|
 |
|
|
Απόψεις επίτιμου σχολικού συμβούλου μουσικής
Μου έτυχε να διαβάσω το νόμο Ν. 3255/2004/Α-138 Θέματα εκπαίδευσης κλπ, άρθρο 6. Είδα στην παράγραφο 4 και παράγραφο 2 εδάφιο ββ ότι όσοι αναπληρωτές του ενιαίου πίνακα, συμπλήρωσαν κατά τις κείμενες διατάξεις την 30-06-2004 πραγματική προϋπηρεσία αναπληρωτή εκπαιδευτικού τουλάχιστον 30 μηνών, διορίζονται κατά προτεραιότητα έναντι των εγγεγραμμένων στον πίνακα της περίπτωσης ββ της παραγράφου 2 του παρόντος άρθρου το αργότερο μέχρι και το σχολικό έτος 2007-2008 με σειρά που εξαρτάται από την προαναφερθείσα συνολική προϋπηρεσία της 30-06-2004. Ο αριθμός των διοριζομένων κατά σχολικό έτος ................καθορίζεται με κοινή απόφαση των υπουργών οικονομία και οικονομικών και εθνικής παιδείας και θρησκευμάτων.
Στη συνέχεια διάβασα ένα έγγραφο κάποιου αιρετού στο ΑΠΥΣΔΕ Ιονίων νήσων, σαφώς τελείως άσχετου με τη μουσική και τα μουσικά εκπαιδευτικά θέματα. Το έγγραφο αυτό έχει τίτλο "μουσικομαχίες". Αναφέρεται σε αντιπαραθέσεις των μουσικών απόφοιτων ωδείων και των πτυχιούχων των τμημάτων μουσικολογίας των πανεπιστημίων σχετικά με τον διορισμό των μεν και των δε στη δημόσια εκπαίδευση.
Στην παράγραφο 1 αναφέρεται πως τα ωδεία δεν είναι πανεπιστήμια... Για την περίπτωση αυτή έχω να δώσω την εξής απάντηση: τα ωδεία που είναι πλήρως και καλά συγκροτημένα ήταν και είναι η κορυφή της μουσικής παιδείας του τόπου μας. Από αυτά τα ωδεία βγήκαν διακεκριμένες προσωπικότητες της μουσικής όπως: Δημήτριος Μητρόπουλος, Τζίνα Μπαχάουερ, Μαρία Κάλλας, Νίκος Σκαλκώτας, Μανώλης Καλομοίρης, Μάριος Βάρβογλης κ.α., που επρόβαλαν στο διεθνές στερέωμα την Ελλάδα. Συνεπώς τα ωδεία (τα καλώς συγκροτημένα) ήταν είναι και θα είναι η μοναδικοί χώροι - μουσικά ιδιωτικά ιδρύματα - που στεγάζουν την πρωτοβάθμια, τη δευτεροβάθμια και την τριτοβάθμια μουσική παιδεία στην Ελλάδα.
Αν παραμένουν αδιαβάθμητα (αυτά τα ωδεία) υπεύθυνο είναι αποκλειστικά το ΥΠΕΠΘ των σημερινών και παλαιότερων κυβερνήσεων.
Από την πρώτη μου δραστηριότητα σαν σχολικός σύμβουλος μουσικής για όλη την Ελλάδα, συνέταξα και έστειλα πλήρες υπόμνημα στο ΥΠΕΠΘ επί κυβερνήσεως ΠΑΣΟΚ και ζητούσα τη διαβάθμιση των ωδείων και την μεταφορά επιρροής από το υπουργείο πολιτισμού στο υπουργείο παιδείας. Δυστυχώς οι εισηγήσεις των πρώτων σχολικών συμβούλων - μη κομματικής επιλογής και αξιολόγησης - περνούσαν από λογοκρισίες άσχετων κομματικών συμβούλων. Ελπίζω στους καιρούς μας να γίνει κάτι, αφού θα ιδρυθούν και ιδιωτικά πανεπιστήμια. Στην ίδια παράγραφο αναφέρεται πως υπάρχουν πτυχιούχοι ωδείων με ηλικία 16 ετών: αυτό το βρίσκω ανεδαφικό γιατί ποτέ δεν συνάντησα - στο κεντρικό Ελληνικό ωδείο και στο Αθηνών που σπούδασα - κανένα πτυχιούχο κάτω των 22 ετών. Εξάλλου σήμερα δεν δίδεται πτυχίο εάν ο φοιτητής του ωδείου δεν έχει απολυτήριο λυκείου.
