Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΝΑΝΟΥΡΗ

Στο 2ο Λύκειο της Γκράβας τα παιδιά δίνουν κάθε βράδυ το δικό τους τόνο στην κατάληψη του σχολείου.

«Τα κυλικεία δίνονται σε ιδιώτες με αποτέλεσμα να έχουν υψηλές τιμές»!

«Ο Καποδίστριας 2 προβλέπει χρηματοδότηση των σχολικών κτιρίων από τους δήμους κι αυτό θα δημιουργήσει τεράστιες ανισότητες, αφού άλλες δυνατότητες έχει η Εκάλη κι άλλες το Γαλάτσι»! «Τα βιβλία έφτασαν στα λύκεια αρκετές βδομάδες μετά την έναρξη της χρονιάς και σε πολλά μαθήματα δεν έχουμε ακόμα καθηγητές»!

«Οι τουαλέτες είναι άθλιες, τα προαύλια στενόχωρα και η θέρμανση δεν λειτουργεί»!

**Αυτές τις κρύες μέρες του Νοεμβρίου οι μαθητές ζεσταίνονται με αυτοσχέδιες φωτιές στην είσοδο δεκάδων σχολείων. Οι σιδερένιες πόρτες είναι ερμητικά κλειστές με αλυσίδες και λουκέτα. Θρανία φράζουν τις χαραμάδες στα κάγκελα, για μεγαλύτερη ασφάλεια και τα πανό περιγράφουν όλα αυτά με μια λέξη: «Κατάληψη»!

Στο άκουσμα της ιδιότητάς μας τα παιδιά αντέδρασαν με δυσπιστία, αλλά σιγά σιγά ο πάγος έσπασε. Το κλειδί στράφηκε στην τρύπα του λουκέτου, η πόρτα άνοιξε ίσα ίσα για περνάει κανείς με το πλάι και ξανάκλεισε μόλις μπήκαμε.

 
Τα αιτήματα

Κι εκεί, γύρω απ' τη φωτιά, άρχισε ο καταιγισμός των αιτημάτων: «Αύξηση των δαπανών για την παιδεία», «απελευθέρωση των οικογενειών από τα πανάκριβα δίδακτρα των φροντιστηρίων», «ελεύθερος χρόνος για αθλητισμό και πολιτισμό», «δημόσιο και δωρεάν πανεπιστήμιο»!

Στο 2ο λύκειο της Γκράβας το δίκιο των παιδιών επικροτεί πρώτα απ' όλους ο σύλλογος γονέων και κηδεμόνων. Το ίδιο συμβαίνει στα περισσότερα σχολεία: «Αντί να μας δεχτεί ο υπουργός Παιδείας ζήτησε να μας δει ο εισαγγελέας», σημειώνει εκπρόσωπός τους. «Ομως έτσι δεν λύνονται ποτέ τα μεγάλα προβλήματα».

Πάντως, η προσέλευση στην κατάληψη δεν είναι μεγάλη. Καμιά δεκαπενταριά παιδιά όλα κι όλα προσπαθούν να δώσουν αγωνιστικούς τόνους συχνά χωρίς να καταφέρνουν να πείσουν: «Κάποιοι συντηρητικοί γονείς δεν τ' αφήνουν να έρθουν καθόλου κι άλλοι που συμπαρίστανται στις κινητοποιήσεις δεν τους επιτρέπουν να κοιμηθούν στο σχολείο το βράδυ», μας λέει μητέρα που τάσσεται υπέρ των μαθητών.

«Φέτος τις μέρες της κατάληψης το σχολείο δεν έγινε ζωντανό κύτταρο όπως πέρυσι. Ισως τα παιδιά θα έπρεπε να γυρίσουν στις τάξεις και να συνεχίσουν με αποχή μόνο τις μέρες των συλλαλητηρίων».

 
Κρίσιμη εβδομάδα

Αλλά ακόμη κι αυτό φαντάζει δύσκολο, αφού η γενική συνέλευση αναβαλλόταν επί δύο μέρες λόγω έλλειψης απαρτίας. Παρ' ότι σε πολλά από τα 300 κλειστά σχολεία οι καταλήψεις μοιάζουν μετέωρες, η εβδομάδα που έρχεται θα κρίνει την πορεία τους.

Από τη μια πλευρά η κόπωση, που σε πολλά κατειλημμένα γυμνάσια και λύκεια είναι εμφανής, κι απ' την άλλη η επέτειος του Πολυτεχνείου με τα αγωνιστικά της μηνύματα θα γείρουν την πλάστιγγα προς τη συνέχιση ή το σταμάτημα της κινητοποίησης. Ακόμη, όμως, κι αν οι μαθητές επιστρέψουν στις αίθουσες, το υπουργείο Παιδείας θα τους βρει εκ νέου απέναντι, αφού τα προβλήματα που γεννούν τις καταλήψεις επιτείνονται αντί να λύνονται.

Οι καταλήψεις, βέβαια, αποτελούν ένα κύμα που δύσκολα ελέγχεται. Σε σχολείο των βορείων προαστίων, για παράδειγμα, ο γυμνασιάρχης προσπαθούσε να αποτρέψει την κατάληψη επιλύοντας προκαταβολικά αιτήματα που προέβαλαν μαθητές γειτονικών σχολείων: Επισκεύασε τις τουαλέτες κι επέσπευσε την έλευση των βιβλίων ώστε τα παιδιά να μην έχουν λόγο να αντιδράσουν.

Τελικά, όμως, η κατάληψη δεν αποφεύχθηκε. Κι όταν ρώτησε τους μαθητές το γιατί, πήρε την αφοπλιστική απάντηση: «Μα για να μην μας αποκαλούν φλώρους οι συμμαθητές μας από τα άλλα γυμνάσια»!