ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ Α΄ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΑΘΗΝΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ

ΑΣ ΗΧΗΣΟΥΝ ΟΙ ΣΑΛΠΙΓΓΕΣ

 ΓΡΑΦΟΥΜΕ ΙΣΤΟΡΙΑ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ !

¶ρρωστος καιρός σακατεμένος

Κι όλα πουλημένα έναν παρά

Λεύτερος και αλυσοδεμένος

Στέκομαι στου κόσμου την ουρά

Έλιωσε η βροχή κάποιαν αφίσα

Που σε αγώνες πάλι μας καλεί

¶ρρωστος καιρός κι η νύχτα πίσσα

Μίλια μακριά η ανατολή

Λευτέρης Παπαδόπουλος

Μα τίποτα δεν μας εμποδίζει

Να σηκωθούμε να σαλπάρουμε

Σαν τους καλούς μας στοχασμούς

Και να ξεφύγουμε να ξεχυθούμε

Στα κύματα που μας προσμένουν

Ποιος ξέρει

Ίσως μια μέρα να ονειρευτούμε

Και μ’ ένα καράβι ατρόμητο

Να ξεκινήσουμε μαζί για τη μεγάλη περιπέτεια

Ανδρέας Εμπειρίκος

Η Απεργία μας συνεχίζει για τρίτη εβδομάδα το μεγάλο ταξίδι της μέρας μέσα στη νύχτα. Μπροστά στο Υπουργείο Παιδείας χιλιάδες εκπαιδευτικοί πολιορκούν με το πάθος, τα τραγούδια και τα συνθήματά τους μια πολιτική που θέλει :

·           να χτυπήσει το δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης,

·           να αποδομήσει τις εργασιακές μας σχέσεις και να εδραιώσει την ωρομισθία,

·           να μας κρατάει με μισθούς πείνας όμηρους των τραπεζικών δανείων και με μια υποταγμένη ζωή, στο τρέξιμο, χωρίς χρόνο για να ζούμε, να βλέπουμε τους δικούς μας, να σκεφτόμαστε τους μαθητές μας και το μέλλον τους,

·           να μην έχουμε κανένα λόγο μέσα στο σχολείο, αλλά να εφαρμόζουμε και να υλοποιούμε άβουλοι τις άνωθεν εντολές

·           να μην έχουμε καμιά υποστήριξη στο εκπαιδευτικό μας έργο και την ίδια στιγμή να εμφανιζόμαστε ως οι αποκλειστικοί υπεύθυνοι (ακόμα και ένοχοι) για την εκπαιδευτική κρίση.

Ο μπάρμπα – Τζίμης είμαστε εμείς !

«…νιώθω περηφάνια γιατί, όταν το κάλεσε η στιγμή, έκανα το χρέος μου απέναντι στους συναδέλφους μου και βοήθησα να γίνει ευκολότερη και καλύτερη η ζωή μας, κι αυτό είναι σα να ‘βαλα κι εγώ ένα λιθαράκι στο χτίσιμο καλύτερης κοινωνίας»

Ένα δάκρυ για το μπάρμπα – Τζίμη, προηγούμενο βιβλίο Γλώσσας Ε΄ Δημοτικού

Ο μπάρμπα – Τζίμης σήμερα, είμαστε όλοι εμείς, οι δεκάδες χιλιάδες απεργοί της πρωτοβάθμιας που δίνουμε εδώ και τρεις εβδομάδες το ωραιότερο μάθημα αξιοπρέπειας, αντίστασης και αγώνα. Που θέτουμε το θεμέλιο λίθο για να αναγεννηθεί η ελπίδα για το δημόσιο δωρεάν σχολείο, για τη νεολαία, για τους εργαζόμενους.

Μπροστά στο Υπουργείο Παιδείας είμαστε όλοι εμείς που έχουμε διδάξει την Απεργία του «Μπάρμπα-Τζίμη» και συνεχίζουμε να νιώθουμε ένα ηλεκτρικό ρεύμα να διαπερνάει τη σπονδυλική μας στήλη, όλοι εμείς που προσπαθούμε να δώσουμε ζωντάνια στη γκρίζα εκπαιδευτική διαδικασία, όλοι εμείς που θέλουμε να γεμίσουμε με χαμόγελο τη μαθησιακή διαδικασία, όλοι εμείς που είμαστε η ψυχή της δημόσιας εκπαίδευσης και κρατάμε την ποιότητά της ενάντια στην κρατική πολιτική της υποχρηματοδότησης, των περικοπών και των κοινωνικών φραγμών, όλοι εμείς που γεμίζουμε τις ανύπαρκτες σχολικές βιβλιοθήκες, όλοι εμείς που μετατρέπουμε τις σκοτεινές αποθήκες των μακρόστενων «γυμναστηρίων-αποθηκών» σε πολύβουα θεατρικά παιχνίδια και θεατρικές πράξεις.

