Είσαι «Μη κυβερνητική οργάνωση», είσαι επιχείρηση, είσαι «Οργανισμός Τοπικής Αυτοδιοίκησης»...;

Φτιάξε κι εσύ ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα για τα σχολεία!

Η επίθεση του κεφαλαίου στην εκπαίδευση, με πρωταρχικό σκοπό τη χειραγώγηση των νεανικών συνειδήσεων, ξεκινάει από τα πρώτα βήματα των παιδιών στα νηπιαγωγεία και επεκτείνεται, διαρκώς εντεινόμενη, έως την ανώτατη βαθμίδα της εκπαίδευσης. Προγράμματα και υποπρογράμματα που υλοποιούνται από δημόσιους ή απευθείας από ιδιωτικούς φορείς και πολλά από αυτά εκπονούνται και συγχρηματοδοτούνται από την ΕΕ, πλασάρονται τις περισσότερες φορές «στα μουλωχτά» στα σχολεία, στα ΤΕΙ, στα πανεπιστήμια.

Κοινή συνισταμένη, όλων αυτών των προγραμμάτων και των «δράσεων», που συχνά φέρουν στους τίτλους τους έννοιες όπως «επιχειρηματικότητα», «ανταγωνιστικότητα» κλπ. ή άλλες φορές εμφανίζονται με δήθεν «κοινωνικό» μανδύα (π.χ. «ισότητα φύλων», αντιρατσιστικά, περιβαλλοντικά κλπ.), είναι ο στόχος να δημιουργήσουν στους νέους υποταγμένη συνείδηση. Πιο συγκεκριμένα, «διδάσκουν» την αντίληψη ότι ο καπιταλισμός είναι μονόδρομος για την ανθρωπότητα, ότι η κερδοφορία του κεφαλαίου είναι προς το συμφέρον όλων, το «κοινό καλό», ότι οι επιχειρήσεις που ρουφούν το αίμα το εργατών έχουν δήθεν «κοινωνικό» πρόσωπο και παράγουν «κοινωνικό» έργο, ότι πρέπει να μας διακρίνει η «ευρωπαϊκή συνείδηση», η οποία εμπεριέχει όλα τα παραπάνω και συνδέεται παράλληλα με την εθελοντική απεμπόληση θεμελιωδών δημοκρατικών ελευθεριών, λαϊκών δικαιωμάτων και κατακτήσεων...

Στις σχετικές αποκαλύψεις του «Ρ» το προηγούμενο διάστημα για τέτοια προγράμματα, που «τρέχουν» πιλοτικά σε κάποια ή γενικευμένα σε όλα τα σχολεία, έρχονται συνεχώς να προστεθούν νέα στοιχεία, που όλο και πιο έντονα επιβεβαιώνουν τους κοινούς στόχους αυτών των προγραμμάτων. Ταυτόχρονα, επιβεβαιώνουν την ανάγκη να εναντιωθεί σθεναρά απέναντί τους ένα ρωμαλέο κίνημα γονιών, εκπαιδευτικών, μαθητών κι εργαζομένων, να πετάξει τα ύπουλα προγράμματά τους στα σκουπίδια.

 
Ετοιμάζουν συνειδητά υποταγμένους

Μέσα από ευχάριστα και παραπλανητικά παιχνίδια των διάφορων προγραμμάτων εντείνεται η επίθεση στις παιδικές συνειδήσεις 
Ο νέος οργανισμός που βάζει «πόδι» στα σχολεία - με την έγκριση του υπουργείου Παιδείας - και φιλοδοξεί να διδάξει στους μαθητές ...υψηλές αξίες, ακούει στο όνομα Quality Net Foundation (QNF - Ιδρυμα Δικτύου Ποιότητας). Πρόκειται για έναν οργανισμό που αυτοδιαφημίζεται ως «"πλατφόρμα αλληλεπίδρασης" μεταξύ των επιχειρήσεων και της κοινωνίας, για την επίτευξη της κοινωνικής συνοχής»!

