Ασυμβίβαστη Κίνηση Εκπαιδευτικών*

                                                                                                                        12 - 9 - 2007

Σπάσε τα δεσμά του κομματικού «συνδικαλισμού»

____________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________

Τα 10 μεγαλύτερα «επιτεύγματα» της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ.

KOINOΠOIHΣH:  Πολιτικά κόμματα, ΟΛΜΕ, ΔΟΕ, ΟΛΤΕΕ, Συνδικαλιστικές Ενώσεις και σχολεία όλης της χώρας

 1^ον       Επιχείρησαν να καταλύσουν το Σύνταγμα της χώρας με τρόπο αντισυνταγματικό, ερήμην του Ελληνικού Λαού !!!

         Η επικύρωση από τη Βουλή στις 16 Απριλίου του 2005 της «Συνθήκης για τη θέσπιση του Συντάγματος της Ευρώπης» (πιο γνωστής ως «Ευρωσύνταγμα») δύναται να εκληφθεί ως «συνταγματικό πραξικόπημα» που παραβίαζε ευθέως τη βάση του Δημοκρατικού πολιτεύματος, τη «λαϊκή κυριαρχία» (Άρθρο 1§2 και 3), καθώς και τα άρθρα 59§1, 59§2, 110 και 120§2 του Συντάγματος!     Συγκεκριμένα:

      ◊  Πρώτον, το κοινοβούλιο που ψήφισε το Ευρωσύνταγμα, δεν είχε νομιμοποίηση να κυρώσει κείμενο το οποίο θεσπίζει Σύνταγμα και πολύ περισσότερο, κείμενο-Συνθήκη που υπερισχύει του Ελληνικού Συντάγματος, διότι για να γίνει κάτι τέτοιο θα έπρεπε συντρέχει μια βασική προϋπόθεση: Να ήταν, βάσει του άρθρου 110 του Ελληνικού Συντάγματος, «αναθεωρητική» η Βουλή εκείνης της περιόδου (που δεν ήταν).

       Το ότι η «Συνθήκη για τη θέσπιση Συντάγματος της Ευρώπης», όπως την ονόμασαν, θέσπιζε Σύνταγμα, αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός ότι αυτοπροσδιοριζόταν ως Σύνταγμα στο προοίμιό του (σελ. 3) με τις λέξεις «του παρόντος Συντάγματος» και «το παρόν Σύνταγμα» (στο άρθρο Ι -1 / 1 , σελ.9).   Εξ’ άλλου, μέσα του, πάνω από 500 φορές γινόταν αναφορά στις λέξεις «Σύνταγμα» και «Συντάγματος».                                                  

      ◊  Δεύτερον, η κύρωση της Συνθήκης παραβίαζε το άρθρο 1§2 και 3 του Συντάγματός μας που καθορίζει τη βάση του πολιτεύματος και το οποίο - βάσει του άρθρου 110 του Συντάγματος - δεν μπορεί να αναθεωρηθεί !  Το άρθρο αυτό λέει ότι: «Θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία» και ότι «Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους». Αυτό το άρθρο λοιπόν παραβιάζονταν εφ’ όσον, αφενός, η κυριαρχία του Ελληνικού λαού επί της χώρας του θα μειωνόταν δραματικά αφού ο πληθυσμός του στο ημι-ομόσπονδο Υπερκράτος που θα προέκυπτε δε θα ξεπερνούσε το 3% του συνολικού πληθυσμού όλων των χωρών της Ε.Ε. και αφ’ ετέρου, επειδή δεν θα πήγαζαν πλέον όλες οι εξουσίες που θα διέπαν την Ελλάδα από το λαό της μετά την παραχώρηση τεράστιων αρμοδιοτήτων σε ξένα μη εκλεγμένα όργανα, όπως θα δούμε στη συνέχεια.  Η μόνη περίπτωση να καταργηθεί αυτό το άρθρο θα ήταν να καταλυθεί ολόκληρο το Σύνταγμα(!) προφανώς με βίαιο τρόπο, ώστε μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας να συγκροτούνταν μια «Συντακτική Εθνοσυνέλευση» από αντιπροσώπους εκλεγμένους από το λαό, με αποκλειστική αποστολή να συντάξει νέο, εξ’ ολοκλήρου, Σύνταγμα.

