόκτηση γνώσεων στη βάση ενός συγκεκριμένου γνωστικού αντικειμένου που συνιστά απλώς επάγγελμα, -βεβαίως όχι φθηνή και ευέλικτη κατάρτιση μιας χρήσης- το τμήμα αυτό θα πρέπει να εντάσσεται σε έναν κύκλο επαγγελματικών σχολών, αποκλειστικά δημόσιων και δωρεάν, οι οποίες θα καλύπτουν όλα τα επαγγέλματα και θα δίνουν στον απόφοιτο όλη την απαραίτητη γνώση για να μπορεί να ανταποκριθεί με πληρότητα στην άσκησή του.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας της κυρίας Βουλευτού)
Αυτό που θέλουμε να πούμε είναι ότι γι’ αυτό το σχέδιο υπεύθυνη είναι η Κυβέρνηση. Δεν μπορεί αυτός ο σχεδιασμός να γίνει στο επίπεδο του κάθε ιδρύματος. Απαιτείται ένας συνολικός σχεδιασμός, όπου τα τμήματα των ΤΕΙ …
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Βλέπω ότι δεν συγκινείστε από το κουδούνι. Σας παρακαλώ, έχετε μιλήσει δυο λεπτά επιπλέον. Ολοκληρώστε επιτέλους! Από κείμενο διαβάζετε, που δεν επιτρέπεται. Μπορείτε να προσδιορίσετε το χρόνο.
ΕΥΑ ΜΕΛΑ: Εντάξει, κύριε Πρόεδρε, ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Ευχαριστώ πολύ.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Διαβάζουν από κειμένου, παλαιοί Βουλευτές κύριε Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Αυτό νομιμοποιεί την παρανομία κύριε Πρόεδρε; Εσείς, εγώ και ο κ. Βενιζέλος και τίνες άλλοι, δεν κάνουμε ποτέ χρήση αυτού, τηρούντες και εξ αυτού του λόγου τον Κανονισμό.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Να το λέτε, όμως, σε όλους και στους παλαιούς.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Όντως. ʼλλωστε εγώ το έθεσα μόνο εν συναρτήσει προς την υπέρβαση του χρόνου. Όποιος διαβάζει κείμενο, μπορεί να προσδιορίζει και το χρόνο που θα τελειώσει.
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Σύμφωνοι, αλλά να είμαστε σε όλους δίκαιοι.
ΕΥΑ ΜΕΛΑ: Ναι, αλλά είστε ελαστικός σε ορισμένες περιπτώσεις κύριε Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Το λόγο έχει ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ κ. Κουράκης.
ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΚΟΥΡΑΚΗΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κύριε Υπουργέ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι αξιοσημείωτη μια δήλωση του κυρίου Στυλιανίδη -δείχνει τη φιλοσοφία του ανδρός- σε χθεσινή συνέντευξη, που στην ερώτηση, η οποία είναι με δεδομένη την άποψη που προ ημερών διατύπωσε για τα πανεπιστήμιά μας, «θα ενθαρρύνατε σήμερα τα παιδιά σας να φοιτήσουν στα δημόσια πανεπιστήμια ή θα επιλέγατε τη λύση του εξωτερικού;» ο κύριος Υπουργός απαντά με ειλικρίνεια ως πατέρας, αλλά ξεχνάει ότι είναι Υπουργός Παιδείας και οφείλει να υπηρετεί το Σύνταγμα και το δημόσιο πανεπιστήμιο.
Λέει, λοιπόν, στην απάντησή του: «Θα ενθάρρυνα τα παιδιά μου να επιδιώξουν τις προπτυχιακές σπουδές τους να τις κάνουν σε ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο και τις μεταπτυχιακές στο εξωτερικό».
Προφανώς, ο κύριος Υπουργός αγνοεί ότι ο ίδιος και πολλοί άλλοι εκ των συμπολιτών μας έχουν τη δυνατότητα να στείλουν τα παιδιά τους ιδίοις εξόδοις στο εξωτερικό, αλλά το σύνολο σχεδόν του ελληνικού λαού δεν έχει αυτή τη δυνατότητα. Προφανώς ζει σ’ έναν άλλο κόσμο, όπου θεωρεί ότι η ταξική καταγωγή και η οικονομική δυνατότητα είναι αυτά που καθορίζουν το αν κάποιος έχει την ίδια ευκαιρία σ’ αυτό το αγαθό που λέγεται γνώση και μόρφωση.
Βεβαίως, στην Ελλάδα, δυστυχώς, οι μεταπτυχιακές σπουδές εδώ και πάρα πολλά χρόνια έχουν έναν έντονο ταξικό χαρακτήρα, καθώς ορίζονται δίδακτρα για να μπορέσει κάποιος να αντιμετωπίσει αυτές τις σπουδές.
Στο ζήτημα της συνέντευξης ο κύριος Υπουργός χρησιμοποιεί μία άκρως αποκαλυπτική ορολογία και λέει «θεωρώ ότι η αναθεώρηση του άρθρου 16 και η απελευθέρωση της αγοράς…» -ναι, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, της αγοράς!- «… στην τριτοβάθμια εκπαίδευση θα τονώσει λόγω άμιλλας ακόμα περισσότερο τις δημιουργικές δυνάμεις του ελληνικού δημόσιου πανεπιστημίου».
Προφανώς έχει σύγχυση ο κύριος Υπουργός ότι είναι άλλο πράγμα το πανεπιστήμιο και η γνώση και άλλο πράγμα είναι η αγορά. Προφανώς ζούμε σε μία κοινωνία της αγοράς, αλλά θα έλεγα ότι δεν χρειάζεται με τόσο απροκάλυπτο τρόπο να το δηλώνει και ο κύριος Υπουργός, παρ’ όλο που η ίδια πρακτική που ακολουθεί, το αποδεικνύει. Και δύο, τρεις ώρες πριν από τώρα, βγαίνοντας από το Μαξίμου μετά τη συνάντηση που είχε με τον κύριο Πρωθυπουργό, ο κ. Στυλιανίδης δήλωσε ότι χρειάζεται να βρεθούν διασταλτικές ερμηνείες του Συντάγματος, ώστε να ιδρυθούν ιδιωτικά πανεπιστήμια και διατύπωσε την άποψη ότι θα βρεθούν και επιχειρηματίες χορηγοί.
Καταλαβαίνετε, λοιπόν, ότι βρισκόμαστε μπροστά σ’ έναν εξαιρετικά άγριο και επιθετικό καπιταλισμό, όπου το ζήτημα της παιδείας υπόκειται σ’ αυτούς τους κανόνες. Πρέπει, βέβαια, να πούμε ότι αυτή η εξαιρετική επιθετικότητα που δείχνει τελευταία ο κ. Στυλιανίδης ενάντια στο ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο προέρχεται σε κάποιο βαθμό από την ενίσχυση από πλευράς του ΠΑ.ΣΟ.Κ., όταν η κα Διαμαντοπούλου δηλώνει μπροστά στις κινητοποιήσεις που υπάρχουν αυτή τη στιγμή στα πανεπιστήμια ότι θα πρέπει να αναθεωρηθεί το άρθρο 16 και να ανοίξει ο δρόμος στο ιδιωτικό πανεπιστήμιο.
Δικαίωμά τους, βέβαια, αλλά να ξέρουμε ότι αυτή η στάση του κ. Στυλιανίδη έχει προλειανθεί και ευνοείται απ’ όλο αυτό το έδαφος που ανέπτυξα προηγουμένως.
Σχετικά με το θέμα που συζητούμε, βεβαίως και τα T.E.I. ιδρύθηκαν το 1983 από το ΠΑ.ΣΟ.Κ., αλλά αυτή η ίδρυση με τον τρόπο που έγινε, καθόλου δεν έδωσε τέλος στη στρεβλή εξέλιξη της τεχνολογικής εκπαίδευσης στη χώρα μας, όπως ισχυρίζεται το κείμενο της επερώτησης. Θα λέγαμε ότι περισσότερο την ενσωμάτωσε και την αναπαρήγαγε τόσο σε δομικό επίπεδο, δηλαδή στον τρόπο με τον οποίο είναι διαρθρωμένες οι σπουδές, όσο και με το ότι «φυτεύτηκαν» T.E.I. –συγγνώμη για την έκφραση- σε κάθε μικρή πόλη για λόγους μικροκομματικών εντυπώσεων.
