Συνέντευξη στη Φανή Χαρίση

Είναι ιδιαίτερα επικριτικός έναντι όλων εκείνων των καθηγητών που εκμεταλλεύονται την αγωνία των μαθητών και των γονιών τους και παρέχουν ιδιαίτερα μαθήματα και τονίζει ότι σε αυτές τις περιπτώσεις "η διοίκηση θα είναι αμείλικτη. Δεν δικαιολογείται ένας εκπαιδευτικός που διδάσκει αρχές και αξίες να επικαλείται το εισόδημά του, που μπορεί να χρήζει ίσως βελτιώσεως, αλλά δεν είναι και τόσο τραγικό, για να κερδοσκοπεί εις βάρος της παιδικής ψυχής ή του γονιού, που αγωνιά για το μέλλον του παιδιού του". Επίσης σημειώνει ότι φέτος με την αύξηση του αριθμού των εισακτέων θα μπουν στα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ οι εννέα στους δέκα.

Κύριε υπουργέ, πέρυσι επλήγη το κύρος των πανελληνίων εξετάσεων. Φέτος με τις αλλαγές που έχετε κάνει εγγυάστε το αδιάβλητο των διαδικασιών;
Ο θεσμός των πανελληνίων έχει κερδίσει και την εμπιστοσύνη του ελληνικού λαού και των νέων μαθητών και εκπαιδευτικών και νομίζω και την αξιοπιστία που απαιτείται να έχει ένας τέτοιος διαγωνισμός. Φροντίδα της κυβέρνησης είναι να προασπίσει αυτό το κύρος και την αξιοπιστία του διαγωνισμού και γιʼ αυτό άλλωστε έχουμε επιδιώξει, με μέτρα που έχουμε πάρει, να κάνουμε πιο αντικειμενική την κρίση, πιο αμερόληπτη τη διαδικασία και φυσικά πιο κοινωνικό το αποτέλεσμα. Τι εννοώ με αυτό: Άλλαξε η κεντρική οργανωτική επιτροπή, αλλάζει ο τρόπος με τον οποίο γίνεται η βαθμολόγηση μετά το τελευταίο προεδρικό διάταγμα και αυτό είναι ένα κοινωνικό μέτρο υπέρ του μαθητή, διότι λαμβάνεται υπόψη ο μέσος όρος των τριών καλύτερων βαθμολογιών, όταν υπάρχει διαφορά βαθμολογίας, και όχι ο μέσος όρος και του τρίτου. Έχει επεκταθεί πανελληνίως το ασυμβίβαστο του συγγενικού βαθμού για κάποιον που είναι στις εξεταστικές επιτροπές, αναδιανέμουμε τα εξεταστικά κέντρα, χρησιμοποιούνται νέες τεχνολογίες, για να προστατευτεί η διαδικασία από τυχόν διαρροές, και πολλαπλασιάζεται ο αριθμός των θεμάτων που μπαίνουν στην κληρωτίδα, ώστε να μειωθούν στο ελάχιστο οι πιθανότητες σύμπτωσης πάνω σε κάποια θέματα. Ό,τι είναι ανθρωπίνως δυνατόν δηλαδή πρακτικά γίνεται από μας. Από εκεί και μετά πρέπει να περιφρουρηθεί η διαδικασία και έχουμε δώσει σχετικές αυστηρές οδηγίες και στους περιφερειακούς διευθυντές και στους προέδρους των επιτροπών διεξαγωγής των εξετάσεων. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι η επιτυχία του θεσμού των πανελληνίων δημιουργεί ένα πολύ θετικό προηγούμενο τέτοιου είδους αντικειμενικές διαδικασίες να χρησιμοποιηθούν σε όλα τα επίπεδα της διοικήσεως. Παράλληλα η φετινή χρονιά είναι μία χρονιά σημαντική για τους υποψηφίους, γιατί υλοποιείται σε έναν βαθμό η ευρωπαϊκή τάση για διευκόλυνση της πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, καθώς έχουμε αυξήσει κατά μέσο όρο 5% τους εισακτέους σε πανεπιστήμια και ΤΕΙ, διοχετεύοντας όμως το κύριο ρεύμα της αύξησης στα περιφερειακά πανεπιστήμια. Περίπου 25% είναι περισσότεροι αυτοί που θα πετύχουν στα περιφερειακά πανεπιστήμια, μειώνονται σχετικά λίγο οι εισακτέοι στα μεγάλα αστικά κέντρα και ο μέσος όρος, όπως σας είπα, είναι υπέρ της αυξητικής τάσης. Η αναλογία από 7,5 προς 10 γίνεται 9 προς 10 στους επιτυχόντες. Αυτό δίνει τη δυνατότητα σε όλα τα παιδιά να μπορέσουν να συνεχίσουν σπουδές στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Το πού θα συνεχίσει όμως το καθένα εξαρτάται από τις ικανότητες και τις επιδόσεις του.

