Για να μην καταντήσουν διακοσμητικά όργανα τα Υπηρεσιακά Συμβούλια

Δ.Νικηφόρος, Αν. Αιρετός ΚΥΣΔΕ


Την Τετάρτη 1 Νοεμβρίου οι εκπαιδευτικοί της πρωτοβάθμιας και της  δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης θα προσέλθουμε στις κάλπες για να εκλέξουμε τους  εκπροσώπους μας στα περιφερειακά, τα ανώτερα περιφερειακά και τα κεντρικά υπηρεσιακά συμβούλια (ΠΥΣΔΕ, ΑΠΥΣΔΕ, ΚΥΣΔΕ για τη β/θμια και ΠΥΣΠΕ, ΑΠΥΣΠΕ, ΚΥΣΠΕ για την α/θμια εκπαίδευση).

Οι εκλογές αυτές πραγματοποιούνται εν μέσω αγωνιστικών κινητοποιήσεων του κλάδου, σε μια εποχή που τα δικαιώματά μας δέχονται σφοδρή την επίθεση της κυβερνητικής πολιτικής και ενώ καταβάλλεται συστηματική προσπάθεια να υποβαθμιστεί ο θεσμός των υπηρεσιακών συμβουλίων ή να φιμωθούν οι αιρετοί μας.

Βασικά θέματα αρμοδιότητας των Υ.Σ., όπως οι επιλογές στελεχών της εκπαίδευσης, παραπέμπονται από τη μια σχολική χρονιά στην άλλη. Έτσι η διοίκηση της εκπαίδευσης ασκείται από τους διορισμένους με συνοπτικές διαδικασίες «μονίμως προσωρινούς» διευθυντές εκπαίδευσης και προϊσταμένους γραφείων. Απ’ την άλλη τα σχολεία διοικούνται από αναπληρωτές διευθυντές και υποδιευθυντές, ενώ πολλές από τις υφιστάμενες θέσεις σχολικών συμβούλων παραμένουν κενές.

Αυτό συμβαίνει γιατί, ενώ οι σχετικοί πίνακες θα έπρεπε να συνταχθούν ως το Φθινόπωρο του 2004, χρειάστηκαν πάνω από δυο χρόνια για να θεσπιστεί ο νέος νόμος για την επιλογή των στελεχών, ο οποίος ωστόσο κατά γενική ομολογία είναι πολύ χειρότερος από τον προηγούμενο. Η σκοπιμότητα είναι προφανής. Οι κυβερνώντες επιδιώκουν να κρατούν σε ομηρία χιλιάδες συναδέλφους, ενόψει μάλιστα κρίσιμων εκλογικών αναμετρήσεων (δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές, υπηρεσιακά συμβούλια, ΔΣ α/θμιων ενώσεων, συνέδριο ΟΛΜΕ και ΔΟΕ, ίσως και βουλευτικές εκλογές).

Με ανάλογο τρόπο αντιμετωπίζονται και οι συνάδελφοι που ζητούν απόσπαση, καθώς δεν εφαρμόζονται σαφή και αντικειμενικά κριτήρια. Κι όχι μόνο αυτό. Έχουμε αποσπασμένους διαφόρων ταχυτήτων. Τα «δικά μας παιδιά» αποσπώνται στον τόπο των συμφερόντων τους και θεμελιώνουν δικαίωμα μετάθεσης ή και παίρνουν τα μόρια των σχολείων απ’ τα οποία αποσπώνται. Να προσθέσουμε και τις εκατοντάδες αποσπάσεις νεοδιόριστων–εφεύρεση της τελευταίας τετραετίας- που γίνονται γιατί η κεντρική διοίκηση, είτε από αδυναμία είτε από σκοπιμότητα, διορίζει συναδέλφους σε περιοχές όπου δεν υπάρχουν κενές θέσεις.

Στον αντίποδα βρίσκονται οι συναδέλφισσες και οι συνάδελφοι που πρέπει να «ιδρώσουν» για να πετύχουν αυτό που δικαιούνται. Αυτοί ούτε δικαίωμα μετάθεσης θεμελιώνουν ούτε στα μόρια ευνοούνται. Τέλος πολλοί είναι εκείνοι που βιώνουν την αδικία και αναμένουν στωικά την πολυπόθητη μετάθεση- με βάση τα πραγματικά μόρια-  η  οποία θα τους φέρει κοντά στην οικογένειά τους.   

