ΟΤΑΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝ ΤΑ ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ ΟΡΓΑΝΑ!…

Αίσιο τέλος στην περιπέτεια του 1^ου Πειραματικού Γυμνασίου Αθήνας

Κατά το χωρισμό Γυμνασίου-Λυκείου τον Οκτώβρη του 2005, αποφασίστηκε να παραμείνει το Λύκειο στο κτίριο της Ηπίτου, όπου συστεγάζονταν τα δύο σχολεία και να μεταστεγαστεί στο ανακαινισμένο κτίριο της Αδριανού το Γυμνάσιο, για να «εξυπηρετηθεί η τοπική κοινωνία της Πλάκας», με τη βεβαιότητα (!) ότι στο νέο κτίριο θα περισσεύει χώρος. Όταν μετά τη μεταστέγαση κατά το μήνα Νοέμβριο αποκαλύφθηκε ότι ακόμα και οι ήδη εγγεγραμμένοι μαθητές χωρούσαν οριακά, το σχολείο μας βρέθηκε στο «μάτι του κυκλώνα» και εγώ, ως Διευθύντρια, στο στόχαστρο μια άδικης δίωξης. Κύριος λόγος ήταν  η ομόφωνη απόφαση του Συλλόγου μας να μείνουμε προσηλωμένοι στην τήρηση της νομοθεσίας περί εισαγωγής μαθητών στα Πειραματικά και να μην υποχωρήσουμε στις πιέσεις του ΥΠΕΠΘ για εγγραφή «μερικών» επιλαχόντων και δύο μαθητριών-κατοίκων της περιοχής, παρόλο που δεν είχαν κληρωθεί. Επακολούθησαν η πειθαρχική μου δίωξη από την Υπουργό Παιδείας -για άρνηση εκτέλεσης εντολής και «σωρεία» άλλων παραπτωμάτων- και το ερώτημα της απαλλαγής από τα καθήκοντά μου της Διευθύντριας του Σχολείου (διοικητική ποινή), που ετέθη από τον Περιφερειακό Διευθυντή  Εκπαίδευσης Αττικής. Και για τις δύο διώξεις, πειθαρχική και διοικητική, παραπέμφθηκα στο αρμόδιο Υπηρεσιακό Συμβούλιο, το ΑΠΥΣΔΕ.

·         Στις 11 και 12 Ιανουαρίου 2006, εξετάστηκε το ερώτημα επιβολής της διοικητικής ποινής. Το ΑΠΥΣΔΕ απέρριψε τελικά το ερώτημα για απαλλαγή από τα καθήκοντά μου και με δικαίωσε.

·         Στις 10 Οκτωβρίου 2006 και μετά από τη διενέργεια πειθαρχικής ανάκρισης, με την ένορκη κατάθεση δεκατριών μαρτύρων, κλήθηκα για άλλη μια φορά να απολογηθώ στο ΑΠΥΣΔΕ, για το πειθαρχικό μέρος της δίωξης. Η πανηγυρική αθώωσή μου και αυτή τη φορά αποτελεί μια νίκη που αναμφίβολα είναι συλλογική.

Η άμεση και ενεργητική συμπαράσταση της Ε΄ ΕΛΜΕ, της ΟΛΜΕ, των μαθητών μας και των γονιών τους, κινητοποίησαν τον εκπαιδευτικό κόσμο, τους κοινωνικούς και πολιτικούς φορείς, καθώς και τα ΜΜΕ, έντυπα και ηλεκτρονικά, αποδεικνύοντας τη δύναμη των συλλογικών οργάνων.

Παράλληλα, η ηθική στήριξη από την πρώτη στιγμή και η φυσική παρουσία των αιρετών του κλάδου κ.κ. Θεόφιλου Σακαλίδη και Λουκά Κορφιάτη έπαιξαν πολύ ουσιαστικό ρόλο. Ο τελευταίος, ως μέλος του ΑΠΥΣΔΕ, με υπερασπίστηκε δίνοντας πραγματική μάχη και όχι από απλό συνδικαλιστικό καθήκον. Η πολύωρη αγόρευσή του, με  την εντυπωσιακή νομομάθεια και τη λεπτομερή γνώση όλων των στοιχείων του ογκώδους πειθαρχικού φακέλου, απέδειξαν ότι διακρίνεται από υψηλό αίσθημα ευθύνης.

Η ευτυχής κατάληξη αυτής της πολύμηνης εφιαλτικής περιπέτειας, τις συνέπειες της οποίας ακόμα βιώνουμε ως Σχολείο, ενίσχυσε την πεποίθησή μας για την ανάγκη λειτουργίας των συλλογικών οργάνων, μέσα από τα οποία επιτυγχάνεται η έκφραση αλληλεγγύης και ανανέωσε την εμπιστοσύνη μας στο θεσμό της εκπροσώπησης του κλάδου στα Υπηρεσιακά Συμβούλια.

Οφείλουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ και σε όλους αυτούς που τα υπηρετούν με συνέπεια και αντικειμενικότητα, όπως τα μέλη του ΑΠΥΣΔΕ κ.κ. Ελένη Σπαθάρη και Χριστίνα Νικηταρά, που δε δίστασαν να παραδεχτούν το άδικο της δίωξης και με δικαίωσαν και τις δύο φορές.

Πικρία μας προξένησε η απουσία και από τις δύο διαδικασίες του δεύτερου αιρετού του ΑΠΥΣΔΕ και μέλους του Δ.Σ. της ΟΛΜΕ κυρίου Δημήτρη Γκίνη, αλλά και η αρνητική ψήφος του αναπληρωτή του  κ. Μανώλη Κωνσταντακόπουλου, κατά την εκδίκαση της διοικητικής ποινής.

Τέλος, προσωπικά οφείλω να ευχαριστήσω το συνήγορό μου κ. Ιπποκράτη Μυλωνά, που τεκμηρίωσε και νομικά το ορθό της απόφασης του Συλλόγου μας να μην παρακάμψει το Νόμο και κατέρριψε με αδιαμφισβήτητα επιχειρήματα το ασύστατο των λοιπών κατηγοριών.

Η Διευθύντρια

του 1^ου Πειραματικού Γυμνασίου Αθήνας

Νικολέττα Στεργιοπούλου