Μπροστά στο Υπουργείο Παιδείας ορθώνονται οι αγωνίες και οι διεκδικήσεις μας

·                                    για μια γνώση δημόσιο και καθολικό δικαίωμα και όχι εμπορεύσιμο είδος,

·                                    για ελευθερία και δημοκρατία μέσα στο σχολείο, χωρίς νεοεπιθεωρητισμό και «μπάστακες» που θα μετατρέπουν σε μετρήσιμο υλικό κάθε παιδαγωγική δράση

·                                    για μια κοινωνία αλληλεγγύης που όλοι οι εργαζόμενοι θα ζουν με αξιοπρέπεια

·                                    για ένα σχολείο που δεν θα το πολιορκούν οι χορηγοί και οι εταιρείες

Το κράτος εξάλλου ας θελήσει επιτέλους να σκεφτεί ότι δεν είναι επιχειρηματίας, που το σχολειό είναι απλώς ένα μαγαζί του κι ο δάσκαλος ο υπάλληλος του μαγαζιού αυτού !

Το σχολειό δεν είναι εμπορική επιχείρηση, αλλ’ ένας δονούμενος νεφελόκοσμος κι ο δάσκαλος ο μικρός θεός μιας πραγματικής δημιουργίας !

Κι αν το κράτος εξακολουθήσει να κάνει εμπορικούς υπολογισμούς και ν’ αναγκάζει το δάσκαλο έστω και μια στιγμή της μέρας του να ξοδεύει έξω απ’ το σχολείο για τη διατροφή του – έ τότε αλλίμονο στα νιάτα αυτά που μπαίνουνε σε τέτοια εμπορικά καταστήματα !

Μίλτος Κουντουράς, 1923, Κλείστε τα σχολεία

Η κυβέρνηση, απαντά στο αυτονόητο αίτημά μας να ζούμε με αξιοπρέπεια μόνο από το μισθό μας με αδιαλλαξία και εμπαιγμό. Η «αύξηση» των 17,5 ευρώ μεικτά (ούτε 13 καθαρά) στο μισθό μας, ανά εξάμηνο για τα επόμενα τρία χρόνια, που καταδικάζει για όλο το επόμενο διάστημα σε οικονομική ανέχεια τους εκπαιδευτικούς !  Επιπλέον, μας εξωθεί σε δεύτερες και τρίτες δουλειές με αποτέλεσμα να καταντά το λειτούργημά μας πάρεργο.

Δεν μας απάντησαν σε τίποτα.

Τίποτα για τους μισθούς μας. Τίποτα για τη χρηματοδότηση των σχολείων

Τίποτα για την Προσχολική Αγωγή. Τίποτα για τους ωρομίσθιους

Τίποτα για το ωράριο. Τίποτα για δυνάμωμα του συλλόγου Διδασκόντων.

Αντί για απαντήσεις μας ξανάριξαν χημικά, ύβρεις και δυνάμεις καταστολής.

Συνεχίζουν να αποκλείουν κάθε γνώμη μας από τα Μ.Μ.Ε., συνεχίζουν να μην προβάλλουν τα αιτήματά μας για το σχολείο, με στόχο να μας απομονώσουν από τους γονείς και την κοινωνία και να τους πείσουν ότι απεργούμε μόνο για το «τομάρι μας». Μειώνουν κι άλλο τις δαπάνες για την παιδεία στο 3,09 % του ΑΕΠ...Και έχουν το θράσος να μιλούν για διάλογο, για ποιότητα και υπευθυνότητα.

Η παιδεία δεν μπαίνει στο γύψο !

Αντιγράφουμε από το βιβλίο δασκάλου για την Κοινωνική και Πολιτική Αγωγή της Στ΄ τάξης, σελ. 38

Ερώτημα 8ο : Η κυβέρνηση μιας χώρας αντιμετωπίζει μεγάλες λαϊκές ταραχές (απεργίες, διαμαρτυρίες, συλλαλητήρια, βιαιότητες) γιατί ο λαός δεν είναι ευχαριστημένος μαζί της. Στην περίπτωση αυτή τι ενέργειες θα έχουμε από τη μεριά της κυβέρνησης σε κάθε πολίτευμα (μοναρχία – δικτατορία – δημοκρατία). Ποιος τρόπος νομίζετε θα έχει τα καλύτερα αποτελέσματα ;

Απάντηση : Ο μονάρχης και ο δικτάτορας θα χρησιμοποιήσουν βία και να καταστείλουν τη λαϊκή αναταραχή. Αντίθετα στο δημοκρατικό πολίτευμα η κυβέρνηση θα αρχίσει διάλογο με το λαό (συνδικάτα, επαγγελματικές ενώσεις) και θα προσπαθήσει να τους πείσει.

Ερώτημα 5ο : Σε μια χώρα ψηφίστηκε ένας νόμος για τα πανεπιστήμια. Αμέσως, οι φοιτητές άρχισαν διαμαρτυρίες και απεργίες εναντίον του νόμου αυτού. Πολλές εφημερίδες και διάφορες οργανώσεις υποστήριξαν τους φοιτητές στην προσπάθειά τους αυτή.Μετά από όλα αυτά η κυβέρνηση υποχρεώθηκε να τον αλλάξει. Τι πολίτευμα είχε αυτή η χώρα ;

Απάντηση : Η χώρα είχε δημοκρατικό πολίτευμα, γιατί η κυβέρνηση δεν επέμεινε πολύ στην απόφασή της, όταν διαπίστωσε ότι η απόφαση αυτή δε γίνεται αποδεκτή.

