«Για να γενούνε τα σκοτάδια λάμψη»
 

Τις τελευταίες μέρες, στη Θεσσαλονίκη, γινόμαστε μάρτυρες μιας άνευ προηγουμένου λογοκρισίας θεαμάτων προοδευτικών καλλιτεχνών (έκθεση έργων του Π. Πικάσο, θεατρικό έργο του Τ. Ουίλιαμς) στα σχολεία από τις διευθύνσεις εκπαίδευσης. Ταυτόχρονα, μέσω της αμερικάνικης πρεσβείας, για δήθεν «ανταλλαγή κουλτούρας» μεταξύ των ΗΠΑ και των Ελλήνων εκπαιδευτικών, γίνεται «επιμόρφωση» των εκπαιδευτικών στην αγγλική γλώσσα. Και καλλιεργείται μία δήθεν «οικολογική ευαισθητοποίηση» μέσα από την ταινία του μακελάρη του λαού της Γιουγκοσλαβίας, πρώην αντιπροέδρου των ΗΠΑ, Αλ Γκορ, που γέμισε με απεμπλουτισμένο ουράνιο τα Βαλκάνια, σε μαθητές του Κιλκίς. Την ίδια χρονική περίοδο, με συνεργία διευθυντών και τοπικών ιθυνόντων (Κ. Ζουράρις, μητροπολίτης Ανθιμος) της Θεσσαλονίκης, αποφασίζεται να χρησιμοποιηθούν μαθητές δημοτικών σχολείων της πόλης ως αναλώσιμα για εθνικιστική φιέστα στα σύνορα με την ΠΓΔΜ, για την παρέλαση κατά την «εθνική επέτειο» της 25ης Μάρτη! Χρήσιμη, για εσωτερική κατανάλωση...

Η αποκάλυψη αυτών των γεγονότων ήταν σοκαριστική αλλά όχι κι απρόσμενη γι' αυτόν τον κόσμο που ζούμε. Ηταν σα να τράβηξε κάποιος την κουρτίνα και φάνηκε η πραγματική αθλιότητα μιας εκπαίδευσης που θέλουν να λέγεται «σύγχρονη». Από τα σπάργανα μέχρι τα σάβανα έχουν αναλάβει να αναθρέψουν και να εκμεταλλευτούν κάθε έμβιο ον αυτής της περιοχής κι αυτού του πλανήτη. Αυτό σημαίνει πλουτοκρατία. Με πόλεμο, με λοβοτομή, με νουθεσίες και νομοθεσίες επιβάλλουν το δικό τους νόμο. Ολοι οι χειροκροτητές και σκηνοθέτες αυτού του άθλιου σκηνικού, ΗΠΑ και ΕΕ, έχουν κοινή στρατηγική για τον έλεγχο και την εκμετάλλευση της περιοχής των Βαλκανίων. Συνεργάτες η κυβέρνηση της ΝΔ, η προηγούμενη του ΠΑΣΟΚ, και «τσόντα» στα αντιλαϊκά τους σενάρια ο ΣΥΝ.

Τα γεγονότα αυτά ακόμα κι αν δε συνδέονται άμεσα μεταξύ τους έχουν την ίδια αφετηρία, το καπιταλιστικό σύστημα, και την ίδια στήριξη, την εφαρμοζόμενη πολιτική. Είναι μεγάλο το κεφάλαιο που ανοίγει, και δεν περιορίζεται στη μία ή την άλλη περίπτωση. Αυτό πάντως που πρέπει να κρατήσουμε όλοι είναι ότι τα περιστατικά σκοταδιστικής παρέμβασης πληθαίνουν κι έτσι θα συνεχίσουν να είναι όσο πολλοί είναι αυτοί που κάθονται με σταυρωμένα τα χέρια κι αφήνουνε άλλους ...να κρατάνε τα σκοινιά. Οσο οι εκπαιδευτικοί και οι μαθητές ανέχονται την κατάσταση αυτή και νωχελικά την ακολουθούν, ο κλοιός θα σφίγγει γύρω τους.

Εδώ, κόντρα στο «σκοταδισμό» του ιμπεριαλισμού, του σύγχρονου μεσαίωνα, απαιτείται αντιιμπεριαλιστική, λαϊκή πάλη για το δικαίωμα στη γνώση, για την ίδια τη ζωή, για την ειρήνη. Γνώση για την Τέχνη, τους νόμους της φύσης και της κοινωνίας συνυφασμένη με τον αγώνα των εργαζομένων για μια καλύτερη ζωή, για έναν άλλο πολιτισμό, για το σοσιαλισμό.

Μαρία ΠΕΡΓΑΝΤΗ