|
 |
|
|
Εκπαιδευτική Παρέμβαση Α΄ Αχαΐας
ΣΧΕΔΙΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗΣ ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗΣ
ΤΟΥ Δ.Σ. της Α΄ ΕΛΜΕ Αχαΐας για το συνδικαλιστικό έτος 2006-2007.
1. Εισαγωγή.
Η εκπαιδευτική Παρέμβαση (όπως πάντα και κατ’ αρχήν) προτείνει «Προγραμματικό προεδρείο». Το πρόγραμμα αυτό αφορά τόσο τα μεγάλα ζητήματα, όσο και «μικρά» - τοπικά:
- υπέρ της δωρεάν δημόσιας εκπαίδευσης για όλα τα παιδιά,
- υπέρ της ενότητας και το συμφέρον του κλάδου μακριά από κυβερνητικό συνδικαλισμό,
- υπέρ της πάρα πέρα ανασυγκρότησης του συνδικάτου με συλλογικές και κινηματικές διαδικασίες,
- υπέρ της ισότιμης κλαδικής - πανεκπαιδευτικής –παλλαϊκής προοπτικής με βάση την πολιτικο-συνδικαλιστική συγκυρία,
- υπέρ των συμμαχιών και της κινηματικής στρατηγικής με προτεραιότητα των αρχών, του κινήματος, των συνδικάτου και των στόχων έναντι των ατομικών φιλοδοξιών.
- υπέρ του προσδιορισμού των αντίπαλων πρακτικών, πολιτικών και φυγόκεντρων δυνάμεων.
2. Πολιτικο-συνδικαλιστικό πλαίσιο.
Οι σε θετικό, αλλά όχι ολοκληρωμένο βαθμό, κινηματικές διαδικασίες του κλάδου σε πανεκπαιδευτική βάση το διάστημα που πέρασε, έφεραν στο προσκήνιο τα ζητήματα που είχαμε θέσει ΚΑΙ ως ΔΣ την προηγούμενη χρονιά. Ως πολιτικοσυνδικαλιστική βάση την προηγούμενη χρονιά, ανάμεσα σε άλλα (1), είχαμε θέσει τα εξής:
«Μετά το τέλος της ήπιας προσαρμογής της νέας διακυβέρνησης της Ν.Δ., σε οικονομικό, εργασιακό, εκπαιδευτικό και διοικητικό επίπεδο, χρειάζεται σαφής αντιπολιτευτική δράση από το συνδικάτο, υπέρ του δημόσιου σχολείου, των μαθητών και των εκπαιδευτικών.
Η ραγδαία απορρύθμιση που προωθεί η κυβέρνηση της Ν.Δ., στην οποία συμφωνούν όλες οι νεοφιλελεύθερες δυνάμεις, στο ασφαλιστικό και τους μισθούς, με επίκεντρο τις εργασιακές σχέσεις (κατάργηση 8ώρου, συλλογικών συμβάσεων, ασφαλιστικών ταμείων), πράγματα που για το στενότερο δημόσιο τομέα σχεδιάζονται να αποκρυσταλλωθούν στο Σύνταγμα.
Μπροστά σ’ αυτόν τον καταιγισμό των εξελίξεων ο κλάδος πρέπει να εκφράσει τη βούλησή του και την αντίθεσή του μέσα από ένα μαχητικό, συλλογικό, παρεμβατικό συνδικαλιστικό όργανο, που ως στόχο του θα έχει να παλέψει και να προωθήσει λύσεις στα προβλήματα του δημόσιου σχολείου και των εκπαιδευτικών... »
«….Επομένως χρειάζεται συνεχής ανατροφοδότηση και εμπλουτισμός των αποφάσεων του κλάδου, ώστε να είναι συνεχώς επίκαιρες και να προσαρμόζονται στις απαιτήσεις των καιρών. Οι απαιτήσεις αυτές χρειάζεται να αντιστέκονται και να ακυρώνουν θεωρητικά και κινηματικά προσεγγίσεις, οι οποίες επιχειρούν να εμπλέξουν στη λειτουργία της εκπαίδευσης και των θεσμών της παράγοντες ξένους προς αυτή, όπως π.χ. είναι η νεοφιλελεύθερη τάση εισόδου των επιχειρήσεων στο χώρου του σχολείου.
Από αυτή την άποψη διατρανώνουμε την βούλησή μας να υπερασπίσουμε το δημόσιο σχολείο απέναντι σε όλες τις λογικές οι οποίες μπορούν να αποδομήσουν τις ενιαίες εργασιακές σχέσεις και την αντίληψη του λειτουργικού και συνεκτικού αναλυτικού προγράμματος.
