ΠΑΙΔΕΙΑ 

 
Τις τελευταίες τρεις βδομάδες πραγματοποιούνται σε δεκάδες φοιτητικούς και σπουδαστικούς συλλόγους μαζικές συνελεύσεις και κινητοποιήσεις, σαν συνέχεια και κλιμάκωση των κινητοποιήσεων και των συνελεύσεων που είχαμε από την αρχή της χρονιάς, ιδιαίτερα από το Γενάρη και μετά, οπότε και ανακοινώθηκε η αναθεώρηση του Συντάγματος και η δρομολόγηση του νόμου - πλαίσιου. Εχουν ξεχωρίσει οι διαφορετικές αντιλήψεις και ποιος είναι με ποιον. Η αντιπαράθεση επικεντρώνεται σε τρία βασικά ζητήματα: α) με τι αιτήματα πρέπει να αγωνιστεί το φοιτητικό - σπουδαστικό κίνημα, β) τι μπορεί να θεωρηθεί νίκη του αγώνα και γ) ποιες προϋποθέσεις απαιτεί. Σε αυτά τα τρία ερωτήματα επιχειρούμε να απαντήσουμε στη συνέχεια.

Με ποια αιτήματα
Το πλαίσιο του Συντονιστικού περιλαμβάνει ένα σύνολο αιτημάτων που έρχονται σε εναντίωση με την πολιτική ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΕΕ, την καταδεικνύουν ως ένοχη για όλα τα προβλήματα που βιώνει ο φοιτητής και η οικογένειά του. Το πλαίσιο αιτημάτων δε στέκεται μόνο στο «όχι στο νόμο - πλαίσιο», αλλά ανοίγει το δρόμο για να δικαιωθούν οι πραγματικές ανάγκες των φοιτητών - σπουδαστών, λέγοντας «ναι» σε ένα πανεπιστήμιο που θα τραβάει σε άλλο δρόμο, αυτόν που φιλοδοξεί να ικανοποιεί τις διευρυνόμενες ανάγκες του λαού, αυτόν που προσβλέπει σε μια λαϊκή οικονομία σε ρήξη με τη σημερινή που διαρκώς παίρνει από τους εργαζόμενους, για να δίνει στο κεφάλαιο. Ενα τέτοιο πλαίσιο μπορεί να ενώσει τη μεγάλη πλειοψηφία των φοιτητών και σπουδαστών, η οποία έχει αντικειμενικό συμφέρον να υποστηρίξει τέτοια αιτήματα.
 
Στην άλλη όχθη, έχουμε τη συμμαχία ΠΑΣΠ - ΣΥΝ - ΕΑΑΚ (ενίοτε συνδράμει και η ΔΑΠ) που αρκείται στο «όχι στο νόμο - πλαίσιο» και αφήνει στο απυρόβλητο την πολιτική του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ στην ανώτατη εκπαίδευση, γιατί κάτω από αυτό το σύνθημα «μπορεί να εννοεί ο καθένας ό,τι θέλει».

Και το τονίζουμε αυτό, γιατί το ΠΑΣΟΚ ξέρουμε πολύ καλά πως κοροϊδεύει. Στελέχη του, όπως ο πρώην υπουργός του κ. Σταθόπουλος ήταν μέλη της επιτροπής του ΕΣΥΠ που διαμόρφωσε το πόρισμα για το νέο νόμο - πλαίσιο. Οταν το ΠΑΣΟΚ μιλάει για δημόσια δωρεάν Παιδεία εννοεί την πληρωμή διδάκτρων, συγγραμμάτων, σίτισης, στέγασης και τις επιχειρήσεις να αλωνίζουν σε αμφιθέατρα και εργαστήρια.

