Θ. ΛΟΥΚΑΚΗΣ

Το 1956 τελείωσα το κοινότατο Β/ Γυμνάσιο Αρρένων Πειραιά. Εκεί, αν μη τι άλλο, έμαθα αξιοπρεπή ελληνικά, πράγμα που έπαψε να συμβαίνει εν γένει στη δημόσια μέση εκπαίδευση έπειτα από περίπου 15 χρόνια! Τότε στα ιδιωτικά σχολειά φοιτούσαν μόνο όσοι δεν καλοέπαιρναν τα γράμματα (με την εξαίρεση κάποιων κολεγίων της ελίτ) και έπρεπε να δίνουν ειδικές εξετάσεις για να αποκτήσει το δίπλωμά τους ισοτιμία!

Ποιος έφερε τη δημόσια μέση εκπαίδευση στα σημερινά της χάλια, όπου οι πλείστοι των αξιωματούχων της Αριστεράς προτιμούν να στέλνουν τα παιδιά τους στα «κολέγια»; Η απάντηση είναι σε όλους γνωστή. Ο κύριος εχθρός και καταστροφέας της δημόσιας μέσης εκπαίδευσης ήταν και είναι τα συνδικάτα (και τα κόμματα που τα σιγοντάρουν), τα οποία γέμισε ο ολέθριος θεσμός της επετηρίδας με ακατάλληλους «καθηγητές». Αντίθετα, οι Τούρκοι από παλιά επέλεγαν για δασκάλους τους πρώτους από κάθε τάξη. Εμείς επί 50 χρόνια παίρναμε τους τελευταίους!

* Η καταστροφή της εκπαίδευσης

Σε πλήρη αντιστοιχία με τα παραπάνω, είμαστε εκ νέου καθ' οδόν να καταστρέψουμε τα αρκούντως καλά (όχι ότι δεν παίρνουν βελτίωση) ελληνικά δημόσια πανεπιστήμια. Ετσι που να γίνει κοινωνική απαίτηση να ιδρυθούν ιδιωτικά πανεπιστήμια σε ευρεία κλίμακα, κάτι που ούτε κατά διάνοια υπάρχει σε καμία προηγμένη χώρα πλην της Κίνας! Στο μεσοδιάστημα δε υπάρχει και η Μεγάλη Βρετανία και οι ΗΠΑ για να βολεύεται η ελίτ (αριστερή, κεντρώα και δεξιά).

Και η καταστροφή του πολυτιμότατου εθνικού και λαϊκού αγαθού που είναι η ανώτατη εκπαίδευση δεν γίνεται σταδιακά και βαθμιαία. Γίνεται με ταχύ ρυθμό και βίαια. Επομένως ίσως κάπως βοηθήσει το σταμάτημα της επερχόμενης καταστροφής το κράξιμο (που θα επιχειρήσω τώρα και στο μέλλον να κάνω) των τεσσάρων εχθρών του δημόσιου πανεπιστημίου, που εκτιμώ ότι είναι κατά αξιολογική σειρά:

* Τα κόμματα (με προεξάρχοντα τα αριστερά κόμματα).

* Τα συνδικάτα (με προεξάρχοντες τους αριστερούς συνδικαλιστές).

* Οι διανοούμενοι (με προεξάρχοντες τους αριστερούς διανοουμένους).

* Οι γονείς (επειδή ανέχονται τις μη σπουδές των πλούσια χαρτζιλικωμένων τέκνων τους).

