Το καταστατικό δεν άλλαξε, αλλά μπορεί να αλλάξει η κατάσταση


Σ. Μαρίνης

Οι έλληνες μαθηματικοί κάθε άλλο παρά ικανοποιημένοι είναι από τη δράση της Ε.Μ.Ε. Το επιστημονικό μας σωματείο έχει κύρος στην κοινωνία, καθώς ο σεβασμός των πολιτών στη μαθηματική επιστήμη είναι μεγάλος. Αριθμόφιλοι και αριθμόφοβοι αντιμετωπίζουν με δέος τα μαθηματικά γιατί ξέρουν ότι είναι η επιστήμη που βρίσκεται πίσω από κάθε επιστημονική πρόοδο.

Το κύρος αυτό όμως δεν πηγάζει από το έργο της Ε.Μ.Ε των τελευταίων ετών, αλλά από τον τίτλο της ο οποίος υπονοεί ότι μέσω της εταιρείας εκφράζεται η «επίσημη» άποψη των μαθηματικών της χώρας. Πόσο άβολα θα πρέπει επομένως να ένιωθε κάθε μαθηματικός όταν για παράδειγμα στην περίπτωση του λάθους θέματος των πανελληνίων εξετάσεων του 2003, η ΕΜΕ, εκδίδοντας μια ανακοίνωση που είχε την στενά κομματική σκοπιμότητα να καλύψει τις ευθύνες της πολιτείας, «άδειασε» στα μάτια της κοινής γνώμης όσους από μας είχαμε με άρθρα ή συνεντεύξεις αποκαλύψει το λάθος.

 Το Δ.Σ. της Ε.Μ.Ε για να διατηρήσει το μύθο ότι εκφράζει την πλειονότητα των μαθηματικών, διατηρεί ως μέλη συναδέλφους που έχουν από πολλά χρόνια πάψει να συμμετέχουν έστω και με την οικονομική ετήσια συνδρομή τους. Αν αντίθετα διαγράφονταν οι συνάδελφοι αυτοί, διατηρώντας τη δυνατότητα να επανεγγραφούν, όταν το θελήσουν, χωρίς να είναι υποχρεωμένοι να πληρώσουν τα υπέρογκα ποσά των προηγουμένων ετών, τότε και θα είχαμε καθαρότερη εικόνα του αριθμού των μελών και θα αναζωογονούνταν οι εταιρεία με την «επιστροφή» πολλών συναδέλφων. Πού ακούστηκε κάποιος να είναι μέλος μιας ένωσης ή για πάντα ή καθόλου; Πώς μπορεί κάποιος να στερήσει σε καθένα το δικαίωμα να φύγει από την ΕΜΕ για όσο χρόνο θεωρεί ότι δεν τον εκφράζει και να επανέλθει όταν το επιθυμήσει; Ταυτόχρονα, πάλι εξαιτίας του καταστατικού και της «αξιοποίησής του, οι εκτός λεκανοπεδίου μαθηματικοί αντιμετωπίζονται ως παρίες, με μειωμένα δικαιώματα στη διαχείριση της εταιρείας.

Η κριτική στο Δ.Σ. της ΕΜΕ μπορεί να είναι υποκειμενική. Κάλλιστα ο συντάκτης αυτού του κειμένου μπορεί να έχει άδικο σε κάποιες επικρίσεις του. Το πρόβλημα όμως είναι ότι όσοι κι αν είναι αυτοί που έχουν την ίδια εκτίμηση δεν μπορούν να την «παλέψουν» μέσα στα όργανα της ΕΜΕ. Με εξαίρεση τις Γ.Σ. δεν υπάρχει η δυνατότητα να συζητηθούν καν οι διάφορες απόψεις, να ενημερωθούν όλοι οι συνάδελφοι γι’ αυτές, να γίνουν αντικείμενο επεξεργασίας εποικοδομητικές προτάσεις, να γίνει γόνιμος διάλογος, να κουβεντιάσει η ΕΜΕ την κοινωνική διάσταση της επιστήμης, να γίνουν οι εκδόσεις της πηγή ενημέρωσης και πληροφόρησης, να διαχυθούν πρωτοπόρες ιδέες. Ένα επιστημονικό σωματείο στο οποίο μια παράταξη έχει καταφέρει να έχει 15 στα 15 μέλη του Δ.Σ. κι ακόμη κι αυτά να ορίζονται τοις πράγμασιν, είναι μοιραίο να μην ανταποκρίνεται στις εξαιρετικές δυνατότητες που έχει χάρη στην κατάρτιση των μελών του.

