ΜΟΥΣΙΚΟΜΑΧΙΕΣ & ΟΛΜΕ

«Μουσική εστί επιστήμη μέλους και των περί μέλος συμβαινόντων». Έτσι ορίζει τη μουσική ένας από τούς πιο επιφανείς θεωρητικούς της Αρχαίας Ελληνικής Μουσικής, ο Αριστείδης Κοϊντιλιανός.

            Είκοσι χρόνια πριν η επιστήμη του μέλους έγινε επιτέλους πράξη στη χώρα μας με την ίδρυση του πρώτου ΤΜΣ στη Θεσσαλονίκη, με τη συμβολή της αείμνηστης Μ. Μερκούρη. Ο δρόμος είχε ανοίξει. Στη συνέχεια ιδρύθηκαν και άλλα ΤΜΣ στην Αθήνα και αργότερα στην Κέρκυρα και στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας. Πολλοί (οι επιχειρηματίες διευθυντές Ωδείων) ενοχλήθηκαν από αυτές τις εξελίξεις. Ο έλεγχος της μουσικής εκπαίδευσης στην Ελλάδα έφευγε από τα χέρια τους και περνούσε στα χέρια του ΥΠΕΠΘ.

            Είκοσι χρόνια μετά, η μουσική στην Ελλάδα προχωρά μέσα από παράδρομους με την πολιτεία να αμφισβητεί τους αποφοίτους των Πανεπιστημίων της. Πτυχιούχοι καθηγητικής σχολής θεωρούνται ανεπαρκείς να στελεχώσουν τα σχολεία μας και να διδάξουν πολιτισμό στα παιδιά μας. Τέτοιου είδους διαπραγματεύσεις δεν γνωρίζω να έχουν γίνει για κανέναν άλλο εκπαιδευτικό κλάδο από αυτούς που εμπλέκονται στη Δημόσια Εκπαίδευση. Είναι πρωτοφανές το γεγονός ότι η ίδια η ΟΛΜΕ στρέφεται εναντίον επιστημόνων - συναδέλφων της και στα πλαίσια μιας άλλης προσέγγισης της εκπαιδευτικής διαδικασίας και νομοθεσίας προτείνει αποφοίτους Λυκείων να διδάξουν στα σχολεία παραμερίζοντας άκριτα αποφοίτους πανεπιστημίων. 

Στο μεταξύ ιδρύονται συνεχώς νέα τμήματα, το ΤΕΙ Παραδοσιακών οργάνων της ¶ρτας ήδη έχει τους πρώτους αποφοίτους, στα οποία σπουδάζουν νέοι άνθρωποι με όραμα και ελπίδες για το μέλλον, οι οποίοι όμως δεν γνωρίζουν ακόμη ότι εμπαίζονται από ένα κράτος και μια ομάδα συνδικαλιστών – εργατοπατέρων της ΟΛΜΕ. Έχοντας πλήρη άγνοια, όπως αποδεικνύεται, των μουσικών εκπαιδευτικών θεμάτων, νομίζουν ότι όλοι είναι ικανοί από παιδαγωγικής και επιστημονικής πλευράς να διδάξουν μουσική στο δημόσιο σχολείο. Αναρωτιέμαι: εσείς οι συνδικαλιστές της ΟΛΜΕ, όλοι εσείς οι εργατοπατέρες δεν πρέπει άραγε να σκεφτείτε το δικαίωμα εργασίας στη δημόσια εκπαίδευση κατόχων πτυχίων proficiency και lower παράλληλα με τους καθηγητές Αγγλικής Φιλολογίας; Τουλάχιστον οι κάτοχοι τέτοιων τίτλων έχουν πιστοποιηθεί από Αγγλικά και Αμερικάνικα Πανεπιστήμια κι όχι από μαγαζάκια - ωδεία της γειτονιάς.

Η ΟΛΜΕ θα μπορούσε να αναδείξει τη σοβαρότητα του προβλήματος τουλάχιστον προτείνοντας τη διαβάθμιση των ωδείων, και ύστερα να ενδιαφερθεί για την αποκατάσταση των πτυχιούχων τους. Δεν σας ενοχλεί καθόλου, αγαπητοί συνάδελφοι, το γεγονός ότι τα δικά σας πτυχία εξισώνονται με τίτλους από ιδιωτικές σχολές που δεν υπάγονται στο ΥΠΕΠΘ και δεν ανήκουν σε καμιά βαθμίδα εκπαίδευσης;  Με την ίδια λογική, αναρωτιέμαι, γιατί να μην διδάσκουν μαθηματικά και οι λογιστές – απόφοιτοι ΙΕΚ; Μήπως δεν γνωρίζουν τις τέσσερις πράξεις καθώς και την επίλυση  μαθηματικών προβλημάτων; 

Κύριε Πρόεδρε του ΔΣ της ΟΛΜΕ κοιτάξτε στα μάτια τους υποψήφιους φοιτητές των ΑΕΙ και ΤΕΙ, που αυτή την εποχή δίνουν το δικό τους αγώνα για μια θέση στα Πανεπιστήμια, και ως καθηγητής – λειτουργός δώστε τους ένα καλό λόγο για να συνεχίσουν. Μήπως θα θέλατε να τους ενημερώσετε από τώρα ότι «η ζωή έχει δυο πόρτες» κι ότι ακόμη κι αν αποτύχουν στις Πανελλήνιες θα έχουν πολλές ευκαιρίες στο μέλλον να διοριστούν στη δημόσια εκπαίδευση από κάποιο παραθυράκι χωρίς πολύ κόπο;

Ο νυν Υφυπουργός Παιδείας κ. Ταλιαδούρος, από τη θέση του βουλευτή της αντιπολίτευσης, είχε καταθέσει ερώτηση στη Βουλή με θέμα «Παρατυπίες στους πίνακες αναπληρωτών καθηγητών μουσικής στα μουσικά σχολεία» στην οποία αναφέρει ότι δεν εφαρμόστηκαν οι ισχύουσες διατάξεις στη σύνταξη των πινάκων, με αποτέλεσμα πολλοί υποψήφιοι να μην συμπεριληφθούν καθόλου στους πίνακες και να προηγηθούν άλλοι με ελλιπή προσόντα. Γνωρίζετε, αγαπητοί συνάδελφοι τι σημαίνει αυτό; Ότι με παραβίαση των διατάξεων «κλέβουν» την προϋπηρεσία από πτυχιούχους Τμημάτων Μουσικών Σπουδών των Πανεπιστημίων μας την οποία επωφελούνται μουσικοί ωδείων, που τώρα διεκδικούν διορισμό λόγω 30μηνου.

Το πρόβλημα αγαπητοί συνάδελφοι, είναι αν θέλουμε δασκάλους -  επιστήμονες - παιδαγωγούς ικανούς να μεταμορφώσουν τα σχολεία μας σε μονάδες πολιτισμού και δημιουργίας, χωρίς να αγνοούν τον παιδαγωγικό τους ρόλο. Είμαστε επιστήμονες, διαθέτουμε την απαραίτητη παιδαγωγική κατάρτιση και μπορούμε να ανταποκριθούμε στις προκλήσεις της σύγχρονης εκπαίδευσης. Αυτό αποδεικνύεται καθημερινά στη σχολική μας πράξη και δεν μπορεί να αμφισβητηθεί από ανθρώπους που παρακολουθούν και επεμβαίνουν στις εξελίξεις από το γραφείο τους καθισμένοι στην αναπαυτική τους πολυθρόνα.

Ιωάννης Σπυράκης

Απόφοιτος ΤΜΣ

Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης

Καθ. Μουσικής Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης