Με τις προτάσεις της κυβέρνησης συμφωνούν και οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ και της Αριστεράς, σύμφωνα με έρευνα της VPRC

Του Κωνσταντινου Ζουλα

Στη σωστή κατεύθυνση κρίνει η πλειοψηφία των πολιτών ότι κινούνται οι προτάσεις που κατέθεσε το υπουργείο Παιδείας για την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Είναι αξιοσημείωτο, μάλιστα, ότι κεντρικές αλλαγές του νόμου πλαισίου, όπως οι τροποποιήσεις στην άρση του ασύλου, στα όρια της φοίτησης και στον τρόπο διαξαγωγής των πρυτανικών εκλογών κρίνονται θετικά ακόμη και από τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ και της Αριστεράς, σε πλήρη αναντιστοιχία με την αρνητική στάση του κ. Γ. Παπανδρέου και των πανεπιστημιακών που εξακολουθούν να αντιδρούν. Παράλληλα, ωστόσο, θα πρέπει να προβληματίσει την υπουργό Παιδείας ότι η κοινή γνώμη κάθε άλλο παρά ικανοποιημένη δηλώνει από τους επιμέρους χειρισμούς της, ενώ και η κυβέρνηση θα πρέπει να αναρωτηθεί αν τελικώς υπολογίζει περισσότερο απ' όσο θα πρέπει το λεγόμενο πολιτικό κόστος, καθώς οι πολίτες αποδεικνύονται έτοιμοι και ώριμοι για ριζικότερες αλλαγές στην Παιδεία, θεωρώντας προφανώς άτολμες τις προτεινόμενες.

Αυτά είναι τα βασικά συμπεράσματα της άκρως ενδιαφέρουσας έρευνας που δημοσιεύει σήμερα η «Κ» και διεξήγαγε η VPRC αμέσως μετά τη δημοσιοποίηση του νόμου πλαισίου από την κ. Μαριέττα Γιαννάκου. Οπως προκύπτει από τους σχετικούς πίνακες, το 53% των πολιτών κρίνει θετικά το κυβερνητικό νομοσχέδιο, με το 40% να απαντά ότι κινείται «σε λάθος ή σε μάλλον λάθος κατεύθυνση». Ακόμη πιο ενθαρρυντικές για την κυβέρνηση είναι οι απαντήσεις των πολιτών στις επιμέρους ερωτήσεις της έρευνας: Το 80% των ερωτηθέντων συμφωνεί απολύτως με την κυβερνητική πρόταση να γίνονται οι πρυτανικές εκλογές με καθολική ψηφοφορία, το 65% υιοθετεί την εισήγηση να αίρεται το άσυλο μέσω

απλής πλειοψηφίας του πρυτανικού συμβουλίου (και όχι με ομοφωνία, όπως ίσχυε μεχρι σήμερα), ενώ το 61% τάσσεται και υπέρ της καθιέρωσης -για πρώτη φορά- ανώτατου ορίου φοίτησης. Το βασικό πολιτικό συμπέρασμα, δε, που εκθέτει πρωτίστως το ΠΑΣΟΚ, είναι ότι τα τρία αυτά μέτρα επικροτούνται με συντριπτικά ποσοστά και από τους ψηφοφόρους της αξιωματικής αντιπολίτευσης (75%, 64% και 58%), οι οποίοι προφανώς και απορούν με την απόφαση του κ. Γ. Παπανδρέου να απορρίψει συλλήβδην το νομοσχέδιο και να μην επιτρέψει έστω την ψήφο κατά συνείδηση, όπως για παράδειγμα είχε προτείνει ο κ. Θ. Πάγκαλος.

Κατόπιν τούτων προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι 66% των ερωτηθέντων δηλώνουν δυσαρεστημένοι από την κ. Μαριέττα Γιαννάκου, η οποία ως φαίνεται «πληρώνει» σε προσωπικό επίπεδο το βάρος των αλλαγών, αλλά και το ότι τις προτάσεις της -πλην του πρωθυπουργού- μόλις εσχάτως άρχισαν να τις στηρίζουν δημοσίως και άλλα κυβερνητικά στελέχη...