Προβλήματα όμως παρατηρούνται και στις μεταθέσεις. Οι συνάδελφοι απαιτούν  επαναπροσδιορισμό των κριτηρίων και γενικότερα τροποποίηση του σχετικού Π.Δ., ώστε αυτό να ανταποκρίνεται στα σημερινά δεδομένα. Όσο για τις μεταθέσεις σε πειραματικά, μουσικά ή διαπολιτισμικά σχολεία- εδώ δεν προβλέπονται μετρήσιμα κριτήρια- υπάρχουν καταγγελίες για παρατυπίες και αυθαιρεσίες της διοίκησης ή και προσφυγές στα διοικητικά δικαστήρια.

Αξίζει επίσης να τονιστεί ότι τα κενά για τις μεταθέσεις προσδιορίζονται από τη διοίκηση - στην ουσία από την εκάστοτε πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΠΘ -  και όχι από τα αρμόδια υπηρεσιακά συμβούλια. Έτσι κατά τους μήνες Μάρτιο - Μάιο παίρνουν φωτιά οι υπολογιστές του Υπουργείου για να επεξεργαστούν σενάρια μετάθεσης ημετέρων και τρόπους επίλυσης κάθε είδους αιτημάτων.   

Με παρόμοιο τρόπο καθορίζονται και τα κενά για τους διορισμούς των μόνιμων εκπαιδευτικών, καθώς και αυτή η αρμοδιότητα έχει αφαιρεθεί από τα κεντρικά υπηρεσιακά συμβούλια. Εδώ κυρίως πρέπει να αναζητηθεί η βασική αιτία για την κακή διαχείριση του εκπαιδευτικού προσωπικού και γενικά για το μπάχαλο που παρατηρείται στο δημόσιο σχολείο από την έναρξη των μαθημάτων μέχρι τα Χριστούγεννα.

Αλλά και για την πρόσληψη και την τοποθέτηση αναπληρωτών και ωρομισθίων αποφασίζει η διοίκηση, χωρίς τη γνώμη ή τη σύμφωνη γνώμη των οικείων υπηρεσιακών συμβουλίων. Αυτό σημαίνει ότι οι συνάδελφοι δεν είναι απολύτως βέβαιοι - αντίθετα υπάρχουν πολλές καταγγελίες και ενστάσεις – για την αντικειμενικότητα και την διαφάνεια του συστήματος που λειτουργεί στην κεντρική υπηρεσία του υπουργείου.

Κι ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, άλλαξαν πρόσφατα το νομικό πλαίσιο για τους πειθαρχικούς προϊσταμένους των αιρετών, σε μια προσπάθεια, απ’ ότι φαίνεται, να τους εκφοβήσουν και να τους καταστήσουν πειθήνια όργανα των διορισμένων μελών των συμβουλίων. Είναι γνωστή από σχετική καταγγελία η περίπτωση αιρετού ΑΠΥΣΔΕ που κλήθηκε σε απολογία γιατί τόλμησε να αμφισβητήσει στο Συμβούλιο απόφαση του προϊσταμένου του!

Υπό τις συνθήκες αυτές καθίσταται επιτακτική η ανάγκη για εκλογή  συναδέλφων με γνώση του αντικειμένου, με εμπειρία και ήθος, με ασυμβίβαστη μαχητικότητα, διαφανή λειτουργία και ανιδιοτέλεια. Οι αυξημένες ευθύνες και η ποικιλία των θεμάτων απαιτούν: πλήρη και αποκλειστική απασχόληση στο θεσμό, στενή συνεργασία με τα συνδικαλιστικά όργανα του κλάδου, τακτική επικοινωνία με τους συναδέλφους. Μόνο με αιρετούς που θα διαθέτουν αυτά τα χαρακτηριστικά ο ρόλος των  υπηρεσιακών συμβουλίων δε θα καταντήσει διακοσμητικός, ενώ η φωνή των εκπαιδευτικών θα ακούγεται γνήσια και πιο δυνατή.