Προχωρούν και παραπέρα: Ολοι μαζί ζητούν «να μη γίνει καμιά αντιδραστική αλλαγή στον υπάρχοντα νόμο», όπως λένε στα πλαίσιά τους. Θέλουν τους φοιτητές και σπουδαστές να υπερασπίζονται την υπάρχουσα κατάσταση, που δημιουργήθηκε βασικά από το ΠΑΣΟΚ... Και για να μην ξεχνιόμαστε «στα πλαίσια του υπάρχοντα νόμου» έχουν μπει τα δίδακτρα στα μεταπτυχιακά, έχει καταργηθεί η δωρεάν στέγαση, έχει προετοιμαστεί το έδαφος για την υποβάθμιση των πτυχίων σε μπάτσελορ, ενώ καλά κρατά το αλισβερίσι των «επιχειρηματιών» - καθηγητών με τις επιχειρήσεις. Οι τελευταίοι, μάλιστα, έχουν τόσο πολύ αποθρασυνθεί, που σε κάποιες σχολές κάνουν «λοκ άουτ», για να μη γίνουν καταλήψεις στα εργαστήριά τους και εμποδίζονται οι εμπορικές τους δοσοληψίες.

Το σκέτο «όχι στο νόμο - πλαίσιο» δεν εναντιώνεται, αλλά χωράει σε αυτήν την πολιτική. Χωράει τόσο καλά που το ΠΑΣΟΚ δεν έχει κανένα πρόβλημα να συντάσσεται με αυτό το πλαίσιο στις συνελεύσεις μαζί με τους συνοδοιπόρους του, ΣΥΝ και ΕΑΑΚ.

Ολα αυτά γίνονται στο όνομα της ενότητας. Της ενότητας που θα εξαγνίζει το ΠΑΣΟΚ, απέναντι στη ΝΔ (μια και αυτή είναι τώρα στην κυβέρνηση). Ενα τέτοιο, όμως, πλαίσιο δεν ενώνει, αλλά ενσωματώνει. Δεν ενώνει ενάντια στην πολιτική που χτυπάει τα δικαιώματα των φοιτητών και των οικογενειών τους, το δικαίωμα του λαού στη μόρφωση και στην πρόσβαση στην ανώτατη εκπαίδευση.

Τι μπορεί να θεωρηθεί ως νίκη των αγώνων
Νίκη του αγώνα είναι χωρίς αμφιβολία το να μην περάσει ο νόμος. Προφανώς, οι αγώνες μπορούν να εμποδίσουν, να καθυστερήσουν, ακόμη και να αναστείλουν την κατάθεση ενός νόμου, όπως έγινε με το Ασφαλιστικό το 2001. Ξέρουμε όμως ότι μια τέτοια επιτυχία είναι μόνο προσωρινή, όσο η πολιτική του κεφαλαίου κυριαρχεί. Μέχρι να ανατραπεί αυτή η πολιτική, οι όποιες κατακτήσεις και δικαιώματα θα είναι υπ' ατμόν και συνεχώς το κεφάλαιο θα προσπαθεί να βρει την κατάλληλη ευκαιρία για να αφαιρέσει ό,τι ενδεχόμενα υποχρεώθηκε να παραχωρήσει στους εργαζόμενους και στα παιδιά τους.

Παράλληλα, σημαντική επιτυχία θα είναι να κερδίζει έδαφος μέσα στο φοιτητικό - σπουδαστικό κίνημα ένα πλαίσιο αιτημάτων, που έρχεται σε ρήξη με την πολιτική ΝΔ - ΠΑΣΟΚ. Να μπορεί το κίνημα να αποκτά μαζικότητα και συνέχεια, να δυναμώνει μέρα με τη μέρα.

Επίσης, σημαντική παρακαταθήκη είναι να πετύχει ένα βήμα στο συντονισμό με το εργατικό κίνημα (τις ταξικές δυνάμεις του ΠΑΜΕ και όχι με τις ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ που θέλουν την κατοχύρωση της ακαδημίας εργασίας σαν ιδιωτικό «πανεπιστήμιο»), με τους μαθητές, το κομμάτι των καθηγητών που αντιστέκεται. Να βελτιωθεί, δηλαδή, ο συσχετισμός υπέρ των δυνάμεων που με συνέπεια οργανώνουν τον αγώνα των φοιτητών και σπουδαστών και αντιπαλεύουν την πολιτική της ΕΕ, που συναποφάσισαν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ και στηρίζει ο ΣΥΝ, διεκδικώντας μια ανώτατη εκπαίδευση ενιαία, δημόσια και δωρεάν, προς όφελος του λαού και των κοινωνικών αναγκών και όχι του κεφαλαίου και των κερδών.

