ΠΕΡΙ ΑΝΕΝΤΙΜΩΝ ΔΑΣΚΑΛΩΝ ΚΑΙ ΜΙΑΣ ΕΝΤΙΜΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ
 

Τι μπορεί να κάνει ένας έντιμος άνθρωπος
σε μια τόσο ανέντιμη κατάσταση ;
26 / 09 / 06
Μαριέττα Γιαννάκου : Υπουργός Παιδείας ,
για την απεργία της ΔΟΕ
 

Η απεργία των Εκπαιδευτικών της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης που πηγαίνει στο τέλος της τρίτης εβδομάδας έχει καταφέρει να γίνει σημαντικό πολιτικό γεγονός και να φέρει σε δεινή πολιτική θέση την κυβέρνηση. Παρά το γεγονός ότι προκαλεί προβλήματα στις οικογένειες των μαθητών δεν έχει γίνει πραγματικότητα ο κρυφός πόθος της κυβέρνησης να υπάρξουν φαινόμενα κοινωνικού αυτοματισμού που θα την υπονόμευαν . Το αντίθετο μάλιστα συμβαίνει : το κύρος του αγώνα των δασκάλων είναι ψηλό στη συνείδηση των γονιών, αλλά και του μεγαλύτερου κομματιού της κοινωνίας. Δεν περιμέναμε τις δημοσκοπήσεις για να το καταλάβουμε. Νιώσαμε το κλίμα καθόλη τη διάρκεια της απεργίας και είδαμε ότι δεν ήταν καθόλου εναντίον μας. Δε μπορεί να γίνει αλλιώς αφού πρόκειται για έναν αγώνα με απολύτως δίκαια αιτήματα και με πρωτόγνωρα αγωνιστικά χαρακτηριστικά. Μαζική συμμετοχή των εκπαιδευτικών της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης στην απεργία και τα συλλαλητήρια που έχουν παλμό και δυναμικότητα. Είναι χαρακτηριστικό από την άποψη αυτή ότι το συλλαλητήριο της 5ης Οχτώβρη που έγινε στην Αθήνα είναι ίσως το μεγαλύτερο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο που έγινε την τελευταία δεκαπενταετία. Ο αγώνας αυτός έχει απελευθερώσει ζωντανές δυνάμεις του κλάδου και τη συσσωρευμένη αγανάκτηση ύστερα από δύο κύκλους αντιεκπαιδευτικών αλλαγών (ν. 2525/97 και ο ν. 2986/02) και από την παρατεταμένη πολιτική της λιτότητας και της περικοπής των δαπανών για την εκπαίδευση. Για το χώρο της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης ασφαλώς αποτελεί τη μεγαλύτερη αγωνιστική κινητοποίηση των τελευταίων σαράντα χρόνων , μετά δηλ. τη μεγάλη απεργία των είκοσι ημερών του 1963 που έληξε με πολιτική επιστράτευση. Κινητήρια δύναμη αυτού του αγώνα είναι οι γενικές συνελεύσεις και οι απεργιακές επιτροπές που στελεχώνονται από απεργούς συναδέλφους και δεν αποτελούν σε καμιά περίπτωση προέκταση των παρατάξεων ή των διοικητικών συμβουλίων. Φαίνεται ότι από το ξεκίνημα της απεργίας έχουν την πάρει στα χέρια τους την καθοδήγησή της και τα θεσμικά όργανα είναι αναγκασμένα ν΄ ακολουθούν και να εκφράζουν τη δυναμική που έχει αναπτυχθεί στη βάση. Παρά τη δύσκολη οικονομική κατάσταση όσων συμμετέχουν στον απεργία η διάθεση για συνέχιση και κλιμάκωση του αγώνα είναι εμφανής από την πρώτη στιγμή και συνεχίζεται αμείωτη. Ως δάσκαλοι καταλαβαίνουμε ότι δεν πρέπει να υπάρξει άλλο 1997 ότι στα σχολεία μπορούμε και πρέπει να γυρίσουμε νικητές. Αυτό δεν απαιτεί μόνο το δικό μας επαγγελματικό συμφέρον αλλά το συμφέρον πρώτα απ' όλα το συμφέρον του σχολείου , των μαθητών μας και των εργαζομένων.
Τα αιτήματα για τα οποία γίνεται η απεργία είναι αιτήματα που υποστηρίζουν και ενισχύουν τον δημόσιο χαρακτήρα του σχολείου , που τονίζουν την ανάγκη η εκπαίδευση να παραμείνει κοινωνικό αγαθό και ν΄ αποτραπεί η εμπορευματοποίησή της. Η απεργία ανοίγει για μια ακόμη φορά το θέμα της υποχρηματοδότησης της εκπαίδευσης. Η απεργία ανοίγει το θέμα των άθλιας οικονομικής κατάστασης που βρίσκεται ο κλάδος , βάζοντας ως αίτημα το να ζούμε με αξιοπρέπεια από το μισθό μας. Η απεργία , συνεχίζοντας στον ίδιο δρόμο με τις φοιτητικές καταλήψεις του περασμένου Μαΐου – Ιουνίου βάζει το θέμα της υπεράσπισης του άρθρου 16 του Συντάγματος. Το ζήτημα της μη αναθεώρησης του άρθρου 16 είναι στρατηγικής σημασίας και αφορά όλο τον εκπαιδευτικό κόσμο και όχι μόνο την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Η απεργία ανοίγει το ζήτημα των άθλιων εργασιακών σχέσεων που επικρατούν στα σχολεία , κυρίως με το θεσμό της ωρομισθίας όπου εκπαιδευτικοί εργάζονται σε καθεστώς απόλυτης εργασιακής ανασφάλειας , παίρνοντας εντελώς εξευτελιστικούς μισθούς.. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά η πληρωμή τους γίνεται δυο φορές το χρόνο. Μ΄ αυτή λοιπόν την κατάσταση στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση η Υπουργός Παιδείας , εμπαίζοντας τους εκπαιδευτικούς και την κοινωνία δηλώνει ότι δεν κάνει πίσω σε ζητήματα ποιότητας της εκπαίδευσης. Ποια είναι η ποιότητα λοιπόν που θέλει ; Οι επιλογές που έγιναν τα τελευταία χρόνια στην εκπαίδευση φανερώνουν καθαρά τι είδους σχολείο θέλουν και πως εννοούν την ποιότητα. Ας δούμε ποιες είναι αυτές :

