ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΩN
ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΜΟΥΣΙΚΗΣ
Τ.Θ. 18087,Τ.Κ. 54007 Θεσσαλονίκη                                                                 

e-mail: pasipanem@yahoo.gr

Τηλέφωνα:6947027018,6977970198,6944884821,

            6945349765,6932834319

Επαναλαμβάνουμε λοιπόν τις «μονότονες» θέσεις μας όσο πιο απλά γίνεται, με την ελπίδα να γίνουν τουλάχιστον κατανοητές, αλλά και για να ενημερωθούν οι υπόλοιποι κλάδοι εκπαιδευτικών για τους λόγους του μουσικού αυτού πανδαιμόνιου που εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια τους, και πιθανόν τους έχει κουράσει κιόλας:

Για κάθε κλάδο εκπαιδευτικών υπάρχει και ένας «κωδικός» που δηλώνει την ειδικότητα και το πτυχίο – τυπικό προσόν του κλάδου, ανάλογα με τον χαρακτηρισμό ΠΕ, ΤΕ ή ΔΕ. Οι περισσότεροι ίσως γνωρίζουν ότι τα αρχικά ΠΕ σημαίνουν Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης, ή τουλάχιστον έτσι θα έπρεπε να συμβαίνει σε μια ευνομούμενη χώρα. Στον εκπαιδευτικό κλάδο ΠΕ16  (Μουσικής) θα έπρεπε συνεπώς να εντάσσονται μόνον εκπαιδευτικοί μουσικής, απόφοιτοι Πανεπιστημίων, συγκεκριμένα των Πανεπιστημιακών Τμημάτων Μουσικών Σπουδών που λειτουργούν εδώ και 20 χρόνια στη χώρα μας, οι οποίοι είναι και οι μόνοι κάτοχοι του νόμιμου, τυπικού και ουσιαστικού προσόντος διορισμού για τον κλάδο ΠΕ16. Παραδόξως, το ΥΠ.Ε.Π.Θ. εντάσσει στον κλάδο ΠΕ16 κατόχους αδιαβάθμητων τίτλων σπουδών που χορηγούν ιδιωτικά στην συντριπτική τους πλειοψηφία εκπαιδευτήρια, τα οποία και δεν ελέγχει (Ωδεία και Μουσικές Σχολές), με το πρόσχημα ότι – πιθανόν – να μην επαρκούν οι απόφοιτοι Πανεπιστημίου για την κάλυψη των κενών θέσεων, οπότε μπορούν σύμφωνα με τον Νόμο ( 1566/1985) να διοριστούν απόφοιτοι ωδείων ύστερα από διενέργεια ειδικού διαγωνισμού, έτσι ώστε να διαπιστωθεί η καλλιτεχνική και παιδαγωγική τους επάρκεια.  Παρόλο που οι απόφοιτοι Πανεπιστημιακών Τμημάτων Μουσικής επαρκούν σήμερα αριθμητικά για την κάλυψη των κενών θέσεων, το ΥΠ.Ε.Π.Θ. φαίνεται να μην το έχει αντιληφθεί ακόμα πλήρως και προσανατολίζεται στον διορισμό υποψηφίων κλάδου ΠΕ16 χωρίς τα τυπικά και ουσιαστικά προσόντα, παρακάμπτοντας τους έχοντες τα νόμιμα προσόντα και παραβαίνοντας το ισχύον Σύνταγμα και τους Νόμους αλλά και κάθε κοινή λογική, χάριν αριθμητικών ψηφοθηρικών συσχετισμών.

Οι λόγοι είναι προφανώς εκατοντάδες, όσα και τα Ωδεία και οι Μουσικές Σχολές που λειτουργούν ανά την Ελλάδα, με νομικό πλαίσιο ένα Βασιλικό Διάταγμα του 1957. Το Υπουργείο Πολιτισμού γνωρίζει το πώς χορηγούνται ορισμένα πτυχία και διπλώματα ορισμένων εκπαιδευτηρίων, τα οποία υπόκεινται στον έλεγχό του, όπως και αρκετοί Ωδειάρχες γνωρίζουν ότι οι διαφημίσεις του τύπου «σας εξασφαλίζουμε διορισμό στο δημόσιο» - «δε θέλει κόπο, θέλει τρόπο» και προσφάτως «εγγυημένη προετοιμασία για ΑΣΕΠ Μουσικών» φέρνουν αρκετή πελατεία. Σήμερα, σύμφωνα με την Εθνική Στατιστική Υπηρεσία, λειτουργούν στην Ελλάδα περίπου 900 Ωδεία και Μουσικές Σχολές, που πολλαπλασιάζονται κάθε χρόνο, 88% των οποίων είναι ιδιωτικά, 12% ανήκουν στην τοπική αυτοδιοίκηση και, ως γνωστόν, υπάρχει και ένα (1) Κρατικό. Επομένως, σύμφωνα με τα προαναφερόμενα, υπάρχουν στην Ελλάδα κιόλας 900 ιδιωτικά κυρίως «Πανεπιστήμια» που χορηγούν κάθε χρόνο χιλιάδες πτυχία, τα οποία δίνουν στους κατόχους τους την δυνατότητα να κάνουν αιτήσεις για καθηγητές μουσικής ως ΠΕ16.