* Οι υπεύθυνοι της κρίσης

Θα καταστήσω ορατή την ηθικά απαράδεκτη κατάσταση στην οποία λειτουργεί σήμερα το δημόσιο πανεπιστήμιο αναφέροντας (σε ανάκατη σειρά) παραδείγματα που θα έκαναν κάθε άξια του ονόματός της κυβέρνηση και κάθε καλή τη πίστει ακαδημαϊκό δάσκαλο να πάθει αποπληξία:

* 8.000 αραχτοί καθηγητές κάνουν απεργίες-λαμόγια, αφού όλοι πάντοτε πληρώνονται και δεν χάνεται ημέρα από τα συντάξιμα χρόνια τους. Οι περισσότεροι όμως δεν απεργούν. Τους απεργεί διά της βίας το σύστημα αριστεροί φοιτητές - ΠΟΣΔΕΠ κλειδώνοντάς τους έξω από τα γραφεία τους. Και οι πρυτάνεις υπογράφουν μισθοδοτικές καταστάσεις όπου υπεύθυνα δηλώνουν ότι όλοι εργάστηκαν κανονικά. Και όλες οι αρμόδιες δημόσιες αρχές γνωρίζουν τα βρώμικα και κάνουν την πάπια. Στις δε απεργίες-λαμόγια ψηφίζει (καταγγέλλοντας τους αντιφρονούντες) το 15% του σώματος των καθηγητών γιατί το 85% (των οικιών αυτών εμπιπραμένων) είτε βολεύονται στο αραχτό είτε (ως κοτάρες) δεν οργανώνονται ενάντια στην ΠΟΣΔΕΠ. Και την πληρώνουν τα παιδιά και οι γονείς τους, που χρυσοπληρώνουν τη δωρεάν παιδεία!

* Στο Πολυτεχνείο επί 15 χρόνια δύο εκπαιδευτικοί χώροι είναι αρπαγμένοι και κλειδωμένοι από εξωπολυτεχνειακά στοιχεία και οι έντρομοι πρυτάνεις (περιλαμβανομένου του Θέμη Ξανθόπουλου και εξαιρουμένου του Κώστα Μουτζούρη) προσποιούνται ότι δεν το γνωρίζουν. Η Σύγκλητος λειτουργεί εν γένει με παράνομη σύνθεση, αφού όποιος (αριστερός πάντοτε) θέλει μπαίνει μέσα, βρίζει, ξεφωνίζει και τρομοκρατεί τους συγκλητικούς. Αμα λάχει να πούμε, δέρνει επιτοπίως και τους αντιφρονούντες (δεξιούς) φοιτητές. Ολα τα συλλογικά όργανα λειτουργούν με παράτυπη σύνθεση που έχει αποφασίσει... η Σύγκλητος. Μπαίνει στην Πολυτεχνειούπολη κομματάρχης γιος καθηγητή με τον πατέρα του και του λέει δείχνοντας ολόγυρα: «Μπαμπά, αυτό είναι το τσιφλίκι μου». Και η ΝΔ τού κάνει μαθήματα πώς να την εκπροσωπεί στην τηλεόραση. Και γράφουν οι τοίχοι: «Μια ζωή στις αίθουσες ή μια ζωή στους δρόμους;» και «Καμία αλλαγή, καμία αξιολόγηση, όχι στη διά βίου εκπαίδευση, όλα τα επαγγελματικά δικαιώματα στο πτυχίο» που θα δίνει το τρομοκρατημένο πανεπιστήμιο!

* Και μετά έρχεται η βία. Κλειδώνουν οι αριστεροί φοιτητές γνωστό μέλος του Συνασπισμού στο γραφείο του γιατί δεν έφευγε και του σβήνουν το φως. Τρομάζει αυτός, τηλεφωνεί στον πρύτανη και του λέει ότι θα πέσει από το παράθυρο. Πάνε και τον βγάζουν και στη συνέχεια η Σύγκλητος τιμωρεί με επίπληξη τους δράστες. Πάνε όμως αυτοί και κάνουν θερινό το γραφείο του αντιπρύτανη και η Σύγκλητος αίρει την επίπληξη. Και μετά πιάνουν τα κλεφτρόνια υπολογιστών μεταπτυχιακούς κομματικούς και τους πάνε στη Σύγκλητο, η οποία τους τιμωρεί με βαρεία επίπληξη και πλέον ου! / Και οι κλοπές, καταστροφές, ξυλοδαρμοί, καταλήψεις, εξωπετάγματα και χτισίματα πάνε και έρχονται.