Έτσι, λοιπόν, είχαμε απόφοιτους πολλών ταχυτήτων ακόμα και σε τομείς που η παραγωγική διαδικασία δεν το επέβαλε. Το επέβαλε, όμως, η ανάγκη του κεφαλαίου για ύπαρξη εργατικού δυναμικού με λιγότερα δικαιώματα, λιγότερες απαιτήσεις, λιγότερους μισθούς.
Και, βεβαίως, η θεσμοθέτηση επαγγελματικών δικαιωμάτων σ’ ένα τέτοιο σύστημα παύει να βασίζεται στη λογική ανάλυση των επιστημονικών αντικειμένων των παραγωγικών και κοινωνικών αναγκών και μετατρέπεται σε μία τυπική υποχρέωση του κράτους που στην ουσία, ακόμα και σ’ αυτό δεν ανταποκρίθηκε.
Στη δεύτερη φάση ανάπτυξης των T.E.I., τα πράγματα έγιναν λίγο χειρότερα. Σε συνέπεια με τη γενικότερη πολιτική για την υποβάθμιση της δημόσιας τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, οι κυβερνήσεις προχώρησαν στη δημιουργία διαφόρων τμημάτων T.E.I. και Α.Ε.Ι. με εξαιρετικά υποβαθμισμένο περιεχόμενο. Είναι αυτό που χρησιμοποιούσαμε ως έκφραση και λέγαμε «τμήματα της τυποτολογίας» που δεν θεράπευαν κανένα γνωστικό αντικείμενο και φυσικά έγιναν χωρίς κανέναν σχεδιασμό και ανάγκη υλοποίησης αυτών των αντικειμένων σε επίπεδο τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Μάλιστα, επί υπουργίας Αρσένη, αυτή η πολιτική έφθασε στο απόγειο της, όταν μέσω των προγραμμάτων, όπως είναι το ΕΠΕΑΕΚ, πολλαπλασιάστηκαν αυτά τα τμήματα, καθώς και τα αλήστου μνήμης Προγράμματα Σπουδών Επιλογής που ευτυχώς το φοιτητικό κίνημα τα έστειλε με συνοπτικές διαδικασίες στο «χρονοντούλαπο της ιστορίας», όπως συνήθιζε να λέει το ΠΑ.ΣΟ.Κ.
Βέβαια, μετά από όλα αυτά ήταν αναμενόμενο τα επαγγελματικά δικαιώματα αυτών των νέων τμημάτων να είναι εξαιρετικά περίπλοκη υπόθεση, αφού πλέον είχαμε απομακρυνθεί από το πρότυπο των στοιχειωδώς –έστω- ολοκληρωμένων γνωστικών αντικειμένων.
Και το 2001 έρχεται η μεγάλη νομοθετική αλλαγή για τα ΤΕΙ με τη μορφή πάλι της ψευδεπίγραφης ανωτατοποίησης, χωρίς να αλλάξει τίποτα στο σχεδιασμό, στη λειτουργία και στα αντικείμενα που διδάσκουν, χωρίς να ανοίξει καθόλου η συζήτηση για το ποια σχέση έπρεπε να έχουν τα ΤΕΙ με τα ΑΕΙ, τι ανάγκες εξυπηρετεί το καθένα, γιατί απορρίφθηκε για μία ακόμα φορά η ιδέα της ενιαίας, δημόσιας και δωρεάν τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και επιλέχθηκαν ξανά ψευδεπίγραφα σχήματα μια κατ’ όνομα ανώτατης, αλλά δισυπόστατης εκπαίδευσης.
Τέλος, έχουμε την περίοδο της Νέας Δημοκρατίας, η οποία βεβαίως βρήκε ένα έδαφος μέσα σε μία άναρχη και υποβαθμισμένη ταυτότητα των ΤΕΙ και συνέχισε την ίδια κατεύθυνση, όπου τα ΤΕΙ ήταν και είναι στραμμένα στα βραχυπρόθεσμα συμφέροντα της αγοράς με εργασιακές σχέσεις οι οποίες καταστρατηγούνται και βεβαίως, οι απόφοιτοι είναι σε ένα συνεχές κυνήγι πιστωτικών μονάδων και πιστοποιήσεων για πράγματα που μέχρι χθες καλύπτονταν από το πτυχίο τους.
Συμπερασματικά, θα λέγαμε ότι για το Συνασπισμό της Ριζοσπαστικής Αριστεράς και τις δυνάμεις που αγωνίζονται μέσα στο εκπαιδευτικό κίνημα για τη διασφάλιση και τη διεύρυνση του δημόσιου χαρακτήρα της παιδείας, σήμερα δεν επερωτάται μόνο η Νέα Δημοκρατία για την πολιτική της. Η επερώτηση πρέπει να απευθυνθεί συνολικά για την πολιτική που ακολουθήθηκε εδώ και είκοσι πέντε χρόνια στο ζήτημα των ΤΕΙ και από τα δύο κόμματα με τις διαφορές, αλλά και με τις ταυτίσεις τους.
Θεωρούμε ότι η χώρα πρέπει να προχωρήσει στην άρση του διχασμού της ανώτατης εκπαίδευσης θεσμοθετώντας ενιαία, δημόσια και δωρεάν τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Φυσικά, για να γίνει αυτό, χρειάζεται τα ΤΕΙ να αλλάξουν κάτι παραπάνω από την ταμπέλα τους. Πρέπει να διατεθούν χρήματα, πρέπει να εμπλουτιστεί το προσωπικό τους -να θυμίσουμε ότι σήμερα ένα τεράστιο ποσοστό είναι έκτακτοι διδάσκοντες με σχέση σύμβασης- να αναβαθμιστούν μέσα από ακαδημαϊκές διαδικασίες τα προγράμματα σπουδών και να διευρυνθούν, ώστε να αντιστοιχούν σε κατά το δυνατόν αυτόνομα επιστημονικά αντικείμενα.
(Στο σημείο αυτό χτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Σε ενάμισι λεπτό τελειώνω, κύριε Πρόεδρε.
Σ’ αυτή, λοιπόν, την προοπτική, θα πρέπει να αντιμετωπιστεί και να επιλυθεί συνολικά το ζήτημα των επαγγελματικών δικαιωμάτων που αποτελεί απόρροια όλης αυτής της πολιτικής και όχι απλώς ένα παρεμπίπτον ζήτημα.
Εκτιμούμε, ως Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς, ότι πρέπει πάραυτα να ανταποκριθεί η πολιτεία στις υποχρεώσεις της, αναγνωρίζοντας συγκεκριμένα επαγγελματικά δικαιώματα για όσα ΤΕΙ δεν έχουν.
Επίσης, πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι είναι απαράδεκτο εν έτει 2008 το ελληνικό κράτος να ιδρύει τμήματα ΤΕΙ, χωρίς να έχει προβλέψει τα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων.
Είναι αδιανόητο, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ένα καινούριο τμήμα να αρχίζει να δέχεται φοιτητές, αλλά το κράτος να υποχρεούται να εκδώσει προεδρικά διατάγματα για τα επαγγελματικά δικαιώματα τέσσερα χρόνια μετά. Δηλαδή, εκατοντάδες άνθρωποι να σπουδάζουν, χωρίς να ξέρουν αν και ποια επαγγελματικά δικαιώματα θα έχουν ή αν θα κολλήσει σε κάποια γρανάζια η υπόθεσή τους.
Τέλος, θα ήθελα να πω ότι είναι αναγκαίο ο αγώνας των σπουδαστών των ΤΕΙ για τα επαγγελματικά τους δικαιώματα να είναι συνδεδεμένος με τους συνολικούς αγώνες για την ανατροπή της πολιτικής, της υποβάθμισης της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης που θέλει να παράγει πτυχία χαμηλού κύρους με περιορισμένα αντικείμενα αφήνοντας τους απόφοιτους ανυπεράσπιστους στην αγριότητα της αγοράς εργασίας.