      Σύμφωνα με το άρθρο 28 του Ελληνικού Συντάγματος που «αποτελεί θεμέλιο για τη συμμετοχή της Χώρας στις διαδικασίες της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης», το κοινοτικό Δίκαιο υπερισχύει μόνο εάν προέρχεται από αρμοδιότητες οι οποίες έχουν παραχωρηθεί στα όργανα της Ε.Ε. και δεν είναι επιτρεπτή η αποδοχή ρυθμίσεων που να διαφοροποιούν τη βάση του πολιτεύματος.

     2^ον    Συμφώνησαν και ψήφισαν τον περιορισμό της Εθνικής Κυριαρχίας της Ελλάδας και τη μετατροπή της σε μια «επαρχία» ενός αλλόκοτου, αντιδημοκρατικού Υπερκράτους, χωρίς να ρωτήσουν τον Ελληνικό Λαό !!!    

    Η Συνταγματική Συνθήκη τελικά δεν εφαρμόστηκε επειδή καταψηφίστηκε στα δημοψηφίσματα που έγιναν στη Γαλλία και την Ολλανδία.   Ας δούμε τι θα παθαίναμε αν αυτό το αντιδημοκρατικό κατασκεύασμα, που αποδέχτηκαν «ελαφρά τη καρδία» το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ., είχε τεθεί σε ισχύ:

   ◊  Η «Ευρωπαϊκή Επιτροπή» και το «Ευρωπαϊκό Συμβούλιο» θα αναγορεύονταν σε υπέρτατους και ανεξέλεγκτους αφέντες διακυβέρνησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Ε.).   Ούτε το Ευρωκοινοβούλιο ούτε ομάδες κρατών ή εθνικών κοινοβουλίων θα είχαν ισοδύναμο έστω δικαίωμα !  Αυτό εισήγαγε τεράστιο «δημοκρατικό έλλειμμα»! (άρθρα Ι-18, Ι-26, Ι.21 κ.ά.)

   ◊  Θα περιορίζονταν η εθνική κυριαρχία των κρατών-μελών ειδικά με την υιοθέτηση νομικής προσωπικότητας της Ε.Ε. (άρθρα 6 και 8). Έτσι, διεθνείς συμφωνίες (π.χ. Συμφωνία έκδοσης με ΗΠΑ)  δε θα επικυρώνονταν από τα Εθνικά Κοινοβούλια . Το άρθρο 11 του «ευρωσυντάγματος» προέβλεπε την υπεροχή του έναντι κάθε Εθνικού Δικαίου και Συντάγματος !

   ◊   … έτσι ακόμη και πολιτικές που - ενδεχομένως - πολλές κυβερνήσεις δεν θα τολμούσαν καν να ενσωματώσουν στο εθνικό τους Σύνταγμα ή να τις φέρουν προς ψήφιση στα κοινοβούλια των χωρών  τους, θα ήταν υποχρεωμένες να τις δεχτούν μόλις το Ευρωσύνταγμα θα είχε τεθεί σε ισχύ (άρθρο ΙV-447).

    ◊   Για πρώτη φορά στην ιστορία των Συνταγμάτων ο ελεύθερος ανταγωνισμός θα τοποθετούνταν και τυπικά πάνω από τα εθνικά Συντάγματα και θα γινόταν θεμέλιο της Ε.E. !!! (άρθρα ΙΙΙ -117, ΙΙΙ -118, ΙΙΙ-167 και ΙΙΙ-185)   Ο καθηγητής του συνταγματικού δικαίου κ. Μανιτάκης είχε πει: «Τώρα με την αναγωγή του σε συνταγματική αρχή, ο ελεύθερος ανταγωνισμός τοποθετείται τυπικά και συμβολικά πάνω από τα εθνικά συντάγματα. Η οικονομική πολιτική, τόσο για τα όργανα της Ε.Ε. όσο και για τις εθνικές κυβερνήσεις, δεν μπορεί να είναι πλέον αντικείμενο πολιτικής αντιδικίας ή διαμάχης μεταξύ των πολιτικών. Η οικονομική πολιτική τίθεται εκτός πολιτικής και τοποθετείται στην κυριολεξία πάνω από την πολιτική». («Αυγή 04/03/2005»)  