Πώς μπορούμε να φτάσουμε στη νίκη των αγώνων ενάντια στο νόμο - πλαίσιο
Εδώ οι δύο γραμμές μέσα στο φοιτητικό - σπουδαστικό κίνημα αποκαλύπτονται με μεγάλη σαφήνεια.

Ενα βασικό ζήτημα είναι το πλαίσιο πάλης που υιοθετεί το μαζικό κίνημα. Μόνο με τη λογική της ρήξης και εναντίωσης με την πολιτική του κεφαλαίου μπορεί να έχει αποτελέσματα και να αποκτά προοπτική ο αγώνας. Με τη λογική του «μικρότερου κακού», των «εφικτών» αιτημάτων και της ενότητας για ενσωμάτωση, στην καλύτερη περίπτωση μπορεί να «κερδίζει» αυξήσεις 0,77 ευρώ, που στην ουσία σημαίνει μείωση του εισοδήματος της εργατικής οικογένειας. Η λογική τους σπέρνει μαζικά αυταπάτες και απογοήτευση, υπονομεύει αυτή την προοπτική και αυτό δείχνει και η πείρα των κινητοποιήσεων του 2001, με τη λεγόμενη ανωτατοποίηση. Μετά το Σεπτέμβρη, σαμπόταραν οποιαδήποτε προσπάθεια αγωνιστικών κινητοποιήσεων και συνελεύσεων, ιδιαίτερα στις σχολές που τον Ιούνη του 2001 έκαναν καταλήψεις διαρκείας, όπως το Πολυτεχνείο της Αθήνας.

Επίσης, μια βασική προϋπόθεση για την αποτελεσματικότητα του αγώνα είναι η μαζικότητα, δηλαδή η όσο το δυνατόν ευρύτερη συμμετοχή των φοιτητών και σπουδαστών στις κινητοποιήσεις, ανεξάρτητα από τη μορφή που παίρνει ο αγώνας. Πάρτε παράδειγμα τη Γαλλία. Κανένας δε θυμάται ούτε πόσες πορείες έγιναν, ούτε πόσες καταλήψεις. Ολοι, όμως, θυμούνται το κρίσιμο ζήτημα εκείνων των κινητοποιήσεων που ήταν η συμμετοχή τριών εκατομμυρίων ανθρώπων και ο συντονισμός φοιτητών και εργατικών συνδικάτων.

Αυτό ακριβώς είναι και το ζητούμενο στο σημερινό αγώνα. Σε αυτό αποσκοπεί η δράση της ΚΝΕ. Προσπαθούμε να υπηρετήσουμε τη μαζικοποίηση του αγώνα και την πλατιά στήριξή του από το λαό, μέσα από το συντονισμό με το εργατικό κίνημα. Δεν αποκλείουμε καμιά μορφή αγώνα, αν αυτή εξυπηρετεί αυτούς τους στόχους. Δοκιμάζουμε και αξιοποιούμε όλες τις μορφές: πορείες, καταλήψεις, κλεισίματα δρόμων κλπ. με στόχο οι φοιτητές και σπουδαστές να μην πάνε σπίτι τους, αλλά να συμμετέχουν και να εκφράσουν την ανησυχία που υπάρχει σε αυτούς και στις οικογένειές τους.

Αντίθετα, οι δυνάμεις των ΠΑΣΠ - ΣΥΝ - ΕΑΑΚ θεοποιούν τη μορφή της κατάληψης, αδιαφορώντας για το αν οι φοιτητές και σπουδαστές συμμετέχουν στις καταλήψεις, αν συμμετέχουν όλο και πιο μαζικά στις κινητοποιήσεις ή οδηγούνται σπίτι τους, αν ανεβαίνει η διάθεση της αντιπαράθεσης με την κυρίαρχη πολιτική ή «πέφτουν» στο δίλημμα «θα γίνει ή όχι η εξεταστική». Μια τέτοια λογική εκφράζεται και στα κείμενά τους («κατάληψη: η μορφή της νίκης»!!!) και στην πρακτική τους (η ΠΑΣΠ, για παράδειγμα, στις σχολές των ΤΕΙ προτείνει κατάληψη διαρκείας, χωρίς καν να γίνουν συνελεύσεις, γιατί «δε χρειάζεται»!!!).