Είναι σημαντικό να στηριχθούν από όλους τους φοιτητές οι κινητοποιήσεις των ΑΕΙ και ΤΕΙ ενάντια στα τετραετή επιχειρησιακά προγράμματα που έχουν στόχο να μετατρέψουν τα πανεπιστήμια από αυτόνομα ιδρύματα σε παραρτήματα του Υπουργείου Παιδείας. Εμείς θεωρούμε ότι αυτή η πολιτική, η πολιτική αγοράς, όπως είπα προηγουμένως, που ακολουθεί το Υπουργείο Παιδείας μπορεί να καταδικαστεί.
Σας ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ευχαριστούμε και εμείς.
Το λόγο έχει ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού κ. Βαΐτσης Αποστολάτος.
Κύριε Αποστολάτε, εάν επιθυμείτε, συμφωνούμε να μιλήσετε από τη θέση σας και καθήμενος.
ΒΑΪΤΣΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΑΤΟΣ: Ευχαριστώ πάρα πολύ, κύριε Πρόεδρε.
Κύριε Πρόεδρε, κύριοι συνάδελφοι, κύριε Υπουργέ, δέχθηκα να μιλήσω σήμερα σ’ αυτή την Αίθουσα γι’ αυτό το θέμα, γιατί νομίζω ότι τα δύο βασικά πράγματα που κάνουν τη ζωή καλύτερη είναι το «ψωμί και η παιδεία».
Και το λέω αυτό, γιατί ζούμε σ’ αυτούς τους χαλεπούς καιρούς της ανεργίας, την πείνας και της ανέχειας. Η έλλειψη παιδείας και η μη κατοχύρωση αυτών οι οποίοι κατάφεραν να σπουδάσουν επαγγελματικά ήταν στοιχειωδώς η αφορμή για να συμμετέχω σ’ αυτή τη συζήτηση μ’ αυτό το ρόλο.
Ομολογώ ότι άκουσα καταπληκτικά πράγματα. Συντάσσομαι πλήρως με τη θέση της επερώτησης της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, κύριε Υπουργέ, παρά το γεγονός ότι με πολύ φιλιππικό και πανηγυρικό λόγο και τεκμηριωμένα θα έλεγα ως προς τους νόμους, τους αριθμούς και τα χρόνια, θελήσατε να πείτε ότι είναι υποκριτική η στάση του σήμερα.
Ο Νέστωρ της Αίθουσας αυτής, ο αξιότιμος κ. Κακλαμάνης είπε ότι από το 1983 μέχρι σήμερα έχουν γίνει φοβερά λάθη, τόσο από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. όσο και από τη Νέα Δημοκρατία, στην εφαρμογή αυτών των νόμων, προκειμένου αυτά τα περίπου τριακόσιες πενήντα χιλιάδες παιδιά, σίγουρα πάνω από εκατό χιλιάδες απόφοιτοι των Τ.Ε.Ι. σήμερα, να μην μπορούν να βρουν δουλειά, να μην μπορούν να έχουν ελπίδα, ασφάλεια και προοπτική όπως επιτυχώς ο κ. Βενιζέλος σας θύμισε.
Βρίσκω εξαιρετικά πολύτιμες, τις πάντα με μία ανθρώπινη διάσταση, ποίησης όμως, παρατηρήσεις της συναδέλφου του Κ.Κ.Ε., για τη δύναμη του εφικτού των προτάσεων που κάνει. Δεν ξέρω πόσο είναι εφικτές.
Θέλω να πω ότι όλα αυτά είναι πάρα πολύ καλά, αλλά το ζήτημα είναι, τα παιδιά που μας ακούν και οι γονείς τους, τα παιδιά, αγόρια και κορίτσια, όπως πάλι επιτυχώς ειπώθηκε για τη χώρα τούτη, θέλουν να δουν τα παιδιά τους να βγάζουν ένα μηνιάτικο, σίγουρα πάνω από 700 ευρώ και θέλουν να δουν το αγαθό της γνώσης και της μόρφωσης, να μπορέσει να δώσει καρπούς, όχι μόνο στον εαυτό τους, στην οικογένειά τους, αλλά και στην οικονομική προοπτική της ύπαρξης αυτής της χώρας, αυτού του έθνους, αυτής της πατρίδας.
Δεν αμφιβάλλω καθόλου και ειδικά προς το ευγενικό πρόσωπό σας για τις προθέσεις που είναι προφανείς και καταφανείς, όπως είπατε. Αλλά σας θυμίζω και όχι χαριτολογώντας, ότι ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις.
Τις απλές σημειώσεις μου, που είδα ούτε λίγο ούτε πολύ μοιάζουν με αυτές που άκουσα, θα σας πω ότι έχουμε κληθεί κυριολεκτικά γι’ αυτό το καυτό θέμα που αφορά την εκπαίδευση, την παιδεία, που είναι πάντα σημαντικό αλλά χρήζει ουσιαστικών, εφαρμόσιμων και άμεσων κυρίως λύσεων.
Το σημερινό ανταγωνιστικό περιβάλλον, Τ.Ε.Ι. ή πανεπιστήμια ήσσονος προσπάθειας είναι καταδικασμένα σε θάνατο. Ζούμε σε μία κοινωνία γνώσης που έχει πάρα πολύ υψηλές και ταχύτατες απαιτήσεις. Και η χώρα μας δεν ανταποκρίνεται σ’ αυτές και η μεταρρύθμιση της ανώτερης παιδείας είναι επιτακτική ανάγκη. Πρέπει να ξεκινήσει αυτή δε από την επίλυση χρόνιων προβλημάτων, που όλοι είπαμε, ακούσαμε, όπως αυτό της αναγνώρισης των επαγγελματικών δικαιωμάτων, που πλήττουν τη σημασία και την ουσία της αξιοποίησης του αγαθού της γνώσης και της μόρφωσης, για να μπορούμε να κάνουμε λόγο πια για ελληνικό πανεπιστήμιο μέγιστης προσπάθειας και απόδοσης και κυρίως, ίσων ευκαιριών.
Το ζήτημα της ανωτατοποίησης των Τ.Ε.Ι. που στα χαρτιά σαφώς έχει γίνει πραγματικότητα με Προεδρικά Διατάγματα που έχουν εκδοθεί για πάρα πολλές ειδικότητες, είναι ανάγκη να λυθεί, να εφαρμοστεί, καλύπτοντας, όμως, όλο το φάσμα των ειδικοτήτων. Οι δέκα που μας είπατε, καταλαβαίνετε φαντάζομαι και μόνος σας, όχι μόνο δεν φτάνουν, αλλά δεν κάνουν τίποτε.
Η σημερινή κατάσταση βρίσκει τους Έλληνες φοιτητές που φοιτούν σε τριάντα ένα από τις ενενήντα τρεις ειδικότητες των Τ.Ε.Ι., να μην έχουν θεσμοθετημένα, επαναλαμβάνω και εγώ, δικαιώματα επαγγελματικά. Υποβαθμίζονται οι προσπάθειές τους, υπονομεύεται ο κόπος και όλη η δουλειά τους. Τους καλούμε να ζήσουν μέσα σε ένα κλίμα αστάθειας και αβεβαιότητας, σε έναν κόσμο που έχει γίνει τραγικός ως προς αυτές τις δυο διαστάσεις. Κατά συνέπεια, τους σπρώχνουμε με έμμεσο τρόπο σε πανεπιστήμια ξένα, που φυσικό και επόμενο είναι να τα εμπιστευτούν περισσότερο.
