Το κατάντημα των ΤΑΔ


Τρία χρόνια σε αθλητικα Γυμνασια-Λύκεια με μεγάλη μου λύπη διαπιστώνω το κατάντημα ενος αξιόλογου θεσμού.
Καταλαβαίνω την αγωνία των συναδελφων ΠΕ11 για εργασία, αλλά το να παίρνουμε παιδια με εγκεφαλικη δυσλειτουργία και άτομα με μερικη τύφλωση σε ΤΑΔ με το σκεπτικο οτι θα περάσουν τη χρονιά τους πιο εύκολα και οτι θα μετακινούνται δωρεάν με ταξί πως το κρίνετε;
Ειλικρινά περιμένω να ακούσω τη γνωμη σας για το ποια πρέπει να ειναι η βαθμολογια μου σε ενα παιδι που μονο το όνομά του μπορει να γράψει και ουτε προταση δεν εχει πει ολη την χρονιά.
Μήπως νομίζετε οτι ειναι ευχάριστο στον οποιονδήποτε να κοβει ενα παιδι και μαλιστα προβληματικό;
Πως σας φαίνεται να έχει περάσει αυτός ο μαθητής σε όλα τα μαθήματα πλην της Βιολογίας Α Γυμνασιου; 
Πως σας φαίνεται η ατάκα του μονίμως αδιάφορου συμμαθητή του οτι <<αφου θα περάσει αυτο τοτε πρέπει να περάσετε και εμένα αλλιως θα κάνω ενσταση>>
Δεν καταλαβαίνω γιατί τόσος ευτελισμός και ταπείνωση στα ΤΑΔ.
Πως θα πειστει ο καλός μαθητής και καλός αθλητής να γραφτεί σε ΤΑΔ.
Πως θα πειστει ο γονός του καλού μαθητή και καλού αθλητή να γράψει το παιδί του σε ΤΑΔ.
Αγαπητοί συνάδελφοι πόσους πραγματικά καλούς μαθητες συναντήσατε σε ΤΑΔ;
Ετσι ξεκινά ο κατήφορος και τελικά το κλείσιμο ενος θεσμού που το κράτος αλμυροπληρώνει.
Σαν πρόταση έχω να καταθέσω την εξης:

Να κλείνει ενα ΤΑΔ που δεν έχει καμια αθλητική διάκριση για μια τριετία.
Αν δεν εκπληρωνει και το βασικότου στοχο, την προαγωγή του αθλητισμου αλλα τον εξευτελιζει, ποιο το νόημα;


ΚΑΨΑΛΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
Φυσικός- τεχ, Γεωπόνος