Με στόχο τόσο την παραπέρα ανασυγκρότηση του σωματείου, όσο και την ανύψωση της ενεργητικής συμμετοχής και του αγωνιστικού κινηματικού φρονήματος των συναδέλφων θεωρούμε ότι πέρα από την κατάργηση των νόμων 2525, 2640 και 2986 και ό,τι τους συνοδεύει, οι οποίοι δεν υπηρέτησαν τις ανάγκες της εκπαίδευσης και του δημόσιου σχολείου, χρειάζεται ένα διπλό πλαίσιο αιτημάτων μεγάλης (πανελλαδικής) και μικρής (τοπικής) κλίμακας.
Τα ζητήματα μεγάλης κλίμακας μπορούν να ενσωματώνονται μέσα από κινηματικές και συνδικαλιστικές πλειοψηφικές διαδικασίες στις αποφάσεις των συνόδων των προέδρων της ΟΛΜΕ.».
Θεωρούμε ότι η γενική κατεύθυνση των αποφάσεων του 12ου συνεδρίου της ΟΛΜΕ, το περσινό πλαίσιο συγκρότησης του ΔΣ της Α΄ ΕΛΜΕ, αλλά και των αποφάσεων των πολλαπλών συνόδων των προέδρων των ΕΛΜΕ και ειδικά της τελευταίας (8-12-2006) το προηγούμενο διάστημα, μπορούν να είναι η βάση εκκίνησης της πολιτικο-συνδικαλιστικής μας συγκρότησης.
Στην περσινή μας εισαγωγική πρόταση - πράγματα σταθερά στις προτάσεις μας -καταλήγαμε (2) :
«…Είναι ανάγκη ακόμα να απορρίψουμε και πάλι όλο το εκπαιδευτικό-πολιτικό πλαίσιο των νόμων 2525, 2640 και 2986, το καθηκοντολόγιο και όλο το αντιασφαλιστικό πλαίσιο των τελευταίων κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ. Να απορρίψουμε ακόμα κάθε ιδέα για την περιφερειοποίηση και δημοτικοποίηση της εκπαίδευσης στην οποία θα διασπάται το περιεχόμενο του ενιαίου σχολείου ακόμη περισσότερο, θα ελαστικοποιούνται ακόμη περισσότερο οι εργασιακές μας σχέσεις (αδιόριστων και μόνιμων), θα οδηγούν στη σύμπραξη δημόσιου και ιδιωτικού χώρου για τους πόρους και το περιεχόμενο του σχολείου.
Η εκπαιδευτική Παρέμβαση παλεύοντας σταθερά για ένα πραγματικό 12χρονο ενιαίο σχολείο της μόρφωσης, της ζωής, του πολιτισμού, όπου να χωρούν άνετα όλα τα παιδιά του λαού μας, προτείνει το παρακάτω διπλό πλαίσιο συγκρότησης, με στόχο τόσο την παραπέρα ανασυγκρότηση του σωματείου, όσο και την ανύψωση της ενεργητικής συμμετοχής και του αγωνιστικού κινηματικού φρονήματος των συναδέλφων.»
Είναι ανάγκη όμως να επισημάνουμε ως επείγοντα τα παρακάτω:
3. Για τα ζητήματα γενικού χαρακτήρα θεωρούμε:
Α. Η ώρα της τελικής αποτίμησης της σε όποιο βαθμό συμμετοχής μας στους πανεκπαιδευτικούς αγώνες δεν έχει φτάσει ακόμα. Έχομε μπροστά μας τη μεγάλη μάχη για την αντιδραστική και νεοφιλελεύθερη επιχείρηση αναθεώρησης του συντάγματος με συμπρωταγωνιστές την νεοφιλελεύθερη κεντροδεξιά Κυβέρνηση της ΝΔ και το σοσιαλφιλελεύθερο ΠΑΣΟΚ (ελλαδικό δικομματισμό).
Β. Οι προτάσεις του ΕΣΥΠ (3), σε συνδυασμό με το νέο νόμο 3467/2006 για τα στελέχη εκπαίδευσης, για την β/θμια εκπαίδευση, αποπνέουν αυταρχισμό, εξετασιομανία, αποδοχή των χορηγών, της αύξησης του κόστους των οικογενειών των μαθητών, την μείωση της παιδαγωγικής και συλλογικής λειτουργίας των διδασκόντων και μια αντιπαιδαγωγική και απεριόριστη στήριξη της κακόφημης αξιολόγησης - χειραγώγησης – κατάταξης.