* Και μου λέει ο πρύτανης (όχι ο νυν) του ΑΠΘ: «Ερχονται καμιά πενηνταριά στο γραφείο μου στις 3 το απόγευμα. Οι αντιπρυτάνεις και οι γραμματείς την έχουν κοπανήσει. Είμαι τελείως μόνος μου και αυτοί πολλοί. Φωνάζουν δυνατά και ρυθμικά συνθήματα. Από το πρωί ετοιμαζόμουν να τους αντιμετωπίσω μα δεν μπορώ. Είμαι και μεγάλος άνθρωπος».

Σε αντιδιαστολή τώρα θα περιγράψω πώς λειτουργεί το κολέγιο Shenga στην Κίνα, για τα επεισόδια στο οποίο έγραφα στο «Βήμα» στις 22.10.2006. Ενας επιχειρηματίας από την Ταϊβάν έχει αγοράσει ειδυλλιακή έκταση γύρω από λίμνη και έχει φτιάξει ιδιωτικό πολυτελές πανεπιστήμιο. Είναι συμβεβλημένος με καλό κινεζικό δημόσιο πανεπιστήμιο και χρεώνει πενταπλάσια δίδακτρα (φυσικά και δεν είναι δωρεάν η Παιδεία στην Κίνα, αυτά συμβαίνουν μόνο στις καπιταλιστικές και νεοφιλελεύθερες χώρες). Και αφού υποχρεώνει τα παιδιά να ξυπνάνε στις 5.30 το πρωί για γυμναστική, τους παρέχει μη αναγνωριζόμενα πτυχία και θησαυρίζει! Σε πλήρη δε αναντιστοιχία τα καλά πανεπιστήμια στις ΗΠΑ επιστρέφουν στους μεταπτυχιακούς φοιτητές ως βοηθήματα όλα τα δίδακτρα που εισπράττουν από τους προπτυχιακούς και επιβιώνουν χάρη στις δωρεές των αποφοίτων τους και στις προσόδους από τα επιχορηγούμενα ερευνητικά έργα!

* Ο θρίαμβος της αναξιοκρατίας

Δυστυχώς όμως υπάρχει και άλλη αντιστοιχία με την καταστροφή της δημόσιας μέσης εκπαίδευσης. Το σώμα των πανεπιστημιακών δασκάλων εμπεριέχει περίπου 2.500 μέλη που μπήκαν σε αυτό και εξελίχθηκαν αναξιοκρατικά από το παράθυρο των μεταβατικών διατάξεων του πρωτοποριακού Ν. 1268/82, που αλλιώς τον είχε σχεδιάσει ο Δημήτρης Ρόκος (μαζί με τον Γ. Λιάνη) και αλλιώς τον κατάντησαν τα συνδικάτα του Επικουρικού Διδακτικού Προσωπικού (αρχικά) και οι αριστεροί φοιτητές (στη συνέχεια). Ηταν δε το ΕΔΠ (όχι φυσικά ότι δεν υπήρχαν στην ομάδα και αξιόλογα άτομα) τα παιδιά που είχαν επιλέξει οι παλαιού (αυταρχικού) τύπου καθηγητές κατά το πώς τους γούσταρε, χωρίς καμία αξιοκρατική κρίση! Η εκτίμησή μου δε είναι ότι πολλοί από αυτούς (για να μη γίνω συγκεκριμένος για έναν από τους αξιωματούχους της ΠΟΣΔΕΠ) δεν είναι σε θέση να υποστούν καμία αξιολογική κρίση και γι' αυτό φυσικά αρνούνται κάθε αξιολόγηση (το μόνο παρήγορο εδώ είναι ότι οι περισσότεροι θα αποχωρήσουν περί το 2010 και η σωστή αναπλήρωσή τους ίσως μπορέσει να βελτιώσει την κατάσταση).