Το QNF προωθεί δράσεις που στόχο έχουν:

«να ευαισθητοποιήσουν και να ενημερώσουν το επιχειρηματικό κοινό για την υιοθέτηση εκ μέρους τους, κοινωνικά υπεύθυνης συμπεριφοράς και δράσης
να προωθήσουν την έννοια της κοινωνικής υπευθυνότητας στο ευρύ κοινό, κάνοντάς το συμμέτοχο στην προώθηση της βιώσιμης και αειφόρου ανάπτυξης
να ενθαρρύνουν την ανάπτυξη προγραμμάτων συνεργασίας μεταξύ επιχειρηματικών μονάδων και κοινωνικών φορέων».
Με λίγα λόγια, προωθεί την ιδέα ότι όλοι είμαστε υπεύθυνοι για τα προβλήματα που γεννά το κεφάλαιο, ότι πρέπει να ανασκουμπωθούμε για τα κέρδη των επιχειρήσεων (γιατί αυτό σημαίνει ανάπτυξη), πρέπει να τηρούμε υπεύθυνη στάση, δηλαδή να απεμπολούμε δικαιώματα και να σκιζόμαστε για την κερδοφορία του κεφαλαίου... κι από την άλλη, οι ίδιες οι επιχειρήσεις πρέπει να κάνουν πού και πού και καμιά χορηγία, να δείξουν ότι νοιάζονται για το γενικό καλό! Είναι αυτό που κάποιοι άλλοι το λένε «ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός»...

Αυτό το ίδρυμα λοιπόν, που δε μασάει τα λόγια του και δεν κρύβει τους στόχους του, μπαίνει στα σχολεία μέσω ενός εκπαιδευτικού προγράμματος (με σχετικές οδηγίες σε μορφή SD ROM) που μπορεί να προμηθευτεί όποιος εκπαιδευτικός θέλει και να το εφαρμόσει στην τάξη.

Συγκαλυμμένα μαθήματα συμβιβασμού
«Ο ξένος, ο άλλος, ο διαφορετικός: Μήπως είμαι εγώ;», έχει τίτλο το εκπαιδευτικό πρόγραμμα που πλασάρει στα σχολεία το QualityNet Foundation για να ευαισθητοποιήσει τα παιδιά σε θέματα φυλετικών, πολιτισμικών διαφορών και σε θέματα ατόμων με ειδικές ανάγκες. Η φιλοσοφία του προγράμματος, όπως φαίνεται από την εισαγωγική περιγραφή του, είναι συγκεκριμένη:

Εμμεσα καλλιεργείται η αντίληψη ότι ο ρατσισμός κι ο εθνικισμός εμφανίζεται λόγω έλλειψης της κατάλληλης εκπαίδευσης κι όχι ως αποτέλεσμα συγκεκριμένης ιδεολογικής παρέμβασης του αστικού εποικοδομήματος που σκόπιμα καλλιεργεί το εθνικιστικό μίσος και την ανταγωνιστική διαίρεση των εργαζομένων με βάση την εθνικότητα, ως αντιστάθμισμα στην αντικειμενικά υπαρκτή ταξική διαίρεση της κοινωνίας, συγκαλύπτοντας τις ταξικές αντιθέσεις, για να μην ενωθούν οι λαϊκές δυνάμεις, που το ίδιο το σύστημα σπρώχνει στην εξαθλίωση, ενάντια στον κοινό τους εχθρό, την άρχουσα τάξη, να μη μετατραπούν της Γης οι κολασμένοι σε νεκροθάφτες του καπιταλισμού.