Τι θα λέγατε σε ένα νέο που αποφοίτησε από μία σχολή πανεπιστημίου γεμάτος όνειρα, βγαίνει στην αγορά εργασίας και συνειδητοποιεί πολύ γρήγορα ότι το τέρας της ανεργίας αντιμετωπίζεται με... μέσον;
Πρώτα από όλα θεωρώ ότι το ζήτημα της ανεργίας και της ετεροαπασχόλησης πρέπει να εντοπιστεί στη ρίζα του. Αυτό σημαίνει ότι δεν ωφελεί να ακολουθήσουμε την πολιτική που ακολουθούσαν τις προηγούμενες δεκαετίες, όταν ιδρύονταν συνεχώς σχολές χωρίς επαγγελματικά δικαιώματα και χωρίς να έχει διερευνηθεί εάν οι επιστήμονες που θα παραχθούν χρειάζονται στην αγορά εργασίας ή όχι. Κάθε νέα κίνηση πρέπει να έχει κατοχυρωμένα επαγγελματικά δικαιώματα και προηγουμένως να έχει ερευνηθεί και να διαπιστώνεται ότι απαντά σε μία ανάγκη της αγοράς εργασίας.
Δεύτερον, είναι πολύ σημαντικό να διδάσκεται σωστά το μάθημα του επαγγελματικού προσανατολισμού. Εμείς έχουμε ολοκληρώσει μία μελέτη αυτή τη στιγμή, στην οποία συμμετέχουν και θα συμμετάσχουν και στο μέλλον και οι κοινωνικοί εταίροι, τα πιστοποιημένα δηλαδή ινστιτούτα της ΓΣΕΕ και του ΣΕΒ, που αναζητά σε συνεργασία με το CEDEFOP, το όργανο της Ε.Ε. που είναι στη Θεσσαλονίκη, να δει ποια είναι τα επαγγέλματα εκείνα που έχουν προοπτική τα επόμενα είκοσι χρόνια στην ελληνική αγορά, την αγορά της Νοτιοανατολικής Ευρώπης και την ευρύτερη ευρωπαϊκή αγορά. Στη συνέχεια οφείλουμε να αναδιοργανώσουμε τη διδασκαλία του επαγγελματικού προσανατολισμού, ώστε τα παιδιά στην κρίσιμη ηλικία της τρίτης γυμνασίου, πρώτης και δευτέρας λυκείου να συνειδητοποιούν με ειδικά τεστ τις δεξιότητές τους, τις κλίσεις τους και να διαλέγουν την κατάλληλη κατεύθυνση και να γνωρίζουν ότι βλέποντας από το μηχανογραφικό κάποια συγκεκριμένη σχολή σε τι επαγγελματικές προοπτικές οδηγεί αυτή η σχολή. Αυτή είναι η πρώτη ουσιαστική απάντηση που μπορεί να δοθεί από το υπουργείο Παιδείας σε αυτό το ερώτημα. Όσον αφορά τώρα την ετεροαπασχόληση, πιστεύω ότι οφείλεται κυρίως σε έλλειψη σωστού προσανατολισμού εξαρχής, που από πλευράς μας επιδιώκουμε και νομίζω ότι είναι στις στοχεύσεις και των άλλων υπουργείων να το επιδιώξουν. Ωστόσο έχω να σας πω ότι οι στατιστικές μετρήσεις των τελευταίων χρόνων, χωρίς να έχει μεταβληθεί κάτι στον τρόπο με τον οποίο γίνονται, μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι πραγματικά η ανεργία μειώνεται. Θυμίζω ότι το 2004 ξεκινήσαμε με ανεργία που ξεπερνούσε το 11% και σήμερα είμαστε σε επίπεδα ανεργίας που βρίσκονται περίπου στο 8%. Βεβαίως ο στόχος