της Κυριακής Τσολάκη

Η γνωστή ηθοποιός και διευθύντρια της Θεατρικής Σχολής "Β. Διαμαντόπουλος" μίλησε σε εκπαιδευτές ανωτέρων και ανωτάτων σχολών για την "Τέχνη του θεάτρου στην τέχνη της εκπαίδευσης".
Η εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε με πρωτοβουλία της Ιατρικής σχολή του ΑΠΘ στο κατάμεστο αμφιθέατρο της Οδοντιατρικής σχολής είχε σκοπό να αναζητήσει τα σημεία σύγκλισης της εκπαιδευτικής διαδικασίας με αυτήν του θεάτρου.
Η γνωστή ηθοποιός γύρισε στο παρελθόν όταν ήταν και η ίδια φοιτήτρια Φιλολογίας στο πανεπιστήμιο Αθηνών και ανέσυρε μνήμες από καθηγητές της που "δραματοποιούσαν" τον τρόπο διδασκαλίας τους, με σκοπό να κάνουν πιο κατανοητό, ενδιαφέρον και εύκολα αφομοιώσιμο το υλικό που ήθελαν να μεταδώσουν. Περιέγραψε τη διαδικασία της διδασκαλίας ως μια ιεροτελεστία στη διάρκεια, της οποίας η "μαγεία" είναι απαραίτητη. "Όταν κάποιος διδάσκει, η προσοχή του δεν πρέπει να είναι στον εαυτό του αλλά στο κοινό. Ο δάσκαλος έχει αποτύχει όταν αρχίσει να σκέπτεται πώς τα λέει. Δεν πρέπει να του περνάει καθόλου αυτό από το μυαλό. Επίσης, η παντοδύναμη persona, ο καθηγητής που έχει υπερβολική αυτοπεποίθηση και φαίνεται να υποτιμά τη νοημοσύνη των μαθητών του είναι απωθητικός και κατά συνέπεια δεν αγγίζει καν το στόχο του", τόνισε χαρακτηριστικά.
Η ηθοποιός, που θα πρωταγωνιστήσει στην παραγωγή του ΚΒΘΕ "Λεωφορείον ο πόθος", αναφέρθηκε σε διάφορες άλλες τεχνικές, όπως στον αιφνιδιασμό, ένα "κόλπο", όπως είπε, του θεάτρου για να κρατήσει την προσοχή του κοινού και μπορεί να είναι εξίσου χρήσιμο στη διδασκαλία.

Πλήξη και γοητεία στα αμφιθέατρα

του Κώστα Μαρίνου

Όταν μια ηθοποιός ανεβαίνει στην έδρα για να διδάξει σε γιατρούς και μάλιστα πανεπιστημιακούς, αυτό σημαίνει πως υπάρχουν αντισώματα έναντι της επικρατούσας μιζέριας. Μόνο συγχαρητήρια αξίζουν σε όσους είχαν όχι μόνο την ιδέα να διδαχθούν οι διδάσκοντες αλλά και να περιλάβουν στους ομιλητές την καλή ηθοποιό. Άλλωστε, το είπε και η ίδια, "κοινό" έχουν μπροστά τους που πρέπει να γοητεύσουν. Μακάρι τα μαθήματα να επεκταθούν σε σχολές και σε σχολεία. Για να πάψουν και τα βαθιά χασμουρητά που όλους μας είχαν ταλαιπωρήσει και ταλαιπωρούν.