Βλέποντας το ρατσισμό ως εκπαιδευτικό πρόβλημα αυτόματα η κυρίαρχη προπαγάνδα τον αναγάγει σε ατομικό πρόβλημα που όσοι διακατέχονται απ' αυτόν πρέπει να τον αποβάλουν. Αντίστοιχα ανάγονται σε ατομική ευθύνη και οι κάθε είδους κοινωνικές διακρίσεις, που είναι σύμφυτες με τις εκμεταλλευτικές κοινωνίες, επομένως ατομική είναι και η ευθύνη για την αντιμετώπισή τους. Η θεραπεία που προτείνουν, λοιπόν, είναι να αποκτήσει κάθε παιδί επίγνωση και να αποδεχτεί τις ομοιότητες και τις διαφορές μεταξύ των ανθρώπων («διαφορές φύλου, ηλικίας, φυλής, πολιτιστικές, κοινωνικές, οικονομικές, θρησκευτικές κ.ά.»), να ξεπεράσει στερεότυπα και προκαταλήψεις, να αποκτήσει θετική ιδέα και σεβασμό για τους άλλους, αμερόληπτη συμπεριφορά απέναντι σε όλους... Ετσι όμως, το παιδί κατανοεί τις αιτίες που γενούν το ρατσισμό, ως ηθικό ατομικό του πρόβλημα, πέρα και έξω από την κυρίαρχη ιδεολογία. Του σερβίρουν μια συνταγή «καλής συμπεριφοράς», αφήνοντας να εννοηθεί ότι ο ρατσισμός γεννιέται από τη διαφορετικότητα που πάντα υπήρχε και πάντα θα υπάρχει, άρα αιώνιο θα είναι και το πρόβλημα (ανακάλυψαν κοινωνικό ρατσισμό ακόμα και στην αρχαία Σπάρτη!), δεν αντιμετωπίζεται, πάντα κάποιοι θα μπαίνουν στο περιθώριο και το μόνο που σου μένει είναι να φορέσεις ένα γλυκό, ψυχοπονιάρικο χαμόγελο απέναντί τους!!

Βέβαια, όλο αυτό το μοντέλο πλασάρεται στα παιδιά με πολύ ενδιαφέρουσες αποσπασματικές δραστηριότητες, μελετημένες ειδικά για την κάθε ηλικία (π.χ. προτάσεις λογοτεχνικών βιβλίων και παραμυθιών, κάποια από τα οποία είναι πράγματι αξιόλογα, προτάσεις του τύπου «γράψτε μια ιστορία με ερέθισμα ένα αντιπολεμικό έργο τέχνης», ζωγράφισε εικόνες που φαντάζεσαι ότι υπάρχουν σε μια άλλη χώρα, συζήτηση και ανάλυση προοδευτικών τραγουδιών για τους μετανάστες, κείμενα του ΟΗΕ κλπ.) τις οποίες μπορεί να επιλέξει είτε ο δάσκαλος είτε ο γονιός.

 
Το έγκλημα επαναλαμβάνεται
Ο «Ρ» προχώρησε το προηγούμενο διάστημα σε μια σειρά αποκαλύψεις σχετικά με την εισβολή των επιχειρήσεων σε σχολεία και σχολές, τις περισσότερες φορές με την πλήρη κάλυψη της κυβέρνησης. Αξίζει να θυμηθούμε μερικές από αυτές τις αποκαλύψεις, γιατί βλέποντάς τες όλες μαζί γίνεται φανερός ο κοινός τους στόχος.

Επιχειρηματικότητα
Το λεγόμενο πρόγραμμα «επιχειρηματικότητας» που εφαρμόζεται πιλοτικά στα σχολεία (με διακηρυγμένη την πρόθεση του υπουργείου Παιδείας να γενικευτεί) συνδιοργανώνεται από το Σύνδεσμο Ελλήνων Βιομηχάνων (ΣΕΒ) και το υπουργείο Παιδείας. Πρόκειται για έναν κύκλο διαλέξεων από στελέχη επιχειρήσεων που συνοδεύεται από σχετικά εγχειρίδια και πραγματοποιείται στις δυο τελευταίες τάξεις του Δημοτικού(!), σε Γυμνάσια, Λύκεια και ΤΕΕ.