είναι να μειωθεί και άλλο και αυτό είναι ένα πρόβλημα το οποίο πρέπει κανείς να το παλεύει διαρκώς. Αυτό το οποίο εμείς προτείνουμε είναι η τριτοβάθμια εκπαίδευση και η τεχνική και επαγγελματική εκπαίδευση στο δεύτερο βαθμό, ΕΠΑΛ, ΕΠΑΣ δηλαδή, να συνδέονται άμεσα με την αγορά εργασίας, γιʼ αυτό και έχουμε προχωρήσει στην έγκριση και τη χρηματοδότηση της δημιουργίας 120 γραφείων διασύνδεσης στα ΕΠΑΛ, ΕΠΑΣ σε όλη τη χώρα, να διοχετεύουν τα παιδιά βάσει της ειδικότητας που θα έχουν προεπιλεγεί απευθείας στην αγορά εργασίας. Το ίδιο αντίστοιχα επιδιώκεται και από τα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ και αυτό το σκοπό υπηρετούν και τα κέντρα διά βίου μάθησης που δημιουργούνται με αρωγό τους το Δʼ ΚΠΣ σε κάποια από τα πανεπιστήμια που το έχουν ζητήσει.

Αναλάβατε το συγκεκριμένο υπουργείο τον Οκτώβριο, είναι λίγο δύσκολο το συγκεκριμένο υπουργείο;
Το υπουργείο αυτό εκτιμώ ότι είναι το πιο δύσκολο από όλα για τον εξής λόγο. Πρώτη δυσκολία είναι ότι κάθε απόφασή σου μπαίνει στο κάθε ελληνικό σπίτι και μάλιστα αφορά το πιο ευαίσθητο μέλος της οικογένειας, το παιδί. Δεύτερον, σε αυτό το υπουργείο είσαι αντιμέτωπος με κακές νοοτροπίες του παρελθόντος και με κατεστημένα συμφέροντα βολεμένων, τα οποία λειτουργούν ως δύναμη αδράνειας σε κάθε μεταρρυθμιστική και εκσυγχρονιστική προσπάθεια. Άρα πρέπει να είσαι πολύ προσεκτικός, όταν επιλέγεις να συγκρουστείς, και να είσαι απολύτως βέβαιος ότι ο λόγος για τον οποίο συγκρούεσαι αξίζει τον κόπο, η σύγκρουση να γίνει με την κατάλληλη προετοιμασία, ώστε να φέρει θετικό αποτέλεσμα και να μην ακυρώνει τη συνολική μεταρρυθμιστική προσπάθεια. Τρίτη δυσκολία του υπουργείου αυτού είναι ότι δυστυχώς για πολλές δεκαετίες δεν ήταν ένα οργανωτικά δομημένο σωστά υπουργείο. Σκεφτείτε ότι ο υπουργός Παιδείας διοικεί 256.000 δημοσίους υπαλλήλους πολλών κατηγοριών, από ιερωμένους μέχρι καθηγητές πανεπιστημίου, διοικητικούς, δασκάλους, πολλές κατηγορίες με διαφορετικές νοοτροπίες, και η οργάνωσή του από άποψη οργανισμού δεν είναι πυραμιδική, δεν υπάρχει δηλαδή εποπτεία και έλεγχος για το αν ο καθένας κάνει καλά τη δουλειά του. Δεν υπάρχει ομάδα ελέγχου και αξιολόγησης, να έχει ο υπουργός την ευχέρεια να αμείβει όποιον είναι καλός και να τιμωρεί αυτόν που είναι αδιάφορος ή κακός ή πολλές φορές διεφθαρμένος. Όσο και αν προσπαθούμε λοιπόν να το “σφίξουμε” το σύστημα, εντοπίζουμε ότι είναι αναγκαία μία δομική αλλαγή και κάτι τέτοιο βέβαια επιχειρείται.
