Κρίσιλας  Παύλος                                                                               Νοέμβριος  2006

Πρόταση για αριστερό(!!!) αιρετό

ή όταν η νεοολοκληρωτική νοοτροπία χτυπά την πόρτα μας.

Πραγματικά ξαφνιάστηκα, ως παλιός συνδικαλιστής, όταν κοιτάζοντας τα ψηφοδέλτια των παρατάξεων για τις εκλογές των αιρετών στο ΠΥΣΔΕ Γ΄ Αθήνας είδα ψηφοδέλτιο με τίτλο «Πρόταση για αριστερό αιρετό».

Πρόκειται για μια ετερόκλητη σύμπραξη με αριστερά ιδεολογικοπολιτικά χαρακτηριστικά μεταξύ συνδικαλιστικών δυνάμεων από το χώρο της δημοκρατικής αριστεράς και της επαναστατικής εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, που αυτοαποκαλούνται «προοδευτικές» παρατάξεις και «προοδευτικοί» συνάδελφοι.

Πρόκειται για μεγάλη συνδικαλιστική (και  πολιτική) γκάφα. Γιατί είναι αδιανόητο και δεοντολογικά απαράδεκτο να προβάλλονται στα πλαίσια άσκησης των συνδικαλιστικών μας δικαιωμάτων, ως εργαζομένων στο δημόσιο τομέα, απαιτήσεις ιδεολογικοπολιτικής καθαρότητας στα κριτήρια επιλογής των αιρετών εκπροσώπων μας στα υπηρεσιακά Συμβούλια.

Ο καθένας βέβαια έχει το πολιτικό του στίγμα και την ιδεολογία του. Όλα αυτά όμως υπερβαίνονται από την αναγκαιότητα της υπηρεσιακής νομιμότητας που πρέπει να διέπει τη λειτουργία του ΠΥΣΔΕ.

Οι συνάδελφοι, οι αυτοαποκαλούμενοι «προοδευτικοί», που επιδιώκουν απροκάλυπτα την εκλογή αριστερού!!! αιρετού, τι θέλουν, δηλαδή, να μας πουν ότι εκπροσωπούν την άρια φυλή  του συνδικαλισμού;

Μια τέτοια δογματική αντίληψη, από τους, υποτίθεται, αυθεντικούς εκπροσώπους της διαλεκτικής ερμηνείας της πραγματικότητας εκτός από το ότι είναι πέρα ως πέρα αντιφατική – γιατί, τελικά, μένει να διευκρινιστεί, αν ο όρος «προοδευτικός» εκφράζει ποιότητα ή διαλεκτική σχέση -  είναι και προσβλητική για το δημοκρατικό φρόνημα των εκπαιδευτικών, γιατί προβαίνει σε αντιδημοκρατικούς διαχωρισμούς με βάση ιδεολογικοπολιτικά χαρακτηριστικά.

Σύμφωνα με την αντίληψη λοιπόν που προβάλλεται, ο αριστερός αιρετός θα είναι ο άγιος του υπηρεσιακού Συμβουλίου, θα καταγγέλλει, θα αποκαλύπτει, θα ξεσκεπάζει κ.λ.π. τις αυθαιρεσίες του «στυγνού κομματικού μηχανισμού» και του «κυβερνητικού συνδικαλισμού» και θα υπηρετεί τις αρχές της διαφάνειας και της αξιοκρατίας και της δίκαιης υπηρεσιακής μεταχείρισης των συναδέλφων. Και θα μου πείτε ότι, πράγματι, ο ρόλος του αιρετού στο ΠΥΣΔΕ θα πρέπει να διέπεται από αρχές και δεσμεύσεις δικαίου, που να ανταποκρίνονται στη νομιμότητα.

Ο αριστερός αιρετός όμως – και αυτή είναι η μεγάλη απορία - πώς θα ανταποκριθεί σ’ αυτόν το ρόλο, όταν ο ίδιος εκφράζει και αντιπροσωπεύει μια ιδεολογία με ταξικά χαρακτηριστικά, που πλειοδοτεί σε επαναστατικότητα και απαιτεί πιστοποιητικά ιδεολογικοπολιτικής καθαρότητας, ως κριτήριο, για την επιλογή στη θέση του αιρετού και τον αντίστοιχο ρόλο του στο ΠΥΣΔΕ;