Στο ίδιο μήκος κύματος και οι δυνάμεις του ΣΥΝ και του ΠΑΣΟΚ στους καθηγητές (ΠΟΣΔΕΠ) απολυτοποιούν την απεργία διαρκείας και αδιαφορούν για το ότι στην πλειοψηφία των φοιτητών αυτή η μορφή μοιάζει να στρέφεται εναντίον τους και όχι ενάντια στην κυβέρνηση. Κι αυτό γιατί οι υπόλοιπες ερευνητικές δραστηριότητες, τα ευρωπαϊκά προγράμματα, οι ειδικοί λογαριασμοί λειτουργούν κανονικά, κατά τη διάρκεια της απεργίας, ενώ οι διπλοθεσίτες καθηγητές θα συνεχίσουν, χωρίς μάλιστα να παρεμποδίζονται από τις υποχρεώσεις στα ιδρύματα, τις εξωπανεπιστημιακές επιχειρηματικές τους δραστηριότητες. Να σημειώσουμε ότι η πλειοψηφία της ΠΟΣΔΕΠ δεν αποδέχεται το αίτημα της ΔΗΠΑΚ και των φοιτητών για μέλη ΔΕΠ πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης, προφανώς για να μην τα χαλάσει με το λόμπι των μεγαλοκαθηγητάδων που εμπορεύονται την ιδιότητά τους και την επιστήμη τους.

Είναι κάτι περισσότερο από φανερό ότι οι δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ και από πίσω του οι οπορτουνιστές του ΣΥΝ και των άλλων φοιτητικών ομάδων, ο καθένας για τους δικούς του λόγους, δεν ενδιαφέρονται για εκείνον το μαζικό, δυναμικό, ενωτικό αγώνα που μπορεί να φέρει αποτελέσματα, αλλά αναλώνονται σε μάχες εντυπώσεων και θεατρινισμούς, στέλνοντας φοιτητές και καθηγητές σπίτι τους. Ειδικά το ΠΑΣΟΚ επιδιώκει να φορέσει τον «αριστερό» του μανδύα, για να εγκλωβίσει στην αντιδραστική γραμμή της ιδιωτικοποίησης δυνάμεις της νεολαίας που το ακολουθούν και διαπιστώνουν κάθε μέρα περισσότερο την ταύτιση της πολιτικής του με αυτήν της ΝΔ. Το ΠΑΣΟΚ σε καμία περίπτωση δε θέλει να καλλιεργήσει την αγωνιστικότητα, την πρωτοβουλία και την αυτενέργεια στη νεολαία για να μην τα βρίσκει μπροστά του, στην αντιλαϊκή του πολιτική. Ο ΣΥΝ και τα ΕΑΑΚ από την άλλη, βολεύονται στις αυταπάτες για ένα μερεμέτι στη σημερινή αθλιότητα και γίνονται εύκολα ουραγοί της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ.

Οι δυνάμεις της ΚΝΕ δίνουν τη μάχη για τη μαζικοποίηση του αγώνα ενάντια στο νόμο - πλαίσιο και στην κατάργηση του άρθρου 16, της πάλης που πατάει πάνω στα προβλήματα που γεννά αυτή η πολιτική. Για να ενισχύεται μέσα στο φοιτητικό - σπουδαστικό κίνημα το πλαίσιο της αντιπαράθεσης και ρήξης με την πολιτική ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΕΕ, της διεκδίκησης με βάση τις πραγματικές ανάγκες των φοιτητών, του λαού για την ανώτατη εκπαίδευση.

Τελικά, η μάχη που δίνουν οι δυνάμεις της ΚΝΕ σήμερα στα πανεπιστήμια και στα ΤΕΙ δεν είναι μόνο μια μάχη για να μην περάσει ο νόμος - πλαίσιο. Είναι μάχη ανάμεσα στη συντήρηση ενός πανεπιστήμιου - εξάρτημα του μεγάλου κεφαλαίου και στην ανατροπή για την οικοδόμηση ενός πανεπιστήμιου που θα υπηρετεί την κοινωνική εξέλιξη και την ευημερία όλου του λαού.

Βασίλης ΤΑΣΟΥΛΑΣ
Μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