Προς όλους τους συναδέλφους της Α’ Αθήνας

Το ΠΥΣΔΕ Α’ Αθήνας με παράνομη σύνθεση, συνοπτικές διαδικασίες και βασικό κριτήριο τα κατάδικά τους παιδιά ολοκλήρωσε την κρίση και επιλογή Διευθυντών Σχολικών Μονάδων. Μέσα σε δέκα σχεδόν ημέρες κατάφεραν τα μέλη του να αξιολογήσουν τις ικανότητες, τις δεξιότητες, την εμπειρία αλλά και το βιογραφικό τετρακοσίων συναδέλφων υποψηφίων Διευθυντών. Πέντε έως δέκα λεπτά της ώρας -τόσο διαρκούσε η συνέντευξη- ήταν αρκετά για αυτούς τους ΄΄εφυείς΄΄ και ΄΄φωτισμένους΄΄ ανθρώπους για να αποφασίσουν ποιοι και για ποιους λόγους θα διευθύνουν τα σχολειά μας. Χωρίς κανενός είδους αναστολές, χωρίς ενδοιασμούς προχώρησαν ακάθεκτοι στον ΄΄αποκεφαλισμό΄΄ πάρα πολλών έμπειρων και ικανών στελεχών μας γιατί είχαν κάνει το λάθος να μην ψηφίζουν την Νέα Δημοκρατία, το κόμμα της επανίδρυσης του κομματικού κράτους και της αναξιοκρατίας. Και ενώ κατάφεραν τόσα πολλά και θεάρεστα σε τόσο λίγο χρόνο, δεν βρήκαν ακόμη το χρόνο να απαντήσουν στις ενστάσεις που είχα γραπτώς καταθέσει από την πρώτη ημέρα που είχα κληθεί 16-10-07. Ίσως να ψάχνουν ακόμα νομικά ερείσματα και αδυνατούν να τα βρουν, από τη στιγμή που απλά δεν υπάρχουν. Εγώ πάντως θα περιμένω τις απαντήσεις τους.

Δυστυχώς αγαπητοί συνάδελφοι και τα πέντε τακτικά μέλη του Συμβουλίου μας δεν στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων. Και αυτό γιατί αγνόησαν προκλητικά την κείμενη νομοθεσία, τις τελεσίδικες αποφάσεις των Ελληνικών Δικαστηρίων, αλλά και της αποφάσεις της ίδιας της ΟΛΜΕ που τους υπεδείκνυαν το αυτονόητο. Να εξαιρέσουν δηλαδή από όλη την διαδικασία επιλογής τα τρία αιρετά μέλη που ήταν ταυτόχρονα και υποψήφιοι Διευθυντές, ώστε να εξασφαλιστεί τουλάχιστον κάποια σχετική αμεροληψία.

Οι τρεις αιρετοί μας εκπρόσωποι: Μόνιος Αλέξανδρος, Πιταροκοίλης Μιχαήλ και Τασάκος Κωνσταντίνος δεν είχαν το σθένος να ζητήσουν να εξαιρεθούν από την διαδικασία, ως όφειλαν νομικά και κυρίως ηθικά απέναντι στους συνυποψηφίους τους. Συμμάχησαν με την Διοίκηση και αποδέχθηκαν να ισχύσει για αυτούς και μόνο για αυτούς, ένα ιδαίτερο και προνομιακό καθεστώς αξιολόγησης. Ήταν οι μόνοι υποψήφιοι Διευθυντές που πέρα από κρινόμενοι ήταν και κριτές των συναδέλφων τους υποψηφίων για την διαμόρφωση του τελικού και κοινού πίνακα κατάταξης.

Και να λοιπόν τώρα ποζάρουν σε εκείνες τις θέσεις του πίνακα που τους εξασφαλίζουν τα σχολεία της πρώτης τους επιλογής, αφού αλληλοβαθμολογήθηκαν με βαθμό φυσικά 20 και αφού μείωσαν όσο χρειαζόταν τη βαθμολογία όλων εκείνων που είχαν ως προτίμηση τα συγκεκριμένα σχολεία.

Και επειδή πολλοί συνάδελφοι δικαιολογημένα, βλέποντας το Μ.Ο βαθμολογίας του τακτικού αιρετού της παράταξής μου Πιταροκοίλη Μιχαήλ, θεωρούν πως και εγώ λειτούργησα ως μέλος αυτού του παράνομου συστήματος ενδίδοντας και βάζοντας το βαθμό 20, θάθελα να εξηγηθώ καθαρά και ξάστερα απέναντί τους ώστε να λυθεί κάθε παρεξήγηση:

Συμμετείχα σε 25 συνεντεύξεις υποψηφίων όπου στους 24 από αυτούς έβαλα το βαθμό 20 για να ακυρώσω την παράνομη και διάτρητη διαδικασία. Άλλωστε ποιος ήμουν εγώ, που μέσα σε πέντε λεπτά, θα έκρινα την αξιοσύνη του κάθε συναδέλφου. Ποτέ δεν ισχυρίστηκα ότι έχω μαντικές ή υπερφυσικές δυνατότητες.