Θα σας πω κάτι που δεν το έχω πει μέχρι τώρα δημοσίως: Ειδική ομάδα συνεργατών μου αυτή τη στιγμή κάνει συνέντευξη έναν προς έναν όλους τους διευθυντές και τους τμηματάρχες του υπουργείου και με αυτόν τον τρόπο προσπαθούμε να διαπιστώσουμε αν γνωρίζουν το πεδίο των αρμοδιοτήτων τους, το χώρο της ευθύνης τους, εάν μπορούν να ανταποκριθούν σε αυτό, πόσο καλά ανταποκρίνονται σε αυτό, τι προτείνουν οι ίδιοι για την αναδιάρθρωση, ώστε στο τέλος να καταλήξουμε σε ένα σχήμα που θα μπορεί να είναι ευέλικτο και αποτελεσματικό.

Όταν αναλάβατε, ποιοι ήταν οι πρώτοι τρεις στόχοι;
Πρώτον, σωστή στελέχωση, δεύτερον, ξεκάθαρη στρατηγική, η οποία να μπορεί να εμπνέει όλους τους λειτουργούς της εκπαίδευσης, διότι χωρίς τη συμμαχία της εκπαιδευτικής κοινότητας, όσο και να θέλεις να αλλάξεις τα πράγματα, στο τέλος δεν μπορείς. Επομένως αυτό που μπορεί να μας ενώσει είναι ένα κοινό όραμα και έχω την αίσθηση ότι λίγο έως πολύ το έχουμε οριοθετήσει και βρίσκει όλο και περισσότερο ανταπόκριση σε όλα τα επίπεδα για τους μαθητές και τους φοιτητές, τους γονείς, τους καθηγητές, δασκάλους μέχρι και την ακαδημαϊκή κοινότητα. Και τρίτον, χρειάζεται μεθοδικότητα και συστηματική δουλειά. Τώρα, αν θέλετε να σας προσδιορίσω αυτή τη στρατηγική, θα σας πω ότι τη χωρίζουμε σε τρία κεφάλαια: Το πρώτο είναι η πολιτική του έξυπνου σχολείου, που αφορά την πρώτη και τη δεύτερη βαθμίδα, ξεκινώντας από την προσχολική ηλικία, είναι η πολιτική του σύγχρονου πανεπιστημίου, που αφορά όλες τις μεταρρυθμίσεις στην τριτοβάθμια, και στα πανεπιστήμια και στα ΤΕΙ, αλλά και τη μεταρρύθμιση του άρθρου 16, το θεωρώ σημαντικό βήμα, και τρίτον είναι η πλατφόρμα καινοτομιών που φέρει τον τίτλο “Έλληνας πολίτης της Ευρώπης, Έλληνας πολίτης του κόσμου”, η οποία συμπεριλαμβάνει οριζόντιες δράσεις καινοτόμες, όπως η ανθρωποκεντρική εκπαίδευση που αφορά τα άτομα με αναπηρία, για τα οποία έχουμε αναλάβει πρωτοβουλία, αφορά τις ευαίσθητες κοινωνικά ομάδες, rom, αθιγγάνους, πρόσφυγες, παλιννοστούντες, ομογενείς, και φυσικά και μία σύγχρονη ευρωπαϊκή πολιτική στο χώρο της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης. Δεύτερος πυλώνας είναι η περιβαλλοντική εκπαίδευση με στόχο την ανάπτυξη της αντίστοιχης ανάπτυξης στα παιδιά και την αειφόρο ανάπτυξη, τρίτος στόχος είναι η ψηφιακή σύγκλιση, η έξυπνη δηλαδή εισαγωγή των νέων τεχνολογιών και η σωστή χρήση τους στο εκπαιδευτικό σύστημα. Τέταρτος πυλώνας είναι η πολυγλωσσία, η ελληνογλωσσία και η