Το πρόβλημα γίνεται ακόμη μεγαλύτερο σήμερα ενόψει της εφαρμογής της Οδηγίας 05/36 της Ευρωπαϊκής Ένωσης που θα φέρει όντως σε δεινή κατάσταση, όπως και εσείς αναφέρετε στην επερώτησή σας, χιλιάδες πτυχιούχων των ΤΕΙ, οι οποίοι αν και έχουν πτυχίο ανώτατης σχολής του δημόσιου εκπαιδευτικού συστήματος, δεν μπορούν να έχουν ίσες επαγγελματικές ευκαιρίες με τους αποφοίτους αντίστοιχων ξένων ιδιωτικών σχολών. Αυτή η πραγματικότητα δεν είναι αποτέλεσμα μόνο της μη κατοχύρωσης των δικαιωμάτων, που είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα, αλλά και άλλων ανεπαρκειών που επιβάρυναν ανέκαθεν το έργο των ΤΕΙ, όπως η έλλειψη καθηγητών του επιστημονικού προσωπικού, η μη αναγνώριση του υπάρχοντος εκπαιδευτικού έργου, η έλλειψη βιβλίων, αναξιοπρεπείς κτηριακές εγκαταστάσεις.
Σας άκουσα να λέτε για πολλά καλά «θα» και κάποια λίγα που έχουν γίνει. Χαίρομαι γι’ αυτά που έχουν γίνει, αλλά το έργο που έχετε μπροστά σας είναι μεγάλο και είναι όλο δικό σας.
Με όλα αυτά που συμβαίνουν δεν υπάρχουν άλλοθι. Στρέφονται και καταφεύγουν οι νέοι σε τεχνητούς, ψεύτικους, ναρκωτικούς παραδείσους και θα μιλάμε πιο συχνά για πλατιά αυτοκτονικούς ιδεασμούς και δεν είμαι απ’ αυτούς που καταστροφολογούν και θα αυξάνεται ο αριθμός της εγκληματικότητας.
Νομίζω ότι υπάρχει μια πολύ απλή απάντηση. Είναι η παιδεία αλλά η εξασφάλισή της με όλα αυτά τα πολλά που σας είπαμε εδώ.
Είναι πραγματικά άδικο όλα αυτά τα παιδιά που επιλέγουν να κάνουν κάτι σωστό και δίκαιο να πληρώνουν τα όνειρα και τις φιλοδοξίες τους με τον τρόπο που υφίσταται σήμερα. Η άρση αυτής της αδικίας είναι δουλειά του Υπουργείου σας. Εξασφαλίστε τους, κατοχυρώστε τους και κάντε ό,τι καλύτερο μπορείτε για να δικαιωθούν.
Εγώ για τη μέρα που ξεκινάει αύριο, θα πω καλό κουράγιο, καλή επιτυχία στα παιδιά, αγόρια και κορίτσια, για ασφάλεια, ελπίδα και προοπτική.
Σας ευχαριστώ πολύ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Ευχαριστώ και εγώ, κύριε συνάδελφε.
Ο κ. Μπόλαρης έχει το λόγο για να δευτερολογήσει.
ΜΑΡΚΟΣ ΜΠΟΛΑΡΗΣ: Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.
Καταθέσαμε τον Ιανουάριο την επερώτηση που συζητούμε σήμερα γιατί έχοντας συμπληρώσει ο Υπουργός ΕθνικήςΠαιδείας πέντε μήνες στο Υπουργείο είχε κάνει πάρα πολλές δηλώσεις, όπως είπε προηγουμένως και ο κοινοβουλευτικός μας εκπρόσωπος, ο Βαγγέλης ο Βενιζέλος, για την αναγνώριση των επαγγελματικών δικαιωμάτων των ΚΕΣ, αλλά καμία απολύτως δήλωση για τις αναγνώριση των επαγγελματικών δικαιωμάτων των αποφοίτων των ΤΕΙ που είναι τριακόσιοι πενήντα χιλιάδες και των αποφοίτων πανεπιστημιακών σχολών, οι οποίες είναι επίσης πολλές δεκάδες χιλιάδες.
Από τη στιγμή που κατατέθηκε η επερώτηση και στη συνέχεια, είχαμε δηλώσεις οι οποίες έδειχναν ότι στο Υπουργείο Εθνικής Παιδείας κινείται κάτι. Βέβαια σήμερα ο παριστάμενος Υπουργός αναγκάστηκε να κάνει βουτιά στο παρελθόν, να πάει σε κινήσεις, δηλώσεις, πρωτοβουλίες και ενέργειες του 1994 για να δικαιολογήσει τη δική του αδράνεια.
Θέλω, όμως, να σας πω ότι απέτυχε. Απέτυχε γιατί στην ομιλία του επιχείρησε με ένα τρικ, με ένα τέχνασμα, να πει ότι το Υπουργείο έχει πάρει πρωτοβουλίες το τελευταίο διάστημα για την αναγνώριση των επαγγελματικών δικαιωμάτων. Γιατί είναι σαφές ότι οι απόφοιτοι των ΤΕΙ και όσοι είναι σήμερα στα ΤΕΙ, στις σχολές που δεν έχουν επαγγελματικά δικαιώματα, αυτό περιμένουν από το Υπουργείο, μια ρητή δήλωση που να λέει ότι ναι, υπάρχει η πολιτική βούληση για να λήξει αυτό το θέμα.
Ποιο ήταν λοιπόν, το τρικ, κύριε Πρόεδρε; Ο Υπουργός χώρισε τα επαγγελματικά δικαιώματα σε σχολές. Μας είπε στην πρώτη κατηγορία για τα τμήματα της πληροφορικής ότι έχει προωθηθεί σχέδιο προεδρικού διατάγματος στο Συμβούλιο της Επικρατείας για επεξεργασία. Είδα τα τμήματα τα οποία μνημονεύει και ξαναέρχομαι στο έγγραφο του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας, το οποίο είναι 9.1.2004 και διαπιστώνω ότι όλα τα τμήματα υπάρχουν εκεί και υπάρχει σχέδιο προεδρικού διατάγματος ήδη από το 2004, από τις 9 Ιανουαρίου.
(Δεύτερη κατηγορία είναι αυτά, τέσσερα τμήματα όλα και όλα της ΣΤΕΦ, για τα οποία υπήρξε αντιδικία στο Συμβούλιο της Επικρατείας, Πολιτικών Δομικών Έργων, Πολιτικών Έργων, Υποδομής, Τοπογραφίας κλπ. Αυτά ήταν μπλοκαρισμένα στο Σ.τ.Ε.
Μας λέει λοιπόν ο Υπουργός, ότι έχει λήξει ήδη ο σχετικός διάλογος με τους εμπλεκόμενους φορείς. Η απόφαση όμως του Σ.τ.Ε. που αφορούσε αυτά τα τμήματα, όπως είπε ο Βαγγέλης ο Βενιζέλος προηγουμένως, είναι του 2005.
Τρίτη κατηγορία είναι αυτή που αφορά ανθοκομεία κλπ. Μας λέει πάλι ο Υπουργός σήμερα ότι έχει λειτουργήσει επιστημονική επιτροπή.
Από το έγγραφο του Υπουργείου του 2004 στις 9 Ιανουαρίου επί Κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ μαθαίνουμε ότι γι’ αυτά τα τμήματα ήταν έτοιμα για συνυπογραφή τα προεδρικά διατάγματα από τα συναρμόδια Υπουργεία.
Πάμε στην τέταρτη κατηγορία, που μας λέει ότι λειτουργεί ήδη Επιστημονική Επιτροπή σήμερα, για τα οποία μαθαίνουμε από το Υπουργείο πάλι, ότι το 2004 τα μισά ήταν στο Σ.τ.Ε. έτοιμα και για τα άλλα μισά είχε πάρει το Σ.τ.Ε. απόφαση αναβολής.
Καλό λοιπόν το τρικ, αλλά επιχείρησε απλώς να κρύψει την έλλειψη πρωτοβουλίας από πλευράς του Υπουργείου τα προηγούμενα τρία χρόνια για να λύσει το θέμα και νομίζω πως επιχειρεί να καλύψει και την έλλειψη ρητής πολιτικής βούλησης για να διευθετηθεί το θέμα.
Γιατί, κύριε Πρόεδρε, διαπίστωσα, πως ο Υπουργός συνεχώς επαναλάμβανε και υπογράμμιζε ότι όσον αφορά το Υπουργείο Παιδείας είμαστε έτοιμοι. Τα στείλαμε για συνυπογραφή στα συναρμόδια.