Στόχος του είναι να κατανοήσουν οι νέοι «τη σημασία των οικονομιών που καθορίζονται από την αγορά, το ρόλο των επιχειρήσεων σε μια παγκόσμια οικονομία...» και γενικότερα την «ηθική» του καπιταλισμού. Δηλαδή, οι μαθητές από τα 10 τους χρόνια και πριν καλά καλά μάθουν... ορθογραφία, καλούνται να ενσωματώσουν στο λεξιλόγιο αλλά και στη συνείδησή τους έννοιες όπως «χρηματιστήρια αξιών», «έρευνα αγοράς», «καινοτομίες... που μπορούν να αξιοποιηθούν προς όφελος της επιχείρησης» κλπ. Και φυσικά οι μικροί μαθητές δεν εκπαιδεύονται προκειμένου να γίνουν όλοι επιχειρηματίες! Αυτό που ενδιαφέρει την κυβέρνηση και το ΣΕΒ είναι να μάθουν να σκέφτονται υπέρ των συμφερόντων των επιχειρήσεων, έτσι ώστε να γίνουν στο μέλλον πειθήνιοι εργάτες, να κάνουν δική τους υπόθεση την αύξηση των κερδών του κεφαλαίου.

«McDonald's»
Ενα τρανταχτό παράδειγμα για τις στρεβλώσεις που μπορούν να δημιουργηθούν όταν οι επιχειρήσεις εισβάλλουν στην εκπαίδευση, ήταν η αποκάλυψη του «Ρ» για την πολυεθνική γρήγορου φαγητού «McDonald's» (Μακ Ντόναλντς), η οποία καλεί μαθητές δημοτικών σχολείων για να τους διδάξει ισορροπημένη διατροφή!! Τα γνωστά φαστ - φουντ, όπως αποκάλυψε ο «Ρ» (8/10/05) έχουν εκπονήσει «εκπαιδευτικό» πρόγραμμα με τίτλο «McDonald's: Πόρτα Ανοιχτή», που γίνεται σε κεντρικό τους κατάστημα και απευθύνεται σε μαθητές των τριών τελευταίων τάξεων του Δημοτικού. Στόχος της εταιρίας, μέσω του συγκεκριμένου προγράμματος, είναι να διαφημίσει τα ...«μπιφτέκια» της και «να τονίσει στους συμμετέχοντες την αξία ενός ολοκληρωμένου και ισορροπημένου τρόπου διατροφής»! Αλήθεια, πώς είναι δυνατόν να τα διδάξει αυτά μια εταιρία «fast food», δηλαδή του φαγητού που ο λαός μας εύστοχα ονομάζει συχνά «πλαστικό»; Για τους μικρούς μαθητές όμως, και μόνο το γεγονός ότι το σχολείο τους πάει στα «McDonald's» καθιστά την επιχείρηση και τα προϊόντα της «καλά». Να πώς από πολύ τρυφερές ηλικίες οι ίδιες οι πολυεθνικές διαμορφώνουν τις νεανικές συνειδήσεις!

«Samsung»
Λίγο μετά, αποκαλύφθηκε ότι ο Δήμος Αθηναίων από κοινού με το υπουργείο Παιδείας καλούσαν τους μαθητές στη λαμπαδηδρομία που οργάνωσε η πολυεθνική εταιρία «Samsung» (Σάμσουνγκ) για να εξυμνήσει «το Ολυμπιακό κίνημα» των χορηγών, εθίζοντας τους νέους στη λογική της πλήρους εμπορευματοποίησης του αθλητισμού. Μάλιστα, για να μάθουν στους μαθητές να τρέχουν για τη φανέλα - σήμερα της «Samsung» και αύριο οποιουδήποτε άλλου χορηγού - προσπάθησαν να κάνουν ακόμα και τους καθηγητές συνένοχους, προσφέροντας στα σχολεία που θα έστελναν τους περισσότερους μαθητές στη λαμπαδηδρομία, διάφορα «δωράκια» της εταιρίας (π.χ. ένα πολυμηχάνημα γραφείου)!