ελληνοφωνία. Η πολυγλωσσία αφορά τα ελληνόπουλα του εσωτερικού, η ελληνογλωσσία ή ελληνομάθεια αφορά τα παιδιά, τους ομογενείς του εξωτερικού και τη δημιουργία αντίστοιχων σχολείων εκεί και η ελληνοφωνία την προώθηση της ελληνικής γλώσσας και του πολιτισμού σε ξένους, σε φιλέλληνες. Και ο πέμπτος πυλώνας είναι η σύνδεση της παιδείας μας με τον αθλητισμό και τον πολιτισμό. Και για τα δύο έχουν αρχίσει να φαίνονται οι πρώτες πρωτοβουλίες μας. Για τον αθλητισμό έχουμε μία κοινή πρωτοβουλία με το υπουργείο Υγείας “Αθλητισμός κατά της παχυσαρκίας”, με το υπουργείο Αθλητισμού “Ο αθλητισμός ως μέσο εκτόνωσης, ανάδειξης, υγείας και καταπολέμησης των εξαρτήσεων από τις ουσίες, από τα ναρκωτικά, το Ίντερνετ και όλα αυτά” και βέβαια “Παιδεία-πολιτισμός”, που το ζει αυτές τις ημέρες η Θεσσαλονίκη τι σημαίνει αυτό. Με τους μαθητικούς καλλιτεχνικούς αγώνες, όπου η επιτυχία είναι ότι στην απόφασή μας πρώτη φορά να διοργανωθούμε εκτός του αθηναϊκού κέντρου ανταποκρίθηκε μεγάλη πλειοψηφία μαθητών. Είχαμε 30.000 συμμετοχές, εκ των οποίων οι 2.000 που βραβεύτηκαν στο θέατρο, τη μουσική, το χορό και τη ζωγραφική βρίσκονται αυτή τη στιγμή με τους συνοδούς-καθηγητές της Θεσσαλονίκης σε ένα πανηγύρι πραγματικά δημιουργίας, όπου η νέα γενιά δείχνει πόσα πολλά μπορεί να κάνει, όταν της δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις.

Η παραπαιδεία σάς απασχολεί, κ. υπουργέ; Όταν υπάρχουν γονείς, ειδικά τώρα με τις πανελλήνιες εξετάσεις, που έχουν χαμηλούς μισθούς και πληρώνουν μια περιουσία, για να πετύχει το παιδί τους και να μπει στο πανεπιστήμιο;
Για μένα το ιδανικό σχολείο θα ήταν αυτό το σχολείο που θα τελείωνε τις ώρες λειτουργίας του ίσως λίγο πιο αργά, 5-6 το απόγευμα, αλλά το παιδί εκείνη την ώρα θα το απελευθέρωνε και θα είχε χρόνο να σκεφτεί, να παίξει ξέγνοιαστα. Ο στόχος ο στρατηγικός να ξέρετε ότι είναι αυτός. Για να αντιμετωπίσουμε λοιπόν την κερδοσκοπία που γίνεται εις βάρος των παιδιών, οι σκέψεις και τα βήματα που σχεδιάζουμε να κάνουμε είναι πολύ συγκεκριμένα. Πρώτα να αποσυνδέσουμε τις εξετάσεις του λυκείου από την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Δεύτερον, να μπολιάσουμε την εκπαιδευτική κοινότητα με την αντίληψη ότι το παιδί από την προσχολική ηλικία μέχρι την τρίτη γυμνασίου πρέπει να του παρέχεται παιδεία, συνολική παιδεία, να αποκτά αυτογνωσία, να βλέπει τις κλίσεις και τα ταλέντα του, να μαθαίνει την πολιτιστική ταυτότητά του, να μαθαίνει τη γλώσσα του σωστά, την ιστορία