Η ΟΠΤΙΚΗ ΜΑΣ

Δάσκαλε, δάσκαλε…

Του Ηλία Παπαγεωργίου

Για δυο πράγματα είσαι αξιέπαινος, δάσκαλε: για την αγωνιστικότητά σου και για την κοινωνική σου προσφορά. Ωστόσο, και τα δυο αυτά υποβαθμίστηκαν με τις τελευταίες σου απεργιακές κινητοποιήσεις. Το πρώτο, η αγωνιστικότητα, εκφυλλίστηκε αναγκαστικά, γιατί στον επαγγελματικό σου χώρο υπάρχουν ακόμη πολλοί που προτιμούν να είναι αρεστοί στους κυβερνώντες κι ας ζουν με ψωμί κι ελιά! Δεύτερο, στον ευρύτερο χώρο των εργαζομένων υπάρχουν πολλοί που περιμένουν να καρπωθούν από το δικό σου αγώνα, αν και κάποτε αγωνιζόσουν να εξισωθείς μαζί τους μισθολογικά. Τρίτο, οι συνέπειες από την απεργία, όσο μακρόχρονη κι αν είναι, δεν είναι άμεσα ορατές. Τέταρτο, η απεργία σου, δάσκαλε, ούτε αφαιρεί ούτε προσθέτει στο δημόσιο κορβανά, με εξαίρεση την κατακράτηση του μισθού σου.

Το δεύτερο, η κοινωνική σου προσφορά, εκφυλλίστηκε από τους ίδιους τους γονείς οι οποίοι ενδιαφέρονται για τη φύλαξη μάλλον παρά για τη μόρφωση των παιδιών τους! Το πρόβλημά τους είναι πού να αφήσουν τα παιδιά τους και όχι η καθυστέρηση της ψυχοπνευματικής ανάπτυξης και μάλιστα σε μια ηλικία κατά την οποία μια τέτοια καθυστέρηση δεν αναπληρώνεται εύκολα. Με τον τρόπο αυτόν επαληθεύεται ο χαρακτηρισμός των σχολείων ως «φυλακτηρίων» ή «πάρκιν» μαθητών και, φυσικά, των εκπαιδευτικών ως επιστημόνων παιδοφυλάκων!

Κατά την άποψή μας, αυτός είναι ο εξευτελισμός του εκπαιδευτικού, του κοινωνικού του ρόλου και της αποστολής του σχολείου. Τούτο τεκμηριώνεται περαιτέρω, αν λάβουμε υπόψη το μηδαμινό ενδιαφέρον της πλειοψηφίας των γονέων για το σχολείο.

Δάσκαλέ μου, ετοιμάσου για περισσότερους εξευτελισμούς. Θα σε υποχρεώσουν να καλύψεις τις ώρες που χάθηκαν κατά τη διάρκεια των διακοπών, με υποχρεωτική εργασία τις ημέρες αργίας, με παράταση του διδακτικού έτους, με ακύρωση των παιδαγωγικών δραστηριοτήτων, με τη ματαίωση των διδακτικών και παιδαγωγικών μεθόδων που προβλέπονται με την εισαγωγή των νέων βιβλίων.

Εξευτελισμός είναι να αναγκάζεσαι να υποκριθείς, προσπαθώντας να καλύψεις ύλη ενός και πλέον μηνός με πασαλείμματα, γνωρίζοντας, εσύ δάσκαλε, πολύ καλά ότι με τέτοιους τρόπους η ύλη δεν αφομοιώνεται, γιατί δεν υπάρχει χρόνος να διδαχθεί συστηματικά και να αφομοιωθεί φυσιολογικά. Απλώς, θα διδαχθεί η ύλη, κάτι που μπορεί να κάνει ο εκπαιδευτικός σε ελάχιστο χρόνο. Αποτέλεσμα: οι μαθητές θα ακούσουν την ύλη, αλλά δε θα την αφομοιώσουν ποτέ.

Δάσκαλέ μου, το ξέρεις ότι δεν είναι κανείς μαζί σου. Κυρίως δεν είναι μαζί σου αυτοί για τους οποίους αγωνίζεσαι. Το ξέρεις ότι δε θα πετύχεις τους μεγαλεπήβολους στόχους σου, έστω και αν οι στόχοι αυτοί αφορούν την ίδια τη χώρα σου. Δε θα πετύχεις, γιατί το επίπεδο του λαού είναι ακόμη πολύ χαμηλό, όταν περιορίζει όλα σου τα αιτήματα σε 0,97 Ευρώ την ημέρα (105 ευρώ σε έξι εξαμηνιαίες δόσεις), όταν σε ειρωνεύεται για τον κλάδο που ακολούθησες, όταν ομολογεί μεν, αλλά δεν αντιλαμβάνεται ότι η βάση για ό,τι καλό και για ό,τι κακό στον κόσμο είναι η Παιδεία.

Θα επιστρέψεις στην εργασία σου, δάσκαλε, όχι ταπεινωμένος αλλά απογοητευμένος. Κανείς δεν είναι σε θέση να ταπεινώσει το δάσκαλο, όταν έχει με το μέρος του την αγάπη των μαθητών του. ¶ξιοι ταπείνωσης είναι αυτοί που νομίζουν ότι είναι σε θέση να ταπεινώσουν το δάσκαλο, αυτοί που είναι ό,τι είναι χάρη στο δάσκαλο!

Δάσκαλέ μου, ο αγώνας για βελτίωση της κοινωνίας και της ανθρωπότητας είναι η μοίρα σου. Εκεί να έχεις σταθερά στραμμένο το βλέμμα σου! Η αξία σου και η περηφάνια σου βρίσκονται μέσα σου. Στηρίξου σε αυτές.