Συνέντευξη στον Βασίλη Σκουρή

Κώστας Σκανδαλίδης: Μέλος Πολιτικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ

«Είναι φανερό ότι κάτι νέο και ριζοσπαστικό ύστερα από καιρό γεννιέται στο χώρο της νεολαίας», εκτιμά με συνέντευξή του στην «Ημερησία του Σαββάτου» ο κ. Κ. Σκανδαλίδης, μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ και κατηγορεί την κυβέρνηση ότι πυροδότησε την κρίση στην Παιδεία

Τι ακριβώς επιδιώκει η κυβέρνηση στην Παιδεία;

Αφού αθέτησε κάθε προεκλογική της υπόσχεση για αύξηση της χρηματοδότησης, για αλλαγές ριζοσπαστικές στα σχολεία, για αξιοκρατία και αντικειμενική αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, ουσιαστικά με τις επιλογές της εξυπηρετεί σταθερά μια άκριτη ιδιωτικοποίηση και διαλύει το εκπαιδευτικό σύστημα. Αποκορύφωμα είναι ένας νόμος που κυοφορείται εδώ και δύο χρόνια και που καταντά απλό μερεμέτι στην εκπαιδευτική μηχανή. Έτσι οι βαρύγδουπες διακηρύξεις για βαθιές μεταρρυθμίσεις πάνε περίπατο.

Είναι, όμως, αυτό αρκετό για να δικαιολογήσει αυτή την κατάσταση που ζούμε εδώ και τόσο καιρό στο χώρο των πανεπιστημίων; Μήπως είναι υπερβολική όλη αυτή η λαίλαπα των καταλήψεων και της εικόνας διάλυσης που εμφανίζει η Παιδεία;

Η κυβέρνηση δυστυχώς είναι ο μπουρλοτιέρης της στάσης και της κρίσης. Με την αυταρχική της πρακτική, με την επιλεκτική κατασταλτική της πολιτική, με το άνοιγμα όλων των θεμάτων δημοκρατίας από τα ατομικά δικαιώματα μέχρι το άσυλο που είναι κράμα τυχοδιωκτικών επιδιώξεων και προεκλογικών σκοπιμοτήτων. Ειλικρινά, η συντεταγμένη πολιτεία δεν μπορούσε να προστατεύσει τον «άγνωστο στρατιώτη»; Ειλικρινά, η εικόνα μάχης στους δρόμους δεν μπορούσε να διευθετηθεί αλλιώς, ειλικρινά η τελική ψήφιση του απαράδεκτου νόμου δεν μπορούσε να μη γίνει ενάντια στην πανεπιστημιακή κοινότητα; Τα ερωτήματα είναι εύλογα και η κυβέρνηση δεν δίνει καμία πειστική απάντηση.

Έχουμε επαναφορά του αστυνομικού κράτους; Και τι σημαίνει αυτό;

Είναι απαράδεκτο το θέαμα όλη η κρίση στην Παιδεία να αντιμετωπίζεται ως διαμάχη του υπουργείου Δημόσιας Τάξης και των «κουκουλοφόρων». Και μέσα στις μυλόπετρες μιας ατμόσφαιρας που έντονα θυμίζει άληστου μνήμη εποχή για την δημοκρατία να συνθλίβονται θεσμοί όπως το Πανεπιστήμιο και άνθρωποι όπως οι φοιτητές και οι εκπαιδευτικοί. Όπως είπε και ο Γιώργος Παπανδρέου αυτό είναι κυριολεκτικά παιχνίδι με τη φωτιά. Αν με ρωτούσατε για ποιο κυρίαρχο θέμα η πρόταση μομφής και η προσφυγή στις κάλπες θα έπρεπε να συμβεί, είναι ακριβώς η υπονόμευση των θεσμών και της δημοκρατικής νομιμότητας. Και μάλιστα, όταν αυτή γίνεται με επικίνδυνα αφελή και μικροκομματικό τρόπο. Ούτε οι φοιτητές, ούτε οι δάσκαλοι είναι αλήτες ή εξτρεμιστές, ούτε τα κόμματα παρακρατικά. Παρακρατική είναι η πρακτική της κυβέρνησης.

Το ΠΑΣΟΚ, πάντως όλο αυτό το διάστημα έμοιαζε αμήχανο και πιεσμένο μεταξύ ΝΔ και ΣΥΝ, που είναι οι δυο πολιτικοί πόλοι στη Παιδεία. Τι, κατά τη γνώμη σας, πρέπει να γίνει;

Διαφωνώ ότι ΝΔ και ΣΥΝ είναι οι πόλοι. Αυτή είναι η εικόνα που προσφέρεται αφειδώς στους αμήχανους τηλεθεατές. Οι πραγματικοί πόλοι είναι η αντιμεταρρύθμιση της ΝΔ και η ολοκληρωμένη πρόταση του ΠΑΣΟΚ, άσχετα αν εμείς με τις συμπεριφορές και την ατολμία μας την υποβαθμίσαμε. Η, τουλάχιστον, δεν την αναγορεύσαμε σε μείζονα στόχο. Το τετράπτυχο χρηματοδότηση, ανοιχτό σχολείο, αναβάθμιση του δημόσιου πανεπιστημίου με αυτοτέλεια και σύνδεση με την παραγωγή και εθνικό σύστημα πιστοποίησης και αξιολόγησης εκπαιδευτικών μονάδων και εκπαιδευτικών είναι η λύση στο αδιέξοδο. Και ο λαός να προκρίνει με την ψήφο του. Ποτέ δεν είναι αργά. Έστω και τώρα οφείλουμε να καταστήσουμε την πρόταση μας κεντρικό διακύβευμα.

Κατά τη γνώμη σας, έχουμε να κάνουμε με μια σύγκρουση κουκουλοφόρων - αστυνομίας ή τείνει να έχουμε ένα κίνημα νεολαίας με νέα χαρακτηριστικά;

Είναι φανερό ότι κάτι νέο και ριζοσπαστικό ύστερα από καιρό γεννιέται στο χώρο της νεολαίας. Δεν είναι μόνο η εκπαίδευση, είναι η ευρύτερη αναζωογόνηση μηνυμάτων ειρήνης, περιβάλλοντος, οικολογίας, αγώνα κατά της φτώχειας, που συνδέουν κρίσιμα και τεράστια προβλήματα με τις επιδιώξεις των νέων ανθρώπων. Και δεν μιλώ για την απαράδεκτα συνεχιζόμενη κομματικοποίηση του φοιτητικού κινήματος ή τα φαινόμενα παρακμής που ζούμε εδώ και πολλά χρόνια για τους φοιτητοπατέρες ή τους διαμεσολαβητές. Μιλώ για τα νέα παιδιά που ξανά βρίσκουν συλλογικό πεδίο έκφρασης και δράσης, αποκτούν νέους στόχους, αμφισβητούν χωρίς να γκρεμίζουν και ζητούν τον λόγο.

../..