Συνεντεύξεις για την εκπαίδευση

20 ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ
ΣΤΑΜΟΣ ΠΑΠΑΣΤΑΜΟΥ


Κινδυνεύει η αξιοπιστία του δημόσιου πανεπιστημίου

ΝΙΚΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ

ΠΡΥΤΑΝΗΣ ΤΟΥ ΠΑΝΤΕΙΟΥ

Ορατό σε όλους είναι το αδιέξοδο στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, όμως η υπουργός Παιδείας θα όφειλε να βλέπει την πανεπιστημιακή κοινότητα με λιγότερη καχυποψία. Η διαφωνία δεν υποδηλώνει αναγκαστικά ιδιοτέλεια, τονίζει ο πρύτανης του Παντείου Πανεπιστημίου κ. Στάμος Παπαστάμου. Ο κ. Παπαστάμου θεωρεί ότι αν η κατάσταση στην Παιδεία μπορούσε να εκφραστεί σήμερα με τον τίτλο ενός βιβλίου, αυτός θα ήταν «Κατεδαφιζόμεθα»...

Φοιτητικές καταλήψεις στα πανεπιστήμια. Θεμιτή διαμαρτυρία ή ακραία μορφή αντίδρασης;

Και τα δύο.

Οι καταστροφές που ενίοτε συμβαίνουν πώς να αντιμετωπιστούν;

Η πρόληψη είναι πάντα καλύτερη από τη θεραπεία. Δυστυχώς, ενώ η δεύτερη αφορά αποκλειστικά και μόνο τα πανεπιστημιακά ιδρύματα, η πρώτη εξαρτάται κατά κύριο λόγο από την πολιτεία.

Η εξεταστική και το εξάμηνο που κινδυνεύουν;

Κινδυνεύει κάτι πολύ πιο σημαντικό: η αξιοπιστία του δημόσιου πανεπιστημίου. Αν δεν ολοκληρωθεί η διδακτική διαδικασία, δεν είναι δυνατόν να μιλάμε για διάσωση της εξεταστικής.

Πανεπιστημιακό άσυλο. Η ευθύνη στο Πρυτανικό Συμβούλιο;

Από τον Άννα στον Καϊάφα...

Γιατί δεν συνυπογράψατε την τελευταία ανακοίνωση της Συνόδου πρυτάνεων;

Γιατί έτσι όπως εξελίχθηκε η όλη διαδικασία, ήταν βεβιασμένη και πρωθύστερη. Πόσω μάλλον που αγνοούσαμε ακόμα τις τελικές (;) εξαγγελίες της κ. υπουργού.

Αναθεώρηση άρθρου 16;

Διαφωνώ. Δεν θα αναβαθμιστεί το δημόσιο πανεπιστήμιο με τη δημιουργία κακέκτυπων μη κρατικών «ανταγωνιστών» του, όσο και αν η σύγκριση προφανώς θα το ευνοούσε.

Μετά την αποχώρηση του ΠΑΣΟΚ, πολλοί μιλούν για «νίκη του εκπαιδευτικού κινήματος». Σχόλιο;

Υπερβολές. Οι κινητοποιήσεις ωστόσο της πανεπιστημιακής κοινότητας έβγαλαν ορισμένους από την αδράνεια.

Απεργία διαρκείας πανεπιστημιακών. Συμφωνείτε;

Το αδιέξοδο στο οποίο οδηγούμαστε είναι ορατό σε όλους. Η ευθύνη γι' αυτό σε πολύ λιγότερους, λόγω πολλαπλών κομματικών «αξιοποιήσεων» και ομιχλωδών επικοινωνιακών τεχνασμάτων.

Αρκετοί πανεπιστημιακοί αποδέχονται να αμείβονται εκμεταλλευόμενοι τις καταλήψεις και την αδυναμία καταγραφής της απεργίας. Συμφωνείτε;

Φύσει και θέσει οφείλω να σεβαστώ και να εφαρμόσω την κείμενη νομοθεσία: η απεργία, θεμιτός τρόπος έμπρακτης διαμαρτυρίας, είθισται να έχει και το προβλεπόμενο κόστος.

Τι θα λέγατε σε έναν τελειόφοιτο φοιτητή που χάνει τις εξετάσεις και τον χρόνο του;

Ότι λυπάμαι που πληρώνει αυτός τις αμαρτίες της πολύχρονης πολιτειακής ολιγωρίας στην επίλυση των προβλημάτων της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης.

