Οι προτάσεις της κυβέρνησης για την τριτοβάθμια εκπαίδευση


Είναι γνωστό ότι το επίπεδο της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στην Ελλάδα εξακολουθεί να είναι υψηλότερο από αυτό της δυτικής Ευρώπης και των ΗΠΑ παρά την προσπάθεια για εξίσωση που καταβάλουν ορισμένοι αρμόδιοι που προσπαθούν να μεταφέρουν στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα κάποιες παιδαγωγικές πρακτικές του εξωτερικού.

Αντιθέτως το επίπεδο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στη χώρα μας βρίσκεται σε πολύ χαμηλό επίπεδο. Οι λόγοι είναι πολλοί και οι προτάσεις της κυβέρνησης αν και βρίσκονται στην σωστή κατεύθυνση δεν είναι παρά σταγόνα στον ωκεανό. Όμως ακόμα και γι αυτές τις προτάσεις υπάρχουν σοβαρές αντιδράσεις και όλες εκ του πονηρού. Συγκεκριμμένα:

Για τους αιώνιους φοιτητές: Οι πανεπιστημιακοί το χαρακτηρίζουν «ψευδεπίγραφο» με την δικαιολογία ότι δεν επιβαρύνουν την οικονομική ή την ακαδημαϊκή λειτουργία των ΑΕΙ. Σχεδόν αληθεύει για την οικονομική λειτουργία, όμως
α)δημιουργείται σοβαρό ηθικό πρόβλημα γιατί ο κάθε φοιτητής μπορεί να περάσει ένα οποιοδήποτε μάθημα χωρίς καθόλου διάβασμα (έστω και με την 10η προσπάθεια). Έτσι κάποτε θα πάρει πτυχίο όντας άσχετος και ως επαγγελματίας θα πάρει στο λαιμό του αρκετούς. Ή ακόμα χειρότερα μπορεί να διοριστεί κάπου από κάποιο παράθυρο.
β)Οι αιώνιοι φοιτητές θέλουν να πάρουν πτυχίο και για το σκοπό αυτό αντί για διάβασμα προτιμούν τις κινητοποιήσεις και τα γελοία συνθήματα τύπου «Οχι στην εντατικοποίηση» (φαντάζομαι ότι και ως επαγγελματίες θα μπορούν να δουλεύουν με το πάσο τους και θα απαιτούν να πληρώνονται κανονικά) ή «Όχι στην κατηγοριοποίηση των φοιτητών» (δηλαδή ζητάνε να εξισωθούν με τους φοιτητές που ενδιαφέρονται για τις σπουδές τους;;;;). Έτσι πιέζουν για ολοένα και χαμηλότερο επίπεδο σπουδών, πράγμα που επιτυγχάνουν γιατί οι μισοί φοιτητές είναι ισόβιοι και οι ισόβιοι είναι πιο δραστήριοι στις κινητοποιήσεις.

Πανεπιστημιακά συγγράμματα: Είναι ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ το γεγονός ότι ακόμα και στα ΑΕΙ οι φοιτητές πρέπει να παπαγαλίζουν κάποιο συγκεκριμμένο σύγγραμα ή τις σημειώσεις του καθηγητή αντί να συνηθίζουν να ψάχνουν οι ίδιοι στις πηγές, όπως και θα κάνουν στο μέλλον ως επαγγελματίες. Σίγουρα υπάρχουν πολλοί τρόποι για να εξασφαλισθεί ο δωρεάν χαρακτήρας του συγγράματος ακόμα κι αν εφαρμοστεί η ελεύθερη επιλογή, επομένως άλλοι είναι οι πραγματικοί λόγοι της αντίδρασης των πανεπιστημιακών.

Πρυτανικές εκλογές: Η άμεση δημοκρατία είναι καλύτερη από την εκπροσώπηση. Αναρρωτιέμαι αν αυτοί που αντιδρούν στην πρόταση είναι οι φοιτητές ή οι φοιτητοπατέρες που θα χάσουν το προνόμιο να μπορούν να επιρρεάσουν την εκλογή του πρύτανη, κάτι που μπορούν να εξαργυρώσουν για προσωπικό όφελος.

Απόντες καθηγητές: Οι πανεπιστημιακοί αναφέρονται σε «απαξίωση του κλάδου και μετατροπή των φοιτητών σε απουσιολόγους» κτλ. Όταν βλέπεις βαρύγδουπες εκφράσεις καταλαβαίνεις την έλλειψη επιχειρημάτων. Όμως το πρόβλημα υπάρχει και το θυμάμαι χαρακτηριστικά από τα φοιτητικά μου χρόνια όπου ο καθηγητής δεν ελεγχότανε από κανέναν.

Μπορεί κανείς να κατηγορήσει για ότι θέλει την παρούσα κυβέρνηση αλλά όχι για την παιδεία. Εκτός από τις συγκεκριμμένες προτάσεις για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, η θέσπιση της βάσης για την είσοδο στα ΑΕΙ και ΤΕΙ είναι εξαιρετικά θετικό γεγονός. Απομένει να γίνει κάτι και για την δευτεροβάθμια εκπαίδευση έτσι ώστε το απολυτήριο του λυκείου να σταματήσει να είναι ένα κουρελόχαρτο, όπως το κατάντησαν κάποιοι που έχουν απόψεις παρόμοιες με αυτές των πανεπιστημιακών και φοιτητών που αντιδρούν στις προτάσεις για την τριτοβάθμια εκπαίδευση. 


Βασίλης Μισούλης
ΠΕ04