Η αδιαλλαξία της κυβέρνησης, η τακτική της Υπουργού Παιδείας να συναντά τους απεργούς μια ολόκληρη εβδομάδα μετά το ξεκίνημα της απεργίας και να αποκαλεί τους εκπαιδευτικούς  «ανέντιμους», η απαξίωση του αγώνα μας συνολικά από την κυβέρνηση και η απαράδεκτη απαγόρευση των πορειών των εκπαιδευτικών, μην τυχόν και ενοχληθούν οι κάτοικοι του Μαξίμου, αποτελούν στιγμιότυπα μιας αυταρχικής και αντιδημοκρατικής εκτροπής. Ο αγώνας μας είναι δίκαιος και δεν καταστέλλεται ούτε με τα ΜΑΤ, ούτε με τα δακρυγόνα, ούτε με τη λασπολογία και τις ύβρεις.

Στα χέρια μας το μέλλον της παιδείας !

Όλοι το εγνωρίσατε το σχολείον φυλακήν και το σχολείον υπνωτήριον, το σχολείον των λόγων, των γραμματικών τύπων και των κενών φράσεων, το σχολείον το σκοτεινόν εσωτερικώς και εξωτερικώς, το σχολείον του ευρώτος και του ψυχικού αποπνιγμού, το σχολείον οδοστρωτήρα και προκρούστη των ψυχών, το σχολείον το αφρονημάτιστον, το σχολείον που δίδει «χαρτιά» και τίποτε άλλο, το σχολείον το περιφρονούμενον από μαθητάς, από γονείς, από κοινωνίαν και πολιτείαν…

Δεν πρέπει να περιμένομεν μοιρολατρικώς την θεραπείαν εκ των άνω, ούτε από τους φορείς της επιστημονικής γνώσεως, ούτε από τους διοικητικούς προϊσταμένους, ούτε από τους κυβερνώντας. Εκ των κάτω το φως. Τούτο ισχύει δια πάσαν κοινωνικήν μεταρρύθμισιν και πρόοδον.

Δημήτρης Γληνός, 1925, Εκλεκτές Σελίδες

Πίσω μας, έχουμε τα όνειρα, τα χαμόγελα, τις αγωνίες και τις ελπίδες των μαθητών μας, των παιδιών μας. Πίσω τους, έχουν τις ρομφαίες των ΜΑΤ, την καταστολή και τον αυταρχισμό.

Πίσω μας, έχουμε τους μεγάλους φωτισμένους δασκάλους, που άνοιξαν νέους δρόμους. Το Γληνό, τον Παπαμαύρο, τον Κουντουρά, την Ιμβριώτη. Πίσω τους έχουν τους θλιβερούς λογιστές της Ε.Ε., τους τραπεζίτες, τους μιζαδόρους και τους κουμπάρους.

Πίσω μας έχουμε το όραμα ενός σχολείου αληθινά δημόσιου και δωρεάν, ανοιχτού στις ανάγκες και τις ανησυχίες της νέας γενιάς. Πίσω τους έχουν σχέδια και μέτρα για το σχολείο της αγοράς, των μορφωτικών φραγμών και της απόρριψης.

ΕΧΟΥΜΕ ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΜΕ ΤΟ ΜΕΡΟΣ ΜΑΣ – ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ !

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι

Ο αγώνας μας είναι υπόθεση όλων. Πρέπει να φτάσει σε κάθε σχολείο, να μπει σε κάθε σπίτι γονιού και μαθητή.

·                        Στήνουμε ενημερωτικές εκδηλώσεις σε κάθε σχολείο με γονείς και κοινωνικούς φορείς.

·                        Στήνουμε ταμεία αλληλεγγύης προς τους απεργούς.

·                        Ενημερώνουμε την κοινωνία με εξορμήσεις σε πλατείες και δρόμους.

·                        Συμμετέχουμε μαζικά στη Γενική Συνέλευση του Συλλόγου μας, την Παρασκευή 6 Οκτώβρη, στις 12.30, στην αίθουσα των 8^ου – 106^ου Δημ. Σχολείων Αθηνών (δίπλα στο λαϊκό νοσοκομείο)

ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΛΛΑΪΚΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 5 ΟΚΤΩΒΡΗ – ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ

ΣΤΗΝ ΑΔΙΑΛΛΑΞΙΑ ΔΕ ΣΚΥΒΟΥΜΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ

ΞΕΔΙΠΛΩΝΟΥΜΕ ΤΙΣ ΣΗΜΑΙΕΣ ΤΟΥ ΔΙΚΙΟΥ ΜΕ ΕΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΑΝΤΟΧΗ