Εννιά ερωτήσεις  για τις εκλογές για τα Υπηρεσιακά Συμβούλια των εκπαιδευτικών.

Η απάντηση μία : ΑΠΟΧΗ

·        Τι όργανα είναι τα Υ.Σ.;  Κρατικά όργανα -με αναβαθμισμένο τελευταία τον πειθαρχικό-αξιολογικό τους  ρόλο-που εμείς οι εκπαιδευτικοί έχουμε μικρή συμμετοχή για να ισχυρίζονται ότι έχουμε και εμείς γνώμη. Επίφαση δημοκρατίας-συνυπευθυνότητα του κλάδου- νομιμοποίηση των αποφάσεων των οργάνων αυτών για περιστολή δικαιωμάτων και κατακτήσεων.

·        Γιατί δεν απαιτούμε να αυξηθεί η συμμετοχή μας;  Αυταπάτη. Τα κρατικά όργανα δημιουργούνται,  υπάρχουν και λειτουργούν για να εξυπηρετήσουν την κυβερνητική πολιτική. Αν δεν μπορούν τα διαλύουν και δημιουργούν άλλα, είτε αναστέλλουν τη λειτουργία τους για όσο διάστημα  τους βολεύει (Αύγουστος 2004).

·        Μα δεν είναι κατάκτηση του συνδικαλιστικού κινήματος η συμμετοχή στα όργανα αυτά; Εδώ η έννοια κατάκτηση χάνει τη σημασία της. Γυρίζουμε πίσω τη δεκαετία του ’80 που το ΠΑΣΟΚ μοίραζε …«γεύση εξουσίας» στους συνδικαλιστές της εποχής, ενισχύοντας ουσιαστικά τα δεσμά του συνδικαλιστικού κινήματος με το κράτος και τις εκάστοτε κυβερνήσεις του. Τις συνέπειες τις βιώνουμε σήμερα με την αποσυγκρότηση του κινήματος και την κυριαρχία  της γραμμής της υποταγής και της συναίνεσης.

·        Και γιατί δίνεται μια μέρα άδεια για να ψηφίσουμε ; Εξαγορά και εκβιασμός μαζί, για να δοθεί κύρος σε μια διαδικασία που η συμμετοχή σ’ αυτή, ήταν πριν μικρότερη του 50%. Οι δια­δι­κα­σί­ες για τα Υ.Σ. πά­ντο­τε θεωρού­νταν –και ή­ταν– δια­δι­κασίες ε­νταγ­μέ­νες πλή­ρως στο διοι­κη­τι­κό μηχανισμό.  Γι αυτό και το υ­πουρ­γεί­ο ολοκλήρωσε  τα χαρακτηριστικά τους τρο­πο­ποιώ­ντας τους ό­ρους συμ­με­το­χής σ’ αυτές και βα­σι­κά την προ­ϋ­πό­θε­ση να εί­ναι ο εκπ­αιδευτικός μέ­λος των πρω­το­βάθ­μιων ε­νώ­σε­ων. Ούτε μέλος ΕΛΜΕ η Συλλόγου , οπότε ούτε εισφορά , επιπλέον ούτε εργασία αλλά  άδεια. Απλά(;) ζητείται η ψήφος για να δοθεί  κύρος  και νομιμοποίηση  στη λειτουργία των Υ.Σ., καθιστώντας συνυπεύθυνους καθηγητές και δασκάλους.

·        Μα δεν πρέπει να είμαστε μέσα στα πράγματα; Μέσα στα «πράγματα» μπήκαν αρκετοί και …έμειναν εκεί. Ξεκινάς από «συνδικαλιστής», μπαίνεις στα …πράγματα, και γίνεσαι διοίκηση. Μέσα στις αγωνίες και τα προβλήματα των συναδέλφων πρέπει το συνδικαλιστικό κίνημα να είναι και  κόντρα στην κυρίαρχη κατάσταση πραγμάτων.

·        Να μη μαθαίνουμε τι γίνεται; Όποια απόφαση εναντιώνεται στα συμφέροντα και τις κατακτήσεις του κλάδου δεν αποκρύπτεται. «Κοινοποιείται» σε όλους μας δια της υλοποίησης-εφαρμογής της. «Αυτιά και μάτια» δεν έχει ανάγκη ο κόσμος της εκπαίδευσης. Γιατί και βλέπουμε και ακούμε, βιώνουμε την επίθεση που  εξελίσσεται ενάντιά μας και «γνωρίζουμε» τα νέα σχέδια που εξυφαίνονται. Αντίσταση απαιτείται, και όχι συνδιαλλαγή και υποταγή.

·        Δεν πρέπει να ελέγχουμε τις αποφάσεις της διοίκησης; Ακριβώς το αντίθετο επιτυγχάνεται. Συμβολή στη νομιμοποίηση των αυθαιρεσιών και στην άμ­βλυν­ση των α­ντι­δρά­σε­ων, εμπόδια στον πραγματικό, σωστό και αποτελεσματικό έλεγχο. Αυτόν που μόνο το συν­δι­κα­λι­στι­κό κίνη­μα, με τα δι­κά του όρ­γα­να (τα πραγ­μα­τι­κά αι­ρε­τά),  με τις δι­κές του δια­δι­κα­σί­ες και τα δι­κά του μέσα μπορεί να διασφαλίσει.

·        Και γιατί δεν απέχουμε από κάθε εκλογική διαδικασία; Μα όσοι ισχυρίζονται αυτά τους διαφεύγει ότι τα Α/βάθμια και Β/θμια όργανα είναι η κατάκτησή μας. Εκεί μπορούμε να συζητήσουμε, να αποφασίσουμε να οργανώσουμε αγώνες. Η ενίσχυση των μαζικών διαδικασιών του κλάδου είναι πρωταρχικός όρος για την συγκρότηση μαχητικού εκπαιδευτικού κινήματος. Γι αυτό συμμετέχουμε στις εκλογές για το Δ.Σ. του συλλόγου και καλούμε κάθε συνάδελφο να στηρίξει το σωματείο.