|
|
|
Με αφορμή τις αντιπολεμικές εκδηλώσεις που γίνονται αυτές τις μέρες σε πολλές χώρες του κόσμου ενάντια στη συνέχιση της κατοχής του Ιράκ έχει νομίζω νόημα να ξαναδιαβαστεί ένα από τα ωραιότερα κατά τη γνώμη μου αντιπολεμικά ποιήματα των βιβλίων «Η Γλώσσα μου» του Δημοτικού Σχολείου που πλέον δε διδάσκεται στη Γ’ τάξη γιατί έχει αφαιρεθεί.
Ο πόλεμος των ζουζουνιών
του Δημήτρη Μανθόπουλου
Μαζευτήκανε μιλιούνια
στο περβόλι τα ζουζούνια.
Βάλαν άρματα βαριά:
κράνη, θώρακες, κεντριά,
τάχα για τιμή και δόξα.
Θε μου, ο πόλεμος τι λόξα!
Κάτω απ’ την κολοκυθιά,
στομωθήκανε σπαθιά.
Κι εκειδά στις μελιτζάνες
Κλάψαν αδερφές και μάνες,
τάχα για τιμή και δόξα.
Θε μου, ο πόλεμος τι λόξα!
Στη χλωρή τη φασουλιά,
βρήκε ο χάροντας δουλειά.
Και σιμά στις λαχανίδες
Γράφτηκαν χρυσές σελίδες,
τάχα για τιμή και δόξα.
Θε μου, ο πόλεμος τι λόξα!
Και μονάχα ένα τζιτζίκι
-μπράβο του για ρεζιλίκι;
δεν κατέχω να σας πω-
δε σκοτώνει, λέει σκοπό
κι όχι για τιμή και δόξα:
«Θε μου, ο πόλεμος τι λόξα!»
|
|
|
Διαφόρων Φορέων 
Αποστολή σελίδας 
Εκτυπώσιμη μορφή σελίδας
Προσθήκη σελίδας στα Αγαπημένα
Επιστροφή