Η αγωνία του καθηγητή πριν από τη σχολική εκδρομή
 

Του Κωστα Ονισενκο

Οι πενθήμερες σχολικές εκδρομές δεν είναι εύκολη υπόθεση. Η ευθύνη είναι τεράστια για τους καθηγητές, όπως και το αίσθημα αγωνίας και άγχους που τους ταλαιπωρεί κάθε χρόνο τέτοια εποχή, αφού γνωρίζουν καλά ότι πολλά μπορούν να συμβούν. Καθηγήτρια πέρασε μια ολόκληρη νύχτα σε κρατητήριο της Ρόδου παρέα με τρεις μαθητές της, στους οποίους είχε εντοπιστεί μικροποσότητα χασίς. Σε άλλη περίπτωση, καθηγητές αναγκάστηκαν να υπογράψουν διακανονιστικό ώστε να «αποδεσμευτούν» μαθητές που έκαψαν με τσιγάρα μοκέτα (οι υπεύθυνοι του ξενοδοχείου χρέωσαν το σχολείο για την αντικατάσταση της μοκέτας όλου του ορόφου). Σε ορισμένες περιπτώσεις χρειάστηκε ακόμη και επέμβαση της αστυνομίας σε νυχτερινά μαγαζιά. «Εμείς περιοριζόμαστε στους ελέγχους», λέει αξιωματικός της αστυνομίας Ρόδου, «οι εκπαιδευτικοί είναι αυτοί που βγάζουν το φίδι από την τρύπα».

Κατανάλωση αλκοόλ

«Τα περισσότερα περιστατικά έχουν να κάνουν με υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ. Στη διάρκεια των πέντε ημερών, πάντα θα υπάρξει τουλάχιστον ένας μαθητής από κάθε σχολείο που θα επισκεφθεί το νοσοκομείο γι’ αυτόν τον λόγο. Μπελά μας προκαλούν και οι φθορές στα ξενοδοχεία με “θύματα” κυρίως τις κουρτίνες, τα πόμολα από τις πόρτες και τις τάβλες των κρεβατιών» περιγράφει εκπαιδευτικός από λύκειο του Πειραιά. Μεγαλύτερες ζημιές γίνονται την ώρα που τα παιδιά ετοιμάζονται να πάνε για διασκέδαση το βράδυ και τα ξημερώματα όταν επιστρέφουν.

«Τα περισσότερα αγόρια έχουν από ένα μέχρι και πέντε μπουκάλια ποτό αλλά και... αφρό ξυρίσματος μέσα στις αποσκευές τους. Με το δεύτερο αλληλοψεκάζονται και κυνηγιούνται στους διαδρόμους του ξενοδοχείου. Καταλαβαίνετε τι έχουμε να αντιμετωπίσουμε» λέει. Συχνά τα προβλήματα ξεκινούν ήδη από τη στιγμή που οι μαθητές μπαίνουν στο καράβι: «Πέρυσι γλιτώσαμε παρά τρίχα συμπλοκή στο πλοίο όταν οι μαθητές μας επιτέθηκαν σε μαθητές άλλου σχολείου για “τα μάτια μιας κοπέλας”» περιγράφει η ίδια εκπαιδευτικός, προσθέτοντας πως «ενώ όλο τον χρόνο τα περισσότερα είναι ήσυχα μέχρι και αδιάφορα για τις συμμαθήτριές τους, ξαφνικά... τρελαίνονται».

Η συμμετοχή των καθηγητών αποφασίζεται υπό την πίεση των μαθητών και του σχολείου. «Η ευθύνη που μας βαραίνει είναι δυσανάλογη του ανθρωπίνως δυνατού» λένε. «Συνοδεύω πενθήμερες εκδρομές τα τελευταία 18 χρόνια. Είναι πολύ δύσκολο να πεις στα παιδιά ότι ακυρώνεται η εκδρομή για την οποία “ζουν” καθόλη τη διάρκεια του λυκείου» λέει ο δ/ντής του 20ού Λυκείου Αθηνών κ. Στυλιανός Βασιλάτος και εξηγεί: «Γκρινιάζουν, κάνουν φασαρίες, απειλούν με καταλήψεις και αποχή στην περίπτωση που δεν τους πάμε πενθήμερη. Ερχόμαστε αντιμέτωποι με τους μαθητές και στη συνέχεια και με τους γονείς τους».

Τα παιδιά πιέζουν

«Θα ήθελα να με αντικαταστήσει κάποιος αλλά δεν υπάρχει κανείς, οπότε αφήνω κάθε χρόνο παιδιά και οικογένεια και τρέχω στα νησιά» αναφέρει η κ. Γιώτα Κουνέλη, φιλόλογος σε σχολείο των Πετραλώνων. Αντίστοιχα, ο υποδιευθυντής του 59ου Λυκείου Ανω Πατησίων κ. Ιωάννης Ζούκας περιγράφει: «Μικρά παιδιά και οικογενειακές υποχρεώσεις δεν μου επέτρεπαν όλα τα χρόνια να συνοδεύω εκδρομές. Φέτος, όμως, δεν υπήρχε καμία περίπτωση να το αποφύγω, αφού η πίεση από τα παιδιά ήταν μεγάλη». Ο ίδιος συνοδεύει τους μαθητές του στη Θεσσαλονίκη για τρεις ημέρες και δεν κρύβει την αγωνία του. «Φανταστείτε τι γίνεται σε μια εκδρομή με 100 παιδιά» λέει. Αν και δεν συμφωνεί με τον τρόπο που γίνονται οι «εκπαιδευτικές» εκδρομές, θεωρεί πως πρόκειται για «αναγκαίο κακό». «Οι μαθητές σήμερα εργάζονται πολύ σκληρά και δεν μπορούμε να τους στερήσουμε αυτές τις ελάχιστες ανάσες ξεγνοιασιάς» καταλήγει.