          Είναι εκπληκτικό το ότι στο Ευρωσύνταγμα 176 φορές αναφέρονταν οι λέξεις «τράπεζα» ή «τράπεζες» (!) και από 30 φορές οι φράσεις : «ελεύθερη αγορά» και «ελεύθερος ανταγωνισμός».   Όπως είπαν κάποιοι πολιτικοί αναλυτές και συνταγματολόγοι, η Συνθήκη θύμιζε περισσότερο «μανιφέστο» του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου παρά Σύνταγμα !   Όπως πολύ εύστοχα γράφτηκε, εφ’ όσον το κεντρικό νόημα του Ελληνικού Συντάγματος ήταν το : «Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους»  (άρθρο 1§2), το απόσταγμα του Ευρωσυντάγματος θα μπορούσε να διατυπωθεί ως εξής: «Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από τις αρχές της Οικονομίας της Αγοράς και του Ελεύθερου Ανταγωνισμού, υπάρχουν υπέρ των Τραπεζών και των Πολυεθνικών»! (άρθρο  ΙΙΙ -117 σε …«ελεύθερη» απόδοση)

     ◊   «Τα πάντα υπόκεινται στους κανόνες του ανταγωνισμού. Δεν εξαιρούνται ούτε τα δημόσια συλλογικά αγαθά, η δημόσια υγεία, η παιδεία, η κοινωνική ασφάλιση, η τηλεόραση και το περιβάλλον (βλ. άρθρο ΙΙΙ-55). Απουσιάζει ή είναι ατελής και προβληματική η αναφορά σε κοινωνικά δικαιώματα κατακτημένα με αγώνες και κατοχυρωμένα στα εθνικά συντάγματα, όπως το επίδομα ανεργίας, το δικαίωμα στη στέγαση, στην απεργία και η συλλογική σύμβαση εργασίας.   Η εργασία δεν αντιμετωπίζεται ως κοινωνικό αγαθό ή ως δικαίωμα αλλά, απλά, ως ατομική ελευθερία» (Μανιτάκης, αύτ.)

     ◊   Θεσπιζόταν η κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας, στην προοπτική της κοινής άμυνας η οποία, όμως, εναρμονιζόταν- και συνεπώς «καπελωνόταν»- πλήρως με το ΝΑΤΟ !

Θεσμoθετούνταν εξωτερικές στρατιωτικές επεμβάσεις και λήψη περιοριστικών μέτρων εις βάρος τρίτων χωρών και προσώπων!  Η έννοια «ασφάλεια» επιβαλλόταν της έννοιας «ελευθερία» με συνέπεια να μπορεί να υιοθετηθεί και προληπτικός πόλεμος , με προβλεπόμενη δια του άρθρου 41§1 κινητοποίηση στρατιωτικών μέσων για την πρόληψη «τρομοκρατικής απειλής»!

   ◊   Το άρθρο 43 έδινε τη δυνατότητα ακόμη και για χρήση βίας στο εσωτερικό της Ε.Ε. για την «καταπολέμηση της τρομοκρατίας» ή για την «προστασία των δημοκρατικών θεσμών». Και επειδή δεν εννοούν όλοι το ίδιο λέγοντας «τρομοκρατία» ή «προστασία των δημοκρατικών θεσμών», ήταν δικαιολογημένες οι ανησυχίες κάποιων ότι το άρθρο 43 ενδέχεται να στρεφόταν και εναντίον λαϊκών κινημάτων (Επί του σημείου αυτού η Διεθνής Αμνηστία είχε ζητήσει εξηγήσεις από την Ε.Ε.)

    ◊   Ενσωματωνόταν στο Ευρωσύνταγμα και η Συνθήκη Σένγκεν η οποία είχε στην ουσία καταργήσει το «τεκμήριο της αθωότητος» καθιστώντας τον κάθε πολίτη εν δυνάμει «ύποπτο».

Η αδικαιολόγητη μανία του διευθυντηρίου των Βρυξελλών για τον περιορισμό της ατομικής ελευθερίας και τον έλεγχο της προσωπικής ζωής των πολιτών της Ε.Ε., φαίνεται και από την απόφαση των «25», στο τέλος του 2005, να τεθούν υπό παρακολούθηση τηλέφωνα, e-mail, SMS κ.λ.π.      Ένα πρωτοφανές ηλεκτρονικό φακέλωμα!   Πρόσφατα ψηφίστηκε και η συνθήκη για ανταλλαγή δεδομένων DNA.

