ΕΠΙ-ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΔΙΗΜΕΡΙΔΑ
"Η ΓΟΗΤΕΙΑ ΤΟΥ ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ ΑΛΛΟΤΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ"
ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ ΣΤΗ ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Στην διαπραγμάτευση του όλου «Βυζαντίου» αλλά και των μετά την Άλωση (έως και σήμερα) τεκμηρίων πολιτισμικής συγκρότησης, οι δημιουργικές ασυνέχειες, οι διχοτομίες, συνιστούν ένα αναπόδραστο, δύσκολο κι απαιτητικό μέτρο της αφομοιωτικής δύναμης της ρωμαίικης κληρονομιάς.

Οι φωτεινές εξαιρέσεις που σημαίνονται στους αθλητές Κλέοβη και Βίτωνα (τους «δια στόματος» Σόλωνος φέροντας το ύψιστο νόημα της ζωής δηλαδή την ευτυχία του αγώνα με τίμημα τον θάνατο) ή στην ανυπακοή της Αντιγόνης, την αντίθεση-διαμάχη μεταξύ κοινωνικής δομής και πολιτισμικού υποβάθρου, δεν αρκούν για να ανατρέψουν τον παρακάτω ισχυρισμό:

Η αρχαία ελληνική γραμματεία ως επί το πλείστον απηχεί τις κυρίαρχες πολιτικές πρακτικές και «ιδεολογίες» την εγγράμματη κουλτούρα, και όχι τον υφιστάμενο κόσμο (τον κάτω κόσμο της προφορικότητας) της δουλείας σε όλες τις συνεκδοχές της. Στον εγγράμματο της λόγο αποτυπώνεται η διαρκής προσπάθεια για την μύηση στην «καλή κ' αγαθή» πολιτική διαχείριση της καθημερινότητας, στην διαιώνιση της καθεστυκίας τάξης και κοινωνικής σταθερότητας.

Η Πίστη, ως άρρητη έννοια, η αυτοθυσία, η ατομική αντίσταση, μάλλον ως ματαιότητες προσλαμβάνονται όταν δεν συντρέχουν οι συνομολογημένες συνθήκες πολιτικής αποδοχής τους, με εξαίρεση το προδρομικό ουτοπικό και πλατωνικώς διατυπωμένο αταξικό παράδειγμα που συμβολικά σημαίνεται στον σωκρατικό θάνατο, στο υπερβατικό και αναπόδραστο κώνιο.

Η αποκαλυπτική ιδιοσυστασία των μονοθεϊστικών δογμάτων που παρεμβάλλονται κατά δημιουργική ασυνέχεια στον αρχαίο κόσμο, η ανατρεπτική συμβολική γλώσσα των συμφραζόμενων δοξασιών τους, φωτίζουν (και γραπτώς) την υπέρβαση, την αυτοθυσία, το μαρτύριο, την αγιότητα, ως ένα νεωτερικό -της εποχής τους- τρόπο περαίωσης του βίου, που εδράζεται γεωγραφικά-πολιτισμικά στην καθ' ημάς Ανατολή του Αγίου Γεωργίου, του Αγίου Δημητρίου, του Αγίου Ακινδύνου, του Αγίου Ανεμποδίστου... Είναι αυτή που σαν ευρύτερη της Ανατολής διαπολιτισμική παράμετρος, γονιμοποιεί τα λαμπρά αντιστασιακά επιτεύγματα των ομόδοξων Ρώσσων, Σέρβων και Ελλήνων κατά του χιτλερικού φασισμού, είναι η ίδια που σήμερα σημαίνει την πολιτική και πολιτισμική αντίσταση στο υπερατλαντικώς εκφραζόμενο «δαρβινοπρεπές» - «δημιουργιστικό» (κατα)χρηστικό- "ολιστικό" ψευδοχριστιανικό μόρφωμα της πολιτικής "ορθότητας".

