Απάντηση στον φίλο κ. Β. Παπαγεωργίου

Συνάδελφε, διαβάσαμε τις απόψεις σου στο edra.gr  περί: «Εκπ/κών και άλλων διαστημανθρώπων», σε πολλές από τις οποίες είμεθα απολύτως σύμφωνοι, αλλά νομίζουμε  όμως, ότι μαζί με τα ξερά καίεις και τα χλωρά...

Διαβάζοντας τις απόψεις σου περί πολυτέκνων, μας ήλθαν στο μυαλό :

 α) οι απόψεις κάποιου Καθηγητού της ΑΣΟΕΕ (Λιανού ), που πριν 3 χρόνια, μέσω της εφημερίδας το «Βήμα»  διαμαρτυρόταν για τα δήθεν “Προνόμια” που απολαμβάναμε...

 β) οι απόψεις του Καθηγητού κ. Βερέμη  (Προέδρου του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας) για την επίλυση του “Δημογραφικού προβλήματος της χώρας μας” που δημοσιεύθηκαν πριν ένα μήνα στην «Καθημερινή» και όπου υποστήριζε ως λύση  αυτού την: “... εισαγωγή και αφομοίωση των ξένων μεταναστών, μια συνταγή παλιά και δοκιμασμένη” όπως έλεγε, ως να επρόκειτο δηλαδή π.χ  για προσωρινή έλλειψη πατάτας που έχει ο τόπος και όχι ως το μέγιστο Εθνικό μας θέμα!.

Αγαπητέ φίλε, ίσως να έχεις παραπληροφορηθεί από τις μεγαλοστομίες και τα ευχολόγια των πολιτικών μας για το συγκεκριμένο θέμα ή από τις συνεχείς αντιπαραθέσεις κάποιων στα τηλεοπτικά παράθυρα που συστήνονται ως “ πολύτεκνοι”, ενώ... δεν είναι!. Νομίζει πράγματι αρκετός κόσμος ότι εμείς οι πολύτεκνοι... «τρώμε με χρυσά κουτάλια»,  αν ζούσαμε βεβαίως σε κάποια άλλη χώρα της  Ε.Ένωσης, ίσως  να ήταν αλήθεια(Γαλλία, Γερμανία, Σουηδία). Αλλά τέλος πάντων δεν είμεθα  «συντεχνία», αν αυτό τους προκαλεί ας δοκιμάσουν και αυτοί!.

Συνάδελφε, είναι ηρωϊσμός η πολυτεκνία. Και είναι ηρωϊσμός γιατί ξεπέρασαν οι Πολύτεκνοι τέτοιου είδους απορίες και ειρωνικά σχόλια της σύγχρονης κοινωνίας, τι τα θέλατε τόσα παιδιά και πώς θα τα βγάλετε πέρα; Στην πορεία της πολύτεκνης οικογενείας μας έχουμε ζήσει και έχουμε δει πολλά. Βλέπουμε και ακούμε να μας επαινούν, αλλά διαπιστώνουμε ότι με τις πράξεις τους  μας πικραίνουν. Αντιμετωπίζουμε συχνά την ουδετερότητα, την αδυναμία θεσμών, φορέων και ατόμων όταν χρειαζόμαστε και ζητούμε την κατανόηση, τη δίκαιη  μεταχείρηση!. Αλλά παρά όλα αυτά εμείς δεν λυγίζουμε, γιατί εμείς έχουμε μια μεγαλοσύνη και πολλές μικρές και μεγάλες χαρές που μας κρατούν όρθιους, αισιόδοξους, δυνατούς.

Πρέπει όμως και κάποιοι επιτέλους να καταλάβουν, ότι εμείς οι Πολύτεκνοι δεν κάναμε τα παιδιά μας από απροσεξία, ή απερισκεψία, αλλά ενσυνείδητα και με διάθεση θυσιών επειδή αυτό είναι το πιστεύω μας.

Αγαπητέ συνάδελφε, αλήθεια πιστεύεις ότι μπορούν τα παιδιά να ανατραφούν μόνο με επιδόματα; (και μάλιστα πενιχρά και συμβολικά). Ως παιδαγωγός θα έπρεπε να ξέρεις πόσο μεγάλη σημασία έχει ο γονιός να  νοιώθει χρήσιμος και δημιουργικός.

Δεν ζητάμε ελεημοσύνη, ζητάμε δικαιοσύνη!.

Δεν ξέρεις πόση χαρά νοιώθομε  όταν γονείς των μαθητών μας,  μας παίρνουν τηλέφωνο, να μας συμβουλευθούν τι να κάνουν για τα παιδιά τους. Και όταν τους ρωτάμε γιατί εμάς; μας απαντούν, μα… εσείς μεγαλώνετε  τόσα παιδιά και ξέρετε!.

Τα μέτρα στήριξης των πολυτέκνων δεν αποτελούν χαριστικές πράξεις φιλανθρωπίας ή ελεημοσύνης, αλλά απόδοση δικαιοσύνης, την ασφαλέστερη επένδυση για το μέλλον του τόπου μας, και ασφαλώς κάποιος που προσφέρει έχει περισσότερα δικαιώματα από αυτόν που δεν προσφέρει.  Για να δώσει η  Πολιτεία αυτά τα μέτρα στήριξης στους πολύτεκνους, στηρίχθηκε στη Συνταγματική επιταγή του άρθρου 21: «… οι πολύτεκνοι έχουν δικαίωμα ειδικής φροντίδας από το Κράτος» και σε αποφάσεις του ΣτΕ που έχει κρίνει, ότι: «… η εξυπηρέτηση του ατομικού συμφέροντος των πολυτέκνων αποτελεί εξυπηρέτηση του γενικότερου δημοσίου συμφέροντος προ του οποίου και αυτή η αρχή της ισότητας των Ελλήνων απέναντι στους νόμους δεν ισχύει, λόγω του δημογραφικού προβλήματος».