Αναφέρεται επίσης πως τα ωδεία δεν έχουν τον έλεγχο του κράτους. Δεν έχουν τον πρέποντα έλεγχο γιατί τα έχουν εντάξει αδιαβάθμητα στο υπουργείο πολιτισμού μαζί με τους θεατρίνους και τους μουζικάντηδες της κάθε λαϊκής μουσικής κομπανίας. Για την εγκληματική αυτή κρατική αδιαφορία (του ΥΠΕΠΘ) δεν φταίνε οι πτυχιούχοι των σωστών ωδείων.
Στη συνέχεια αναφέρει πως τα πτυχία είναι αγορασμένα: αυτό μπορεί να συμβεί και για οποιοδήποτε πτυχίο άλλων κλάδων. Είναι όμως πολύ πιο δύσκολο να συμβεί στη μουσική, γιατί ο μουσικός ανά πάσα στιγμή κρίνεται από το αποτέλεσμα και το έργο που παρουσιάζει και όταν για 30 μήνες αυτό που παρουσιάζει είναι ικανοποιητικό και όχι κίβδηλο, ήδη έχει δώσει τις εξετάσεις του.
Στη συνέχεια αναφέρεται για τους μουσικούς εμπειροτέχνες δίχως πτυχίο: εννοεί τους χειριστές δεξιοτέχνες μουσικών λαϊκών οργάνων. Σ' αυτό σαν σχολικός σύμβουλος ήμουν και είμαι αντίθετος στο να χρησιμοποιούνται ιδιαίτερα σε μουσικά σχολεία, που στόχον έχουν τη διερεύνηση του φυσικού και έμφυτου ταλέντου και την προώθηση και ανέλιξη του μαθητή σε ανώτερα μουσικά επίπεδα. Εάν βέβαια και με σύμβαση ωρομισθίου διδάξουν συμπληρωματικά και στα μουσικά σχολεία ίσως να μην είναι και εγκληματικό. Αυτοί οι εμπειροτέχνες μουσικοί θα μπορούσαν να διδάξουν - πάντα σαν ωρομίσθιοι - σε επίπεδα νομαρχιακής επιμόρφωσης ΝΕΛΕ και σύμφωνα πάντα με τα ενδιαφέροντα της κάθε γεωγραφικής περιφέρειας. Όπως π.χ. στη Ζάκυνθο θα ήταν άστοχο να διδαχθεί ο κεμεντζές ενώ σε ποντιακές κοινωνίες θα ήταν ότι πρέπει.
Στη παράγραφο 2 αναφέρει ότι όταν ψηφίστηκε ο Ν. 1566/1985 υπήρχαν τμήματα μουσικολογίας: ναι υπήρχαν και κλήθηκα τότε στο ΥΠΕΠΘ να γνωμοδοτήσω και τους ρώτησα τι θα τους κάμετε αυτούς που θα βγουν από αυτά τα τμήματα; Και μου απάντησαν - οι κομματικοί εγκάθετοι - τους θέλουμε για τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Τότε τους απάντησα πως ο μουσικολόγος όσο και να παραμορφωθεί (με πενταετή χρόνο σπουδών) ποτέ δεν θα μπορέσει να αντικαταστήσει τον καθηγητή της μουσικής με ωδειακή εκπαίδευση. Αφού είδα πως ήταν ανυποχώρητοι αναγκάστηκα να υποχωρήσω και εγώ και να βοηθήσω καλοπροαίρετα σε ότι ήταν το καλύτερο δυνατό.
Βέβαια επειδή έδωσα μια ματιά στην όλη ύλη που διδάσκεται σε αυτό το επίπεδο σήμερα, είδα πως δεν παύει να είναι αξιόλογη - στα όσα διάβασα - αλλά και εφόσον όλα αυτά έχουν εμπεδωθεί σωστά και επάξια.
Η όλη πανεπιστημιακή παιδεία δυστυχώς δεν βρίσκεται σήμερα στο επίπεδο που ήταν κάποτε.
Παρακάτω είδα να μιλάει και να συγκρίνει κλάδους τεχνικής εκπαίδευσης με τους πτυχιούχους των ωδείων. Παραβλέπει ίσως λόγω αγνοίας πως τεχνικός μπορεί να γίνει ο καθένας με κάποια βέβαια επίμονη προσπάθεια, αλλά για να γίνεις μουσικός χρειάζονται απαραιτήτως και τα ανάλογα φυσικά και έμφυτα προσόντα. Στην παράγραφο 3 αναφέρεται: πως οι απόφοιτοι των ωδείων επικαλούνται την προϋπηρεσία τους, δηλαδή τους 30 μήνες υπηρεσία, που καλύπτει επάξια πάγιες και διαρκείς ανάγκες - που και η Ευρωπαϊκή Ένωση παραδέχεται - προσδοκώντας επαγγελματική αποκατάσταση. Σ' αυτό απαντώ πως εφόσον για 30 μήνες έδωσαν δείγμα γραφής σαν καλοί διδάσκοντες, γιατί να μην τους δώσει η πολιτεία το δικαίωμα να συνεχίσουν μόνιμα την εργασία τους, όπως έχει υποχρέωση και από το σύνταγμα; Στο κάτω κάτω ζητούν να μην αθετήσει η κυβέρνηση - το ΥΠΕΠΘ - αυτά που τους υποσχέθηκε σύμφωνα με τον Ν. 3255/2004 άρθρο 6 παράγραφος 4 περί θεμάτων εκπαίδευσης.
Συνέχεια στην παράγραφο 3 εδάφιο 1 (μουσικομαχίες) στην ερώτηση των ενδιαφερομένων ωδειακών του τριαντάμηνου, "γιατί τότε το ΥΠΕΠΘ μας κάλεσε να υποβάλουμε δικαιολογητικά για εγγραφή μας στο τριαντάμηνο"; Εδώ αναφέρεται ο κύριος αιρετός πως αυτό ήταν φοβερά άστοχη ενέργεια του ΥΠΕΠΘ. Εδώ νομίζω πως ο χαρακτηρισμός υπουργικής απόφασης ως άστοχη ενέργεια είναι λίγο παράτολμος, αν δεν είναι κάτι άλλο…
Στη συνέχεια στην ίδια παράγραφο εδάφιο 2 καταθέτει πρόταση που πιστεύει πως θα λύσει το θέμα με τον γόρδιο δεσμό. Εδώ πιστεύω πάλι πως ο κύριος αιρετός - καλοπροαίρετα ίσως - αστόχησε πιστεύοντας πως αυτά τα ακανθώδη θέματα που είναι παλαιές αμαρτίες των ΥΠΕΠΘ και των εκάστοτε κυβερνήσεων, μπορούν να λυθούν με μεθόδους γόρδιων δεσμών.
Στη συνέχεια αναφέρει: να προκηρυχθεί διαγωνισμός ΑΣΕΠ ωδειακών τριανταμηνιτών και μουσικολόγων. Η γνώμη μου είναι πως ο διαγωνισμός αυτός θα είναι ασυμβίβαστος, άδικος και ανισομερής. Αφού το γνωσιολογικό αντικείμενο των θεμάτων θα είναι εξωπραγματικό.
Η ωδειακή μουσική παιδεία εξειδικεύει ενώ η μουσικολογική πανεπιστημιακή παιδεία γενικεύει με στόχο κυρίως την πλήροφόρηση και όχι την εξειδίκευση που την χρειάζονται όλα κυρίως τα μουσικά σχολεία.