Η διά της κοινωνικής αντιστροφής αποκάλυψη μέρους της πολιτισμικής συνέχειας των «κάτω» ανθρώπων της δοξασίας, της πίστης, της εξατομικευμένης αντίστασης, μέσω και του κοινωνικώς εκφρασμένου ρεύματος που σημαίνεται στον ανατρεπτικό και αναστατικό ευαγγελικό λόγο, απελευθερώνει ένα προϋπάρχον "κάτω κοσμικό" ταπεινό πλαίσιο (στον τύπο των μύθων "του Αισώπου") και υψώνει την προφορική κουλτούρα, διαμορφώνοντας σταδιακά τον «μετανεωτερικό» ρωμαίικο διαρκή(;) χώρο διαπραγμάτευσης μεταξύ της λαϊκής λογιότητας και της λόγιας λαϊκότητας. http://users.thess.sch.gr/veccio/S-N/Thessaloniki_G5.htm

Η επίκτητη (παλαιά πια) «νεοπαράδοση» της απουσίας αυτών των λαϊκών στοιχείων ή της (κατά)χρηστικής, δια εγκιβωτισμού, αποδόμησης τους, στις συνεδριακές αλλά και στις εν γένει σύγχρονες ελληνικές παιδευτικές πρακτικές, έχει κατοχυρώσει και τα πολιτικώς συνομολογημένα θεσμικά της ερείσματα. π.χ. http://users.thess.sch.gr/veccio/S-N/S_N.htm

Η ανυπαρξία μια έλλογης ρωμαίικης διαχείρισης της προφορικότητας (και) στη Μουσική Παιδεία και Πράξη, εν τέλει, το αναπάντητο «έλασσον» ζήτημα (περί αναδιεθεύτησης αναλόγων θεμάτων στην στοχοθεσία και πρακτική των Μουσικών Σχολείων της χώρας μας) που έθεσε ως κατακλείδα στην λαμπρή περί Ψαλτικής Τέχνης εισήγηση του, ο άξιος συνάδελφος και ακριβός φίλος κ. Αντώνιος Βλέτσης, ζήτημα που αντί μιας στοιχειώδους -εν ενστάσει έστω- αντιμετωπίσεως, εσύρθη στην περίλυπη πανάκεια της τρέχουσας και προκλητικά ατελούς, ως προ το ζήτημα, τριτοβάθμιας μουσικής εκπαίδευσης ... το λιγότερο δεν εκπλήσσει ευχάριστα.

http://lyk-mous-thess.thess.sch.gr/EPISKERSEIS_EKDROMES/Rwmaiikos_Logos-Psaltikos_Horos.htm
http://users.sch.gr/szygouras/themata/goByzFeb07/MiddleAges&Byzantium.htm

Ως και ο ψαλτικός (του Μουσικού Σχολείου Θεσσαλονίκης) χορός να έψαλλε,
http://ct-prometheus.aegean.gr//vetsos/ANEMPODISTOS/Psaltikos_horos_MSTH.Horarhis-M.Pappas9.2.2007.mp3
ή ο αντ-ώνιος φίλος και άξιος συνάδελφος να ομίλησε, περί Όνου Σκιάς.
http://ct-prometheus.aegean.gr//vetsos/ANEMPODISTOS/Ant-wnios_9.2.2007.mp3

Η σημερινή παρουσία του αγαπητού φίλου και μέντορα του λαϊκού μας πολιτισμού, κ. Σόλωνα Λέκκα,
( http://users.thess.sch.gr/veccio/ereyna/solon/SOLON.htm ) με γενναιοδωρία και αντισυμβατικότητα, χωρίς "νεοπαραδοσιακούς" λεονταρισμούς, μας μεταγγίζει τον πλούτο του σε πλείστες όσες εκφάνσεις του ρωμαίικου πολιτισμού, πιστοποιώντας έτσι παραδειγματικά μια επείγουσα ανάγκη για πολιτισμική εγρήγορση, παροτρύνοντας μας να αποφύγουμε τουλάχιστον τον ρόλο των κυνηγών στον αισώπειο μύθο όπου οι αναζητούντες προπετώς τα ίχνη του λιονταριού, στη θέα του ιδίου του Λέοντος τρέπονται σε άτακτη φυγή.

http://users.thess.sch.gr/veccio/ereyna/solon/liontari.htm


Βασίλης Βέτσος

Θεσσαλονίκη 9.2.2007