     ◊   Υπήρχαν συγκεκριμένες ανθελληνικές ρυθμίσεις:  Στο κεφ. 4§40 καθοριζόταν ότι στην Κύπρο η περιοχή της Δεκέλειας και του Ακρωτηρίου, όπου βρίσκονται οι Αγγλικές στρατιωτικές βάσεις, είναι...«Αγγλικό έδαφος» !!  Όσο κι αν φαίνεται απίστευτο, αυτά περιέχονταν στο Ευρωσύνταγμα παρόλο που είναι αντίθετα με το Διεθνές Δίκαιο: Έρχονται σε αντίθεση με αποφάσεις του Ο.Η.Ε που απαγορεύουν σε αποικιακές δυνάμεις να αποσπούν ανταλλάγματα από αποικίες που ανεξαρτητο-ποιούνται!  Δυστυχώς δεν υπήρξε καμιά διαμαρτυρία από βουλευτές της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ !!!

    ◊  Τυχόν τροποποίηση του Ευρωσυντάγματος προβλεπόταν μόνο με ομοφωνία και των 25 κυβερνήσεων και των 25 κοινοβουλίων!  Δηλαδή ήταν ουσιαστικά αδύνατη! Ένας δρόμος χωρίς επιστροφή!    Θα πρέπει να ευγνωμονούμε τους Γάλλους και τους Ολλανδούς που είπαν «όχι» και έτσι γλύτωσε η πατρίδα μας από έναν αντιδημοκρατικό «ζουρλομανδύα»!

    Αγαπητοί συνάδελφοι, αναφερθήκαμε τόσο εκτεταμένα στο Ευρωσύνταγμα και γίναμε κουραστικοί, όχι μόνο για να καταδείξουμε το κακό που πήγαν να κάνουν στην πατρίδα μας τα δύο «ευρωλιγούρικα» κόμματα εξουσίας, αλλά και για να είμαστε σε εγρήγορση και επιφυλακή για το ορατό ενδεχόμενο το Ευρωσύνταγμα να ξαναεπανέλθει «διορθωμένο». Σε κάθε περίπτωση πρέπει να απαιτήσουμε την διεξοδική ενημέρωση του λαού και τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος.  Είναι ντροπή στην «κοιτίδα της Δημοκρατίας» να μην ερωτάται ο λαός για ζητήματα μείζονος σημασίας.  Σε όλες σχεδόν τις χώρες της Δ. Ευρώπης είχε γίνει δημοψήφισμα και μάλιστα όχι μόνο για το Ευρωσύνταγμα, αλλά και για όλες τις προηγούμενες Συνθήκες (Λισσαβόνας, Άμστερνταμ, Νίκαιας, Σένγκεν, Μάαστριχτ).

ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΣΤΟ ΝΕΟ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ  8/2/2005

«Αναλαμβάνετε, κύριε Πρόεδρε, την Προεδρία της Ελληνικής Δημοκρατίας για μία πενταετία όπου θα σημειωθούν σημαντικά γεγονότα και εξελίξεις:   Η Ευρωπαϊκή ενοποίηση θα προωθηθεί με την ψήφιση ενδεχομένως και της Συνταγματικής Συνθήκης, τα εθνικά σύνορα και ένα μέρος της εθνικής κυριαρχίας θα περιορισθούν χάριν της ειρήνης, της ευημερίας και της ασφάλειας στη διευρυμένη Ευρώπη, τα δικαιώματα του ανθρώπου και του πολίτη θα υποστούν μεταβολές καθώς θα μπορούν να προστατεύονται, αλλά και να παραβιάζονται από αρχές και εξουσίες πέραν των γνωστών και καθιερωμένων και πάντως η Δημοκρατία θα συναντήσει προκλήσεις και θα δοκιμασθεί από ενδεχόμενες νέες μορφές διακυβέρνησης» www.parliament.gr/enhmerwsh/detailsprint.asp?textID=9000783     

3^ον     Το ότι κατόρθωσαν να προσεταιριστούν το 85% του εκλογικού σώματος με κύριο πόλο έλξης των ψηφοφόρων το άθλιο καθεστώς των πελατειακών σχέσεων!   Ένα καθεστώς ανήθικο που προσβάλλει το άρθρο του Συντάγματος περί «ισονομίας και ισοπολιτείας», εκμεταλλεύεται τα προβλήματα του κόσμου (ανεργία κ.λ.π) και εκμαυλίζει τον ελληνικό λαό.  Πολλοί Έλληνες πολίτες υπήρξαν «όμηροι» των δύο κομμάτων εξουσίας και τα «λύτρα» αυτής της ιδιότυπης «ομηρίας» ήταν οι ψήφοι αυτών και των συγγενών τους!

