TURKEY THE MOTHER OF GENOCIDES

  ΤΟΥΡΚΙΑ: ΜΗΤΕΡΑ ΤΩΝ  ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΩΝ

(του Υποστρατήγου ε. α  K.  Χ. Κωνσταντινίδη)

            Η Τουρκία είναι ένας γίγας με  πήλινα πόδια. Παριστάνει τη μεγάλη δύναμη στους  δειλούς, ενδοτικούς και προσκηνυμένους ηγέτες μας, ενώ έχει αρκετά ασθενή σημεία, τα οποία την καθιστούν λίαν τρωτή. Αν οι ηγέτες μας είχαν βρει την «Αχίλλειο Πτέρνα» της Τουρκίας θα την  αντιμετώπιζαν  με σθένος και αποφασιστικότητα. Ποιά  είναι η Αχίλλειος πτέρνα της :

1.    Αδυναμία της Τουρκίας να Προσαρμοσθεί

Ενώ ο κόσμος προσαρμώσθηκε στην Νέα Τάξη   και   Παγκοσμιοποίηση, η Τουρκία -με εξαίρεση ορισμένα εξωτερικούς  καλλωπισμούς- παραμένει αγκυλωμένη στις  αναχρονιστικές δομές του 18^ου αιώνος. Είναι κατ’ όνομα δημοκρατία, ενώ  στην πράξη διατηρεί το στρατοκρατικό  καθεστώς. Ο Τουρκικός Στρατός (το βαθύ κράτος) είναι η πηγή εξουσίας και όχι ο λαός.  Τελικά, δεν θα αποφύγει την κοινωνική επανάσταση στο προσεχές μέλλον. Αυτή έχει καθυστερήσει με την άνωθεν συμπίεση των μαζών και εθνοτήτων, που ασκείται αφ’ ενός απο  το Στρατιωτικοβιομηχανικό Κατεστημένο και αφ’ ετέρου απο την Ισλαμική θρησκεία. Επομένως η Τουρκία είναι ένα καζάνι που βράζει και  μιά βαθειά διχασμένη χώρα, ήτοι: η  ανεπτυγμένη   Ιωνία και  η καθυστερημένη Ανατόλια.  Αν εφαρμοσθεί Δημοκρατία στην Τουρκία είναι αναμφίβολος ο   ακρωτηριασμός της. Τότε και μόνον το Στρατιωτικοβιομηχανικό και Διπλωματικό Κατεστημένο της θα χάσει τα προνόμια του και γι’ αυτό αντιδρά.

2.    Το Πολυεθνικό Μωσαικό

Οι 48 και πλέον Εθνότητες  της   Τουρκίας διατηρούνται εν κατασταλή χάρις στην σιδηρά πυγμή του Στρατού.  Η Τουρκική ακεραιότης  βρίσκεται εν κινδύνω εξ αιτίας του Κουρδικού προβλήματο, το οποίον  είναι ανοιχτό εδώ και τρεις δεκαετίες. Ποτέ στο παρελθόν η Τουρκία δεν  βρισκόταν κυριολεκτικά στριμωγμένη στο τοίχο της ιστορίας όσο σήμερον. Διότι οι ΗΠΑ έχουν ρίψει τον κύβο για την δημιουργία ανεξάρτητου Κουρδικού Κράτους στο Βόρειο Ιράκ. Ομως, ένα τέτοιο κράτος  δεν θα πάψει να μάχεται για την ενσωμάτωση   του Κουρδιστάν της Ανατολικής Τουρκίας, καθώς και των Κουρδικών περιοχών της Περσίας και Συρίας. Πέραν τούτου αυτονομιστικές τάσεις  υπάρχουν  και στον Πόντο. Οι Πόντιοι μπορεί να είναι μουσουλμάνοι, αλλά διαθέτουν εθνική Ποντιακή  συνείδηση. Παρόμοιες αυτονομιστικές τάσεις υπάρχουν και στους Αρμενίους και Ασσυρίους, δύο εθνότητες που έχουν υποστεί την φοβερότερη γενοκτονία της Ιστορίας. Αυτοί ενεργοποιούνται   κυρίως στο εξωτερικό.  Μόνον  εμείς  οι Ελληνες λησμονήσαμε την Μικρασιατική Γενοκτονία του 1922. Επιπροσθέτως, υπάρχουν κι’ άλλες εθνότητες που εν δεδομένη στιγμή μπορεί να ξεσηκωθούν, όπως λ.χ.  η αίρεση των Αλεβιτών, οι Αραβες, οι κρυπτοχριστιανοί, οι κρυπτοέλληνες της Ιωνίας, κ.α.

