Αυτόνομες ριζοσπαστικές παρεμβάσεις-συσπειρώσεις ιδιωτικών εκπαιδευτικών

ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΙΕΛ 2005: Να ταράξουμε τα λιμνάζοντα ύδατα της ΟΙΕΛΕ!

Από την ήπια προσαρμογή στην άγρια επίθεση

Με πρόσχημα τα δημοσιονομικά προβλήματα η κυβέρνηση της ΝΔ έχει προχωρήσει τους τελευταίους μήνες σε έναν πραγματικό παροξυσμό αντιδραστικών νομοθετικών ρυθμίσεων: Η απελευθέρωση του ωραρίου λειτουργίας των καταστημάτων και η πλήρης ελαστικοποίηση του χρόνου εργασίας ήταν το πρώτο βήμα. Η εξαγγελία παρατεταμένης μισθολογικής λιτότητας ακολούθησε. Και από ό,τι φαίνεται ετοιμάζεται το νομοσχέδιο για την κατάργηση της μονιμότητας σε όλες τις ΔΕΚΟ και στον ορίζοντα νέες ανατροπές στο ασφαλιστικό.

Η εκπαίδευση και πάλι στο στόχαστρο

Την ίδια στιγμή μεγάλες τομές είναι σε εξέλιξη στο χώρο της εκπαίδευσης: Οι νέες ρυθμίσεις για τα πτυχία εξωτερικού που ανοίγουν το δρόμο για νομιμοποίηση των Colleges και για την υποβάθμιση των πτυχίων σε bachelor. Η θέσπιση για πρώτη φορά της αξιολόγησης των ΑΕΙ, που θα οδηγήσει στην αποτίμησή τους με βάση το βαθμό συμμόρφωσης με τις επιχειρήσεις. Η συζήτηση για τις αλλαγές στον τρόπο πρόσβασης στα ΑΕΙ  και η προοπτική έντασης των ταξικών φραγμών. Η εφαρμογή της αξιολόγησης - χειραγώγησης των εκπαιδευτικών.

Η κατάσταση στα ιδιωτικά σχολεία επιδεινώνεται…

Σε αυτό το φόντο, οι ιδιοκτήτες των ιδιωτικών σχολείων εντείνουν την επίθεσή τους απέναντι στους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς μέσα από μια πολλαπλή πίεση για να απελευθερωθούν οι απολύσεις. Την ίδια στιγμή η πραγματικότητα μέσα στα ιδιωτικά σχολεία επιδεινώνεται για τους εκπαιδευτικούς ειδικά τους νεώτερους: κατάχρηση της λύσης των αναπληρωτών, συνεχής πίεση, υπερβολική αύξηση της εξωδιδακτικής απασχόλησης.

…αλλά η ομοσπονδία έχει άλλα να ασχολείται

Απέναντι σε αυτή την πραγματικότητα, και με δεδομένη τη σαφή διάθεση κυβέρνησης και εργοδοτών να εντείνουν την επίθεση η ομοσπονδία έχει άλλες προτεραιότητες:

·        Την με κάθε τρόπο αποφυγή της σύγκρουσης με το Υπουργείο Παιδείας με την ελπίδα ότι αυτό θα μας «ανταμείψει» με το να μην αλλάξει το ισχύον θεσμικό καθεστώς.

·        Την προώθηση της Ακαδημίας Εργασίας της ΓΣΕΕ, ουσιαστικά ενός προπλάσματος ιδιωτικού ΑΕΙ.

·        Την αναπαραγωγή της «Ενότητας» ως ενός ιδιότυπου μηχανισμού εξουσίας μέσα στην ΟΙΕΛΕ μέσα και από τη διαχείριση των συνδικαλιστικών αδειών, των θέσεων στο ΙΝΕ, και εσχάτως στο ΚΑΝΕΠ.

·        Τη συμμετοχή –σε αντίθεση με όλο το υπόλοιπο εκπαιδευτικό κίνημα– στο διάλογο – παρωδία του Υπουργείου Παιδείας και τη νομιμοποίηση έτσι των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων που προωθεί η κυβέρνηση.

Και τα πράγματα μπορούν να γίνουν ακόμη χειρότερα

Η σημερινή κατάσταση στην Ομοσπονδία με την ηγεμονία της «Ενότητας» (με ή χωρίς την συνεπικουρία της ΔΑΚΕ) απειλεί μακροπρόθεσμα τον κλάδο:

·        Η υποχωρητικότητα απέναντι στο Υπουργείο, η χατζηαβατική συμμετοχή σε «διαλόγους» και η με κάθε τρόπο αναζήτηση πρόσβασης στους διαδρόμους του Υπουργείου αφοπλίζει τον κλάδο και τον καθιστά ευάλωτο στην όποια νομοθετική επίθεση.

·        Οι πανηγυρισμοί για τους συναδέλφους που περνούν στο δημόσιο συνειδητά παραβλέπουν την ουσιαστική διάσταση του προβλήματος: Αυτό που είναι προς το συμφέρον του κλάδου είναι να κατοχυρώνεται η μόνιμη και σταθερή εργασία στα ιδιωτικά σχολεία και να περιορίζεται η δυνατότητα απολύσεων και όχι να υπάρχει ένας άρρητος συμψηφισμός ανάμεσα στην προοπτική διορισμού και την απόσπαση 6 ετών εργασιακής αφοσίωσης.