4^ον    Το γεγονός ότι μετέτρεψαν το κράτος σε κομματικό τους φέουδο !

       Η «άλωση» του κράτους ήταν πάντα το φυσικό και αυτονόητο αποτέλεσμα της ανάληψης της εξουσίας από το κόμμα. Πάντοτε το καθεστώς της κομματοκρατίας καταδυνάστευε ανελέητα το κοινωνικό σώμα, το διέφθειρε και το εκβαρβάρωνε.  Τα κόμματα επιλέγαν τους προέδρους των ανωτάτων δικαστηρίων και την ηγεσία της ελληνικής Αστυνομίας. Τόσο η μετάθεση του τελευταίου φαντάρου, όσο και η επιλογή της ηγεσίας των Ενόπλων Δυνάμεων, είχαν προαποφασιστεί στα κομματικά γραφεία. Αλλά και η τοπική, δήθεν, αυτοδιοίκηση είναι κι αυτή κομματικά κατευθυνόμενη.            

      Ο συνδικαλισμός είναι κομματικοποιημένος: υπηρετεί τις σκοπιμότητες των κομμάτων, όχι τα συμφέροντα των εργαζομένων. Αρκετά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης κατηγορήθηκαν ότι διαπλέκονται με τα κόμματα. Στα ΑΕΙ οι εκλογές πρυτάνεων και προέδρων τμημάτων κομματοκρατούνται. Επίσης τα διοικητικά συμβούλια επιμελητηρίων, επιστημονικών συλλόγων, κρατικών θεάτρων, δημόσιων και ημιδημόσιων οργανισμών κοινής ωφέλειας και άλλα… Δεν έχουν αφήσει τίποτα όρθιο∙ ακόμη και στην Ε.Υ.Π. («Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών») έφτασε η χάρη τους!

       Άνθρωποι που «δεν ήταν σε θέση να χωρίσουν δυο γαϊδάρων άχυρα», μπορούσαν να γίνουν, λόγου χάρη, ακόμη και προϊστάμενοι δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, αρκεί να είχαν στο τσεπάκι την κομματική ταυτότητα και την υποστήριξη από το κατάλληλο πολιτικό γραφείο!                             

5^ον    Το ότι κατέστησαν την Ελλάδα μας «παγκόσμια πρωταθλήτρια» της

διαφθοράς!  Τριάντα χρόνια μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας και επί πασοκικής διακυβέρνησης η πατρίδα μας κατρακύλησε στο έσχατο σκαλοπάτι της διαφθοράς, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία διεθνών Οργανισμών(ΟΟΣΑ). Συγκεκριμένα, έφτασε να είναι πρώτη στη «λίστα της διαφθοράς» στην Ε.Ε. και πέμπτη σ’ όλο τον κόσμο ! (μετά τη Σιέρα Λεόνε, το Μαλί, τη Νιγηρία και την Ακτή του Ελεφαντοστού) . Ο ελληνικός λαός εναπέθεσε όλες τις ελπίδες του στο κόμμα της Ν.Δ. και στον κ. Καραμανλή που έκανε τον «αγώνα για την πάταξη της διαφθοράς» «σημαία» του προεκλογικού του αγώνα το 2004. Τελικά δεν έκανε σχεδόν τίποτα κι αυτός. Αντί να φέρει, από την επομένη κιόλας των εκλογών, την αξιοκρατία που είχε υποσχεθεί, έκανε «αλλαγή φρουράς» στους κομματάνθρωπους!  Μήπως πίστευε ότι τα «γαλάζια παιδιά» είναι εξ' ορισμού αδιάφθορα ή ότι υπάρχει «καλή» και «κακή» διαφθορά; (όπως λέμε «λευκή» και «μαύρη μαγεία»).