Ευχόμαστε τα ευεργετήματα των πολυτέκνων εκπαιδευτικών να είναι αποτέλεσμα αληθινής αναγνώρισης -ειλικρινούς αρωγής της Πολιτείας στο δύσκολο και πολύπλευρο αγώνα μας αλλά και γνήσιο και αληθινά δημοκρατικό (αλήθεια θυμάστε ο Σόλων στην Αρχαία Αθήνα είχε επιβάλει φόρο αγαμίας ).

Συνάδελφε, τα παιδιά μας εμείς δεν τα κάναμε ούτε για τα επιδόματα, ούτε για διορισμό, ούτε γιατί δεν είχαμε τηλεόραση.... αλλά επειδή αγωνιζόμαστε να ζήσουμε την Χριστιανική πίστη, όχι σαν μία Θρησκεία , αλλά σαν την αυθεντική μεταφορά της αποκάλυψης της Αλήθειας.

 Είμαστε από αυτούς που αγωνίσθηκαν, ίδρωσαν για τον διορισμό των Πολύτ. εκπαιδ/κών (χωρίς να κάνουμε χρήση του μέτρου αυτού). Εμείς δεν εκβιάσαμε κανένα, πιστεύουμε όμως  ότι  ήταν χρέος της Πολιτείας ο νόμος αυτός απέναντι στους Πολύτεκνους, και πρέπει να αναφερθεί εδώ, ότι από τους 420 πολύτεκνους εκπαιδευτικούς που διορίσθηκαν την τελευταία χρονιά οι 300 ήταν νέοι πολύτεκνοι δηλ. που είχαν 3 παιδιά και μετά την ισχύ του νόμου  ...απέκτησαν και το 4^ο παιδί τους. Συμφωνούμε βεβαίως με την διάταξη του 20% για τον διορισμό και των τρίτεκνων  εκπαιδευτικών ως αναπληρωτών,  αλλά είναι ατόπημα όμως,  να μην συμπεριλαμβάνονται και οι πολύτεκνοι με 3 ανήλικα τέκνα, η διατύπωση θα έπρεπε να είναι οι έχοντες τουλάχιστον 3 τέκνα (αυτοί δεν διορίσθηκαν γιατί έπρεπε να είχαν τουλάχιστον 4 ανήλικα τέκνα ).

Απαντούμε και στο ερώτημα που πολλοί βάζουν: σημαίνει ότι ένας πολύτεκνος που έχει το σχετικό πτυχίο είναι και απόλυτα κατάλληλος για να διδάξει;

            Αλήθεια ένας γονιός που αγωνίζεται στην σημερινή εποχή να αναθρέψει –με πολύ κόπο και θυσίες – τέσσερα , πέντε ,επτά παιδιά.. πιστεύεις, ότι το  κάνει τυχαία;      Αν αυτός ο άνθρωπος που αποδεικνύει στην πράξη την αγάπη του για τα παιδιά δεν είναι κατάλληλος να διδάξει τότε ποιος είναι; Αν αυτός δεν είναι κατάλληλος, ας μας  επιτραπεί να πούμε ότι κανένας δεν είναι καταλληλότερος αυτού.

 ¶λλο πράγμα Συνάδελφε, είναι να έχει κάποιος 2 παιδιά , άλλο να έχει 3,  και άλλο 4,7,10... παιδιά,τα διάφορα προβλήματα αυξάνουν κατά γεωμετρική πρόοδο! Πιστεύουμε ότι πρέπει να δοθούν κίνητρα για την γέννηση παιδιών, που θα ξεκινούν όμως από το 1ο παιδί και αναλογικά θα επεκτείνονται και στις οικογένειες με περισσότερα παιδιά.

Συνάδελφε, για τη δημογραφική μας ανάκαμψη θα πρέπει η Κοινωνία μας να γίνει πρωτίστως φιλική προς τα παιδιά, παιδοκεντρική. Γι` αυτό θα πρέπει όλοι, Πολιτεία και Πολίτες να πιστέψουμε ότι: «για να δώσουμε παιδιά στην Ελλάδα, ας δώσουμε την Ελλάδα στα παιδιά»

Συνάδελφε, θα μας επιτρέψεις να κλείσουμε την ηλεκτρονική επικοινωνία μας, με σκέψεις του καθηγητού Φιλοσοφίας (Χρ. Γιανναρά): «Δεν μπορούμε να ξεχνάμε με μικρονοϊκή επιπολαιότητα πώς, αν το γένος των Ελλήνων επιβίωσε μέσα στους αιώνες, …το οφείλει μόνο και αποκλειστικά στην πνευματική του πραμάτεια, πού ήταν πρόταση νοήματος του βίου, πρόταση με καθολική, πανανθρώπινη εμβέλεια και δυναμική.

Να συνεννοηθούμε επιτέλους κάποτε οι Νεοέλληνες για μια παιδεία με δική της ραχοκοκαλιά, με δική της ταυτότητα….»

                               Φιλικά

1) - Χρυσόγελος Μανώλης

Ηλεκτρ/γος Μηχ/κός Ε. Μ. Π - Εκπαιδευτικός

Πατέρας 7 παιδιών (xrysogelosmanolis@yahoo.gr)

2) – Γιώτης  Γιάννης

Μαθηματικός

Πατέρας 5 παιδιών ( ioangiotis@sch.gr )