Εάν έχει γίνει ο διάλογος και πήραν μέρος όλοι οι φορείς, όπως μας διαβεβαιώνει, έχει λήξει το θέμα, ή θα χρειαστεί να επανέλθουμε μετά από μερικούς μήνες με επερωτήσεις σε άλλα Υπουργεία συναρμόδια για να μάθουμε τι συμβαίνει;
Θα ήθελα να πω σχολιάζοντας, ότι ο κύριος Υπουργός δεν ακολούθησε αυτήν την τακτική της διγλωσσίας μόνο στο θέμα των επαγγελματικών δικαιωμάτων ΤΕΙ. Υπήρξαν αντίστοιχες δηλώσεις του και προχθές ακόμα που μας έλεγε για την άμυλα ιδιωτικών πανεπιστημίων με τα δημόσια, όταν αποφεύγει να πάρει θέση και να ξεκαθαρίσει τι θα γίνει με τη χρηματοδότηση των πανεπιστημίων, με τη συνεχή υποχρηματοδότηση. Δηλαδή, βάζει μπροστά την κοινωνία, προπαγανδίζει άμυλα ιδιωτικού και δημοσίου, όταν ο ίδιος δεν φροντίζει να χρηματοδοτήσει το δημόσιο πανεπιστήμιο και τα δημόσια ΤΕΙ. Αυτά είναι τεράστια ζητήματα. Γιατί δεν είναι άστοχες κουβέντες. Δείχνουν σαν τροχιοδεικτικά βλήματα, που θέλει να πάει η Κυβέρνηση τα θέματα της παιδείας. Δηλαδή τι θέλει να κάνει; Να έχουμε μία συνεχή διολίσθηση και να παραδίδονται κομμάτια από το δημόσιο τομέα της παιδείας στον ιδιωτικό. Και αυτό δεν συμβαίνει μόνο στον τομέα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, το είδαμε να γίνεται και στην Τεχνική Εκπαίδευση και στη δευτεροβάθμια, ακόμα και στα νηπιαγωγεία με την περσινή ψήφιση του νομοσχεδίου.
Όμως, κύριε Πρόεδρε, η ουσία είναι ότι η ελληνική οικογένεια έχει επωμισθεί τεράστια βάρη. Και λένε οι μελέτες που δημοσιεύθηκαν προχθές, ότι η ελληνική οικογένεια, ο Έλληνας πολίτης κατέβαλε το 40% για τη λειτουργία της δημόσιας παιδείας στην Ελλάδα. Αυτό λοιπόν τι σημαίνει; Το ποσό το οποίο ανακοινώθηκε είναι 4,2 δισεκατομμύρια ευρώ, 1,5 τρισεκατομμύριο δραχμές.
Αντί λοιπόν ο Υπουργός Παιδείας, η παριστάμενη ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας να πουν στην ελληνική οικογένεια πως θα αρθεί αυτό το βάρος, ανακοινώνουν το εξής εκπληκτικό, ότι θα κάνουν μεταρρύθμιση την επόμενη τετραετία. Βγαίνουν την παραμονή των εξετάσεων και μας λένε ότι δεν θα κάνουμε τίποτε γι’ αυτόν τον τομέα, όπου εκεί είναι το μεγάλο κόστος. Το μεγάλο κόστος της ελληνικής οικογένειας που είναι: Φροντιστήρια, προετοιμασίες, ξένες γλώσσες, ηλεκτρονικοί υπολογιστές, μουσική. Ποια είναι η παρέμβαση που κάνει το Υπουργείο Παιδείας απέναντι σε όλα αυτά τα τεράστιαα ζητήματα, από τα οποία υποφέρει η ελληνική οικογένεια και δεν μπορεί να ανταποκριθεί; Λέει ότι θα κάνω για τέσσερα χρόνια διάλογο και την επόμενη κυβερνητική περίοδο θα συζητήσω τι θα κάνω. Εάν αυτό θεωρείτε ότι είναι υπεύθυνη πολιτική την παραμονή της έναρξης των πανελλαδικών εξετάσεων, εάν δηλαδή αυτό είναι το μήνυμα το οποίο θέλει να στείλει η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας, το λάβαμε. Είναι σαφές.
Θα κλείσω λέγοντας το εξής, ότι πριν από λίγες μέρες βγήκε μία ανακοίνωση από τη ΔΑΚΕ των μηχανικών με την οποία λένε στον Υπουργό Παιδείας ότι οι δηλώσεις που έκανε στη ΝΕΤ σχετικά με τα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ δεν είναι απλώς εσφαλμένες, είναι εγκληματικές. Κύριε Υφυπουργέ, είναι οι δηλώσεις που έκανε ο Υπουργός σας στις 6 Μαΐου στο ραδιόφωνο της ΝΕΤ και το αισθάνθηκε πανταχούσα η ΔΑΚΕ των μηχανικών για την οποία δήλωνε ότι τα κατασκευαστικά τμήματα είναι σε επίπεδο βοηθών μηχανικών, δείχνοντας για μία ακόμα φορά ποια είναι η πολιτική βούληση, τι υποκρύπτουν αυτές οι συνεχείς δηλώσεις του Υπουργού και κατά πόσο πιστεύει όταν λέει ότι θα στηρίξει το δημόσιο πανεπιστήμιο. Και οι πράξεις του και οι δηλώσεις του δείχνουν αυτό ακριβώς που λέχθηκε προηγουμένως, δηλαδή ότι η Κυβέρνηση κινείται στη λογική απαξίωσης της δημόσιας παιδείας στην Ελλάδα.
Σας ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Ευχαριστούμε τον κύριο συνάδελφο.
Ο κύριος Υπουργός έχει το λόγο για να δευτερολογήσει.
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΤΑΛΙΑΔΟΥΡΟΣ (Υφυπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων): Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Θα ήθελα να αναφερθώ σε ορισμένα ζητήματα τα οποία ελέχθησαν από τους συναδέλφους στη Βουλή. Πρώτα απ’ όλα ετέθη το ζήτημα του ποια είναι η προτεραιότητα που δίνουμε. Η απάντηση είναι ότι η προτεραιότητά μας είναι η στήριξη, η βελτίωση και η αναβάθμιση της δημόσιας εκπαίδευσης. Αυτό δεν το λέμε απλά ρητορικά, το έχουμε αποδείξει με πράξεις. Πρώτα απ’ όλα, οι θεσμικές μας ρυθμίσεις ενισχύουν την αυτοδιοίκηση των ιδρυμάτων, τα εφοδιάζουν με εσωτερικό κανονισμό λειτουργίας και τα ιδρύματα θα αποκτούν πλέον πλαίσιο αξιολόγησης και κοινωνικής λογοδοσίας που έλειπε όλα αυτά τα χρόνια. Οι ρυθμίσεις αυτές δίνουν τη δύναμη στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα να πορευθούν στο νέο σύγχρονο ανταγωνιστικό περιβάλλον.
Δεύτερον, αυξήθηκε η χρηματοδότηση. Η ανώτατη εκπαίδευση χρηματοδοτείται με το 1,3% επί του Α.Ε.Π. πλέον των όσων πόρων διατίθενται από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Το 1,3% μας κατατάσσει στις πέντε πρώτες χώρες στην Ευρωπαϊκή Ένωση από πλευράς χρηματοδότησης. Είναι ενδεικτικό, μιας και μιλάμε για τα ΤΕΙ, ότι οι δαπάνες για τις λειτουργικές δαπάνες των ιδρυμάτων αυξήθηκαν την τετραετία της Νέας Δημοκρατίας κατά 70% και κατά 60%, όπως είπα στην πρωτολογία μου, αυξήθηκαν οι δαπάνες για τη σίτιση. Από την άλλη πλευρά, ενισχύθηκαν τα πανεπιστήμια αυτό το διάστημα με δύο χιλιάδες νέους καθηγητές και τα ΤΕΙ με οκτακόσιους νέους καθηγητές. Αυτά είναι μερικά στοιχεία ενδεικτικά της στήριξης που παρέχουν ουσιαστικά η πολιτεία και η Κυβέρνηση στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα της πατρίδας μας.
