Το ΥΠΕΠΘ βέβαια μας συνηθίζει σε τέτοιου είδους εκπλήξεις. Στον αρχικό σχεδιασμό για τα ΕΠΑΛ ο τομέας των Εφαρμοσμένων Τεχνών δεν συμπεριλήφθηκε, αφήνοντας τη δημόσια τεχνική-επαγγελματική εκπαίδευση ορφανή από ένα τομέα που την κοσμούσε και ένα σημαντικό κρίκο στην αλυσίδα στελέχωσης αυτού του επαγγελματικού κλάδου. Αυτό μας εξέπληξε ως σύλλογο εκπαιδευτικών του τομέα διότι περιμέναμε στον αρχικό σχεδιασμό να συμπεριληφθεί κύκλος Τεχνών και Πολιτισμού (από την Α' τάξη ΕΠΑΛ) όπου οι Εφαρμοσμένες Τέχνες θα λειτουργούσαν ως τομέας από την Β' τάξη ΕΠΑΛ. Αυτό θα περιμέναμε από την κυβέρνηση της χώρας που γέννησε τις τέχνες και τον πολιτισμό στο Δυτικό κόσμο. Άλλωστε και το κυβερνών κόμμα φάνηκε να δείχνει την ευαισθησία της στο θέμα του πολιτισμού δίνοντας αρχικά το Υπουργείο Πολιτισμού στον ίδιο τον Πρωθυπουργό.

Με αυτό τον τρόπο οι ιθύνοντες του ΥΠΕΠΘ θέλησαν να εξοστρακίσουν συνολικά την καλλιτεχνική παιδεία από το επίπεδο της Β΄ βάθμιας εκπαίδευσης, παρόλο που οι αντίστοιχες σχολές των ΤΕΙ [γραφίστες- διακοσμητές - συντηρητές - φωτογράφοι] και η Αρχιτεκτονική αποτελούν σχολές με υψηλή βάση και επομένως με μεγάλη ζήτηση.

Ποτέ δεν καταλάβαμε γιατί ένας τομέας που λειτούργησε, από τους πρώτους στα πλαίσια της τεχνικής εκπαίδευσης με ζήτηση από το κοινωνικό σύνολο και σε συνθήκες ισχυρού ανταγωνισμού από την ιδιωτική πρωτοβουλία, εγκαταλείφθηκε εξ ολοκλήρου στα χέρια της ιδιωτικής εκπαίδευσης. Και με ποια κριτήρια καταργήθηκε ο συγκεκριμένος τομέας, αφού η εισήγηση από το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο για τα ΕΠΑΛ τον συμπεριλάμβανε.

Ο σύλλογος μας έκανε αλλεπάλληλες προσπάθειες και αιτήσεις για ακρόαση από τους αρμόδιους στο ΥΠΕΠΘ και συγκεκριμένα από τον κ. Ράμμα. Παρ' όλα αυτά κανένας δεν μας δέχτηκε να συζητήσουμε το θέμα τη στιγμή μάλιστα που το ΥΠΕΠΘ ιδρύει Εθνικό Συμβούλιο Παιδείας και μιλά για διάλογο.

Τελικά, για κάποιους αδιευκρίνιστους λόγους αποφάσισαν να βάλουν τον τομέα Εφαρμοσμένων Τεχνών στην Β΄ τάξη του ΕΠΑΛ, κρατώντας όμως μία μόνο ειδικότητα για την Γ΄ τάξη (Γραφικών Τεχνών).

Αναρωτιόμαστε:

• Θεωρούν ότι οι ειδικότητες των διακοσμητών – συντηρητών δεν απαιτούν θεωρητικό υπόβαθρο και γνώσεις γενικής παιδείας;

• Μπορεί ένας διακοσμητής να σχεδιάσει χωρίς γνώσεις μαθηματικών και γεωμετρίας ή να μορφοποιεί ένα χώρο χωρίς γνώσεις σύνθεσης και ιστορίας των τεχνών;

• Μπορεί ένας συντηρητής να δουλέψει χωρίς να γνωρίζει χημεία ή ιστορία τέχνης, εκτός αν νομίζουν πως μπορεί να συντηρεί χρησιμοποιώντας νερό και χωρίς να έχει ιδέα για το έργο πάνω στο οποίο εργάζεται!

Όταν μιλάμε για τις εφαρμοσμένες τέχνες στην εκπαίδευση αναφερόμαστε σε ένα γνωστικό αντικείμενο που άπτεται αφενός μεν της τεχνικής αφετέρου δε της τέχνης. Είναι ιδιαίτερα σύνθετο και απαιτεί εκτός από δεξιότητες πολλές και ποικίλες γνώσεις, αυξημένη κριτική ικανότητα, φαντασία και δημιουργικότητα. Χρειάζεται συνεπώς ένα σχολείο που καλλιεργεί τη γλώσσα, τη σκέψη και εκλεπτύνει τα συναισθήματα στις αποχρώσεις εκείνες που απαιτούνται για την ανάπτυξη της φαντασίας, φορτίζουν και ενεργοποιούν τη δημιουργικότητα. Παράλληλα χρειάζεται το σχολείο εκείνο που δίνει τις απαραίτητες θετικές γνώσεις για την κατανόηση των τεχνικών μέσα στις αυξημένες απαιτήσεις της σύγχρονης τεχνολογίας.