3. Η Στρατηγική Αμηχανία της Τουρκίας.

Η Τουρκία μετά τον Ψυχρό Πόλεμο βρέθηκε ανέτοιμη να αντιμετωπίσει τις νέες  προκλήσεις. Αποτέλεσμα τούτου είναι η ψύχρανση των σχέσεων με τις ΗΠΑ, οι οποίες  δεν συγχώρησαν την άρνηση της γείτονος να επιτρέψει στα Αμερικανικά στρατεύματα να εισβάλουν στο Βόρειο Ιράκ. Πάντως, η Τουρκία παραμένει ακόμη για τις ΗΠΑ ένας σοβαρός στρατηγικός εταίρος. Μετά την παταγώδη αποτυχία της στα ανοίγματα προς Ανατολάς(Καύκασο και Κεντρική Ασία) τώρα αμήχανη  κάνει ανεπιτυχή στροφή για την ένταξη της στην Ε.Ε. Δυστυχώς, το πολιτικό μας κατεστημένο δημιουργεί  γέφυρα για να περάσει η Τουρκία προς την Ευρώπη χωρίς ανταλλάγματα. Και αντί η Τουρκία να κάνει βήματα προσεγγίσεως προς την χώρα μας, αυτή έχει γίνει αδιάλλακτη και προβάλλει αστήρικτες διεκδικήσεις  προς Κύπρο, Αιγαίο και Θράκη. Η Τουρκία ως τώρα δεν έχει υποχωρήσει ούτε ίντσα. Μόνον εμείς υποχωρούμε.  Για τον ίδιο λόγο και η Ουάσιγκτον εξυπηρετώντας τα δικά της συμφέροντα, ροκανίζει την Τουρκία στα ανατολικά της σύνορα και της  παρέχει υποστήριξη στα δυτικά (Σχέδιο Αννάν, Αιγαίο), αναλώμασι φυσικά της ενδοτικής Ελλάδος. Η Τουρκία συν τω χρόνω γίνεται περισσότερον επιθετική, στο μέτρον που η χώρα μας συνεχώς υποχωρεί. Η ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε είναι  από εξαιρετικά δύσκολη ως αδύνατη, διότι δεν μπορεί -για τους προαναφερθέντας λόγους- να συμμορφωθεί προς τα κριτήρια  της Ε.Ε., ούτε να συμβαδίσει με τον Ευρωπαικό Πολιτισμό. 

3.    Αντιπαλότης Πολιτικής Ηγεσίας-Στρατού

Αυτή η αντιπαλότης είναι αποτέλεσμα της εμμονής του Στρατιωτικού Κατεστημένου να διατηρήσει το προβάδισμα του έναντι της πολιτικής εξουσίας. Δηλαδή να κυβερνά ο Τουρκικός Στρατός την χώρα απο τα παρασκήνια -και συχνά-πυκνά και απο το προσκήνιο με  πραξικοπήματα- χειραγωγόντας  την πολιτική εξουσία. Η ανεξαρτοποίηση της πολιτικής εξουσίας απο την   χειραγώγηση και τον έλεγχο του Στρατού  είναι προυπόθεση που θέτει και η Ε. Ε  στην Τουρκία προκειμένου να προσαρμοσθεί με τα Ευρωπαικά  κριτήρια. Ο Στρατός πρέπει να τεθεί υπό τον έλεγχο της πολιτικής εξουσίας. Ομως, ο Στρατός είναι ο ισχυρότερος πολιτικοοικονομικός οργανισμός της χώρας (Μετοχικό Ταμείο Στρατού) και κάτι τέτοιο φαίνεται αμφίβολο αν όχι ενέφικτο.