Συμπέρασμα:
Το ΥΠΕΠΘ δεν θα πρέπει - με κανέναν τρόπο - να αθετήσει την υπόσχεσή του. Οι άνθρωποι αυτοί καλώς ή κακώς δοκιμάστηκαν επί τριάντα μήνες επάξια, εκείνο που ζητούν είναι επαγγελματική αποκατάσταση που συνηγορεί και το σύνταγμα και οι πάγιες και διαρκείς ανάγκες της εκπαίδευσης. Δεν τιμά το ΥΠΕΠΘ να υπαναχωρεί, στο κάτω κάτω πρόκειται περιστασιακά για εκατόν πενήντα ως διακόσιες θέσεις περίπου.
Μετά το ΥΠΕΠΘ θα μπορούσε να καλέσει κάποια αρμόδια επιτροπή με εκπροσώπους και των δύο αντιμαχόμενων μερών, ωδειακών και μουσικολόγων για να καταλήξουν σε κάποια χρυσή τομή. Ούτε οι μουσικολόγοι ούτε οι ωδειακοί να επικρατήσουν μονόπλευρα θα ήταν δίκαιο και σωστό.
Για τα μουσικά σχολεία πιο εξειδικευμένοι ίσως είναι οι ωδειακοί γιατί μόνο το καλά συγκροτημένο ωδείο ακόμη και σήμερα προσφέρει εξειδικευμένη μουσική παιδεία. Κανένας μουσικολόγος δίχως ωδειακή εξειδικευμένη μουσική παιδεία δεν μπορεί να πλαισιώσει ορχήστρες πνευστών και εγχόρδων μουσικών οργάνων.
Οι μουσικολόγοι θα ήσαν αρκετά πιο χρήσιμοι, αν με μεταπτυχιακές σπουδές διδακτορικού - στο εξωτερικό - θα επιτελούσαν αξιόλογο έργο στην τριτοβάθμια εκπαίδευση - στα υποχρεωτικά μαθήματα - όλων των κλάδων του οποιουδήποτε πανεπιστημίου.
Δεν νοείται να διανύουμε την τρίτη χιλιετηρίδα (και σαν Ευρωπαίοι) και οι πανεπιστημιακοί πτυχιούχοι να μην έχουν ιδέαν μουσικής.
Υπουργός οικονομολόγος σε κέντρο διασκεδάσεως της Ζακύνθου κατονόμαζε όλα τα έγχορδα μουσικά όργανα "μπουζούκια" τα πνευστά χάλκινα "καραμούζες" και όλα τα πνευστά ξύλινα "κλαρίνα".
Να μπει στα σκαριά η πορεία της διαβάθμισης των ωδείων. Τουλάχιστον τα κεντρικά και πλήρως συγκροτημένα όπως π.χ. το ωδείο Αθηνών, το ωδείο Ελληνικό, το ωδείο Εθνικό και το ωδείο Θεσσαλονίκης κ.α. θα πρέπει να διαβαθμιστούν.
Να χαρακτηριστούν ως ιδιωτικά μουσικά ιδρύματα πρωτοβάθμιας, δευτεροβάθμιας και τριτοβάθμιας μουσικής εκπαίδευσης. Πιστεύω πως το συμπέρασμά μου αυτό εξυπηρετεί και την κυβερνητική πολιτική. Οι εκλογές δεν είναι πολύ απόμακρες και το υπουργείο θα πρέπει να τολμήσει και να δρομολογήσει το πιο σωστότερο, το πιο σύγχρονο και το πιο καλύτερο.
(28-03-2006)
Σεμιτέκος Διονύσιος, επίτιμος σχολικός σύμβουλος μουσικής.
|
|
|
Διαφόρων Φορέων 
Αποστολή σελίδας 
Εκτυπώσιμη μορφή σελίδας
Προσθήκη σελίδας στα Αγαπημένα
Επιστροφή