Οι μαθητές μας σε τι φταίνε;

του Α. Γατή

Καθηγητή ΠΕ7 Γερμανικών,

μέλους της τριμελούς «Επιτροπής για θέματα Δημόσιας Εκπαίδευσης» του Συλλόγου Καθηγητών Γερμανικής Γλώσσας στην Ελλάδα, πρώην μέλους του Δ.Σ. της ΕΛΜΕ Φθιώτιδας

Στις 26 Σεπτεμβρίου θα γιορτάσουμε μαζί με όλα τα σχολεία των Κρατών-Μελών του Συμβουλίου της Ευρώπης την Ευρωπαϊκή Ημέρα Γλωσσών.

Ωστόσο, οι διδασκόμενες ξένες γλώσσες στη Δημόσια Εκπαίδευση, τα Αγγλικά, ως α΄ ξένη γλώσσα και τα Γαλλικά – Γερμανικά ως β΄ ξένη γλώσσα επιλογής, παλεύουν να ξεφύγουν από το «εμβρυακό στάδιο», στο οποίο εδώ και χρόνια έχουν καθηλωθεί, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των συναδέλφων στα σχολεία. Η Πολιτεία μάλλον ενδιαφέρεται ακόμα και σήμερα ελάχιστα για την ποιότητα της παρεχόμενης Δημόσιας Ξενόγλωσσης Εκπαίδευσης. Η μέχρι τώρα διαχείριση, κατά βάση πολιτική,  εστιάζεται περισσότερο στην ποσοτική προσέγγιση.

Με την Υπουργική Απόφαση 54530/2-6-05 το ΥΠΕΠΘ έκρινε, προφανώς,  ότι η μείωση των ωρών διδασκαλίας της β΄ ξένης γλώσσας με παράλληλη αύξηση εκείνων των Αρχαίων Ελληνικών  θα αποτελούσε το εμβόλιο για τον ιό  «της γλωσσικής πενίας και ασυναρτησίας», την οποία τόσο πολύ καυτηρίαζε ο καθηγητής μου κ. Μπαμπινιώτης τη δεκαετία του ογδόντα, και όχι μόνο μέσα στα έδρανα της «Παπαρηγοπούλου».

Η μείωση αυτή των ωρών επέφερε τα παρακάτω αποτελέσματα:

(α) σε αρκετούς νομούς της χώρας υπάρχει τεράστιο έλλειμμα σε καθηγητές γερμανικών,

(β) τμήματα γυμνασίων συγχωνεύονται, ώστε να μειωθούν οι ώρες και να αντιμετωπιστεί η ανάγκη σε καθηγητικό δυναμικό της ειδικότητας, ενώ η παράλληλη διδασκαλία όπως προβλέπεται από τις Εγκυκλίους του ΥΠΕΠΘ φαίνεται να πνέει τα λοίσθια,

(γ) συνάδελφοι γερμανικών και γαλλικών είναι υποχρεωμένοι να καλύπτουν σε κάποιους νομούς πάνω από δύο σχολεία, κατά παράβαση της Εγκυκλίου Γ2/90024/9-9-2005 του ΥΠΕΠΘ,

(δ) σε Λύκεια της χώρας, ενώ υπάρχει ζήτηση και οι προϋποθέσεις δημιουργίας τμήματος γερμανικών σε αυτά, οι διευθυντές το αρνούνται. Τα παραπάνω έχουν γίνει γνωστά στο «Σύλλογο Καθηγητών της Γερμανικής Γλώσσας στην Ελλάδα», ο οποίος και παρενέβη αντίστοιχα).

(ε) Η πιλοτική εφαρμογή της διδασκαλίας γαλλικών-γερμανικών σε 210 Δημοτικά σχολεία της χώρας (Φ 52/454/48265//Γ1/17-5-2005), πάει με …τον αυτόματο πιλότο, αφού οι καθηγητές των γερμανικών τουλάχιστον σε αρκετούς νομούς είναι …άφαντοι,

(στ) τα αποτελέσματα του ΑΣΕΠ για τον κλάδο ΠΕ7 αναμένονται κοντά στα τέλη Σεπτεμβρίου χωρίς να συνυπολογιστεί η χρονική περίοδος των ενστάσεων,

(η) ο διορισμός των 83 καθηγητών 30μηνιτών ΠΕ 7 Γερμανικής, που προηγήθηκε εκείνων του ΑΣΕΠ (ο νόμος άλλαξε «εν μια νυκτί») είναι καταδεικτικά της σημερινής εικόνας στα σχολεία.

Επιπλέον, η μείωση των ωρών της β΄ ξένης γλώσσας έφερε και  τη μήνη των συναδέλφων φιλολόγων, συνεπικουρούμενοι εκ των υστέρων και από τον κ. Κ. Αγγελάκο, Λέκτορα στο Τμήμα Ιστορίας του Ιονίου Παν/μίου («ΚτΕ», σελ. 49), αφού για να συμπληρώσουν  οι ξενόγλωσσοι συνάδελφοι το ωράριό τους μπορούν να «καταφύγουν» στη διδασκαλία του μαθήματος της Ιστορίας (β΄ ανάθεση). Και το ΥΠΕΠΘ με Δελτίο Τύπου στις  13-09-05 υπερασπιζόταν υπερήφανα την υπογραφή του για την απόφαση αυτή, σε αντίθεση με …άλλους που τα έκαναν … «προφορικά».

Σε πείσμα των καιρών, υπάρχει και ένα τεράστιο κέρδος: ο συνασπισμός των καθηγητών γαλλικής-γερμανικής, αφού τα προβλήματα είναι πλέον κοινά.

Μα, τι κρύβεται πίσω από αυτή την κατάσταση; Μάλλον η δεινή οικονομική πραγματικότητα. Τα κονδύλια είναι λίγα, ίσως λιγότερα σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν. Η Ελλάδα εξακολουθεί να είναι ουραγός στις δαπάνες για την Παιδεία. Δαπανά 4000 δολάρια, όταν ο μέσος όρος των 30 χωρών του ΟΟΣΑ είναι 7.343 δολάρια. Οι μισθοί των εκπαιδευτικών είναι 28.000 δολάρια για εκπαιδευτικούς με 15ετή εμπειρία, όταν στη Γερμανία ... του Χάρτς είναι 48.000 και στην Πορτογαλία 34.000. Δείτε που χάσαμε και τη χώρα, με την οποία συγκρίναμε την πρόοδό μας. Δεν απελπιζόμαστε, όμως, αφού υπάρχει η Τουρκία που δαπανά μόνο το 4% του ΑΕΠ της έναντι του 6,1% που είναι ο μέσος όρος («Η», 14-09-05).

Εφόσον φαίνεται να επαληθεύεται η οικονομική βάση του όλου ζητήματος, τι απομένει;  Μέσω της ποσοτικής αντιμετώπισης δημιουργούμε πλεόνασμα για διάθεση και με - το ίδιο προσωπικό - κάλυψη νέων αναγκών, ώστε νομοτελειακά και μαθηματικά να επέλθει μείωση νέων διορισμών, αναπληρωτών και ωρομισθίων.

Αλλά οι γονείς, τα παιδιά, οι μαθητές μας, σε τι φταίνε;