5.      Αντιπαλότης  Στρατού-Ισλάμ

Μετά το Κίνημα των Νεοτούρκων, ο Τουρκικός Στρατός έγινε ο θεματοφύλακας των μεταρρυθμίσεων στην χώρα. Ενα απο τα μεγαλύτερα κατορθώματα του Μουσταφά Κεμάλ ήτο ο διαχωρισμός του Κράτους από το Ισλάμ, παρά το γεγονός ότι το σύνολον σχεδόν των Τούρκων είναι Μουσουλμάνοι. Εκτοτε, η σχέση Στρατού-Ισλάμ βαδίζει σε τεντωμένο σχοινί. Τώρα μάλιστα που κυβερνά το Ισλαμικό Κόμμα του κ. Ταγίπ Ερντογκάν, οι σχέσεις του με το Γενικό Επιτελείο δεν είναι οι καλύτερες. Διότι κάθε προσπάθεια για την εφαρμογή θρησκευτικών   ελευθεριών   ερμηνεύεται σαν προσπάθεια ενδυναμώσεως  του  Ισλάμ.

6.  Η Τουρκία «Αιχμάλωτη της  Κύπρου»;

Η Τουρκία είναι το τελευταίο αποικιακό κράτος που έχει απομείνει στον κόσμο.  Αυτή διατηρεί σαν αποικία χώρα-μέλος της Ε.Ε. (Βόρεια Κύπρο). Επίσης, η Τουρκία έχει κάνει εισβολή και κατοχή της Κύπρου -χώρας μέλους της Ε.Ε. Και το παράδοξο είναι ότι παρότι υπάρχουν καταδικαστικές αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και Ψηφίσματα της Γενικής Συνέλευσης  και άλλων διεθνών Οργανισμών, όλα μένουν ανεκτέλεστα, διότι η Τουρκία τα γράφει εις τα παλαιότερα των υποδημάτων της. Κατά τον ίδιο τρόπο παραβιάζει και  τις διεθνείς συνθήκες (Συνθήκη της Λωζάνης, το Δίκαιον της Θάλασσας κ.α.). Το παράδοξο και τραγελαφικό είναι ότι ζητά την ψήφο ενός κράτους–μέλους της Ευρωπαικής Ενωσης επί του οποίου ασκεί Κατοχή του 1/3 περίπου και το οποίον δεν αναγνωρίζει. Παρά ταύτα, η ελληνική εξωτερική πολιτική ενδίδει σε όλες αυτές τις  καινοφανείς και παράνομες απαιτήσεις της  Αγκυρας και νομιμοποιεί την εισβολή και κατοχή της στην Κύπρο. Πολύ προφητικά ο τέως Υπουργός  της Βρετανίας, Λόρδος Κάλλαχαν, είχε πει στην Γενέυη, το 1974, ότι: «η Τουρκία θα γίνει κάποια ημέρα αιχμάλωτη της Κύπρου». Και θα είχε γίνει αν οι πολιτικοί μας δεν ξεχνούσαν τόσο εύκολα τα καταδικαστικά Ψηφίσματα του ΟΗΕ.