- Η σταθερή υποχρηματοτοδότηση της εκπαίδευσης , με τα χιλιάδες κενά στα σχολεία στην αρχή κάθε χρονιάς και τις σχολικές επιτροπές να μην μπορούν ν΄ ανταποκριθούν σε στοιχειώδεις υποχρεώσεις λειτουργίας των σχολείων. Όταν οι επιχορηγήσεις των σχολικών επιτροπών δεν φτάνουν ούτε για έναν αξιοπρεπή καθαρισμό τους ούτε για θέρμανση. Σε ποια κατάσταση βρίσκονται πολλά σχολικά κτίρια ; Είτε είναι παλιά και ακατάλληλα είτε απρόσωπα τερατουργήματα τσιμέντου , χωρίς τη στοιχειώδη αισθητική που απαιτεί η παιδαγωγική αποστολή του σχολείου. Ο Ο.Σ.Κ ιδιωτικοποιείται , ο δημόσιος έλεγχος απομακρύνεται από τη λειτουργία του και στη θέση του μπαίνει το εμπορικό κέρδος. Υπάρχουν αίθουσες εργαστηρίων, ηλεκτρονικών υπολογιστών , σχολικής βιβλιοθήκης σε όλα τα σχολεία ; Πόσες φορές οι γονείς αναγκάζονται να βάζουν το χέρι στην τσέπη και να πληρώνουν υλικά για την καθημερινή λειτουργία των σχολείων , την ώρα που το ίδιο το σχολείο θα έπρεπε να τα παρέχει στους μαθητές δωρεάν ; Τι έγιναν άραγε οι μεγαλόστομες διακηρύξεις του κυβερνώντος κόμματος για αύξηση των δαπανών για την παιδεία στο 5% Α. Ε. Π ; Οι δαπάνες του κρατικού προϋπολογισμού μειώνονται κάθε χρόνο σταθερά στην περίοδο της κυβερνητικής θητείας της Ν.Δ. Όλα αυτά δεν γίνονται τυχαία. Η υποχρηματοδότηση της εκπαίδευσης αποτελεί πολιτική επιλογή της κυβέρνησης , προκειμένου το σχολείο να εξαναγκαστεί να στραφεί στους χορηγούς και τις επιχειρήσεις.

