|
 |
|
|
Εκπαιδευτική Παρέμβαση
Εκτίμηση εκλογών και η προοπτική μας στη νέα συγκυρία
Συναδέλφισσες, -οι
Οι εκλογές της 13-12-07 για νέο ΔΣ της ΕΛΜΕ κατέγραψαν μια μικρή εκλογική ενίσχυση της ΔΑΚΕ, στασιμότητα στην Εκπ. Παρέμβαση και μικρή μείωση σε ΠΑΣΚ, Αγ. Συνεργασία, και Ταξ. Ενότητα - ΠΑΜΕ. Το αποτέλεσμα αυτό αποτελεί ένδειξη ότι οι συσχετισμοί - σε επίπεδο θεσμικό - παραμένουν ακόμα αρνητικοί. Γι’ αυτό απαιτείται μια νηφάλια και σοβαρή ανάλυση και μια σειρά συνδικαλιστικών μέτρων για αντιστροφή αυτής της κατάστασης.
Οι εκλογές αυτές έγιναν λίγους μήνες μετά τη μεγάλη μάχη – με ορατά αποτελέσματα - που έδωσε το εκπ/κό κίνημα για τη μη αναθεώρηση του άρθρου 16 (παιδεία) και παράλληλα για 103-1004 (μονιμότητα), 24-117 (περιβάλλον), κλπ, αλλά και την απόκρουση της επιχειρούμενης επιχειρηματικότητας στην παιδεία (με αιχμή τα ΑΕΙ με νόμο πλαίσιο Γιαννακου). Έγιναν επίσης την επαύριο μιας γιγάντιας απεργιακής κινητοποίησης 2.500.000 απεργών στη χώρα (η Α΄ ΕΛΜΕ είχε περ. 85% συμμετοχή) και με κινητοποιήσεις ανώτερες του Απρίλη 2001 (Σχέδιο Γιαννίτση).
Το 46,8 % ψήφισε ΔΑΚΕ, η οποία:
► έλαμψε δια της απουσίας της από κάθε συλλογική δραστηριότητα τη συνδικαλιστική χρονιά που προηγήθηκε, με αποκορύφωμα τόσο στη προετοιμασία της απεργίας στις 12/12/07, όσο και στη τεράστια κινητοποίηση στη Πάτρα,
► έδρασε δια της «δραστηριότητας» - μέσω του συνδυασμού αιρετού και διοίκησης - σε ατομικές «λύσεις», εκμεταλλευόμενη την εργασιακή ανασφάλεια σε ωρομίσθιους-αναπληρωτές και συναδέλφων της ΤΕΕ (μεταρρύθμιση), την ανάγκη αποσπάσεων (χωρίς μόρια το σύστημα μεταθέσεων έχει βαλτώσει και από τη κυβέρνηση της ΝΔ, με ανοχή - στήριξη από τη ΔΑΚΕ) και την πολιτική έλλειψης οργανικών θέσεων σε εκατοντάδες συναδέλφους.
Σας παρουσιάζουμε τα πανελλαδικά στοιχεία για να έχετε πλήρη εικόνα:
Διοίκηση ΥΠΕΠΘ
→ 15.000 καθηγητές, -τριες χωρίς οργανική θέση, κυρίως στις μεγάλες πόλεις και νομούς εισόδου, όπως η Αχαΐα.
→ 3.500 αποσπάσεις σε ΥΠΥΡΓΕΙΟ, ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΕΣ, Δ/ΝΣΕΙΣ, ΓΡΑΦΕΙΑ, ΙΕΚ, κλπ
→ 1.000 αποσπάσεις νεοδιόριστων, οι οποίοι παίρνουν τα μόρια δυσπρόσιτων, παραμεθόριων ή απομακρυσμένων σχολείων…
→ 4.000 αποσπάσεις μέσω ΚΥΣΔΕ, τις οποίες δικαιούνται οι συνάδελφοι, αλλά «πωλούν» οι αιρετοί της ΔΑΚΕ.
→ Αποσπάσεις εντός Νομού, χωρίς μοριοδότηση, οι οποίες «πωλούνται»…
→ Κατακόρυφη αύξηση ωρομισθίων, κάλυψη οργανικών κενών από αναπληρωτές, εξαθλίωση στην ΠΔΣ.
→ Εξαργύρωση νέων στελεχών σε σημαντικό ποσοστό.
