ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΜΟΥΣΙΚΗΣ

Τ.Θ.         : 18087, Τ.Κ.54007 - Θεσσαλονίκη

Τηλ.         : 6947027018 (Παγάνα Βαΐα)

                  6974013935 (Κουτσού Κασσιανή) 

                  6944884821 (Τσομπανάκη Σεβασμία)

                  6977970198 (Καπετανάκου Ευτυχία)

                  6977417459 (Κατσούρας Σωτήρης)

e-mail : pasipanem@yahoo.gr

Την ώρα που σε παγκόσμιο επίπεδο η εξειδίκευση  κυριαρχεί σε κάθε τομέα  της επαγγελματικής ζωής και πόσο μάλλον σε ένα τόσο ευαίσθητο χώρο όπως η εκπαίδευση, όπου δεν χωράνε πειραματισμοί και πολύ περισσότερο αμπελοφιλοσοφίες, οι <<ειδήμονες>>,  <<καθηγητές>> μουσικής του μουσικού σχολείου Ιωαννίνων, προτίθενται όχι μόνο να <<αναβαθμίσουν>>  τη μουσική εκπαίδευση, αλλά  φέρονται επίσης ως αρμόδιοι  να συνεισφέρουν και στη …συντακτική αναβάθμιση της εκπαίδευσης μιας και το ωδείο σε συνδυασμό με το πατάρι, τους δίνει το τόσο σημαντικό προνόμιο της <<γνώσης>> ,επί παντός επιστητού…….

Οι <<πανάξιοι>> λοιπόν αυτοαποκαλούμενοι  <<καθηγητές>> και <<συνάδελφοι>>,προσπάθησαν με τις <<κιτρινωπές>> τεχνικές που τόσα χρόνια χρησιμοποιούν, να δημιουργήσουν εντυπώσεις στο αναγνωστικό κοινό, μιας και ο πανικός από τον οποίο διακατέχονται τα τελευταία χρόνια, βλέποντας το ωδειακό  μονοπώλειο  διαρκώς να καταρρέει και την πολιτεία να τους αποκλείει όλο και περισσότερο από μόνιμους διορισμούς, είναι προφανής και δεδομένος..

Όλοι εκείνοι που ισχυρίζονται πως <<εμείς δεν μάθαμε τη μουσική για να πιάσουμε κάποια θέση στο δημόσιο>> είναι οι ίδιοι που σε άλλο σημείο του κειμένου τους αναφέρουν ότι <<…..δεν ισχύει για μας ότι για τους υπόλοιπους πολίτες, δεν δικαιούμαστε απαντήσεων ,δεν έχουμε εργασιακά δικαιώματα.Δεν υπάρχει άλλη κατηγορία εργαζομένων που όχι μόνο έγιναν αντικείμενο άγριας εκμετάλλευσης για δύο σχεδόν δεκαετίες αλλά χάνουν και την δουλειά τους  την ώρα που οι θέσεις εργασίας στον συγκεκριμένο κλάδο αυξάνονται!!!>>.

Ποιόν προσπαθούν να πλανέψουν οι συγκεκριμένοι κύριοι ότι το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η τέχνη τους; Και συνεχίζουν:<<..ως γνωστόν με την τάξη που μπήκε στο καθεστώς των προσλήψεων το 2003 ο μουσικολόγος που δηλώνει οργανοπαίκτης προηγείται του αληθινού οργανοπαίκτη  που έφαγε το πατάρι με το κουταλάκι και έτσι τώρα οι μαθητές θα μάθουν πως ακριβώς βγαίνει ο καλός ήχος>>.

Για ποιο λόγο άραγε ένας μουσικολόγος θα ΄πρεπε να δηλώνει οργανοπαίκτης από τη στιγμή που έχει ένα πτυχίο πανεπιστημίου;(το οποίο φυσικά δεν αγοράζεται όπως συμβαίνει ως επί το πλείστον με τα  ωδειακά <<πτυχία>>). Ή μήπως η ύπαρξη του συγκεκριμένου πτυχίου αναιρεί τη σχέση του καθενός από εμάς με τα μουσικά όργανα  σε πρακτικό επίπεδο; Ειλικρινά αδυνατούμε να κατανοήσουμε το συγκεκριμένο ..συνειρμό.