Όσοι γνωρίζουν πώς μεθοδεύονται τα αποτελέσματα των εκλογών, πώς κατασκευάζονται οι «επιστολικές ψήφοι», πώς μαγειρεύονται οι πλειοψηφίες, πώς με λίγα λόγια νοθεύεται η θέληση των πολλών, δεν απορούν που, ενώ στα λόγια το ΔΣ υιοθέτησε μια δειλή έστω αλλαγή του καταστατικού μόνο σε σχέση με το εκλογικό σύστημα, στην πράξη το μόνο που έκανε ήταν να κατασκευάσει ένα άλλοθι για τη μη ύπαρξη απαρτίας στη Γ.Σ. της 12-2-2006.

Πρώτα πρώτα στην οκταμελή επιτροπή έγιναν δεκτές ελάχιστες από τις προτάσεις της μειοψηφίας. Στη συνέχεια «κατορθώθηκε» η απόφαση για την καταστατική ΓΣ να ανακοινωθεί μόλις 10 ημέρες πριν από τη διεξαγωγή της. Με κροκοδείλια δάκρυα οι εκπρόσωποι του ΔΣ στη συνέλευση αυτή μίλησαν για τυπικά κωλύματα που εμποδίζουν την αλλαγή του εκλογικού συστήματος το οποίο τάχα επιθυμούσαν. Βέβαια καμιά απάντηση δεν έδωσαν σε μια σειρά προτάσεις που διατυπώθηκαν για την πραγματική προετοιμασία μιας καταστατικής ΓΣ που θα μπορεί να έχει απαρτία. Και βεβαιότερο είναι ότι, πιεσμένοι από την πάνδημη απαίτηση να αλλάξουν τουλάχιστον οι εκτρωματικές διατάξεις που επιτρέπουν στην πρώτη παράταξη να παίρνει όλες τις έδρες, μπορεί να φτάσουν στην έσχατη υποχώρηση μιας συνέλευσης που θα έχει τρόπον τινά δεσμευτεί να μην αλλάξει τίποτε περισσότερο από όσα «παραχώρησε» η φωτισμένη ηγεσία. Κανείς δεν ελπίζει για παράδειγμα ότι θα επιτρέψει η σημερινή διοίκηση, έστω κι αν το θέλουν οι πολλοί, να καθιερωθεί η γνήσια απλή αναλογική, να αποκτήσουν ίσα δικαιώματα τα μέλη εκτός λεκανοπεδίου ή να εκλέγονται από τις Γ.Σ. τα διάφορα όργανα.

Πίσω από αυτή τη στάση της διοίκησης της ΕΜΕ κρύβονται πολλές θλιβερές  ή κωμικοτραγικές ιστορίες. Θλιβερές ιστορίες που σχετίζονται με τις διάφορες αμειβόμενες θέσεις σε κρατικές επιτροπές, με επιρροή στις διαδικασίες εκλογής σε καθηγητικές έδρες, αλλά και ιλαρές, όπως ο απίθανος βυζαντινισμός των μικρών «θώκων» προέδρων και υπευθύνων στα περιοδικά π.χ. που βρίθουν στρατηγών, αλλά στερούνται στρατιωτών.

Κερδισμένη πάντα η εκάστοτε κυβέρνηση και η ηγεσία του ΥΠΕΠΘ που έχει την ΕΜΕ μόνιμο σύμμαχο και ίματζ μέικερ της εκπαιδευτικής πολιτικής. Κερδισμένοι κι όσοι κερδίζουν αναγνωρισιμότητα, θέσεις, εξουσίες, καρέκλες και τίτλους. Χαμένη η επιστήμη, χαμένοι οι μαθητές που δεν έχουν να ελπίζουν ότι κάποιος θα διαμαρτυρηθεί για το ότι μέσω του μαθήματος των Μαθηματικών μετατρέπονται από το εξεταστικοκεντρικό σύστημα σε παπαγάλους, χαμένοι οι μαθηματικοί που δεν έχουν έναν επιστημονικό φορέα που να τους νιώθει και να τους ενδυναμώνει, χαμένη η ελληνική κοινωνία που δε βλέπει τα προβλήματά της να αναδεικνύονται από τους ανθρώπους της σκέψης και της γνώσης.

Για όλους αυτούς τους λόγους η Κίνηση για την Αλλαγή στην Ελληνική Μαθηματική Εταιρεία καλεί όλους τους συναδέλφους να συμπορευτούν συμμετέχοντας σε έναν πλατύ και βαθύ διάλογο. Καλεί όλους να πάρουν μέρος στη ΓΣ της 12-3-2006 και να διατρανώσουν την απόφασή τους για αλλαγή. Αν η Κίνηση κατορθώσει να αποκτήσει μαζικότητα, να πραγματοποιήσει συζητήσεις, να διακινήσει ιδέες και προτάσεις, τότε δε θα έχουμε ανάγκη την Εταιρεία, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα τους την χαρίσουμε!

Σ. Μαρίνης

oldmath@otenet.gr