«Citibank»
Κατά τον ίδιο τρόπο, η τράπεζα «Citibank» (Σίτιμπανκ), εισήγαγε στη χώρα μας ένα πρόγραμμα οικονομικής εκπαίδευσης για τα δημοτικά σχολεία, με τίτλο «Οικονομία: Γνώση με... αξία» που υλοποιείται μέσω του «Ελληνικού Παιδικού Μουσείου» (ένα από τα λεγόμενα «μη κερδοσκοπικά Σωματεία»). Σύμφωνα με την τράπεζα, σκοπός του προγράμματος είναι να «διδάξει» στους μαθητές του δημοτικού σχολείου «βασικές έννοιες της οικονομίας», όπως η διάκριση μεταξύ «αναγκών» και «επιθυμιών», η διαχείριση του χαρτζιλικιού(!), ο ρόλος της διαφήμισης στη διαμόρφωση της καταναλωτικής συνείδησης, η έννοια της κοινωνικής επικουρίας στα πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Δηλαδή, η γνωστή προπαγάνδα περί «αποταμίευσης» και «επένδυσης», πλασάρεται στα παιδιά σε πολύ μικρές ηλικίες, για να μάθουν από την κούνια τους ακόμα ότι... η τράπεζα είναι δήθεν ένας οργανισμός που θα φυλάξει και θα αυξήσει τις οικονομίες τους κι όχι μια εταιρία που θα πατήσει πάνω στις ανάγκες τους και θα τους τσεκουρώσει με υπέρογκα επιτόκια για να θησαυρίσει!

Ασφαλιστικές
Και δεν είναι μόνο τα διάφορα προγράμματα, μέσα από τα οποία ανοίγουν οι πόρτες των σχολείων στις επιχειρήσεις και οργανώνεται η επίθεση στις νεανικές συνειδήσεις. Οπως αποκάλυψε ο «Ρ» (10/11/05) η κυβέρνηση ξεκινάει ...ζύμωση για το Ασφαλιστικό, ανοίγοντας τις πόρτες των σχολείων στις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρίες και υποτάσσοντας ολόκληρο το διοικητικό μηχανισμό του υπουργείου Παιδείας στην Ενωση Ασφαλιστικών Εταιριών Ελλάδας (ΕΑΕΕ) που διεξάγει πανελλήνιο μαθητικό διαγωνισμό στα Γυμνάσια και Λύκεια της χώρας για το ...«αγαθό» της ιδιωτικής ασφάλισης.

Το θέμα του διαγωνισμού στο Γυμνάσιο είναι «Ποιο αγαπημένο μου πρόσωπο και ποιο αντικείμενο θα ασφάλιζα κατά προτεραιότητα και γιατί;» και στο Λύκειο «Η αξία της Ιδιωτικής Ασφάλισης και της μέσω αυτής αποταμίευσης για την οικογένεια». Δηλαδή, η κυβέρνηση ανοίγει το δρόμο στις ασφαλιστικές να παρέμβουν απευθείας στη συνείδηση των μικρών μαθητών, για να θεωρήσουν απαραίτητη την ιδιωτική ασφάλιση, να ξεγράψουν την υποχρέωση του κράτους και το δικαίωμά τους στην ιατροφαρμακευτική, νοσοκομειακή περίθαλψη και τη σύνταξη, να θεωρήσουν δική τους «αποταμίευση» το θησαύρισμα των ασφαλιστικών εταιριών, κλπ.

Οι μαθητές, προκειμένου να συμμετάσχουν στο διαγωνισμό «πρέπει απαραιτήτως να συμπληρώσουν όλα τα στοιχεία τους (ονοματεπώνυμο, τάξη, σχολείο, πλήρη διεύθυνση σπιτιού και τηλέφωνο)». Ετσι, εκτός από την άμεση παρέμβαση στη συνείδηση των μαθητών για να αποδεχτούν ως «αγαθό» το τσάκισμα του δημόσιου συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης, με το συγκεκριμένο διαγωνισμό δημιουργούν τις προϋποθέσεις για τις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρίες να βρουν ένα έτοιμο πελατολόγιο(!) κοντά μισού εκατομμυρίου οικογενειών, από τα στοιχεία που θα συλλέξουν.

