Πριν από όλα χρειάζονται χώρους, αυλές και γήπεδα, δέντρα, παρτέρια, παιχνίδια, για έξω. Για μέσα χρειάζονται ιατρεία, βιβλιοθήκες, αίθουσες γιορτής και θεάτρου, χημείο, κομπιούτερ, τραπεζαρίες, καντίνες, ατομικά ντουλαπάκια, μουσικά όργανα, μεγάφωνα και στερεοφωνικά... Χρειάζονται επιστάτες και καθαρίστριες, χρειάζονται ιατρικό προσωπικό, βιβλιοθηκά- ριους, ψυχολόγους, πέρα από τους καθηγητές, τους γυμναστές, τους διευθυντές, τους ειδικούς. Έχουν τα σχολεία όλους αυτούς τους χώρους, τους ανθρώπους και τον εξοπλισμό; Αυτά που ξέρω εγώ στη γειτονιά μου, και ξέρω γύρω στα πέντε, δεν έχουν παρά μόνο τάξεις, καθηγητές, και τσάμπα βιβλία. Τι αποφάσισε το υπουργείο Παιδείας ότι πρέπει να αποκτήσουν τα σχολεία; Κάτι από όλα αυτά, ένα πράγμα έστω, για να κάνει μια αρχή; Όχι, κάτι ανώτερο από υλικές ανάγκες κι από τη φροντίδα των ανθρώπων και την ωφέλεια των αντικειμένων! Όνομα! Ναι, τα σχολεία της χώρας θα αποκτήσουν όνομα, και θα δείτε ότι ως διά μαγείας θα ξεχαστούν όλες οι άλλες ελλείψεις. Ναι, το όνομα είναι πια η ψυχή μας, αν το βγάλουν «Κωνσταντίνος Κανάρης» ας πούμε το Λύκειο Κυψέλης, μια και είχε κτήματα στην περιοχή ο ναύαρχος, τι θα πειράζει που δεν έχει βιβλιοθήκη και οι τοίχοι του είναι μουντζουρωμένοι και τα παιδιά δεν έχουν δει ποτέ τους δοκιμαστικό σωλήνα εκ του φυσικού; Ιδιοφυές σχέδιο αντιμετώπισης της πενίας και των ελλείψεων, μπράβο στον υπουργό! Και η Παιδεία θα γίνει διαχείριση συμβόλων, είναι να απορείς πώς δεν το είχαν σκεφτεί νωρίτερα και ασχολούνταν με τόσο ταπεινά πράγματα όπως οι υλικές δαπάνες. Για δέκα χρόνια θα τσακώνονται πώς θα βαφτίσουν το κάθε σχολείο, και μετά βλέπουμε. Ένα κράτος που άλλαξε όλα τα μη ελληνοπρεπή ονόματα σε πόλεις και χωριά, να έχει αφήσει τα σχολεία με αριθμούς, απαράδεχτο!