Πάντως τα σκάνδαλα έσκαγαν το ένα πίσω από το άλλο, υπενθυμίζοντας τα λόγια του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου που παλαιότερα είχε πει ότι «Υπάρχει μια φυλή , ένα παρακράτος που λυμαίνεται το Δημόσιο και το οποίο δρα ανενόχλητο. Μέχρι σήμερα καμία κυβέρνηση δεν μπόρεσε να το πειράξει» (Συνέντευξη στην εκπομπή «πρωταγωνιστές» του STAR, Ιανουάριος 2005).

      Οι δε «μεταρρυθμίσεις για την αξιοκρατική στελέχωση του δημοσίου» έγιναν στην εκπνοή της κυβερνητικής θητείας (!) και με έντονες αμφισβητήσεις για την ποιότητά τους λόγω της εισαγωγής ενός υποκειμενικού παράγοντα: της «συνέντευξης».

6^ον      Η χειραγώγηση των εργαζομένων μέσω του συνδικαλισμού.

       Εγκατέστησαν μέσα στο εργασιακό σώμα δυο Δούρειους Ίππους, ονόματι «ΔΑΚΕ» και «ΠΑΣΚΕ», με τους οποίους το ελέγχουν.   Δε χρειάζεται και πολύ μυαλό για να καταλάβει κανείς τον κύριο ρόλο που παίζουν αυτές οι δυο «συνδικαλιστικές» παρατάξεις. Φαίνεται από την προκλητική διγλωσσία που μεταχειρίζονται: Όταν το κόμμα τους είναι αντιπολίτευση εμφανίζουν αγωνιστικότητα που θα τη ζήλευε και ο Τσε Γκεβάρα!  Διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους, απειλούν με απεργίες διαρκείας και κηρύσσουν «ανένδοτους» αγώνες.  Και όταν το κόμμα τους έρθει στην εξουσία - ξαφνικά και ως δια μαγείας - ο αγωνιστικός οίστρος εκμηδενίζεται, η «ουρά» μπαίνει κάτω από τα σκέλια, λουφάζουν και γίνονται «αφωνότερες των ιχθύων και απραγότερες των βατράχων»!  Ενίοτε σαμποτάρουν τους αγώνες και «κάνουν πλάτες» στην Κυβέρνηση.    Και φυσικά η όποια «παροχή υπηρεσιών» κομματο-συνδικαλιστών προς το κόμμα γίνεται, συνήθως, «με το αζημίωτο»: «Εξαργυρώνεται» με την αντικα-ταβολή διάφορων προνομίων, όπως λ.χ. με υπηρεσιακή και πολιτική ανέλιξη, χωρίς να παραβλέπουμε βέβαια ότι μέσα στις κομματικές παρατάξεις υπάρχουν αρκετά ανιδιοτελή και απονήρευτα μέλη.

●  Ερωτούμε δημόσια τη Νέα Δημοκρατία να μας πει: τι ρόλο παίζει και τη αποστολή έχει η «Γραμματεία Συνδικαλισμού» που διαθέτει και που στεγάζεται στην οδό Αγίου Κωνσταντίνου 38 στην Αθήνα; (τηλ. 2105285482 – FAX 2105285369).

●  Ερωτούμε δημόσια το ΠΑΣΟΚ να μας πει: τι ρόλο παίζει και τη αποστολή εκπληρώνει ο «Τομέας Συνδικαλισμού» που διαθέτει και που στεγάζεται στην οδό Σολωμού 13-15 στην Αθήνα; (τηλ. 2103811321 – FAX 2103809635).

7^ον     Το γεγονός ότι κατέστησαν το επίσημο ελληνικό κράτος υποτελές στους Αμερικανούς!

      Όσο σκληρή και άκαμπτη υπήρξε η στάση τους απέναντι στα δικαιώματα των εργαζομένων και των συνταξιούχων, τόσο ελαστική σαν…πλαστελίνη ήταν πάντα απέναντι στους υπερατλαντικούς άσπονδους «φίλους» μας!  Τι να πρωτοθυμηθούμε;  Την ντροπιαστική, για τη χώρα μας, παράδοση του Οτσαλάν στους Τούρκους ή την παραχώρηση του εθνικού εδάφους για τη διέλευση ξένων στρατευμάτων;  Είναι, πραγματικά, «σημείο των καιρών» το γεγονός ότι εν έτει 1999 μια «δημοκρατική» κυβέρνηση είπε «ναι» σε κάτι που σε ανάλογη περίπτωση, το 1940, μια δικτατορική κυβέρνηση είχε το θάρρος και την αξιοπρέπεια να πει «ΟΧΙ»! 