- Ποια ποιότητα της εκπαίδευση έχουμε , όταν οι εκπαιδευτικοί υποαμείβονται ; Γιατί άραγε αναγκάζονται να κάνουν δεύτερη και τρίτη μερικές φορές δουλειά για να μπορούν να τα βγάλουν πέρα ; Ποια σοβαρότητα έχουν τα επιχειρήματα της κ. Γιαννάκου ότι οι εκπαιδευτικοί αμείβονται με μισθούς που είναι πάνω από τα όρια της εισοδηματικής πολιτικής; Μπορεί να ισχυριστεί η κ. Γιαννάκου και η κυβέρνησή της ότι μ΄ αυτά τα χρήματα μπορούμε να ζούμε αξιοπρεπώς και να είμαστε απερίσπαστοι στο διδακτικό μας έργο; Γιατί μας εμπαίζουν με επιχειρήματα του τύπου '' ότι οι άλλοι εργαζόμενοι παίρνουν λιγότερα '';Προφανώς η κυβέρνηση διεκδικεί την ισότητα στη φτώχεια και την εξαθλίωση για όλους τους εργαζόμενους και σ΄αυτό πρέπει να της αναγνωρίζουμε ότι είναι συνεπής. Καταλαβαίνουμε καλά την προβοκατόρικη λογική αυτού του παραπάνω ερωτήματος και δεν πέφτουμε στην παγίδα.

- Ποιο είναι το όραμα της κυβέρνησης για το σχολείο ; Οι επιλογές που έχουν γίνει στην πολιτική για την εκπαίδευση αλλά και πολλά μανιφέστα που κατά καιρούς έχουν δημοσιευτεί μας το λένε με τον πιο καθαρό τρόπο. Ένα σχολείο προσαρμοσμένο στις απαιτήσεις των επιχειρήσεων , που και το ίδιο θα λειτουργεί ως επιχείρηση. Με αναζήτηση χορηγών , με μάνατζερ στη διοίκηση και εκχώρησή του στην τοπική αυτοδιοίκηση μέσω της περίφημης αποκέντρωσης. Η εφαρμογή της ευέλικτης ζώνης άνοιξε και το δρόμο για την είσοδο εταιρειών στα σχολεία. Η Petrola χρηματοδοτεί και ελέγχει τα προγράμματα περιβαλλοντικής εκπαίδευσης στην Ελευσίνα και η CityBank εκπαιδευτικά προγράμματα οικονομίας. Έτσι το κράτος προσπαθεί να αποποιηθεί εντελώς τις υποχρεώσεις του προς την εκπαίδευση και αυτές να γίνουν υποχρεώσεις των γονιών και των ίδιων των σχολείων. Σ΄ αυτό το νέο τοπίο όποιος καταφέρει να επιβιώσει έχει καλώς για τους λοιπούς τι να κάνουμε … ο εκσυγχρονισμός έχει θύματα και δεν πειράζει τους κυβερνώντες αν αυτά ανήκουν στους πιο πολλούς.

- Για ποια ποιότητα μιλάμε στην εκπαίδευση όταν η προσχολική αγωγή παραμένει το αποπαίδι της γενικής εκπαίδευσης και δεν έχει θεσμοθετηθεί ως υποχρεωτικό εκπαιδευτικό στάδιο ; Το Υπουργείο Παιδείας οφείλει ν΄ απαντήσει αν όλα τα παιδιά έχουν δικαίωμα να πηγαίνουν στο νηπιαγωγείο ή όχι και αν θα θεσμοθετήσει την υποχρεωτικότητά του. Πρόκειται για ένα κρίσιμο παιδαγωγικό θέμα που από το οποίο κρίνεται το εκπαιδευτικό μέλλον πολλών παιδιών , ειδικά από τις λαϊκές οικογένειες ; Το πρόγραμμα της Ν.Δ κάνει λόγο για '' κάλυψη των αναγκών φοίτησης όλων των νηπίων στο νηπιαγωγείο '' , ''για συνεχή επιμόρφωση των νηπιαγωγών '' και για '' εξοπλισμό των νηπιαγωγών με σύγχρονα μέσα , βιβλιοθήκες και οπτικοακουστικό υλικό.'' Όλα αυτά προτιμούν να μην τα θυμούνται καν στο Υπουργείο Παιδείας.