Είναι εντυπωσιακό τέλος ότι, ενώ το 79% των πολιτών αναγνωρίζει την ανάγκη και επιζητεί «μεγάλες ή και πολύ μεγάλες αλλαγές στην Παιδεία», μόνον το 37% χαρακτηρίζει ως τέτοιες αυτές που εισηγείται η κυβερνηση, με το 42% να τις κρίνει «μικρές ή και ασήμαντες». Το δεδομένο αυτό ωστόσο κάθε άλλο παρά επιτρέπει στο ΠΑΣΟΚ να επιχαίρει, καθώς στο σχετικό ερώτημα, μόνον το 17% των πολιτών πιστεύει ότι η αξιωματική αντιπολίτευση θα τα κατάφερνε καλύτερα, με το 29% να εμπιστεύεται τη σημερινή κυβέρνηση και το 32% να δηλώνει για μια ακόμη φορά τη δυσπιστία του και προς τα δύο μεγάλα κόμματα...

Οι πολίτες στέλνουν μήνυμα
Του Κωστη Χατζηδακη*

Ηδημοσκόπηση αποτυπώνει αυτό που ακόμα και μετριοπαθείς συνάδελφοι του ΠΑΣΟΚ υποθέτω πως υποπτεύονταν: ότι δηλαδή η πλειοψηφία των πολιτών θέλει ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις στο πανεπιστήμιο και βρίσκεται σε τελείως αντίθετη κατεύθυνση με τις ακραίες αντιδράσεις των κομμάτων της αντιπολίτευσης. Η εμμονή τους σε αυτήν την προσέγγιση είναι ιδιαίτερα πιθανό να τους δημιουργήσει κομματική ζημιά, καθώς σημαντικό τμήμα των οπαδών τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και της Αριστεράς –αρκετές φορές και η πλειοψηφία των οπαδών τους!– τάσσονται υπέρ ρυθμίσεων που προωθεί η κυβέρνηση όπως μια πιο αποτελεσματική ρύθμιση για το άσυλο, η εκλογή των πρυτανικών αρχών και η θέσπιση ορίου φοίτησης. Η κυβέρνηση έχει προφανώς κάθε λόγο να επιμείνει σε αυτήν τη μεταρρύθμιση όχι μόνο γιατί την αγκαλιάζει η πλειοψηφία της κοινής γνώμης, αλλά κυρίως γιατί είναι ένα σημαντικό βήμα για να αποκτήσουμε πραγματικά ευρωπαϊκά πανεπιστήμια στην Ελλάδα. Πιστεύω πως τα μηνύματα αυτά θα γίνουν κατανοητά από τους επαγγελματίες των καταλήψεων, καθώς η άρνησή τους για κάθε αλλαγή –που δεν μπορεί βέβαια να θεωρηθεί προοδευτική πολιτική– δεν βρίσκει καμία ανταπόκριση στην κοινωνία. Θα κατανοήσουν λοιπόν όλοι αυτοί ότι «πάνε για μαλλί και βγαίνουν κουρεμένοι». Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι η κυβέρνηση πρέπει να λειτουργήσει με αλαζονεία. Πρέπει να συνεχίσει με μετριοπάθεια και με την καλύτερη δυνατή επικοινωνιακή πολιτική, ιδιαίτερα όσον αφορά τους νέους ανθρώπους. Αλλά να προχωρήσει μπροστά για τη μεταρρύθμιση της κοινής λογικής που τόσο χρειάζεται το ελληνικό πανεπιστήμιο.

* Ο Κ. Χατζηδάκης είναι ευρωβουλευτής της Ν.Δ.

