Ενημερωτικό στον τύπο

Mια ομάδα παιδιών, μαθητές του τμήματος Γ₂ του 10ου Γυμνασίου
Βόλου εδώ και δύο  χρόνια ασχολoύμαστε, μαθαίνουμε και
ευαισθητοποιούμαστε πάνω στο θέμα των ατόμων με αναπηρία, στο πλαίσιο
σχετικού προγράμματος Αγωγής Υγείας. Μέσα σε αυτά τα δύο χρόνια, εκτός
των άλλων ήρθαμε σε επαφή με πολλά άτομα που αντιμετωπίζουν σημαντικά προβλήματα στην καθημερινή τους ζωή αλλά παρόλα αυτά διαθέτουν μια φοβερή δύναμη όχι απλά να επιβιώνουν αλλά και να δημιουργούν. ΄Ενας απ’  αυτούς τους φίλους μας είναι και ο Χρήστος Χονδροματίδης. Ο Χρήστος ζει στον Πειραιά, και συγκεκριμένα σε ένα προάστιό του, τη
Δραπετσώνα. Είναι ένας άντρας 31 ετών που εδώ και 11 χρόνια βρίσκεται
καθηλωμένος στο κρεβάτι με υψηλή τετραπληγία στον Α4 σπόνδυλο,
ανήμπορος να κινήσει οποιοδήποτε μέλος του σώματός του κάτω απ' τον
αυχένα, αποτέλεσμα ενός τροχαίου ατυχήματος. Απ' τη μια στιγμή στην
άλλη τα όνειρά του γκρεμίστηκαν λόγο μιας ανωμαλίας του δρόμου. Το
μπάσκετ που τόσο αγαπούσε, τώρα πια μπορεί να το παρακολουθεί μόνο απ'
την τηλεόραση… Τι ειρωνεία..! Μόλις την προηγούμενη μέρα τον είχε
δεχτεί μια επαγγελματική ομάδα για να παίξει σ' αυτήν… όμως δεν
έπαιξε… και ούτε ξέρει αν θα μπορέσει ποτέ  να ξαναπαίξει μπάσκετ… να
γυμναστεί όπως έκανε παλιότερα… Ένας αλεξιπτωτιστής των ειδικών
δυνάμεων που τώρα πια καρφώθηκε στη γη... Ένας καταδρομέας που δεν
μπορεί πια δεν ούτε καν να βγει απ' το σπίτι… Ένας άνθρωπος που η
μοίρα του έπαιξε το πιο άσχημο παιχνίδι…Ο Χρήστος έχει τελειώσει την
Σιβιτανίδειο Σχολή με το πτυχίο του ηλεκτρονικού, και την Εστία της Ν.
Σμύρνης με το πτυχίο του Τεχνικού των Ηλεκτρονικών Υπολογιστών. Έτσι,
με τη βοήθεια του εργοθεραπευτή του, κατάφεραν να βρουν έναν τρόπο να
χειρίζεται τον υπολογιστή του, με το σαγόνι. Δημιούργησε λοιπόν μια
ερασιτεχνική ιστοσελίδα με την πρόθεση να ενημερώσει με τις γνώσεις
του άτομα που δεν έχουν καμιά σχέση με την αναπηρία και να βοηθήσει
όσο μπορεί άλλα άτομα με αναπηρίες(www.chrisxx.com). Το internet τον
βοήθησε να επικοινωνήσει με τον έξω κόσμο και… μ' εμάς… γιατί μετά το
ατύχημα έχασε όλους σχεδόν τους φίλους του ενώ αδυνατούσε να γνωρίσει
καινούριους αφού κλείστηκε στο σπίτι. Πίσω όμως απ' την οθόνη του Η/Υ
όλοι είμαστε ίσοι… όλοι είμαστε το ίδιο δυνατοί… το ίδιο υγιείς… όλοι
έχουμε το ίδιο δικαίωμα στη ζωή…
Όλα αυτά τα χρόνια που έχουν μεσολαβήσει από το ατύχημα μέχρι σήμερα
οι γονείς του Χρήστου έχουν σταθεί χρήσιμοι υποστηριχτές και
συναγωνιστές του σε έναν αγώνα που δεν φαίνεται να έχει τέλος. Τον
τελευταίο καιρό όμως έχουν εξαντληθεί, αντιμετωπίζουν και οι δύο
προβλήματα υγείας και δεν μπορούν να προσφέρουν στον Χρήστο την
βοήθεια που χρειάζεται. Ο Χρήστος είχε μεταβεί σε  απλές και φθηνές
λύσεις στα πρακτικά προβλήματα που αντιμετωπίζει, αφού η τεχνολογία
στο χώρο των αναπηρικών συσκευών είναι πολύ ακριβή και δεν διαθέτει τα
χρήματα για να αποκτήσει τα μηχανήματα που χρειάζεται. Όλα τα υπόλοιπα
τα έκαναν γι' αυτόν οι γονείς του, τον σήκωναν π.χ. απ' το κρεβάτι για
να αεριστεί λίγο το σώμα του. Τώρα πια που οι γονείς του δεν είναι σε