      Θα αναφερθούμε επίσης και στους Αμερικανούς πρεσβευτές που συμπεριφέρονται σαν Ρωμαίοι έπαρχοι. Θα ξεκινήσουμε από τον αλήστου μνήμης Πιουριφόϊ που σφαλιάριζε Έλληνες υπουργούς (!), θα μνημονεύσουμε τον ανεκδιήγητο Τόμας Νάϊλς που επισκέπτονταν τον κουστουμαρισμένο Έλληνα πρωθυπουργό φορώντας σανδάλια και σορτς και κρατώντας από το λουρί το σκύλο του(!) και θα θυμηθούμε με «νοσταλγία» το Νίκολας Μπερνς που επισκεπτόμενος τον υπουργό εθνικής Άμυνας, αντί να συζητήσει μαζί του διπλωματικά θέματα, του «πλάσαρε» οπλικά συστήματα συγκεκριμένων πολεμικών βιομηχανιών!  (το κωμικοτραγικό είναι ότι ο υπουργός αυτός αποκάλυψε, χαζογελώντας, στους δημοσιογράφους τον ακριβή σκοπό της επίσκεψης του πρεσβευτή – πλασιέ όπλων!)                                         

8^ον      Οι συνεχείς υποχωρήσεις και ταπεινώσεις στα εθνικά θέματα.

       Τι να αναφέρουμε πρώτο και τι δεύτερο;  Τα Ίμια, την άτακτη υποχώρηση με τους S300 ή τις «γκρίζες ζώνες»;  Στο Σκοπιανό πρόβλημα, ενώ τον Απρίλιο του 1992 είχαμε υιοθετήσει (μέσω του «συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών») μια σθεναρή στάση που δεν αποδεχόταν ονομασία που θα περιείχε τον όρο Μακεδονία ή παράγωγά του (θέσεις που έγιναν αποδεκτές από την Ε.Ε. δύο μήνες αργότερα στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Κορυφής της Λισσαβόνας!)  στη συνέχεια χρόνο με το χρόνο «μαλακώναμε» αδικαιολόγητα τη στάση μας (ενώ οι άλλοι ήταν σταθερά …αδιάλλακτοι!)  μέχρι που φτάσαμε στα απαράδεκτα «σχέδια Νίμιτς».  Έτσι σήμερα βρισκόμαστε στο σημείο να απαιτούν με θρασύτητα όχι μόνο να ονομαστούν με το κλοπιμαίο όνομα «Μακεδονία», αλλά και να υποχρεω-θούμε να αλλάξουμε το όνομα της Μακεδονίας μας και να βάλουμε επιθετικό προσδιορισμό !  Εδώ ταιριάζει η παροιμία του λαού μας:   «Εκεί που μας χρωστούσαν μας πήραν και το βόδι» !

       Το αποκορύφωμα όμως ήταν το «σχέδιο Ανάν». Αυτό το αντεθνικό, εκτρωματικό και προδοτικό σχέδιο οι κ. Καραμανλής και Παπανδρέου το βρήκαν «καλό» και έσπευσαν να προκαταλάβουν και τον κυπριακό λαό πριν αυτός αποφασίσει για το μέλλον του!   Προτίμησαν να γίνουν καλοί στους Αμερικανούς «πλανητάρχες», παρά να υπερασπιστούν την αλήθεια και τα δίκαια του ελληνισμού!

(Σας συνιστούμε να διαβάσετε, στο site: www.oxistosxedioanan.com , «τι εστί» «σχέδιο Ανάν». Θα φρίξετε!)

9^ον        Ο σταδιακός αφελληνισμός και η πνευματική ερήμωση της Ελλάδας.