Με αυτά τα δεδομένα, φαίνεται λογικό οι απόφοιτοι Ωδείων να βρίσκουν πρόσφορο έδαφος για να απαιτούν τον διορισμό τους, τώρα με το πρόσχημα των 30 μηνών προϋπηρεσίας υποψηφίου δήθεν «ΠΕ», σε βάρος των πραγματικών υποψηφίων ΠΕ, εξυπηρετώντας με πολιτικές πιέσεις και εκβιασμούς κάποια εξωεκπαιδευτικά συμφέροντα και διαπλοκές, χωρίς να το θέλουν, πιστεύουμε. Επικαλούνται δε κοινοτικές οδηγίες και γνωμοδοτήσεις απροβλημάτιστα, πιθανώς χωρίς να τις έχουν καν διαβάσει.

Προκύπτουν όμως και κάποια επιπλέον ερωτήματα για την φύση των προθέσεων των κατόχων τίτλων σπουδών Ωδείων και του ΥΠΕΠΘ:

• Γιατί άραγε οι κάτοχοι τίτλων σπουδών Ωδείων που ενδιαφέρονται τώρα να διοριστούν δεν θέλησαν να φοιτήσουν στα Πανεπιστημιακά Τμήματα Μουσικής νωρίτερα; 
  
• Αν είναι τόσο μεγάλοι σε ηλικία, όπως συχνά ισχυρίζονται, και δεν υπήρχαν Πανεπιστημιακά Τμήματα Μουσικής όταν αποφοίτησαν από το σχολείο, γιατί δεν φρόντισαν να πετύχουν στους διαγωνισμούς για διορισμούς  εκπαιδευτικών Μουσικής αποφοίτων Ωδείων που διενεργούσε το ΥΠ.Ε.Π.Θ. κατά την δεκαετία του 1980 και στις αρχές της δεκαετίας του 1990;
  
• Γιατί, αφού υπάρχει η τρομακτική πίεση της ανεργίας δεν αναζητούν εργασία στα μουσικά εκπαιδευτήρια απ’ όπου αποφοίτησαν;
  
• Γιατί δεν πιέζουν με τον ίδιο τρόπο όπως πιέζουν για τον διορισμό τους στο δημόσιο και για τη διαβάθμιση των πτυχίων τους και την ίδρυση Μουσικής Ακαδημίας;
  
• Γιατί άραγε επικαλούνται την εκκλησία και προσκαλούν την Αρχιεπισκοπή να παρέμβει σε θέματα που άπτονται διορισμών στη δημόσια εκπαίδευση;

Οι απορίες μας δεν έχουν τέλος, θα περιοριστούμε όμως σε μία τελευταία:

• Αν κάποιος συγκεκριμένος αριθμός ωρών προϋπηρεσίας αποκτηθείσας με οποιονδήποτε τρόπο ισοδυναμεί για το ΥΠ.Ε.Π.Θ. με την ως δια μαγείας εμφάνιση πανεπιστημιακού πτυχίου, ποιος ο λόγος φοίτησης στα Πανεπιστήμια;

Παρ’ όλη την «αντισυναδελφική» και «αήθη» συμπεριφορά από εμάς, τους «νεοφώτιστους» - «αφελείς» - «είρωνες» και τα «τσουτσέκια», όπως μας έχετε κατά καιρούς αποκαλέσει, οι απαντήσεις στις παραπάνω ερωτήσεις πιστεύουμε ότι υποδηλώνουν πρακτικές που δεν μπορούμε να τις χαρακτηρίσουμε ούτε <<αθώες>> ούτε ηθικές.

Θα θέλαμε να ενημερώσουμε τέλος τη συντονιστική επιτροπή συμβασιούχων καθηγητών Μουσικών Γ.Λ. Αττικής, που ως εκπρόσωπος των αγαπητών «συναδέλφων» γράφει στο τελευταίο της άρθρο περί του «cressento αδιαλλαξίας των πανεπιστημιακών......», ότι  ο καθένας που θέλει να ονομάζεται συνάδελφός μας,  καθώς θεωρεί εαυτόν ισότιμων προσόντων, και επιδιώκει ή μάλλον απαιτεί το διορισμό του στη δημόσια εκπαίδευση – καλείται δηλαδή να διδάξει μουσική –  είναι υποχρεωμένος, αν μη τι άλλο, να γνωρίζει ότι το crescendo δε γράφεται κατ'αυτόν τον τρόπο (“cressento”).

To crescendo, ως μουσικός όρος, είναι ιταλική λέξη προερχόμενη από το λατινικό crescendum, γερούνδιο του ρήματος cresco= αυξάνω. Και στη περίπτωση που δεν γνωρίζουν λατινικά, όπως είναι και το πιο πιθανό, υπάρχει πάντα και το ιταλικό ρήμα crescere, που σημαίνει το ίδιο.

Αναρωτιόμαστε πώς μια τόσο γνωστή μουσική ορολογία, που κάθε μουσικός έχει συναντήσει εκατομμύρια φορές διαβάζοντας, μπορεί να είναι άγνωστη σε ανθρώπους που έχουν την αξίωση να διδάξουν στα σχολεία της χώρας μας; 

                                              Για το Δ.Σ. του συλλόγου
    Η πρόεδρος                                                                  Η γραμματέας          
     Β. Παγάνα                                                                    Ε. Καπετανάκου