θέση να τον βοηθήσουν, ο Χρήστος μένει ξαπλωμένος στο κρεβάτι μέχρι να
βρεθεί κάποιος να τον μετακινήσει για λίγο. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα η
υγεία του να χειροτερεύει συνεχώς, το κορμί του να γεμίζει πληγές και
οι γονείς του να νιώθουν απελπισμένοι που βλέπουν το παιδί τους να
χάνεται και δεν μπορούν να το βοηθήσουν, γιατί δεν έχουν ούτε τη
σωματική δύναμη, ούτε την οικονομική άνεση για να το κάνουν. Για το
λόγο αυτό θέλουμε να βοηθήσουμε εμείς το Χρήστο… Ο Χρήστος χρειάζεται κάποια μηχανήματα τα οποία είναι όμως
πολύ ακριβά και με τα χρήματα που διαθέτει αυτός και η οικογένειά του
είναι σχεδόν αδύνατο να τα αποκτήσει… Χωρίς αυτά όμως δεν μπορεί να
επιβιώσει πια… Αν ήταν πλούσιος θα μπορούσε να έχει ότι θέλει… δεν
είναι όμως… πρέπει γι' αυτό να τον αφήσουμε να χαθεί;… να φανούμε τόσο
εγωιστές;… με κάποιον που δεν έχει ούτε καν ότι εμείς θεωρούμε
δεδομένο… με κάποιον που δεν μπορεί να κινηθεί… με κάποιον που είναι
αναγκασμένος να παρακολουθεί σαν θεατής τη ζωή χωρίς να μπορεί να
πρωταγωνιστήσει… Στις μέρες μας παρακολουθούμε με έκπληξη πως ένα υψηλό χρηματικό ποσό κρυμμένο σε «μαγικά κουτιά» τηλεοπτικών εκπομπών δίνει μεγάλη χαρά και ικανοποίηση σε συνανθρώπους μας! Φανταστείτε πόσο ευτυχισμένος θα νιώσει ο Χρήστος αν αποκτήσει επιτέλους αυτά που χρειάζεται… όχι για να ζει με άνεση αλλά… απλά για να συνεχίσει να ζει… Γιατί κι αυτός
αξίζει μια ευκαιρία στη ζωή… μια ζωή που του φέρθηκε άδικα και ύπουλα…
μια ζωή που του πήρε περισσότερα απ' όσα του πρόσφερε… μια ζωή που δεν
πρόλαβε να ζήσει! Εμείς παλεύουμε να νιώσουμε στα δεκαπέντε μας χρόνια  τη
χαρά του να σώζεις έναν άνθρωπο… και… ποιος ξέρει;… ίσως σε μερικά
χρόνια ο Χρήστος να πάει στην Αμερική και να καταφέρει να γίνει καλά…
΄Ισως με μια επέμβαση βλαστοκυττάρων καταφέρει να περπατήσει ξανά… ίσως
μόνο να κουνήσει τα χέρια του και να μπορεί να αυτοεξυπηρετείται… ή
έστω… απλά να σταματήσει να πονάει… Γιατί ο Χρήστος δεν είναι απλά
ηθοποιός σε μια τηλεοπτική σειρά… αλλά η ίδια η ζωή… η σκληρή
πραγματικότητα… κι εμείς θα κινήσουμε Γη και Ουρανό για να τον
βοηθήσουμε…! Είμαστε εδώ  πρόθυμοι και ζητάμε την αρωγή κι άλλων ανθρώπων να αρχίσουμε έναν αγώνα περνώντας από τη θεωρία στην πράξη ξεπληρώνοντας του την υποχρέωσή μας, γιατί φυσώντας με ένα φυσητήρα κατάφερε να μας στήσει την ιστοσελίδα του σχολείου μας!!!!!!!

(www.10gymboloy.gr)

Στις άμεσες ανάγκες του Χρήστου συγκαταλέγονται:
Α.΄Ενας ανελκυστήρας για την κατάβασή του στο από το οροφοδιαμέρισμα
που μένει στη Δραπετσώνα
Β.΄Ένα γερανάκι για να μπορεί να μπαινοβγαίνει στο αυτοκίνητο
Γ.΄Ενας σύγχρονος ηλεκτρονικός υπολογιστής για να έχει μια επικοινωνία
με τον έξω κόσμο
Δ.΄Ένα σύστημα με το οποίο θα μπορεί φυσώντας να γυρνάει τις σελίδες
ενός βιβλίου

 Ας ελπίσουμε λοιπόν σύντομα να κάνουμε κάτι πολύ ωραίο καλωσορίζοντας στη ζωή ένα νέο άνθρωπο που μαραίνεται σε ένα κρεβάτι σήμερα που γιορτάζουμε με μεγαλοπρέπεια και βαρύγδουπες εκφράσεις Παγκόσμιες ημέρες ατόμων με αναπηρίες!!!

Οι μαθητές του τμήματος Γ2 του 10ου Γυμνασίου Βόλου.