Και δεν ήταν μόνο αυτά, η εταιρία «Σίσκο Σίστεμς» διοργάνωνε σεμινάριο στα Τρίκαλα έχοντας στην υπηρεσία της το δήμο και τη Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης. Η «ΝΟΥΝΟΥ», η «ΖΙΜΕΝΣ», η «Coca - Cola» και άλλες εταιρίες έχουν ήδη μπει ως χρηματοδότες σε πανεπιστημιακές έρευνες και ο κατάλογος όλο και μακραίνει...

  «Ευέλικτη» πόρτα για τις επιχειρήσεις
Μια ζώνη μαθημάτων και δραστηριοτήτων εκτός του ωρολογίου προγράμματος των σχολείων, που φτιάχτηκε ακριβώς για να ανοίξει την πόρτα των σχολείων σε τέτοιου είδους προγράμματα, είναι η λεγόμενη «ευέλικτη ζώνη».

Η επιλογή των προγραμμάτων εξαρτάται από κάθε σχολείο ξεχωριστά, ακόμα και από κάθε τμήμα ίδιου σχολείου. Στόχος είναι σταδιακά το αναλυτικό πρόγραμμα να συρρικνώνεται και το υπόλοιπο ωρολόγιο πρόγραμμα να περιλαμβάνει δραστηριότητες επιλεγμένες από κάθε σχολείο ξεχωριστά, πράγμα που οδηγεί σταδιακά στην όξυνση της ταξικής διαφοροποίησης της εκπαίδευσης, στην κατάταξη των σχολείων σε «καλά» και «κακά» (κι αντίστοιχη κατάταξη των εκπαιδευτικών).

Παράλληλα, οι δραστηριότητες της ευέλικτης ζώνης απαιτούν χρήματα που δεν καλύπτονται από την κρατική χρηματοδότηση. Η πρώτη κίνηση είναι να ζητιέται από τους γονείς να βάζουν το χέρι στην τσέπη για τα απαραίτητα υλικά και βοηθήματα, ενώ πολύ γρήγορα περνάμε στη φάση που για τις διάφορες δραστηριότητες θα αναζητείται χορηγός! Το λεγόμενο «άνοιγμα» στην τοπική κοινωνία, που τόσο προβάλλεται ανάμεσα στους στόχους της «Ευέλικτης Ζώνης», αφορά πρώτα και κύρια στη χρηματοδότηση και στοχεύει τόσο στην Τοπική Αυτοδιοίκηση (αυξάνοντας τα δημοτικά τέλη, θεσμοθετώντας τροφεία κλπ.) όσο και στην τοπική αλλά και την πολυεθνική επιχείρηση.

Ανοίγει λοιπόν, μια πόρτα των σχολείων στις επιχειρήσεις προκειμένου να διαφημιστούν, να εμφανιστούν ότι παράγουν «κοινωνικό έργο» και να «διευκολύνουν» την εκπαιδευτική διαδικασία απαιτώντας φυσικά... ανταλλάγματα. Και τα οφέλη για τους επιχειρηματίες δεν μπορούν να περιορίζονται στη διαφήμιση, όταν μπροστά τους ανοίγεται ο δρόμος της παρέμβασης στο περιεχόμενο του σχολείου, στο τι θα μαθαίνουν οι αυριανοί εργαζόμενοι. Το παράδειγμα με τις σχολικές «Ακαδημίες» της Αγγλίας (σχολεία Μέσης Εκπαίδευσης που χρηματοδοτούνται εν μέρει από τον ιδιωτικό τομέα) είναι χαρακτηριστικό: οι «σπόνσορες» καλύπτουν πολύ μικρό ποσοστό των λειτουργικών εξόδων των σχολείων (περίπου 2 εκατ. λίρες σε σύνολο 25 εκατ. λιρών) και το αντάλλαγμα γι' αυτή τους την «εκδούλευση» είναι να έχουν λόγο στον καθορισμό της διδακτέας ύλης και τις μεθόδους που επιλέγονται.