Δεν είναι τυχαίο που αυτές οι ειδικότητες από τότε που δημιουργήθηκαν βρίσκονται πάντα στο επίπεδο της Β΄ βάθμιας λυκειακής εκπαίδευσης, δηλαδή στα Τεχνικά Λύκεια (ΤΕΛ) και όχι στις Τεχνικές σχολές (ΤΕΣ). Τότε ο νομοθέτης είχε πάρει υπόψη του τους παραπάνω λόγους, ενώ τώρα; Αυτοί οι λόγοι δεν υπάρχουν πια; Γιατί άραγε; Δεν καταλαβαίνουμε γιατί δεν πρέπει να έχουν λυκειακή εκπαίδευση οι διακοσμητές και οι συντηρητές.

Όταν ζητούσαμε να είναι και οι τρεις ειδικότητες στην Γ΄ τάξη δεν ζητούσαμε κάτι παράνομο ή παράλογο. Βλέπουμε για παράδειγμα το Ναυτιλιακό τομέα που το 2004 είχε μαθητικό δυναμικό 601 μαθητές, ενώ αντίστοιχα ο τομέας Εφαρμοσμένων Τεχνών είχε 3441 μαθητές, να βρίσκεται από την Α΄ τάξη με δικό του κύκλο σπουδών, στην Β΄ τάξη με δύο τομείς και στην Γ΄ τάξη με δύο ειδικότητες! Ακόμα ο τομέας Γεωπονίας που το 2004 απασχολούσε 2363 μαθητές καταλήγει να έχει στην Γ΄ τάξη του ΕΠΑΛ τρεις ειδικότητες και άλλες οκτώ στις Επαγγελματικές Σχολές (ΕΠΑΣ). Επιπλέον τα αντίστοιχα ΤΕΙ Γεωπονίας είναι τα χαμηλότερα σε βάση και μετά τον τρόπο εισαγωγής με βάση το 10 πολλά από αυτά θα μένουν άδεια.

Τι συμβαίνει λοιπόν στο ΥΠΕΠΘ; Ποιοι είναι αυτοί που αποφασίζουν; Με ποιες διαδικασίες, ποιο σκεπτικό και ποιες προτάσεις επιτροπών αποφασίστηκε ποιες ειδικότητες θα μπουν και ποιες όχι; Ακόμη ποιες είναι οι ειδικότητες των καθηγητών που βρίσκονται ως σύμβουλοι «κοντά» σε αυτούς που αποφασίζουν;

Συνοψίζοντας, εμείς οι ενεργοί καθηγητές των Εφαρμοσμένων Τεχνών στην Β΄ βάθμια εκπαίδευση με την πείρα και τις γνώσεις μας, πιστεύουμε πως:

α) το προφίλ των επαγγελματιών των ειδικοτήτων της διακόσμησης και της συντήρησης έργων τέχνης απαιτεί σαφώς λυκειακή εκπαίδευση.
β) η ζήτηση από τους μαθητές μεγάλη, είτε για σπουδές στα αντίστοιχα ΤΕΙ, είτε για συνέχιση στα δημόσια και ιδιωτικά ΙΕΚ, είτε για σπουδές στο εξωτερικό. Θυμίζουμε τις υψηλές βάσεις των αντιστοίχων σχολών!

Επομένως ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ σαν καθηγητές του τομέα να μάθουμε το σκεπτικό με το οποίο το ΥΠΕΠΘ απέκλεισε τις ειδικότητες των διακοσμητών και συντηρητών από την Γ΄ τάξη του ΕΠΑΛ

Θέλουμε να πιστεύουμε ότι από λάθος και κακή πληροφόρηση των υπευθύνων για το χαρακτήρα των ειδικοτήτων του τομέα δεν εντάχθηκαν οι ειδικότητες του Σχεδιασμού Εσωτερικών Χώρων και της Συντήρησης Έργων Τέχνης και Αρχαιοτήτων.

Κλείνοντας δηλώνουμε την αγωνία μας περισσότερο ως λειτουργοί της δημόσιας εκπαίδευσης την οποία πονάμε και υπηρετούμε τόσα χρόνια και του κλάδου τον οποίο εκπροσωπούμε σε αυτήν και λιγότερο ως δημόσιοι υπάλληλοι που ανησυχούν για τα εργασιακά τους προβλήματα.

Ζητούμε από τους υπεύθυνους στο Υπουργείο να ενσκήψουν με προσοχή πάνω στα ζητήματα που θίγουμε και να αποκαταστήσουν την τάξη των πραγμάτων.