Από την άλλη πλευρά, εν όψει και της συζήτησης που έγινε στη Βουλή για την αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος, διατυπώθηκε και από τον Υπουργό και απ’ όλους μας που ήμασταν εδώ η θέση της Νέας Δημοκρατίας ότι είμαστε υπέρ της αναθεώρησης του άρθρου 16 και την εισαγωγή σ’ αυτό των μη δημόσιων και μη κερδοσκοπικών Ανώτατων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων και να αρθεί αυτό το curiosum της ελληνικής έννομης τάξης που απηχεί κάποιες παλιές εποχές της δεκαετίας του 1950 και κάτι σκοταδιστικές περιόδους άκρατου συντηρητισμού και να ακολουθήσουμε κι εμείς τα βήματα που υπάρχουν σε όλη την Ευρώπη. Πρέπει να πω ότι μόνο στην Ελλάδα υπάρχει αυτή η πρωτοτυπία της συνταγματικής απαγόρευσης Ανώτατων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων.
Θα ήθελα επίσης να πω στο δεύτερο θέμα ότι ελέχθη πως τα τρία χρόνια από το 2005 μέχρι σήμερα ήταν χρόνια χαμένα σε ό,τι αφορά την προσπάθεια για ρύθμιση των επαγγελματικών δικαιωμάτων με το επιχείρημα ότι η απόφαση 678 του 2005 ξεκαθάρισε το θέμα. Αυτό είναι λάθος. Η απόφαση 678 του 2005 έθεσε το ζήτημα και έθεσε το πρόβλημα και είπε με ποιον τρόπο πρέπει να καθορίζονται τα επαγγελματικά δικαιώματα και έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου για τον ανώτατο χαρακτήρα των ιδρυμάτων.
Συνεπώς από το 2005 και ύστερα, όπως είπα και στην πρωτολογία μου, έγιναν συγκεκριμένα και συγκροτημένα βήματα για να αρθεί η συνταγματική αμφισβήτηση και το 2007 θεσπίστηκε η διάταξη στο νόμο-πλαίσιο που φέραμε με την οποία τα ΤΕΙ υπάγονται ουσιαστικά στην παράγραφο 5 του άρθρου 16 του Συντάγματος και όχι στην παράγραφο 7 του άρθρου 16, όπως ήταν με το ν. 1404.
Ο νόμος 1404 μπορεί να ήταν μεν ένα σημαντικό βήμα για την ένταξη των Τ.Ε.Ι. στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, ο όρος, όμως, «τριτοβάθμια εκπαίδευση» δεν είχε ανταπόκριση στο σχετικό άρθρο του Συντάγματος και δημιουργούσε πρόβλημα συνταγματικό περί του χαρακτήρα των ανώτατων αυτών ιδρυμάτων, των Τ.Ε.Ι..
Εμείς με μία μεθοδικότητα και με το νόμο του 2005 και κυρίως με το νόμο του 2007 επιλύσαμε αυτό το ζήτημα. Παράλληλα, ξεκινήσαμε το διάλογο για να καθορίσουμε τα επαγγελματικά δικαιώματα, δεδομένου ότι όλα τα προεδρικά διατάγματα του 2004 με απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας είχαν κριθεί ότι έπρεπε να επιστραφούν. Μετά την έκδοση της απόφασης του Συμβουλίου της Επικρατείας κρίθηκε ότι αυτά δεν πληρούσαν τους όρους και τις προϋποθέσεις σύνταξης επαγγελματικών δικαιωμάτων που όριζε το Συμβούλιο της Επικρατείας.
Εν όψει αυτών οφείλαμε να κάνουμε διάλογο με όλους τους φορείς, με όλη την ακαδημαϊκή κοινότητα. Να γίνουν και να συνταχθούν τα προγράμματα και τα περιεχόμενα σπουδών εκατόν πενήντα τεσσάρων τμημάτων των Τ.Ε.Ι., τα οποία δεν υπήρχαν. Πώς θα εκδόσεις προεδρικά διατάγματα για επαγγελματικά δικαιώματα τα οποία απορρέουν από τα προγράμματα και τα περιεχόμενα σπουδών, όταν τα ιδρύματα δεν είχαν; Είναι σαφές.
ʼρα, λοιπόν, λύσαμε και αυτό το θέμα, λύσαμε το συνταγματικό ζήτημα, προχωρήσαμε το διάλογο. Εκδόθηκαν και δημοσιεύτηκαν οι δέκα ειδικότητες το 2006. Έχουμε στείλει στο Συμβούλιο της Επικρατείας άλλες έντεκα ειδικότητες της πληροφορικής που ολοκληρώθηκαν όλες αυτές οι συζητήσεις. Ολοκληρώνεται η συζήτηση σε πολλά θέματα επαγγελματικών δικαιωμάτων πολλών ειδικοτήτων στις επιστημονικές επιτροπές και το ΣΑΤΕ τον Ιούνιο θα αρχίσει να επιλαμβάνεται αυτών των ζητημάτων.
Ελέχθη, επίσης, ότι δεν έγινε κουβέντα και συζήτηση για τα επαγγελματικά δικαιώματα των πανεπιστημίων. Στο τέλος της πρωτολογίας μου αναφέρθηκα σε μια σειρά επαγγελματικών δικαιωμάτων τμημάτων πανεπιστημίων, τα οποία τόσα χρόνια δεν είχαν. Εμείς το λύσαμε. Για άλλα μεν εξεδόθησαν τα προεδρικά διατάγματα όπως στο Τμήμα του Πολυτεχνείου, άλλα δε βρίσκονται στο ΣΑΤΕ για την ολοκλήρωση της συζήτησης και του διαλόγου για να προχωρήσουν μετά στο Συμβούλιο της Επικρατείας.
ʼρα, μέσα στο 2008, όπως έχει κατ’ επανάληψη δηλώσει ο Υπουργός Παιδείας κ. Στυλιανίδης, όλα τα επαγγελματικά δικαιώματα όλων των τμημάτων πανεπιστημίων και Τ.Ε.Ι. θα έχουν είτε εκδοθεί είτε θα βρίσκονται στο Συμβούλιο της Επικρατείας για την επεξεργασία τους, άρα θα έχουν ολοκληρωθεί.
Ελέχθη, επίσης, ότι έγινε εξαγγελία εν όψει των εξετάσεων για τον τρόπο αλλαγής του εξεταστικού συστήματος από τον Υπουργό Παιδείας, ενώ άλλος αγορητής του ΠΑ.ΣΟ.Κ. είπε ότι δεν γίνεται διάλογος και γιατί να γίνεται διάλογος τέσσερα χρόνια.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αυτό το οποίο είπε ο Υπουργός Παιδείας είναι ότι ανοίγει ο διάλογος. Ο καθένας μπορεί να καταθέσει τις απόψεις του, τις προτάσεις του για το πώς θα αλλάξει στο μέλλον ο τρόπος εισαγωγής στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα. Ο νόμος θα έρθει μετά τη λήξη του διαλόγου στην επόμενη θητεία της Βουλής, ώστε να δώσουμε επαρκή χρόνο για διάλογο, να μη θορυβηθεί κανείς, να μην υπάρξει κάποια απόφαση η οποία θα ανατρέψει τους σχεδιασμούς των νέων μας.
Ελέχθη πάλι ότι τα περιεχόμενα και τα προγράμματα σπουδών είναι ελλιπή, είναι ξεπερασμένα. Πρέπει να σας πω ότι αυτά δεν καθορίζονται από το Υπουργείο Παιδείας. Στο πλαίσιο της αυτοδιοίκησης των ιδρυμάτων τα περιεχόμενα σπουδών καθορίζονται από τα ίδια τα τμήματα.