Οι ευθύνες της Αριστεράς και των κομμάτων εξουσίας
Και μετά τη διάγνωση φθάνουμε στην απόδοση ευθυνών και στις απονομές διακρίσεων του «εχθρού του δημόσιου πανεπιστημίου», όπου η Αριστερά είναι η επικρατέστερη υποψήφια. Η Αριστερά της οποίας η πολιτική, όπως τώρα λέει ο Λεωνίδας Κύρκος, είναι ανόητη! Και όχι μόνο. Οταν οι αριστεροί πολιτικοί και η αριστερή διανόηση εδώ και 25 χρόνια όχι μόνο δεν καταδικάζουν την πρωτοφανή βία και τις συνεχείς φοιτητικές προσπάθειες για σκέτη διευκόλυνση (και όχι για βελτίωση) των σπουδών (αυτές, δηλαδή, που οδήγησαν στον σημερινό εκφυλισμό το σύστημα) αλλά τις επικροτούν κιόλας (βλέπε π.χ. κ. Αλέκο Αλαβάνο), αυτό δεν είναι απλά ανόητο, αυτόχρημα εχθρικό προς το δημόσιο πανεπιστήμιο είναι! Το ίδιο και η προσπάθεια απόκρυψης των καλών σημείων του δημόσιου πανεπιστημίου, όπως οι διεθνείς εκπαιδευτικές επιτυχίες του Οικονομικού Πανεπιστημίου και οι ερευνητικές του Πολυτεχνείου.

Στα παραπάνω πρέπει να προστεθεί η καταστροφή του δυνατού σημείου των δημόσιων πανεπιστημίων, που είναι οι ερευνητικές δάφνες τους σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Αυτό είναι προφανές αφού οι επιτυχέστατοι ερευνητικά καθηγητές της Σχολής Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών του ΕΜΠ είναι τώρα κλειδωμένοι επί δίμηνο έξω από τα γραφεία τους και μακριά από τους υπολογιστές τους. Με πρόσθετη καταστροφική συνέπεια το σταμάτημα των αμοιβών των νέων ερευνητών που εργάζονται στα ανταγωνιστικά προγράμματα της ΕΕ (τρεις χιλιάδες τέτοιους έχει το Πολυτεχνείο!)

Και τα δύο άλλα κόμματα όμως από κοντά ακολουθούν την Αριστερά: το ΠαΣοΚ επειδή επέτρεψε τον εξευτελισμό της αρχικής αξιοκρατίας του Ν. 1268/82 και τίποτε δεν έκανε επί 20 χρόνια για να εμποδίσει την ακαδημαϊκή κατρακύλα (άσε που αυτό πρωτοπρότεινε τα ιδιωτικά πανεπιστήμια)· η δε ΝΔ γιατί, αντί να περάσει τις απαιτούμενες και λαϊκά αποδεκτές εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις έξι μήνες αφότου έγινε κυβέρνηση, τις έβαλε στο ίδιο κουτί με την ευρύτατα μη αποδεκτή τροποποίηση του άρθρου 16 του Συντάγματος δίνοντας έτσι ευκαιρία στους ακαδημαϊκά ανεπαρκείς να πάρουν το πάνω χέρι. Δυστυχώς και τα δύο κόμματα εξουσίας βάζουν το (κακώς εννοούμενο) εκλογικό συμφέρον τους πολύ πάνω από εκείνο του (ταλαίπωρου) δημόσιου πανεπιστημίου, όπως άλλωστε κάνουν (ανοήτως δε αυτά) και τα αριστερά κόμματα! Αλλά τι να περιμένει κανείς; Εδώ είναι Μπαλκάνια, δεν είναι παίξε-γέλασε! Γι' αυτό άλλωστε δεν έχει ποτέ παραιτηθεί πρύτανης, παρά τα βάσανά τους.

Ο κ. Θόδωρος Λουκάκης είναι επικεφαλής του (χτισμένου και κατακλεμμένου) Γραφείου Μεταφοράς Τεχνολογίας και πρόεδρος της Ενωσης Αποφοίτων του ΕΜΠ.