Σχολεία με ...ονοματεπώνυμο είναι το επόμενο βήμα «αναβάθμισης» της εκπαίδευσης, στο οποίο προχωρά το υπουργείο Παιδείας, καλώντας τα σχολεία να αλλάξουν την ονομασία τους από αριθμητική σε ...φιλολογική. Ετσι, θα μπορεί να καμουφλαριστεί πίσω από ένα «βαρύ όνομα», η μιζέρια στην οποία έχουν καταδικάσει το δημόσιο σχολείο με την υποχρηματοδότηση, με την υποβάθμιση του περιεχομένου του, με την επιχειρούμενη αλλαγή της αποστολής του σε χώρο εκγύμνασης δεξιοτήτων και συμπεριφορών που αρμόζουν στους μελλοντικούς «απασχολήσιμους». Ομως, η πραγματική αναβάθμιση και κατάκτηση του σχολείου που έχει ανάγκη ο λαός, ενός ενιαίου, δωδεκάχρονου, καθολικού, αποκλειστικά δημόσιου και δωρεάν σχολείου που να διαμορφώνει προσωπικότητες ολοκληρωμένες, ικανές να παίρνουν στα χέρια τους την τύχη τους, χρειάζεται πολλά περισσότερα από μια αλλαγή στην ταμπέλα.

Μετά τις υποκριτικές σάλτσες που αναγράφονται στην εγκύκλιο του υπουργείου Παιδείας περί «ανάπτυξης πολιτισμικής συνείδησης και ιστορικής γνώσης των μαθητών», μέσα από την «προσθήκη προσωνυμίας στη σημερινή αριθμητική επωνυμία των σχολείων της χώρας», που «προσδίδει χροιά "κελιών φυλακής"»... σκάει το παραμύθι: Η προσωνυμία θα αναφέρεται σε ονόματα ευεργετών, προσωπικοτήτων των Γραμμάτων και των Τεχνών κ.ά. Εμπρός, λοιπόν, για τα σχολεία της Κόκα-κόλα, της Μάικροσοφτ, του Μποδοσάκη, της... «βιοτεχνίας Κουτρούμπα»! Οσο για τους λογοτέχνες ή τους παιδαγωγούς που με καλές προθέσεις μπορεί να επιλεγούν για να ονομάσουν κάποια σχολεία, αξίζει να αναλογιστούμε ότι π.χ. στο μάθημα της Γλώσσας η λογοτεχνία παραμερίζεται από συνταγές μαγειρικής, τα σχολεία θα φέρουν ονόματα λογοτεχνών τους οποίους οι μαθητές τελικά δε θα γνωρίζουν...

Η μετονομασία των σχολείων προωθείται σε συνδυασμό με τα άλλα μέτρα που βρίσκονται στα σκαριά, αποτελεί κι ένα ακόμα βήμα προώθησης της ιδιομορφίας και διαφοροποίησης των σχολείων. Η πολιτική που ακολουθείται στην Παιδεία, οι δηλωμένες προθέσεις για αποκέντρωση και ταξική διαφοροποίηση, δυνατότητα διαφοροποίησης των σχολικών προγραμμάτων, κάνει την «καινοτομία» αυτή να μοιάζει περισσότερο με... κίνηση μάρκετινγκ, παρά με ουσιαστική προσπάθεια αναβάθμισης. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι η ίδια η εγκύκλιος για τις προσωνυμίες ευλογεί τη «διαφοροποίηση», προτρέποντας σε κάθε σχολική μονάδα να οργανώνονται «πλήθος παιδαγωγικών και διδακτικών δραστηριοτήτων» σχετικών με την τοπική ιστορία και τις προσωπικότητες της περιοχής.