Κλείνοντας, θα ήθελα να πω το εξής: Προσωπικά θεωρώ ότι η σημερινή συζήτηση και τα συμπεράσματά της στηρίζουν την προσπάθεια που κάνει η Κυβέρνηση να ολοκληρώσει τις διαδικασίες έκδοσης των επαγγελματικών δικαιωμάτων και ότι η πλειοψηφία της Βουλής των Ελλήνων θα είναι κοντά, θα είναι δίπλα σε αυτήν την κυβερνητική προσπάθεια για έκδοση επαγγελματικών δικαιωμάτων. Δεν πρόκειται να στηρίξει εκείνες τις φωνές που με διάφορα προσχήματα για τους δικούς τους λόγους δεν θα ήθελαν αυτή η προσπάθεια να τελεσφορήσει.
Εκτιμώ ότι το δια ταύτα αυτής της συζήτησης είναι ότι όλες οι πτέρυγες της Βουλής θα είναι δίπλα στην προσπάθεια της Κυβέρνησης, που ολοκληρώνεται αυτό το διάστημα, για έκδοση επαγγελματικών δικαιωμάτων σε όλα τα τμήματα των ΤΕΙ και σε όλα τα τμήματα των πανεπιστημίων.
Σας ευχαριστώ πολύ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Ευχαριστώ κι εγώ, κύριε Υπουργέ.
Το λόγο έχει ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. κ. Βενιζέλος, προκειμένου να δευτερολογήσει.
Ορίστε, κύριε Βενιζέλο.
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, εκτιμώ τη φιλότιμη προσπάθεια που έκανε ο κύριος Υπουργός με το κλείσιμο της ομιλίας του να εκπέμψει έναν τόνο θετικό, αισιόδοξο και συναινετικό.
Πράγματι χρειάζεται συναίνεση, εθνική συναίνεση για την παιδεία. Χρειάζεται μακροπρόθεσμη εκπαιδευτική στρατηγική. Χρειάζεται διάλογος, χρειάζεται να επιμείνουμε στην εφαρμογή βασικών νομοθετημάτων. Δεν πρέπει να υπάρχουν παλινωδίες, δεν πρέπει να υπάρχουν νευρικότητες. Τον τόνο όμως τον δίνει πάντα η Κυβέρνηση.
Γι’ αυτό θέλω και από το Βήμα αυτό να καλέσω και να παρακαλέσω τον ίδιο τον αρμόδιο Υπουργό Παιδείας να συμβάλει στη διαμόρφωση του αναγκαίου κλίματος, παύοντας αυτές τις ανεύθυνες και πρόχειρες δηλώσεις που συχνά πυκνά κάνει ευκαίρως ή ακαίρως. Ο ίδιος ο Υπουργός Παιδείας με συνεντεύξεις, με παρεμβάσεις, με υπαινιγμούς τροφοδοτεί την κρίση στο πανεπιστήμιο, στην κρίση στα ΤΕΙ, την κρίση στα λύκεια.
Πρέπει να αποτρέψουμε το νέο κλίμα καταλήψεων. Πρέπει να προστατεύσουμε την ομαλή λειτουργία του δημοσίου πανεπιστημίου. Πρέπει να ανακόψουμε το κύμα απαξίωσης των δημοσίων πανεπιστημίων και των δημοσίων σχολείων. Και αυτό μπορεί να γίνει εύκολα, αν η Κυβέρνηση πάψει η ίδια να δημιουργεί εύλογες υποψίες, που στη συνέχεια γίνονται το λάβαρο κινητοποιήσεων, που οδηγούν στη διακοπή της λειτουργίας των πανεπιστημίων και τελικά στην έκπτωση του δημοσίου πανεπιστημίου.
Έχει ευθύνη η Κυβέρνηση, έχουν ευθύνη όλα τα πολιτικά κόμματα. Και το ΠΑ.ΣΟ.Κ., όπως τονίστηκε, έχει αναλάβει τη δική του ευθύνη. Στηρίζει την άμεση και αυτοπρόσωπη συμμετοχή των φοιτητών. Στηρίζει όλες τις διαδικασίες που είναι διαδικασίες ακαδημαϊκής συμμετοχής στο σύγχρονο πανεπιστήμιο των ομάδων, που είναι ένα πανεπιστήμιο θεσμός, θεσμός δημοκρατίας, εγγυητής ελευθερίας, παραγωγός γνώσης, μηχανισμός έρευνας, στην πρωτοπορία ενός σύγχρονου μεταβιομηχανικού και ανταγωνιστικού μοντέλου ανάπτυξης.
Αλλά για να εφαρμόσει μια παρόμοια πολιτική η Κυβέρνηση, πρέπει και να την πιστέψει. Ουσιαστικά υπάρχει, κύριε Πρόεδρε, πρόβλημα πολιτικής βούλησης και για την ακρίβεια υπάρχει πρόβλημα πολιτικής ιδεολογίας. Αυτό το κράμα νεοσυντηρητισμού και νεοφιλελευθερισμού που εκπέμπει ο κ. Καραμανλής και η Κυβέρνησή του δεν μπορεί να συγκροτήσει και να εφαρμόσει ένα μοντέλο ανάπτυξης που έχει στο επίκεντρό του τη γνώση, την πληροφορία, την έρευνα, την καινοτομία, άρα το πανεπιστήμιο, άρα τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα πανεπιστημιακής και τεχνολογικής κατεύθυνσης.
Αυτήν την υπηρεσία θέλουμε να προσφέρει προς το παρόν ο κύριος Υπουργός της Παιδείας. Να πάψει να υπονομεύει, να πάψει να προκαλεί, να πάψει να προβοκάρει. Δεν είναι δυνατόν την παραμονή των εισαγωγικών εξετάσεων να ανοίγουμε θέμα για τα ίδια τα κριτήρια και της διαδικασίες εισαγωγής στο πανεπιστήμιο, έστω και αν παραπέμπει η Κυβέρνηση στην επόμενη των εκλογών, άρα σε μια άλλη κυβέρνηση, που αγωνιζόμαστε και θέλουμε να μην είναι κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, αλλά να είναι μια προοδευτική, ριζοσπαστική κυβέρνηση, που μπορεί να δώσει ξανά αισιοδοξία και ανάσα στην κοινωνία. Είναι η κατάλληλη στιγμή τώρα, τη στιγμή που τα παιδιά και οι οικογένειες ζουν την αγωνία των εξετάσεων, να υπάρχουν αυτές οι συζητήσεις για την τύχη του λυκείου;
Και εγώ προσωπικά έχω διατυπώσει την άποψη ότι θα έπρεπε να επεκταθεί το γυμνάσιο, να έχουμε ένα τεταρτοετές γυμνάσιο και ένα διετές ακαδημαϊκό λύκειο, κατά τα πρότυπα του Ακαδημαϊκού Διεθνούς Απολυτηρίου, προσαρμοσμένο φυσικά στα ελληνικά δεδομένα, ώστε τα παιδιά να νιώθουν ότι φοιτούν σε άλλης κατηγορίας ιδρύματα, που έχουν φύγει πια από τη στενή λογική της πειθαρχίας της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Και εγώ θα ήθελα τα θέματα των εξετάσεων να είναι διαφορετικής νοοτροπίας και φιλοσοφίας. Και είναι πάρα πολύ εύκολο μέσα από την ίδια την εξεταστική διαδικασία να επηρεάσεις τη νοοτροπία και τη φιλοσοφία και της ίδιας της εκπαιδευτικής διαδικασίας, αλλά δεν είναι η στιγμή να ανοίξουμε αυτήν τη συζήτηση.
Είναι, αντιθέτως, η στιγμή να πούμε ότι δεν είναι συνταγματικό το πρόβλημα της παιδείας στη χώρα μας. Όπως το ίδιο το άρθρο 16 έδωσε τη νομική βάση, για να λυθεί το πρόβλημα της φυσιογνωμίας των Τ.Ε.Ι., έτσι, το ίδιο το άρθρο 16, όπως έχει, μπορεί να επιτρέψει την αναβάθμιση του ελληνικού δημόσιου πανεπιστημίου, έτσι ώστε αυτό να κινείται ανταγωνιστικά, με υψηλά ποιοτικά κριτήρια σε διεθνές επίπεδο.