·        Η απομόνωση από το υπόλοιπο εκπαιδευτικό κίνημα μας στερεί από τους μόνους πραγματικούς συμμάχους. Είναι τεράστια υποχώρηση η ΟΙΕΛΕ να έχει καταστεί το «μαύρο πρόβατο» του εκπαιδευτικού κινήματος.

·        Ο τεχνοκρατικός προσανατολισμός του ΙΝΕ ενισχύει τη σύμπλευση της ομοσπονδίας με τον κυρίαρχο λόγο για την εκπαίδευση.

Σε αυτό το φόντο δεν είναι παράλογο ότι η ομοσπονδία ενισχύει ιδιαίτερα προβληματικές συμπεριφορές μέσα στα ιδιωτικά σχολεία: περιφρόνηση των μαζικών διαδικασιών (με την εξαίρεση της ετήσιας τελετουργίας της ψήφου στην «Ενότητα»), συμμόρφωση με τις απαιτήσεις «της διεύθυνσης», δυσπιστία απέναντι στο συνδικαλισμό, πρακτικές αφελούς καριερισμού.

Χρειάζεται μια άλλη πορεία

Απέναντι σε αυτή την πραγματικότητα χρειάζεται να ταραχθούν τα λιμνάζοντα ύδατα της Ομοσπονδίας. Τα πρώτα σημάδια έχουν άλλωστε ήδη φανεί: η δυναμική που έχουν πρακτικές αντιγραφειοκρατικού συνδικαλισμού στο χώρο των καθηγητών φροντιστηρίων, οι μαζικές αντιδράσεις στο προηγούμενο συνέδριο της ομοσπονδίας, η έκταση που πήραν την τελευταία διετία οι φωνές διαμαρτυρίας ενάντια στην επικίνδυνη κατηφόρα της ομοσπονδίας, δείχνουν την ανάγκη να φυσήξει ένας άλλος αέρας.

Aυτό απαιτεί τη διαμόρφωση, καταγραφή και ενίσχυση ριζοσπαστικών τάσεων μέσα στην Ομοσπονδία και δεν χωράει στα υπάρχοντα σχήματα. Αφενός, γιατί όσο θετική εξέλιξη και αν είναι η αποδέσμευση της «Ανανεωτικής Κίνησης» από την «Ενότητα», εντούτοις δεν έχει καταφέρει να διαμορφώσει μια συνολική αριστερή τοποθέτηση και κριτική. Αφετέρου, γιατί η ΑΣΠΙΔΕ, πέρα από ορθές διαπιστώσεις, εν τέλει καταλήγει να αναπαράγει την ηττοπαθή λογική του ΠΑΜΕ ότι δεν μπορούν να υπάρχουν νικηφόροι αγώνες παρά μόνο η κομματική συσπείρωση γύρω από το ΚΚΕ.

Γι’ αυτό το λόγο και θέλουμε να καταγραφεί και στο χώρο του ΣΙΕΛ το ρεύμα των παρεμβάσεις – συσπειρώσεων. Ένα ρεύμα που έχει μια ιστορία παρέμβασης στο χώρο της εκπαίδευσης, ειδικά της δημόσιας, έχει πρωταγωνιστεί σε μεγάλες συγκρούσεις και απεργίες, έχει αρθρώσει στοιχεία μιας ριζοσπαστικής αντικαπιταλιστικής κριτικής του εκπαιδευτικού συστήματος, έχει προβάλει με συνέπεια την ανάγκη αγωνιστικής στροφής στην ΟΙΕΛΕ.

·        Να αντισταθούμε μαζί με όλους τους εργαζόμενους ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις, τη λιτότητα, τον αυταρχισμό, τις ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις.

·        Να αγωνιστούμε ενάντια στις αντιεκπαιδευτικές ρυθμίσεις της κυβέρνησης  - να παλέψουμε για την ανατροπή όλων των αντιεκπαιδευτικών νόμων – να επιμείνουμε στο στόχο της δημόσιας δωρεάν εκπαίδευσης για όλους και της ανάγκης κατάργησης της ιδιωτικής εκπαίδευσης.

·        Να προβάλλουμε ξανά την απαίτηση για μόνιμη και σταθερή εργασία στα ιδιωτικά σχολεία. Να αγωνιστούμε όχι μόνο για την τήρηση του υπάρχοντος πλαισίου, αλλά και για να περιοριστεί πραγματικά το διευθυντικό δικαίωμα στα ιδιωτικά σχολεία και να καταργηθεί κάθε δυνατότητα αναιτιολόγητων απολύσεων ή με επίκληση της «διαταραχής εκπαιδευτικού κλίματος».

·        Να επιμείνουμε στο δρόμο του μαχητικού συνδικαλιστικού αγώνα, της λειτουργίας του ΣΙΕΛ με κέντρο τις Γενικές Συνελεύσεις, των αποφασιστικών απεργιακών συγκρούσεων, της καθημερινής αντιπαράθεσης με την εργοδοσία.

·        Να δοκιμάσουμε μορφές ενότητας στη δράση όλων των αγωνιστικών δυνάμεων μέσα (και έξω) από την ΟΙΕΛΕ, σε σύγκρουση με τις λογικές της υποταγής, της συναίνεσης και της συνεχούς συνδιαλλαγής με την εξουσία που σήμερα ηγεμονεύουν.