του, τον πολιτισμό του. Στο λύκειο εκ των πραγμάτων πρέπει να παίξει σημαντικό ρόλο το μάθημα του επαγγελματικού προσανατολισμού και θα αρχίσει το παιδί να κατευθύνεται πια προς το πεδίο εκείνο που φαίνεται ότι μπορεί να οργανώσει καλύτερα τη ζωή του. Και από την επαγγελματική εκπαίδευση θα βγει κατευθείαν στην αγορά εργασίας από την τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Αυτά πότε να τα περιμένουμε, κ. υπουργέ;
Η συζήτηση για την αποσύνδεση θα αρχίσει αυτήν την τετραετία, θα ολοκληρωθεί την επόμενη, οπότε θα εκδηλωθεί η σχετική νομοθετική πρωτοβουλία. Η συζήτηση για τον επαγγελματικό προσανατολισμό έχει ήδη αρχίσει, οι πρώτες μελέτες είναι στα χέρια μας και το CEDEFOP έχει ολοκληρώσει μία πανευρωπαϊκή μελέτη και το ΙΕΝΕ, ένας μη κερδοσκοπικός οργανισμός, επίσης έκανε με τη χρηματοδότηση του Γʼ ΚΠΣ μία ανάλογη μελέτη. Θα συνεχίσουμε να συνομιλούμε και με τους κοινοτικούς εταίρους και θα αναδιοργανώσουμε το συγκεκριμένο μάθημα. Τρίτο βήμα είναι η παροχή υποστήριξης σε αδύναμους ή μέτριους μαθητές με πρόσθετη διδακτική στήριξη μέσα στο σχολείο. Υπήρχε μία εκκρεμότητα από το 2006 απλήρωτων καθηγητών που συμμετείχαν σε αυτά τα προγράμματα. Προχθές υπέγραψα την απόφαση για 70 εκατ. ευρώ και τακτοποιούνται αυτές οι εκκρεμότητες του παρελθόντος. Αυτή τη στιγμή βρίσκεται μία αντιπροσωπεία στην Ε.Ε. και διαπραγματεύεται να συνεχιστεί αυτή η μέριμνα με ευρωπαϊκά κονδύλια, ώστε να μπορέσουμε να υποστηρίξουμε τις ασθενείς οικονομικά οικογένειες και εντός του σχολείου να έχουν τα παιδιά τους πρόσθετη υποστήριξη σε ορισμένα μαθήματα στα οποία είναι αδύναμα.
Να πούμε όμως και κάτι άλλο που το θεωρώ σημαντικό: Διαχωρίζω την παροχή υπηρεσιών οργανωμένων ιδιωτικών φροντιστηρίων που λειτουργούν μέσα σε ένα πλαίσιο νομιμότητας, κερδοσκοπικά βεβαίως, αλλά λειτουργούν σε πολλές περιπτώσεις αποτελεσματικά, από την αθέμιτη παραπαιδεία, που συνήθως παρέχουν κρυφά από το νόμο κάποιοι καθηγητές του δημοσίου κατά κάποιο τρόπο στρεβλώνοντας το αδιάβλητο του εκπαιδευτικού συστήματος στο σκληρό πυρήνα του. Θεωρώ ότι μπαίνοντας σε τέτοιου είδους φαινόμενα η δικαιοσύνη πρέπει να είναι αμείλικτη, όπως και η διοίκηση, και θα είναι αμείλικτη. Δεν δικαιολογείται ένας εκπαιδευτικός που διδάσκει αρχές και αξίες να επικαλείται το εισόδημά του, που μπορεί να χρήζει ίσως βελτιώσεως, αλλά δεν είναι και τόσο τραγικό, για να κερδοσκοπεί εις βάρος της παιδικής ψυχής ή του γονιού που αγωνιά για το μέλλον του παιδιού του.

Γιατί πιστεύετε ότι τα αμφιθέατρα του πανεπιστημίου παρουσιάζουν αυτήν την τραγική εικόνα και είναι μονίμως άδεια;
Δεν έχω την αίσθηση ότι είναι άδεια τα αμφιθέατρα, είναι αλλού η τραγικότητα των ελληνικών πανεπιστημίων. Ότι μικρές ομάδες, αυθαίρετα λειτουργούσες, σε πολλές περιπτώσεις φαίνεται να είναι πιο ισχυρές από τη συντριπτική αλλά βουβή πλειοψηφία των φοιτητών και των καθηγητών. Και ορισμένες άτολμες, θα έλεγα, διοικήσεις ή καθηγητικές φιγούρες δεν έχουν τη δύναμη να αντιδράσουν σε φαινόμενα βίας μέσα στα πανεπιστήμια, που και το άσυλο προσβάλλουν και τις δημοκρατικές διαδικασίες καταλύουν και την εκπαιδευτική προσπάθεια δυναμιτίζουν και καθιστούν ομήρους καλούς καθηγητές, διδάσκοντες δηλαδή, και φιλότιμους φοιτητές, που νομίζω ότι είναι και η πλειοψηφία. Εμείς αυτό που έπρεπε να κάνουμε ως πολιτεία μέχρι στιγμής το έχουμε κάνει. Ο νόμος-πλαίσιο δημιουργεί τις προϋποθέσεις αυτονομίας και αυτοδιοικήσεως των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και ο εσωτερικός κανονισμός, που σε μερικές ημέρες γίνεται προεδρικό διάταγμα, δημοσιεύεται στο ΦΕΚ δηλαδή, δίνει τα εργαλεία σε αυτούς που θέλουν να ηγούνται ιδρυμάτων να προστατεύσουν και τις δημοκρατικές κατακτήσεις και τις διαδικασίες αλλά και το πραγματικό ακαδημαϊκό άσυλο. Πρέπει όμως να αναλάβουν τις ευθύνες τους, όπως η πολιτεία πήρε το κόστος επάνω της και έκανε αυτές τις μεταρρυθμίσεις, έτσι πρέπει τώρα και η ακαδημαϊκή κοινότητα να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να κάνει χρήση εργαλείων που της διαθέτει η πολιτεία και να δημιουργήσει ένα όχι μόνο αυτόνομο και αυτοδιοικούμενο αλλά και ένα αυτορυθμιζόμενο και λειτουργόν πανεπιστήμιο ή ΤΕΙ.

Αν γινόταν σήμερα ανασχηματισμός, θα επιθυμούσατε να παραμείνετε στο υπουργείο αυτό ή θα θέλατε να αλλάξετε;
Δεν νομίζω ότι, όταν ανήκεις σε έναν πολιτικό χώρο και πιστεύεις στις αρχές και τις αξίες του, έχεις την πολυτέλεια να επιλέγεις εσύ πού θα προσφέρεις τις υπηρεσίες σου. Κρίνεσαι από δύο παράγοντες και αυτοί είναι που επιλέγουν για σένα. Ο ένας είναι ο λαός, που σε ψηφίζει, ο πολίτης δηλαδή, που σε κρίνει για τις επιδόσεις σου, την ικανότητά σου, το ήθος σου κτλ., που σου δίνει την εντολή να τον εκπροσωπήσεις, και ο άλλος είναι ο αρχηγός του κόμματος, ο πρόεδρος του κόμματος και πρωθυπουργός, ο οποίος αξιολογώντας τις ικανότητές σου και τις επιδόσεις σου σε τοποθετεί σε κρίσιμους ρόλους. Αν έχεις επιτύχει το πρώτο, δηλαδή έχεις εκλεγεί σε ένα σχήμα, στο δεύτερο πρέπει να είσαι στρατιώτης. Εκεί σε αναθέτουν να είσαι ετοιμοπόλεμος και έτοιμος να αναλάβεις τις ευθύνες και να παράξεις το έργο για λογαριασμό του οποίου σε τίμησαν οι συμπολίτες σου. Με αυτήν την έννοια λοιπόν εγώ, όπως προσέφερα τα προηγούμενα χρόνια τις υπηρεσίες μου στο υπουργείο Εξωτερικών, σήμερα τις προσφέρω στο υπουργείο Παιδείας. Αν αύριο ο πρωθυπουργός αποφασίσει να συνεχίσω αυτό που κάνω ή να μου αναθέσει κάτι άλλο, αυτό είναι δική του απόφαση και εγώ θα το σεβαστώ.