Το ερώτημα όμως είναι: Φτάνει η επίκληση του ρουσφετολογικού τρόπου με τον οποίο ενεργεί η διοίκηση, η ΔΑΚΕ και ο αιρετός της - ως ο κύριος εκλογικός βραχίονας σε περιοχή τέτοιας ζήτησης - για να ερμηνεύσει πλήρως το αποτέλεσμα; Ασφαλώς και όχι!
Υπάρχουν κατά την εκτίμησή μας και βαθύτεροι λόγοι γι’ αυτή τη συμπεριφορά του κλάδου. Θεωρώντας ότι η διοίκηση και ο αιρετός λειτουργούν επικουρικά, επισημαίνουμε τα εξής:
► Ενώ οι εκπαιδευτικοί βιώνουμε μια αδιέξοδη εκπ/κή πραγματικότητα, η κυβέρνηση από τη μια προβάλλει την αναγκαιότητα αλλαγών προς τη κατεύθυνση της εμπορευματοποίησης της γνώσης και γενικότερα της επιχειρηματοποίησης της εκπ/σης και από την άλλη, η οργανωμένη έκφραση του κλάδου προσπαθεί εναγώνια να αρθρώσει ένα συνεκτικό και πειστικό πρόγραμμα αλλαγών, στη κατεύθυνση που θα ανταποκρίνεται στις ανάγκες της εποχής. Τις δυσκολίες αυτής της γέννας εκμεταλλεύεται η κυβερνητική παράταξη της ΔΑΚΕ.
► Εξαπλώνεται ο θρυμματισμός του συλλογικού σε πολλαπλά επίπεδα (σύλλογοι, ειδικότητες, σωματεία, ομοσπονδίες, κλπ). Έτσι αναπτύσσεται ο ατομισμός και η αναζήτηση εξατομικευμένων λύσεων σε καθημερινά προβλήματα. Δεν είναι τυχαίο ότι κατακόρυφη άνοδος της ΔΑΚΕ έγινε παράλληλα με σχεδόν κατακόρυφη πτώση της ΠΑΣΚ… Έτσι τμήμα του κλάδου μετατρέπεται σε εκλογική λεία της εκάστοτε κυβερνητικής παράταξης. Στην προκειμένη περίπτωση είναι η ΔΑΚΕ.
► Το κενό που εμφανίζεται στην αναγκαία κοινή δράση, και ακόμα χειρότερα η κακοποίησή της οσάκις προβάλλεται καιροσκοπικά, δημιουργεί αναστολές και έλλειψη αποτελεσματικότητας, που τραυματίζει την αξιοπιστία του εκπ/κού κινήματος.
► Παράλληλα στο κεντρικό επίπεδο, η κυβέρνηση προωθεί τον οικονομικό νεοφιλελευθερισμό, αφού εκμεταλλεύεται τόσο τη στροφή του ΠΑΣΟΚ, όσο και τις γενικότερες αδυναμίες στοιχειώδους αντιπολιτευτικής στρατηγικής και τακτικής. Έτσι υλοποιεί επιταγές του Κεφαλαίου- ΕΕ-ΟΟΣΑ –ΔΝΤ- και απειλεί με τελικό ολοκαύτωμα εργασιακά, ασφαλιστικά-υγείας, συνταξιοδοτικά, παιδείας, πολιτισμού, κοινωνικά –δημοκρατικά δικαιώματα και κατακτήσεις. Έτσι οι συνάδελφοι ακόμη αδυνατούν να βγουν σταθερά στο συλλογικό επίπεδο διεκδίκησης, μέχρι να γίνει το ξέσπασμα…
Στο πλαίσιο αυτό θεωρούμε, ως Εκπαιδευτική Παρέμβαση, ότι έχουμε καθήκον να συμβάλλουμε σε τέσσερα επίπεδα, ταυτόχρονα και αδιαίρετα:
● Στο παν-κοινωνικό, με προτεραιότητα τη φετινή χρονιά τη μάχη για τη διατήρηση του κοινωνικού χαρακτήρα της κοινωνικής ασφάλισης, ενάντια στη κατεύθυνση μετατροπής σε ανταποδοτική-κεφαλαιοποιητική.