      Από την μεταπολίτευση κι εδώ παρατηρούμε μια συνεχή και ακατανόητη τάση εγκατάλειψης της πνευματικής και πολιτιστικής παράδοσης του ελληνισμού. Μια επιχειρούμενη «γενοκτονία της μνήμης», χάριν της Νέας Τάξης Πραγμάτων, που πρόσφατα καταδείχθηκε και με τα σχολικά βιβλία της Ιστορίας.  Σε πρόσφατη συνέντευξή του στην εφημερίδα «Μακεδονία» (29/3/2007), ο πρώην υπουργός Παιδείας της Κύπρου κ. Ουράνιος Ιωαννίδης ομολόγησε ότι το 2000 τον επισκέφτηκε ο πρεσβευτής των ΗΠΑ και με έντονο και επιτακτικό ύφος του ζήτησε να αλλάξει το περιεχόμενο των βιβλίων της Ιστορίας με την πρόφαση ότι ενοχλούν την Τουρκία.  Αποκάλυψε, επίσης, ότι ανάλογες πιέσεις δέχτηκε και ο Ελλαδίτης ομόλογός του!  Ο πατριώτης υπουργός απάντησε ότι «την ιστορία που γράφτηκε με αίμα δε θα την παραχαράξουμε με μελάνι » και ότι «Η ιστορία, εξ ορισμού είναι μια συμφωνία μεταξύ των νεκρών, των ζωντανών και των αγέννητων. Κι αφού είναι τριμερής συμφωνία δεν μπορεί ν’ αλλάξει στην απουσία των δύο μερών, των νεκρών και των αγέννητων.
Η ιστορία είναι ταυτόχρονα καταγραφή γεγονότων. Κι αυτά τα γεγονότα ούτε παραγράφονται ούτε και μπορεί να αλλοιωθούν. Είναι εκεί και βοούν » (αυτόθι).

       Ο κ. Γ. Παπανδρέου, όμως, ως υπουργός Εξωτερικών υπέγραψε μαζί με τον Τούρκο ομόλογό του κ. Τζεμ το 2001 συμφωνία με την οποία στο άρθρο 1, παρ. ι ορίζεται ρητά πως: «τα δυο μέρη θα συστήσουν μια Μεικτή Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων, η οποία θα ανταλλάξει και θα μελετήσει τα σχολικά βιβλία, για να προτείνει τη διόρθωση των ανακριβειών»!   Η συμφωνία αυτή έγινε νόμος του κράτους! (ΦΕΚ 142, τεύχος πρώτο, 27/6/2001. Νόμος 2929)  Υπ’ όψιν ότι και ο κ. Νίμιτς είχε ζητήσει από Ελλάδα και Σκόπια τη διόρθωση των σχολικών βιβλίων! (όταν έδωσε το σχέδιό του στον ΟΗΕ)

Αν είναι δυνατόν να ζητούμε την άδεια των Τούρκων και των Αμερικανών για να διδάξουμε Ιστορία!

10^ον       Η «διάλυση» της Παιδείας !

      Πάρα πολλά ελληνόπουλα, που τελειώνουν τη 12ετή εκπαίδευση, δεν είναι σε θέση να συντάξουν σωστά ούτε μια πρόταση, να ξεχωρίσουν τον αγωνιστή Γεώργιο Καραϊσκάκη από…το γήπεδο του Ολυμπιακού, να κάνουν μια «απλή μέθοδο των τριών» ή να βιδώσουν μια βίδα!!!

«Δυστυχισμένε μου λαέ, καλέ κι αγαπημένε,

πάντοτε ευκολόπιστε και πάντα προδομένε»

ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ  ΣΟΛΩΜΟΣ

Φταίει το ζαβό το ριζικό μας!
 Φταίει ο Θεός που μας μισεί!
 Φταίει το κεφάλι το κακό μας!
 Φταίει πρώτ' απ' όλα το κρασί!
Ποιος φταίει;  ποιος φταίει;

Κανένα στόμα δεν τό ’βρε και δεν το ’πε ακόμα.

Έτσι στη σκότεινη ταβέρνα
πίνουμε πάντα μας σκυφτοί.
Σαν τα σκουλήκια, κάθε φτέρνα
όπου μας έβρει μας πατεί.
Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα,
προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα!

ΚΩΣΤΑΣ  ΒΑΡΝΑΛΗΣ   «ΟΙ ΜΟΙΡΑΙΟΙ»

* Η «Ασυμβίβαστη Κίνηση Εκπαιδευτικών» θα κατέλθει στις ερχόμενες εκλογές των υπηρεσιακών συμβουλίων.

Για την παράταξη:  Β. Κερμενιώτης, καθηγητής του 3^ου ΕΠΑΛ Πτολ/δας και Δ. Εμμανουήλ, καθηγητής του 3^ου Γυμνασίου Πτολ/δας, Τηλ. 6977432819  και e-mail: asymbibasth@yahoo.gr