Ο δημόσιος στιγματισμός βαρύτερη κάθειρξη από την απόφαση της δικαιοσύνης

Τελικώς, οι ποινές που επέβαλε η Δικαιοσύνη στους πρώην πρυτάνεις και αντιπρυτάνεις καθώς και στο διοικητικό υπάλληλο του λογιστηρίου του Πάντειου Πανεπιστημίου ήταν δίκαιες ή όχι; Στο ερώτημα αυτό μόνο οι έχοντες τη γνώση και την αρμοδιότητα ερμηνείας και εφαρμογής του νόμου μπορούν να απαντήσουν. «Η Δικαιοσύνη είναι ανεξάρτητη», επανέλαβε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος χθες όταν τέθηκε σχετικό ερώτημα. Πράγματι. Η Δικαιοσύνη είναι ανεξάρτητη. Και οφείλει να είναι, σε κάθε περίπτωση.

Ωστόσο, δεν μπορούμε εξίσου κατηγορηματικά να αποφανθούμε αν οι ποινές είναι ή όχι εξοντωτικές. Το portal του ΕΤ κατακλύσθηκε από «μηνύματα». Στη μεγάλη πλειοψηφία οι αποστολείς τους συμφωνούσαν με το ύψος των ποινών.

Μειοψηφία

Η ισχυρή μειοψηφία εξέφραζε τη διαφωνία της. Ελάχιστοι ήταν αυτοί που δεν είχαν διαμορφώσει κατηγορηματική άποψη. Παρότι δεν πρόκειται για σφυγμομέτρηση της κοινής γνώμης, οι αντιδράσεις είναι ενδεικτικές. Η ελληνική κοινωνία είναι μια τραυματισμένη κοινωνία από την καταγγελλόμενη και σπάνια τιμωρούμενη διαφθορά. Τι να θυμηθούμε;

Το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου; Τις καταγγελίες για τα σκάνδαλα στους εξοπλισμούς; Στις προμήθειες; Στα νοσοκομεία; Στις πολεοδομίες; Παντού δυσοσμία. Η υποψία διάχυτη. Με τον πολίτη να παρακολουθεί άλλοτε αμήχανος, άλλοτε προβληματισμένος, αλλά σχεδόν πάντα εξοργισμένος.

Ας μην απορούμε, λοιπόν, για την απαίτηση της απόδοσης ευθυνών και της επιμέτρησης υψηλών, εξαντλητικών κατ’ ακρίβεια, ποινών. Μόνο που η αντίληψη αυτή οφείλει να συνοδεύεται από το δέοντα προβληματισμό.

Ποια επιρροή, παραδείγματος χάρη, επέφερε στη δικαστική κρίση για το ύψος της ποινής η αποκάλυψη του γνωστού σε όλους παραδικαστικού κυκλώματος;

Υπό ποια πίεση οι δικαστές ανεβαίνουν στην έδρα για να εκδικάσουν υποθέσεις, φοβούμενοι ότι η κρίση τους θα κριθεί όχι νομικά, αλλά υπό το βάρος των εντυπώσεων που προκάλεσε μια μικρή μερίδα εκνόμων (πρώην) συναδέλφων τους; Δεν πρόκειται για ερώτημα που αφορά μόνο στο δικαστικό κλάδο. Αφορά στο σύνολο της κοινωνίας μας.

Παραμένει άγνωστο κατά πόσον η αποκάλυψη του σκανδάλου στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και η τιμωρία του θα λειτουργήσουν παραδειγματικά. Βέβαιο, όμως, είναι ότι θα λειτουργήσουν διδακτικά. Υψηλού κύρους πανεπιστημιακοί, συγγραφείς επιστημονικών έργων και ορισμένοι διεθνούς απήχησης υπέστησαν δυσβάστακτο, βαρύτερο από τη βαρύτερη ποινή, πλήγμα. Είδαν το κύρος τους να καταρρακώνεται, την καριέρα τους να ακυρώνεται και το χειρότερο όλων: το ρόλο τους ως δασκάλων να αμφισβητείται.

Ο δημόσιος στιγματισμός, ίσως και η ακύρωση της προσωπικής, ακαδημαϊκής, επαγγελματικής πορείας τεσσάρων ανθρώπων του πνεύματος, πέρα και πάνω από τη δικαστική κρίση, είναι η βαρύτερη κάθειρξη. Η χειρότερη τιμωρία.

Ι.Δ. ΠΑΠΟΥΤΣΑΝΗΣ