Η αλήθεια όμως είναι ότι υπάρχει και ένα σημείο στο όποιο συμφωνούμε μαζί τους.

<<Η μουσικολογία θεωρεί την παράδοση μεγάλο κεφάλαιο για την Ελλάδα>>.Σαφώς και η μουσική μας παράδοση είναι εξαιρετικά σημαντική και για το συγκεκριμένο λόγο προτρέπουμε τους <<ταπεινούς και ενδεείς υπηρέτες της τέχνης >>όπως αυτοαποκαλούνται, να χρησιμοποιήσουν τις γνώσεις που αποκόμισαν από το πατάρι και μιας και δεν ενδιαφέρονται για διορισμούς, να βγούνε με το κλαρίνο σε υπαίθριες παραδοσιακές γιορτές  ,έτσι ώστε να συμβάλλουν και εκείνοι με τον τρόπο τους  και στη δική μας επιστημονική έρευνα περί μουσικής λαογραφίας, μιας και όπως επίσης γράφουν <<ο λόγος ύπαρξης των μουσικολόγων είναι η ύπαρξη των μουσικών>>.

Μια άλλη προσπάθεια αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης  επιχειρείται στα εξής παρακάτω:

<<Δεν έχουμε ούτε το χρόνο ούτε τη διάθεση να εισέλθουμε στους υπουργικούς διαδρόμους στους οποίους συχνάζετε  και μάλλον όχι άδικα αφού μόλις τον περασμένο Αύγουστο πετύχατε τον διορισμό των τελευταίων αδιόριστων μουσικολόγων παρακάμπτοντας τόσο τον ΑΣΕΠ (τον οποίο φαίνεστε να φοβάστε)…..>>

Ο νόμος 3027/2002 (διορισμοί σε ποσοστό  25% από επετηρίδα αναπληρωτών),είναι ένας νόμος όπου κάθε εκπαιδευτικός που σέβεται τον εαυτό του οφείλει να γνωρίζει και κατά συνέπεια για τους συγκεκριμένους διορισμούς τηρήθηκαν οι κείμενες διατάξεις της ελληνικής νομοθεσίας, όπως άλλωστε συνέβη και στους υπόλοιπους κλάδους. Ο νόμος επίσης  1566/85 ,      είναι σαφής όσον αφορά το καθεστώς διορισμού των μουσικών όπως επίσης και το ποιοι  προηγούνται.

Όσον αφορά τον περιβόητο διαγωνισμό του ΑΣΕΠ του 2001, θα ήταν σκόπιμο τελικά να μπούμε στη διαδικασία να αναφερθούμε στο γεγονός ότι οι περισσότεροι  τότε επιτυχόντες ωδειακοί, ήταν εν ενεργεία φοιτητές τμημάτων μουσικών σπουδών.

Είναι λοιπόν καιρός οι εν λόγω κύριοι να καταλάβουν ότι ο φορολογούμενος  Έλληνας γονιός δεν <<παίζει.> με την εκπαίδευση του παιδιού του, ούτε  είναι διατεθειμένος να το βλέπει να γίνεται πειραματόζωο σε τεχνικές ..παταριού από τον

 κάθε επιτήδειο που τελικά παραδέχεται και ο ίδιος την ανεπάρκειά του γράφοντας ότι<<Δεν ευθυνόμαστε αν οι ωδειακές σπουδές είναι αδιαβάθμητες και εγκαταλειμμένες στην τύχη και στον κάθε ανεύθυνο ωδειάρχη,δεν ευθυνόμαστε αν η πολιτεία ύστερα από 150 χρόνια λειτουργίας των ωδείων αποφάσισε πως δεν κάνουν και πως πρέπει να αντικατασταθούν από τις μουσικολογίες χωρίς το παραμικρό σχέδιο αναπροσαρμογής…>>.