Γ. Η λογική των εξεταστικών φίλτρων (βάση 10) και η μείωση έως μηδενισμό της όποιας αντισταθμιστικής εκπαίδευσης κυριαρχούν.
Δ. Η συνεχής μείωση του ποσοστού για την παιδεία είτε του προϋπολογισμού (5%) είτε επί του ΑΕΠ (15%) έγινε κανόνας.
Ε. Τα ιδιαίτερα προβλήματα στην ΤΕΕ αυξάνουν, παρότι μέχρι στιγμής καλύπτονται με περίεργους τρόπους, μετά τον απαράδεκτο διαλυτικό νόμο 3475/2006.
Στ. Το όργιο αποσπάσεων χωρίς αρχές, χωρίς διαφάνεια και χωρίς εκπαιδευτικά κριτήρια κυριαρχεί και όζει.
Ζ. Η συνεχιζόμενη αναξιοπρεπής και υποτελής διαδικασία στις προσλήψεις στην ΠΔΣ, η σταθεροποίηση των προσλήψεων ωρομισθίων ακόμη και στο κανονικό πρόγραμμα, η ανύπαρκτη επιμόρφωση των μονίμων και η τριτοκοσμική στους νεοδιόριστους έχει πάρει πάγια χαρακτηριστικά.
Η. Ο βομβαρδισμός με νέα βιβλία με περιεχόμενο που αμφισβητείται πλέον πολλαπλά, χωρίς ούτε πιλοτική αξιολόγηση και τους συναδέλφους χωρίς ιδιαίτερη στήριξη κατ’ αρχήν ξεπερνιέται από το ΥΠΕΠΘ, ως τριτεύον ζήτημα.
Θ. Ο εμπαιγμός με τα 176 Ε συνεχίζεται, τη στιγμή που πολιτικά, συνδικαλιστικά, αλλά και νομικά πια δικαιούμαστε και τα οποία και αυτή η κυβέρνηση τα χρησιμοποιεί ως παγίδα για αποπροσανατολισμό από την γενναία αύξηση του βασικού μισθού, που θα συμπαρασύρει τα δώρα και τη σύνταξη, μιας και η ίδια θεωρεί ότι η οικονομία πάει πολύ καλά! Η ανάγκη για 1400 Ε καθαρά (και κατά το δυνατόν στο βασικό μισθό) με σχέση τουλάχιστον 1:2 εισαγωγικού καταληκτικού στα καθαρά είναι κοινωνικά αποδεκτή.
Ι. Όλα τα άλλα ζητήματα (άλυτα) που καθορίζονται «εν πολλοίς» από τις αποφάσεις των Συνόδων των προέδρων. Κυρίαρχο ζήτημα στη στρατηγική μας είναι το ασφαλιστικό –συνταξιοδοτικό, όπου στρατηγικά πρέπει να πάμε στα 30 χρόνια πλήρους σύνταξης και χωρίς όριο ηλικίας. Σε καμιά περίπτωση οπισθοδρόμηση.
4. Τα ζητήματα μικρής κλίμακας. Αφορούν το ΔΣ και τα μέλη της τοπικής ΕΛΜΕ σε άμεσο συνδυασμό με την συμμετοχή των ενδιαφερομένων και στα πλαίσια της κινηματικής πρακτικής όλου του σωματείου. Παραμένουν λοιπόν σε επείγουσα προτεραιότητα:
Α. Άμεση ειδική πρακτική για την ΤΕΕ με βάση πλαίσιο (4) άμεσης προτεραιότητας (που είναι συμβατό με την προοπτική του ενιαίου και πολύπλευρου ενιαίου σχολείου) και ειδικών συλλογικών διεργασιών, με βάση τους καθηγητές όλων των ειδικοτήτων.
Β. Κάλεσμα των ωρομισθίων και του τοπικού συλλόγου αναπληρωτών και αδιόριστων με στρατηγικό στόχο την κατάργηση της ωρομισθίας – και στην ΠΔΣ - και της μη πραγματικής αναπλήρωσης και την αντικατάσταση με μόνιμο προσωπικό. Οι συνάδελφοι/ -σσες του μουσικού σχολείου, των σχολείων ειδικής αγωγής, των ΤΕΕ – ΕΠΑΛ και της ΠΔΣ, είναι ανάγκη να βρίσκονται σε στενή σχέση με το συνδικάτο. Στη κατεύθυνση αυτή προτεραιότητα αποτελούν οι συλλογικές δράσεις για ανάδειξη, περιορισμό και επίλυση των ζητημάτων.
