ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ

ΑΙΡΕΤΟΥ ΑΠΥΣΔΕ ΔΥΤ. ΕΛΛΑΔΑΣ

            Μετά από πρότασή μου και ομόφωνη απόφαση των μελών του ΑΠΥΣΔΕ Δυτ. Ελλάδας αποφασίστηκε να σταλεί έγγραφο στο ΥΠΕΠΘ που να αφορά στην αύξηση των χορηγουμένων πιστώσεων για χορήγηση άδειας υπηρεσιακής εκπαίδευσης και στον υπολογισμό ως συντάξιμου του χρόνου  της άδειας πέραν της τριετίας. Σε αυτά τα πλαίσια, κατέθεσα το εξής κείμενο, που θα συζητηθεί στην επόμενη συνεδρίαση του Συμβουλίου:

‘‘Με την ευκαιρία της συνεδρίασης του Συμβουλίου μας για τη χορήγηση νέων αδειών υπηρεσιακής εκπαίδευσης και μετά από ομόφωνη απόφαση των μελών του ζητάμε να αντιμετωπιστούν, το γρηγορότερο δυνατό, δύο φλέγοντα θέματα σχετικά με τις εκπαιδευτικές άδειες. Συγκεκριμένα:

1) Όπως γνωρίζετε, κατά το σχολικό έτος 2005-2006 υποβλήθηκαν στην περιοχή μας  50 αιτήσεις καθηγητών για χορήγηση άδειας υπηρεσιακής εκπαίδευσης με αποδοχές και ικανοποιήθηκαν μόνον 21, επειδή τόσες πιστώσεις είχαν χορηγηθεί. Το ίδιο συνέβη και κατά το τρέχον σχολικό έτος που υποβλήθηκαν 52 αιτήσεις και χορηγήθηκαν και πάλι 21 πιστώσεις. Αποτέλεσμα είναι το 60% περίπου των αιτούντων καθηγητών να αποκλείονται από τη χορήγηση, αφού «οι ανάγκες της υπηρεσίας δεν το επιτρέπουν».

Είναι επιτακτική ανάγκη λοιπόν να αντιμετωπίσετε το θέμα στο άμεσο μέλλον, είτε αυξάνοντας τις πιστώσεις, είτε επιτρέποντας στο ΑΠΥΣΔΕ, και κατ’ επέκταση στον κ. Περιφερειακό Δ/ντή Π. & Δ. Εκπαίδευσης, να χορηγεί άδειες και πέραν του αριθμού των χορηγουμένων κάθε φορά πιστώσεων, στην περίπτωση που υπάρχει η δυνατότητα αντικατάστασης των εκπαιδευτικών που αιτούνται άδεια με  άλλους του ιδίου κλάδου και αντίστοιχης ειδικότητας που τυχαίνει να πλεονάζουν στην περιοχή της περιφέρειας.

2)                  Το Π.Δ. 166/2000, με το οποίο κωδικοποιούνται σε ενιαίο κείμενο, με το τίτλο ΄΄Κώδικας Πολιτικών και Στρατιωτικών Συντάξεων΄΄ οι διατάξεις που ισχύουν για την απονομή των πολιτικών και στρατιωτικών συντάξεων (και συγκεκριμένα η παρ. 6, του άρθρου 11, που αποτελεί κωδικοποίηση  του άρθρου 11, παρ. 4 του Α.Ν. 1854/51, όπως αντικαταστάθηκε από τα άρθρα 5 του Ν. 955/79 και 5, παρ.1 του Ν. 1379/83 και άρθρο20, παρ. 5 του Ν. 2084/92), αναφέρει ότι «Κατ’ εξαίρεση θεωρείται σαν συντάξιμος χρόνος πραγματικής υπηρεσίας … ο χρόνος εκπαιδευτικής άδειας μέχρι μια τριετία ..».

Αυτές οι διατάξεις  ήταν εναρμονισμένες με τον προϊσχύοντα Υπαλληλικό  Κώδικα (Π.Δ. 611/77), που προέβλεπε τότε ότι το σύνολο της εκπαιδευτικής άδειας δεν μπορεί να υπερβεί την τριετία (άρθρο 120, Π.Δ. 611/77) ή ως και διετία (άρθρο 117 και 124, Π.Δ. 611/77) κατά περίπτωση.

Σήμερα, ωστόσο, με τον ισχύοντα Υπαλληλικό Κώδικα και συγκεκριμένα με τη διάταξη της  παρ. 4 του άρθρου 58 του Ν. 2683/1999, προβλέπεται ότι «η άδεια υπηρεσιακής εκπαίδευσης δεν μπορεί να υπερβεί τη διετία. Σε περίπτωση φοίτησης σε προγράμματα ή κύκλους μεταπτυχιακών σπουδών διάρκειας δύο (2)  ετών ή εκπόνηση διδακτορικής διατριβής, η άδεια δεν μπορεί να υπερβεί τα τρία (3) ή τα τέσσερα (4) χρόνια αντίστοιχα, ενώ καθ’ όλη τη διάρκεια της υπηρεσίας του υπαλλήλου δεν μπορεί να χορηγηθεί σ’ αυτόν άδεια υπηρεσιακής  εκπαίδευσης πέραν των πέντε (5) ετών».

Επομένως, αποτέλεσμα του ισχύοντος Π.Δ. είναι τα επιπλέον της τριετίας έτη, δηλαδή το τέταρτο και το πέμπτο έτος της εκπαιδευτικής άδειας, να μην υπολογίζονται για τη συνταξιοδότηση των υπαλλήλων, αν και αυτοί καταβάλλουν κανονικά όλες τις προβλεπόμενες εισφορές στα ασφαλιστικά τους ταμεία.

            Ύστερα από τα παραπάνω προτείνουμε να θεωρείται για τους πολιτικούς υπαλλήλους, όλος ο χρόνος της άδειας υπηρεσιακής τους εκπαίδευσης σαν πραγματικός και συντάξιμος, εφόσον έχουν αποκτήσει μεταπτυχιακό ή διδακτορικό τίτλο και τον έχουν καταθέσει στην υπηρεσία τους.

Τέλος, θα θέλαμε ακόμη να σημειώσουμε ότι αυτό ισχύει ήδη για τους στρατιωτικούς υπαλλήλους, όπου στο άρθρο 36, παρ.3, εδ. α΄, αναφέρεται ότι για τη συντάξιμη υπηρεσία τους «Κατ’ εξαίρεση θεωρείται σαν συντάξιμος χρόνος πραγματικής υπηρεσίας. α) ο χρόνος κάθε κανονικής, εκπαιδευτικής ή αναρρωτικής άδειας, β) ….», δηλαδή όλος ο χρόνος της εκπαιδευτικής άδειας, χωρίς ανώτερο όριο’’.