- Για ποιότητα στην εκπαίδευση μπορούμε να μιλάμε όταν θεσμοί όπως η ενισχυτική διδασκαλία , οι τάξεις υποδοχής , τα τμήματα ένταξης φθίνουν όλο και πιο πολύ τα τελευταία χρόνια κάτω από το βάρος της πολιτικής της λιτότητας. Γνωρίζει το ΥΠΕΠΘ πόσο σοβαρό είναι το πρόβλημα της σχολικής διαρροής και ειδικά αυτό της εγκατάλειψης της υποχρεωτικής εκπαίδευσης στο ελληνικό σχολείο και τι έχει κάνει γι' αυτό ; ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΕ. Έχουν ποτέ ακούσει η κ. Γιαννάκου και οι επιτελείς της τον όρο Ζώνες Εκπαιδευτικής Προτεραιότητας; Τι έχει μεγαλύτερη ανάγκη το σχολείο και οι εργαζόμενοι τα προγράμματα προώθησης της επιχειρηματικότητας η μια καλά σχεδιασμένη εκπαιδευτική πολιτική για την αντιμετώπιση της σχολικής αποτυχίας ;

- Για ποια ποιότητα στην εκπαίοδευση μπορούμε να μιλάμε όταν ο βασικός στόχος του Υπουργείου είναι ο απόκλεισμός του μεγαλύτερου μέρους του μαθητικού πληθυσμού από το Λύκειο και την τριτοβάθμια εκπαίδευση ; Με το πρόσφατο πόρισμα του ΕΣΥΠ για τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση προτείνεται ένας εξεταστικός Γολγοθάς που ξεκινάει από το δημοτικό και κορυφώνεται στο Λύκειο μ' ένα και μοναδικό σκοπό : ν' ανακοπεί η ροή του μαθητικού πληθυσμού προς την τριτοβάθμια εκπαίδευση και να στραφεί στην υποβαθμισμένη τεχνικοεπαγγελματική εκπαίδευση. Φυσικά η επιλογή που θα γίνεται θα έχει χαρακτήρα ταξικού διαχωρισμού των μαθητών.

- Τι είδους ποιότητα έχουμε στην εκπαίδευση όταν η επιλογή των λεγόμενων στελεχών της εκπαίδευσης γίνεται με βάση τις κομματικές τους πεποιθήσεις ; Όλοι αυτοί θα κληθούν να κρίνουν τη διδακττκή μας επάρκεια , βαθμολογώντας στην πραγματικότητα το βαθμό συμμόρφωσης μας προς την εξουσία που κάθε φορά υπηρετούν. Το επιχειρηματικό σχολείο που προσπαθούν να φτιάξουν θέλει έναν εκπαιδευτικό άβουλο , υποταγμένο , φθηνό σαν εργατική δύναμη που θα είναι το εκτελεστικό όργανο των επιλογών της κρατικής εξουσίας. Την εδραίωση αυτού του τύπου εκπαιδευτικού έρχεται να εξυπηρετήσει η επιβολή της αξιολόγησης αλλά και την κατηγοριοποίηση των ίδιων των σχολείων σε ''καλά'' και ''κακά " ανάλογα με το κατά πόσο αυτά θ' ακολουθούν τις επιταγές της αγοράς.

- Ποια ποιότητα στην εκπαίδευση εξασφαλίζουν οι ρυθμίσες στο ασφαλιστικό που εξαναγκάζουν τους εκπαιδευτικούς να δουλεύουν μέχρι τα 65 τους;

- Η κ. Γιαννάκου κάνει λόγο για εντιμότητα και παραδίδει μαθήματα ηθικής σε απεργούς που αγωνίζονται με βαρύ προσωπικό κόστος την ώρα που η κυβέρνηση της είναι πολιτικά υπόλογη για τη σήψη και τη διαφθορά στη δημόσια ζωή. Πως άραγε ηχούν στ΄ αυτιά των απεργών όλα αυτά την ώρα που τα έργα και οι ημέρες των γαλάζιων κουμπάρων κατακλύζουν την επικαιρότητα ; Για την κυβέρνηση ο απεργός είναι ο ανέντιμος και το πρότυπο ηθικής ο Πανάγος και οι λοιποί γαλάζιοι κουμπάροι.

- Για ποιότητα μιλάνε όταν οι εκπαιδευτικοί της πράξης δεν είχαν κανένα λόγο στη σύνταξη των νέων αναλυτικών προγραμμάτων και βιβλίων ; Όταν ακόμα και η απλή έκφραση διαφορετικής γνώμης για το περιεχόμενο και τη μεθοδολογία τους αντιμετωπίζεται με παραπομπή στο πειθαρχικό ; (περίπτωση συναδέλφου από το Σύλλογο Αθηνά). Είχαν όμως ουσιαστικό λόγο οι εκδοτικοί οίκοι που ορίστηκαν ανάδοχοι του έργου και φυσικά γνώριζαν το περιεχόμενό τους πριν από την εκπαιδευτική κοινότητα για να προλάβουν να φτάσουν τα περίφημα λυσσάρια στα ράφια των βιβλιοπωλείων πριν φτάσουν ακόμα τα βιβλία στα σχολεία. Στο περιεχόμενό τους κυριαρχούν οι αξίες του κέρδους και της αγοράς και εγκαταλείπεται ο προβληματισμός πάνω στα μεγάλα προβλήματα της ανθρωπότητας. Σ΄ αυτά κυριαρχούν η εντατικοποίηση , ο φορμαλισμός και οι αποσπασματικές γνώσεις.

- Ποιον νομίζει ότι εμπαίζει η κυβέρνηση όταν ο Καραμανλής δηλώνει ότι τα οικονομικά αιτήματα των εκπαιδευτικών έχουν ικανοποιηθεί. Η ''αύξηση '' των 17, 5 ευρώ είναι ένας μεγάλος εμπαιγμός που δεν μπορεί παρά να επιστραφεί στους τόσο ''γενναιόδωρους'' κυβερνητικούς μανδαρίνους. Φυσικά το ''επιχείρημα'' ότι δεν αντέχει η οικονομία τέτοιες αυξήσεις σαν αυτές που ζητούν οι δάσκαλοι είναι καθαρός εμπαιγμός μας αλλά και εμπαιγμός των υπόλοιπων εργαζομένων. Ο κυνισμός και η αναλγησία που επιδεικνύει η κυβέρνηση απέναντι στα οικονομικά αιτήματα του κλάδου είναι ο ίδιος κυνισμός που καταργούσε το οχτάωρο στον ιδιωτικό τομέα , που διέλυε το ασφαλιστικό των τραπεζών και καταρράκωνε τα δικαιώματα των υπαλλήλων τους , που ανέτρεπε τη μονιμότητα στον ευρύτερο δημόσιο τομέα Δεν τρέφουμε αυταπάτες ούτε για τον ταξικό χαρακτήρα του κόμματος του κ. Καραμανλή ούτε και για την οικονομική πολιτική που ακολουθεί. Η οικονομία αντέχει φοροαπαλλαγές για τους βιομηχάνους , για τους εφοπλιστές και για την εκκλησία , προκειμένου η ''δεξιά του κυρίου'' να εξυπηρετήσει τις προεκλογικές ανάγκες της ΝΔ μπροστά στις δημοτικές εκλογές.

- Το Υπουργείο Παιδείας κόπτεται για το διάλογο και θέλει εμφανίζεται με ανάλογη διάθεση. Τη Δ.Ο.Ε όμως αρνήθηκε να την συναντήσει και να κάνει διάλογο για τα αιτήματά μας , παρά το γεγονός ότι η απόφαση για την απεργία είχε παρθεί από τον περασμένο Ιούνιο στην 75η Γ.Σ του κλάδου. Επομένως το Υπουργείο Παιδείας και γνώριζε αυτό που θα συνέβαινε και είχε το χρονικό περιθώριο να ξεκινήσει διάλογο με την Ομοσπονδία. Δεν το έκανε όμως. Προτιμάει την απαξιωτική αντιμετώπιση των εκπαιδευτικών και προσπαθεί με κάθε τρόπο συντριβή των αγώνων τους. Και θα πρέπει πολύ καλά το Υπουργείο και η κυβέρνηση ότι η απεργία αυτή δε γίνεται για να διαμαρτυρηθούμε για τα προβλήματα που υπάρχουν στην εκπαίδευση , γίνεται για να νικήσουμε. Γι' αυτό και δεν υποχωρούμε , όποιο κι αν είναι το κόστος για μας. Σ' αυτούς που λένε ότι είμαστε μαξιμαλιστές στα αιτήματά μας τους απαντάμε ότι διεκδικούμε αυτό που σήμερα φαντάζει ως αδύνατο για να μη βρεθούμε αντιμέτωποι με το αδιανόητο.