Γ. Επιμονή στη στελέχωση των πάσης φύσεως επιτροπών με βασικά κριτήρια τη διαφάνεια και την εναλλακτικότητα, ώστε να υπηρετείται η λογική της ανανέωσης και της συνέχειας.
Δ. Το αίτημα για ορθολογική κατανομή των μαθητών στα πλαίσια και της υλοποίησης του αιτήματος της αναχωροθέτησης των σχολείων και με στόχο την ενίσχυση των περιαστικών και περιφερειακών σχολείων παραμένει ακέραιο. Πίεση για τα προβλήματα έλλειψης στέγασης των σχολικών μονάδων (9ο Λύκειο, Λύκειο Δεμενίκων, Λύκ. Παραλίας, κλπ) προς όλες τις κατευθύνσεις.
Ε. Χρειάζεται σειρά προτάσεων, αλλά και σειρά δράσεων για το ζήτημα των εκατοντάδων συναδέλφων που είναι χωρίς οργανική θέση (Διάθεση στο ΠΥΣΔΕ), αλλά και του οργίου αποσπάσεων χωρίς εκπαιδευτικά χαρακτηριστικά που τείνει να μετατραπεί σε απόστημα. Γι’ αυτό είμαστε ενάντια σε κάθε τάση κυβερνητικού συνδικαλισμού, που διαλύει κάθε έννοια συλλογικότητας, διαφάνειας, αξιοπρέπειας και αλληλεγγύης.
Στ. Είναι ανάγκη το νέο ΔΣ να παίξει άμεσα συντονιστικό ρόλο για τα μεγάλα αλλά και τα πολλά τοπικά ζητήματα που είναι κοινά με τις ΕΛΜΕ της περιφέρειας μας, τόσο σε επίπεδο συνεργασίας και ενημέρωσης, όσο και σε επίπεδο κινηματικής δράσης.
Ζ. Την μεγάλη προσπάθεια για ανάπτυξη του θεσμού των αντιπροσώπων. Προτείνονται τακτικές συναντήσεις στην ΕΛΜΕ με προκαθορισμένη ημερήσια διάταξη, που θα συζητείται από πριν στους συλλόγους. Είναι ανάγκη ακόμη να μελετηθεί και η δυνατότητα δημιουργίας αντιπροσώπων σε ειδικές κατηγορίες εκπαιδευτικών (π.χ. νεοδιόριστων, διάθεση στο ΠΥΣΔΕ, αναπληρωτών, κλπ)
Η. Να συνεχιστεί και να διευρυνθεί το άνοιγμα του χώρου της ΕΛΜΕ, ώστε να καταστεί επί τέλους χώρος ζωντανός και κέντρο ζυμώσεων και δράσεων με βάση το προηγούμενο πλαίσιο, πορεία που έχει ήδη χαραχτεί και δρομολογηθεί.
Θ. Να επιλεγούν άμεσα οι εκπρόσωποι της ΕΛΜΕ σε όλες τις δημοτικές επιτροπές παιδείας και την Νομαρχιακή επιτροπή.
Ι. Η στήριξη της συμμετοχής των αιρετών του κλάδου στα Υ.Σ. της περιοχής, στο βαθμό που ακολουθούν τις αποφάσεις του κλάδου, δεν λειτουργούν με κομματικό ή κυβερνητικό συνδικαλισμό, αποφεύγουν την υποκειμενική κρίση για επιλογές συναδέλφων σε όλα τα επίπεδα και ακολουθούν συλλογικές διαδικασίες. Θεωρούμε σημαντικό στοιχείο την σταθερή σχέση τους με το ΔΣ της ΕΛΜΕ για αλληλοτροφοδότηση και προώθηση των θέσεων του κλάδου. Είναι ανάγκη - και με δικές τους πρωτοβουλίες - να διερευνηθεί η δυνατότητα να στηριχτεί αυτή τους η μη υποκειμενική κρίση σε αντικειμενικά κριτήρια, σε αποφάσεις συλλόγων διδασκόντων, κλπ.
5. Οι γενικές αρχές της συγκρότησης του ΔΣ της ΕΛΜΕ – οσάκις γίνεται σε προγραμματική βάση - πρέπει να χαρακτηρίζονται ΠΛΗΡΩΣ από:
Α. την αρχή της εναλλακτικότητας σε όλα τα επίπεδα. Ιδιαίτερη έμφαση δίνουμε:
Ι.. Στις θέσεις του προεδρείου.