● Στο πανεκπαιδευτικό, με προτεραιότητα σε αλλαγές υπέρ της ενιαίας γνώσης για όλα τα παιδιά, τη μεταφορά όλων των δομών της β/βάθμιας εκπαίδευσης στο ΥΠΕΠΘ, στη συλλογική λειτουργία των συλλόγων διδασκόντων, στη παιδαγωγική ελευθερία με αλληλεπίδραση των παραγόντων της εκπαίδευσης και ενάντια στην επιχειρηματοποίηση, τη κάθετη αξιολόγηση-χειραγώγηση, την αύξηση των εξετάσεων και των φίλτρων, στην υποβάθμιση της αντισταθμιστικής εκπαίδευσης, την εναντίωση στην κακόφημη νέα εκπαιδευτική μεταρρύθμιση που πλησιάζει, συμβατή συνέχεια αυτής στη ΤΕΕ.
● Στην ανάπτυξη σταθερού βήματος διαλόγου, αλληλεπίδρασης και πολλαπλής συμμετοχής των συναδέλφων με πρωτοβουλίες που θα πάρουμε σύντομα σε τοπικό επίπεδο.
● Στη προγραμματική συγκρότηση του ΔΣ της Α΄ ΕΛΜΕ Αχαΐας με τρεις κεντρικούς άξονες αδιαίρετα:
1) Την ενεργό στήριξη και διεύρυνση των συλλογικών αποφάσεων του κλάδου (13ο συνέδριο, Γεν. Συνελεύσεις προέδρων ΕΛΜΕ, Γεν. Συνέλευση Α΄ ΕΛΜΕ, συνεργασία 5 ΕΛΜΕ Δυτ. Ελλάδος, κλπ),
2) Την προώθηση από το ΔΣ της ΕΛΜΕ και στήριξη συλλογικών πρωτοβουλιών για ανάπτυξη του συλλογικού εις βάρος της εξατομίκευσης και σε πολλαπλά επίπεδα και
3) Την εναλλακτικότητα στις θέσεις του προεδρείου της ΕΛΜΕ. Η διεκδίκηση της θέσης επομένως του προέδρου φέτος από την Εκπαιδευτική Παρέμβαση (όπως εύκολα κατενόησε η Αγ. Συνεργασία) δεν αποτελεί φέτος απλά και μόνο υποχρέωση της ΠΑΣΚ. Αποτελεί την μόνη απάντηση.
Πρόκειται για την απάντηση του συλλογικού προγράμματος – και με νέες τοπικές και πανελλαδικές ποιοτικές κατευθύνσεις - της πλειοψηφίας του ΔΣ, απέναντι στη δύναμη των αριθμών μιας μεγάλης μειοψηφίας, δηλ. της ΔΑΚΕ. Σε κάθε περίπτωση θεωρούμε ότι το σωματείο παραμένει σημαντικός πόλος στήριξης των συναδέλφων, παρά τα όποια προβλήματα που είναι υπαρκτά, με ό,τι αυτό σημαίνει για το ρόλο μας και εντός του ΔΣ.
Συνάδελφοι, -ισσες
Η διαδικασία αντιστροφής του τέλματος στις συλλογικές διαδικασίες του κλάδου και στη περιοχή μας θα είναι μια επίπονη διαδικασία, στην οποία δεν χωρούν μικρο-πολιτικές επιδιώξεις. Δεν είναι ζήτημα τεχνικό. Είναι ζήτημα πολιτικό και πολιτισμικό στην ανάπτυξη του συλλογικού ενάντια στον ατομισμό και τη διαφθορά που επιφέρει στις συνειδήσεις. Και μιλάμε για εκπαιδευτικούς που προσπαθούν να πλάσουν τη νέα γενιά, τα παιδιά μας.
Η εκπαιδευτική Παρέμβαση θα συμβάλλει λοιπόν, εντός και εκτός ΔΣ της ΕΛΜΕ, με όσες πραγματικές δυνάμεις διαθέτει. Χρειάζεται όμως φυσικά η συμβολή όλων σας και σε πολλά επίπεδα: προσωπικά, συλλογικά και κινηματικά. Ας συνεισφέρουμε και σ’ αυτή τη διαδικασία την καλή πλευρά της ύπαρξής μας.
Πάτρα, 27-12-2007
http://www.paremvasi-axaias.org/
|
|
|
Φορέων Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης 
Αποστολή σελίδας 
Εκτυπώσιμη μορφή σελίδας
Προσθήκη σελίδας στα Αγαπημένα
Επιστροφή