Θέλω να τονίσω στο σημείο αυτό ότι το ατόπημα του κ. Στυλιανίδη να επικαλείται απόψεις μου επανελήφθη και σήμερα σε συνομιλία που είχε με δημοσιογράφους, ενώ γνωρίζει πάρα πολύ καλά ότι η θέση που διατυπώνω και πολιτικά και επιστημονικά είναι πάρα πολύ απλή. Το ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο ήταν και είναι δημόσιο και όχι κρατικό. Το δημόσιο πανεπιστήμιο στην Ελλάδα, ακριβώς επειδή περιβάλλεται με τις εγγυήσεις της πλήρους αυτοδιοίκησης και της ακαδημαϊκής ελευθερίας, δεν είναι κρατική υπηρεσία, αλλά αυτοτελές, πλήρως αυτοδιοικούμενο νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου. Και φυσικά, μπορεί ο νόμος να ιδρύσει τέτοια νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου και με την πρωτοβουλία και τη χρηματοδότηση άλλων φορέων, που είναι οι ίδιοι νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου, όπως για παράδειγμα η Τοπική Αυτοδιοίκηση ή οι δικηγορικοί σύλλογοι.
Όμως, η πρόκληση που απευθύνω είναι πάντα η ίδια. Πού είναι ο μεγάλος εθνικός ευεργέτης, ο χορηγός; Πού είναι ο διάδοχος των μεγάλων ευεργετών που ίδρυσαν το Μετσόβιο Πολυτεχνείο; Πού είναι ο διάδοχος του Χαροκόπου ή του Πάντου, πού είναι ο διάδοχος των Εμπορικών Επιμελητηρίων της Θεσσαλονίκης και του Πειραιά, που ίδρυσαν τις βιομηχανικές σχολές των δύο πόλεων, που τώρα είναι το Πανεπιστήμιο Πειραιώς και το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας; Δεν υπάρχει αυτός ο χορηγός.
Και όταν ο κύριος Υπουργός συναντάται με τον Πρόεδρο του Yale πρέπει με αξιοπρέπεια, εθνική και ακαδημαϊκή, να μιλά για την πραγματική κατάσταση στο ελληνικό πανεπιστήμιο. Γιατί, όταν ένας Πρόεδρος μεγάλου αμερικανικού πανεπιστημίου ακούει τον όρο «ιδιωτικό πανεπιστήμιο», θεωρεί ότι πρόκειται για ένα μη πολιτειακό πανεπιστήμιο, που έχει τη μορφή ιδρύματος, κληροδοτήματος, με τεράστια περιουσία, με αυτοδιοίκηση, με ακαδημαϊκό κύρος. Δεν αντιλαμβάνεται ότι, όταν στην Ελλάδα γίνεται συζήτηση για ιδιωτικό εκπαιδευτικό ίδρυμα, εννοούμε μία επιχείρηση, η οποία παρέχει υπηρεσίες χωρίς εγγυήσεις ακαδημαϊκής ποιότητας, χωρίς έλεγχο.
Σε τελευταία ανάλυση, τα πράγματα είναι πάρα πολύ απλά. Όταν έχεις ακαδημαϊκές διαδικασίες εκλογής καθηγητών, όπως προβλέπονται στο δημόσιο πανεπιστήμιο, και όταν έχεις υποχρεωτική εισαγωγή φοιτητών μέσω του συστήματος των εισαγωγικών εξετάσεων, με κριτήριο το βαθμό, την ικανότητα και όχι με κριτήριο το οικογενειακό εισόδημα, έχεις θεσμούς δημόσιους, θεσμούς που υπηρετούν το δημόσιο συμφέρον, θεσμούς διαφανείς, θεσμούς που διασφαλίζουν την αξιοκρατία, την ίση πρόσβαση. Αυτό είναι το ζητούμενο και αυτό τελικά υπηρετεί και τα αναπτυξιακά συμφέροντα και τις προοπτικές της χώρας. Γιατί το διανοητικό κεφάλαιο που έχει αυτή η χώρα –και το διανοητικό κεφάλαιο είναι τα παιδιά μας, οι μαθητές, οι φοιτητές, οι σπουδαστές- πρέπει να το σέβεσαι, να το τιμάς, να το προστατεύεις. Και αυτό το πετυχαίνεις, όταν φέρεσαι με αξιοκρατία και ισότητα. Όταν δεν υπάρχουν αυτά τα στοιχεία, δεν υπάρχει το δημόσιο αγαθό της παιδείας, όπως το θέλει και το Σύνταγμα και όλος ο πολιτισμός, ο ευρωπαϊκός, ο νομικός και πολιτικός πολιτισμός της γηραιάς ηπείρου.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Ο Υφυπουργός κύριος Ταλιαδούρος έχει το λόγο.
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΤΑΛΙΑΔΟΥΡΟΣ (Υφυπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων): Ήθελα να πω ότι κατά τη συζήτηση στη Βουλή, για την αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος, την προηγούμενη εβδομάδα, είχαμε θέσει τους όρους, τις προϋποθέσεις και τα κριτήρια, τα οποία θα πρέπει να υπάρχουν και να συντρέχουν, ώστε τα μη δημόσια πανεπιστήμια να μπορούν να λειτουργήσουν. Και είχαμε πει και τρόπο εισαγωγής στα πανεπιστήμια αυτά. Είχαμε πει και για τις υποτροφίες, για να μπορούν και οι ασθενέστεροι να παρακολουθούν, είχαμε θέσει όλα αυτά τα ζητήματα και τα κριτήρια.
Από κει και πέρα, αυτό το οποίο είπε και ο κύριος Υπουργός, είναι αυτό που επαναλάβατε και σήμερα, κύριε Βενιζέλο, ότι οι φορείς της τοπικής αυτοδιοίκησης, δηλαδή νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου, μπορεί να ιδρύσουν Ιδρύματα Ανώτατης Εκπαίδευσης.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κλείνοντας, θα ήθελα να πω ότι έχουμε κατ’ επανάληψη δηλώσει, τη στήριξη που η Κυβέρνηση δίνει στο Δημόσιο Ανώτατο Εκπαιδευτικό Ίδρυμα και το έχουμε κάνει και έμπρακτα, όπως είπα και πριν.
Επίσης, έχουμε κατ’ επανάληψη δηλώσει ότι πεποίθησή μας είναι ότι για να βελτιωθούν οι δομές και να επιλυθούν τα προβλήματα που όλοι αναγνωρίζουμε ότι έχει σήμερα το Δημόσιο Ανώτατο Εκπαιδευτικό Ίδρυμα, τα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ, απαιτείται εθνική συναίνεση, εθνική σύνθεση και εθνική συνεννόηση.
Για το λόγο αυτό, σας προσκαλούμε να προσέλθετε και πάλι στον εθνικό διάλογο, μέσα από το θεσμοθετημένο όργανο, το Εθνικό Συμβούλιο Παιδείας από το οποίο το ΠΑ.ΣΟ.Κ είχε αποχωρήσει.
Σας καλούμε να ανακαλέσετε την απόφαση αποχώρησης και έμπρακτα να δείξετε και να αποδείξετε, ότι συμμετέχετε σε αυτό το διάλογο και με προτάσεις, με θέσεις, με στοιχειοθετημένες απόψεις να έρθετε στο ΕΣΥΠ να συζητήσουμε για το καλό του τόπου.
Η παιδεία ενώνει όλα τα κόμματα και όλες τις παρατάξεις. Οι αντίθετες απόψεις μπορούν να αποτελέσουν μια καλή σύνθεση για το μέλλον του τόπου.
Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Και εμείς σας ευχαριστούμε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κηρύσσεται περαιωμένη η συζήτηση της υπ’ αριθμόν 32/24-1-2008 Επερωτήσεως δέκα οκτώ Βουλευτών του ΠΑ.ΣΟ.Κ, των κ.κ. Μ. Μπόλαρη, Χ. Αηδόνη, Α. Αλευρά, Μ. Αποστολάκη, Δ. Βαρβαρίγου, Α. Γκερέκου, Α. Διαμαντοπούλου, Θ. Δραγώνα, Κ. Καρτάλη, Β. Κεγκέρογλου και άλλων προς τον Υπουργό Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, σχετικά με τα Τεχνολογικά Εκπαιδευτικά Ιδρύματα.