ΙΙ. Στις συνόδους των προέδρων, τοπ. παραρτ. ΑΔΕΔΥ, κλπ
ΙΙΙ. Στις δημόσιες εμφανίσεις, εντός (σχολεία κλπ), και εκτός του κλάδου (ΜΜΕ κλπ).
IV. Στις δημοτικές επιτροπές παιδείας και νομαρχιακή επιτροπή παιδείας, με έμφαση στις μεγαλύτερες.
Β. Την αρχή της συλλογικής και κινηματικής δράσης, έχοντας ως τελευταία παράμετρο την αντιπροσώπευση και ως πρώτη άμεση και ενεργητική συμμετοχή των μελών.
Γ. Την αρχή της ισοτιμίας μεταξύ κλαδικής, πανεκπαιδευτικής ή παλλαϊκής στρατηγικής με βάση την συγκυρία. Για ζητήματα Πανεκπαιδευτικά πρέπει να κρατήσουμε πρακτικά το συμβολισμό του Παραρτήματος και του μνημείου του Τεμπονέρα. Οι πανεκπαιδευτικού χαρακτήρα πορείες και προσυγκεντρώσεις μπορούν να έχουν ως αφετηρία το Παράρτημα και ως πέρασμα ή τέλος το μνημείο Τεμπονέρα και αντιστρόφως.
Δ. Την αρχή της μόνιμης συνεργασίας με όλους τους εκπαιδευτικούς φορείς στην Αχαΐα (φοιτητικοί Σύλλογοι, ΔΕΠ, Σύλλογος δασκάλων, Φορείς γονέων, κλπ). Επίσης την αρχή της ειδικής συνεργασίας με τις όμορες ΕΛΜΕ για κοινά ζητήματα με συντονιστικό ρόλο της δικής μας ΕΛΜΕ.
Ε. Σε ειδικά ατομικά - δίκαια αιτήματα ή ζητήματα, λόγω πιθανών ολιγωριών ή αδικιών της διοίκησης, που αφορούν συναδέλφους και μέλη της ΕΛΜΕ, η συνεργασία του ΔΣ της ΕΛΜΕ με τους αιρετούς, θεωρείται αυτονόητη.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:
(1). http://www.paremvasi-axaias.org/elme%20programmatiki%2020.3.2006.htm,
(2). http://www.paremvasi-axaias.org/ekp.paremvasi%20pros%20ta%20meli%20tou%20ds%2015.12.2005.htm
(3). http://www.paremvasi-axaias.org/esyp%20paroysiasi%20kritiki%2012.2006.htm,
(4). Απαιτούμε άμεσα:
- Όλα τα ΤΕΕ να γίνουν ΕΠΑΛ (61). Να αποκλειστεί κάθε σκέψη και απόπειρα για ίδρυση μεταγυμνασιακών ΙΕΚ, μέσω ή όχι ΟΑΕΔ. Η Α΄ τάξη Γεν. Λυκείου και ΕΠΑΛ να γίνει υποχρεωτική.
-Ισότιμη ένταξη της ΤΕΕ στη Λυκειακή βαθμίδα. Να μην ιδρυθούν και να μην λειτουργήσουν οι ΕΠΑΣ. Κατάργηση του ν. 3475/06 για την πολυδιάσπαση της ΤΕΕ.
-Όλες οι ειδικότητες στο ΕΠΑΛ. Πτυχίο επιπέδου ΙΙ στους αποφοίτους του ΕΠΑΛ και θέσπιση τουλάχιστον ενός μεταλυκειακού έτους ειδίκευσης για την παροχή πτυχίου επιπέδου ΙΙΙ στο ΕΠΑΛ.
-Διατήρηση του ειδικού ποσοστού εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση των αποφοίτων του ΕΠΑΛ για ένα μεταβατικό στάδιο, χωρίς το φίλτρο «10».
-Κατάργηση του συστήματος ΙΕΚ – ΚΕΚ - ΟΕΕΚ. Ενιαίος φορέας εκπαίδευσης το ΥΠΕΠΘ.
-Άµεση καθιέρωση 12χρονης υποχρεωτικής δηµόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης για όλους, µε άµεση προοπτική το ενιαίο δωδεκάχρονο σχολείο, µε εξασφάλιση αντισταθμιστικών μέτρων (οικονομικών και εκπαιδευτικών), που να το καθιστούν βιώσιμο.
Πάτρα, 21-12-2006
http://www.paremvasi-axaias.org/
|
|
|
Φορέων Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης 
Αποστολή σελίδας 
Εκτυπώσιμη μορφή σελίδας
Προσθήκη σελίδας στα Αγαπημένα
Επιστροφή