Αυτός ο διαχωρισμός με βάση τα ιδεολογικά χαρακτηριστικά είναι ένας ιδιότυπος και επικίνδυνος πολιτικός ρατσισμός. Ο αριστερός αιρετός  θεωρείται ότι απλώς και μόνο με την ιδεολογική του ταυτότητα εξαγιάζεται και παρέχει τα εχέγγυα για μια δίκαιη(;) παρουσία στο ΠΥΣΔΕ; Αυτό είναι τελικά το ζητούμενο; Θα είναι εκεί για να υπερασπιστεί το δίκαιο όλων των συναδέλφων ανεξάρτητα από την ιδεολογική τοποθέτηση του καθενός και υπεράνω κομμάτων; Αν αυτό είναι αλήθεια, τότε αυτά έρχονται σε ευθεία αντίθεση με την ταξική αντίληψη που δηλώνουν ότι εκπροσωπούν. Είναι δυνατόν να προβάλλεται από τους θιασώτες του διαλεκτικού υλισμού μια τέτοια καθαρά μεταφυσική αντίληψη για την παρουσία και το ρόλο του αριστερού αιρετού στο ΠΥΣΔΕ; Η διαλεκτική είναι φανερό ότι έφυγε από το παράθυρο κι έμεινε στο δωμάτιο η ηθικολογία να χάσκει αμήχανη.     

 Κι αν το δίκαιο κάποιου συναδέλφου έρχεται σε σύγκρουση με τις ταξικές επιδιώξεις  του αριστερού(;;!!) συνδικαλιστικού κινήματος,  τότε τι γίνεται;

Και επιπλέον, προσέξτε, γιατί αυτό είναι και το πιο σημαντικό, ο αριστερός αιρετός θα έχει, λέει, ως αποστολή μεταξύ των άλλων να καταγγέλλει την αντισυναδελφική και αντισυνδικαλιστική συμπεριφορά των συναδέλφων, που σημαίνει ότι κάθε διαφοροποίηση από τα αριστερές ιδεολογικοπολιτικές επιδιώξεις θα θεωρείται ως εχθρική στάση απέναντι στο εκπαιδευτικό κίνημα, γιατί, ως αριστερός αιρετός, αυτά θα είναι τα κριτήριά του και με βάση αυτά θα αξιολογεί (Ναι, θα αξιολογεί) τη συμπεριφορά των συναδέλφων.

Όποιος λοιπόν συνάδελφος δεν υιοθετεί τις ταξικές αντιλήψεις της αριστερής ιδεολογίας θα θεωρείται συνδικαλιστικά (και πολιτικά και ιδεολογικά!!! – φέξε μου και γλίστρησα) ως  εχθρός του εκπαιδευτικού κινήματος  και καθώς μάλιστα διακηρύττούν ότι «το εκπαιδευτικό κίνημα συνδέεται με τον ευρύτερο κοινωνικό και πολιτικό αγώνα», τίποτα δεν εμποδίζει να ανακηρυχτεί ο άμοιρος συνάδελφος και ως..ταξικός εχθρός του λαού!!!

Είναι απίστευτο το πώς μια τέτοια νεοσταλινική αντίληψη μπορεί να αναβιώνει στις μέρες μας, όταν ευρύτατα επιδιώκεται η άρση των διαχωριστικών γραμμών και η κοινωνική και πολιτική συναίνεση για λύση των προβλημάτων, ιδίως στον ευαίσθητο χώρο της εκπαίδευσης.

Και δεν έχει κανένα νόημα να σχολιάσουμε συνθηματολόγες κενολογίες περί ενότητας και δικαιωμάτων του λαού στη μόρφωση και δωρεάν δημόσια παιδεία και περί λιτότητας και περί εργασιακού μεσαίωνα(!!!) – σιγά το μεσαίωνα - και περί χειραγωγήσεως μέσω της αξιολόγησης κ.λ.π. και περί διαπλοκής και συνδιαλλαγής, αυτά ειδικά ας τα ψάξουν «οι προδευτικοί» συνάδελφοι στους χώρους - βλέπε δημόσια πανεπιστήμια – που ελέγχουν, για να εξηγήσουμε και τη λυσσαλέα αντίδραση τους σε κάθε μεταρρυθμιστική προσπάθεια. Αυτός ο άκρατος βερμπαλισμός, η ξύλινη συνδικαλιστική γλώσσα, είναι ο μαϊντανός και η κουραστική επανάληψη σε όλες πλέον τις συνδικαλιστικές μπροσούρες της αριστεράς και επιδιώκουν να καλύψουν το κενό ουσιαστικών θέσεων και προτάσεων.

Συνάδελφοι, σας καλούμε να καταδικάσετε αυτές τις μεθοδεύσεις. Να βάλετε φραγμό στα διχαστικά μηνύματα της ιδεολογικής μισαλλοδοξίας και του πολιτικού φανατισμού, της ασυναρτησίας και της ιδεολογικοπολιτικής  σύγχυσης.

Η πραγματική ενότητα εκφράζεται μέσα από τον πλουραλισμό και την ανεκτικότητα της φιλελεύθερης δημοκρατικής αντίληψης που σέβεται το δικαίωμα της ελεύθερης επιλογής και πάνω από όλα σέβεται την ανθρώπινη προσωπικότητα και δεν την ισοπεδώνει ούτε την εξουθενώνει στο όνομα οποιασδήποτε κολεκτιβιστικής αυθεντίας.