 
Απορρίπτουν τους χειρισμούς
Του Μιχαλη Χρυσοχοϊδη*

Τα αποτελέσματα της έρευνας διαψεύδουν πλήρως τους ισχυρισμούς της κυβέρνησης περί μεταρρύθμισης και ουσιαστικών αλλαγών με το νέο νόμο-πλαίσιο. Η έλλειψη οράματος και σχεδίου, ο αποσπασματικός, άτολμος και συντηρητικός προσανατολισμός του νομοσχεδίου οδηγούν τους πολίτες, οι οποίοι σημειωτέον δέχονται την αναγκαιότητα μεγάλων αλλαγών, στην απογοητευτική παραδοχή πως οι προτεινόμενες ρυθμίσεις δεν συνιστούν πραγματική μεταρρύθμιση. Είναι χαρακτηριστικό πως ακόμη και μεταξύ των ψηφοφόρων της Ν.Δ. εκείνοι που συμμερίζονται την επίσημη άποψη του κόμματος περί σημαντικών αλλαγών αποτελούν μειοψηφία. Η διαπίστωση πως οι αλλαγές κινούνται προς τη σωστή κατεύθυνση, εφόσον συνδυαστεί με τα παραπάνω ευρήματα, δικαιώνει απόλυτα τη στάση του ΠΑΣΟΚ, το οποίο από την πρώτη στιγμή δήλωσε πως το πρόβλημα δεν είναι ο προσανατολισμός των αλλαγών, αλλά ο αποσπασματικός και άτολμος χαρακτήρας τους. Η πλειοψηφία των πολιτών άλλωστε δε θεωρεί το προτεινόμενο νομοσχέδιο ως βάση πολιτικής συναίνεσης και συμφωνίας. Το πιο εντυπωσιακό «εύρημα» της δημοσκόπησης, ωστόσο, δεν είναι άλλο από το συντριπτικό ποσοστό απόρριψης των χειρισμών της ηγεσίας του ΥΠΕΠΘ. Στο σημείο αυτό καταδεικνύεται η αδυναμία της κυβέρνησης να επιτύχει τη συναίνεση που είναι απαραίτητη για την επίτευξη οποιασδήποτε πραγματικής μεταρρύθμισης.

Η κυβέρνηση έχει χάσει το κρίσιμο πολιτικό και διαπραγματευτικό κεφάλαιο για να χειριστεί το ώριμο κοινωνικό αίτημα για βαθιές αλλαγές στην εκπαίδευση. Το ΠΑΣΟΚ οφείλει να αποδείξει πως μπορεί να αποτελέσει μια αξιόπιστη και ρεαλιστική δύναμη αλλαγής.

* Ο Μ. Χρυσοχοΐδης είναι βουλευτής του ΠΑΣΟΚ.

Χωρίς διάλογο, επιπλέουν τα κλισέ
Του Μιχαλη Παπαγιαννακη*

Ηέρευνα δείχνει χονδρικά πως οι πολίτες θεωρούν ότι σίγουρα χρειάζονται μεγάλες αλλαγές στην Παιδεία, αλλά ότι οι προτεινόμενες από το σχέδιο νόμου-πλαισίου δεν είναι. Οτι η κατεύθυνσή(;) τους πάντως είναι μάλλον «σωστή». Οτι η κ. Γιαννάκου μάλλον δεν τα πήγε καλά. Οτι μάλλον κανένα από τα δύο μεγάλα κόμματα δεν είναι κατάλληλο για να διαχειριστεί τις αλλαγές, αλλά και ότι αυτές οι προτάσεις δεν αποτελούν βάση για συναίνεση ανάμεσά τους. Δεν νομίζω ότι προδίδω το νόημα της έρευνας. Συμφωνώ ότι οι προτάσεις δεν ανταποκρίνονται στις ανάγκες για όντως πολύ μεγάλες αλλαγές. Δεν συμφωνώ ως προς την «κατεύθυνση»: άλλο κάποια επιμέρους θετικά σημεία και άλλο να διακρίνει κανείς κάποιαν «κατεύθυνση», δηλαδή στρατηγική για την Α. Παιδεία, γιατί δεν είναι διακριτή: κριτήριο τα όσα δεν περιέχουν οι προτάσεις (έρευνα, ουσιαστική ένταξη των ΤΕΙ, επιτελικοί και αυτόνομοι θεσμοί εγγύησης της αυτοτέλειας, χρηματοδότηση κ.λπ., κ.λπ.). Αντίθετα βρίσκει κανείς κάθε είδους «μερεμέτια» στην υπάρχουσα κατάσταση, ακόμη και εξωφρενικά και διαβλητά σημεία, όπως η «επιστράτευση» των συνταξιούχων καθηγητών (για να διαιωνιστούν κάποιες δυναστείες;) ή η αντιφατικότητα άρθρων που δείχνει τουλάχιστον προχειρότητα. Τέλος, εντυπωσιάζει το υψηλό ποσοστό άρνησης της «Αριστεράς» απέναντι στην αυτοτέλεια των πανεπιστημίων! Για όλες τις «παρεξηγήσεις» ισχύει το ότι όταν δεν γίνεται ουσιαστικός και ελεύθερος διάλογος επιπλέουν τα κλισέ και τα επικοινωνιακά τρικ υπουργικών γραφειοκρατών, τηλεπαραθύρων και κομματικών στρεψοδικιών.

* Ο Μ. Παπαγιαννάκης είναι πρώην ευρωβουλευτής του Συνασπισμού.