Τι περιμένατε από τον νέο νόμο-πλαίσιο;

Όχι πολλά. Θα έπρεπε ωστόσο να είναι πραγματικό «πλαίσιο» που να καθορίζει τους γενικούς κανόνες λειτουργίας των πανεπιστημίων και όχι «εσωτερικός κανονισμός λειτουργίας» τους με πλήθος αυστηρά οροθετημένων διατάξεων ελάσσονος σημασίας.

Τι δεν θα μπορούσατε να αποδεχθείτε ποτέ;

Το να αντιμετωπίζεται το δημόσιο πανεπιστήμιο σαν επιχείρηση κερδοσκοπικού χαρακτήρα με την κυριολεκτική ή/και μεταφορική σημασία της λέξης.

Αιώνιοι φοιτητές;

Σύμπτωμα παθογένειας της ελληνικής κοινωνίας που θεωρεί ακόμα ότι ο μόνος τρόπος αναδιανομής του πλούτου περνάει από τα πανεπιστήμια. Έλασσον πρόβλημα.

Καθολική ψηφοφορία των φοιτητών στις πρυτανικές εκλογές;

Θεωρητικά, ενδιαφέρουσα απόπειρα εισαγωγής της συμμετοχικής δημοκρατίας στα πανεπιστήμια. Πρακτικά, ανεφάρμοστη και ανώφελη.

Κίνηση των «χιλίων» πανεπιστημιακών που ζητούν μεταρρύθμιση με βάση την κοινή λογική...

Κοινή λογική, κοινός νους, κοινή γνώμη... Πλασματικές έννοιες που εντάσσονται στην ιδεολογία του «μέσου όρου» και μετατρέπουν το αυτονόητο σε αυταξία.

Τι θα λέγατε στην υπουργό Παιδείας;

Να βλέπει την πανεπιστημιακή κοινότητα με λιγότερη καχυποψία. Η διαφωνία δεν υποδηλώνει αναγκαστικά ιδιοτέλεια. Μπορεί να προέρχεται και από διαφορετική εκτίμηση των δεδομένων.

Το πανεπιστήμιο θέλει να αλλάξει. Οι πανεπιστημιακοί μπορούν;

Φυσικά και μπορούν. Και οι περισσότεροι το θέλουν. Να λειτουργούν - και να αντιμετωπίζονται από την πολιτεία και την κοινωνία - ως πανεπιστημιακοί δάσκαλοι και όχι δεύτερης κατηγορίας εργαζόμενοι, ευάλωτοι σε συντεχνιακές, κομματικές και λοιπές πολιτικές πιέσεις.

Πώς πιστεύετε ότι μπορούμε να αντιμετωπίσουμε το θέμα με τα κολέγια και τις ευρωπαϊκές οδηγίες για την αναγνώρισή τους;

Η επιβαλλόμενη από την Ε.Ε. αναγνώριση των επαγγελματικών δικαιωμάτων δεν σημαίνει ότι πρέπει και να «πανεπιστημιοποιήσουμε» τις ανεπαρκέστατες σπουδές τους. Καλό θα ήταν, ωστόσο, να αποκτήσει την εποπτεία τους το υπουργείο Παιδείας.

Με την εξέλιξη που έχει λάβει η αναταραχή, πιστεύετε πως μπορεί να πρυτανεύσει η λογική;

Πρυτανεύει ήδη η λογική. Μόνο που είναι η λογική της «δράσης- αντίδρασης», γεγονός μάλλον ελπιδοφόρο δεδομένου ότι, όπως μας διδάσκει η κοινωνική ψυχολογία, η μεγάλη διάρκεια και ένταση συγκρουσιακών πρακτικών οδηγεί νομοτελειακά στην ανάδυση της καινοτομίας.

Ποιο βιβλίο αποδίδει καλύτερα την κατάσταση που επικρατεί στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση;

«Κατεδαφιζόμεθα» της Διδώς Σωτηρίου και «Rien ne va plus» της Μαργαρίτας Καραπάνου.



Αποστολή σελίδας   Εκτυπώσιμη μορφή σελίδας   Προσθήκη σελίδας στα Αγαπημένα 
Πείτε τη γνώμη σας για το άρθρο
©1998-2024, Έδρα Εκπαίδευσης, Ι.Π.Ε.Τ.
 
Επιστροφή
Δημοσιεύθηκε την: 28.02.2007 19:45:01
 
Αναγνώσθηκε 1091 φορές