Μόνο στο τακτικό αιρετό μέλος της παράταξής μου, αφού δεν κατάφερα τόσο έξω όσο και μέσα στο συμβούλιο να τον πείσω να ακολουθήσει την νομιμότητα και την απόφαση της ομοσπονδία μας και να ζητήσει την εξαίρεσή του, αναγκάστηκα να βαθμολογήσω με παύλα(-), θεωρώντας τον προνομιούχο υποψήφιο σε σχέση με τους υπόλοιπους. Ως εκ του θαύματος όμως η παύλα μου μετατράπηκε σε 20 από το ΠΥΣΔΕ. Ειλικρινά ακόμη δεν έχω καταλάβει το λόγο που με κάλεσαν να συμμετάσχω στην κρίση του συγκεκριμένου υποψήφιου, αφού οι ίδιοι έβαλλαν βαθμό για μένα.

Από εδώ και πέρα συνάδελφοι, η ΟΛΜΕ πρέπει και μέτρα να πάρει, αλλά και θέση για τους συγκεκριμένους αιρετούς. Διαφορετικά αν οι αποφάσεις της αγνοούνται τόσο προκλητικά ιδίως από συνδικαλιστές, χωρίς να ανοίγει μύτη, μην έχει την απαίτηση να σέβονται τις αποφάσεις της οι απλοί καθηγητές η ακόμη περρισότερο το Υπουργείο Παιδείας και η Διοίκηση.

Είναι ξεκάθαρο μετά από όλα αυτά πως οι κρίσεις των Διευθυντών Σχολικών Μονάδων καθώς και ο πίνακας κατάταξης στην Α΄Αθήνας είναι κυριολεκτικά στον αέρα. Πέρα από το παράνομο της σύνθεσης του ΠΥΣΔΕ υπάρχει και το απολύτως αναξιοκρατικό της περιβόητης συνέντευξης. Με δεδομένο πως η πλειονότητα των υποψηφίων είχε από 20 έως 24 μόρια, η συνέντευξη δεν μετρούσε όπως προβλέπει ο νόμος 20 στα 100, αλλά 80,90 και σε αρκετές περιπτώσεις 100 στα 100. Ως εκ τούτου καλώ κάθε συνάδελφο που αδικήθηκε από όλη αυτή την παράλογη, παράνομη και αναξιοκρατική διαδικασία, να προσφύγει σε κάθε ένδικο μέσο. Έχω την πεποίθηση πως σε σχετικά μικρό χρονικό διάστημα, λόγω του ότι υπάρχει πλέον δεδικασμένο, ο πίνακας κατάξης θα ακυρωθεί από τα Ελληνικά Δικαστήρια. Φυσικά και θα σταθώ δίπλα σε κάθε αδικημένο συνάδελφο.

Τελειώνοντας την επιστολή μου, θέλω να αφιερώσω σε όλους τους συναδέλφους που αδικήθηκαν κατάφορα (και είναι πάρα πολλοί στην Α’ Αθήνας), αλλά και σε όλους εκείνους που εις γνώσιν τους τους αδίκησαν, τον πρόλογο ενός μεγάλου έργου του Μενέλαου Λουντέμη ΤΟ ΚΡΑΣΙ ΤΩΝ ΔΕΙΛΩΝ από τον οποίο πήρα και τον τίτλο της επιστολής μου. Νομίζω πως έχει διαχρονική αξία αφού η εξουσία και σε περίοδο Δημοκρατίας στο ίδιο αίμα στηρίζεται..

Ο καθένας μπορεί πλέον να κοιταχθεί για λίγο στον καθρέπτη, να ελέγξει λίγο την συνείδησή του και να κατατάξει τον εαυτό του στους αθώους η τους δειλούς της ιστορίας.Το μόνο που δεν θα πρότεινα σε κανένα να κάνει ,ως πολύ παρακινδυνευμένο και επιπόλαιο, να νομίσει πως αποτελεί ο ίδιος την εξουσία. Το πολύ-πολύ κάποιο καλό της στήριγμα και τίποτα παραπάνω…

Βασίλης Μπαλάσκας