7. Οικονομική Κρίση

Η Τουρκία είναι μιά υπερχρεωμένη χώρα στο ΔΝΤ και το 2001 μόλις ξέφυγε την  οικονομική καταστροφή. Εκτοτε, ανέκαμψε κάπως λόγω των χαμηλών ημερομισθίων και προσήλκησε αρκετές βιομηχανίες έντασεως κυρίως εργασίας. Ομως, είναι αμφίβολη η βιωσιμότητα των μεταποιητικών της επιχειρήσεων ένεκα του ισχυρού ανταγωνισμού από την Κίνα και Ινδία. Το πρόσφατο άνοιγμα της οικονομίας της και η προοπτική εντάξεως της στην Ε.Ε. την κατέστησε πόλο έλξεως σοβαρών πολυεθνικών επενδύσεων. [Στα πλαίσια αυτά προχώρησαν σε επενδύσεις στην Τουρκία άνω των 100 Ελληνικών επιχειρήσεων, η κυριοτέρα  των οποίων είναι η εξαγορά απο την Εθνική Τράπεζα της  Τουρκικής τράπεζας  FINANSE BANK].  Το Ελληνικό κεφάλαιο έρχεται αρρωγό της κλονιζομένης Τουρκικής οικονομίας, διότι προσδοκά ηυξημένα κέρδη. Τούτο εκτιμάται ότι θα φέρει δυσκολίες στο χειρισμό των εθνικών μας θεμάτων. Το Κεφάλαιο, λοιπόν, δεν έχει πατρίδα...

8. Γενοκτονίες-Ανθρώπινα Δικαιώματα.

Η Τουρκία είναι «Μητέρα των Γενοκτονιών». Ευθύνεται δε για τις  Γενοκτονίες :

1/  3,5 εκατομμυρίων Ελλήνων της Μικράς Ασίας που άρχισε το 1908 και κορυφώθηκε το 1922, εκ των οποίων τα 1,5 εκατ. νεκροί. [Και ένα μνημείο δεν έχει γίνει , όπως δεν έχει γίνει και για την Εθνική Αντίσταση]

2/ Ξερριζωμό των Ελλήνων της Πόλης, το 1955 και πληθυσμιακή αλλοίωση  Ιμβρου και Τενέδου.

2/ Ξερριζωμό 200.000 Κυπρίων, 5.000  νεκρών και 1650 αγνοουμένων κατά την εισβολή του 1974.

3/  Γενοκτονία 1,5 εκατομμυρίου Αρμενίων, το 1915

4/ Γενοκτονία 490.000 Ποντίων, το 1919

5/  Γενοκτονία Ασσυρίων,  κ.α.

6/ Τέλος, ευθύνεται για αλλεπάλληλους διωγμούς, εκτελέσεις, φυλακίσεις,   βασανιστήρια, ερημώσεις των Κουρδικών πόλεων και χωριών και την στέρηση της εθνικής   ταυτότητος σε 20 εκατομμύρια Κούρδους πολίτες.

7/ Το στρατιωτικο καθεστώς της Τουρκίας παραβιάζει κατάφωρα τ’ ανθρώπινα και θρησκευτικά δικαιώματα των μειονοτήτων και ολοκλήρου του τουρκικού λαού.  Ηλθε λοιπόν ο καιρός να αναγνωρισθούν από την Τουρκία οι Γενοκτονίες, αν θέλει να λέγεται δημοκρατική χώρα που σέβεται την ιστορία, το διεθνές δίκαιον και τ’ ανθρώπινα δικαιώματα. [Ηδη προχωρούν στην αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων ο Καναδάς και η   Γαλλία.  Η Ελλάδα  σιωπά, ενώ  η Τουρκία φυλακίζει όποιον μιλήσει για Γενοκτονία και ομιλεί για Τουρκική Δυτική Θράκη].

Επίλογος

 Οι Ελληνικές  Κυβέρνησεις ΔΕΝ διαθέτουν πολιτική βούληση, αλλά σύρονται και φέρονται από τις εντολές της Ουάσιγκτον και των ξένων κέντρων. Οι υποχωρήσεις μας όμως οδηγούν την Αγκυρα στην επιθετικότητα και επεκτατικότητα. Αν εκμεταλλευόμαστε τις  αδυναμίες της  αναμφισβήτητα θα την υποχρεώναμε  να συμμορφωθεί προς το Διεθνές Δίκαιον.  Μόνον στην βάση αυτή θα μπορούσε να  επιτευχθεί η ποθητή Ελληνο-Τουρκική προσέγγιση και  συνεργασία.