XΡIΣTIANIKH ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ

ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ

Για την απεργία μας…

  Συναδέλφισσες, συνάδελφοι

   Βρισκόμαστε στην κορύφωση του μεγάλου απεργιακού αγώνα, ο οποίος διέψευσε την εικόνα του «μίζερου» δάσκαλου που πολλοί καλλιεργούσαν και καλλιεργούν στην ελληνική κοινωνία.

   Οι εκπαιδευτικοί της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης μην αντέχοντας πλέον την κοροϊδία σε όλους τους τομείς του λειτουργήματός τους, όρθωσαν το ανάστημά τους στην εξουσία διεκδικώντας το αυτονόητο:

Δάσκαλος σωστά αμειβόμενος σε σχολείο που λειτουργεί σωστά.

   Αντ’ αυτών βλέπουμε από τα επίσημα κυβερνητικά χείλη να βαφτίζονται:

·        τα «ταχύρυθμα» επιμορφωτικά σεμινάρια στα νέα βιβλία, ως από μήνες «σωστά σχεδιασμένα». Φαίνεται όμως ότι είχαν τόσο γρήγορο… ρυθμό, που εμείς οι εκπαιδευτικοί δεν μπορέσαμε να τα …εμπεδώσουμε. Να μιλήσουμε για «επιμορφωτικά κέντρα» που στερούνταν στοιχειωδών μέσων ώστε να παρουσιαστούν όσο γινόταν καλύτερα τα βιβλία και οι επιμορφωτές - όσοι ήταν ενημερωμένοι – κουβαλούσαν μαζί τους τον απαραίτητο εξοπλισμό (από laptop και βιντεοπροβολείς μέχρι και καλώδια)! Να μιλήσουμε για σχεδιασμούς σεμιναρίων από 4 έως 14 Σεπτεμβρίου που έγιναν 2ήμερα και 3ήμερα, κυριολεκτικά στο πόδι στημένα. Και το σπουδαιότερο: Επιμορφωτικό σεμινάριο στα νέα βιβλία σημαίνει βιωματικό εργαστήρι αφού προηγουμένως έχω στα χέρια μου τα βιβλία και τα έχω μελετήσει. Μπορεί κάποιος να μελετήσει ουσιαστικά και σε βάθος ένα βιβλίο σε CD ή από το διαδίκτυο, όπως ισχυρίζονται; Aυτό όμως που έγινε ήταν στην καλύτερη περίπτωση γενική παρουσίαση των βιβλίων και σχεδιασμάτων μαθημάτων.

·        ως «αυξήσεις» ύψους μάλιστα 10%, τα ψιχία των 17,5^ε ανά εξάμηνο με ορίζοντα τριετίας για να ολοκληρωθεί το υπόλοιπο των 103^ε . Δηλαδή θα πρέπει να τους χρωστούμε χάρη που θα μας δώσουν μετά από τόσα χρόνια (από το 2002), εξανεμισμένο μεν αλλά ολοκληρωμένο … το 2009(!), το επίδομα που έχει δοθεί σε άλλους δημόσιους υπαλλήλους! Παρουσιάζουν δε ως νούμερα κόστους  σε ευρώ των «αυξήσεων», λες και πρόκειται για τη μεγάλη ανατροπή της οικονομίας ενώ αυτά τα ίδια νούμερα που επικαλούνται αποτελούν το μηδέν κόμμα κάτι του ΑΕΠ και φυσικά γίνονται καταγέλαστοι όχι μόνο στα μάτια των εκπαιδευτικών αλλά και ολόκληρης της κοινωνίας.

   Και ο εμπαιγμός δεν έχει τέλος. Λένε, οι εκπαιδευτικοί είναι πολλοί και «δεν αντέχει η οικονομία μας». Βέβαια θέλουν και «την πίτα γεμάτη και το σκύλο χορτάτο». Και διορισμούς εκπαιδευτικών να κάνουν για να έχουν να το ισχυρίζονται προεκλογικά αλλά και με τους μισθούς τους καθηλωμένους. Εφόσον λοιπόν η πίτα για τους εκπαιδευτικούς είναι δεδομένη θα πρέπει το συνδικαλιστικό μας κίνημα να θέσει ένα νέο στόχο: Όχι άλλους διορισμούς. Εμείς εδώ όσοι είμαστε θα τα καταφέρουμε περίφημα με τα παιδιά του ελληνικού λαού. Μ’ αυτόν τον τρόπο μάλλον θα αυξηθεί το μερίδιό μας στην πίτα και θα σταματήσουμε να γκρινιάζουμε για αυξήσεις!!! Όσο για την ποιότητα της εκπαίδευσης, αυτά είναι ψιλά γράμματα για ν’ ασχοληθούμε.

   Για να σοβαρευτούμε όμως, το επιχείρημα της «μη αντοχής» έχει και μια άλλη οδυνηρή όψη. Την αδυναμία του ελληνικού κράτους να αμείβει ΙΣΟΤΙΜΑ       όλους τους υπαλλήλους του. Και το τραγικότερο. Δεν μπορούν να επισείουν το επιχείρημα αυτό όταν η παραοικονομία υπολογίζεται σε 35% του ΑΕΠ, την υψηλότερη στην Ε.Ε.(πηγή: εφημ. ΤΟ ΒΗΜΑ 1/10/06). Μπλεγμένοι στους «κουμπάρους» και στα «ξαδέρφια», ζαλισμένοι από την αλαζονία της εξουσίας δείχνουν να μην έχουν αίσθηση σε τι απόγνωση έχουν φθάσει όχι μόνον οι εκπαιδευτικοί αλλά και πολλά χαμηλόμισθα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας.

   Και σα να μην έφθαναν όλ’ αυτά είχαμε κι άλλη μια εξέλιξη. Τη συνάντηση πρωθυπουργού – αρχιεπισκόπου. Η Εκκλησία, ως το Σώμα που έχει κεφαλή το Χριστό και μέλη του τον πιστό λαό, δίνει μεγάλη σημασία στην Παιδεία μας, τους προσανατολισμούς και τις ανάγκες της. Τη χρονική αυτή στιγμή που οι εκπαιδευτικοί βρίσκονται στους δρόμους και απαιτούν καλύτερη Παιδεία, ήταν τουλάχιστον άτοπο ο εκπρόσωπος της Διοικούσας Εκκλησίας να συναντηθεί με τον πρωθυπουργό, από τη στιγμή μάλιστα που αυτός αρνείται συνάντηση με τους εκπαιδευτικούς αλλά και τους απωθεί με βία και δακρυγόνα στην προσπάθειά τους ν’ ακουστεί η φωνή τους στο πρωθυπουργικό γραφείο.         

   Συναδέλφισσες, συνάδελφοι

   Ο αγώνας που ξεκινήσαμε είναι δύσκολος αλλά ωραίος. Ότι και να γίνει από δω και πέρα δε θα γυρίσουμε με σκυμμένο κεφάλι στα σχολεία γιατί έχουμε μάθει να κοιτάμε πάντοτε στα μάτια τους μαθητές μας, να παίρνουμε απ’ αυτούς και να δίνουμε σ’ αυτούς. Γιατί έχουμε καταφέρει να δείξουμε ότι υπάρχουν εστίες αντίστασης στην κοινωνία μας. Αντίστασης ενάντια στη χαύνωση της τηλεόρασης και των reality,ενάντια στην καθημερινή υποβάθμιση της ποιότητας της ζωής μας, ενάντια σ’ όλα εκείνα που ετοιμάζουν για μας χωρίς εμάς.

   Να διατηρήσουμε λοιπόν ως κόρη οφθαλμού την ενότητα που σφυρηλατήσαμε τούτες τις μέρες.

   Απεργοσπάστες σε καμιά περίπτωση δεν είναι εκείνοι που με πόνο ψυχής πηγαίνουν στο σχολείο πιεσμένοι από τα οικογενειακά βάρη. Παρόλ’ αυτά κάνουν όσες μέρες μπορούν απεργία μέσα στη βδομάδα.

Απεργοσπάστες είναι όσοι συνειδητά πηγαίνουν στο σχολείο και λοιδορούν τους απεργούντες συναδέλφους τους, κυνικά και ειρωνικά φερόμενοι σ’ αυτούς.

   Καλούμε το Δ.Σ. της ΔΟΕ να ζητήσει άμεσα συναντήσεις ώστε να τοποθετηθούν ανάλογα και υπεύθυνα απέναντι στην απεργιακή μας κινητοποίηση όλοι οι συλλογικοί κοινωνικοί και θεσμικοί φορείς της χώρας (κόμματα, συνδικαλιστικές ενώσεις, ενώσεις γονέων, επιμελητήρια κ.ά.) καθώς και η Διοικούσα Εκκλησία.

   Καλούμε τους συναδέλφους της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης να έρθουν κι αυτοί μαζί μας στην απεργία αφού για τα ίδια αιτήματα αγωνιζόμαστε.

ΜΕ ΕΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΗΣΟΥΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ

XΡIΣTIANIKH ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ

ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