Και οι <<πανάξιοι συνάδελφοι>> συνεχίζουν ως εξής:

<<Το θράσος σας πηγάζει από την ημιμάθειά σας, η έλλειψη ήθους σας κάνει κακούς δασκάλους και ως εκ τούτου δεν μας ενοχλεί που δεν μας αναγνωρίζετε ως συναδέλφους σας>>.Εμείς απλά αναφέρουμε ότι η υπερτίμηση προσόντων και δυνατοτήτων οδηγεί στην ημιμάθεια από την οποία διακατέχονται όλοι εκείνοι επηρμένοι που αμφισβητούν έναν θεσμό όπως το πανεπιστήμιο ,η πλειοψηφία μάλιστα των οποίων είναι αποτυχημένοι υποψήφιοι γενικών εξετάσεων στα τμήματα μουσικών σπουδών.

Όσον αφορά  το γεγονός ότι δεν ενοχλούνται από το  ότι δεν τους αναγνωρίζουμε ως συναδέλφους μας ,εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζει η τελευταία παράγραφος του κειμένου τους…

<<Αντιληφθείτε τέλος ότι η τέχνη είναι και ένα μέσο υπέρβασης.Χρησιμοποιήστε το και ελάτε να συνδιαμορφώσουμε  ένα πλαίσιο συνύπαρξης που να λαμβάνει υπ΄όψιν την ισότητα ευκαιριών και ατόμων,την ουσιαστική αξία του καθενός,την ανάγκη πλουραλισμού,τον σεβασμό του διαφορετικού,την ανοχή,τις δυνατότητες εξέλιξης και αυτοπραγμάτωσης.Θα ήταν ένδειξη σωφροσύνης εκ μέρους σας να εισακούγατε τις παρατηρήσεις και τις εκκλήσεις μας γιατί ξέρετε, μας άσπρισαν και τα μαλλιά…>>

Όσον αφορά το θέμα της ισότητας ευκαιριών, είναι γνωστό ότι ζούμε σε μια δημοκρατική χώρα που δίνει το δικαίωμα στον οποιονδήποτε επιθυμεί,να δώσει εξετάσεις,ώστε να εισαχθεί σε κάποιο πανεπιστημιακό τμήμα.

Στο συγκεκριμένο σημείο όμως ίσως θα ΄πρεπε να κάνουμε μνεία στην πολύ καλοδιατυπωμένη άποψη του σοφού λαού μας περί…βαριάς καλογερικής…..

Όσον αφορά τέλος την ..άσπρη απόχρωση των μαλλιών των <<καθηγητών >> μουσικής του μουσικού σχολείου Ιωαννίνων, η οποία φανταζόμαστε ότι εμφανίστηκε ηλικιακά όταν έπρεπε να συμβεί, μιας και δεν πέρασαν ποτέ  από διαδικασία διαβάσματος και εκπόνησης διπλωματικής εργασίας, έτσι ώστε να τους συμβεί πιθανόν και νωρίτερα,(οι ίδιοι αναφέρουν ότι όταν εκείνοι ξεκίνησαν να εργάζονται εμείς πηγαίναμε στο νηπιαγωγείο), θα τους προτείναμε ως εναλλακτικό χρώμα το ..κίτρινο μιας και μετά από την τόσο άθλια, αντιδεοντολογική και φτηνή επίθεση εναντίον του συλλόγου μας  ο <<κιτρινισμός>> τους ταιριάζει πολύ, αλλά δυστυχώς γι΄αυτούς  φέρει τα αντίθετα αποτελέσματα ,μιας και το αναγνωστικό κοινό έχει υψηλό δείκτη νοημοσύνης ώστε να  αντιλαμβάνεται την απόγνωση τους η οποία έχει ως φυσικό επακόλουθο τον πλήρη ξεπεσμό τους.