Η κυβέρνηση φαίνεται να μην έχει τη δυνατότητα ν΄ αντιμετωπίσει το δυνατό αυτό κίνημα. Κρυφός της πόθος είναι ότι η πολυήμερη απεργία θα φέρει σιγά – σιγά κούραση και ηττοπάθεια στους απεργούς και θα τους αναγκάσει να γυρίσουν στα σχολεία με σκυμμένο το κεφάλι. Στόχος της είναι να ταπεινώσει τους απεργούς εκπαιδευτικούς. Γι αυτό και επιδεικνύει αυτή την κυνική αδιαλλαξία. Αυτός βέβαια είναι ένας από τους λόγους. Από την άλλη γνωρίζει ότι δεν μπορεί να κάνει πίσω γιατί αυτό δίνει τη δυνατότητα και σ΄ άλλους κλάδους εργαζομένων να βγουν στους δρόμους και να διεκδικήσουν κι ' αυτοί. Γνωρίζει ότι και η ελάχιστη υποχώρηση εμπεριέχει τον κίνδυνο της συνολικής ανατροπής της αντιλαϊκής εισοδηματικής της πολιτικής. Από την άποψη αυτή είναι χαρακτηριστική η δήλωση του Αλογοσκούφη:''Το θέμα δεν είναι αν οι έξι δόσεις για την αύξηση των 105 ευρώ γίνουν τέσσερις, αλλά τι μήνυμα περνάς στις υπόλοιπες τάξεις των εργαζομένων ή των συνταξιούχων…'' (ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 5/10/2006, σελ.19) Αυτό βέβαια το μήνυμα που ο Αλογοσκούφης απεύχεται να περάσει στις υπόλοιπες κατηγορίες των εργαζομένων ως απεργοί το ευχόμαστε και το επιδιώκουμε να περάσει. Η απεργία των δασκάλων αλλά και οι αντίστοιχες στο χώρο των καθηγητών τα τελευταία χρόνια δείχνουν το δρόμο και για τους υπόλοιπους εργαζόμενους προκειμένου ν΄ αντιμετωπίσουν τη νεοφιλελεύθερη αναλγησία της κυβέρνησης Καραμανλή αλλά προπαντός να φτιαχτεί ένα πανεκπαιδευτικό – πανεργατικό μέτωπο που θα αναχαιτίσει τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις στην εκπαίδευση.
Οι αναδιαρθρώσεις που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια τόσο στο χώρο της εκπαίδευσης όσο και στο χώρο της εργασίας έχουν αλλάξει δραματικά τη θέση των εργαζομένων προς το χειρότερο. Οι εργατικοί αγώνες για να νικήσουν δε μπορούν να περιχαρακώνονται σε στενά κλαδικά πλαίσια. Δεν μπορούν να νικήσουν ούτε ακόμα κι αν καταγράφεται μια συμπάθεια της κοινής γνώμης προς τα αιτήματα και τον αγώνα των απεργών. Η απλή συμπάθεια ή συμπαράσταση που καταγράφεται στο κοινωνικό επίπεδο πρέπει να πάρει πολιτικά χαρακτηριστικά να γίνει κίνημα συστράτευσης. Απαιτείται ένα ευρύτερο μέτωπο τόσο στην εκπαίδευση όσο και με τους υπόλοιπους εργαζόμενους, κάνοντας την υπόθεση υπεράσπισης της δημόσιας εκπαίδευσης υπόθεση όχι μόνο των εκπαιδευτικών και των φοιτητών αλλά όλων των εργαζομένων , όπως πραγματικά είναι. Το άλλο όπλο της κυβέρνησης είναι η πολιτική επιστράτευση. Όπως έκανε και στην περίπτωση των ναυτεργατών. Όμως κι αυτό έχει αχρηστευθεί. Μπροστά στις δημοτικές εκλογές δεν μπορεί εύκολα να γίνει επιστράτευση. Το πολιτικό κόστος είναι μεγάλο. Είναι φανερό ότι ο αγώνας αυτός είναι ήδη νικητής. Είναι νικητής γιατί έδειξε το δυναμισμό του κλάδου που δίνει τη μάχη όχι μόνο για στενά κλαδικά αιτήματα αλλά για αιτήματα που αφορούν όλη την εκπαίδευση , την κορυφαία μάχη των καιρών μας να παραμείνει η εκπαίδευση κοινωνικό αγαθό ενάντια σε κάθε προοπτική ιδιωτικοποίησής της. Γι αυτό θα είναι καταλύτης εξελίξεων στο χώρο της εκπαίδευσης, όπως και οι φοιτητικές καταλήψεις του περασμένου Ιουνίου.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΡΕΠΠΑΣ